Amsterdamse jeugd stichtte eigen gemeenschap IN DE HOF DER BEGIJNEN Hitchcock maalde Jeugdland", een ideaal jongensdorp onder een 15-jarige burgemeester Eigen life AMSTERDAMS PODIUM IRRIGEERT MET 100% DESINFECTIE Culiureel Nieuws Griepbestrijding met 4 middelen tegelijk. Ckefasme 4 B jongen, die het terrein betreedt, het nummer krabbelt waaronder hij is in geschreven. Dan zoeken zij hun hutten op in de rimboe van riet en hakhout, of gaan zich warmen in de barak. Een oude. hoge kachel verspreidt daar een behagelijke warmte en op groenge verfde stoelen, die er in een kring om heen staan, zitten enige dorpsbewoners, handen warmend en plannen makend voor een nieuwe hut of voor het boten huis dat in aanbouw is. Een grote zwarte herdershond zit gezellig tussen hen in en spitst zijn oren als er een gulle lach opklinkt. „Pax" hebben de jongens hem ge noemd. Enkele weken geleden kwam hij aanlopen. Zijn baas bleef onvind baar en de jongens hebben hem ge adopteerd. Zij spelen en stoeien met hem en de hond voelt zich blijkbaar uitstekend op zijn plaats in de grote jeugdgemeenschap. DE RIMBOE IN „Wie wil ons even rondleiden?" vraagt mevrouw Van Rees in d- kring. Twee jongens bieden zich aan en dan begint een ware ontdekkingstocht door het land van riet en kreupelhout. Het heeft kort geleden geregend en de slin gerpaadjes zijn geulen geworden, ge vuld met een dikke modderbrei waar in men soms tot de enkels wegzakt en de schoenen zich vastzuigen. De jon gens hebben er geen last van. Handen, gezichten, broeken en truien, alles zit vaak onder de modder, maar wat hin dert het? Een oud pak en een paar gummie-laarzen die je in de sloot kunt afspoelen. Zo kan iedere Hollandse jon gen er tegen. „Het is jammer dat u het terrein niet in de zomer ziet", zegt mevrouw Van Hees. „ban is het hier prachtig tussen al het groen." Hoelang bestaat dit jeugddorp? vragen wij. „In het begin van de zomer zijn we er mee begonnen. De pioniers waren zeven jongens die hier door de Kinder- politie werden gestuurd. Zij keken eens rond, waren al spoedig met hun ter- rein ingenomen en vonden dat het zo maar moest blijven. Niet méér jongens er bij. Maar dat was de bedoeling niet. Iedereen moest welkom zijn. De vol gende keer kwamen er al vriendjes mee en zo meldden zich steeds meer jonge gegadigden, zowel de allermoei lijkste knapen uit de volkswijken, waaronder geregelde klantjes van de Kinderpolitie, als de jongens uit beter gesitueerde gezinnen. Zij lieten zich in schrijven, sloten vriendschap en bouw den hier hun eigen huis. De resultaten zijn tot dusverre prach tig. Door het geregeld controleren van de presentielijsten heeft men bij de Kinderpolitie tot dusverre kunnen con stateren dat vele jongens, behorend tot de zogenaamde ongrijpbare jeugd, die men in geen enkele vereniging langer dan een paar keer hield, hier geregeld hun vrije tijd doorbrengen." Onze gidsen houden halt voor een laag, vierkant bouwwerk van planken, takken en stro, waarin de bewoners ge bukt kunnen staan. Een gegolfde, ijze ren plaat is een goed dak om onder te huizen en door een kleine opening in de voorwand, kan men op handen en voeten deze hut in- en uitkruipen. Waarom zouden zij de huisdeur eigenlijk groter maken? Dat geeft maar last van de kou en in de zomer zullen 2(1 wel wéér zien. Om in „Jeugdland" te komen, moet je een brede ringvaart over en dat gaat zo maar niet. „Jeugd land" heeft zijn eigen veerman, die bovendien nauwkeurig controleert of ar geen indringers binnen komen. (Van onze redactrice) ilITEN DE BEBOUWDE KOM VAN AMSTERDAM tussen de Ooster Ringdijk en het Merwedekanaal waait van een houten uitkijktoren fier een grote, «roene vlag met een gele ark. Dat is de vlag van „Jeugdland" en daaronder is L Rode Kruis-vlag gehesen. Wij zijn hier bij het jeugddorp van enige honderden Amsterdamse jongens en als de Rode Kruis-auto, die ons naar het terrein brengt, de dijk stopt, duwt aan de overkant van de vaart een tengere kleine jongen ,jjn vletje af en roeit naar de aanlegsteiger om ons over te zetten. Hij moet zich inspannen, want er staat veel wind, die de boot telkens dreigt af te drijven, maar een vriendje neemt een riem over en spoedig staan wij op het terrein. Op de Ringdijk schreeuwen nieuw aangekomen jongens, die overgezet willen worden. Een heeft zelfs zijn vader meegebracht, die het recreatie-oord van zijn zoon met »lgen ogen wil aanschouwen. De pontbaas heeft het druk. huizen" en een vloot in aanbouw EVROUW VAN HEES, de leidster an het Jeugd-Rode Kruis, gaat ons VOor naar een houten barak, die eens op Schiphol dienst heeft gedaan, maar door de KLM beschikbaar werd gesteld voor de jongens. Leerlingen van de Amsterdamse Ambachtsschool bouwden de barak op en de jeugd is er gelukkig me^an een van de buitenwanden is een presentielijst geprikt, waarop iedere Wat is jeugdland? Het was een idee van de Am sterdamse Kinderpolitie om de zogenaamde „ongrijpbare jeugd" een terrein te geven, waarop zij zich naar hartelust kan uitleven. Het Jeugd-Rode Kruis werkte het plan uit en zorgde voor de benodigde gelden, de Gemeente stond een terrein en wat gereed schap af en de KLM brengt ge regeld oude bouwmaterialen. Men heeft zich daarna terug getrokken en slaat met belang stelling de verrichtingen van de jeugd gade. Zo ontstond „Jeugdland" waar van wij hier een en ander ver tellen. Wanneer een wagen met nieuw bouwmateriaal arriveert, wordt dit zo eerlijk mogelijk onder de jongens ver deeld. Jongens die groepjes vormen be schikken dus over meer materiaal dan de kluizenaars. Zo ziet men hutten van alle vormen en afmetingen; er is er zelfs een van twee verdiepingen. Er zijn laddertjes om op het dak te klimmen, openingen in de wanden voor de schoorsteenpijp en sommigen hebben zelfs een raampje met glas er voor. Welke zwartkijker let er nog op de kieren tussen de planken en de mod der tussen de stenen platen die tot vloerbedekking dienen? Een vorst kan niet trotser zijn op een paleis, dan de jongens op hun zelfgebouwde hutten, waarop met blauwe of bruine verf de namen „Eekhoorn", „Wigwam" of „Ka- rekiet" geschilderd zijn. JONGENS MOETEN ZICH UITLEVEN J-JET IS de moeite waard eens rond te kijken in zo'n jongens woning. De jeugdige architecten weten het „huis" practisch in te richten en timmeren de zitbanken meestal langs de wanden. Soms is er van oude bouwtegels een soort aanrecht of tafel gemaakt en in de hoek staat in de meeste hutten een roestig, plat kacheltje waarop de jon gens zelf hun thee brouwen. Zij hebben een ketel en wat busjes van huis mee genomen en sommigen zijn zelfs in het bezit van pannetjes waarin een of an der maaltje gekookt wordt. In de zo mermaanden kregen verscheidene jon gens toestemming van hun ouders om in de hutten te blijven slapen. Vuurtje stoken is niet verboden in .Jeugdland". Wat is er eigenlijk wel verboden? Je bent er zo vrij als een vogel en kunt alles doen wat thuis en op straat niet geoorloofd is. Geen po- litie-agent die je in je kraag pakt als je voetbalt, in bomen klimt of het mooiste „fikkie" van je leven stookt. Water, met een paar oude boten, ruimte, gereedschap, wat oude planken en een broekzak vol spijkers, daarmee leven de jongens hun fantasie uit en mevrouw Van Hees, die elke week het terrein bezoekt past er voor op om zich ook maar met het geringste te bemoei en. Toch willen de jongens haar graag hun prestaties tonen en geregeld wordt zij geroepen om verschillende „bouw werken" te bewonderen. Een groepje jongens maakt aan de waterkant een vlot. Zij hebben er slag van. Een rij palen aan de onderkant en planken er overheen gespijkerd. „Me vrouw Van Hees, komt u eens naar ons vlot kijken?" Trots staan de jongens er bovenop, zoals een jager zich op een door hem geschoten olifant laat foto graferen. De modder zit tot in hun verwarde haardos, maar de gezichten glunderen bij een compliment. „Se kenne d'r misschien niet eens mee vare", zegt een van onze jeugdige begeleiders pessimistisch en hij buigt gedienstig de takken en doornstruiken op zij om de terugweg voor ons te ba nen. Tussen twee magere elzenstammetjes probeert een blonde inboorling een eenpersoonswoning te timmeren. Een paar plankjes zitten vastgenageld, maar het bovenste valt telkens weer op de grond, ,,'t Gaat niet", zegt hij met een kleur van inspanning en zijn teleur gestelde gezicht verraadt dat hij zich het bouwen van een eigen home heel wat gemakkelijker had voorgesteld. Een van de jongens plaatst zich wijd beens voor het wankele geval: „Je bè gek joh!; zo maak je toch die hele boompies dood". Ik heb haast geen plankies", ver ontschuldigt de amateur-timmerman zich. „Nee, da's waar" geeft de criticus toe en vervolgt zijn weg. EEN EIGEN BESTUUR J^EN HEEFT zich wel eens afgevraagd of de grote vrijheid niet tot wan orde leidt. De afgelopen zomer- en herfstmaanden hebben echter bewezen dat dit niet het geval is. Bovendien re geren de jongens hun eigen land en zij kiezen daartoe om de twee maanden een burgemeester. De vijftien jarige Mulo-scholier Frans Hemelrijk werd bij de laatste verkiezing herkozen en is i bij de jongens zeer gezien. Zjjn raad' UET LEVEN KOLKT EN JAAGT EN SPOELT in de Kalverstraat en op het Spui. Voorbij de begeerlijkheden van dat leven deint de mensheid; voorbij het zacht-lokkend, dofsmeulend goud in de juwelierszaken; voorbij de delicate verrukking van enorme tuilen rose en witte anjers in bloemenwinkels; voorbij de tere pracht van geraffineerd geschikte dameslingerie; voorbij luxe glas werken en het ragfijn tafelzilver, waarin het laatste licht van de gore winter dag en de aanmatigende schittering van kunstlicht elkaar ontmoeten. Maar tussen de Kalverstraat en het oude Spul ligt een klein eiland in de wilde kolk der begeerlijkheden. Dat eiland is de Hof der Begijnen. Een betoverd eiland, want het werd door de Tijd en het Leven vergeten. Het ligt daar volmaakt af zijdig van de stroom, de branding en de kolking der binnenstad. Een klein para dijs in het koortsig stadshart. Het Leven vergat het ea de Tijd bleef er, een paar eeuwen lang, stilstaan. Geef een jongen een hamer, een paar spijkers en wat oude planken en hij bouwt een eigen huis. Minister In 't Veld moest hier maar eens komen kijken. Hij zou er wat van kunnen leren. huis is een barakje aan de voorzijde eens voor in deze jeugdgemeenschap. van het terrein en dorpsgenoten beste den de meeste zorg c-n een voor hem bestemde ambtswoning. De jongens kunnen zich tot hem wenden wanneer er klachten of nieuwe plannen zijn en zo nodig wendt de jeugdige magistraat zich op zijn beurt tot de zeventien jarige Hans Roberts, die door het Jeugd Rode Kruis is aangesteld tot secretaris en die kantoor houdt in een afgescho ten hokje van de barak. Hans draagt zorgt voor de adminis tratie, schrijft nieuwe leden in en be heert het materiaal. Hij is gehele da gen op het terrein en ontvangt een sa laris van het Jeugd-Rode Kruis, uit de subsidie die deze instelling van de ge meente ontvangt. Hoeveel leden heb je al ingeschre ven Hans? informeren wij bij een be zoek aan zijn werkvertrek. „Op het ogenblik vierhonderd drie jongens, Dat is eigenlijk te veel, want wij komen ruimte te kort." En heb je het naar je zin? „O ja, ik ben blij dat ik hier ben, al kom ik maar drie keer in de week aan warm eten toe. Met de burgemeester kan ik het best vinden en wij werken prettig samen. Jammer dat hij er van middag niet is." Dan opent hij vlug een raam en roept tot de veerman dat een van de jongens die op de dijk staat, niet overgehaald mag worden. „Die gooit de hutten van andere jongens in elkaar en is verschrikkelijk lastig", legt hij ons uit. „Nu is hij voor drie weken geschorst. Hij moet maar eens weten dat hij straf verdiend heeft." Hutten in elkaar gooien komt nogal SÜPEROL, maar wanneer de boosdoeners bekend zijn, heeft ook hier het recht zijn loop. De jongens onderwerpen zich aan het gezag dat zij zelf hebben gekozen. Twee keer in de week wordt 's avonds voor verschillende leeftijdsgroe pen er zijn jongens van acht tot achttien jaar een cursus in EHBO gegeven en 's Woensdagsavonds komen de jongens in de barak figuurzagen. Dit alles gebeurt op hun eigen verzoek en zij leggen er met plezier de lange, don kere weg naar het terrein voor af. DE VLOOT Aan de wand van het kantoortje hangt een lijst met namen van jongens die in aanmerking komen om het over zetveer te bedienen. Zij moeten daar voor een verklaring van hun ouders meebrengen dat zij de zwemkunst vol doende machtig zijn. De veerman heeft sedert kort de op dracht gekregen geen vreemden meer toe te laten. Enige tijd geleden gebeur de het nog dat onderwijzeressen van scholen bezoeken aan het terrein brach ten en ongevraagd aanmerkingen en instructies uitdeelden. Op het ogenblik zijn de jongens on der andere bezig met het bouwen van een botenloods. Weliswaar bestaat de vloot nog maar uit een paar oude roei boten en een kano, maar het belang rijkste moet nog komen. De Marine heeft een sloep beloofd en Dr. van Breemen, de bekende specialist voor rheumatische ziekten te Amsterdam, deed spontaan afstand van zijn Schelde- jol, ten behoeve van de Amsterdamse jeugd. In de barak is op zijn verzoek een wandspreuk opgehangen die vooral van betekenis is voor voor ouderen die bij deze vrije jeugdgemeenschap betrokken zijn: „Make uw hulp de mens nooit mach teloos zichzelf te helpen. Stuw door zijn leden de kracht, die zélf doet hem stormen weerstaan". In de Hof der Begijnen mag niet worden gevent, er mag niet worden gefietst, er mag niet door kinderen worden gespeeld, er worden geen voertuigen binnengelaten en er wor den geen honden verwacht. Er mag maar één ding: er mag worden ge wandeld. Dat wil zeggen: door „be voegden". En streng en koel staat aan de ingang van de Hof: „Het Be gijnhof is voor onbevoegden geslo ten: 's-winters na 18 uur, 's-zomers na 20 uur. Uit de grauwe hemel boven Am sterdam druipt de regen neer. De Hof is verlaten, dit uur. De Engelse Pres byteriaanse kerk staat wat verloren en vereenzaamd in die regen en in het van heel veraf aankabbelend en weer wegstromend geruis van de stem der stad, die gans de Hof in sluit. Op die kerk staat, waardig, verheven en nobel, één enkel woord. Een koninklijk woord: „To the Glory of God in Christ Jesus". Niet meer. Maar Christus is niet alleen in die oude Engelse en de aan de andere zijde van de Hof liggende katholieke kerk. Hjj staat ook in het kleine mi niatuur-parkje. Uit steen gehouwen. Een oud en zeer bedaagd beeld. Met alle mos, en alle groen van een mach tige rij jaren. De stormen van Am sterdam gingen over dat hoofd. En de regen, de mist en het licht. Het licht dat Rembrandt al verrukte en z'n penselen betoverde en het treuri ge licht dezer allerlaatste grauwe dagen van het snel heengaand jaar. Rondom rijen zich de gevels. Een stapeling van stijlen en stijlvariaties. Renaissance en barok Er zijn brede stoepen van blauwe plavuizen, daar zijn rank-opgaande trappen en hek ken, daar zijn de symbolische gevel stenen, markante waterputten en de boven alles uitreikende slanke halsge vels. Er zfln geen kinderen, er zjjn geen honden, er zijn geen voertuigen. Alleen die twee kerken, het beeld van Christus, wat vogels om het hoofd van Christus, nadrukkelijk tikkende regen op de steentjes van het plavei sel zijn er. En de Tijd, die stilstond, al die eeuwen lang. De bruine deur van de Engelse kerk is gesloten maar die van de andere is geopend: vjjf, zes mensen liggen geknield in de banken. Flakkerend kaarslicht glanst over de grote muurschildering van Derkinderen, die de omgang van het Heilig Mirakel van Amsterdam toont. Het gaat harder regenen. Ergens op een stoep ligt een stokoud wijfje geknield hout te hakken. Ze heeft haar benen in een dikke jutten zak gewikkeld om niet nat te worden. Ze ziet niet op als ik voorbijga. Het lijkt wel of dat vrouwtje zó oud is, dat ze al gestorven is en ver weg van deze wereld. Er wonen driehonderd vrouwen in de Hof, maar ik zag slechts een en kele. Alle ramen blijven gesloten. Op de vensterbanken staan wat verlepte geraniums en ontsluierde clivia's. Hier en daar een koperen vogel kooitje, met een kwetterende kana rie of sijs. Wat beeldjes van simpele makelij. Een enkel gezicht rijst op uit het donker van een kamer: grjjze ha ren, een bril en twee volgende ogen. Maar dan lost het hoofd al weer op in het duister van die kamer. En de gordijnen vallen toe. Er zijn nog acht Begijntjes. Ik zag ze niet en dorst ook niet in te gaan in No. 26, het Huis der Begijnen. Ik zag 'n flits van een van hen, van een Een verwerpelijke sensatie-film £)E NAAR DE GEEST volkomen verwerpelijke film „Rope" is een werk van de begaafde regisseur Alfred Hitchcock specialist in thrillers! die gepro beerd heeft het zo belangrijke element van de montage geheel uit te schakelen. Hitchcock overwoog, dat het mogelijk moet zijn reeds in het draaiboek de definitieve vorm van de film vast te leggen en daarbij zag hij volkomen af van de inspiratie die de filmer in de montagekamer kan ontwikkelen. Hij wilde een film, waarvan de beelden een doorlopend verhaal vertellen zonder onderbrekin gen en ontwierp hiervoor een nieuwe techniek, waarbij de camera de spelers minutenlang volgt, zonder wisselende instellingen, in één doorlopende beweging. Er zijn geen abrupte overgangen van de ene persoon naar de andere of van de ene scène naar de andere en er zijn ook geen verschillen in tijd: het verhaal zou griezelfilm, was dit gegeven een kolf- in werkelijkheid precies zo lang geduurd hebben als de film zelf. Men kan de i_e naar zÜn hand. De perverse atmos- poging van Hitchcock, zuiver technisch gezien, als geslaagd beschouwen, al blij ven er aan dit procédé bezwaren kleven. De film zelf dient echter te worden afgewezen. oud-pupillen, die hem met deze daad eigenlijk een triomf hadden willen be zorgen, de vernietigendste consequen tie: hij wijst de triomf af als een laag heid en levert de Uebermenschen aan de politie uit. VOOR HITCHCOCK, meester van de HET VERHAAL leverde een feer, waarin dit gebeuren zich af speelt, heeft hij in de film als een be klemmende werkelijkheid laten leven. De moord zelf en het lijk laat de film oud zijn meisje en haar ex-verloofde en niet zien, alleen het koord, waarmee stuk van de toneelschrijver Patrick hun vroegere leraar Rupert, die met Hamilton (die ook „Gaslight" schreef) gebaseerd op een gebeurtenis, die om- hen over de Uebermensch-theorie de moord gebeurde en dat aan de film zijn titel „Rope" („Touw") gaf. Hier streeks twintig jaar geleden plaats lijk van de vermoorde ligt in een boe- vond: een cynische moord door twee kenkist, waarop een soupertje voor de jongens gepleegd. Twee studenten, gasten gedekt staat. Het fuifje wordt placht te filosoferen, uitnodigen. Het dus een griezel- en sensatiefilm, waar- Brandon en Philip, zijn geïnfecteerd door de Uebermensch-theorie. Zij ne men aan dat er mensen zijn, die door hun geestelijke en lichamelijke kwa liteiten zo ver boven anderen zijn ver heven. dat voor hen onmogelijk de zedelijke normen en wetten, waaraan een mislukking omdat de moordenaars hun nervositeit niet kunnen be dwingen en een beklemmende atsmos- feer alle feestgenoten naar de keel in alle sensatie- en thriller-elementen aangedragen worden dipor de atmosfeer: de feestelijke reacties van verschillen de personen oo een dramatisch gebeu ren, dat zij niet kunnen waarnemen, maar terdege aanvoelen. Dat Hitch cock louter uit deze subtiele span- kruipt. Wanneer alle gasten vroegtij- ningen een wurgend-lugubere thriller dig vertrekken blijft de leraar Rupert nog, omdat hij zekerheid wil hebben: de mens in het algemeen zich heeft te het zonderlinge gedrag van de twee onderwerpen, kunnen gelden. Uiter- studenten, die de hele avond met hun aard rekenen zij zichzelf tot deze Uebermensen en om hun geloof in hun Uebermensch-filosofie liepen te co- quetteren. doet hem afgrijselijke con- eigen meerwaardigheid te versterken, sequenties vrezen. Hij ontdekt het lijk vermoorden zij een medestudent. Dit is hun echter nog niet genoeg, zij verlangen nog zichzelf te bewijzen, dat zij werkelijk Uebermenschen zijn en in hun luguber-ziekelijke fantasie gaan en komt tot de conclusie dat de moor denaars hem als de geestelijke vader van hun daad beschouwen. Hij ver werpt deze verantwoordelijkheid, geeft in een hartstochtelijk betoog een meer heeft weten op te bouwen bewijst zijn bijzondere begaafdheid. Dit neemt overigens niet weg, dat „Rope" als film afgewezen moet wor den: het feit alleen al, dat een zie kelijk verwrongen geestesbeeld als van deze twee moordenaars tot uitgangs punt gemaakt werd van een film. die doortrokken is van een met uiterst raffinement opgevoerde perverse at mosfeer. getuigt van een meer dan verderfelijk streven naar sensatie, sen- dezer „devote maagden of weduwen, die tussen leken en kloosterlingen in staan". Ze zat aan een tafel: de han den lagen, stil en blank, gevouwen op die tafel en het hoofd ging schuil in een grote, zwarte kap. Eén secon de was er iets van een fris, jong en vriendelijk gezicht. Toen was het weer voorbij en was er alleen nog de zwarte kap over de tafel. Zo is de Hof der Begijnen: regen over oude gevels, vogels om het hoofd van Christus, een stil voor zich uit- biddend Begijntje, een haast grieze lig oud houthakkend wijfje, de scha duwen van onherkenbare gezichten achter beslagen glas, knielende men sen in die ene kerk en dat koninklijke woord op de poort van die andere. Eiland van rust in de oceaan van onrust, die het aan alle kanten om spoelt. Een zeer vreemd, wonderlijk, haast magisch eiland in dat oude hart van Amsterdam. Het eiland dat het Leven overwon en de Tijd. ANTHONY VAN KAMPEN zij zover een fuifje te organiseren waar menselijke uitleg aan zijn vroegere satie in steeds verfijnder vorm en in zij de ouders van de vermoorde jongen, gefilosofeer en trekt tegenover zijn steeds ongezonder doseringen. CANADESE ambassadeur in ons land, de heer Pierre Dupuy, zal op 15 December in het Internationaal Cul tureel Centrum te Amsterdam op een dan te houden „Franse avond" de hoofdrol spelen in Molière's „Les Pre- cieuses Ridicules". Het stuk wordt op gevoerd door het gezelschap van de Canadese ambassadeur, dat is samen gesteld uit jonge leden van het corps diplomatique. Het koninklijk paar is voornemens de avond bij te wonen. De toneelspeler Frits van Dijk zal in het volgende toneelseizoen geen deel meer uitmaken van het Amsterdams Toneel Gezelschap. „Rooms Toneel" zal weer een bezoek brengen aan Gent en daar in de Kon. Ned. Schouwburg „Les romanesques" van Edmond Rostand opvoeren. JJE GROTE PRIJS voor letterkunde in Frankrijk: de Prix Goncourt, is toegekend aan Robert Merle voor diens werk over de evacuatie van Duinker ken. Merle is leraar in het Engels aan de Lycée Pasteur. In de oorlog was hij verbindingsofficier. De voorzitster van de jury was de beroemde Franse schrijfster Colette. De Prix Femina, door een jury van veertien vrouwelij ke letterkundigen toegekend, werd dit jaar uitgereikt aan Maria le Hardouin voor haar boek „La Dame de Coeur". Haar litteraire faam, die met het ver schijnen van „La voile noire" sterk toenam, is thans volkomen bevestigd. Ter gelegenheid van de herdenking van Goethe's tweehonderdste geboor tedag is het complete werk van deze schrijver in het Russisch vertaald. De vertaling, waarmee in 1932 werd be gonnen, werd tijdens de oorlog onder broken. Twee bloemlezingen uit Goethe's werk, o.a. bevattende Werther, Götz en Egmond worden eveneens in het Russisch vertaald. P|ET BESTUUR van de Nederlandse filmclub heeft het praedicaat „film van de maand" verleend aan de nieuwe film van Noel-Noel: „Les casse- pieds", die onder de titel „Zeg, luister eens even" met Kerstmis in Nederland in roulatie komt De Poolse pianiste Barbara Hesse Bukowska geeft 22 De cember in de kleine zaal van het Con certgebouw te Amsterdam een Chopin- recital. Barbara Bykowska was de prijs- winnares van het Chopin-concours te Warschau, waaraan door een zeer groot aantal kunstenaars werd deelgenomen. In de „Arts of the Nations Studio" te New York is een tentoonstelling ge opend van Balinees houtsnijwerk, weefkunst, schilderijen en tekeningen. In het Amsterdamse Concertgebouw vond Donderdagavond de eerste uit voering plaats van Henk Badings' „Vijfde Symphonie". Deze symphonie, die in de eerste helft van 1949 ont stond, is opgedragen aan het Concert gebouw-orkest en werd door de diri gent Eduard van Beinum ten doop ge houden. De componist, die bij de eer ste uitvoering van zijn werk tegen woordig was, moest op het podium ver schijnen om de hulde van het publiek in ontvangst te nemen. Voor de bestrijding van griep is Chelarine „4" een zeer doeltreffend middel. Elk tablet bevat 4 geneesmiddelen, die in de gehele wereld beroemd zijn geworden en millioenen mensen al baat brachten. Het bestand deel Chefarox zorgt dat al is de werking zeer krachtig - uw maag toch niet van streek raakt. naWMCM (N GfifcP

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 7