De Wereld der Vrouwen Koloniehuizen aan Noordhollands kust CHEFAROX Hulde, mevrouw Brittannia De Nederlandse hoed In vele landen een gewild artikel Grote exportorders voor Canada en W.-Duitsland luist de blijvende werking is belangrijk Van de Parijse voorjaarsshows Waar duizenden kinderen op krachten komen Heilzaam verblijf in liefdevolle omgeving mmtm Ml llil li" *t lilli Ssll gr zijn misschien mensen, die omtrent onze overbuurvrouw van de Noord zee, mevrouw Brittannia, heel wat kwaads te vertellen hebben. Dat is gebruikelijk bij buren, en er zal dik wijls ook wel een klein tikkeltje waar heid in schuilen. Maar laten wij al- spreken, dat er nu toch iets heel goeds van haar te vertellen valt en wel, dat zij ons in deze sombere en materia listische tijd prachtige liefdesgeschie denissen kan voorzetten. Het begon verleden jaar met die romance tussen de graaf van Hare- wood u weet wel, hij moet oom te gen de koning zeggen en die aar dige muzikantendochter Marion Stein. Een heuse schatrijke graaf, die zo maar gewoon en dat nog openlijk, uit vrijen ging in een doodgewone straat in Londen en af en toe gesignaleerd werd met de boodschappentas van zijn aanstaande schoonmama. Om dan via enige heerlijke slordigheden omtrent de verlovingsring en het uur van de plechtige ontvangst ten paleize teil slotte in alle staatsie zijn muzikale Assepoestertje te trouwen hebt u ervan genoten of niet? Ik wel, al was het alleen maar om de originali teit. En nu levert Londen ons een twee de idylle. Als iemand het in zijn hoofd haalde Om het geval in een roman te zetten zou iedereen hem een senti mentele en hyper-romantische mal loot vinden, die om een verhaaltje verlegen zat. Maar nu de Engelse kranten er vol van staan en mevrouw Brittannia haar oren moet dichtstop pen voor het lawaai, dat deze liefdes affaire heeft veroorzaakt, nu de dei ning zich al tot over de oceaan heeft voortgeplant en zowaar de grote te genstelling RuslandAmerika er aan te pas is gekomen nu moeten wij toch wel gaan geloven, dat de wer kelijkheid bijwijlen fantastischer en romantischer is dan de stoutmoedig ste verbeelding. Och, het begon zo heel gemoedelijk en onopgemerkt. Aan de Londense universiteit studeerde een Afrikaanse jongeman, zwart en aardig, dat gaat dikwijls samen. Hij werd gevraagd op een jongelui's fuifje en daar danste hij met een Engels meisje, blank en blond en ook aardig, zo maar ge woon typiste bij Lloyd's. En die zwar te jongen zei tegen het blonde meisje een heleboel aardige dingen of mis schien zei hjj wel helemaal niets, om dat hij daar te verliefd voor was. Maar het liep uit op een heel gewone trouwerij voor de burgerlijke stand van Kensington, en toen werd het me nens met de buitenwacht. Maar die buitenwacht wond zich niet zuinig op, van Londen tot Johan nesburg en New-York kwam er ook al aan te pas. Want de aardige zwar te jongen was niemand minder dan de aanstaande heerser over honderddui zend Afrikaanse zielen en al vinden u en ik dat nu niet zo bijster veel, in Afrika houdt men van ruimte en die honderdduizend hebben een aardig rijksgebied tot hun beschikking. En toen de jongeluitjes na hun hu welijksreis in de hoofdstad aankwa men, stonden daar geen erepoorten en fanfare-corpsen, maar ploften zij mid den in een geweldige zwarte deining. Want als u misschien bij het lezen van die trouwpartij gedacht hebt: Hè ik wou toch niet graag dat m ij n dochterdan bent u even hard be zig uw rasvooroordeel te laten gelden als de zwarte onderdanen van de bruigom zelf. Want dié moesten nu weer niets hebben van de blonde Ruth, hoe lief wij haar ook vinden op een plaatje. En alsof dat niet genoeg was de regent, 's bruigoms oom, werd zo boos dat hij er de brui aan gaf en naar de Unie van Zuid-Afrika verhuisde die zelfde Unie van Zuid-Afrika stond ook op scherp. Niet alleen de rege ringspartij van dr. Malan, die met hand en tand vecht voor de supre matie der blanken, en gemengde hu welijken verboden heeft. Neen, ook de oppositie van Generaal Smuts, was er allesbehalve over te spreken. Maar de jongeman Seretse scheen het pleit bij zijn zwarte onderdanen ten slotte gewonnen te hebben, mis schien mede dank zij het feit, dat de jonge vrouw Ruth zo aardig was en helemaal op haar gemak in haar zwarte hoofdstad. Mevrouw Brittannia echter nam de zaak niet licht op. Herrie met de Unie van Zuid-Afrika kwam haar al heel slecht uit en dus wenkte zij met een moederlijke mddr gebiedende vin ger van overzee: Seretse, jongen, kom jij eens hier dan zullen we eens pra ten. Ik ben zoveel als je voogdes en ik wil niet, dat je de buren nijdig maakt. Seretse, goed van vertrouwen als de meeste aardige mensen, zei: Ruth, kind, houd je goed, ik ben zó terug. Maar toen hij eenmaal in Londen was zei de Engelse voogdes: We nemen 't zekere voor het onzekere, jongen. Het spijt me voor jou, maar je gaat de eerste vijf jaar niet naar Ruth te rug, hoe sneu wij het ook vinden met het oog op de baby. En toen Ach, het heeft mijn hart deugd gedaan, meer dan enig ding. Dat Seretse het niet nam en de ne gers in Londen en vervolgens in Afri ka zich begonnen te roeren, dat de Amerikaanse negers steun toezegden en Haïti het voor de Verenigde NaEeü zou brengen dat is, goed beschouwd, mooi van solidariteit, maar nogal wie des. Maar dat de Engelse publieke opinie het niet nam dat is iets waarvoor we de vlag wel mochten uitsteken. Want laat het dan ook een beetje om die blonde Ruth en de te verwach ten baby zijn goed, goed, maar et- was toch algemeen een eerlijke ver ontwaardiging om de streek tegen over een argeloos en eerlijk vertrou wend jongmens uitgehaald. Eh toen minister Attlee van deze alleronge lukkigste manoeuvre uitleg had gege ven, met opsomming van al de inge wikkelde politieke redenen, die deze weinig elegante handelwijze moesten rechtvaardigen toen werd zijn toe spraak niet ontvangen met een loeiend en hartstochtelijk protest maar met een ijzig stilzwijgen. En dit stilzwijgen, ontdaan van alle goedkope romantiek en sentimentele Tot voor kort vonden de Nederland se fabrikanten van dameshoeden hun koopsters alleen op de binnenlandse markt. Wat hier gefabriceerd werd, was geheel bestemd voor de afzet in Het is heel eenvoudig om bij overtollig maagzuur het branderige gevoel tijdelijk kwijt te raken. Maar het mag niet in verdubbelde mate terugkeren! Neem voortaan Chefarox, want dit beschermt bovendien de maagwand met 'ngeleiachtiggenezend laagje Vormt géén nieuw maagzuur vertedering was groots. Zó groots, dat de gehele wereld h_t een ogenblik heeft moeten opmerken en mee stil geworden is. Kijk eens, zei dat stil zwijgen: het mag in groot politiële verband misschien wijs en diplomatiek en vooruitziend zijn: in doodgewoon huis-, tuin- en keukenverband is het onrecht en dat nemen wij niet. Mevrouw Brittannia onze hulde. SASKIA. ons land zelf. Daarin is thans veran dering gekomen. Dameshoeden zijn tot een exportartikel geworden en brengen dus deviezen in het laatje. In de laat ste maanden voeren verschillende Ne derlandse dameshoeden-fabrikanten hun snufjes uit naar W.-Duitsland. In dit land blijkt n.l. 'n levendige belang stelling voor de in Nederland gefabri ceerde hoeden te bestaan. Bovendien heeft een Amsterdamse firma weer een order van niet geringe omvang gekregen van enkele Canadese inkopers. Deze inkopers hadden Italië en Frankrijk reeds bezocht en kwa men na hun verblijf in Parijs in Am sterdam, waar zij bestellingen plaat sten. Zij hadden belangstelling voor het betere genre hoeden, aangezien de goedkopere in Canada zelf voldoen de gemaakt worden. De Nederlandse hoeden schijnen goed te passen bij de in Canada gangbare mode en de smaak der Canadese dames. Ook in Scandinavië en met name in Noorwegen en Finland blijkt belang stelling te bestaan voor de import van Nederlandse hoeden, doch de devie- zenbepalingen in die landen laten de invoer nog niet toe. Uit de buitenlandse interesse voor Nederlandse dameshoeden valt af te leiden, dat onze fabrikanten met hun productie op internationaal peil zijn gekomen. De omvang van de Nederlandse da meshoeden productie bedroeg, naar het laatst bekende cijfer, in het jaar 1947 circa f 10.000.000. Deze omzet was ongeveer f 1.500.000 groter dan de omvang van de Belgische dameshoe denindustrie. J)E OGEN VAN DE VROUWEN uit alle delen der wereld zijn nu op Parijs gevestigd, want de sluier die over de nieuwe mode-ontwerpen hangt, werd opgelicht. Dat de rokken korter zijn geworden, is reeds lang geen geheim meer. De reacties op dit mode-verschijnsel zijn veel gematigder dan toen de New Look zijn intrede deed. Het is dan ook eenvoudiger een zoom in een japon te leggen dan met alle vindingrijkheid die een vrouw be zit, een jurk langer te maken. Dat de fJERRIT HUISMAN EN HERMAN LOUWRIER zullen tot in hun grijze dagen terugdenken aan die mistige 22ste Maart 1950, toen zij op hun verjaardag werden toegezongen door een koor van honderdtachtig kinderen. Hun stoel in de eetzaal van het koloniehuis „Zwartendijk" te Egmond aan Zee was prachtig versierd en de avondboterham werd een groots feestmaal voor. hen. Zuster S. Kattemöller, de directrice, zette het huldigingslied in: „Er is er één jarig!" U had die juichende kinderstemmen moeten horen en die uitgestrekte akker van wuivende armpjes moeten zien, toen een drie werf „Hoera!" door de eetzaal schalde. Stil en kleintjes lieten Gerrit en Herman, staande op him eretribune, die hulde over zich heengaan. En ze waren wat blij, toen zij maar weer rustig en onopvallend zaten te „bun keren". Gerrit Huisman (Hogedijk 164, Zaan dam), die Woensdag negen jaar werd, en Herman Louwrier (Bunschotevweg 17, Ede), die zijn achtste levensjaar is ingegaan, beleven een heerlijke tijd, daar in „Zwartendijk". En zo is het met alle honderdtachtig kinderen, die enige weken in dat prachtige kolonie huis van het „Centraal Genootschap voor Kinderherstellingsoorden en Ge zondheidskolonies" mogen verblijven. Zo worden ieder jaar achtduizend zwakke kinderen door het Centraal Genootschap uitgezonden naar de ko loniehuizen. Voor de A-verpleging (bestemd voor kinderen met een gering physiek weer standsvermogen) hééft het C. G. tien koloniehuizen (vier in de bossen en zes aan de kust), en voor de B-verple- ging (bestemd voor kinderen die in het begin- of eindstadium van een ziekte verkeren) ziin m. Hui-'- diik" te Egmond aan Zee en „De Heu vels" te Nunspeet beschikbaar. Het ..Emmahuis" te Wijk aan Zee, dat -tij dens de oorlog zwaar werd beschadigd, zal eveneens als B-huis worden inge richt. Het ligt in de bedoeling, dat na dien Huize „Kerdijk te Egmond voor de A-verpleging zal worden bestemd. Geen ziekenhuis! TIJDENS ons bezoek aan „Kerdijk" en „Zwartendijk" troffen wij de ge neeskundige inspecteur van 't Centraal Genootschap, dr. L. van der Wilk uit Alkmaar, die ook kolonie-arts van „Zwartendijk' is. Hij bevestigde ons, dat bij de uitzending van kinderen het advies van de schoolartsen wordt ge vraagd. Voor bedlegerige patientjes zijn de koloniehuizen niet ingericht, al be tracht men in dit opzicht de nodige soepelheid. „Wij kunnen deze kinderen opne men, wanneer zij binnen enkele dagen „gemobiliseerd" kunnen worden, en dus -evenals de andere kinderen het normale dagprogramma gaan volgen. Het is hier immers geen ziekenhuis, en ook de personeelssterkte is daarop niet berekend", vertelde de dokter. En de directrice voegde daaraan toe, dat in „Zwartendijk" dertig verpleegsters werken. Het dienstpersoneel bestaat uit zes meisjes voor het huishoudelijke werk. Een belangrijk deel van hun taak ligt in de ruime keuken, waar drie hypermoderne kookketels (van 250, 200 en 150 liter inhoud) staan. Hier wordt de stevige kost voor het „gezin" (honderdtachtig monden kun nen op een dag wat verwerken!) klaar gemaakt. En we hebben gezien, dat 't kroost er weg mee weet. ken, „De kinderen moeten leren, dat zij er ook bij hoort", zei zuster L. Tin- ga, de directrice van „Kerdijk". Het is kostelijk om te zien, hoe de kinderen optrekken met een patientje, dat niet goed ter been is. Spelenderwijs leren de kinderen, wat saamhorigheidsgevoel betekent. Een aansporing hebben zij zelden nodig. „KIJK, daar zit de appelmoes", wijst zuster J. G. Bosman, de adjunct-direc trice. Aangezien wij nog nooit zittende appelmoes hadden gezien, keken wij verwonderd naar het kleine grut, dat aan de verste tafel zat. „Ja, dat noe men wij appelmoes, de kleinste jongens en meisjes zitten bij elkaar aan één ta fel. De oudere kinderen eten aan af zonderlijke tafels voor jongens en meis jes. U ziet, we hebben meer jongens dan meisjes. Bij ons zijn de meisjes het sterke geslacht". Tussen drie en zes uur hebben wij een rondgang door de beide kolonie huizen gemaakt. We zagen de observa tiekamers, waarin de kinderen liggen die niet onmiddellijk in de „mobiele" gemeenschap kunnen worden opgeno men. We bewonderden de speelzaal en hoorden daar. dat iedere groep steeds dezelfde geleidster heeft. Zij raken aan de juffrouw gewend en kunnen haar hun diepste hartsgeheimen toevertrou wen. Ook dat kweekt een prettige, .winter en zomer les in de open lucht.... de gezellige speelzaal van „Kerdijk". AL ZIJN „Zwartendijk" en „Ker dijk" niet even groot, en al zijn het resp. koloniehuizen van het A- en B- type, men vindt in beide toch veel punten van overeenkomst. In de grote slaapzalen rijen zich de heldere bed jes. Aan elk ervan hangt een klein wit zakje, voor de kam, de borstel enz. van de kinderen. Dierbare schatten, zoals een mooie, aan het strand gevon den schelp, een prentbriefkaart van thuis of een paar kostelijke stuiters mogen ook in dat zakje worden gebor gen. Het speet ons, dat wij niet kon den blijven tot al het roerige goedje onder de wol werd gestopt. Maar we zagen het vóór ons, zo'n stel moege speelde peuters, nog even luisterend naar het verhaal dat de zuster (iedere avond voor het slapen gaan) uit een prachtig boek voorleest. Wel kwamen wij op tijd om mej. Verboom bezig te zien met de kinde ren in de alleraardigste openlucht- school. Fijn beschut ligt dat lokaaltje met de rieten wanden in een diepe duinpan, met de hemel als zoldering De jongens efc meisjes zaten, met hun benen in plaids, in leuke opvouwbare bankjes en juffrouw Verboom over hoorde Noord-Brabant Een slechtlio rend meiske was in de gemeenschap opgenomen, maar zat taalwerk te ma- goede sfeer, wat een zeer belangrijke factor is voor een spoedige genezing. Éénmaal per week moeten de kinde ren naar huis schrijven, en dat is te vens het opstel voor school. Het wordt wel nagekeken en de gemaakte fouten worden besproken, maar rode inkt komt er niet aan te pas. De brieven gaan op de post, zoals zij zijn geschre ven. Zuster Tinga vertelde ook, dat in de tehuizen van het Centraal Genoot schap (waarin kinderen uit gezinnen van alle richtingen worden opgenomen) rekening wordt gehouden met het godsdienstig milieu waaruit de kinde ren komen. Geneeskundig onderzoek IN DE A-huizen worden de jeugdige gasten ééns per veertien dagen onder zocht. Daarvoor heeft de dokter be halve een welvoorzien kliniekje ook een Röntgen-kamer tot zijn beschik king. En het spreekt welhaast vanzelf, dat alle aandacht wordt besteed aan de lichamelijke verzorging van de kinde ren. „Zuivere lucht, degelijk voedsel, voldoende slaap, reinheid", het zijn de ze dingen die zwaar tellen in een ko loniehuis Wanneer de kinderen na een heilzaam «-erblijf terugkeren naar huis, krijgen r- 'n foto w». waarop al hun jeugdige medegasten (en natuurlijk ook de zusters) staan afgebeeld. Op IN DE KUSTSTREEK tussen Marsdiep en Noordzeekanaal staan de koloniehuizen van de verenigingendie zich het lot aantrekken van het zwakke kind. In Bergen vinden wij ,,'t Zee huis" van het Centraal Genoot schap het Bio-vacantieoord „Rus senduin" en Jong Nederland" voor Amsterdamse bleekneusjes. In Egmond aan Zee staan „Ker dijk" en „Zwartendijk" van het C.G., de prot.-chr. koloniehuizen „Beatrix" en Juliana(tijdelijk in een ander gebouw onderge bracht), het R.K. koloniehuis „Sint Joseph" en „Ziekenzorg" van het Amsterdamse zieken fonds. Het „Emma-huis" in Wijk aan Zee zal door het C.G. weer worden ingericht en verder vin den wij daar het R.K. kolonie huis „Heliomare", waar prae- tuberculeuze kinderen worden behandeld. Eén onzer redacteu ren, die deze week de beide C.G.- koloniehuizen te Egmond aan Zee bezocht, geeft in het neven staande artikel enkele van zijn indrukken weer. het getekende passe-partout is een plaatsje ingeruimd voor vier korte spreuken, die ook de ouders er aan zul len herinneren, dat zuivere lucht, de gelijk voedsel, voldoende slaap en rein heid vooral voor kinderen met weinig weerstand van het allerhoogste belang zijn. Zo kan het verblijf in een kolo niehuis nog nawerken, wanneer de kin deren reeds lag weer in de familie kring zijn teruggekeerd. Misschien zullen zij eerst na jaren beseffen, hoe heilzaam die heerlijke tijd, doorgebracht in één der tehuizen van het C. G„ is geweest. Daar werden zij heengeholpen door een dieptepunt in hun gezondheidstoestand opdat zij later als flinke en krachtige burgers en burgeressen hun plaats in de maat schappij konden innemen. Telkenjare worden, dank zij het prachtige werk van het Centraal Genootschap, dui zenden jongens en meisjes voor ziek ten behoed De achtduizend kinderen, die jaarlijks wor'den uitgezonden, brengen in totaal driehonderdduizend verpleegdagen in de koloniehuizen door Een staf van deskundig personeel, be zield met een innige liefde voor het kind, en bereid het zwakke te steunen en bij te staan, vervult dag aan dag met -bewonderenswaardig enthousias me een dankbare en schone taak. AI deze werkers en werksters (onder wie wij ook rekenen de bestuursleden en propagandisten in de plaatselijke af delingen) verdienen onze warme sym pathie en hebben recht op de grootst mogeljjke medewerking. rokken nauw zijn,'was ook al bekend. Maar welke modellen de Parijse mode koningen hebben ontworpen voor de komende zomer, werd vorige week overal ter wereld bekend. De vrou wen, die de mode van 1920 nog her inneren, zullen bij verscheidene der nieuwe creaties een treffende gelijke nis vinden. Het hemdmodel doet weer opgang en vaak vertonen de japonnen een blousende rug. Soms reiken de mouwen tot op de elleboog, in andere gevallen echter ontbreken zij prac- tisch. Geel, van donkergeel tot bijna wit, is de mode-kleur. Marine-blauw heeft voor het voorjaar zwart ver drongen. Wij laten u hier enige nieuwe modellen van verschillende Parijse ontwerpers zien. De rij begint met een wandeljapon van Jean Desseès (links boven). In de grijze stof is een bijna onzichtbaar ruitje geweven. Het meest opvallende is de a-symetrische hals, die één schou der tot de arm bloot laat. Ter com pensatie staat de kraag op de andere schouder tot hoog tegen de hals op. De driekwart mouw is met een ze vental knopen versierd, en met een witte piqué manchet afgezet. Op de ene schouder is ter versiering een grote piqué strik bevestigd. De volgende drie modellen komen van het modehuis Robert Piquet. De eerste japon kan niet anders worden betiteld dan met een „mode-gril". De 4 stof is bedrukt met een patroon, af komstig van de Indianen. Onder de gesteven klokrok uit komt een panta lon van dezelfde stof, die tot boven over de knie valt. De nauwe pijpjes zijn met lange gekleurde franje afge zet, evenals de schoudershawl, die deel uitmaakt van het gedrapeerde lijfje. Minder excentriek is de schouderloze satijnen avondjapon. De rijk gebor duurde rok bestaat uit twaalf delen, die als bladeren over elkaar vallen. De zeven-achtste shantung met knop- sluiting, gedragen over een zwarte crê pe-zijden rok zal door zijn eenvoud en distinctie veel succes oogsten. De tu niek heeft een kimono-mouw en als garnering twee stiksels in de rok en een zwart kraagje. Jacques Fath wist van de klassieke tailleur, door een paar kleinigheden te veranderen, een costuum te maken dat aller aan dacht trekt (links onder). De zwar- wit 'geruite kraag loopt bijna tot de taille, zodat de revers heel klein wor den. De manchetten zijn eveneens van zwart-wit geruite stof. Onder het jasje wordt een uit drie delen bestaand vest gedragen. De twee onderste de len zijn geruit en het bovenste deel, met opstaand boordje, is van stevige witte stof. Een grote zwarte strik completeert het geheel. Pierre Bal- main houdt er van bij iedere collectie Chinese modellen te tonen. De man nequin op de foto rechts onder draagt een geel Chinees strandpakje. Het mouwloze jasje is met zwarte Chinese tekens versierd. Zwart is ook het vest wat er onder wordt gedragen. De broek eindigt even boven de knie. De zeer lichte zwarte strooien hoed be schermt het hoofd goed tegen de al te felle zonnestralen. Een jurkje met twee mandjes, waarin proviand en zwemkleding kan worden meegedra gen, zorgt er voor, dat de draagster van dit strandtenue volkomen Chinees is uitgerust. „Zwartendijk" voor honderdtachtig kinderen....

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 10