Lake Success heeft opgewekte ambtenaren ZELFWERKEND WASMIDDEL De schrijfster H. J. v. Nijnatten-Doffegnies Zij verdienen veel, werken zich niet dood en prijzen het goede leven Oorlog en vrede onder één dak Acht en twintig mijn werkers aan de dood ontsnapt Zeehonden zijn in trek als huisdieren St. Margriet, de vrouw van 't weer Mooi weer op Sint Margriet, Dan regent het zes weken niet Acheson wijst Nehroe's bemiddeling af Zeven romans met een totale oplaag van honderdduizend stuks I Geheim van het j I succes: De mense- lijke factor iiiiiiiiiiiiiiinii Hamsteraars in Amerika Hooi-bouw door regen belemmerd l-Van onze correspondent te New York) I AKE SUCCESS (Succes-Meer), Juli - Het „meer is nergens te bekennen en het succes moet nog komen, maar toch laat deze kleine voorstad van New yorh de moed nog lang niet zakken. g0ewel Lake Success lange tijd slechts een parodie op een wereldhoofdstad is z t4- JU Nocvfrllrtiro vf of tTÜÏI de hoeken "van alle kantoordeuren en in de grote biblotheek, raakten ver dwaald in Blok B en werden bijna ingesloten in Blok C. Iedereen scheen in een even goede bui, druk bezig met weinig te doen, maar dan op imposante wijze. Deze genoeglijke atmosfeer is waar schijnlijk het gevolg van de onver wachte gratie, die zopas aan het V.N. hoofdkwartier is verleend. Een paar weken geleden scheen Lake Success ten dode opgeschreven, maar de Kore- rcweest, begint dit hoofdkwartier van,aanse crisis, en bovenal President Tru 6 - ^T_iï*„„1, 1 he Verenigde Naties nu eindelijk toch als zodanig zijn rol te vervullen. De vierduizend vredemakers, die hier werkzaam zijn, waren al maandenlang bang geweest, dat zij hun banen zouden verliezen. Er scheen weinig toekomst te zitten in de V.N. en nog minder in hun posities daar. Nu hebben zij allen weer goede hoop, dat de internationale salarislijst gehandhaafd zal blijven. Uw' correspondent was eigenlijk lichtelijk geschokt bij het aanschouwen vaii de zorgeloze, ja bijna feestelijke nieuwe stemming hier. Lake Success houdt op het eerste gezicht zo ongeveer het midden tussen een welvarende country club en een buitenformaat ac countantskantoor. Het is een uitge strekt, vrij laag gebouw, temidden van de* 'andelijke weiden van Long Island, een rustig genoegelijk buitenverblijf, 16 mill verwijderd van het koortsachtig ge laagde Manhattan. Het gebouw is het eigendom van de Sperry Gyroscope Company, die nog steeds onder het zelfde dak gehuisvest is. De vredema kers hebben een derde van het ge bouw in beslag en de gyroscope-lieden, die druk bezig zijn met het vervaardi gen van oorlogs-precisie-instrumen- ten(l), twee derde deel. Deze huisvestingssituatie is wel zo Ironisch, dat wij ons afvroegen, waar om de diplomaten niet tot een minder pijnlijk compromis met de Sperry Mij. zijn gekomen. Maar niemand heeft nog een dergelijk voorstel gedaan en de fabrikanten van oorlogsinstrumenten zijn tot op heden slechts door een brandmuur gescheiden van de fabri kanten van de vrede... Geen mens ech ter, die zich hier druk maakt over het ongerijmde van de situatie. Zelden zijn wij in een omgeving geweest, waar men minder tekenen van ongerustheid aan de dag legt dan in Lake Success. Vrolijke stemming Wij hadden onze perskaart vergeten, maar passeerden zonder de minste moeite de speciale bewaking bij het hek. Wij liepen door eindeloze lange gangen, dwars door een doolhof van kleine kantoren, waar niemand erg druk bezig leek en belandden ten slotte m de grote ontspanningszaal van de gedelegeerden. De bar deed uitsteken de zaken en opgewekte groepjes poli tici dronken er geanimeerd hun whisky highballs, Martini en Manhattan cock tails of grote glazen koel bier. Elegant f geklede meisjes en Lake Success is goed bedeeld wat vrouwelijk schoon be treft hadden zich a la Hollywood over dg diepverende clubfauteuils ge drapeerd en sloegen zichzelf, en de he ren. in de grote muurspiegels gade. Wij willen werkelijk niet betwisten, dat eten en drinken tot de noodzakelijke levensvreugden behoren, want anders zouden de Lake Successers hun vre deswerk helemaal niet kunnen uitvoe ren, maar toch hadden wij een meer ingespannen werkatmosfeer verwacht. Die urgente atmosfeer is eigenlijk al leen te vinden in de perszaal, vanwaar ettelijke honderden correspondenten der wereldpers dagelijks hun nieuws seinen. Op ons gemak wandelden wij verder door het enorme gebouw, keken om De eenheidssiaai Accoord tussen Djakarta en Djokja verwacht In tegenwoordigheid van president Sukarno kwamen de kabinetten van de RIS en van de Republiek Indonesië gis teren in verenigde vergadering bijeen ter bespreking van de voorlopige grondwet en de veie vraagstukken, welke daarmede direct verband hou den. Reeds van te voren had de mi nister-president van de Republiek In donesië, dr. A. Halim, te Djakarta een informele voorbereidende bespreking gevoerd, die met succes werd bekroond. Men verwachtte dan ook met het thans begonnen overleg alle hangende vraag stukken te zullen oplossen. In verband met de problemen welke de laatste dagen accuut waren gewor den mocht een redacteur van Aneta dezer dagen een onderhoud hebben met dr. Halim. Deze noemde de bewe ring als zou Djokja een uitstel-politiek hebben gevoerd bij de vorming van de eenheidsstaat, absoluut onwaar. Zijn re gering blijft, zo zeide hij echter, als principe handhaven, dat bij een parle mentaire regering het instituut van een vice-president ongewenst is. In noodgevallen kan de president van In donesië een presidenteel kabinet bij eenroepen. De regering van Djokja kan onder bepaalde voorwaarden Djakarta als voorlopige hoofdstad van unita- ristisch Indonesië aanvaarden. Voorts blijft zijn regering staan op haar wens van een eenkamer-stelsel. Ten slotte wees dr. Halim er op, dat de vorming van een nieuwe staats structuur niet het werk van één of een paar dagen is, aangezien komende geslachten zullen moeten kunnen bou wen op hetgeen thans als grondslag wordt gelegd. man zelf, hebben het nieuw leven in gegoten. Misschien is de stemming ook v/el minder gedwongen sinds de Rus sen hier niet langer aanwezig zijn om iedereen tot wanhoop te drijven. Na hun eindeloze wegloperijen uit de ver gaderingen hebben de Russen nu be sloten om maar helemaal weg te blij ven en zij gebruiken Lake Success al leen nog maar als een soort geriefelijk correspondentie-adres. Flinke salarissen. Er wordt hier druk „gegokt" omtrent de toekomstige opvolger van de joviale secretaris-generaal Trygve Lie, de on gekroonde koning van Lake Success. Zijn post brengt een salaris mee van 20.000 dollars (ongeveer f 70.000) per jaar, een persoonlijke onkostenvergoe ding van 30.000 dollars per jaar, een groot huis, en een pensioen van 10.000 dollars per jaar, wanneer hij zijn taak neerlegt. Een berg geld, maar een niet te dure prijs, indien daarmee de uit eindelijke wereldvrede gekocht kan worden. Ook de Assistent Secretarissen-gene raal kunnen van hun salaris rondkomen. Zij krijgen 20.000 dollar per jaar, met inbegrip van hun onkostenrekeningen, Bijna iedereen in Lake Success is een financieel succes. Bodes krijgen onge veer f 100 in de week en het gemiddelde salaris van een ambtenaar bij de V.N., met inbegrip van speciale toelagen, ligt tussen de f 350 en f 400 per week. Indien men een vooraanstaande figuur is en dus heel wat in de vrede te brok kelen heeft, kan men bovendien zijn drank vrij van accijnzen en mevrouws bont en juwelen vrij van weeldebelas ting kopen. Ondanks dit al moet men toch niet té critisch zijn pp de mannen van Lake Success. Ongetwijfeld is hun taak moei lijk en ingewikkeld. Jarenlang zijn zij het mikpunt van allerlei moppen ge weest en zelfs uitgelachen. Velen van hen zijn eenzaam en verlangen naar huis. Veel bezoek Toch zijn de meest indrukwekkende mensen in deze politieke wereldhoofd stad niet de diplomaten en de ambte naren, maar de dagbezoekers, de gewone Amerikaanse burgers, die of uit het nabije New York komen aanrijden, maar dikwijls ook helemaal speciaal uit Chicago of San Francisco komen, om zich eens ter plaatse op de hoogte te stellen, hoe het nu zit met die inter nationale pogingen tot de zo vurig ge wenste wereldvrede. Wij volgden hen in de vergaderzaal van de Veiligheidsraad en bestudeer den dit publiek inplaats van de gedele geerden. die zich met kennelijk genoe gen onderwierpen aan de batterij van persfotografen en filmcamera's. Het publiek doodgewone confec- tie-Amerikanen gedroeg zich bijna eerbiedig, doordrongen van wat op het spel. staat. De mensen zaten muisstil, fluisterden eens onder elkaar en lieten hun candy en kauwgum onaangeroerd in hun zak. Zij zaten daar maar, ernstig en in gespannen aandacht. Gedurende de afgelopen weken zijn er duizenden van deze bezoekers in Lake Success geweest. Verleden week moest er aan 5000 zelfs toegang geweigerd worden, maar men gaf hun de verzeke ring, dat er plaats genoeg voor ieder een zal zijn in de nieuwe in aanbouw zijnde wolkenkrabber van de Verenigde Naties, op de hoek van New York's First Avenue en de 41e Straat. Het nieuwe gebouw, dat in September ge reed zal zijn, zal 65 millioen dollars kosten. Trygve Lieman aan de top. Naast hem zijn charmante dochter. Acht en twintig mijnwerkers, die naar men vermoedde 600 meter onder de grond in de kolenmijn Blantyre Ferme waren ingesloten, zijn door een andere uitgang ontsnapt, terwijl brand weerlieden bezig waren een brand te blussen, welke de aanvankelijk inge- slotenen belette via de hoofdingang te rug te keren. Zij maakten deel uit van een veiligheidsploeg, die een gebruike lijke inspectie verrichtte in de mijn, waar sedert twee weken niet meer ge werkt wordt wegens de staking van Schotse mijnwerkers. Bij de hoofdingang van de mijn was brand ontstaan na een ontploffing. Reddingsploegen en brandweerbriga des begaven zich in allerijl naar de mijn. Stakende mijnwerkers begaven zich naar de plaats van de brand om mee te helpen. De Vlissingse artsenvrouw, mevr. Sissingh, die reeds één jonge zeehond bemoedert, heeft thans de zorg voor een tweede dier op zich genomenAls het nu maar de laatste is, anders moet ik binnenkort met een be waarschool gaan zwemmen, ver klaarde zij. Ook in Koudekerke is een jonge zeehond aangeno menterwijl een Frans motor vaartuig, dat nu in de haven van Terneuzen ligt, eveneens een zee hond huisvesting verleent. bevai zelfwerkend optisch wit! VZ'ê Een r stralende was èn een Goal voetbal foto 39 ct. per groot pak HE WAARDE, die onze voorouders aan de weersgesteldheid op 20 Juli hechtten, was zeer groot. In hun primitieve levensomstandigheden stonden zü dichter hij de natuur dan de tegenwoordige mensheid. Zij beschikten niet over radio en couranten, die hen konden inlichten hoe het weer morgen, volgende week of desnoods over een maand zou zijn. Men was dus voornamelijk op ervaring aan gewezen. Door nauwkeurige observatie wisten zij veel uit het wolkenbeeld te lezen, iets waarvan de huidige weerprofeten nog steeds een dankbaar gebruik maken. In grote mate was men vroeger op ervaring, oplettendheid en overlevering aangewezen. Het was voor de landbou wers van groot belang, dat zij ongeveer wisten hoe het weer in de komende weken zou zijn. Zij probeerden uit al lerlei voortekenen de weersverwachtin gen op lange termijn te voorspellen. Rijmpjes en gedichtjes getuigen hier van: Een droge Maart en 'n natte April, Dan heeft de boer het naar zijn wii. of Schaapjes langs de hemelbaan, Duiden wind en regen aan. Agressie moei worden gesiuii Het antwoord van de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Ache son, op het door de Indiase minister, Pandit Nehroe, genomen vredesinitia tief met betrekking tot Korea zal waar schijnlijk neerkomen op een „beleefde doch besliste" afwijzing. Acheson zou in zijn antwoerdnota gezegd hebben, dat de Noordkoreaanse „daad van aggressie" het voornaamste punt vorm de. Het ging er voor de V.S., in het kader van de resolutie van de Veilig heidsraad inzake Korea, in de eerste plaats om de „aggressie" te helpen ver slaan. Verder zou Acheson er aan toe gevoegd hebben, dat de Amerikaanse regering de kwestie van toelating van communistisch China tot de V.N. niet beschouwde als in verband staande met de Koreaanse crisis. De Britse eerste minister Clement Attlee zou zijn Indiase collega Pandit Nehroe antwoorden, dat de Engelse re gering de resolutie van de Veiligheids raad inzake Korea ten volle had ge steund en niet van dit standpunt kon afwijken. Vele van dergelijke rijmpjes zijn van geslacht op geslacht bewaard gebleven en houden nog altijd een kern van waarheid in. Meteorologische waarne mingen hebben bewezen, dat de lucht druk omstreeks 20 Juli vrij constant is en dat er een regelmatige wind waait. Heeft deze wind een hoge vochtigheids graad, dan zal het de eerste tijd re genen. Ook is komen vast te staan, dat na een droge St. Margriet 30 minder kans op regen is, dan na een natte 20ste Juli. Doch niet alleen voor het weer, ook voor vliegen wordt St. Margriet verant woordelijk gesteld. De boeren in Hon garije houden hun ramen en deuren op St. Margriet angstvallig gesloten, omdat ze geloven dat de heilige al rondtrek kende, overal vliegen loslaat. Dit houdt natuurlijk verband met de grote hoe veelheden vliegen, die in de warme zomermaanden tot ontwikkeling komen en zich in groten getale verspreiden. St. Margriet en de draak. Doordat Margaretha, die een dochter van een heidense priester was, zich tot het Christendom bekeerde, haalde zij zich niet alleen de haat van haar va der, doch ook van vele anderen op ae hals. Toen ze weigerde met een heiden in het huwelijk te treden, werd ze op allerlei manieren gemarteld en ten slotte in het jaar 275 op 20 Juli te An- tiochië onthoofd. Later werd zij heilig verklaard. De legende verhaalt, datei een draak op haar afkwam terwijl zij in een hol was opgesloten. Zij ver dreef het ondier, door een kruisteken te slaan. Volgens andere verhalen was het de duivel, die haar bezocht, doch dit komt op hetzelfde neer, aangezien de eerste Christenen in het monster, Mevrouw H. J. van Nijnatten Doffegnies,Grond, Ontaarde Zoon, Huis van Licht en Scha duw, Moeder Geerte, Henne, Tolhuis Het Zwarte PaardDe Nijmershof. Uitgeversmij. C. A. J. van Dishoeck, Bussum. ^anneer zeven romans van één schrijfster het in ons land tot een gezamenlijke oplaag van 100.000 exem plaren brengen, één dier boeken een dertiende, een ander een tiende, weer een ander een vijfde druk beleeft, dan wordt het toch tijd, zich met dit ver schijnsel bezig te houden. Vooral om dat het hier geen weeïge bakvis-lec- llllllllllllllllllllllllllllfflll tuur betreft en al evenmin het genre van gooi- en smijts films in druk, of het detective-genre (waarin de Neder landers voor het overige ook aller minst uitmunten). Mevrouw van Nijnatten beoefent over het algemeen het door de opper ste literaire critiek verfoeide genre der „streekromans": haar sujetten zijn me rendeels boerenmensen die het moei lijk hebben, met zichzelf en met de wereld, en hun lotgevallen staan mij lenver af van die, welke het bestaan der stedelingen beroeren. Van een zekere eentonigheid zijn de werken dezer schrijfster niet vrij te pleiten, heftige spanningen en dramatische ont wikkelingen komen zelden voor.en niettemin hebben ze een aanzienlijk groter succes dan aan het merendeel der in Nederland verschijnende romans beschoren is. f-Jenrica Judith Doffegnies werd in 1896 te Diepenveen bij Deventer geboren als dochter van de burgemees ter aldaar. Zij verhuisde in 1916 naar Den Haag, maakte in 1919-'20 een rei3 door Indonesië en trouwde in 1921 met de 2e luitenant G. J, M. C. van Nij natten. Het echtpaar woont thans in Wassenaar. Van de twee dochters woont er een getrouwd te Makassar, de andere studeert te Wageningen. De schrijfster, die een groot dieren- liefhebster is, voelt zich geheel „een buitenmens". Haar boeken handelen dan ook gro tendeels over het leven op het land. Voorts laat zij de dingen enigszins in zich bezinken voor zij erover schrijft. Pas na haar dertigste verjaardag be gint ze aan haar eerste roman. Ze woont dan in Tilburg, maar in „Grond" zweeft den lezer toch veeleer het snel groeiende Arnhem, dat allengs het bouwland om zich heen opslokt, voor den geest. „De Nijmershof", dat een echt „paardenboek" is en de lotgeval len beschrijft van een oud geslacht van paardenfokkers, ontstaat na de Tilburgse periode. En als de schrijfster haar wellicht beste boek, „Henne" schrijft, ligt Ermelo, in welks omge ving het speelt, alweer achter haar. Het „stadsgewoel" is ook in haar boeken niet haar sterkste punt. Van daar dat het enige boek dat zij werke lijk in het stadsleven laat spelen „Wladimir Roeszky's Merry Musical Ladies", verhaal over de lotgevallen van wat men eertijds een „Damen- kapelle" placht te noemen, ook haar zwakste is. Vandaar ook dat in de steden spelende gedeelten van andere harer romans het minst uit de verf zijn gekomen en in het cliché-achtige zijn blijven steken. J7n nu mag men onzentwegen de boe ken van mevrouw Van Nijnatten een tikkeltje alledaags noemen, indien men dan maar tegelijk erkent, dat de gemiddelde lezer uit den aard der zaak een alledaags mens is, die zich het beste thuis voelt bij boeken die hem niet te hoog gaan. Indien de intrigues der verhalen van deze schrijfster bui ten de sfeer van de stedeling liggen ze zijn toch eenvoudig menselijk. De zorgen van de strijd om het bestaan zijn ons alles zorgen, de perikelen welke de omgang tussen de mensen brengt, raken ons allen, óók de amou reuze perikelen. En wanneer deze dingen met warm menselijke belangstelling beschouwd en beschreven worden, zonder dat het ontleedmes van de psycho-analyst er aan te pas komt (maar toch niet ge heel zonder de kennis welke deze ontleedkunde nu eenmaal vergaard heeft) dan is er al gauw een snaar in ons hart welke mee trilt en een thea traal effectje, een beetje pathos, kun nen we dan ook wel velen. Hoofdzaak blijft het, dat er goed verteld wordt, onderhoudend, met enige humor en levendig. Aan die eisen voldoen deze boeken en wanneer er dan hier en daar wel wat gemoraliseerd wordt dan geschiedt er niet veel anders, dan wat vrijwel elke Nederlander in zijn hart toch gaarne bedrijft. Van veel belang is het, dat de schrijf ster haar problemen tamelijk recht lijnig stelt, zonder in het gevaar van uitgesproken zwart-wit stellingen te vervallen. Haar mensen zijn schurken noch engelen; niets menselijks is hun vreemd. Wél heeft zij een voorliefde voor geprononceerde, z.g. „sterke" ka rakters en ook ene voor tamelijk bi zarre combinaties welke die karakter? dan aanleiding kunnen geven, zich te doen gelden. Mevr. van NijnattenDoffegnies, schrijfster van vele boeken en groot dierenliefhebster. JJaar heeft men bijv. Henne, de doch ter van gezeten boeren aan de Zul derzee, die haar hele familie tegen zich in het harnas jaagt door met de dag loner Gart-Jan te trouwen, met hem het harde leven van zijn stand in de jaren tussen 1830 en 1850 deelt, om dan door een uit Indie teruggekomen neef op zeer voorzichtige manier (want het zéér trotse echtpaar duldt niets dat naar liefdadigheid zweemt) op een boerderij gezet te worden. Daar is de herenboer-cavalerist van de Nijmers hof, Diederik, die in zijn cadettentijd verliefd wordt op een „juffie" en het trouwt, echter zonder veel hart (wat de zaak te wonderlijker maakt) want hij verlaat zijn vrouw spoedig om met een freuletje in het huwelijk te tre den. Daar is Geerte, uit het Huis van Licht en Schaduw, boerendochter wel iswaar en huwende met een boeren zoon, maar haar Bart is een wonder lijk, ietwat artistiek aangelegd sujet, en van het boeren zou zonder Geerte niets terecht gekomen zijn. En dan is daar Maria Bnkkebeen. van Het Zwarte Paard, die zich verlieft in het mauvaix sujet Hein Courier. Doch zij wordt al gauw zij het toch te laat ontnuchterd. In al deze gevallen is iets wat men tegenwoordig met een germanisme „sexuele binding" noemt en voorts een grote hoeveelheid Sak sische koppigheid. Wanneer de zaak helemaal dreigt vast te lopen, komt er dan wel een Deus ex Machina om er rog wat van terecht te brengen en op dat punt ie er van psychologische ver antwoording weinig sprake meer. Er zijn meer fouten in het werk van mevrouw Van Nijnatten aan te wijzen. Gemeenplaatsen, onnauwkeurigheden (in Henne wordt verscheidene malen van Doleantie gesproken waar Afschei ding bedoeld werd), naïveteiten, fan- tasterijen en zo meer. Maar daartegenover staat een goede kennis van het psyche van het Saksi sche deel onzer bevolking, zijn zeden en gebruiken, de waarlijk knappe, niet vooropgezette, verwerking dier kennis de frisse en onderhoudende vertel trant, de boeiende en rake dialoog (vooral wanneer die in een der Sak sische dialecten is geschreven!) en bovenal de warme, menselijke onder toon van alle verhalen. Het is zeer zeker de menselijke factor, welke de boeken van mevr. Van Nijnatten-Dof fegnies de greep geschonken heeft op een zeer talrijk publiek. En dat lijkt ons nog zo'n slechte greep niet. WITSEN ELIA1- dat draak wordt genoemd, een zinne beeld van de duivel zagen. In een pro cessie, welke ter ere van St. Margriet wordt gehouden, zal immer een draak worden meegevoerd. Hij houdt van me, hjj houdt niet van me, Hoevele jonge meisjes zullen niet heimelijk een magrietbloem uit de weide hebben geplukt en de blaadjes er één voor een hebben afgehaald om het orakel te laten spreken? In Zwit serland plukken de meisjes de gele draadjes uit het hart van de bloem en werpen die in de lucht. Zoveel draadjes ze daarna opvangen, zoveel kinderen zullen zij krijgen. Het is ook wel gebruikelijk, dat men het gehele jaar een wortel van de margriet bij zich draagt, aangezien deze voorspoed zou brengen bij alles wat men doet. De wortel moet dan, bij wassende, maan, acht dagen voor of na St. Margriet worden uitgegraven. Kransen uit margrieten gevlochten brachten beveiliging tegen bliksemin slag. Uit al deze gebruiken blijkt wei, dat St. Margriet vroeger in het ge- dachtenleven een belangrijke rol speel de. In onze nuchtere tijd is zeer veel van de folkloristische gebruiken verlo ren gegaan, maar toch zullen we ho pen dat het weer goed is, want net rijmpje luidt nog steeds: Regen met St. Margriet, Geeft zes weken boerenverdriet! F. L. WEESING. De Amerikanen zijn door een ware hamsterwoede bevangen en slaan in enorme hoeveelheden alles in wat in de afgelopen oor log schaars was. Sommige huis vrouwen slaan voor 'n heel jaar suiker in en New Yorkse wijn handelaren zeggen, dat ze in de afgelopen twee dagen meer Schotse wfeisky verkocht hebben dan in de laatste twee maanden bij elkaar. De autohandelaars hebben zo veel bestellingen binnengekre gen, dat men nu twee maanden in plaats van een week op de af levering van een nieuwe wagen moet wachten. De prijzen van tweedehands auto's zijn gestegen. Huishoudelijke goederen worden ook in abnormaal grote hoeveel heden gekocht en nylons even eens. En één van de grootste juweliers in New York verklaar de, dat hij in de afgelopen vijf jaar nog nooit zo'n stormloop van jonge paren gezien had, die alle maal verlovingsringen komen kopen! De hooibouw is elk jaar opnieuw van veel belang voor de veehouder. Immers hooi is gedurende vele maanden de hoofdschotel voor zijn vee, waarbij nog komt dat het krachtvoeder schaars en duur is. Volgens een bekend boerengezegde is bij hooibouw „het weer je koopman", m.a.w. het weer bepaalt hoofdzakelijk de kwaliteit. Helaas heeft het weer de laatste weken de boeren lelijk parten gespeeld. De veehouders die heel vroeg de oogst ter hand hebben kunnen ne men, troffen het dit jaar bijzonder. Een enkeling heeft dan ook zonder één spat regen kunnen optassen. In dit ge val is het product van eerste kwaliteit. Een grotere groep had vóór het inval len van de regen nog een vrij belang rijk gedeelte op het land. Dit hooi werd daardoor in de regel gedegradeerd tot tweede kwaliteit. Veel slechter zag het er uit voor de vele veehouders, die tot voor ruim twee weken geleden nog bezig waren met de oogst. Zij hebben sindsdien, als gevolg van het hun abnormaal ongunstig ge zinde weer, nauwelijks meer vat op het werk kunnen krijgen, met het ge volg dat men thans overal in Noord- Holland nog hooi ziet staan of zelfs „aan de zwade liggen", dat zeer don ker getint is en in sommige gevallen nauwelijks meer waarde als veevoeder kan hebben. De boeren die hun hooi op ruiters hebben geplaatst, hebben dit jaar zeker niet meer dan ooit geld verdiend. Over het algemeen is de hoeveelheid hooi goed te noemen. Ongetwijfeld dient dit jaar de grootste voorzichtig heid en oplettendheid in acht genomen te worden met betrekking tot hooibroei. Tijdelijk klampen plaatsen, kan ze ker veel onheil voorkomen. Bovendien komt het de kwaliteit ten goede. Volgens Radio-Moskou is men in de Amerikaanse en de Britse bezet tingszones van Oostenrijk begonnen met de aanwerving van vrijwilligers voor Korea.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 5