Amsterdamse jeugd stichtte eigen gemeenschap
IN DE HOF DER BEGIJNEN
Hitchcock maalde
Jeugdland", een ideaal jongensdorp onder een
15-jarige burgemeester
Eigen
life
AMSTERDAMS PODIUM
IRRIGEERT MET
100% DESINFECTIE
Culiureel Nieuws
Griepbestrijding met
4 middelen tegelijk.
Ckefasme 4
B
jongen,
die het terrein betreedt, het
nummer krabbelt waaronder hij is in
geschreven. Dan zoeken zij hun hutten
op in de rimboe van riet en hakhout,
of gaan zich warmen in de barak. Een
oude. hoge kachel verspreidt daar een
behagelijke warmte en op groenge
verfde stoelen, die er in een kring om
heen staan, zitten enige dorpsbewoners,
handen warmend en plannen makend
voor een nieuwe hut of voor het boten
huis dat in aanbouw is.
Een grote zwarte herdershond zit
gezellig tussen hen in en spitst zijn
oren als er een gulle lach opklinkt.
„Pax" hebben de jongens hem ge
noemd. Enkele weken geleden kwam
hij aanlopen. Zijn baas bleef onvind
baar en de jongens hebben hem ge
adopteerd. Zij spelen en stoeien met
hem en de hond voelt zich blijkbaar
uitstekend op zijn plaats in de grote
jeugdgemeenschap.
DE RIMBOE IN
„Wie wil ons even rondleiden?"
vraagt mevrouw Van Rees in d- kring.
Twee jongens bieden zich aan en dan
begint een ware ontdekkingstocht door
het land van riet en kreupelhout. Het
heeft kort geleden geregend en de slin
gerpaadjes zijn geulen geworden, ge
vuld met een dikke modderbrei waar
in men soms tot de enkels wegzakt en
de schoenen zich vastzuigen. De jon
gens hebben er geen last van. Handen,
gezichten, broeken en truien, alles zit
vaak onder de modder, maar wat hin
dert het? Een oud pak en een paar
gummie-laarzen die je in de sloot kunt
afspoelen. Zo kan iedere Hollandse jon
gen er tegen.
„Het is jammer dat u het terrein niet
in de zomer ziet", zegt mevrouw Van
Hees. „ban is het hier prachtig tussen
al het groen."
Hoelang bestaat dit jeugddorp?
vragen wij.
„In het begin van de zomer zijn we
er mee begonnen. De pioniers waren
zeven jongens die hier door de Kinder-
politie werden gestuurd. Zij keken eens
rond, waren al spoedig met hun ter-
rein ingenomen en vonden dat het zo
maar moest blijven. Niet méér jongens
er bij. Maar dat was de bedoeling niet.
Iedereen moest welkom zijn. De vol
gende keer kwamen er al vriendjes
mee en zo meldden zich steeds meer
jonge gegadigden, zowel de allermoei
lijkste knapen uit de volkswijken,
waaronder geregelde klantjes van de
Kinderpolitie, als de jongens uit beter
gesitueerde gezinnen. Zij lieten zich in
schrijven, sloten vriendschap en bouw
den hier hun eigen huis.
De resultaten zijn tot dusverre prach
tig. Door het geregeld controleren van
de presentielijsten heeft men bij de
Kinderpolitie tot dusverre kunnen con
stateren dat vele jongens, behorend tot
de zogenaamde ongrijpbare jeugd, die
men in geen enkele vereniging langer
dan een paar keer hield, hier geregeld
hun vrije tijd doorbrengen."
Onze gidsen houden halt voor een
laag, vierkant bouwwerk van planken,
takken en stro, waarin de bewoners ge
bukt kunnen staan. Een gegolfde, ijze
ren plaat is een goed dak om onder te
huizen en door een kleine opening in
de voorwand, kan men op handen en
voeten deze hut in- en uitkruipen.
Waarom zouden zij de huisdeur
eigenlijk groter maken? Dat geeft maar
last van de kou en in de zomer zullen
2(1 wel wéér zien.
Om in „Jeugdland" te komen,
moet je een brede ringvaart over
en dat gaat zo maar niet. „Jeugd
land" heeft zijn eigen veerman, die
bovendien nauwkeurig controleert
of ar geen indringers binnen
komen.
(Van onze redactrice)
ilITEN DE BEBOUWDE KOM VAN AMSTERDAM tussen de Ooster Ringdijk
en het Merwedekanaal waait van een houten uitkijktoren fier een grote,
«roene vlag met een gele ark. Dat is de vlag van „Jeugdland" en daaronder is
L Rode Kruis-vlag gehesen. Wij zijn hier bij het jeugddorp van enige honderden
Amsterdamse jongens en als de Rode Kruis-auto, die ons naar het terrein brengt,
de dijk stopt, duwt aan de overkant van de vaart een tengere kleine jongen
,jjn vletje af en roeit naar de aanlegsteiger om ons over te zetten. Hij moet zich
inspannen, want er staat veel wind, die de boot telkens dreigt af te drijven, maar
een vriendje neemt een riem over en spoedig staan wij op het terrein. Op de
Ringdijk schreeuwen nieuw aangekomen jongens, die overgezet willen worden.
Een heeft zelfs zijn vader meegebracht, die het recreatie-oord van zijn zoon met
»lgen ogen wil aanschouwen. De pontbaas heeft het druk.
huizen" en een
vloot in aanbouw
EVROUW VAN HEES, de leidster
an het Jeugd-Rode Kruis, gaat ons
VOor naar een houten barak, die eens
op Schiphol dienst heeft gedaan, maar
door de KLM beschikbaar werd gesteld
voor de jongens. Leerlingen van de
Amsterdamse Ambachtsschool bouwden
de barak op en de jeugd is er gelukkig
me^an een van de buitenwanden is een
presentielijst geprikt, waarop iedere
Wat is jeugdland?
Het was een idee van de Am
sterdamse Kinderpolitie om de
zogenaamde „ongrijpbare jeugd"
een terrein te geven, waarop zij
zich naar hartelust kan uitleven.
Het Jeugd-Rode Kruis werkte
het plan uit en zorgde voor de
benodigde gelden, de Gemeente
stond een terrein en wat gereed
schap af en de KLM brengt ge
regeld oude bouwmaterialen.
Men heeft zich daarna terug
getrokken en slaat met belang
stelling de verrichtingen van de
jeugd gade.
Zo ontstond „Jeugdland" waar
van wij hier een en ander ver
tellen.
Wanneer een wagen met nieuw
bouwmateriaal arriveert, wordt dit zo
eerlijk mogelijk onder de jongens ver
deeld. Jongens die groepjes vormen be
schikken dus over meer materiaal dan
de kluizenaars. Zo ziet men hutten van
alle vormen en afmetingen; er is er
zelfs een van twee verdiepingen. Er zijn
laddertjes om op het dak te klimmen,
openingen in de wanden voor de
schoorsteenpijp en sommigen hebben
zelfs een raampje met glas er voor.
Welke zwartkijker let er nog op de
kieren tussen de planken en de mod
der tussen de stenen platen die tot
vloerbedekking dienen? Een vorst kan
niet trotser zijn op een paleis, dan de
jongens op hun zelfgebouwde hutten,
waarop met blauwe of bruine verf de
namen „Eekhoorn", „Wigwam" of „Ka-
rekiet" geschilderd zijn.
JONGENS MOETEN ZICH
UITLEVEN
J-JET IS de moeite waard eens rond te
kijken in zo'n jongens woning. De
jeugdige architecten weten het „huis"
practisch in te richten en timmeren de
zitbanken meestal langs de wanden.
Soms is er van oude bouwtegels een
soort aanrecht of tafel gemaakt en in
de hoek staat in de meeste hutten een
roestig, plat kacheltje waarop de jon
gens zelf hun thee brouwen. Zij hebben
een ketel en wat busjes van huis mee
genomen en sommigen zijn zelfs in het
bezit van pannetjes waarin een of an
der maaltje gekookt wordt. In de zo
mermaanden kregen verscheidene jon
gens toestemming van hun ouders om
in de hutten te blijven slapen.
Vuurtje stoken is niet verboden in
.Jeugdland". Wat is er eigenlijk wel
verboden? Je bent er zo vrij als een
vogel en kunt alles doen wat thuis en
op straat niet geoorloofd is. Geen po-
litie-agent die je in je kraag pakt als
je voetbalt, in bomen klimt of het
mooiste „fikkie" van je leven stookt.
Water, met een paar oude boten,
ruimte, gereedschap, wat oude planken
en een broekzak vol spijkers, daarmee
leven de jongens hun fantasie uit en
mevrouw Van Hees, die elke week het
terrein bezoekt past er voor op om zich
ook maar met het geringste te bemoei
en. Toch willen de jongens haar graag
hun prestaties tonen en geregeld wordt
zij geroepen om verschillende „bouw
werken" te bewonderen.
Een groepje jongens maakt aan de
waterkant een vlot. Zij hebben er slag
van. Een rij palen aan de onderkant en
planken er overheen gespijkerd. „Me
vrouw Van Hees, komt u eens naar ons
vlot kijken?" Trots staan de jongens er
bovenop, zoals een jager zich op een
door hem geschoten olifant laat foto
graferen. De modder zit tot in hun
verwarde haardos, maar de gezichten
glunderen bij een compliment.
„Se kenne d'r misschien niet eens
mee vare", zegt een van onze jeugdige
begeleiders pessimistisch en hij buigt
gedienstig de takken en doornstruiken
op zij om de terugweg voor ons te ba
nen.
Tussen twee magere elzenstammetjes
probeert een blonde inboorling een
eenpersoonswoning te timmeren. Een
paar plankjes zitten vastgenageld, maar
het bovenste valt telkens weer op de
grond, ,,'t Gaat niet", zegt hij met een
kleur van inspanning en zijn teleur
gestelde gezicht verraadt dat hij zich
het bouwen van een eigen home heel
wat gemakkelijker had voorgesteld.
Een van de jongens plaatst zich wijd
beens voor het wankele geval: „Je bè
gek joh!; zo maak je toch die hele
boompies dood".
Ik heb haast geen plankies", ver
ontschuldigt de amateur-timmerman
zich.
„Nee, da's waar" geeft de criticus
toe en vervolgt zijn weg.
EEN EIGEN BESTUUR
J^EN HEEFT zich wel eens afgevraagd
of de grote vrijheid niet tot wan
orde leidt. De afgelopen zomer- en
herfstmaanden hebben echter bewezen
dat dit niet het geval is. Bovendien re
geren de jongens hun eigen land en zij
kiezen daartoe om de twee maanden
een burgemeester. De vijftien jarige
Mulo-scholier Frans Hemelrijk werd
bij de laatste verkiezing herkozen en is
i bij de jongens zeer gezien. Zjjn raad'
UET LEVEN KOLKT EN JAAGT EN SPOELT in de Kalverstraat en op het
Spui. Voorbij de begeerlijkheden van dat leven deint de mensheid; voorbij
het zacht-lokkend, dofsmeulend goud in de juwelierszaken; voorbij de delicate
verrukking van enorme tuilen rose en witte anjers in bloemenwinkels; voorbij
de tere pracht van geraffineerd geschikte dameslingerie; voorbij luxe glas
werken en het ragfijn tafelzilver, waarin het laatste licht van de gore winter
dag en de aanmatigende schittering van kunstlicht elkaar ontmoeten. Maar
tussen de Kalverstraat en het oude Spul ligt een klein eiland in de wilde kolk
der begeerlijkheden. Dat eiland is de Hof der Begijnen. Een betoverd eiland,
want het werd door de Tijd en het Leven vergeten. Het ligt daar volmaakt af
zijdig van de stroom, de branding en de kolking der binnenstad. Een klein para
dijs in het koortsig stadshart. Het Leven vergat het ea de Tijd bleef er, een
paar eeuwen lang, stilstaan.
Geef een jongen een hamer, een paar spijkers en wat oude planken en hij
bouwt een eigen huis. Minister In 't Veld moest hier maar eens komen
kijken. Hij zou er wat van kunnen leren.
huis is een barakje aan de voorzijde eens voor in deze jeugdgemeenschap.
van het terrein en dorpsgenoten beste
den de meeste zorg c-n een voor hem
bestemde ambtswoning. De jongens
kunnen zich tot hem wenden wanneer
er klachten of nieuwe plannen zijn en
zo nodig wendt de jeugdige magistraat
zich op zijn beurt tot de zeventien
jarige Hans Roberts, die door het Jeugd
Rode Kruis is aangesteld tot secretaris
en die kantoor houdt in een afgescho
ten hokje van de barak.
Hans draagt zorgt voor de adminis
tratie, schrijft nieuwe leden in en be
heert het materiaal. Hij is gehele da
gen op het terrein en ontvangt een sa
laris van het Jeugd-Rode Kruis, uit de
subsidie die deze instelling van de ge
meente ontvangt.
Hoeveel leden heb je al ingeschre
ven Hans? informeren wij bij een be
zoek aan zijn werkvertrek.
„Op het ogenblik vierhonderd drie
jongens, Dat is eigenlijk te veel, want
wij komen ruimte te kort."
En heb je het naar je zin?
„O ja, ik ben blij dat ik hier ben, al
kom ik maar drie keer in de week aan
warm eten toe. Met de burgemeester
kan ik het best vinden en wij werken
prettig samen. Jammer dat hij er van
middag niet is." Dan opent hij vlug een
raam en roept tot de veerman dat een
van de jongens die op de dijk staat,
niet overgehaald mag worden. „Die
gooit de hutten van andere jongens in
elkaar en is verschrikkelijk lastig",
legt hij ons uit. „Nu is hij voor drie
weken geschorst. Hij moet maar eens
weten dat hij straf verdiend heeft."
Hutten in elkaar gooien komt nogal
SÜPEROL,
maar wanneer de boosdoeners bekend
zijn, heeft ook hier het recht zijn loop.
De jongens onderwerpen zich aan het
gezag dat zij zelf hebben gekozen.
Twee keer in de week wordt 's
avonds voor verschillende leeftijdsgroe
pen er zijn jongens van acht tot
achttien jaar een cursus in EHBO
gegeven en 's Woensdagsavonds komen
de jongens in de barak figuurzagen. Dit
alles gebeurt op hun eigen verzoek en
zij leggen er met plezier de lange, don
kere weg naar het terrein voor af.
DE VLOOT
Aan de wand van het kantoortje
hangt een lijst met namen van jongens
die in aanmerking komen om het over
zetveer te bedienen. Zij moeten daar
voor een verklaring van hun ouders
meebrengen dat zij de zwemkunst vol
doende machtig zijn.
De veerman heeft sedert kort de op
dracht gekregen geen vreemden meer
toe te laten. Enige tijd geleden gebeur
de het nog dat onderwijzeressen van
scholen bezoeken aan het terrein brach
ten en ongevraagd aanmerkingen en
instructies uitdeelden.
Op het ogenblik zijn de jongens on
der andere bezig met het bouwen van
een botenloods. Weliswaar bestaat de
vloot nog maar uit een paar oude roei
boten en een kano, maar het belang
rijkste moet nog komen. De Marine
heeft een sloep beloofd en Dr. van
Breemen, de bekende specialist voor
rheumatische ziekten te Amsterdam,
deed spontaan afstand van zijn Schelde-
jol, ten behoeve van de Amsterdamse
jeugd.
In de barak is op zijn verzoek een
wandspreuk opgehangen die vooral van
betekenis is voor voor ouderen die bij
deze vrije jeugdgemeenschap betrokken
zijn:
„Make uw hulp de mens nooit mach
teloos zichzelf te helpen.
Stuw door zijn leden de kracht, die
zélf doet hem stormen weerstaan".
In de Hof der Begijnen mag niet
worden gevent, er mag niet worden
gefietst, er mag niet door kinderen
worden gespeeld, er worden geen
voertuigen binnengelaten en er wor
den geen honden verwacht. Er mag
maar één ding: er mag worden ge
wandeld. Dat wil zeggen: door „be
voegden". En streng en koel staat
aan de ingang van de Hof: „Het Be
gijnhof is voor onbevoegden geslo
ten: 's-winters na 18 uur, 's-zomers
na 20 uur.
Uit de grauwe hemel boven Am
sterdam druipt de regen neer. De Hof
is verlaten, dit uur. De Engelse Pres
byteriaanse kerk staat wat verloren
en vereenzaamd in die regen en in
het van heel veraf aankabbelend en
weer wegstromend geruis van de
stem der stad, die gans de Hof in
sluit. Op die kerk staat, waardig,
verheven en nobel, één enkel woord.
Een koninklijk woord: „To the Glory
of God in Christ Jesus". Niet meer.
Maar Christus is niet alleen in die
oude Engelse en de aan de andere
zijde van de Hof liggende katholieke
kerk. Hjj staat ook in het kleine mi
niatuur-parkje. Uit steen gehouwen.
Een oud en zeer bedaagd beeld. Met
alle mos, en alle groen van een mach
tige rij jaren. De stormen van Am
sterdam gingen over dat hoofd. En
de regen, de mist en het licht. Het
licht dat Rembrandt al verrukte en
z'n penselen betoverde en het treuri
ge licht dezer allerlaatste grauwe
dagen van het snel heengaand jaar.
Rondom rijen zich de gevels. Een
stapeling van stijlen en stijlvariaties.
Renaissance en barok Er zijn brede
stoepen van blauwe plavuizen, daar
zijn rank-opgaande trappen en hek
ken, daar zijn de symbolische gevel
stenen, markante waterputten en de
boven alles uitreikende slanke halsge
vels. Er zfln geen kinderen, er zjjn
geen honden, er zijn geen voertuigen.
Alleen die twee kerken, het beeld van
Christus, wat vogels om het hoofd
van Christus, nadrukkelijk tikkende
regen op de steentjes van het plavei
sel zijn er. En de Tijd, die stilstond,
al die eeuwen lang. De bruine deur
van de Engelse kerk is gesloten maar
die van de andere is geopend: vjjf,
zes mensen liggen geknield in de
banken. Flakkerend kaarslicht glanst
over de grote muurschildering van
Derkinderen, die de omgang van het
Heilig Mirakel van Amsterdam toont.
Het gaat harder regenen. Ergens
op een stoep ligt een stokoud wijfje
geknield hout te hakken. Ze heeft
haar benen in een dikke jutten zak
gewikkeld om niet nat te worden.
Ze ziet niet op als ik voorbijga. Het
lijkt wel of dat vrouwtje zó oud is,
dat ze al gestorven is en ver weg
van deze wereld.
Er wonen driehonderd vrouwen in
de Hof, maar ik zag slechts een en
kele. Alle ramen blijven gesloten. Op
de vensterbanken staan wat verlepte
geraniums en ontsluierde clivia's.
Hier en daar een koperen vogel
kooitje, met een kwetterende kana
rie of sijs. Wat beeldjes van simpele
makelij. Een enkel gezicht rijst op uit
het donker van een kamer: grjjze ha
ren, een bril en twee volgende ogen.
Maar dan lost het hoofd al weer op
in het duister van die kamer. En de
gordijnen vallen toe.
Er zijn nog acht Begijntjes. Ik zag
ze niet en dorst ook niet in te gaan
in No. 26, het Huis der Begijnen. Ik
zag 'n flits van een van hen, van een
Een verwerpelijke
sensatie-film
£)E NAAR DE GEEST volkomen verwerpelijke film „Rope" is een werk van de
begaafde regisseur Alfred Hitchcock specialist in thrillers! die gepro
beerd heeft het zo belangrijke element van de montage geheel uit te schakelen.
Hitchcock overwoog, dat het mogelijk moet zijn reeds in het draaiboek de
definitieve vorm van de film vast te leggen en daarbij zag hij volkomen af van
de inspiratie die de filmer in de montagekamer kan ontwikkelen. Hij wilde een
film, waarvan de beelden een doorlopend verhaal vertellen zonder onderbrekin
gen en ontwierp hiervoor een nieuwe techniek, waarbij de camera de spelers
minutenlang volgt, zonder wisselende instellingen, in één doorlopende beweging.
Er zijn geen abrupte overgangen van de ene persoon naar de andere of van de
ene scène naar de andere en er zijn ook geen verschillen in tijd: het verhaal zou griezelfilm, was dit gegeven een kolf-
in werkelijkheid precies zo lang geduurd hebben als de film zelf. Men kan de i_e naar zÜn hand. De perverse atmos-
poging van Hitchcock, zuiver technisch gezien, als geslaagd beschouwen, al blij
ven er aan dit procédé bezwaren kleven. De film zelf dient echter te worden
afgewezen.
oud-pupillen, die hem met deze daad
eigenlijk een triomf hadden willen be
zorgen, de vernietigendste consequen
tie: hij wijst de triomf af als een laag
heid en levert de Uebermenschen aan
de politie uit.
VOOR HITCHCOCK, meester van de
HET VERHAAL leverde een
feer, waarin dit gebeuren zich af
speelt, heeft hij in de film als een be
klemmende werkelijkheid laten leven.
De moord zelf en het lijk laat de film
oud zijn meisje en haar ex-verloofde en niet zien, alleen het koord, waarmee
stuk van de toneelschrijver Patrick hun vroegere leraar Rupert, die met
Hamilton (die ook „Gaslight" schreef)
gebaseerd op een gebeurtenis, die om-
hen over de Uebermensch-theorie
de moord gebeurde en dat aan de film
zijn titel „Rope" („Touw") gaf. Hier
streeks twintig jaar geleden plaats lijk van de vermoorde ligt in een boe-
vond: een cynische moord door twee kenkist, waarop een soupertje voor de
jongens gepleegd. Twee studenten, gasten gedekt staat. Het fuifje wordt
placht te filosoferen, uitnodigen. Het dus een griezel- en sensatiefilm, waar-
Brandon en Philip, zijn geïnfecteerd
door de Uebermensch-theorie. Zij ne
men aan dat er mensen zijn, die door
hun geestelijke en lichamelijke kwa
liteiten zo ver boven anderen zijn ver
heven. dat voor hen onmogelijk de
zedelijke normen en wetten, waaraan
een mislukking omdat de moordenaars
hun nervositeit niet kunnen be
dwingen en een beklemmende atsmos-
feer alle feestgenoten naar de keel
in alle sensatie- en thriller-elementen
aangedragen worden dipor de atmosfeer:
de feestelijke reacties van verschillen
de personen oo een dramatisch gebeu
ren, dat zij niet kunnen waarnemen,
maar terdege aanvoelen. Dat Hitch
cock louter uit deze subtiele span-
kruipt. Wanneer alle gasten vroegtij- ningen een wurgend-lugubere thriller
dig vertrekken blijft de leraar Rupert
nog, omdat hij zekerheid wil hebben:
de mens in het algemeen zich heeft te het zonderlinge gedrag van de twee
onderwerpen, kunnen gelden. Uiter- studenten, die de hele avond met hun
aard rekenen zij zichzelf tot deze
Uebermensen en om hun geloof in hun
Uebermensch-filosofie liepen te co-
quetteren. doet hem afgrijselijke con-
eigen meerwaardigheid te versterken, sequenties vrezen. Hij ontdekt het lijk
vermoorden zij een medestudent.
Dit is hun echter nog niet genoeg, zij
verlangen nog zichzelf te bewijzen, dat
zij werkelijk Uebermenschen zijn en
in hun luguber-ziekelijke fantasie gaan
en komt tot de conclusie dat de moor
denaars hem als de geestelijke vader
van hun daad beschouwen. Hij ver
werpt deze verantwoordelijkheid, geeft
in een hartstochtelijk betoog een meer
heeft weten op te bouwen bewijst zijn
bijzondere begaafdheid.
Dit neemt overigens niet weg, dat
„Rope" als film afgewezen moet wor
den: het feit alleen al, dat een zie
kelijk verwrongen geestesbeeld als van
deze twee moordenaars tot uitgangs
punt gemaakt werd van een film. die
doortrokken is van een met uiterst
raffinement opgevoerde perverse at
mosfeer. getuigt van een meer dan
verderfelijk streven naar sensatie, sen-
dezer „devote maagden of weduwen,
die tussen leken en kloosterlingen in
staan". Ze zat aan een tafel: de han
den lagen, stil en blank, gevouwen op
die tafel en het hoofd ging schuil
in een grote, zwarte kap. Eén secon
de was er iets van een fris, jong en
vriendelijk gezicht. Toen was het
weer voorbij en was er alleen nog de
zwarte kap over de tafel.
Zo is de Hof der Begijnen: regen
over oude gevels, vogels om het hoofd
van Christus, een stil voor zich uit-
biddend Begijntje, een haast grieze
lig oud houthakkend wijfje, de scha
duwen van onherkenbare gezichten
achter beslagen glas, knielende men
sen in die ene kerk en dat koninklijke
woord op de poort van die andere.
Eiland van rust in de oceaan van
onrust, die het aan alle kanten om
spoelt. Een zeer vreemd, wonderlijk,
haast magisch eiland in dat oude hart
van Amsterdam. Het eiland dat het
Leven overwon en de Tijd.
ANTHONY VAN KAMPEN
zij zover een fuifje te organiseren waar menselijke uitleg aan zijn vroegere satie in steeds verfijnder vorm en in
zij de ouders van de vermoorde jongen, gefilosofeer en trekt tegenover zijn steeds ongezonder doseringen.
CANADESE ambassadeur in ons
land, de heer Pierre Dupuy, zal op
15 December in het Internationaal Cul
tureel Centrum te Amsterdam op een
dan te houden „Franse avond" de
hoofdrol spelen in Molière's „Les Pre-
cieuses Ridicules". Het stuk wordt op
gevoerd door het gezelschap van de
Canadese ambassadeur, dat is samen
gesteld uit jonge leden van het corps
diplomatique. Het koninklijk paar is
voornemens de avond bij te wonen.
De toneelspeler Frits van Dijk zal in
het volgende toneelseizoen geen deel
meer uitmaken van het Amsterdams
Toneel Gezelschap.
„Rooms Toneel" zal weer een bezoek
brengen aan Gent en daar in de Kon.
Ned. Schouwburg „Les romanesques"
van Edmond Rostand opvoeren.
JJE GROTE PRIJS voor letterkunde
in Frankrijk: de Prix Goncourt, is
toegekend aan Robert Merle voor diens
werk over de evacuatie van Duinker
ken. Merle is leraar in het Engels aan
de Lycée Pasteur. In de oorlog was hij
verbindingsofficier. De voorzitster van
de jury was de beroemde Franse
schrijfster Colette. De Prix Femina,
door een jury van veertien vrouwelij
ke letterkundigen toegekend, werd dit
jaar uitgereikt aan Maria le Hardouin
voor haar boek „La Dame de Coeur".
Haar litteraire faam, die met het ver
schijnen van „La voile noire" sterk
toenam, is thans volkomen bevestigd.
Ter gelegenheid van de herdenking
van Goethe's tweehonderdste geboor
tedag is het complete werk van deze
schrijver in het Russisch vertaald. De
vertaling, waarmee in 1932 werd be
gonnen, werd tijdens de oorlog onder
broken. Twee bloemlezingen uit
Goethe's werk, o.a. bevattende Werther,
Götz en Egmond worden eveneens in
het Russisch vertaald.
P|ET BESTUUR van de Nederlandse
filmclub heeft het praedicaat „film
van de maand" verleend aan de
nieuwe film van Noel-Noel: „Les casse-
pieds", die onder de titel „Zeg, luister
eens even" met Kerstmis in Nederland
in roulatie komt De Poolse pianiste
Barbara Hesse Bukowska geeft 22 De
cember in de kleine zaal van het Con
certgebouw te Amsterdam een Chopin-
recital. Barbara Bykowska was de prijs-
winnares van het Chopin-concours te
Warschau, waaraan door een zeer groot
aantal kunstenaars werd deelgenomen.
In de „Arts of the Nations Studio" te
New York is een tentoonstelling ge
opend van Balinees houtsnijwerk,
weefkunst, schilderijen en tekeningen.
In het Amsterdamse Concertgebouw
vond Donderdagavond de eerste uit
voering plaats van Henk Badings'
„Vijfde Symphonie". Deze symphonie,
die in de eerste helft van 1949 ont
stond, is opgedragen aan het Concert
gebouw-orkest en werd door de diri
gent Eduard van Beinum ten doop ge
houden. De componist, die bij de eer
ste uitvoering van zijn werk tegen
woordig was, moest op het podium ver
schijnen om de hulde van het publiek
in ontvangst te nemen.
Voor de bestrijding van griep
is Chelarine „4" een zeer
doeltreffend middel. Elk tablet
bevat 4 geneesmiddelen, die in
de gehele wereld beroemd zijn
geworden en millioenen mensen
al baat brachten. Het bestand
deel Chefarox zorgt dat al is de
werking zeer krachtig - uw maag
toch niet van streek raakt.
naWMCM (N GfifcP