Waf moet de tienmillioenste Nederlander worden? Meer mogelijkheden in het buitenland dan binnen eigen enge grenzen SNieuwe fabrieken in snel tempo Frankrijks platteland heeft plaats Nieuw-Guinea )ENHEID Indonesië heeft Nederlanders ook in de toekomst nodig Ondanks onzekerheid blijven er kansen Welke zijn de kansen? De prairiën van Canada blijven lokken DECEMBER 1949 LOGSE TIJD l EEN ent larraette, airnen, klok uren, Kerst- nz. enz. WW m U1ERWABEN -oca, MtUBtLMJSKtftU I FUNM0UTKANDEL AfnUwWJfltrlldjo^puj,, HtWVUTMAGAZUN Industrialisatie houdt de aanwas der bevolking behoorlijk bij nE ZEER STRINGENTE BELASTINGPOLITIEK van de Nederlandse regering ten spijt heeft het bedrijfsleven hier te lande van de bevrijding af tot eind 48 toe een bedrag van 2500 millioen gulden kunnen besteden aan herstel van fabrieken en machines, aan vervanging van versleten delen en aan de bouw en inrichting van geheel nieuwe fabrieken of afdelingen van bestaande. En in de loop van dit jaar is deze investering wederom zeer aanzienlijk geweest. Dit feit is niet alleen voor die ondernemers van betekenis, maar ook voor een groot aantal arbeiders. Elke nieuwe fabriek betekent meer werkgelegenheid, meer vraag naar arbeidskrachten. Men vraagt zich in arbeiderskringen wel eens af of j niet de kans bestaat, dat plotseling een heleboel van die nieuwe fabrieken na verloop van een jaar of wat niet renderend blijken te zijn, zodat zij bij tien- j duizenden de werklozen op straat zullen gooien. Nu, die kans is minder groot dan zij in vroegere jaren was. Toen groeide de industrie soms in het wilde weg, nu gaat er een hele studie aan vooraf. Men weet, vóór men gaat bouwen, of er [vraag is naar de te maken producten, hoeveel zij zullen opbrengen, hoeveel de I vervaardiging zal kosten, waar men ze het best kan gaan maken, enz. Kortom, er is een plan voor het hele land en er zijn nog weer aparte voor de provincies. Men gaat voorzichtig te werk. De Nederlandse industrie kan nog duizenden nieuwe arbeiders gebruiken. J)E Indonesiërs zijn er van overtuigd, dat zij er zonder hulp van buitenaf niet komen zullen. Dat blijkt uit wat dr. Subrandio, de Republikeinse vertegen woordiger in Londen gezegd heeft: Indonesië is zich ten volle bewust van de pote consequenties der verkregen onafhankelijkheid. Deze onafhankelijkheid tan slechts bewaard blijven door 'n onverminderd vertrouwen in 't hoge levens lot! en door onverflauwde pogingen om de productie en de levensstandaard tewkogen. Wij zijn ervan overtuigd, dat dit laatste slechts bereikt kan wor sen met volledige samenwerking en bijstand van de buitenwereld en in het hijztzuder van Nederland". Het zal dus van het wederzijdse vertrouwen afhan gen of ook in de toekomst talrijke Nederlanders in Indonesië een emplooi talen vinden. Maar daar komt nog wat bij. Wanneer de Republikeinse onder handelaars op de Ronde Tafel-conferentie en de afgevaardigden van de B.F.O. in hun land kunnen duidelijk maken, dat zij het hoogst bereikbare hebben - medegebracht; wanneer zij zich daardoor op hun hoge regeringsposten kunnen 1 handhaven en in staat zjjn 't Indonesische machtsapparaat onder controle te nouden, op de orde, rust en veiligheid zullen heersen, dan zal Indonesië in do periode van wederopbouw en lang daarna ontelbare Nederlanders kunnen ge bruiken. TEL. 4298 ZOU ECHTER in de R.I.S. een re geringscrisis ontstaan, zouden de ex tremistische krachten de overhand krijgen en een chaos de reconstructie voor lange tqd in de weg staan, dan ziet het er niet alleen niet zo mooi uit voor de Indonesische Nederlanders, maar dan zal er ook weinig animo be- staan bij onze jeugdige landgenoten om er zich te vestigen. Gelukkig spreken de laatste berichten uit Indo nesia een bemoedigende taal. Het schijnt, dat een meerderheid voor de ratificatie van de in Den Haag afge sloten overeenkomsten verzekerd is. Er is dus een zeer redelijke kans, dat Indonesië vlug aan het herstel van zijn economie en aan de inrichting van zijn bestuur en alles wat daar mede samenhangt beginnen gaaj. Nieuwe kansen. DAT SCHEPT nieuwe kansen voor onze landgenoten. Er is altijd genoeg werk voor hen geweest; men denke aan de talrijke bestuursambtenaren, aan het administratieve personeel, aan leidinggevende en administratie ve functies op de ondernemingen, aan de technici en aan hen, die bij het on derwijs werkzaam waren. In verge lijking met vóór de oorlog is er op het ogenblik een onderbezetting met Europese werkkrachten in Indonesië. Er werken er namelijk slechts 60% van vóór 1940. Reeds uit dien hoofde kan men besluiten tot de noodzake lijkheid van verdere Uitzending van Nederlanders. Wel staat daar tegenover, dat vol gens de aangegane overeenkomsten op verschillende posten de Nederlan ders geleidelijk door Indonesiërs ver vangen zullen worden, doch in zeer Veel gevallen zal Indonesië nog niet in staat zijn de gekwalificeerde arbeid te leveren, die in deze functies nodig is. De Republik Indonesia Serikat, zijn eigen belang begrijpende, zal on getwijfeld gebruik blijven maken van de hulp der Nederlanders, die dank zij hun jarenlange ervaring en dank zij hun speciale opleiding de Indone siërs onschatbare diensten kunnen bewjjzen. De verhoudingen komen in het ver volg anders te liggen. Het zullen niet steeds meer de Nederlanders zijn, die het heft in handen hebben; zij zullen achter de Indonesiërs staan en dezen tot een steun moeten zijn. Zij zullen hun energie, hun kennis, hun erva ring, hun routine aanwenden om de Indonesiërs de weg te wijzen en de uitvoering van de opbouwplannen mo gelijk te maken. Het voorbeeld van India. IN INDIA bestaan alle bestuurs- en andere colleges thans voor het meren deel uit inheemsen. Doch de hulp van de Engelsen wordt er nog altijd met zo veel graagte aanvaard omdat men er niet buiten kan dat dezen er met open armen ontvangen wor den. Zo zal het in Indonesië ook kun nen gaan. Tq'dens de Ronde Tafel conferentie hebben de Indonesische afgevaardigden kunnen zien, tot wel ke technische, wetenschappelijke en culturele prestaties ons land in staat is. Zij zouden zich te kort doen, als zij van deze Nederlandse bekwaam heden geen dankbaar gebruik maak ten. Alleen al op het gebied der medi sche verzorging zal Nederland in de toekomst prestaties van onschatbare betekenis kunnen leveren. Het aan tal artsen op de millioenenbevolking ^JEEM de vervaardiging van auto's in ons land. Er zijn twee grote en een aantal heel kleine bedrijven in ons land, waar men auto's maakt; d.w.z men stelt ze er samen uit losse onder delen, die van elders worden aange voerd. Voor een groot deel betekent dat: uit Amerika worden ingevoerd. Op zichzelf biedt dat bepaalde voorde len, maar het is toch eigenlijk niet zo, dat die in Nederland in elkaar ge schroefde wagens met goed recht Ne derlandse auto's genoemd kunnen wor den. Op den du'ir zal dat echter meer en meer het geval zijn. Beide grote fabrieken bekleden de zittingen bijv. geheel met Nederlands materiaal. En fle Rotterdamse fabriek, die nauwelijks een jaar bestaat, laat nu ook al de ra diatoren hier te lande maken. Het was voor de Amerikanen een verrassende ontdekking, dat die Nederlandse ra diatoren beter bleken te zijn dan de oorspronkelijke Amerikaanse. Men heeft ze in de woestijnen van Texas en Nieuw Mexico beproefd. De vesti ging van de autofabriek te Rotterdam heeft dus ten gevolge gehad, dat de onderhavige radiatorenfabriek meer werk heeft gekregen (met een vrijwel gegarandeerd afzetgebied)misschien kan zij binnenkort wel gaan exporte ren, hetgeen wederom vergroting zou kunnen betekenen. De banden voor deze auto's zijn ook hier te lande ge maakt. De „vernederlandsing" van deze wagens schrijdt langzaam voort. Een soortgelijk verschijnsel doet zich voor in de rijwielindustrie, die tot dusver alle remnaven moest importe ren. Nu worden zij echter te Brummen vervaardigd. De rijwielhulpmotoren worden ook al in ons land gebouwd op meer dan een plaats, zij schijnen een grote vlucht te zullen nemen. Er zjjn hier te lande op de buitenlandse paten ten zodanige verbeteringen aange bracht, dat die (in de vorm van pa tenten) al naar andere landen gaan. Hetzelfde is het geval met een Haagse fabriek, die volgens een Zwitsers pa tent naaimachines is gaan bouwen; ook dit is dermate verbeterd, dat Zwitser land om die Nederlandse aanvullingen vraagt. - Bodemschatten. HET ZOU ons te ver voeren een over zicht te geven van alle nieuwe fabrie ken, die er reeds verrezen zijn en nog verrijzen zullen, maar even willen wij rog wijzen op de mogelijkheden, die er in de bodemschatten schuilen. De olie, de steenkool en het zout vormen niet alleen als zodanig waardevolle grondstoffen, zij leveren ook de grond stoffen voor honderden chemische pro ducten als kunstmest, geneesmiddelen en vooral... plastic! Nederland biedt op industrieel gebied nog veie mogelijk heden Men kent ze. Men heeft ze in plan gebracht. En men heeft uitgere kend in welk tempo die mogelijkhe den in werkelijkheden moeten worden omgezet om het ontstaan van werkloos- beid door overbevolking te voorkomen. Welnu, dat tempo is tot dusver bijge houden en het heeft reeds neigingen tot aanzienlijke versnelling. £)E TIENMILLIOENSTE NEDERLANDER is er. Wij hebben zijn in raad selen geholde verschijning want het is nu eenmaal niet uit te maken wie het Is en waar hü (zij?) gezocht moet worden gevierd met een feestartikel in de krant en een toespraak door de radio, maar onmiddellijk daarop hebben wij ons afgevraagd hoe dit knaapje (aangenomen, dat het een jonggeboren zoon is) straks voor zicb en zijn te stichten gezin de kost moet verdienen. Nederland, het Nederland in Europa, Is te klein voor tien millioen inwoners; het was al te klein voor negen en voor acht.Wij zijn al geruime tijd over het verzadigingspunt heen. Gelukkig waren er uit wijkmogelijkheden. Zün die er nog? Znllen die er blijven? Wil de jonge man per se in Nederland blijven, dan doet hij goed het zich uit het hoofd te zetten ooit boer te worden. De landbouw kan geen mensen meer op nemen. Verreweg de meeste kansen binnenslands liggen in de industrie; liet aantal fabrieken zal nog sterk groeien. Handel, scheepvaart en lucht vaart ln veel mindere mate, ER LIGGEN echter ook kansen voor hem buiten de enge grenzen van het Vaderland. In de eerste plaats is er een lederaal Europa in de maak. Komt daar iets van terecht, dan kan de tienmillioenste zich, als hij meerderjarig zal zijn geworden, zonder bezwaar in een ander Westeuropees land vestigen als hem dat betere kansen biedt. In dat geval zou Frankrijk met zijn ontvolkte platteland hem een bestaan kunnen geven en misschien het uiterst dunbevolkte Zweden WIL HIJ het verder weg zoeken, dan heeft hij de keus tussen Nederland- over-zee, Indonesië en een vreemd land. Tot de gewesten over zee be horen Curasao, Suriname en Irianie (N.-Guinea). Het olie-eiland in de Caraïbische Zee is een onvruchtbare zandhoop, waarop millioenen dollars worden verdiend dank zij de olie uit Venezuela. Een wankele basis voor de welvaart. Suriname en Irianie zijn uitgestrekte dunbevolkte gebieden, waar als de zaak goed wordt aangepakt op de lange duur nog millioenen zich een bestaan kunnen scheppen. Indonesië heeft officieel herhaaldelijk verklaard, dat het behoefte heeft aan veel Nederlanders, maar hoe de toestand er zich zal ontwikkelen is op dit ogenblik moeilijk te overzien. EN TENSLOTTE lokken vreemde landen. Canada wel in de eerste plaats. Verder de Verenigde Staten, Australië, Nieuw-Zeeland en sommige Zuid- amerikaanse staten. Maar zij, die zich derwaarts begeven, moeten alle on zichtbare draden met het geboorteland resoluut doorsnijden om op te gaan ln de omringende bevolking. Grote trek mogelijk na invoering van het Westeuropees staatsburgerschap PJET FRANSE VOLK IS KINDERLOOS, de plattelandsbevolking trekt naar de steden, de landerijen zün verlaten. Ziedaar een gangbare opvatting omtrent het land, dat eeuwenlang het centrum van Europa was. Nu, dat is een tikje over dreven, maar er steekt toch ook een kern van waarheid in. Als het land de laatste tientallen van jaren geen duizenden vreemdelingen had toegelaten, zou bet bevoikingscqfer een schrikbarende daling te zien hebben gegeven. Wü zullen ons niet verdiepen in de oorzaken van het verschijnsel, maar trachten in grove trekken de betekenis voor Nederland ervan te schetsen. Het ligt voor de liand te redeneren, dat als in Frankrqk de landerijen braak liggen en als er in Nederland een overschot aan jonge energieke vakbekwame boeren is, dat ons land dat boerenoverschot naar Frankrijk afschuift. Beide landen zouden daarmee gebaat moeten zijn. In feite gebeurt dat ook wel er hebben zich reeds hon derden Nederlanders op het Franse platteland gevestigd maar in veel geringe re mate dan men zou mogen verwachten. is belachelijk gering. Er moeten er nog ontelbaren geplaatst worden. Op den duur zal de RIS ongetwijfeld zelf overgaan tot de opleiding van haar in tellectuele krachten, doch vóór zij be schikbaar zijn, zal er heel wat water naar de zee lopen. En de opleiding zelf kan een taak betekenen voor de Nederlanders. Industrialisatie De Verenigde Staten van Indonesië hebben uitbreiding van de industria lisatie op hun programma staan. Ook in dit opzicht zal er voor Nederlandse ingenieurs en M.T.S.-ers voldoende werk aan de winkel komen. Wij zijn geneigd de toekomst niet donker in te zien. De geschiedenis heeft ons echter geleerd, dat geen enkele revolutie zonder bloed en tra nen verloopt. Ook in Indonesië zal 't wellicht één of twee jaar duren, voor dat de wilde stroom weer in normale bedding vloeit een opvatting, die door enkele zegslieden, die nauw bq de Ronde Tafel-conferentie betrokken waren, wordt gedeeld doch dan zal de rust terugkeren. En dan zal blij ken, naar wij verwachten, dat de samenwerking tussen de twee sou- vereine staten, waarvoor in Den Haag de grondslag werd gelegd, de emi gratie van veel energieke, jonge Ne derlanders naar Indonesië verlangt. oct Franse piatteiam, heeft sinds jaren een tekort aan boeren. Veel hangt af van toekomstige status MIEUW GUINEA, Irianie, is een „leeg" land. Er woont hooguit een millioen Papoea's op een oppervlakte, die elf maal die van Nederland is: 338.00km2. Bood het dezelfde mogeiykheden als ons lage landje aan de Noordzee, dan zouden er tientallen millioenen mensen kunnen wonen en leven, dan zou het zonder bezwaar niet slechts een be staan bieden aan het betrekkelük ge ringe aantal Indo-Europeanen, dat Java wenst te verlaten, maar ook aan een slordige paar millioen Nederlanders, die het hier te benauwd krijgen. Het is er evenwel niet mee te vergelüken. Een groot deel van het land bestaat uit kale onherbergzame ten dele zelfs met sneeuw bedekte toppen. Maar er zijn ook gebieden, die een vruchtbare bodem hebben, gezien de weelderige vegetatie en ook gezien de resultaten van nog pas op kleine schaal gedane onderzoekingen. Er is bijv. een streekplan voor Hollandia, waarin zich 12.000 ha voor permanente landbouw geschikt geachte gronden bevinden; 8000 ha geschikt voor cacao; 15.000 ha geschikt voor klappers; 2000 ha geschikt voor tuinbouw. Men weet, dat het 7300 ha grote Sentanimeer ge schikt is voor het uitzetten van ver handelbare vissoorten. Men weet, dat de bossen grote hoeveelheden ijzer hout bevatten. In het zoeven genoemde gebied van Hollandia echter wonen 18.000 pa- poea's en een handvol blanken, veel te weinig om de streek te kunnen ex- vioiteren. Het land vraagt om arbeids krachten. Voor de exploitatie van bijv die 8000 ha cacaogrond zijn 2000 arbeiders nodig. Na zes jaar kan er 500 kg droge cacao per ha van geoogst wordenwaarvan de exportprijs op het ogenblik bij de 1000 gld per 1000 kg ligt. De opbrengst zou dus zijn 8000 maal 500 gld of vier millioen gld. 's jaars. De mogelijkheid om daar ginds geld te verdienen is er. Afwachten. WAAROM, zo zult u vragen, trekken dan zoveel Nederlanders naar Ca nada en niet naar dit beloftenvolle Irianie? In de eerste plaats vanwege de status van het land. Op de Ronde Tafel conferentie is er lang en breed over gepraat of Nieuw Guinea Nederlands bestuursgebied zal blijven of onderdeel van de Verenigde Staten van Indonesia zal worden. Vooralsnog is die vraag on opgelost gebleven. Er moet binnen een jaar een definitieve beslissing vallen. Vele ondernemers, die bereid zijn er te Investeren, hetgeen wil zeggen er werk gelegenheid te scheppen voor emigran ten, zjjn daartoe alleen bereid onder de Nederlandse vlag, omdat zjj vrezen, dat een socialistische R.I.S. wel eens zou kunnen gaan nationaliseren als de boel eenmaal op poten staat. En zulk een vooruitzicht werkt nn eenmaal verlammend. Ligt hier een toekomst voor Neder landers? Het grootste bezwaar, dat tot dusver gold ongezond klimaat kan dank zij de vooruitgang der medische wetenschap volkomen overwonnen worden. Het politieke bezwaar moet in 1950 weggenomen worden. Dan kan de trek naar Irianie op stoot komen. Er bestaat veel belangstelling voor, ook in officiële landverhuizerskringen. Als Irianie een tweede vaderland kan wor den voor Indo Europeanen en Europese Nederlanders, dan is nu weldra de tijd rijp om deze zaak op grote schaal aan t« vatten. Nederlandse bierbrouwerij in Indonesië; als de rust er weerkeert zullen vele landgenoten in particuliere bedrüven kunnen blqven werken la de jonge republiek. ER ZIJN REMMEN. Frankrijk wil wel Nederlandse boeren; hun vakbe kwaamheid staat hoog aangeschreven, ja de Franse boeren geven tekenen van naijver als zq de resultaten van hun werk gadeslaan. Maar Frankrijk is er huiverig voor kernen van Neder landse minderheden te vormen, die, als zij groter worden, willen gaan mee praten. Frankrijk wil vóór alles door en door Frans blijven. Daarom houdt het een massale komst van Nederlanders tegen. Daar komt bij, dat die verlaten boerderijen tenslotte gekocht en be taald moeten worden. Dat spreekt van zelf. Daar zijn deviezen voor nodig en de Nederlandse regering is daar niet gul mee. Zij staat wel toe, dat Neder landse boeren ginds boerderijen met grond kopen of pachten, maar dan zonder inventaris; in dat geval kunnen zij hun vee en gereedschap uit Neder land meenemen. Edoch, de Franse landeigenaren staan er in de meeste gevallen op, dat de inventaris met het huis en de grond moet worden overge nomen. Daar zit meestal het zoete winstje in. Maar daartoe reiken meest al de deviezen niet; soms is het ook onvoordelig en in elk geval hebben de Nederlandse boeren liever de ver trouwde eigen spullen en het eigen vee. Nu is het niet uitgesloten, dat de snel groeiende inter-Europese samen werking hierin een verandering ten goe de zal brengen. Als guldens en Franse francs eenmaal vrij omwisselbaar zijn is een sterke rem weggenomen. En als het Westeuropese staatsburgerschap eenmaal een feit is daarover wordt nu reeds onderhandeld dan moet dat leiden tot vrijheid van vestiging van elke Westeuropeaan in welk deel van West-Europa dan ook. Die twee vraag stukken zullen niet op stel en sprong opgelost kunnen worden, maar zq zul len verdwijnen en dan kan de trek van Nederlandse plattelanders en wel licht ook anderen veel en veel gro ter worden. Dat is voor de tienmillioen ste Nederlander op dit ogenblk mis schien een schrale troost, maar kom, hij heeft nü ook nog geen baantje nodig.... Kans van slagen voor boeren die van aanpakken weien JJIT JAAR hebben zich zevenduizend Nederlanders in Canada gevestigd en in 1950 zullen bet er tienduizend zün. Bovendien zün de V.S. bereid 3153 Ne derlandse landverhuizers toe te laten. Dan zullen er landgenoten naar Austra lië trekken en naar Nieuw Zeeland, naai Brazilië en Argentinië. Al dezen zeggen over het algemeen het geboorte land voorgoed vaarwel, zij snüden alle banden door, zü zün verloren voor de Nederlandse zaak. hun kinderen zullen een andere nationaliteit hebben en een andere taal spreken. Daarom zit er iets betreurenswaardigs «n massale verhuizingen naar verre lan den. Toch mogen wü, achterblüvers, geen verwüten naar de hoofden der moedige trekkers slingeren. Als dit land geen toekomst biedt voor al de kinde ren van deze en de volgende generaties, dan hebben de onders het volste recht elders voor hnn nazaten een bestaan op te bouwen. Voor dat doel is Canada wel het meest in trek. Het biedt de beste kansen, om dat het de hand houdt aan 'n eenvoudig maar doeltreffend systeem om de nieu we bewoners op het paard te helpen. De immigranten zijn verplicht hun loop baan te beginnen als knecht bij een Ca nadese boer, waar zij 45 dollar per week plus de kost verdienen. Na drie of vier jaar zqn zij dan in staat op redelijke voorwaarden een boerderij te kopen voor een 7000 dollar. Bovendien zqn zq in die tijd volkomen geassimileerd en kennen zij de grond, het werk en alles wat erbij komt kqken, volkomen Het percentage, dat op deze wijze te werk gaat en dan toch niet slaagt, is zeer gering. Over het algemeen kan men zeg gen, dat een landverhuizer, die naar Canada trekt, niet slechts de kans ma«r vrijwel de zekerheid heeft een goede boer te worden met een flink eigen b«- orijf. Canada laat vrüwel uitsluitend boeren toe Andere landen ook wei ambachts lieden; de intellectuele beroepen bie den geringe kansen. Regel is, dat drie kwart van de Nederlandse landverhui zers uit boeren bestaat. Er zijn sinds de oorlog nu ongeveer 36.500 landgenoten voor goed naar de vreemde getrokken en er zijn er nog geen 200 teruggekeerd. Konden die niet aan de slag komen? Meestal wel, maar het heimwee van de vrouw heeft de meesten terug gedreven. Daarom wordt tegenwoordig de vrouw van elke aspirant-emigrant op heimwee- verschijnseien getoetst. Wegtrekken en terugkeren betekent altijd achteruit boe ren. Emigratie noodzakelijk Deskundigen hebben berekend, dat ongeveer 12.000 boeren (gezinsleden in begrepen) het land moeten verlaten, wil de boeren--risis overwonnen wor den. Bij de laatste volkstelling is ge bleken dat het aantal in agrarische be drijven werkzame manlijke Nederlan ders van 1930 tot 1947 is toegenomen van 530.000 tot 560.000. In verhouding tot de groei der bevolking betekent dat een achteruitgang. In verhouding tot de hoeveelheid beschikbare grond er is dooi inpoldering van gedeelten van de Zuiderzee een kleine 70.000 hectares meer beschikbaar gekomen betekent bet toch altijd nog vermindering van hei aantal hectares per man, d.wt erarming. Die verarming mag beslist niet verder gaan Meer inpoldering is mogelijk, maar in onvoldoende mate om aan de iandhonger te voldoen Daarom is bne- renemigratie noodzakelijk geworden en zolang de wegtrekkenden geen kans nebben een bestaan binnen de grenzen van het Koninkrijk op te bouwen, moe ten zii het daarbuiten zoeken. En het is er te vinden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 5