3
Comedie van vergissingen rond
de Nederlandse vloot
Uit vele kindermonden klonk het
„Lang zullen zij leven"
QMuidnux Wlole-i
Pim, Pam en Pom als schatgravers
Vreemde gang van zaken
KREOFLAVON
Het Radioprogramma
ZEVENTIEN SCHAPEN
WAREN VERDWENEN
De N.C.R.V. komt met
mobiele televisie
tentoonstelling
KERKELIJK NIEUWS
Expositie in Den Haag
Hebt Gij ook al rheumatiek
SANATOGEN
Het Zenuwsterkende Voedsel
<XXXXXXXXX xxxxxxxxxx
AGE
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
VRIJDAG 13 OCTOBER 1050
9
Sprak Reuters „gezaghebbende bron" z'n mond voorbij?
(Van onze correspondent te Londen)
Een zegsman van de Britse Admiraliteit verklaarde ons heden absoluut
onkundig te zijn van het door Reuter „uit gezaghebbende bron" gemelde tot
Nederland gerichte voorstel om zijn vloot te beperken. „Bij ons is niets over
een dergelijk voorstel bekend", aldus de zegsman van de Admiraliteit, „en
het bericht komt mij dan ook als hoogst zonderling voor. Hollands sterkte
op zee, evenals die van Engeland. Het zou niet erg logisch zijn om die sterkte
om defensieredenen te beperken. Ik begrijp niet uit welke Londense bron dit
bericht gekomen is. Er heeft trouwens niets over in de Engelse bladen gestaan".
Dat js M» antwoordden wij, „maar in de Nederlandse bladen des te meer".
Wederom belden wij Reuter. Hun
Zoekt en ge zult vinden zelfs een
door Reuter angstvallig geheim ge
houden „gezaghebbende bron". Ons vol
gende gesprek was met de woordvoor
der van het Britse ministerie van de
fensie, perschef Alan Moorehead, die
kortgeleden tot deze functie benoemd
werd. Tijdens de afgelopen oorlog was
hij een der beste Britse oorlogscorres
pondenten.
„De kwestie van da beperking der
Nederlandse vloot? Ja, daar weet ik
wel van", zei de woordvoeder. „Daar
had uw minister Sehokking het verle
den week in een rede immers over?
Reuter belde me er Vrijdagsavonds
over op en toen heb ik gezegd wat ik
nu tegenover u herhaal, n.l. dat de
kwestie der Nederlandse vloot een der
vele punten van bespreking zal zijn op
de conferentie van de Atlantische de
fensieministers in Washington op 28
October. Maar het zal niet in het bij
zonder om de Nederlandse vloot of
enige andere vloot gaan. De hele At
lantische verdediging wordt besproken,
tanks zowel als vloten. Er is geen spra
ke van een plan achter de rug van Ne
derland om".
Er scheen weinig twijfel meer aan.
Dit was de „gezaghebbende bron".
„Kunt u bevestigen dat de Atlan
tische Raad Nederland verzocht zou
hebben zijn vloot in te krimpen, zoals
Reuter verder meldde?" „Ik kan het
niet bevestigen of ontkennen. Ik kan
geen commentaar geven op een rede
van een buitenlandse minister". „Be
doelt u minister Schokking?" „Ja".
„Maar minister Schokking heeft er
alleen de nadruk op gelegd dat Neder
land zijn vlootsterkte wil behouden".
„Sorry, ik kan me er verder niet over
uitlaten. Ik kan alleen herhalen wat
ik tegen Reuter gezegd heb toen ze
mij opbelden over de Nederlandse
vloot en de rede van de minister".
Ongetwijfeld is het leven van een
„gezaghebbende bron" dikwijls verre
van gemakkelijk. Speciaal in dit geval,
nu de zaak er sterk op begon te lijken
dat Reuter een verkeerde Engelse ver
taling of samenvatting van de bewuste
rede kreeg en daarop een bevestiging
van de Engelse „gezaghebbende bron"
had ontvangen.
reactie was als volgt: „O ja, die rede
van minister Schokking (uitgesproken:
Shocking!) Wat, had hij het dan niet
over een Atlantisch voorstel gehad en
zei hij alleen maar dat Holland zijn
vloot wilde handhaven? En u heeft
Moorehead gesproken? Wat zei hij te
gen u en kreeg u een bevestiging van
hem, dat de Atlantische Raad dit voor
stel aan Nederland gedaan heeft? Geen
bevestiging of ontkenning? U weet dan
wel wat dat betekent en wij houden
ons in elk geval aan ons verhaal. Wij
kregen een positieve bevestiging ervan
uit „gezaghebbende bron" die Vrijdag
avond. Nee we zeggen niet of het
Moorehead was, dat houden we geheim.
Verdere navraag leek wel overbodig.
Dit uit „Londense gezaghebbende bron"
gelanceerde bericht omtrent het ver
zoek tot beperking der Nederlandse
vloot vond zjjn oorsprong kennelijk in
een verkeerd gebrouwen Engels verslag
van minister Schokkings rede. Dat men
dit in Londen blijkbaar abusievelijk
combineerde met de recente uitlatin
gen van de Amerikaanse Senator Tom
Connally en de door zijn politieke aan
hang aangewende druk tot beperking
der Nederlandse vloot, Is nog tot daar
aan toe. Maar hoe de Londense „gezag
hebbende bron" hier in gevlogen is
met zijn bevestiging jegens Reuter, dat
het verzoek van de Atlantische Raad
afkomstig zou zijn, is een raadsel dat
om uitleg vraagt.
HUNTER de Export-Virginia
van blijvend goede kwaliteit.
Het sprookje op „De Haar"
Franse Bisschop zegende
7Uen verkoudheid
BUISJE 20 TABLETTEN 75 CENT
HILVERSUM I, 402 m. Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur. 6.18 Katholiek sig
naal. 6.30 De bietenbouwers. 7.15 Regerings
uitzending. 7.35 Minnestrelen. 7.48 Katholiek
signaal. 8.12 Het Metropole-orkest. 9.00 Uit
het land van Hertog Jan. 9.30 Herinneringen
aan Richard Tauber. 9.45 „Opbouw in liefde".
10.00 Omroepkoor en Omroep-Kamerorkest.
10.35 Als die van ons. 10.45 Avondgebed.
11.15 Vrolijke klanken.
HILVERSUM II, 298 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur. 6.15 De Vara felici
teert. 6.30 Strijdkrachten. 7.00 Denk om de
bocht. 7.15 Beurs en buikriem. 7.30 Wat met
de kerk? 8.05 Boeken. 8.15 Sopraan met
piano. 8.35 Twijfel en zekerheid. 9.00 Men
vraagten wij draaien. 9.40 De Ducdalf.
10.00 Buitenlands weekoverzicht. 10.15 Swing
and sweet. 10.40 „Vandaag". 10.45 Avond
wijding. 11.15 Huwelijk van A—Z. 11.30
Symphonie-concert.
VOOR ZATERDAG
HILVERSUM I, 402 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. - 8.15 Pluk de
dag. 9.00 Moeders wil is wet. 9.35 Omroep
koor. 10.00 Klein, klein kleutertje. 10.15 Mu
ziek houdt fit. 11.00 De Zonnebloem. 11.45
Oekrains Studenten-koor. 11.50 Als de ziele
luistert. 12.03 In Weense sfeer. 12.33 Uit de
goede oude tijd. 1.20 Het Symphonette Orkest.
2.10 Nieuwe chansons. 2.20 Engelse les. 2.40
Ensemble „Zon en Zang1". 3.10 Kroniek van
letteren en kunsten. 3.45 Musicerende dilet
tanten. 4.20 De vliegende Hollander. 4.30 De
schoonheid van het Gregoriaans. 5.00 De
Wigwam. 6.00 Van de filmband. 6.15 School-
radio. 6.25 Piano en orgel. 6.48 Sport. 7.15
Actualiteiten, 7.23 Promenade-concert. 7.52
Journalistiek weekoverzicht. 8.15 Lichtbaken.
klok Q k T °P' heren' 9-00 NeSe* heit de
Hok. 9.45 Wat zou u doen. 9.55 Weekend
serenade. 10.30 Wij luiden de Zondag in.
omH7LV8ERiU^ g' 298 m- Nieuwsberichten
ora 1, 6, 8 en 11 uur. - 8.18 Onder
Ï0008IMedL I'" 0lgekpel' 8-45 Gram.muziek
lolt V„e„fdehearSr CtÏT
12.00 DansorkesL l& W^tuz^Tl^
£™30 m Gr™" 2-00 Voor d
jeugd. 2.30 Uitzending van amateur* «t nn
Streekuitzending. 3.25 Kwmtet. 3.45 Van de
wieg tot .het graf. 4.00 Gram.muziek 4 30
Sportpraatje. 4.45 Kamerorkest 5 m v j
jeugd. 6.15 Fropaganda-toespra'ak. 6 20 Gram
muziek. 6 30 Voor de Strijdkrachten. v.OO ^-
teüeke staalkaart. 7.30 Passé partout. 7 40
Oude testament. 8.15 Gevarieerd programma
RADIO-DISTRIBL TIEDIENST
LIJN UI: 8.05 Concert. 9.10 Verzwoer
10.00 Orgel. 10.30 Apache-orkest. 11.00 Ent/
H.S.: BBC Welsh Orchestra. 12.00 VI. Br
Salonorkest. 12.32 Omroep-orkest. 1.15 Orke*i
Denayer. 1.45 Liedjes. 2.00 Fr. Br.: Zang
3.15 Klassiek programma. 4.15 VI. Br.: Ethni-
sche muziek. 5.10 Accordeon. 5.25 Gram. 5.30
Juniores contra Seniores. 6.00 Accordeon.
LIJN IV: 8.10 Concert 9.05 Gram. 10.00
Lux.: Ménage et Musique (VI. Br.). 11.00 VGO:
Gram. 11.30 Spiegel van de week. 11.45 Wer
ken van Lehar. 12.15 Eng. L.P.: Orkest Mackin
tosh. 12.45 Sportparade. 1.00 Mil.-orkest. 1.50
Eng. H.S.: Orkest Leger des Heils. 2.30 VGO
Gram. 3.00 Eng. H.S.: BBC Schots-orkest. 4.00
VGO: Harmonica. 4.15 Zang. 4.30 Fr. Br.:
Dansmuziek. 5.00 Berichten. 5.10 Dansmuziek.
huwelijk in
(Vervolg van pagina 1)
Uit de ruime, ongeveer tachtig me
ter van het kasteel gelegen kapel, die
de afmetingen heeft van een kleine
kerk, dringen orgeltonen naar buiten
door. De Hochzeitsmarsch verwelkomt
het bruidspaar in deze gewijde ruim
te, waaraan door tal van witte chry
santen en kostelijke van het plafond
neerhangende bloemkronen, bestaande
uit louter witte anjers, een buitenge
woon feestelijk aanzien is gegeven
Langs de muren getuigen marmeren
platen met gouden inscriptie van de
oudheid van het geslacht der van Zuy-
lens. „Elias van de Haar, 1167" ver
meldt de eerste steen
Als het bruidspaar in het priester
koor heeft plaats genomen en de klan
ken van het eenvoudige harmonium
zijn weggestorven, begint de dienst.
Het huwelijk wordt ingezegend door
mgr. Grente, die tevens de predicatie
houdt. Duidelijk en voor ieder, die de
Franse taal machtig is, goed verstaan
baar, spreekt de grijze bisschop;
sprankelend, vol Franse esprit, ook
daar waar een geestelijke vermaning
een humoristisch woord afwisselt, is
zijn indrukwekkende rede. Allen in de
tot de laatste plaats bezette kapel
hangen aan zijn lippen, tot deze eer
biedige stilte plotseling verbroken
wordt.
Kind in nood.
Vlak bjj het altaar, waar de bruids
jonkertjes en -meisjes een plaatsje heb
ben gevonden, begint een kind hart
verscheurend te huilen, even maar,
doch lang genoeg om de bisschop een
moment tot zwijgen te brengen. Zijn
vaderlijke blik glijdt mild en medelij
dend naar bet jonkske in het smetteloos
witte pakje en terwijl de melodieuse
Franse volzinnen van Monseigneur nog
nagalmen in de serene ruimte, kermt
het kind plotseling in onvervalst Haar-
zuilens: „Ik mot een plas doen
De Franse bisschop, die het niet ver
staat, maar begrijpt, glimlacht wijs en
geruststellend, een der Frangaises snelt
haastig toe, voert het in nood verke
rende bruidsjonkertje haastig door een
zij-uitgang- naar buiten en dan kan
monseigneur zijn predicatie voortzetten.
Een aubade.
Nog wacht het bruidspaar een ver
rassing, wanneer op het gazon voor het
kasteel de schoolkinderen uit het dorp
zich blijken te hebben opgesteld om het
onder leiding van hun onderwijzer
enige liederen toe te zingen, waarin
gerept wordt van de blijde dag op het
onvolprezen kasteel de Haar, de trots
van Haarzuilens. En als dan deze
aubade besloten wordt met een welge
meend „Lang zullen zij leven" en de
rode en witte vlaggetjes, die de kinde
ren bij zich hebben, juichend de lucht
ingaan, stemmen allen, die dit aardig
tafreeltje hebben gadegeslagen, daar
van harte mee in en uit honderden ke
len klinkt het, tienvoudig weerkaatst
door de grijze muren van het oude
kasteel: „In de gloria.."
Het bruidspaar en de buitenlandse
gasten tonen zich zichtbaar ontroerd
door deze spontane kinderhulde, die in
een hartelijk applaus haar beloning
vindt.
In de schemerige hal, waar een strijk
orkest een oude Weense wals speelt en
zwart gerokte kellners met verver
singen rondgaan, neemt het bruidspaar
de gelukwensen van familie en vrien
den in ontvangst. Hier wordt, nadat
de mannenzangvereniging „Euterpe'
zich nogmaals heeft doen horen, het
feest in intieme kring voortgezet en
na een dejeuner besloten met een re
ceptie, waarop ook alle pachters en 't
voltallig personeel van het landgoed
van hun medeleven blijk geven,
Morgen zal de rust terugkeren op
Kasteel de Haar. De adellijke gasten,
die dit huwelijkssprookje hebben mee
beleefd, zullen zich weer over de we
reld verspreiden, maar allen, die er
getuige van waren, zullen zeker de
wens meedragen, dat het nageslacht
eens ook als slot van dit sprookje zal
kunnen, vertellenEn zij leefden
lang en gelukig!
Vorige week Vrijdag miste de land
bouwer Van L. uit Berkel en Rodenrijs
niet minder dan zeventien schapen uit
zijn weiland. De Rotterdamse recherche
ging op onderzoek uit en zo werd de
zaak bekend op de Rotterdamse vee-
markt. Een vrachtrijder, »'ie van het
geval hoorde, herinnerde zich de scha
pen vervoerd te hebben en lichtte de
politie in. Zijn opdrachtgever was ge
weest de 35-jarige veehandelaar J. S.
Voor hem had hij de schapen naar een
weiland onder de rook van Alblasser-
dam moeten brengen. Daar werden ze
dan ook opgespoord, juist op tijd, want
de bedoeling was ze de volgende dag
op de markt in 's-Hertogenbosch te ver
kopen. De dader is aangehouden en
heeft bekend.
Nu de televisiemast te Lopik wordt
opgericht en het wachten nog slechts
is op de financiële regeling, die het
uitzenden van televisieprogramma's uit
Hilversum mogelijk moet maken, zul
len ook de televisieprestaties van Phi
lips in breder kring bekend worden
gemaakt. In samenwerking met de
NCRV zal op de mobiele tentoonstel
ling „Electronen wonderlamp" een de
monstratie worden gegeven van ge
wone en z.g. grootbeeld televisie. De
tentoonstelling, waarop behalve de te
levisie tal van andere technische snuf
jes zullen worden vertoond, zal in ver
schillende steden een week lang ge
opend zijn, zodat men thans in alle de
len van het land met de televisie ken
nis zal kunnen maken. Begin Novem
ber zal de NCRV met deze expositie in
Rotterdam starten.
Ned. Hervormde Kerk.
Beroepen te Ophemert (toezegging):
Dr. J. J. Woldendorp te Zoetermeer; te
Vreeland: H. Huting, candidaat te Am
sterdam. Aangenomen naar Win
terswijk: W. H. Sorber te Eenzum.
Gereformeerde Kerken.
Tweetal te Rotterdam-Zuid, zesde
predikantsplaats: J. van Buren te IJmut-
den-Oost en J. Plomp te Leiden.
Gereform. Kerken (onderh. art. 31 K.O.)
Beroepen te Aduard en te Nijega-
Opeinde-Suameer: C. Trimp, candidaat te
Amstelveen.
Christ. Gereform. Kerken.
Beroepen te Doesburg: H. Visser te
Sassenheim.
Baptistengemeente.
Beroepen te Groningen, vac. wijlen
ds L. de Haan: K. Reiling te Rotterdam.
De staking bij de binnenvaart- en
havendiensten in West-Duitsland, die
een week geduurd heeft, is ten einde.
Amerika ontdekt zijn
nationale zondagsschilderes
EINDELIJK IS DAN het langverbeide ogenblik aangebroken! Nu zal ook
Den Haag, wat zeg ik, Nederland, als één der eerste van de Europese sta
ten, kennis kunnen nemen van wat reeds de Verenigde Staten van Amerika
in opwinding bracht. Het Haagse gemeente-museum is zo kwiek geweest de
gelegenheid te grijpen en zelfs de actieve Amsterdamse jhr. Sandberg de loef
af te steken, door een sensationele primeur in de Residentie te brengen. Gij
zult het reeds begrepen hebben, lezer, dat het hier gaat om de befaamde
„Grandma Moses".
Gij hebt haar levensgeschiedenis
wellicht reeds gelezen. Op haar zeven
enzeventigste jaar begon deze boeren
vrouw, toen de veldarbeid te ver
moeiend voor haar werd, te borduren.
Zij bood deze handwerken, tegelijk
met haar veelgeprezen aardbeien- en
frambozenjams, op de jaarmarkt ten
verkoop aan. Zonder veel succes. Het
succes kwam pas later, toen zij met
olieverf begon te schilderen, ontdekt
werd doop een toevallig passerend toe
rist, vervolgens in de New Yorkse
Kunsthandel terecht kwam en ten slot
te in het museum belandde.
Nu is zij een nationale en zelfs in
ternationale beroemdheid, verkreeg
een prijs van Harry Truman in eigen
Wie de kwellingen van rheumatiek of van
rheumatische aandoeningen kent, weet hoe
een groot deel van zijn leven vergald wordt
door de vaak zware pijnen. Zodra gij Uw
kwaal bestrijdt met Akker's Kloosterbalsem,
waarvan de geneeskrachtige bestanddelen
diep in de weefsels doordringen, voelt U,
hoe een heerlijk verwarmende balsem uw
pijnen lenigt en zult U bemerken welk een
weldadige werking dll ideale wrijfmlddel be
zit. Niet voor niets zegt men al lang: Akkers
Kloosterbalsem: „Geen goud zo goed
14. „Zullen we hier maar begin
nen?" heeft Langoor gezegd, zodra
Pim, Pam en Pom ook bij de grote
weg zijn aangekomen. Maar de ko
nijntjes staan nog aan de verkeerde
kant van de weg, al weten zij dat na
tuurlijk niet. „Nee, jullie moeten aan
de overkant graven", roept Pim.
„Waarom nou?" „Ja hoor eens, ik
ben de scheidsrechter en jullie moeten
doen wat ik zeg, anders krijgen jullie
mijn zakmes niet!" „Mijn zakmes zul
je bedoelen", zegt Pam. „Nou goed,
jouw zakmes dan, wat doet het ertoe?'
Pim trekt zijn broertje even terzijde.
„Als wij de schat gevonden hebben
mag jij een splinternieuw zakmes ko
pen bij Sinkel". „Kom, gaan jullie
maar vast naar de overkant", com
mandeert Pom. Terwijl de konijntjes
oversteken, fluisteren Pim en Pom
nog even tegen elkaar. „We laten ze
op een ander plekje beginnen hoor"
zegt Pim. „Ze behoeven niets van on
ze tunnel te weten". Goed, zegt Pom,
en even later geeft Pim het startsein!
Schatten van Gezondheid
zal U zich vergaren door Sana-
togen enigen tijd regelmatig te
gebruiken en zo Uw spieren,
bloed en zenuwen te voorzien van
precies dat wat zij nodig hebben.
X
X
X
X
X
DOOR LOULA G. ERDMAN
uvvii LOULA G. ERi/iTimi
17)
Zij was in orde, zei hij, maar bij
tijden zou zij flink pijn kunnen hebben.
Zij moest voorzichtig zijn en geen zwa
re dingen tillen, zich niet oververmoei-
en. Verder was zij helemaal goed.
„Behalve", zei hij aarzelend, terwijl
hij zijn bril opzette en hem daarna
weer afnam en tegen het licht hield,
om een nieuwe vlek te vinden en hem
opnieuw te gaan poetsen, „behalve dan
dat het zeer onwaarschijnlijk is dat je
ooit kinderen zult krijgen. Misschien
met een moeilijke en gevaarlijke opera
tie. Maar ook dat is niet zeker. Kom
een keer met je moeder, dan zullen we
er over praten. Maak je ondertussen
geen zorgen. Verder ben je helemaal
in orde".
Zij vertelde haar moeder niets over
<Rt gesprek. In de eerste plaats omdat
zij haar niet wilde lastig vallen. Het
gecompliceerde en moeilijke werk om
een nieuwe pastorie in orde te bren
gen en om met een nieuwe gemeente
in contact te komen eiste op zichzelf
al veel van de moed en zelfbeheersing
van mevrouw Fulton. Haar te bezwa
ren. met een probleem, dat het welzijn
van haar kinderen betrof, was wel het
laatste wat Beulah wenste te doen.
Verder wist het meisje niet goed hoe
ze het haar moest vertellen. Met moe
der kon je niet gemakkelijk praten
over het krijgen van babies. Zo be
waarde ze dit geval voor een meer ge
schikte tijdü)>m er over te beginnen.
En vóór dze tijd kwam, stierf haar
moeder, one ivallend, zoals zij alles
deed. v
Joe en haar zuster Myra waren al ge
trouwd, zodat Beulah alleen thuis ach
terbleef, en het huishouden voor haar
vader op zich nam. Zo druk had zij
het, zo getroffen was zij door de dood
van haar moeder, dat zij nu zelden
dacht aan wat dr. Finley haar had ge
zegd. Nu en dan kwam de tijd, zoals
hij had voorspeld, dat zij pijn kreeg en
in bed kroop met de herinnering aan
zijn woorden in haar oren. Na maan
den werden de pijnen minder erg, en
zij dacht er minder aan, temeer toen
zij naar een andere stad trokken.
En toen kwam Mark Kenzie op be
zoek. Zijn bezoek was kort, maar toch
lang genoeg om haar te laten voelen^
dat zij wist wat hij wilde. Ofschoon hij
nooit over zijn bedoelingen had gespro
ken, had hij haar het hof gemaakt met
de argeloze energie van een kind, dat
op snoepgoed uit is. Zij geloofde dat
hij haar dadelijk zou vergeten als hij
in Missouri terug was bij die familie,
waarover hij zoveel sprak. Dat idee
kwam als een kille wind door de op
wekte loop van haar gedachten in de
dagen na zijn vertrek. Zij zette net
vastbesloten uit haar hoofd, zich met
haar verstand inpratend dat hij slechts
een jongen was die hier gelogeerd was
geweest en dat zij heel natuurlijk, nooit
meer van hem zou horen, en dat zij
niet moest hopen, noch dat zij zich
ongelukkig moest voelen, als zij niets
meer hoorde,
En daarop kwam de brief van Julia
Kenzie, waarin deze haar uitnodigde de
familie te bezoeken.
Zij aarzelde hoe deze brief te beant
woorden Zij ging zelfs zover er met
haar vader over te praten. Hij zat in
zijn armoedige studeerkamer met boe
ken hoog rond hem opgestapeld en met
een kleine blocnote met aantekenin
gen voor zijn Zondagse preek op de
knieën. Hij legde de blocnote weg toen
zij hem beduidde, dat zij met hem wil
de praten, opdat geen van beiden zou
kunnen voelen, dat hij niet zijn gehele
aandacht aan het gesprek gaf. Aldus
voorbereid luisterde hij rustig, terwijl
zij sprak.
„Is hij een goede jongen, die Mark
Kenzie?" vroeg dominé Fulton.
„Ja", antwoordde Beulah kalm,
„ik geloof het".
„Wat voel je voor hem?"
„Ik ik weet het niet precies", zei
ze eerlijk, doch een zachte rode kleur
overtoog haar gezicht en in haar don
kere ogen lichtte het op.
Haar vader keek haar onderzoekend
aan, en ofschoon het meisje haar ogen
niet neersloeg, werd de blos dieper.
„Ga er dan heen en zoek het uit",
zei de man teder. „Herinner je, Ruth
ging naar Boaz. We kunnen niet altijd
wachten tot de dingen naar ons toe
komen".
Aldus schreef Beulah naar Julia en
nam de uitnodiging aan. Mark ging
haar tegemoet, buitengewoon zeker van
zijn zaak. Hij wist dat als de familie
haar maar eenmaal zag, alles in orde
zou komen. Julie, die met moeite
trachtte eerlijk en onbevooroordeeld te
zijn, hield zich wat op een afstand, ter
wijl zij haar best deed zich gereser
veerd te tonen. De hele familie was
verzameld en ofschoon zij haar in ver
rukking brachten als mensen uit een
sprookje, fascineerde Oude Dade haar
toch het meest van allen.
(Wordt vervolgd).
Een van Grandma Moses' fraaie
„primitieven"
persoon, verkoopt haar scheppingen
voor duizenden dollars en ontvangt
auteursrechten voor de Kerstkaarten
en de kleedjes die naar haar schilde
rijen gemaakt worden. Als het waar
is, dat zij dikwijls vier schilderijen te
gelijk maakt zal zij dus (zij is juist
negentig geworden) een aardig fortuin
tje bij elkaar gepenseeld hebben.
Geen wonder dat zij beroemd werd
tot ver buiten de grenzen van haar
geboorteland. -Een pietsje reclame doet
daaraan natuurlijk ook veel goeds,
maar dat is nu eenmaal Amerikaans.
Nu kunnen wij dan met open armen
zeggen: „Welkom, grootmoeder, het
land van Rembrandt groet u en opent
bij voorbaat de deuren van zijn musea
voor u. In Zwitserland begon uw zege
tocht ,die verder door geheel Europa
zal worden voortgezet. Twintig Eeuwen
Guituur staren op u neer en achten u
een waardig opvolgster".
Wel nu dan: in ons land is de ten
toonstelling van haar werken offi
cieel, uit naam van Zijne Excellentie
de Ambassadeur van de Verenigde
Staten van Amerika, geopend en nu
kan het Nederlandse publiek toestro
men en genieten van wat Amerika in
verrukking bracht.
Nu zou ik, logischer wijze, u een
critische beschrijving moeten geven
van haar schilderwerk, doch ik vraag
mij af of dat wel nodig is. Het sensa
tionele zit niet in de schilderijen,-doch
in het verhaal er omheen, in die hoge
ouderdom, in al die dollars (ik wou
dat zij mijn grootmoeder was)! Toch
zijn het heus aarige, leuke schilderij
tjes. Schoolkinderen maken ook zulke
tafreeltjes van hun herinneringen. Niet
dat ik wil insinueren dat grandma
kinds is! Zij heeft nu eenmaal pas op
haar zeven-en-zeventigste jaar de tijd
gevonden om te beginnen: daar waar
een ander gewoonlijk op zijn twaalfde
jaar mee ophoudt. Zij heeft kennelijk
plezier in haar werk, wil er anderen
ook plezier mee doen en maakt dus
alleen vrolijke, lichte schilderijen.
Haar onderwerpen vindt zij in haar
naaste omgeving doch zij schildert deze
slechts uit haar herinnering.
Hier volgen enkele titels: „Over de
rivier naar grootmoeders huis". „Oogst
tijd". „De winter is gekomen". „Tante
Judith komt". „Een landloper op Kerst
mis". „Wat blaast die wind!" „Het be
reiden van appelgelei" „De post is er!"
enz. enz.
U ziet het, louter eenvoudige tafre-
len uit het dagelijks leven. Geen pro
blemen, geen diepzinnigheid. Iedereen
kan Grandma Moses begrijpen en meer
wil zij niet. Wat valt er voor de criti
cus nog verder over dit geval te zeg
gen? Dat Grandma Moses niet in de
schaduw kan staan van die andere be
roemde Zondagsschilders de „Doua
nier", Rosseau, Bauchant of Vivin?
Wat doet het er eigenlijk toe?; haar
succes is reeds verzekerd en om andere
redenen.
Velen zullen ongetwijfeld de expo
sitie bezoeken en dat is voor het Haag
se gemeentemuseum natuurlijk prettig.
Het Nederlandse publiek krijgt de ge
legenheid te ervaren, hoe de Ameri
kanen nu hun eigen ontdekkingen doen
op schilderskunstig gebied en ons dus
niets meer te benijden hebben. Ook dit
is leerzaam! Gaat dus allen Grandma
Moses zien! Tot 12 November bestaat
daartoe de gelegenheid.
GRANDMA MOSES
