Strijd tegen sterk materialisme Crème, klapperolie en cheid en nning Verkiezingskoorts in Engeland Soepele houding VIJF MENSEN GINGEN NAAR CANADA (17) „Hollanders vragen ie veel en geven te weinig'' Gevelde reuzen in winterse kou Wie de schoen past Drie jaar geëist tegen daders van bankoverval Labour rekent op de overwinning B,B.C. extra beschermd Acht jaar voor moorde naar van Keesje Vermeulen AMSTERDAMS PODIUM DIT WOELIGE LEVEN Denk om de gulden II Ül *1'"' 'ASTE GROND bijbels verhaal k onder een mo- Vrij kort na de zus Christus had zijn aanhangers zine groepje men de sympathie van iodse rechtzinnig- ig, Saulus, nam om deze nieuwe uit te roeien, te dit. Het kleine in Jezus Christus ok onder op het het was ook deze olging, waaraan Êfer was gevallen, Filippus, de wijk noordelijk van 3 Samaria. Schij- e kansen en mo- voor uitbreiding :hap? Neen, zon- dat een Abes- komend, langs arbij in contact genoemde Filip- van een passage uit ontstaat tussen de een gesprek, dat ndigt, dat de Abes- en. Waarom? Om reis gemaakt had ;r God te vinden, z'n tocht mislukt gesprek met Filip- het evangelie door in Jeruzalem werd onttrokken, neger naar Afrika ange tijd later zou der van Christus, zelf worden staan- rden tot de apostel goddelijke moge kansen aanwezig oor een onzichtbare apen, perspectieven het gebeuren, dat 3eze mogelijkheden elijkheden ervaart, mogelijkheid Gods lijke psyche in de k door alle eeuwen ur gelijk gebleven het schema: mo- nning, ieder mo- n. Oordeel zelf. In het leven kan een ikkende besef heb- m geen kansen lig- dood loopt als in /oelens kunnen tot ssie worden. Waar voor mij een le- i ik met mijn ge- water houden? kinderen worden? et ik kiezen? Wat n zwakke gezond- vermogens, mijn zo'n paar ordeloze, lende levensvragen, lens, let wel, geen doend antwoord op situatie groeit vaak naar een almach- nand die met vaste temming geeft. Het die, moe gevochten en kil, droomt van moeder, van zijn aar de bescherming, eiligheid van z'n dit verlangen naar lbaar diep is inge- ons, uit een vrouw dichtgeslagen si- een nog 'n zwijgénd nu als door een logelijkheid worden het kan. Niemand zeggen: het zal en zonder perspectief eens open en vrij lar eens na, hoe u gekomen bent, hoe hebt gevonden, hoe bt kunnen verove- wellicht bescheiden m nog vele andera dat u evenals dia neens God herkent >r u begaanbaar is strikt persoonlijk desnoods leiding of rkiezing. De naam ter zake. Alleen tot de overtuiging chter het woord ht al jaren kende, is komen te staan, levensmogelijkheid e herkennen, diens gericht op een van re realiteit. Wie de d heeft, heeft daar van zijn leven ge- WOORDRAADSEL lava, gal, ega, kea. iniline, d, eed, son, sl. af, m.s., tam. els. uwbakken. ZATERDAG 11 FEBRUARI 1950 J-JET LOOPT TEGEN ACHTEN als we onze spullen klaar hebben om naar ons werk te gaan. Een glashelder© vrleshemel staat strak boven de ber gen; geen zuchtje wind beroert de bladerloze takken van de vruchtbomen. Als we de deur uitstappen, golft de kou in witte slierten de kamer binnen. Vader komt net uit de stal en 't is hem aan z'n prachtige rode neus te zien, dat het wintertje hem maar matig bevalt. Z'n snor is versierd1 met allemaal Witte ijssterretjes en geeft iets aparts aan z'n verschijning. Maar hoe dan ook, 't is alles aan te zien, dat de vorst de folterende kou diep indringt, 37° F. below zero," meldde radio Kelowna vanmorgen en meldde bovendien nog Verschillende branden als gevolg van oververhitte kachels, 't Is een onheb belijke koude, waarin het weer een fris karwei zal zijn om ons „daggeldje" te maken. VOORAL 'S MORGENS, als we bul ten de deur stappen en het licht nog maar net de Oostelijke hellingen bereikt heeft, dan is de hele vallei één grote uitgestorven ijskelder. Geen vo geltje hoor noch zie je, zomin als een eekhoorn of wezel, niets, helemaal niets is er dat deze troosteloze wereld wat opfleurt. In de ijle, glasheldere lucht hangt een intense stilte, onbe weeglijk ondergaat alles de gesel van de winter. Warmte, dat is waar het in de eerste plaats om gaat. De melk in de melkpan is 's mor- ge:.s een „melkijsje", alles wat maar even nat is, is direct bevroren zodra de kachel 's avonds begint te tempe ren. Vader stookt een, speciaal daar voor geconstrueerd, kacheltje in de drinkbak -in de „corral" waarin het jongvee nog loopt, met alleen een open schuur ter beschutting, 's Mor gens zijn ze dan ook helemaal ruig ge vroren. Alles trouwens vertoont zo'n „goedkope" uitvoering. En nu we toch deze richting inslaan valt er nog wel meer te vertellen over die „goedkoop heid", „cheap" zoals ze dat hier zo véél en zo minachtend kunnen zeggen. Want ondanks al ons enthousiasme, ondanks de emigrantenmoeilijkheden is er slechts één ding wat mij persoon lijk benauwt, het geloof in het geld. Natuurlijk wij behoren nu eenmaal tot dat „leger van proletariërs" zoals onze buurman Mohr zo strijdlustig en vol idealisme kan zeggen, maar.maar 't is zo moeilijk om de juiste houding te bepalen tegenover deze nieuwe (voor mij althans) „levensbeschouwing". De voorbeelden die wij herhaaldelijk krij gen zijn glashelder en „oer-realistisch". Een paar van deze voorvallen mag ik u zeker niet onthouden. Enige tijd geleden werkten we bij vaders werkgever een dag met hout zagen en verdienden toen 7.50, maar toen we om ons loon vroegen (daar hebben we altijd nog om moeten vra gen) kregen we te horen dat hij dit rekende voor het vanuit de stad mee nemen van een vrachtje zaagsel dat wij Dirk en ik opgeladen hadden. Een paar weken hierna zouden we ons nog niet ontvangen loon halen bij die bovengenoemde „idealist" Mohr. Met de „drukkig-doende" vriendelijk heid die men hier overal aantreft, wer den we binnengelaten. Bij het betalen trok hij 1.af voor het breken van een bijlsteel tijdens het werk. Als ik hierbij nog vertel dat de steel reeds ge kraakt was vóór wij hem gebruikten en bovendien nu nog gebruikt wordt dan kan men toch wel met ons eens zijn dat we goed kwaad waren en niet in de eerste plaats om die dollar maar om die willekeur die ons hier weer voor de zoveelste maal bleek. Waar bleven die waarborgen van het „zeker betalen van loon", waarvan we het bestaan zo zeker dachten. Waar blijven we als vaders werk gever ons de helft van de kosten voor het aanleggen van het licht laat beta len, dat dan ongeveer de helft van va ders maandloon bedraagt? Zijn wij ver plicht om dergelijke kosten te betalen in een andermens huis, waarin we bo vendien naar we hopen nog maar een paar maanden behoeven te wonen? Zo goed als een boer vijftig cent durft te vragen als hij moeder een stukje met z'n auto heeft meegenomen naar huis toe. zo goed zal de ander zich niet schamen om vader met half maand loon af te schepen. Nee, we zijn geen klagers, vader en moeder houden zich prachtig en, wij jongeren kunnen en zullen altijd naar hen opzien, maar deze voorvallen tas ten het vertrouwen zo aan. Het neemt tijd voordat je er tegen opgewassen bent en vóór die tijd is er met je ge sold zoals een jiu-jitsu-er solt met z'n onervaren tegenstander. En laat ik dan dit vooral niet vergeten: die ene zin, nu ongeveer een jaar geleden uitge sproken, wil maar niet uit mijn oren. Op een cursusmiddag over de hoofden van de vele enthousiaste adspirant- emigranten werd zij uitgesproken: „De fout van de Hollander Is dat hij teveel vraagt en te weinig geeft" (The fault of the Dutchman is, he a«ks too much and gives soo little uitgevonden door „de Canadese boer", aangenomen en geëxporteerd door een.ambtenaar) De tjjd schrijdt voort QNDERWIJL echter staat de tijd niet stil. Het nieuwe jaar heeft tot nu toe nog niet anders gebracht dan sneeuw en kou en heldere zonnige dagen. De ene dag volgt de andere met eenzelfde eentonigheid. Rond het middaguur straalt de zon dan haar koud en klaar licht naar beneden en zet dan alles in zilverglinsterend licht dat je ogen bijna verblindt. Ook moeder kan daar zo fijn van genieten als ze zo vanuit haar hoge woning over de gehele vallei uitkijkt. Weliswaar zijn de vorstbloemen moei lijk en bijna nooit geheel van de ra men te krijgen, maar het is binnen warm en dat is zo geweldig belangrijk. Jammer is het echter dat de water toevoer stopgezet is als gevolg van de een of andere storing bij het water station. Het is nu sneeuwscheppen ge blazen en sneeuwkoffie drinken enz. Artje had ook al vanwege de kou, een paar dagen vrij van school maar het liet zich aanzien dat het helemaal niet op pry's gesteld werd en wij (dat zijn wij alleen maar) zijn nu aan het gissen welke „boy-friend" daarvoor nu ver antwoordelijk is. „And that's my busi ness and not yours", ja-a en dat is mijn zusje nog maar. De Engelse taal levert voor haar niet de minste moeilijkhe den en wat de boy- and girl-friends be treft, dat is hier al net eender als back home. Gelukkig dat die koeien geen taal verschil kennen, want dan zou het er voor vader slecht uitzien. Het meeste werk heeft hij in de stallen en nu met het afzetten van het water moet hij bovendien twee keer daags de koeien buiten laten om te drinken. En laten we dan maar niet praten over de tel kens weer bevroren melkmachine. We mogen nog blij zijn dat we niet tot de vele duizenden werklozen behoren die vooral in Britisch Columbia op het ogenblik een probleem vormen. Houthakken ]VE KRIJGEN ons geld natuurlijk niet voor riets, maar met de hulp van Gert, de nieuwe nieuwkomer maken we met z'n drieën zes dollar per dag en werken dan tot ongeveer vier of vijf unr 's middags. Het is hard werken en de sneeuw welke met een dikte van twee a drie voet ln het bos ligt maakt het er niet makkelijker op. Een voor deel is dat de sneeuw erg droog is en dus weer makkelijk van je kleren valt. Er zijn takken genoeg en als het te bar wordt met de kou houden we een vuur aan waar we ons aan kunnen warmen en wzfar we ons twaalfuurtje bij gebruiken. Van een geheel ander soort zijn de moeilijkheden die we bij wijze van waarschuwing ondervonden, zoals het verkeerd vallen van de bo men. het breken van hamer- of bijl- stelen, het onder de sneeuw raken van de wiggen die soms meters uit het be vroren hout vandaan springen. Dit soort „pech" maakt dat we menig uur tje voor niets werken. Maar, het is een door en door gezonde sport en vooral als later op de dag de zon door breekt dan is onze werkplaats een sprookjespaleis. Alleen voel ik zo nu en dan wel eens zoiets als „spijt" als we zo stiekum aan de voet van zo'n prachtige, volle en vele meters hoge den staan te hakken en zagen. De sier lijke takken met hun zachtgroene naalden waarop de dikke witte sneeuw- watten rusten beginnen heel langzaam te bewegen, heel zachtjes totdat de sneeuw in beweging komt en als een lawine op onze hoofden slaat. Het vier- of vijfvingerige topje hoog in die ijle blauwe lucht helt dan langzaam over, al meer en meer. Het kraakt en knet tert dan in de stam op de plaats waar de boom zal breken. Dan als een ineen stortend bouwwerk slaat de woudreus tegen de grond, alles meesleurend wat in z'n weg staat. Zo gaan er niet één of twee maar tientallen en meer. Voor warmte en cultuurland en... voor geld. Zondagmiddag. ^ZONDAGMIDDAG en helder zonnig weer. Vader heeft z'n vrije middag en we hebben visite. Gert en Maps en de beide kinderen en ook Dop zijn on danks de sneeuw en kou overgekomen. Hij bracht, z'n fototoestel mee en ter gelegenheid daarvan mobiliseert moe der de hele zaak. Uitgedost als een „poolster" loopt ze met de camera door de sneeuw (langs de paadjes) tot dat alles bij elkaar eh in de houding staat. „Staan jullie even stil". „Dop, meer naar rechts en jij, witte, moet wat zakken". „Zeg moeder, ik ben direct een ijs- vissie, schiet even op." „Hé, waar is Dickie? O, daar gaat dat joch, met de slee er vandoor. Artje, haal hem even." Artje gaat hem halen, maar moet ook eerst even samen met Liesje „bob sleeën". Maps heeft zich in Artjes feestcostuum gestoken, maar Dirk ont dekt losrakende naden en adviseert haar iets anders aan te trekken. De hele voorstelling dreigt mis te lo pen, totdat toch nog op 't laatst de hele zaak „op de foto" komt, en moe der eindelijk met een tevreden gezicht de thee gaat klaarmaken. Dan Is het vol in de kleine kamer, maar gezellig. Er zijn wat noten en moeder is weer aan het „experimenteren" geweest (zo als ze dat zelf noemt). Wat zijn toch dergelijke uurtjes belangrijk en prettig, vooral voor de ouderen onder ons GOVERT J. DE JONG. Lied van de week Wanneer men komt in 't ziekenhuis, Of bi) de specialisten thuis, Waar al wat jammert, klaagt en zucht En hoest en proest en niest en kucht, Op bank en stoelen zij aan zij Gezeten is in bonte rij, Dan erger je je somtijds dood Aan vele dingen, klein en groot. Je grilt wanneer je gadeslaat Hoe men met de lectuur omgaat, Want onverschillig met wat kwaal De mensen likken menigmaal Voor het gemak hun vingers nat Betasten daarmee blad na blad Van weekblad, tijdschrift en courant, Die meestal gaan van hand tot hand. En zo wordt d' hygiëne juist Op die plaats vaak het meest verguisd En din de stof, 't zij lang of kort, Die daar veelal behandeld wordt Men jaagt elkaar uit tijdverdrijf Dikwijls de stuipen op het lijf, Door allerhande soorten kwalen Elkaar breedvoerig te verhalen. Zo bloederig als het maar kan, Vertellen ze elkander dan Ik weet niet wat voor griezeldingen. Te gek vaak om hier te bezingen Nu ben ik zelf wel wat gewend, Maar ik beklaag toch de patiënt Die voor het eerst naar dokter gaat En aan moet horen dat gepraat Van klessebessen, rijp en groen, Die anders niet weten te doen. Misschien gaat t acht'loos, dit gepraat. En daarom leek het mij niet kwaad Dit eventjes te publiceren. Dus.... wie de schoen past, K dames, heren.' JABSON Drie jaar gevangenisstraf is geëist tegen de beide jongemannen, die op 28 September van het vorige jaar de overval op het bijkantoor van de spaar bank voor de stad Amsterdam aan de Ceintuurbaan aldaar hebben gepleegd, waarbij zij ruim 7800 buitmaakten. De daders moesten zich deswege ver antwoorden voor de rechtbank te Am sterdam, waarbij bleek, dat de oudste van de twee de jongste had overge haald, met hem mee te doen. De gees telijke vader van deze overval was echter een kantoorbediende, die de overval had uitgelokt, een der broers een pistool had verschaft en 1200 van de buit had gekregen. De beide jon gens verklaarden grote spijt van hun daad te hebben. De oudste was in fi nanciële moeilijkheden geraakt en had toen het plan opgevat, de overval te plegen. Daarbij kwam uiteraard uit, dat hij tijdens de bezetting zeer goed werk had gedaan en een sterke neiging tot het avontuur had. Tegen de kantoor bediende werd twee jaar gevangenis straf geëist. Verschillende stakingen In Indonesië opgeheven Het bankpersoneel dat in Djakarta in staking was gegaan, is weer aan het werk gegaan. De directie zal een nieu we loonregeling opstellen, waarover nader overleg zal worden gepleegd met ae vakverenigingen. De arbeiders van de KPM te Makas sar zijn weer a,an het werk gegaan. De zeeliedenstaking, die 15 Februari moge lijk geacht werd. zal tijdens de bespre kingen met de directie van de KPM worden uitgesteld. Hoewel de benzinestaking bij het „petroleum Board" te Medan voort duurt, heeft een aantal werkwilligen de pompen gevuld, zodat de auto's te Medan rijden. 1ALLE GROTE Londense hotels en restaurants zijn reeds boordevol geboekt voor de avond van 23 Fe bruari, de dag waarop Engeland ter stembus trekt. Men verwacht, dat tegen middernacht het grootste deel der uit slagen bekend zal zijn; zij zullen op grote borden in de restaurants, lobbies en bars worden bijgehouden. Het Savoy hotel alleen al heeft 100 men sen van zijn personeel voor deze taak aangewezen. In de meeste hotels wor den speciale gala-avonden georgani seerd, die tot drie uur 's nachts zulr len duren, het tijdstip waarop waar schijnlijk de einduitslag bekend zal worden. In het Dorchester hotel in Park Lane, dat er een luisterrijke feestavond van maakt, compleet met verkiezingscabaret, zullen de uitslagen op een speciaal bioscoopdoek geprojec teerd worden in de grillroom. De bioscopen in Londen's West End. die normaal hnn programma om elf unr des avonds eindigen, znlien die Het Gerechtshof te Den Haag deed gistermorgen uitspraak in de zaak te gen de 27-jarige M. H. K. uit Rotter dam, die indertijd door de rechtbank al daar tot acht jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, daar hij schuldig werd geacht aan de moord op de negen jarige Keesje Vermeulen uit Rotter dam, wiens stoffelijk overschot op 29 April 1947 uit de Delfshavense Schie te Rotterdam werd opgehaald. De procu reur-generaal bij het Hof requireerde veertien dagen geleden in deze zaak bevestiging van het vonnis van de rechtbank. Het Hof deed uitspraak con form de eis van de procureur-gene raal. ERGENS BV DE BINNENSTAD VAN AMSTERDAM verliet een beeld schone vrouw een schoonheidssalon. Er steekt geen sarcasme of achter bakse Ironie in dat woord beeldschoon. Zij w s beeldschoon, leek dit al thans. Tal van ogen volgden haar. Ogen van mannen en ogen van vrouwen. De eerste categorie zeer bewonderend. De tweede iets minder spontaan en welwillend. Die beeldschone vrouw kwam kenneljjk en kenbaar juist van onder een schoonheidsbehandeling vandaan. Ze straalde en schitterde, fon kelde en glorieerde. Duur en kostbaar schreed ze daar langs ons, het ge wone volk, heen. Langs ongeschoren kantoorklerken, grauwe slenteraars en boodschappende huismoeders. Ieder keek en ieder dacht er het zijne van. Alzo schrijver dezes. HIJ HERINNERDE ZICH weer een zo lang geleden op sneltocht gingen; dag, ergens aan de Noordkust van en de vrouwen, die die gesnelde kop- Nieuw Guinea. De dag toen we door pen rookten en verder conserveerden en langs de baaien en eilanden voeren als zinvolle en ziele-sterkende attribu- van de Waropen. Daar wonen pa- ten voor de behuizing. Die dag werd poea's, die ganselijk niet zo lelijk zijn er niet gesneld, en geen man van de afs onze lagere schoolboekjes ons dat Waropen ging op zeeroof uit. Het was feest en de mooie meisjes lieten zien hoe weergaloos knap en schoon zo'n vormde benen en brede borsten. Met zwart meiske kan zijn. Met klapper- heldere ogen cn met intelligente ogen. olie en klei besmeerd. En met die Zo de mannen, zo de. vrouwen. Ik zag vreemde scabies-tekeningen op haar er de aardigste meisjes van Papoea- lenig lijf. maar steeds willen doen geloven. Grote, sterke kerels, met moolge- land en dat wil wat zeggen op een eiland, waar de uiterlijke verschijning van de zwakke sexe voor het op Wes- ERGENS in de wildernis van Am sterdam-Centrum liep dus die beeld- terse normen ingestelde oog niet al- schone vrouw, waarmee we zijn be- tijd even strelend en aangenaam is. Maar in de Waropen is dat anders. gonnen. Ook vo'or haar was het een bijzondere dag. Misschien moest ze Aardige meisjes, frisse kinderen, die wel naar een groot en belangrijk feest. de kunst verstaan om prima voor de dag te komen. En zoals ze daar ston den, ln hun speciale meisjes-prau- Misschien moest ze gefotografeerd worden voor 't een of ander doel. Mis schien moest ze zich presenteren aan wen, deinend met hun kralen- en wie weet welk belangrijk hoogadellijk schelpenschortjes, met hun hoogopge- personage. En er zijn natuurlijk nog bonden haar, dan was dat, óók voor honderd andere mogelijkheden te noe- de Westerling, een zeer genoeglijk en men, waarom een vrouw zich in een zeer aangenaam gezicht. Ook al blijft schoonheidssalon begeeft, het dan vreemd, dat zo'n meisje ge- Ze zag er volmaakt uit. Alle mo- kleurde klei nodig heeft in haar gelijke en niet-mogelijke systemen en schoonheids-arsenaal. Ook al is dan de geur van klapperolie in die hermeti sche haarbossen niet direct te verge- bewerkingen had ze ondergaan in die schoonheidssalon. Het haar was ge verfd en de nagels lagen als vurige, lijken met Coty of Piver. Ook al is loerende dierogen boven op de vinger- het dan enigszins extravagant om een toppen. Het gezicht was louter tover, bepaald soort huidschurft, die zich Dat gezicht had alle bewerkingen on- openbaart door honderden fijne lijn tjes op de huid, nog eens extra ver sterkt te demonstreren. Die papoea-melsjes in de Waropen dergaan, die behoren bij „face lifting- and-beautyculture" (aangezien het niet zo'n héél jonge vrouw meer was) Ze zal bestraald geweest zijn en ge- deden haar best zich op hun voordeligst maquilleerd. Alle cosmetische toverijen te vertonen. Ze hadden olie nodig, klei en mysterieuze crèmebehandelingen en kraaltjes. En de mannen en de jon- zal zij hebben ondergaan. Urenlang zal gens, de stokoude wijfjes en de moe- zij daar gezeten hebben, met tiental- ders, keken toe. De mannen, die niet len handen rond en op en over haar. teneinde zo schoon te worden als de Amsterdamse Schoonheids-Hogeschool een vrouw maar schoon vermag te maken. En er is veel vraag naar schoonheid in Amsterdam, als men ziet hoevele instituten daar zijn, ln de binnenstad en in de buitenwijken. Die meisjes aan de Waropenkust van Nieuw Guinea dansen, na het feest, 's avonds om de geestenbeelden en dan is de geur van de klapperolie verwaaid en het klei allang kapot- gebarsten op hun gezicht. Die beeld schone dame in de Amsterdamse city zal er, na dat feest waar ze waar schijnlijk heenging, niet veel anders uitzien. Dan zal ze weer zichzelf zijn, een beetje dor en een beetje verfom faaid, met al die restanten van Eli sabeth Arden's toverlaboratorium. DE MORAAL van dit alles? Dat er niet zó heel veel verschil bestaat tus sen het meisje van de Waropen, met die scabieslijnen en de gekleurde klei, en haar zuster in de Amsterdamse Leidsestraat. Ze hebben er beiden het zelfde doel mee, ten slotte. Alleenhet gaat dat meisje in de Waropen natuurlijker af. Aan haar is niets kunstmatigs. Aan haar is alles natuur. Ziedaarhet ver schil. En waar men met vreugde naar zo'n kind uit de wildernis kan zien en zich verheugen kan over haar ijver om zich te tooien met datgene wat de aarde haar geeft, daar kan men alleen met verbijstering en ontstelte nis het uiteindelijk resultaat vast stellen van een schoonheidssysteem a la Elisabeth Arden, waaraan elke waarachtigheid ontbreekt, en dat m een tijd van cellofaan en plastic, van kunstzij en nylon, de allerlaatste res tanten der menselijke waardigheia poogt weg te nemen. De bestuurderen van de Vakgroep Schoonheids-Instituten (die besaat!) zal het met deze lezing niet eens zijn. En men zal heus wel in Amsterdam, gezien de opbloei van steeds meer van deze bedrijven, ook steeds meer ge kochte schoonheid Kunnen aanschaf fen. Hetgeen dan precies past in een tijd, die aandoenlijk ver is afge dwaald van datgene waar het ééns, eeuwen en eeuwen geleden, allemaal begonnen is: de natuur. De natuur, die in het hart van Amsterdam en ver daarbuiten, voorgoed verdwenen is. ANTHONY VAN KAMPEN. avbnd tot twee uur des nachts open blijven en de uitslagen a la minute on der orkestbegeleiding op het doek ver tonen. Op Trafalgar Square, Londen's grootste plein, zal de gemeenteraad een enorm met schijnwerpers verlicht bord oprichten, waarop de uitslagen van kwartier tot kwartier znlien worden bijgehouden. £)E CONSERVATIEVE partij ver spreidt als nieuwste stunt per post millioenen kleine boekjes, waar' van het omslag bedrukt is met een patroon van blauwe zeepbellen en het opschrift „reinig uw handen van het socialisme". Binnenin bevinden zich vier vloeiblaadjes van zeep, die een rwaar geparfumeerd schuim opleveren, wanneer men ze met water tussen de handen wrijft. JJE EERSTE serieuze voorspelling omtrent de verkiezingsuitslag, be rekend aan de hand van huis aan huis gedane navragen door colporteurs, werd zojuist uitgegeven door de Labour Par ti; Tijdens een persconferentie deelde Morgan Philips, de secretaris der Par tij, mede, dat Labour de overwinning al in zijn zak heeft. Hij weigerde een schatting te geven omtrent de (even tuele) meerderheid van zetels. De al gemene indruk in Labourkrlngen Is echter, dat men met een meerderheid van 60 tot 70 zetels uit de strijd te voorschijn zal komen. Dit zou Labour's vorige meerderheid van 140 zetels dus bijna halveren. yOOR DE FAMILIE Churchill Is deze verkiezing bijna een familie bedrijf geworden. Want behalve „Pa" Winston, die te Woodford zijn Lager- bniszetel moet verdedigen, staan zijn zoon en twee schoonzoons eveneens als candidaten in andere districten. Ran dolph ChurohiIlt zijn zoon, is Conserva tief candidaat te Devonport, schoon zoon Duncan Sandys dito ln het Lon depse district Streatham en zijn ande re schoonzoon, kapitein C. Soames, de echtgenoot van Churchill's jongste dochter Mary, is Conservatief candidaat te Bedford INMIDDELS heeft de Londense po litie een extra versterking van 24 man laten aanrukken ter bescherming van de BBC, zodat geen politieke grapjes de kans zal krijgen opeens tot een mi crofoon door te dringen en inbreuk te maken op de strikt neutrale program ma's. Zo angstvallig bewaart de BBC zijn neutraliteit, dat alle politieke mop pen van radiokomieken tot 23 Febru ari streng verboden zijn op straffe van boete en schorsing. Elke politieke par tij heeft echter zes maal een half uur zendtijd toegewezen gekregen, waarin de partijleiders verkiezingsredevoe ringen mogen houden, met uitzonde ring van de communisten, aan wie de BBC geen zendtijd heeft toegestaan. TIJDENS een bijeenkomst in het Oost-Londense district Stepney, over wegend Labour, deed de Conservatieve candidaat zijn best om zich hoorbaar te majken. Tot een felle Labourjuf- frouW op een stoel sprong en gildt: „Als je mijn man was, deed ik vergif in je koffie". Prompt kwam onder grote hilariteit het antwoord van de candidaat: „Me vrouw, als ik uw man was dronk ik het op". KONINGIN JULIANA IN GROESBEEK Gistermorgen bracht H.M. de Ko ningin een informeel bezoek aan de Nederlandse centrale voor practische hulp aan alleenstaanden te Groesbeek, waai- Zij verschillende tehuizen be zocht voor kinderen, voor mannen en voor vrouwen. J-JET OMVANGRIJKE weekblad van de heren Elsevier, waarover som migen slechts gal en anderen slecht» roem plegen uit te storten, maakt er aanmerking op, dat minister Van Maarseveen een uitstapje maakt naar Bali. Ik kan de felheid, waarmee dit ministeriële snoepreisje veroordeeld wordt, niet begrijpen. Wat kan de heer Van Maarseveen voor kwaad doen op Bali? Er zijn mooie tempels, schone vrouwen, vechthanen, bloemen en een volk van oneindige goedheid op dit gezegende oord. Ik heb niet dn vrees, dat de heer Van Maarseveen tempel- of maagdenroof zal plegen, noch dat hjj zijn geld zal vergokken op de hanen van Kartomo of Soewatti, noch zelfs dat hij zich zal omkran sen met bloemen, teneinde in het maanlicht demonendansen uit te vos- ren op het strand, waartegen de eeuwig ruisende oceaan haar golven stuwt. Aan niets van dat alles zal de heer Van Maarseveen zich bezondi gen. Mag een minister, die meehielp b(j het regeren en splitsen van een wereldrijk, nadat zijn zorgen doof Hatta en Soekarno zijn overgenomen, niet eindelijk met eigen ogen al dat gene zien, waarover hfl reeds .hon derdduizenden woorden van deskun dige wijsheid heeft gesproken? Mag een minister, moe en uitgeput van het regeren, niet even uitblazen tussen da hanen van Bali? Wat mij betreft voegt de heer Lieftinck zich bfl hem. Wat mij betreft voert hij er een hanenbelastlng in. Of tempelschatting. Of omzetheffing bij de verkoop van bruiden. Dat het omvangrijke weekblad van de heren Elsevier dit soepele Inzicht niet deelt, dient geweten te worden aan de gangbare kortzichtigheid, dis deze wereld vervuld doet zijn van twist en tweedracht. De mensen zitten elkaar teveel dwars. Ze geven elkaar te weinig toe. Ze zijn te stroef, te critisch en te zoe- kerig naar spijkers op laag water. Zie nu eens die ex-illegale hoofdman in Rotterdam, die er met 80.000 pegu- lanten vandoor ging. „Als hij na de bevrijding een onderscheiding had gekregen," zo verklaarde een nog ho gere hoofdman, „dan zou hij niet heb ban gestolen". Waaruit volgt, dat ijdele mensen een lintje en een sterre tje op een waarde van bijna een ton gouds taxeren. De conclusie ligt voor de hand: wij dienen ijlings alle amb tenaren van Beheersinstituut en Mili tair Gezag en Londense bureaux met terugwerkende kracht in het genot te stellen van een sjerp en een ster en een titel. Dat spaart geld en levert wie weet hoeveel gewetenskapitalen voor de berooide potjes van Lieftinck. Linten en sjerpen kosten ten slotte maar een paar cent per el. Daar heb je die meneer Fuch3, die de atoomgeheimen aan Rusland ver ried. Die man wordt weerstreefd in zijn bedoelingen; men sluit hem in een cel en Truman heeft er een woede aanval om gehad. Allemaal foutt- W11 Fuchs de atoombom aan Rusland le veren? Accoord, laat ons soepel blij ven. Geef 'm zijn zin. En drop hem, tegelijk met een atoombom, boven een onbewoond gebied ln Siberie. Dan heb ben de Russen bom en Fuchs tegelijk, De pleegouders van het kinderlijke filmsterretje Lora Michel mishandel den het arme schaap omdat zij te dik was geworden voor filmheldin. Daar komt een vervolging van met veel rechters en advocaten en fotografen en dat kost allemaal dik geld. Die mensen houden van mager? Accoord, laat ons soepel blijven. Zet ze een jaar op water en brood en ze zijn ma ger. Dan kunnen ze zélf voor de film spelen, terwijl Lora ongehinderd haar havermout eet. Amerikaanse en Engelse geleerden zitten in Harwell achter prikkeldraad in het diepste geheim te konkelen over atoomproblemen. Die mensen willen dus achter prikkeldraad? Ac coord, laat ons soepel blijven. Geef za nog méér prikkeldraad, acht meter hoog en tien rjjen dik. En zonder poort. Want als ze er uit zouden ko men wordt het hele leven prikkel draad. Als ge de mensen hun zin maar geeft komt alles goed. Soepelheid is het beste afweergeschut tegen alle boosaardigheid. Met boosaardigheid hebben we het al zo lang geprobeerd, waarom zouden we nu de soepelheid niet een kans geveq? JEREMIA BLOM. De uitbetaling van de gulden tegen inlevering van bon 544 (levensmiddelenkaart 909) zal Maandag 13 Februari geschieden aan personen wier naam begint met de letters U t.e.m, Vir. Men dient zich met. de uitgeknipte bonhen aan het postkantoor loket te vervoegen tussen SJ30 en 3 uur.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 7