LAATSTE NIEUWS Hoe men in Parijs ies neemt voor zijn rijbewijs Oorlogin stad van de Rattenvanger Een paar weken vlieglessen, een toestel uit een dump en toen de lucht in Niemand stoori zich aan de verkeersregels Geordende chaos Eigen haard Nederlander gaat K. I. in Amerika bestuderen Gunstig voorteken Tweede Kamer besprak rapport over Nw.-Guinea Ontploffingen bij rivier de Weser r Vleugels werden boven woestijn getest Vliegende foto-reporter Open brief van Wallace aan Mao Tse-Toeng Vergiftigingsongeval te IJmuiden-Oost ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1950 (Van onze correspondent te Parijs) Bc geloof, dat er niets griezeligers is dan autorijles nemen in Parijs. Je ris keert er, als Nederlander vele malen het leven bij. Maar aangezien het in onze moderne tijd toch wel erg dom is, als je niet in staat bent achter het stuur plaats te nemen, besluit je dan toch maar naar één van die vele rij scholen te gaan, waar met grote letters op geschreven staat: 3500 francs, permis en poche (voor 3500 francs heb je het rijbewijs in je zak). Dat blijkt, om te beginnen al niet helemaal juist te zijn. Je kunt voor dat sommetje inderdaad wel de trotse bezitter worden van zo'n roze papiertje, maar dan moet je er zelf voor zorgen, dat je na tien lessen slaagt. En aangezien je meestal wel vijftien lessen nodig hebt en je boven dien ook nog 1500 francs voor het, aanvragen van dat papiertje kwijt bent, kost het je meestal twee maal zoveel als op de ruit staat aangegeven. Enfin, je hebt nu eenmaal de grote stap ondernomen en even later zit je in een oud Peugeotje. In kwiek Frans word je dan uiteengezet, dat de eerste versnelling daar, de tweede daar en de derde daar zit. Maar aangezien een Fransman, ook al heeft hij het niet över versnellingen, toch altijd zijn woorden met kordate gebaren onder streept, heb je er niet zo precies op gelet, welke bewegingen hy je voor deed. Je wilt echter ook niet voor een domme Nederlander doorgaan, dus schakel je maar wat en het ding spuit als een duveltje uit een doosje de weg op. „Doucement", zegt monsieur le pro- fesseur, die overigens weinig op je let, daar hij een cigaretje aan het rollen is. Nu is het ellendige van de geschie denis, dat die rijschool zich bevindt op 50 meter afstand van iets, wat ik niet zou willen noemen een wegkruising, maar liever een zessprong. Van zes ver schillende kanten bruist het verkeer daar op je af. De brutaalste honden zijn de taxichauffeurs, die tot principe heb ben, nooit voor iemand anders te stop pen. En als u nu weet, dat er twee buslijnen over die zessprong lopen, ter wijl er ook een groot taxistation is, dan zult u me vergeven, dat ik het die eerste keer maar het beste vond te stoppen, tot het wat rustiger was ge worden. Maar de professeur naast me zei „Allons, allons" en toen liet ik de debraillage maar schieten en we scho ten; op goed geluk, in een gaatje tussen bus 31 en een Renault-taxi uit 1930. Verkeersregels. ,Na zo'n eerste keer ben je inderdaad kapot, als je uit de leswagen stapt. Je krijgt dan meteen de „Code de la Route" mee, opdat je de verkeersregels uit je hoofd kunt leren. Maar na de vijfde of de zesde les kom je er dan pas achter, dat de zaak toch nog weer moeilijker is, dan je al gevreesd had. Al rijlessende houd je je natuurlijk strikt aan die pas uit het hoofd geleerde regels. Maar je merkt dan tot je grote schrik, dat je in Parijs de enige bent, die zich aan die regels Houdt. Je leert, dat rechts voorrang heeft, maar wanneer je bij een kruis punt een van rechts komende wagen inderdaad voor laat gaan, dan houdt men je voor een zacht eitje. Meen je, zelf van rechts komend, rustig je gang te kunnen gaan, dan speel je met je leven. Rechts inhalen mag natuurlijk niet, naar wanneer je even te ver van het trottoir afrijdt, dan schieten die kleine Franse wagentjes je bij do zijnen aan de rechterkant voorbij. Bus sen hebben geen principiële voorrang, maar wee je gebeente, wanneer je niet uit de weg gaat, wanneer er zo'n groot gevaarte aankomt. En zo voel je je zo'n beetje als dat jongetje, dat met een stel kwajongens in een pruimenboomgaard is losgelaten met het uitdrukkelijke bevel dat er geen pruimpje gegeten mag worden. Lied van de week Eén der allerergste plagen Van de na-oorlogse tijd, Is, dunkt mij, de woningnood wel Met zijn zee van narigheid. Als je eens 'n keer gaat luist'ren In een huisvestingsbureau, Nu, dan geef je graag het baantje Van zo'n ambtenaar cadeau. Wat een zuchten en een klachten Wat een wanhoop en leed, Wat een nodeloos gejudas Door veel mensen, koud en wreed. Wat een stroom van desillusies, Wat een zorgen en een kruis, Wat een kleine pesterijtjes In één en hetzelfde huis. Wat een ruzies om een keuken, Wat een gangtraptrammelant. Wat een bcnje om een lampje Dat eens overtollig brandt. Wat een hopeloos vooruitzicht Voor een paar dat trouwen wil, Of dat huishoudt in een hokje, Kleiner dan een duiventil Trdcht elkander toch te vinden, Mensen onder 't zelfde dak. Ziet óók eens iets door de vingers, Legt geen zout op ied're slak, Niemand trekt voor zijn genoegen Zomaar bij een ander in, Ieder mensenkind dat hunkert Naar een eigen, VRIJ gezin! Helpt elkanders lasten dragen, Weest niet klein, maar toont u groot. Want ten slotte is dit alles Gemeenschappelijk nood. JABSON. Als dat jongetje zich daaraan houdt is hij een sufferd en als je in Parijs je precies aan de verkeersregels houdt, dan verdien je die naam ook. Want dan wordt het in zo'n millioe- nenstad ook practisch onmogelijk, om te rijden. Je zult ook heus geen bekeu ring krijgen, als je links inhaalt. Die verkeersregels worden alleen heel streng toegepast., als er een ongeluk gebeurt. Vrijbuiterij. Het enige wat je beslist niet moet doen, is doorrijden wanneer zo'n kwiek Parijs agentje zijn witte knuppeltje heeft opgeheven. Want dan ontketen je een fluitconcert, waarvan een locomo tief zou schrikken. En als je dan haas tig stopt en de gardien de la paix is bij je aangeland, dan hoor je een paar woordjes Frans, die je op school meestal niet leert. Ook kan je beter geen ruzie maken met een Parijse taxi chauffeur. Hij is meestal net zo min een Fransman als jij (het zijn veelal wit- Russen), maar zij hebben een vocabu laire, dat je de sterretjes aan de hemel toont. En ongelijk hebben ze nooit. Alles bij elkaar is de beste houding voor de automobilist in Parijs die van de vrijbuiter. Je pikt, wat je krijgen kan, ook al is wat je doet niet helemaal in overeenstemming met de regels. Ver der denk je maar, dat al de andere be stuurders van vehikels onberekenbare gekken zijn. Ben je daar eenmaal op ingesteld, dan kom je tot je stomme verbazing tot de conclusie, dat het verkeer in Parijs heel vlot geregeld is en dat je vlugger van Montmartre naar Montparnasse kunt rijden, dan in Am sterdam van het Centraal Station naar het Frederiksplein. Maar je begrijpt ook, dat de verzeke ring voor een auto, die in Parijs loopt, tweemaal zo hoog is als voor een awo, die in Holland blijft. De heer D. Brus, van de provinciale gezondheidsdienst voor dieren in Nrd.- Brabant, is vandaag naar Amerika vertrokken. Hij zal op uitnodiging van de ECA in het kader van de technische hulpverlening studie gaan maken van de kunstmatige inseminatie, zoals deze in de VS wordt toegepast. Verwacht wordt, dat de studiereis van de heer Brus nieuwe perspectieven op dit ge bied zal openen. Smokkel als grondslag voor communistische actie Dr. Schumacher, de leider van de Westduitse socialisten, heeft verklaard, dat de communistische actie in West- Duitsland van het Oosten uit geleid wordt. Eerst werd deze actie bekos tigd door verkoop van nylonkousen, doch thans met gesmokkelde koffie. Nederlandse leerling-vliegers naar de Ver. Staten Twaalf leerling-vliegers van de Ne derlandse Luchtmacht zijn naar Ame rika vertrokken, waar zij op het Ran- dolph-vliegveld bij San Antonio in Texas zullen worden opgeleid tot jachtvlieger. Zij zullen een jaar in de V.S. blijven. Au, schreeuwde een assistent hofmeester van een Nederlands schip, dagen en dagen achtereen. Het gejammer begon in Rotter dam en het duurde nog, toen het schip de Zuidpunt van Afrika passeerde. Hij had razende kies pijn, waaraan maar geen eind kwam. Alle goede raadgevingen t enspijt kon hij de moed niet op brengen, om naar een tandarts te gaan. Zo was men bij Kaap de Goede Hoop aangeland. Die naam, zo zeiden de collega's van de zwaar gekwelde assistent, moest een goed voortken ijn. Hij moest zich nu toch maar eens een beetje laten nakijken. En dus rende onze held in Kaapstad' eindelijk naar een tandarts. De visite duur de lang, zo lang, dat de superieu ren hun wenkbrauwen begonnen te fronsen. Eindelijk beklom hij de loop plank, ietwat onzeker en lijk bleek. Ennewas het verbeel ding, of was hij inderdaad zo mager in zijn gezicht geworden? Er werd eens een enkele voor zichtige vraag naar zijn bevin dingen -gesteld. De veelgekwelde barstte los in een bijna onverstaanbaar ge- mummel. De Kaap was een goed voor teken, hè? Kijk maar eens: zei hij. En hij opende zijn mond, om te laten zien, dat ertwaalf kiezen waren getrokken Donderdagavond en gisteravond heeft de Tweede Kamer in Vergaderingen met gesloten deuren het rapport van de gemengde commissie Nieuw-Guinea besproken. Tegen half zes gistermiddag is de vergadering gesloten. Een mede deling is niet verstrekt. Westeuropees instructie centrum in Duitsland? De Franse generaal Jean de Lattre de Tassigny heeft voorspeld, dat in een zeer nabije toekomst nieuwe maatrege len zullen worden genomen om de op leiding van de strijdkrachten der Wes terse Unie te bevorderen. „Wij hopen ergens in Duitsland een inter-geallieerd instructie-centrum op te richten voor de tactische en technische integratie der legers", zei hij. Veldmaarschalk Montgomery, voorzitter van de opper bevelhebbers der Westerse Unie, had zijn toestemming reeds gegeven. Zware straf geëist tegen roofzuchtige matrozen Twee jonge matrozen hebben enige maanden geleden bij Meppel een over val gepleegd op een taxi-chauffeur. Zij sloegen de man, die hen van Amster dam naar Meppel had gebracht, met een steen op het hoofd en drongen hem in een kanaal. Zij werden na een wilde jacht door de bossen van Havelte ge pakt. Voor de Asser rechtbank is tegen ieder van hen drie jaar gevangenisstraf geëist, door te brengen in de jeugdge vangenis te Zutfen. Het oude Weserstadje Hameln had Donderdag weer het uiterlijk van een frontstad. Militaire politie regelde er het verkeer en onophoudelijk reden de transporten door de oude straten, zeer tot genoegen van de jeugd, die ijverig de gevechtswagens beklom, welk in het centrum der stad waren opgesteld. Langs brede fronten aan beide oevers van de Weser ten Zuiden van de stad van de rattenvanger heer ste koortsachtige militaire bedrijvig heid. De troepen bereidden zich onder het oog van militaire deskundigen van twintig landen voor op de over tocht over de rivier, die het hoogte punt van de manoeuvres van het Britse Rijnleger vormde. De RAF eiste een volledige overwin ning voor zichzelf op in de strijd, om de Weser, nog voordat deze in volle omvang begonnen was. De luchtmacht der op de Oostelijke oever van de Weser teruggetrokken blauwe troepen deed gedurende geruime tijd gecon centreerde aanvallen op bruggenmate- riaal, dat door de roden in de bossen op de Westelijke oever was bijeenge bracht ten einde in de loop van de nacht de rivier te overbruggen. De luchtmacht achtte deze aanvallen van zo doorslaande kracht, dat het groot ste deel van het materieel „verwoest" werd. Niettemin ging de oorlog volgens program verder en na het vallen van de duisternis begonnen de overtochten van de rivier. Op beide oevers waren de troepen onder goede camouflage bezig zich op de slag voor te bereiden. Bossen en dorpen zagen er uit alsof een echte oorlog gevoerd werd. Speciale troepen waren aan beide zijden van de Weser bezig springladingen aan te brengen, die de gevechtshandelingen moest ac compagneren. Er werd gestreefd naar zo groot mogelijke nabootsing der werkelijkheid, al werden de plaatsen der ontploffingen zodanig gekozen, dat geen schade aan particuliere eigen dommen kon worden aangericht. On der de toeschouwers langs de rivier bevond zich ook de Franse generaal De Lattre de Tassigny. KERKELIJK NIEUWS Ned. Hervormde Kerk. Beroepen te Makkinga en te Win- sum (Gron.): P. N. Vellekoop te Terwis- pel. Gereformeerde Gemeenten. Beroepen te AagtekerkeT. Dorre- steyn te Opheusden; te Leerdam: F. J". Dieleman te Borselen. Beroepbaar. Ds. L. Zwanenburg, laatstelijk pred. bij de Gereform. Kerk van Holwerd, zal de- ze*. dagen als res.-legerpredikant uit In donesië repatriëren en zich met ingang van 5 November beroepbaar stellen. Indonesische vliegtuigen beschoten Ambon Volgens een mededeling van de re gering van de republiek der Zuid-Mo- lukken hebben Indonesische vliegtui gen gedurende enige uren boven Am- bon gevlogen. Deze vliegtuigen, die vermoedelijk ter verkenning waren uitgezonden, doken enige malen over de stad Ambon en mitrailleerden deze daarbij. Het aantal slachtoffers is nog niet bekend. in de grote Ahoyhall te Rotterdam is de tweede beurs voor mode en huis houding „Femina" geopend. tèm si Een torpedo-vormig metalen gevaarte, waarin zich registratie-instrumen ten beuonde» en dat was voorzien van achterwaarts gerichte vleugels, werd door een Nava RF-61 vliegtuig op zeer grote hoogte losgelaten (boven). De snelheid, waarmee het gevaarte oorspronkelijk naar beneden kwam, was groter dan die van het geluid, zodat men kon contröleren hoe vleugels zich houden wanneer een vliegtuig met een snelheid vliegt, die groter is dan het geluid.. Later werd de snelheid automatisch getem perd door duikremmen (op de foto onder in geopende toestand), en daarna door een parachute (op de grond naast het gevaarte). Toen het gevaarte in de Californische woestijn werd teruggevonden, bleken alle registratie instrumenten nog in tact te zijn. Boerderij en negen koeien prooi der vlammen Ofschoon het vuur met zeven stralen werd bestreden, kon de brandweer van Ferwerd in Friesland niet geheel voor komen, dat de gevreesde rode haan 'n nieuw succes wist te boeken. Door on bekende oorzaak was brand ontstaan in de door J. B. bewoonde kapitale boer derij. De grote schuur, tot de nok ge vuld met hooi en graan, brandde ge heel uit. Een deel van het woonhuis kon worden gered, evenals het grootste deel van de veestapel. Negen koeien kwamen in de vlammen om. De boer derij, eigendom van de in de Ver. Sta ten wonende heer D. W. van Weideren baron Rengers, was voor ruim twee ton verzekerd. Verbetering der straat verlichting De KNAC heeft de minister van eco nomische Zaken om verbetering van de straatverlichting voor het komende winterseizoen erzocht. Hierop is ge antwoord, dat de gewenste verruiming van de openbare verlichting zoveel mo gelijk zal kunnen worden aangebracht, doch dat in de periode van 13 Novem ber tot en met 27 Januari gedurende de speruren beperkingen nodig zijn. Luc Vrind zocht het „hogerop (Van onze speciale verslaggever). QP één van de houten barakken op Schiphol, die wat achteraf staan en fei- telyk al zijn afgeschreven, staat een nummer: 123. En op de deur van dat feitelijk afgeschreven gebouwtje is een bordje bevestigd, dat de aanwezig heid aantoont van een allesbehalve afgeschreven onderneming: „Aero Photo Nederland", het tweede bedrijf in ons land, dat zich bezig houdt met- het vervaardigen van luchtfoto's. De eerste onderneming op dit gebied de K.L.M. kent iedereen. De tweede, de concurrent dus, wordt gevormd door een jongeman met enorm veel lef, met kennis van zaken en met véél door zettingsvermogen. Een alledaags beroep is dat van luchtfotograaf niet; vele mensen menen, dat de KLM het enige bedrijf is dat luchtfoto's maakt en zelfs mag maken. Maar de 33-jarige lange, magere jonge man, die naar de naam van Luc Vrind luistert, heeft een vergunning gekre gen om als zakelijk object luchtfoto's te vervaardigen. En al is zijn bedrijf nog niet zo lang geleden opgericht, al loopt het nog niet storm met de klanten, een begin is gemaakt en de directeur-vlie ger-fotograaf is voorlopig niet ontevre den. Het bedrijf „draait", maar voor het zover was, heeft Luc zoals iedereen op Schiphol hem noemt een berg werk moeten verzetten. Hij heeft daar bij blijk gegeven een rotsvast vertrou wen in de uitvoerbaarheid van zijn plannen te hebben en over veel vol harding te beschikken. In ons land zijn geen millionnairs, die na het vernemen van een wat extreem idee, voor de ver wezenlijking daarvan „even" een paar ton fourneren, zoals dat in Amerika wel schijnt voor te komen. Luc Vrind moest zijn zaak dus uit eigen middelen opbouwen. In 1934 bevond zich onder de geslaag den van een Haagse school de achttien jarige Luc Vrind. Zijn hobby was foto graferen en bij Polygoon vond hij zijn eerste werkkring als leerling-fotograaf. „Dat betekende", zo vertelt Luc in zijn barakkantoor op Schiphol, „driemaal per dag pakjes met foto's wegbrengen naar het station, meefcmalen per dag foto's bezorgen aan de krantenbureaux en de koffer met foto-apparatuur dra gen voor de eerste fotograaf. Na enige tijd mocht ik een enkele keer met een gammele camera een proeffoto maken, maar die mislukte meestal. Ik heb er toch wel geleerd" Hoger op VOOR een ambitieuze jongeling is zo'n functie niet aanlokkelijk. Na ver loop van tijd gelukte het hem in dienst van de KLM op de afdeling reclame- en persfotografie te komen. De mobili satie riep hem echter onder de wape nen. Toen hij in het burgerleven was teruggekeerd, was er uiteraard bij de KLM weinig of niets meer te foto graferen. Het werd zwerven, dat na een mislukte poging om naar Engeland te komen, eindigde met twee jaar con centratiekamp. De bevrijding voerde Luc Vrind te rug naar de foto-afdeling van Neder lands grootste luchtvaartmaatschappij. Maar hij kon daar zijn „draai" niet vinden. Hij wilde letterlijk „hogerop", foto's gaan maken van boven af. Hij kreeg daar echter de kans niet voor, evenmin als voor het uitwerken van de vele ideeën, die aan zijn brein ont sproten. Hij ging daarom eens hier en daar informeren en van zijn vele vrien den bleken er een paar bereid hem te steunen in de uitwerking van een, naar het hemzelf voorkwam, groots plan: namelijk zelf een luchtfotobedrijf te gaan beginnen. Bij besprekingen met relaties ontving hij toezeggingen: „Als je je plannen ten uitvoer kunt leggen, kun je van ons opdrachten krijgen. Niet veel, maar geregeld". Het idee liet Luc niet los: stel je voor, een eigen bedrijf! Bevriende piloten adviseerden hem voor de aankoop van een goedkoop vliegtuigje; met geleend geld zou de maatschappij moeten starten. In Duits land noch in Frankrijk kon hij in de dumps iets van zijn gading vinden, maar in Engeland bood de Auster- fabriek hem een juweel van een sport vliegtuigje aan: een van de laatste toe stellen uit de oorlogsproductie, dat nauwelijks een honderd mijlen had ge vlogen. Hij kon het voor een koopje krijgen. Maar ondanks de zeer geringe uitgaven, die hij zich tijdens zijn rond reis getroost had, moest hij zeer zui nigjes aan doen. Luc rekende snel: de aanschaffing van het toestel was geen bezwaar, doch bovendien moest hij de transportkosten naar Nederland niet vergeten en hij moest vlieglessen beta len. Die moeilijkheden legde hij de lei ding van de fabriek voor en deze had pleizier in het geval. „Hoe lang kun je nog blijven?" vroeg men. „Nog drie en een halve week", antwoordde Luc. „Okay, dan zullen wij je leren vliegen, als je tenminste hard wilt werken"! Overdag vloog hjj veel en 's avonds kreeg hy theorie, Luc haalde zijn brevet binnen de afgesproken tyd en één uur na het in ontvangst nemen van het voor hem zo waardevolle papier vloog hy in zijn centje het toestel de zee over en landde voorspoedig op Schiphol. De gemeente Amsterdam verhuurde hem een van de oude houten barakken en beloofde er zelfs bij, dat hij na gereed koming van een nieuw stenen gebouw hierin op een plaats kon rekenen. Het spul was compleet. Uit Engeland had hij een sublieme luchtcamera, die tijdens de oorlog in gebruik geweest was bij de Royal Air Force, meege bracht. De barak gaf ruimte voor een petieterig kantoortje en voor een be trekkelijk ruime donkere kamer. De laatste benodigdheden werden nog bij elkaar gesleept en op een, voor Luc Vrind stellig goede dag, zwaaide de deur, waarop een houten bordje ver kondigde dat hier de Aero Photo Ne derland was gevestigd, open: de klan ten konden komen. Jazeker, de klanten zijn gek! Of ze op Luc hebben zitten wachten! Een nieuwe periode brak aan: die van klan ten gaan zoeken, van reizen, van be sprekingen voeren, van soms heel „soms" maar afgescheept worden aan de deur. Maar de aanhouder wint en behalve volgens de destijds gedane toezeggingen kwamen er nieuwe en vooral ook belangrijke klanten. De Hoogovens in Velsen, verenigingen voor vreemdelingenverkeer, fabrieken, stadsbesturen, kortom, er kwam leven in de brouwerij. Nog lang niet, zoals Vrind het graag zou willen, maar er zit schot in. Overzichtelijk Ideeën zijn er plenty. Nu het najaar en de winter naderen en er toch niet veel gevlogen kan worden om foto's te vervaardigen, is dit een mooie tijd om plannen uit te werken, om op jacht te gaan naar opdrachten, om nieuwe wegen te zoeken. Hoeveel beter geven luchtfoto's een situatie weer dan een grondfoto. Bezie bijvoorbeeld een grondfoto van Naar- den, het stadje dat vroeger belangrijk was als vesting -n leg daar een lucht foto naast; duidelijk kan men dan zien, dat Naarden een vestingstad was. Op school wordt geleerd over de Honds- bosse zeewering bij Petten in Noord- Holland; soms staat er in een aardrijks- kundeboekje een foto van een stuk van die dijk. Bekijk dan een luchtfoto: dui delijk spreekt, hoe groots en hoe be langrijk deze zeewering is. Hoewel de politie van een stad voor een feestviering aan de hand van een plattegrond een verkeersregeling had ontworpen, kwam het verkeer toch vast te zitten. Luchtfoto's wezen uit, waar de fout zat en hoe men te werk had moeten gaan. Zo zijn er talloze mogelijkheden voor dit jonge bedrijf en Luc Vrind is er-de man wel naar, om de ontdekte moge lijkheden uit te buiten. (Ongecorrigeerd) „Sluit vriendschap met de V.S." Henry A. Wallace, voormalig vice, president van de Ver. Staten, heeft In een open brief aan Mao Tse-Toeng bij de leider van de Chinese volksrepu bliek erop aangedrongen zich voor vriendschap met de Ver. Staten uit te spreken en „slaafse gehoorzaamheid aan Moskou" beneden zich te achten. „Als het nieuwe China er geen be lang in stelt samen met de Sowjet- unie dolzinnig naar wereldverovering te streven, is het de hoogste tijd, dat het de grondslagen voor een goede verstandhouding met de Ver. Staten gaat overwegen als een noodzakelijke inleiding tot de regeling van dekwes- tie-Korea en -Formosa en van zijn toetreding tot de Ver. Naties", aldus Wallace, die zeide in te zien, dat „de Sowjetunie onder haar huidige leiders er mogelijk op gesteld is China in oorlog met de Ver. Staten te zien", „Ik ben er echter zeker van, dat geen verantwoordelijke Chinese leider dit wil", zo zeide hij. Wallace is in het communistische China, dat hij in 1944 heeft bezocht goed bekend. Zijn recente breuk met de pro-Russische progressieve partij en zijn beschuldiging, dat de Sowjetunie de schuld aan de Koreaanse aggressie is, heeft bijna elk communistisch land, behalve China, critische commentaar ontlokt. In de overtuiging, dat de oorlog in Korea thans ten einde loopt, stelde Wallace de vorming van een „samen werkend orgaan voor de ontwikke ling van Korea" voor, dat zou moeten opereren onder een commissie van de Ver. Naties, bestaande uit vertegen woordigers van het Nieuwe China, de Sowjetunie, de Ver. Staten, Enge land, India, Pakistan en Australië. Drie jongetjes aten giftige plant Drie jongetjes, die bij de spoorwegtun nels nabij bet station Velsen-Mmuiden een plant aantroffen, waarvan de steke* lige vruchten wel iets op die van de tam me kastanje leken, zijn na het eten ervan ernstig ziek geworden. De toestand van één hunner, A. D. O. Hartendorf, is zeer ernstig; hij is in het St. Antoniusziekenhuis opgenomen. Men vreest voor zijn leven. De twee anderen maken het redelijk wel. Nader blijkt, dat de plant de zwaar giftige doornappel is uit de familie der nachtschaden. De plant soendienst onderzoekt of deze plant ndg elders in de omtrek voorkomt. Naar wij hedenmorgen vernamen, was de toestand van beide kinderen vrij goed. Er was in. elk geval geen levensgevaar aanwezig. De volgende vergadering van het ministerscomité van de Raad van Europa is vastgesteld op Vrijdag 3 No vember te Rome. De Raad van Europa zal 17 November het werk te Straats burg hervatten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 10