Manuscript zwierf over zeeën en woestijnen „Als wij het stuur overgeven'' De geboorte van „De Gouden Vleugels Stalin staat voor de keuze Twee K.L.M.-ers schreven een roman Onder het wakend oog van vele veteranen Oorlog of verlies nerrien S.5. was opgebouwd volgens systeem der Amerikaanse gangstersbenden Qexi efliluode. uit hei I hoofjd&iuh „£.en au-o-nd in ö.ilo"j w-aaAin de. jjiPJïeilk", het uwofid fuUM toi de. jemqe. q&meAaJtie. ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1950 DEEDS vele maanden geleden werd In de oer-gezellige cockpit van de „Libe- rator" aan de Kastanjelaan te Bergemeen plan geboren. Een plan, dat woelde In de breinen van de twee KLM-ers Ton van Vlsen, chef vliegdienst Europa en Henrlk Scholte, secretaris van het vliegbedrijf, en dat tot volle wasdom kwam toen Worlds Oldest Airlines de uitgeverij „De Koepel" te Nijmegen adviseerden zich tot deze heren te wenden voor het schrijven van een boek, dat zij zich voorstelden uit te geven. Op zichzelf Is het schrijven van een boek geen schok kend nieuws en zou het feit nauwelijks vermelding verdienen, ware het niet, dat het hier een bijzondere roman betreft en het manuscript over een goed deel van de aardbol zwierf. De bundel getypte vellen, die tezamen „De Gouden Vleugels", roman van een jonge vlieger, vormen, deed zfln naam eer aan. Het manuscript vloog boven de fjorden van Noorwegen, de woestijnen van Lydda, de koepel van Rome's St. Pieter, boven de olievelden van Iran en over de grote plas, die Engeland van de States scheidt. Het koesterde zich in tedere zorgen, als gold het een goudzending en werd gelezen en herlezen door het adelaarsoog van een dr. Plesman, Viruly, Frijns, Van Veenendaal, Snitselaar en anderen, wier namen met gouden letters in de historie van de Nederlandse luchtvaart vermeld staan. Deze groten uit het gevleugelde corps wogen het luchtvaartboek en hebben het niet te lioht bevonden. vroege September-morgen van 1946 van de weg af de start van een Sky- master naar Indie gadeslaat. Als het grijze monster over hem heenvliegt, rent Mels in zijn enthousiasme de weg op en wordt door een auto aangere den. In de gammele EHBO-tent van het zich moeizaam van de oorlog her stellende Schiphol komt de jongen weer tot bewustzijn. Naast de bran card staan de inzittenden van de auto, de heer Balasz, vertegenwoordiger van de Magyar Légiforgalmi en diens blonde dochter Eri. Mels' gedwongen verblijf in het Wilhelmina Gasthuis, een brief van Parmentier als ant woord op de vraag waarom de vlieg tuigen steeds over het ziekenhuis moe ten vliegen, de bezoeken van Eri, die op Schiphol bij de Hongaarse lucht vaartmaatschappij werkt en een rond vlucht boven de hoofdstad sterken Mels in zijn wil om vlieger te worden. Een succesvolle vliegmedische en psy chotechnische keu ring bereiden de weg naar de Rijkslucht vaartschool op Ypen- burg en de vlieg- opleiding op Gilze Rijen. Een noodlanding brengt Mels voor de Raad voor dé Luchtvaart. Gecon fronteerd met de zware verantwoor delijkheid van de piloot dreigt zijn vliegercarrière een vroegtijdig einde te krijgen. Gelukkig blijkt zijn angst on gegrond en accep teert de KLM hem. De jonge piloot vangt zijn loopbaan aan, ontmoet de mannen, die de Ne derlandse luchtvaart groot gemaakt heb ben, vliegt op Dako ta's en later op ,een Convair. Bij een vlucht naar Budapest vindt hij Eri weer en de happy landing is dan nog slechts een kwestie van enige zinnen. ryE GOUDEN VLEUGELS" is ge- boren in een plas thee, vakkun dig gezet door mevrouw Van Ulsen en mevrouw Scholte. Zou zij thans nog eens bijeerf» geschonken worden, dan zou het een binnenzeetje zijn. En waar de thee niet langer de fantasie prikkelde, werd zij vervangen door een koele klare drank, die gemeen lijk een wondere werking heeft op onze verbeeldingskracht. Toch be hoefde deze fantasie slechts beperkt te blijven tot het minimum. De schrij vers rekenden het zich tot een eer de waarheid en niets dan de waarheid te schrijven. Zij slaagden daarin won derwel. Slechts in één onbelangrijk onderdeel moesten zij van de waar heid afwijken, doch velen zullen naar deze escapade der fantasie tevergeefs zoeken. Voor het overige beschreven beide KLM-ers de opleiding van een jonge vlieger zoals deze zich in wer kelijkheid voltrekt en hielden zij ook alle andere avonturen binnen de grenzen der mogelijkheden. Zij creëerden een 17-jarige jongen, Mels van Beek, wiens hart uitgaat naar de luchtvaart en die op een (Vervolg van pagina 1) Waarom het Kremlin besloot, de Aziatische campagne in Korea te be ginnen, is nu duidelijk. In Korea im mers, zo geloofden de Russen en zij hadden daar reden toe zou Amerika zich in geval van aggressie beperken tot boze woorden, papieren protesten en enige scheepsladingen wapens voor het regiem van Syngman Rhee. En juist Korea, zo moeten de leden van het Politburo en hun militaire ad viseurs slim geredeneerd hebben, ligt onder het bereik der kanonnen van de enige Amerikaanse militaire machts concentratie in Azie: Mac Arthurs be zettingsleger in Japan. Weigeren de Amen' nen daar de uitdaging te aan vaarden, dan moet dit een verplette rende indruk maken op de overige Aziatische volken, die zich vervolgens welhaast automatisch aan ons zullen overgeven. Door deze Russische rekening is een dikke streep gehaald. Op het we-kelijk hachelijke ogenblik wierpen president Truman en zijn raadslieden alle aarze ling en vrees van zich af en namen het enig juiste besluit. Het was slechts een kwestie van enkele uren een niet onbekend verschijnsel in het demot. i- tisehe proces, dat meestal zig-zag ver loopt, maar onder druk van een ge vaar plotseling bijzonder rechtlijnig kan worden. Maar de Russen begrijpen niets van democratie en daarom kwam juist voor hen de door de Verenigde Naties gesteunde Amerikaanse reactie als een volslagen verrassing. Dit wanbegrip aan Russische zijde heeft nog een gevolg gehad, dat slechts degeen, die de communistische denk wijze niet begrijpt, eigenaardig moet voorkomen. Berichten uit Moskou zeg gen, dat de Rusische leiders er vast van overtuigd zijn, dat de Amerikanen in Korea een val hebben opgesteld, waarin zij (de Rassen) gevallen zijn. De Amerikanen, aldus menen de Rus sen, hebben de deur tot een gemakke lijke verovering van Zuid-Korea met voorbedachten rade wijd open gezet om deze later des te harder te kunnen dichtgooien. Natuurlijk is dat niet waar, maar het is van belang, dat de Sowjets er aan geloven. De overtuiging, dat zij zijn beetgenomen door een staat, die heel wat machtiger en handiger is dan zij hadden aangenomen, moet hen er bijna wel toe brengen, de voorkeur te geven aan het incasseren van een ver lies boven het riskeren van een totale oorlog. De vredesvoelhorens, die door de Russen, de communistische Chinezen en de Noord-Koreanen in Flushing Meadows en Lake Success worden uit gestoken, maken deze veronderstelling niet al te gewaagd. Natuur''jk zal veel er van afhangen, wat de Amerikanen hoven de 38ste breedtegraad van plan zijn te doen. Maar die hebben al laten doorschemeren, dat zij de Russen in dit opzicht de terugtocht niet al te moei- 'ök willen maken. Dit is in vogelvlucht de inhoud van de frisse roman, die iedere jongen, die piloot wil worden en vele ouoers, wier oren tuiten van het verlangen van hun zoon, antwoord zal geven op ontelbare vragen. ^AARMATE het boek vorderde en mr. Henrik Scholte op de grond en de heer Van Ulsen ergens in de wolken het ene vel na het andere vol, typten, steeg de belangstelling in de KLM- familie voor het werk van deze twee gezinsleden. Het duurde dan ook niet lang of Viruly nam het manuscript mee op een reis naar New York, Van Veenendaal las het, terwijl zijn kist ergens tussen Amsterdam en Lydda hing, andere vliegtuigbemanningen le verden hun critiek, hetzij boven Ro me, Teheran of andere steden in het landingsweb van onze luchtvaartmaat schappij. Allen kwamen tot de over tuiging, dat het boek aan het gestelde doel beantwoordde. Waardevolle ad viezen werden door de schrijvers dankbaar aanvaard en waar gerecht vaardigde critiek gemompeld werd, werd deze ter harte genomen. In Norr- köping raakte de bundel zoek. Reeds zag gezagvoerder van Ulsen het ver schrikte gezicht yan zijn collega schrijver, doch gelukkig kwam het manuscript terepht. Het bleek in de passagiers-bus verzeild te zijn ge raakt Een tragische bijzonderheid kent het hoofdstuk, waarin Mels van Beek te recht staat voor de Raad voor de Luchtvaart. Teneinde wat couleur locale op te doen, had mr. Scholte zich naar een zitting van deze Raad begeven, alwaar hij de heer J.F.A. Jansen, in le ven Hoofd Vliegdienst der Rijkslucht vaartschool te Gilze Rijen bijgenaamd Een laatste afspraak en daar gaat het manuscript van „De Gouden Vleugels" de lucht in op een van zijn vele zwerftochten boven Europa. „De Bolle", ontmoette. Hij liet hem dc bladzijden lezen, waarin de heer Jan sen beschreven werd en vroeg naar zijn oordeel. De mening van de chef Vlieg dienst luidde gunstig. Twee uur na de zitting van de Raad op 8 Mei 1950 viel „De Bolle" als middenman tij dens een excadrille-vlucht op Har- vards. Uit piëteit lieten de schrijvers de betrokken bladzijden ongewijzigd. Behalve in K.L.M.-kringen genoot het manuscript ook aanzienlijke belangstel ling bij al diegenen die ten nauwste bij de werkzaamheden der maatschappij betrokken zijn. Zo schreef prof. dr. D. J. v. Lennep, directeur van de Neder landse Stichting voor Psychotechniek, een psychotechnisch rapport over de hoofdpersoon en bekrachtigde dit met zijn handtekening. Toen hij evenwel een illustratie te zien kreeg welke Mels van Beek moest voorstellen, was hij van mening, dat. deze jongeman uiterlijk niet klopte met het rapport, dat hij had samengesteld. De oplossing van dit vraagstuk was spoedig gevonden. De hooggeleerde pro fessor en de schrijvers stapten in een auto. reden naar Gilze Rijen en zoch ten in het kamp een jongen uit, wiens gezicht voldoende waarborgen bood voor harmonie tussen foto en psycho technisch rapport. De Rijksluchtvaarschool stelde ter clichering een officieel brevet ter be schikking, uitgeschreven op naam van Van Beek. terwijl zelfs de brief over het overvliegen van het Wilhelmina Gasthuis authentiek is. De toenmalige chef-vliegdienst Koen Parmentier heeft inderdaad een soortgelijke brief ge schreven. yWEE dikke inktstrepen op het om slag van het manuscript kunnen niet verdoezelen, dat als oorspronkelijke titel gekozen was „Hallo, Hier Schip hol". Het heeft aanvankelijk in de be doeling gelegen een boek te schrijven over de herrijzenis van de Amsterdamse luchthaven en haar groei tot een der beste vliegvelden ter wereld. Dit plan heeft men laten varen en daarvoor in de plaats is een roman van een jonge vlieger gekomen. De nieuwe naam werd ,.De Gouden Vleugels", het em bleem van K.L.M.-vliegers en leerlin gen van de Rijksluchtvaartschool, dat door de illustrator Doeve in een fraai band ontwerp werd verwerkt. De pre sident-directeur dr. A. Plesman voor zag het boek van een voorwoord, waar in hij o.a. zegt: „Ik juich het ten zeer ste toe, dat de twee schrijvers van dit boek, die elk op hun wijze door de aard hunner werkzaamheden bij de KLM midden in deze vliegwereld staan, zich geroepen hebben gevoeld om zich over de verkeersvliegerij tot onze jong ste generatie te wenden en hun in de vorm van een oorspronkelijke „ro man van een jonge vlieger" zowel de idealen welke hen bezielen, als de mo gelijkheden tot verwerkelijking van het vliegersideaal voor te leggen. „Ik wens ook dit boek, zeldzaam in zijn aard als het is, een goede toekomst toe. Moge het in de harten van velen, die thans de leeftijd van de hoofdfiguur uit het begin van deze roman hebben, iets wakker maken wat slechts geheel ons volk ten goede zal komen: dat de Nederlandse luchtvaart zal afhangen van het actieve aandeel van het ko mende geslacht". Moge deze wens van Nederlands grootste luchtvaart-reeder werkelijk heid worden. De beide schrijvers van het boek „De Gouden Vleugels", de heer A. van Ulsen, chef-Vliegdienst Europa en mr. H. Scholte, secretaris van het Vliegbedrijf der K.L.M. HET„ is geen toeval, dat de SS en de Gestapo met Amerikaanse gang sterbenden vergeleken worden. Vol gens nieuwe wetenschappelijke onder zoekingen is aangetoond, dat de orga nisatie van misdadigersbenden in de Verenigde Staten precies overeen stemde met die van Hitler's „élite". Tot dit resultaat kwam de Deense ge leerde en universiteitsdocent Karl O. Christiansen. In zijn mededelingen te genover het Deense blad „Information" doet hij verrassende onthullingen. „In Amerika heeft men een weten schappelijk onderzoek ingesteld naar het wezen der misdadigersbenden, die ik bestudeerd heb, omdat ik belang stelde in het probleem, waarom Deen se onderdanen dienst namen bij de „Waffen-SS" en omdat de Deense re gering mij verzocht dit probleem te onderzoeken. De gehele organisatie der Gestapo en SS, die regelrechte misdadigers- troepen waren, doet denken aan het systeem der Amerikaanse benden. Als een lid van een misdadigers- bende de solidariteit schendt en met de bende wil breken, kunnen er twee dingen gebeuren: of hij wordt geliqui deerd en dat kan zowel bij de SS als bij gewone misdadigersbenden voorkomen öf de leiders van de bende weten de juiste middelen te vinden om hem zo nauw aan de bende te verbinden, dat hij er zich niet meer van kan losmaken. Een van deze mid delen is hem dwingen nog zwaardere misdaden te begaan, dan mij tot op dat ogenblik reeds begaan heeft. Hitier en Himmler kenden dit sy steem en pasten het cynisch en doel bewust toe. Zij noemden 't de „bloed- kit-methode". Bloed diende als kit, om de leden aan de bende te binden. Het is bekend dat Hitier een boek over Dsjingis-Khan gelezen had, waar in deze methode beschreven werd. Dit boek werd onder de Nazi-leiders ver deeld. Franck wist het JN het algemeen waren de slachtoffers zich er niet van bewust, dat men gebruik maakte van een sluw door dachte en bewust toegepaste tactiek om berouwvolle medewerkers .vast te houden. Er bestaan echter ook bewij zen voor het tegendeel. Een voorbeeld hiervan is Franck, die zich in het be gin van de óorlog tegen onmenselijke methoden verzette. Spoedig daarop werd hij tot gouverneur-generaal van Polen benoemd en door Hitier ge dwongen zulke ongehoorde wreedhè- den te begaan, als wij ons'nauwelijks kunnen voorstellen. Franck wist heel goed, waarom men hem op deze post geplaatst had en hij kende de onver biddelijke wetten van zijn „bende", die hem voor de keus stelden geliqui deerd te worden of te bewijzen, dat hij het vertrouwen van de .bendelei ders verdiende". JN HET HOTEL TE OSLO hing een papier met een paar zinnen in on vervalst Hollands: „Lui, ik ben hier en hoorde dat jul lie kwamen. Ben vanmiddag met een DC-4 op Gardemoen geland. Heb een ballet van Cairo naar hier gebracht en vergeten werden door snellere geworden en nu gaat veertien dagen vliegtuigen en andere piloten, die er en neem morgen een lading kreeften -de namen nauwelijks van kenden, maar uit Stavanger mee terug. Dat gaat natuurlijk vanzelf, want die beesten lopen achteruit. Heenweg ging ook vanzelf, want dat hele ballet danste natuurlijk vrolijk vooruit. Heb nu een geweldige honger en ben daarboven in dat ding met die gekke naam gaan eten. Als jullie zin hebt, kom dan ook. Gegroet Frijns". Dat was nou luchtvaart: ergens in de wereld, juist' als je je het 't meest verlaten voelde, liep je altijd kans dat is jullie toekomst. Soms kan ik er tussen een paar kantoordagen door. waar zij eenmaal de eersten, de waar- lijke ontdekkingsreizigers door de lucht waren geweest. Lang voor ervan passagiers en lading sprake was ge weest, hadden zij die lijn opengelegd soms om niets anders daneen brief te brengen: van huis tot huis van Nederlanders, die door een halve wereld gescheiden waren. „In de tropen kom ik nu niet meer. geleden het Koninklijk Gezin samen in eenzelfde vliegtuig voor het eerste statiebezoek na de oorlog naar Frank rijk, omdat het heel vanzelfsprekend geworden is, dat ook de kostbaarste passagiers van Nederland "vliegen. En kijk naar een week geleden nog: als de Koning van Siam en zijn hele hof houding van Bangkok naar Genève vervoerd moeten worden, kiezen ze dan witte olifanten daarvoor uit of 'n DC-6? Neen, dan gaat Snitselaar ze rol zouden gaan vervullen. Vijfdui zend meter zonder instrumenten in de wolken gingen we omhoog. Tegen de wind in, en dan maar voor de tuigen uit de 'ëerste tijd baanbrekend w?.nd1 teru£ zakken en kijken waar je int IriTTOTVi ATowivo+i'a "U J a ;„A werk hebben verricht, waar alle gro te buitenlandse fabrieken van gepro fiteerd hebben. Natuurlijk was het wel prettig, toen destijds onze kisten nog werkelijk aan d'Amstel en aan 't IJ gemaakt werden: onze militaire Spijkers, waarop we vliegen leerden, op Trompenburg aan de Amstel, en onze Fokkers, waarmee we onze le vensroute openlegden, over 't IJ. Maar laten de beste vliegtuigen uit kwam. Navigatie had je niet kompas, radionooit van ge hoord. Je probeerde heel laag over 't land de naam op een stationnetje te lezen, of zelfs op een ANWB bord. Maar je bracht „het weer" terug voor de anderen!" „Soms krijg ik. zo'n gevoel dat Uw soort mensen veel meer airminded was dan wij de kans krijgen om ooit te worden", zei Mels spijtig. Dat ligt helemaal aan jullie", zei Dat is werk voor jongere mensen zonder enige ophef halen doodleuk maar uit Amerika komen, als wij er Frijns, nu ernstig. „Hier. net zo 'goed j_a - i..ii!. aa ni:t_ a.1A1flon Ho hoeto trliotrnfo m o o nr> loirn. i _C om nóg zo'n KLM-bemanning tegen 't geüniformeerde lijf te lopen. De Sheik altijd daar waar je 'm het minst verwachtte was dus op Gardemoen geland: het vliegveld voor viermoto rige machines, doch een kilometer of vijftig buiten Oslo gelegen. Dat „ding daarboven": dat kende iedere vlieger, al wist niemand hoe 't heette. Na het eten, toen het al laat en leeg geworden was op „Frognerseteren" gingen de pijpen aan en deden de si garetten de ronde. Aan de witte, afge ruimde tafel, bij het vlammend haard vuur, zat hier ver van huis een kleine groep Vliegende Hollanders bijeen. Het was het uur, waarop de tongen los kwamen en zelfs Frijns correct, eenvoudig, blijmoedig en met de an deren meelevend als altijd zich uit zijn tent liet lokken wat „het verle den" betrof, dat heel die rondom hem zittende na-oorlogse aanwas alleen maar van horen zeggen kende of van de lessen in de luchtvaartgeschiedenis, die zij tijdens hun opleiding hadden gekregen. Wat leeft die luchtvaart snel, dacht Mels al luisterend. Wat in de scheep vaart drie eeuwen terug ging. verhe vigde zich voor de luchtvaart tot am per dertig jaar. Wat Houtman en Jan Pletersz. Coen voor de zeeroute naar Indie gepresteerd hadden, dat was in deze eeuw de strijd om de lucht ge weest: de strijd om „de lijn", om de ..verbinding". Mensen als Frijns en Sillevis, van der Hoop, Geysendorffer en Scholte hadden dat waaghalzige pionierswerk verricht en spraken van vliegvelden in Perzie, Birma en Ma- lakka Jask en Boesjir en Alor Star: velden die nu voortdurend overvlogen jullie om benijden, dat je over al die Dat wat jij avontuur noemt, Sieger, eilanden zult vliegen, waar de zon zo wild kan ondergaan in de moessontijd over het eindeloze groen van Su matra, dat wij Hollanders de boeren kool plachten te noemen. Maar het doet er zo weinig toe waar je vliegt, als je maar vliegt. Het vliegen zelf is je grootste voldoening". „Alleen was het in uw tijd toch wel g een beetje avontuurlijker", opperde g Henk Sieger, voor wie als oud RAF- B piloot dit Ujnvliegen kris-kras door j Europa wel eens een beetje te tam was. jg Frijns keek hem aan, terwijl de m kraaienpootjes ter weerszijden van zijn fel-blauwe ogen zich sarcastisch jg samentrokken. „Als het nu nog een avontuur was, B Sieger, dan zouden de tegenwoordige g passagiers het waarschijnlijk niet erg g od prijs stellen en dan hadden wij des- g tijds ons werk als avonturiers niet B goed gedaan! Alles is natuurlijk avon tuur geweest in het begin, maar met de bedoeling dat het dat juist niet zou blijven. Maar al het avontuur zal weer terug komen naarmate de luchtvaart zich uitbreidt. Toen ik krap vier jaar geleden de opdracht kreeg om de eer ste DC-4 via de Zuid-Atlantische oversteek naar Rio en Buenos Aires te vliegen, was dat voor ons, interconti nentale gezagvoerders, weer net zo'n der het doet? avontuur, nu is het een luchtlijn met toch immers moet je als een hoge verantwoorde lijkheid, als de boeiende levenstaak gaan zien, die het nu geworden is. ^lillillililllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllNlllllllllllllllllllllllllf dan de beste vliegers maar op leve ren. En zee en lucht zijn nu eenmaal de natuurlijke elementen voor Hollanders gebleken". „Waarom waren in uw tijd toch alle vliegers oorspronkelijk militai ren?" vroeg de stille Anema, naden kend over die militaire Spijkers. „Och", zei Frijns, en er kwam een glimlach van herinnering om zijn scherpe mond, „jullie weten gewoon niet wat voor een oudere generatie het woord Soesterberg betekend als over de hele werelcï, van Eski mo's tot Papoea's, is het publiek air- ons minded geworden, zeker na deze laatste oorlog. Maar terwijl wij, mili tairen, ons vroeger verdrongen om er maar bij te mogen zijn, bij die nieuwe, opkomende burgerluchtvaart hebben tegenwoordig teveel jongens, die van ons de fakkel zouden kunnen overnemen ,het gevoel dat het inte ressante er al af is. En juist nu be gint het pas waar wij ons hele leven voor gevochten hebben, maar waar- heeft. Jullie scholing zal misschien aan we soms door ons pionierswerk breder, wetenschappelijker en een niet de nodige aandacht konden ge- ofnlr it(-v4 11 n-Av rziiyi n*AfTi*OAr<f UTrtft w ilr iro-n 1 stuk veiliger zijn geweest. Maar ik maak me sterk, dat ze in de kern ven. Veilig maken wat veilig moet zijn gerieflijk maken wat gerief- jj toch op de spirit van Soesterberg is lijk kan zijn. Oog hebben voor disci- opgebouwd. Dat was de spirit van Plesman, Versteegh, Van Weerden Poelman. Daar werd soms uit haast niets iets groots en blijvends ge maakt daar leerde je vliegen uit vallen en opstaan. Eens gingen we pline voor gezag dat je uitdraagt, niet alleen over je veel grotere be manning dan vroeger, maar ook over de hele wereld waar je komt en waar ze je er op aan zien waar je altijd Hollander bent en blijftEn door Niet voor jou alleen, niet voor de pio nier. Maar voor de honderden en de duizenden vliegers, die het werk van die avonturiers hebben kunnen over nemen". „Maar doet het er dan nog wel zo veel toe of een Nederlander of eenan- vroeg Mels, „het zijn allemaal buitenlandse met z'n drieën er op uit ik zie ons dat gezag en die discipline oog voor vliegen, van de Kooy bij den Helder... regelmaat in je vluchten voor het een half uur veren toen zaten we nog pas boven Medemblik! Soes terberg hebben we die dag geen van drieën uit de lucht teruggezien: Lies hout moest een springlanding maken doordat z'n onderstel faalde Hom welzijn van de Maatschappij die je dient. Wij waren vroeger vlieger alleen maar vlieger. Jullie kunt vlie ger zijn en zes of zeven andere be roepen teglijkertijdofficier en diplo maat, koopman en tegelijk en voortdu- merson sloeg over de kop en ik ver- rend in alles idealist en sportsman. een regelmaat, waar jij misschien ook vliegtuigen geworden, waarop wij vlie- geen. rust in zou vinden. Siegerü Toen gen?" loor m'n rechtervleugel door harde wind. Versteegh zag ons aankomen... Dertig jaar geleden, toen ik op Soesterberg kwam, zag ik het als 'n ik in '37 Prins Bernhard zijn nieuwe vaderland uit de lucht mocht laten zien, met het escadrille Poelman om ons heen zwermend, was dat ook nog een grote gebeurtenis. Nu is de Prins zelf een gebrevetteerd Dakota-vlieger „Weet jijNee, dat weet je niet", viel Frijns zichzelf in de rede, „want toen jij geboren werd, stond vermoedelijk de eerste Dakota al in zijn blauwdruk. Maar je kunt van mij aannemen, dat die Nederlandse vlieg- met de trein. Maar de volgende dag kans. Nu, als ik weer zou kunnen be gingen we even zo vrolijk het weer ginnen, zie ik het als een noodzaak. vliegen!" ,Dus wèèr vliegen?" Voor ons land. Voor onze plaats in Europa, waar juist die plaats ons, „Nee, het weer. Wij waren de weer- vliegende Hollanders, van ouds toe- berichten, die later door de hele bur- komt. Neem die plaats in, jongens, gerluchtvaart zo'n allesbeheersende als wij het stuur overgeven!"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 9