Herbewapening van W.-Duitsland
schijnt niet te voorkomen
Regerin
Ook Madrid kampt met woningprobleem
Ik sprak met de koning der
Talrijke arbeiders leven er in holen
Strijd
tussen militairen en politici is
nog steeds niet beslist
Het Westen krijgt wel
licht een politie-ieger
Nieuwe or
9>
Buset weigerde
houd met koning L
Raad
van
Vak
eer
vraagt prijsstc
VRIJDAG 38 JULI 1950
(Van een bijzondere medewerker in Spanje).
MADRID, DE HOOFDSTAD VAN SPANJE, is in zekere zin een mooie en
aangename stad. Brede avenues en ruime winkelstraten strelen zowel
het oog van de vreemde toerist als van de trotse inwoner. Wat Madrid vooral
uit een oogpunt van stedelijke hygiëne verschillend maakt van andere hoofd
steden, is het gebrek aan oude wijken. In 1561 werd Madrid door een gril van
Philip II tot de rang van hoofdstad verheven. Sindsdien is het dank zij de
steeds groeiende centralisatie-politiek van de Castiliaanse bewindvoerders
uitgegroeid tot één der mooiste steden van Europa. Van het oorspronkelijke,
kleine Castiliaanse dorpje is weinig overgebleven. Enkele oude, smalle
straatjes rondom de Plaza Mayor dateren nog uit de tijd van de Heilige
Inquisitie. By gebrek aan geografische of economische betekenis is het de
op elkaar volgende Spaanse regeringen erom te doen geweest, door een
luxueuze verstedelijking de provincielui met eerbied naar Madrid te doen kijken.
Toegegeven moet worden, dat men geslaagd is in deze opzet.
Behalve grotten kent Spanje ook grote en fraaie gebouwen, zoals deze foto
van het persgebouw in Madrid laat zien
Schrijnende tegenstelling
tussen arm en rijk
JEDERE vreemdeling op bezoek in
Madrid wordt getroffen door de
voorbeeldige reinheid der straten en
de smaakvolle gebouwen. De stelsel
matig opgevoerde centralisering der
machten heeft in een recordtijd van
een ongekend dorpje van het dorre
Oastiljaanise plateau een stad met
ƒ1.250.000 zielen gemaakt. Van 1925
tot 1935 steeg de Madrileense bevol
king met 26%.
Ondertussen heeft echter de bur
geroorlog, gevolgd door de crisis van
de tweede wereldoorlog, de bouw
nijverheid aanzienlijk bemoeilijkt. Een
tekort aan bouwmaterialen en credie-
ten doet thans de woningnood in Ma
drid nijpender voelen dan in welke an
dere stad van het continent. Een kwart
van de werklieden uit de bouwbedrij
ven is op het ogenblik werkloos. Wan
neer men weet, dat het totaal van de
Madrileense bevolking rechtstreeks of
indirect leeft van regeringsambten of
bouwnijverheid, dan beseft men licht
voor welk probleem men gesteld is.
Enerzijds het wegvallen van een ge
deelte van de woningbouw en ander
zijds het indrukwekkend geboorte
cijfer, vergroot sterk de woningnood.
Nieuwe straten mogen nog inderhaast
opgetrokken worden en nieuwe wijken
als paddestoelen uit de grond schie
ten, steeds blijft men ten achter op de
vraag. De prijzen van de beschikbare
appartementen gaan daarom onge
looflijk omhoog. Het is niet gemak
kelijk een oplossing voor het vraag
stuk te vinden, daar er te weinig goed
kope woningen worden gebouwd. Een
appartement kost in Madrid van 800
tot 4000 pesetas per maand. De Ma
drileense arbeider verdient 625 tot 750
pesetas per maand. De regering tracht
wat te doen door goedkope huurhui
zen voor arbeiders te bouwen.
Enorm tekort.
Naar schatting komt Spanje echter
nog steeds een millioen woningen te
kort. Vandaar, dat trouwlustige paar
tjes zich in hun plannen zeer gehan-
Vliegtuig van MaeArthurs
hoofdkwartier verongelukt
Een vliegtuig van het algemeen hoofd
kwartier van MacArthur, op weg van
Tokio naar Kioesjce, is ongeveer vijftien
km ten Zuiden van het eiland Osjima
verongelukt. Een overlevende is opge
pikt. Het vliegtuig had een bemanning
van drie koppen en drie en twintig
passagiers aan boord.
Prinses Marijke licht
ongesteld
Naar wij vernemen zal H.M. de Ko
ningin in verband met een lichte on
gesteldheid (rode hond) van H. K. H.
Prinses Marijke in de eerstkomende da
gen nog herhaaldelijk bij haar dochter
tje op paleis het Loo verblijven.
Z.K.H. de Prins is gistermorgen van
zijn bezoek aan Engeland terugge
keerd.
dicapt zien. Het probleem wordt nu
door duizenden Spanjaarden zelf aan
gepakt. Rondom de buitenwijken van
Madrid vindt de buitenlandse toerist,
die even de traditionele rondgang ont
loopt, kleine nederzettingen van hol
bewoners. Het bewonen van grotten
is in Spanje zeker geen nieuwigheid.
Trouwens een tourist maakte eens de
bittere opmerking, dat de afstand tus
sen de holbewoner van Altamira en
de huidige Spaanse grotbewoner niet
zó groot is. Merkwaardig is, dat juist
rondom het luxueuze Madrid een ring
van de meest verregaande armoede
ligt. Honderden families met talrijke
kinderen leven in de wijken Ventas,
Nino Jesus, Puente de Toledo enz. in
holen, die zij zelf in de zandgrond
gegraven hebben. De meesten wonen
reeds jaren op deze manier. Zij heb
ben soms een heuse woning in de pro
vincie verlaten, aangelokt door de
werkmogelijkheden van de grote stad.
Grote stad, die niet in staat is hen te
herbergen.
Spanjaarden zijn meestal zeer be
schaamd of gekwetst in hun trots
wanneer vreemdelingen een woord
reppen over deze toestanden. Schijn
baar een goed argument is volgens de
Spaanse mening het feit, dat er altijd
in Spanje grotbewoners zijn geweest.
En inderdaad, men kan het gebruik
maken van de holen om Madrid niet
enkel ten laste leggen van de huidige
Franco-regering. In de Zuidelijke pro
vincies leven sinds mensenheugenis
duizenden families in grotten. De vo
rige regimes: Monarchie en Republiek
hebben hier ook geen oplossing weten
te gevenHet verschil tussen de
„traditionele holbewoners" en hun lot
genoten van de hoofdstad ligt hierin,
dat de eersten in „natuurlijke rots
holen" met een relatief comfort leven.
De Madrileense arbeiders zijn verplicht
in de losse zandgrond, net als sommi
ge dieren, hun woning te graven. Wie
door het toeval geholpen gebruik kan
maken van een oude muur of een bui
ten dienst gestelde stenen weg, is zeer
gelukkig. Zijn woonplaats wordt tot
de beste van zijn soort gerekend. De
meeste holbewoners bepalen er zich
echter toe gebruik te maken van de
talrijke zandgroeven rondom Madrid,
om deur naast deur als het ware
straten te scheppen. Dat soort van
„verstedelijking" is zelfs zo goed ont
wikkeld, dat wie zelf geen hol graven
kan, er voor betalen kan.
Vreselijke toestanden.
In de wijk Ventas ontmoetten wij
een ou'de weduwe, die voor een hol
met twee kamertjes zeven maal twin
tig „duro's" betaalde, wat de totale
som van 700 peseta's maakt. Het
spreekt vanzelf, dat er bij dergelijke
toestanden van hygiëne hoegenaamd
De meeste kinderen der Madrileense holbewoners leven in een verregaande
staat van ellende
geen sprake kan zijn. De enige lucht
en lichttoegang is het deurgat. Het be
reiden van het voedsel moet zoveel
mogelijk buiten gebeuren, omdat het
bouwen van schoorstenen onmogelijk
is. Bij regenweer wordt een vuurtje
aangelegd in het hol zelf, dat vaak
moet dienen om drie tot vier perso
nen te herbergen op een oppervlakte
van ongeveer twee bij drie meter. De
rook zoekt zich dan een uitweg langs
de ingang, die meestal afgeschermd is
door een jute-zak. Water is meestal
slechts op een duizendtal meters af
stand te vinden aan een publieke dis
tributie.
Ondervraagd of ze tevreden zijn met
hun „behuizing" krijgt men van de
Madrileense holbewoners slechts een
wrange glimlach. Niet goed wetend,
of ze wel in vol vertrouwen hun hart
mogen luchten, geven ze als enige in
lichting, dat hun woning goed warm
is in de winter en koel in de zomer.
Zeker is dit zo, al is dit dan ook het
enige comfort. Op de vraag of ze geen
hoop hebben eens als normale burgers
te wonen, antwoorden zij, dat de re
gering het bouwen van goedkope wo
ningen belooft. Werkelijk kan men
links en rechts grote blokken in aan
bouw zien. De constructie blijft ech
ter bij de steeds groeiende behoefte
ten achter.
Bij gebrek aan plaats in de grot wordt buiten vooï de deuropening gegeten
(Van onze correspondent te Parijs)
TK WILDE, ondanks de warmte, juist
rustig een stukje gaan tikken, toen er
flink op de deur geklopt werd. Na
mijn „Entrez" kwam er een man bin
nen, aan wie men onmiddellijk de clo
chard, de Seineslaper herkent: onge
kamde baard, een pak waarin weken
geslapen is, schoenen met touwtjes bij
elkaar gehouden en uit de uitgescheur
de achterzak de hals van een litertje
rode wijn.
Hij stelde zich voor: Jaquart, roi des
clochards. En of hij me eens wat over
dat leven van de clochards mocht ver
tellen. Voor zijn verhaal moest ik hem
100 francs geven en daar kon hij dan
weer een paar dagen van leven. Bo
vendien deed hij het ook voor de pu
bliciteit.
Enfin, ik gaf hem 100 francs en hij
stak van wal. Ik had natuurlijk, wan
neer ik langs de kaden van de Seine
liep, die clochards daar wel eens onder
de bruggen zien liggen. Zij slapen op
een matje, een oude matras of, als ze
in goede doen zijn hebben ze zelf iets
van een ijzeren ledikant. Aan de wand,
dat wil zeggen tegen de stenen muur,
hebben ze wat plaatjes van mooie pin
ups of verre landschappen geplakt en
verder is er het kistje met de schat
ten van hun zwerversbestaan. Zo lig
gen zij daar in het zonnetje langs die
kaden, zij krabben eens wat in hun
baard, zij nemen een lange teug aan
de fles rode wijd, die altijd bij hun
legerstede staat en als het regent, ne
men zij hun boeltje op en zetten het
onder een van de vele Seinebruggen.
Deze totaal van de maatschappij ver
vreemde zwervers, die hier gewoon in
de open lucht wonen, noemt men clo
chards. Zij zijn er altijd geweest en zo
lang Parijs Parijs blijft, zullen er ook
clochards zijn.
Brugwachter door trein
gedood
Gisteren trof personeel van een goe
derentrein op de spoordijk bij de
hefbrug over de Koningshaven te Rot
terdam de deerlijk verminkte resten
aan van de 61-jarige hoofdbrugwach
ter A. Meijer.-Hij moet zich van de
hefbrug, waarop hij dienst had gedaan,
via de dubbele spoorbaan naar de ach
terzijde van zij huis hebben begeven
en is toen verrast door de uit Dor
drecht komende electrische trein.
Men kan niet zeggen, dat die clo
chards inderdaad geen werk zouden
kunnen vinden, wanneer zij dat nu
werkelijk wilden. Volgens koning Ja
quart is het wel de werkloosheid, die
hen tot dit bestaan heeft gedwongen,
maar mensen, die het weten kunnen,
denken daar toch anders over. Het zijn
over het algemeen zwervers, die er ook
niets voor voelen om regelmatig te
werken. Zij zijn nu eenmaal aan dit
wonderlijke bestaan gewénd en zij
staan misschien net zo vreemd tegen-
llllillllllllllllllllllllllllllllillllllllllll
1 De Parijse clochards zijn
1 onverbeterlijke zwervers. -1
1 Er zijn mensen met een
1 academische graad bij.
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
over ons keurig georganiseerde burger
leven als wij tegenover het hunne.
Waar zij van leven?
Jaquart vertelt, dat zij 's avonds heel
vroeg naar de Parijse Hallen gaan, waar
het voedsel voor heel deze millioenen-
stad iedere dag bij reusachtige hoeveel
heden wordt aangevoerd. Daar helpen
zij een handje bij het sjouwen van kis
ten, van zakken aardappelen; zij ste
ken de appel in hun zak, die toevallig
uit de kist valt en ook al mocht hij
er niet uitvallen, dan steken ze hem
toch wel eens in hun zakom te
voorkomen dat hij misschien later zou
kunnen vallen. Zo halen ze een heel
mager kostje op. Dat kostje bestaat al
tijd uit wat ze gevonden hebben, plus
een stokbrood, een stukje camembert en
hun fles rode wijn.
^AN JAQUART vroeg ik, hoeveel on
derdanen hij had, met andere woor
den, hoeveel clochards er in Parijs zijn.
Hij bleek dit zelfs bij benadering niet
te weten. Enkele honderden hebben
hem wel tot hun koning uitgeroepen,
omdat hij misschien de enige Seinesla
per is, die niet alleen voor zichzelf
zorgt, maar die zich ook het lot van zijn
lotgenoten aantrekt. Hij heeft een
hele organisatie opgebouwd, die moet
trachten de clochards aan werk te hel
pen wat slecht lukt die regelt
dat zijn zwervende onderdanen in al
lerlei liefdadigheidsinstellingen voor
niets kunnen eten en die er voor zorgt.,
dat de slaapplaatsen van de Seinesla-
pers gerespecteerd worden. Dat wil
Soldaten varen thuis
Grote Beer, Djakarta-Amsterdam,
passeerde 26 Juli Enggano-eilan-
den.
DE f 15.000 OP NO. 15980.
In de 510e staatsloterij, vijfde klas-
ge, achtste lijst, is op nr. 15980 de
prijs van f 15.000.— gevallen.
(Van onze correspondent te Berlijn).
pR BESTAAT IN GEALLIEERDE KRINGEN om begrijpelijke redenen
nogal enige onenigheid betreffende de vraag, of West-Duitsland, gezien
de ontwikkeling in de Sowjet-zone en in de gehele wereld, opnieuw moet
worden bewapend. Reeds ruim een jaar duiken telkens geruchten op, die
van een dergelijke herbewapening spreken, doch tot nu toe werden zij nog
altijd prompt gedementeerd. Moet. men Londen, Washington en Parijs ge
loven, dan kan met een West-Duits leger in niet al te verre toekomst niet
worden gerekend. Opmerkelijk is echter, dat men in Duitsland zelf, de geal
lieerde bezetters inbegrepen, hiervan in het geheel niet zo zeker is. En men
heeft hiervoor verschillende redenen.
terhaald, zo redeneert men in Bonn.
Men kan ons niet als gelijkberechtigde
natie in de familie der vrije volkeren
opnemen, wanneer men ons niet min of
meer gelijktijdig toestaat als uitdruk
king van deze gelijkberechtiging een
eigen leger te vormen.
Deze redenering is vrij logisch. Zij
houdt alleen geen rekening met de
drie oorlogen, die de Duitse legers de
laatste zeventig jaar op vreemde bo
dem gevoerd hebben. Maar ook voor
deze opmerking heeft men in Bonn
een antwoord gereed. „De politieke
en militaire verhoudingen zijn in de
jaren na de jongste oorlog zo radicaal
gewijzigd," zo beweert men, „dat er
van een Duits militair gevaar geen
sprake meer kan zijn." Hiervan is men
hu in geallieerde kringen niet zo over
tuigd, doch van de andere leant be
Het is Bonn bekend, dat toonaan
gevende militairen der westelijke mo
gendheden, voornamelijk in Amerika,
het oprichten van een West-Duits le
ger van eminent belang achten voor
de verdediging van West-Europa. Men
weet er tevens, dat men zich in de
Westelijke hoofdsteden heel wat hoofd
brekens maakt over de vraag, hoe het
streven om aan de West-Duitse Bonds
republiek uitgebreide souvereiniteits-
rechten te verlenen verenigbaar is met
het gelijktijdige verbod, tot deze re
publiek gericht, om een eigen strijd
macht in het leven te roepen. Dit
standpunt is onhoudbaar en tevens
reeds lang door de ontwikkeling ach-
seffen zij terdege, dat de verhoudingen
zich inderdaad wel sterk gewijzigd
hebben. Dit zien ook de meeste politi
ci in. In deze wereld is politiek nog
steeds niet van macht te scheiden en
een weerloos Duitsland kan de kracht
der Westelijke wereld niet ten goede
komen. Er zijn echter zoveel psycho
logische bezwaren aan een Duitse
herbewapening verbonden, dat niemand
bereid is deze zonder meer op zij te
schuiven
Duitsers zijn bevreesd.
De West-Duitse regering heeft het
goed recht van deze situatie gebruik
te maken. Eerst heeft zij van de Wes
telijke geallieerden een veiligheids
garantie verzocht. Het antwoord, dat
de geallieerde bezettingstroepen in
staat zijn het Duitse grondgebied te
gen een vijandelijke aanval te verde
digen, heeft haar niet bevredigd. De
regering-Adenauer schijnt over vol
doende militaire deskundigen te be
schikken om te kunnen aannemen, dat
liet gebied tussen de Elbe en de Rijn
in geval van een plotselinge aanval
door de huidige geallieerde bezettings
legers omogelijk verdedigd kan wor
den. Zij is er zelfs van overtuigd, ook
al spreekt zij deze overtuiging niet uit,
dat de geallieerden in het geheel niet
van plan zijn West-Duitsland te ver
dedigen. Het feit, dat practisch alleen
de Rijn in staat van verdediging werd
gebracht, beschouwt men in Bonn als
een veeg teken.
Daarom heeft Adenauer een twee
de stap ondernomen en officieel het
verzoek gedaan een politieleger van
25.000 man te mogen oprichten. In het
geheime rapport, dat bij dit verzoek
was gevoegd, stond o.a. te lezen, dat
deze strijdmacht dringend nodig was
om in geval van nood de ondergrondse
activiteit der communisten te kunnen
bestrijden en ook dat het bestaan van
een Oost-Duits politieleger het vormen
van een gelijkwaardig West-Duits ap
paraat onvermijdelijk maakte. In ge
allieerde kringen is men voor deze
redenering niet ongevoelig gebleven.
Een dergelijke stap zou vele voordelen
opleveren, terwijl de risico's betrekke
lijk gering zijn. Men voelt in geallieer
de kringen de noodzaak het spel der
Oost-Duitse regering met de volks-
politie door een tegenzet te pareren.
Officieel bestaat dit Oost-Duitse leger
nog slechts uit 45.000 man, maar het
is aan geen ingewijde ontgaan, dat een
sterkte van 55.000 man spoedig zal
zijn bereikt. Hun uitrusting wordt
stelselmatig gemoderniseerd, terwijl
nu weer 900 millioen mark werd uitge
trokken om het Oost-Duitse politie
leger uit te breiden.
Een dergelijk hulpleger zou ook de
Westelijke geallieerden diensten kun
nen bewijzen. In Bonn verwacht men
dan ook, dat de Westelijke geallieer
den in September Adenauers voorstel
len principieel zullen goedkeuren. De
■politici zullen alleen de voorgestelde
sterkte reduceren en pogen de geal
lieerde militairen tevreden te stellen
met hun toe te staan méér Duitsers
dan tot nu toe het geval was, in
burgerlijk verband bij de verschillende
diensten der bezettingslegers te werk te
stellen. Alleen een snelle ontspanning
in de wereldsituatie zou in deze plan
ncn nog verandering kunnen brengen
zeggen, dat de ene clochard niet op dt|
matras van de andere gaat liggen.
Koning Jaquart heeft verschillend!
secretarissen, die hem bij zijn werf
helpen. Het zijn allemaal mensen me|
een academische graad, maar die
de een of andere man.er aan lager wf
zijn geraakt, zodat zij nu ook onder
bruggen- slapen. Bovendien geeft JaJ
quart een krantje uit, le Clochard ge-I
heten. De oplaag daarvan is, volgens!
hem, 15000 exemplaren en wanneer!
men deze wonderlijke chef van de SeiT
neslapers geloven kan, dan hebben be-f
roemde persoonlijkheden in heel del
wereld, zelfs de Engelse Koning enl
ook onze Koningin, een abonnement
op zijn blad.
Tot slot wilde ik natuurlijk ook nogl
weten, hoe Jaquart zelf aan de kost f
komt, want hij had me al verteld, dat
zijn „konings"baantje hem natuurlijk
niets opleverde.
Hij zeide me, dat zijn grootste
lijkse uitgave de aankoop is van eenl
perronkaartje. Hij gaat namelijk iedere I
nacht in de wachtkamer van een groot I
Parijs station slapen, waar hij zonder I
perronkaartje van 15 cent niet inkomt,
Hij eet in de gratis gaarkeukens vanl
het Leger des Heils en van andere in-1
stellingen.
En dat ik voor ïnijn garderobe niet!
veel uitgeef, dat zie je wel, besloot hij|
lachend.
Daarna gaf hij me minzaam een hand|
en schreed weg...
Hwafsjongi vloog in de lucht
Britse en Amerikaanse troepa
werkten Woensdag voor het eerst samen
ter ondersteuning van de grondstrijd-1
krachten in de centrale sector. De eer-
ste cavaleriedivisie meldt, dat in drie
dagen 2.500 communisten zijn gedood.
In het gebied van Jongdong is perl
valscherm voedsel uit geworpen naar|
een compagnie, die ingesloten is.
De stad Hwatsjongi vloog bij eenl
geallieerde luchtaanval geheel in del
lucht, een teken dat zij als munitie-f
opslagplaats werd gebruikt.
Men kan elegant gekleed zijn
wanneer men aan het strand ligrf. Zie' I
U hier eens deze verrukkelijke 4ni£T
rikaanse strandcombinatie. Bij
korte witte broekje behoort eenzW'l
te 8 touse van wollenjersey, gei
neerd met witte katoenen bloemen °t I
de mouwtjes en aan de hals. Eenkle'T
ne cap va~ piqué beschermt de oScr'
'egen de zonnestral
BUREAU
ADMINISTRATIE
Voordam 9, Tel. 33
Postgiro 187294
REDACTIE
Acht-rcLm 20, Tel. 2
Directie:
J. BIJLSMA en C. KRl
Hoofdredacteur:
A KAPTEIN
De eerste minister van I
rede kennisgegeven van d
om aan de toenemende on
bieden. Dit feit bewijst, ho
Tegelijkertijd echter verluii
handelingen tussen de drie
een compromis inzake de
actie, die in Wallonië is in
deren begint over te slaan,
dan een half millioen men
groot gevaar ls voor zeer e
van het land,
Duvieusart heeft in zijn
concreto uiteengezet, wat i
denkt te gaan doen. Haar t
regel, vordering van arbel
echter reeds genomen. Dezi
het gebied van Luik en da
leroi. Wel heeft de premi
roep gedaan op het gezon<
en er op aangedrongen, d<
kwestie in een geest van na
heid op te lossen. De konii
de hij mede, heeft reeds
gemaakt met besprekingen,
een volledig inzicht in d
moeten verschaffen en zal
partijdigheid de maatregel
nemen, die geschikt zijn or
tiek van ruime toenadering
deren".
Het staat te bezien, of de
ling, die niet van bindeni
gingen vergezeld ging, nog 1
zal kunnen maken op de a
disten. Integendeel heeft I
de voorzitter van de Sociali
tij, Vrijdagavond nog verk
hij de uitnodiging van de k
een persoonlijk onderhoud
hand heeft gewezen en slech
paleis te Laeken zal gaan, c
nis te nemen van 's konings
abdicatie.
Het is dan ook niet té
dat de wens van de reg
nieuwe onderhandelingen t
veel waardering in het niet
kamp zal ondervinden. Inte
daar de neiging zeer groot,
bittere einde voort te gaan.
heeft zich stormenderhand
land uitgebreid. Het leven ii
is lamgelegd door de staki
Engelse bisschopy
Zendt vredesoproi
Stockholm naar 't h
De twee leiders der Engels
aartsbisschop van Canterbur;
aartsbisschop van York, hebb
roep gedaan op het volk om
oproep van Stockholm niet t
De bisschop van York, Gar
de, dat hij „veel eerder bereii
de oproep te tekenen, indier
het Kremlin gericht was, „d:
gingen om een international
(op de atoomenergie - red.)
ren heeft tegengewerkt".
De raad van vakcentralen,
men werken het NVV, het CN
KAB, heeft zich met het volg
gram tot de regering gewend:
„Op grond van de recente
ling van het internationaal en
prijsniveau, zowel voor de
voor de kleinhandel en de vc
ten daaromtrent voor de n;
komst, gezien in het licht van
nationale politieke spanning!
de raad van vakcentralen
n.idruk bij uw regering aan
dellijke afkondiging van een
en op het nemen van verde
beheersende maatregelen.
Gegeven verder de stijgii
kosten van levensonderhoud
devaluatie verzoekt de raad
ring het overleg over deze err
wikkeling en haar gevolgen
loonvorming op korte termijl
stichting van de arbeid te ope
Door snel ingrijpen wist
se brandweer Vrijdag een oi
van een in brand geraakte e
cylinder te voorkomen. Het
werd in een Singel geworpen
Weerbericht
Weersverwachting, geldig te
dagavoni.: Wisselende bev
met aanvankelijk in de Noor
helft van het land nog
plaatselijke buien. Overigens
weer. Zwakke tot matige
aanvankelijk tussen Nooi
West. Hogere temperatuur.
Zondag: Zon op 4.57, onder:
Maan op 21.33, onder: 6.06
Maandag: Zon op 4.59, onder
Maan op 21.45, onder; 7.30.