Het „wonder der landverdeling" PORTIER VAN EEN HOTEL Beleidvan Djakarta gehekeld Politiek op het spookuur Perón steunt op het leger Vierhonderd arme landloze boeren families in Cal abri e kregen grond Italiaanse regering moest ingrijpen i ÏÏlenóen met w-ie uüf iphxxflcwi Nederlands blijven Een nieuw Frans defensieplan Griekse kabinetten komen en gaan En niemand windt zich op Emigranten willen dol- wmen graag terugkeren I VKUD.\G 13 CCTOBEil 19^0 (Van onze correspondent te Rome) TOFV ongeveer tien maanden geleden minister-president De Gasperi, ver- ontrust door de wederrechtelijke toe-eigening van land door Calabresi- rh dagloners en halfpachters, een bezoek bracht aan de hongergebieden od de hoogvlakte van Sila, om zich ter plaatse van de onvoorstelbare ellen- d der daar levende „holbewoners" te overtuigen, besloot hij de ongelukki een te hulp te komen door uitvaardiging van een onteigeningsdecreet ten koste der Grootgrondbezitters. De persmensen, die de minister-president vergezelde, troffen in lage, donkere, bouwvallige en ongelofelijk vervuilde hutten families aan van acht, twaalf en meer personen en dikwijls woonden zelfs enige families samen in een hut. De mensen waren ondervoed en som migen stierven een langzame hongerdood. Overal heerste tuberculoze en andere ziekten. De sterftecijfers waren schrikwekkend hoog. In de meeste dorpen, die noch aan,het spoorweg-, noch aan het wegennet aange sloten waren, ontbraken de primitiefste hygiënische inrichtingen. Er was maar weinig water, geen afvalputten, geen apotheken, geen vroedvrouw, geen onderwijzer en niet eens een kerkhof! En 90% van de bevolking was analphabeet. Alleen al het feit, dat vier grootgrondbezitters samen 34.001» hectaren land bezaten, die slechts gedeeltelijk bebouwd waren, geeft een beeld van de onhoudbare sociale toestanden. der boeren een uitdrukking van diepe VATUURLIJK ontvouwden de com munistische propagandisten onder in lompen gehulde landproletariëra een sterke revolutionnaire werkzaam heid en stookten ze op, om de land goederen der grootgrondbezitters met geweld in hun bezit te nemen. In tal rijke dorpen, waar de opstandige boe ren met rode vaandels en bewapend met geweren er op uitgetrokken wa ren, om het grootgrondbezit te ont eigenen, kwam het tot bloedige bot singen met de Carabinieri, zodat er dringend iets gedaan moest worden. „Morgen kan het al te laat zijn. De regering moet direct ingrijpen. Met het oog op de onhoudbare toestanden betekent verder aarzelen een ver scherping van de toestand." Zo luid den de koppen in de burgerlijke pers. rvEZER dagen heeft de ltaliaan- se Minister van Landbouw, Segni, op de Sila-Hoogvlakte, 't achterlijkste Latifunda-gebied van Calabrie, onder 400 land loze boerenfamilies grond en bodem verdeeld, die de Staat de grootgrondbezitters afgenomen had. Dit is het eerste landverde- lingsexperiment van een niet- communïstische regering op de mocratische basis. Hoewel in de Italiaanse Grondwet een vooruitstrevende landbouwpolitiek voorgeschreven wordt, aarzelde de re gering eerst, gedeeltelijk om techni sche, gedeeltelijk om politieke rede nen, om deze maatregelen uit te voe ren. Men zag in Rome wel in, dat de verdeling van de Latifunda en de be vordering van de dagloners tot de klasse der bezittende boererf, niet eenvoudig door een pennestreek tot stand was te brengen. Hiervoor wa ren huizen en hofsteden voor de nieu we boerenfamilies, schuren voor het vee en landbouwwerktuigen ter be werking van de velden nodig. In het bijzonder zag men in, dat hierdoor ge weldige financiële middelen vereist zouden zijn, daar men niet volgens communistische voorbeeld de groot grondbezitters zonder schadevergoe ding kon onteigenen, maar de bestaan de wetten over het particulieren eigendom moest respecteren en vol gens streng democratische principes moest optreden. Het was in één woord het eerste burgerlijke land- onteigeningsexperiment en de regering besloot voorlopig stap voor stap te werk te gaan. Het is kenmerkend, dat, toen de plannen der regering lang zamerhand begonnen te rijpen, niet alleen de grootgrondbezitters, die hun belangen en privileges wilden redden, tegen de nieuwe landbouwpolitiek storm liepen, doch ook de communis ten, die in hun pers, bij openbare be togingen en in het parlement de „re actionaire manoeuvres" becritiseer- den en zoveel mogelijk trachtten te saboteren. Onder het parool „het land voor de boeren" verkondigde de re gering het „project-Segni", dat vol gende punten omvat: Van de grote en middelgrote landgoederen moeten 400.000 hectaren tegen redelijke ver goeding afgestaan en onder bezit- tingloze boeren en landarbeiders ver deeld worden. Door deze maatregel worden ongeveer 8000 grondbezitters getroffen en het afgestane land komt ten goede aan meer dan een kwari millioen boerenfamilies. Voor de uit voering, die over een periode van 10 jaar verdeeld wordt, stelt de Staal rond 500 milliard Lire ter beschik king. Tevredenheid en geluk der arme boeren. £)E TOEWIJZING, die inmiddels ge schied is, had plaats in het troos teloze Sila-dorp Santé Severina, dat op een kale, van water en planten groei geheel verstoken heuvel ligt De 400 boerenfamilies, die ieder 3 4 4 hectaren grond kregen, werden zo onpartijdig mogelijk door het lot aan gewezen. Zij konden hun stukken land op grond van contracten, die hun door de minister van Landbouw overhan digd werden, onmiddellijk in bezit ne men; ook werd htm in ieder opzich' ondersteuning beloofd bij de bebou wing en verbetering van hun grond van de zijde der speciaal voor dit doei opgerichte officiële hulporganisatie De landverdeling geschiedde zonder fanfares, zonder politieke toespraken en luidsprekers. Doch men zag voot het eerst op de afgetobde, door ar moede en ellende getekende gezichten tevredenheid en een glans van onbe grijpelijk geluk. Sinds eeuwen waren ze de onderdrukte knechten van de grote heren in Rome en Napels, die zich nooit om hun lot bekommerd hadden. Ze werden zonder enige be scherming uitgebuit. Ook de Staat had ze vergeten, diezelfde Staat, die in Afrika prachtige wegen aanlegde en in de Libysche woestijn model ste den met moderne, kostbare irrigatie installaties bouwde. Alleen de com munisten schenen zich hun lot aan te trekken, maar zij deden het om agi tatorische redenen, evenals ze om agitatorische redenen de nieuwe maatregelen van de regering verwier pen en trachtten te torpederen. Want het is natuurlijk eenvoudiger met hoogdravende phrases een plan te be- critiseren, dan het in de daad om te zetten. Van communisme genezen. j^ISSCHIEN waren het deze of der gelijke overwegingen, die vijf boe ren in Santé Severina spontaan tot een beslissende stap bewogen. Na de verloting van grond en bodem over handigden ze de minister zwijgend hun lidmaatschapskaarten der com munistische partij en brachten op deze wijze tot uitdrukking, dat ze van een gevaarlijke illusie genezen waren. Geen enkele van de communistische func- tionnarissen, die nog geen jaar gele den de in de politiek onervaren boe ren tot onbezonnen daden opstookten, was bij de landverdeling aanwezig. Zelfs de Calabresische afgevaardigde en communistische leider Spezzano schitterde door afwezigheid. Waren zij, nadat ze steeds hadden beweerd, dat de regering beloften nooit zou na komen, zich ervan bewust, dat ze op de Hoogvlakte van Sila een beslis sende slag verloren hadden? H^ is wel aan te nemen, want niet alleen de vijf boeren, die zo demon stratief hun lidmaatschap van de Communistische Partij opgaven, zijn van Moskou's heilsleer grondig gene zen, doch ook alle anderen, die deze keer nog niet in aanmerking konden komen, maar Jie het „wonder der landverdeling" meebeleefd hebben en weten, dat ook zij eens aan de beurt zullen komen. W hotel van de middel- §j klasse in het hartje centrum M Den Haag. Gasten van ver- 5 schillende nationaliteit; dragers H van verschillende portefeuilles m met verschillende inhoud óók m natuurlijk. En daar tussendoor m beweegt zich de portier, immer §j met een blijmoedig gedicht... H "want wij zijn toch de gast- j= heren van Nederland", zegt hij. En hij heeft gelijk. nacht Manusje-van-alles overdag; in de bovendien nog biechtvader „Portier, hebt u een kamer?" „Zeker, mevrouw, mijnheer." „Portier, hebt u een vuurtje voor mij?" „Zeker mevrouw." „Portier, weet u wat er vanavond te doen is?" „Zeker mijnheer." „Portier, kunt u luiers verwisse len „Ehzeker mevrouw." Daar" is hij dan, de portier uit het middelgrote hotel in Den Haag. Ma nusje-van-alles in de ruimste zin des woords; één, 'die alles moet kunnen en die overal raad op moet weten. Wij zijn hem eens gaan opzoeken, daar waar hij, bij toerbeurt, opereert van 7 uur 's morgens tot 3 uur 's mid dags; van 3 uur 's middags tot 11 uur 's avonds of van 11 uur 's avonds tot de volgende morgen 7 uur. „En Hans," vragen wij hem, „hoe is het seizoen geweest?" „Niet slecht. Wij hebben dit jaar natuurlijk het voordeel gehad, dat „Saturday Evening Post" over Indonesië Waarom dwarsbomen wij onze vrienden? Nieuw-Guinea moet Onder het opschrift: „Waarom dwars bomen wij onze vrienden en belonen wij onze vijanden?" schrijft het Ame rikaanse blad „Saturday Evening Post" o.m.: „Toen ons ministerie van buiten landse zaken vorig jaar dwang uit oefende op de Nederlanders om Indo nesië los te laten, beseften weinig men sen hier, wat dit allemaal inhield. Nu weten wij het. Het blad zegt, dat het Indonesische parlement zonder verkie zingen tot stand is gekomen en dat de hoogste Indonesische autoriteiten de communistische „vredesoproep" hebben getekend. „Maar bovenal hebben zij de vrije wereld benadeeld door te weige len de Ver. Naties bij te staan in haar strijd in Korea". „De Indonesische leiders, die opge komen zijn gedurende de tweede we- Frankrijk heeft voorgesteld zijn de fensie-uitgaven het volgende jaar te verdubbelen mits het ongeveer 750 mil lioen dollar hulp uit het buitenland ontvangt. Naar gemeld heeft Jules Moch, de Franse minister van Defensie, een des betreffend plan gereed, dat hij de Ame rikaanse minister van buitenlandse za ken heeft voorgelegd. Voor het plan zou hij voorts de goedkeuring wensen van Engeland, Belgie. Italië en andere landen van het Atlantisch Pact. Meer dan 500 millioen dollar zouden gebruikt worden voor de strijd in Indo-China. Paul Henri Spaak zal 23 üctobe- te Kopenhagen aankomen op een reis van enkele dagen door Scandinavië Hij zal onder meei Oslo en Stockholm aandoen en lezingen houden over de vereniging van Europa. reldoorlog onder de leiding der Japan ners, bedreigen nu hun eigen landslie den met het verlies van hun staatsbur gerschap, indien zij zich als vrijwilliger bij de strijdkrachten der Ver. Naties voor dienst in Korea zouden melden. Als toppunt hebben zij geweigerd de schepen, die aan onze zijde in het con flict om Korea dienst doen, in de In donesische havens olie te laten innemen. Zelfs nog vóór de Indonesische lei ders de moeite hebben genomen om zich door het volk te doen verkiezeiï, maken zij een ontzaglijk kabaal om Nieuw-Guinea toegevoegd te krijgen aan hun uitgestrekt gebied', waar rust en orde nog ver te zoeken zijn. Er bestaat geen enkele gewettigde aanspraak hunnerzijde op het bestuur over Westelijk Nieuw-Guinea, doch wel zijn er steekhoudende strategische re denen aan te voeren, dat ze het niet krijgen zullen. In Nieuw -Guinea heb ben de Nederlanders hun basis in Hol- landia gevestigd, die van onschatbare waarde is geweest toen we bezig wa ren de Japanners uit de Zuidelijke Pa cific te verdrijven en die wel weer eens van onschatbare waarde zou kun nen worden. Toen de strijd in Korea begon, heb ben de Nederlanders de „Evertsen" af gestaan, maar de Indonesiërs hebben het gebruik van hun havens geweigerd voor onze schepen of voor de „Evert sen". De uiteindelijke beslissing aangaande Nieuw-Guinea zal aantonen, of wij zul len voortgaan met onze tegenstanders te belonen en onze vrienden te dwars bomen". Blindendorp in Israel Het dorp Gedera in Israel bij Te \viv is het eerste „land der blinden' geworden, aldus heeft Charles Pass man, directeur in Israel van een Ame rikaans hulpcomité meegedeeld. In het dorp wonen 40 geheel zichzelf verzor pende gezinnen. Zij beheren de win kels en openbare bedrijven en vormen het gemeentebestuur. vele buitenlanders en trouwens ook vele Nederlanders liever een hotel in het centrum van de stad hadden dan storm en wind in Scheveningen te trotseren." „En hoe zijn de verdiensten geweest voor de portier?" „Ook daar mogen wij niet ontevre den over zijn, al kunnen wij duidelijk zien, dat de buitenlander niet meel over dezelfde dikke portefeuille be schikt als vroeger. Het is nu geen uitzondering, wanneer bijvoorbeeld de trotse Engelsman informeert naar de prijs van een kamer iets, dat hij vóór de oorlog nooit zou doen en zegt: Kan ik alvast vooruit betalen, dan weet ik tenminste wat ik over heb en welk bedrag ik met uitgaan en zo besteden kan. Deviezen, niets dan de viezen, hè?" „Welke nationaliteit hebben jullie van het jaar het meest als gast ge had?" „Ons hotel Canadezen, maar ik denk, dat dit met andere hotels in an dere plaatsen wel veel zal verschillen. Deze Cafladezen waren oud-soldaten uit de oorlog, die vrienden en kennis sen in Nederland kwamen opzoeken Verder waren er ook veel Belgen; ons land is goedkoper dan het hunne. Engelsen zijn er ook vrij veel geweesi en zij verbazen zich telkens weer over de "uitgebreidheid van de menu's. Over het algemeen ben ik van me ning, dat de buitenlanders tevreden zijn over de service in de Nederlandse hotels en verder over hetgeen zij in Nederland te zien krijgen. Een aardig voorval beleefde ik onlangs nog, toen naast elkaar een Amerikaan, een Fransman en een Zwitser om inlich tingen kwamen vragen. Ik antwooitl de elk in «zijn eigen landstaal en dat was voor de Amerikaan, of hij het in Keulen hoorde donderen. „Spreekt a ook nog Nederlands," vroeg hij,- „ot bent u die taal nog aan het leren?" (Van onze correspondent te Athene). £EN regeringscrisis is tegenwoordig in Griekenland een alledaagse ge schiedenis. Niemand windt er zich bijzonder over op, het allerminst de grote massa. Men weet, dat het langzamerhand onvermijdelijk geworden is, dat de ene minister de deur voor de andere openhoudt en dat op gezette tijden de één of andere politicus door de koning met de vorming van een nieuwe regering belast wordt. Intussen blijven eigenlijk steeds dezelfde man nen in het kabinet, daar zij meestal alleen maar him portefeuilles onder elkaar ruilen, zonder dat daarmede een belangrijke wijziging van de politieke koers verbonden is. LIET is kenmerkend, dat de val van een regering zelden wordt voorafgegaan door een verhit debat in het parlement, door een polemiek in de kranten of een politieke samenzwering. Even ken merkend is echter, dat het periodieke komen en gaan van de regeringen noch op het openbare leven, noch op de structuur van de staatsmachinerie i vloed heeft. Dezelfde ambtenaren, die men onder Sophoulis, Papandreu, Tsal daris en Piastiras in de verschillende ministeries aantrof, zitten óók onder Themistokles Venizelos op hun stoelen. Zij zijn de kroongetuigen voor de on waarschijnlijke stabiliteit van het Griekse staatsapparaat, dat niettegen staande alle regeringscrises en de vele politieke programmawijzigingen in het oude, gebruikelijke rhythme verder functionneert. Het op- en aftreden van een nieuwe regering geschiedt in een paleis, dat met één front het grootste plein van Athene flankeert, terwijl het andere uitkijkt op de deftige, met bomen om zoomde Kefisia-straat, waar zich de met vlaggen versierde ministeries, buiten landse gezantschappen en vele prachti ge villa's en zakenpanden bevinden. Als op de avond van een niet bijzonder onrustige dag een regering terugtreedt, heeft op bevel van koning Paul de Ja, je maakt wat mee in het hotel- bedrijf QP een dag kwam er een jong stel m ons hotel met een tweeling van een maand of zes. Ze waren op zoek naar huisvesting in Den Haag. De eerste dag merkten wij niets van de familie, waar schijnlijk bleven ze, om de baby's te verzorgen, de hele tijd op hun kamer. Maar de tweede dag, het zal ongeveer zeven uur 's avonds zijn geweest, zodat alle kamermeisjes reeds naar huis waren, kwam het vrouwtje naar mij toe en vroeg: ..Portier, mijn kindjes zijn alleen boven; kunt u ze misschien een schone luier aandoen als ze schreeuwen? Als U zo om het kwartier gaat kijken, is 't meer dan voldoende.. Kijk wat doe je in zo'n geval? Neen zeggen, kan je niet, al verwens je de dag waarop je hotelportier bent gewor den. Ik heb die luiers verschoond na tuurlijk; nu ik heb het geluk thuis een paar kleuters te hebben, anders had ik nooit geweten hoe een driehoeksluier in elkaar zatNog een aardig voorval was de invasie van de gewichtheffers van verschillende nationaliteiten, die aan het wereldkampioenschap kwamen deelnemen. Bonken van kerels; wij waren af en toe bang, dat ze door hun bedden zouden zakken. Het is gelukkig nooit gebeurd. De eerste middag dat ze aan tafel zaten, bestelde een van de Egyptenaren een reus van biina twee meter een menu. Lang tuurde hij er op; ik geloof zonder te begrijpen wat er feitelijk stond. Toen bestelde hij: Twee gebraden kippen; acht eieren; twee hele broden (geroosterd!) en een kilo fruit na. Alles at hij achter elkaar op. alleen liet hij wat fruit op de schaal liggen. Wij hadden zo graag een foto van zijn lunch genomen, maar wij waren bang. dat hij boos zou wor den en danik moet er niet aan den ken". Hoe is de betrekking van nacht portier? „Ook gezellig; je maakt vrij veel mee. Het is typisch, dat de mensen zich in de nacht het meest geneigd voelen vertrouwelijke gesprekken met je te voeren. Je'wordt dan zo'n halve biecht vader, die op een gegeven ogenblik een Salomo's oordeel moëf weten te vellen. Niet altijd even gemakkelijk maar ook dat hoort bij je betrekking". daaropvolgende morgen de vorming van een nieuwe regering plaats. Zulks ge schiedt op de klanken van een muziek corps der „Euzones" in zeer karakte ristieke uniformen. Alle Griekse rege ringsvormers bezitten ongeveer het zelfde politieke programma. Zij verte genwoordigen met verschillende for muleringen ongeveer dezelfde idealen, sociale eisen en vooruitstrevende doel einden. De nieuwe ministerpresident, die vaak voor de tweede of zelfs derde keer dit ambt aanvaardt, stelt zich dan, omgeven door de „oude garde", aan het parlement voor. Alleen de linkse opposi tie heeft zich tot nu toe buiten dit schouwspel gehouden. Weinig emotie. TN het parlement zitten 250 afgevaar digden. Als zij voor een zitting bij een komen, verzamelt zich geregeld voor het hoge ijzeren hek van het par lementsgebouw een kleine volksmenigte, die nieuwsgierig kijkt naar het voorrij den van de vele prachtige Amerikaanse Wagens. Een grotere volksmenigte zit geduldig aan de cafétafeltjes op de trottoirs en volgt niet minder nieuwsgie rig de intocht van ministers en kamer leden. Wie over het verloop van de parlementsonderhandelingen uit „direc te bron" inlichtingen wil hebben, wendt zich tot de dienstdoende politieagenten voor het ijzeren hek, die precies weten, wie op dat ogenblik volgens de agenda spreekt. Als de premier het woord heeft, vraagt iedereen zich af: „Wie weet, of hij het vertrouwensvotum zal stellen" of „zal de nieuwe rege ring een meerderheid krijgen?" Als dit laatste niet het geval is, dan zeggen de agenten met een onverschillig schouder ophalen: „De regering is gevallen!" of als de regering met een kleine meer derheid de zege behaalde, dan luidt hun kort commentaar: „De regering blijft". Publieke salons. y^LS de regering valt, gaat er een zacht gemompel door de menigte. Aan de café-tafeltjes wordt het nieuwtje van de dag druk besproken. Men kan dan luisteren'naar specialisten in parlemen taire routine, die precies weten te ver klaren, waarom door een lichte ver schuiving binnen een kleihe groep van afgevaardigden een votum van wan trouwen tot stand is gekomen en waarom de val onvermijdelijk was. Zij weten echter ook overtuigend ie ver tellen, dat het lot van de regering reeds de avond vóór "de parlementszitting in een van de exclusieve politieke salons door degenen, die in de hoge politiek aan de touwtjes trekken, tussen een glaasje „uso" en een Turkse koffie be zegeld was. Men moet namelijk weten, dat de politieke salons in Athene dik wijls de toon aangeven en dat daar de op zichzelf onschuldige camarilla's in de kring van enige grijze hoofden op het middernachtelijke uur uitgebroed worden. De grijze eminenties drinken, als er volgens hun mening weer een andere regering moet komen, niet al leen „uso" en Turkse koffie, maar zij plegen daarbij ook gezouten amandelen, gecandeerde vruchten en met vanillè- suiker bestrooide ijswafels te knabbe len. OoJc het volk drinkt des middernachts in de café's „uso" en Turkse koffie en eet gezouten amandelen, maar het heeft absoluut geen deel aan de gebeur tenissen, die zich achter de gesloten gordijnen der politieke salons afspelen. Behalve die paar „specialisten" be grijpt de man van de straat meestal niets van het gecompliceerde rader werk van het parlementaire mechanis me en in de kranten zoekt hij tevergeefs, wat er op het spookuur in de politieke salons besproken, uitgebroed en be sloten werd. Levensstandaard in Argentinië onder druk van prijzen en belastingen sterk gedaald (Van onze correspondent te Buenos Aires) JJUIZENDEN immigranten, die gedu- •rende de laatste jaren naar Argenti nië geëmigreerd zijn, hebben hun hoop om snel rijk te worden definitief be graven. Velen willen naar Europa te- lug, sommigen zouden liever vandaag dan morgen terugreizen, als ze maar het geld voor de overtocht hadden. In het Italiaanse consulaat stapelen zich de aanvragen tot terugkeer op. Volgens welingelichte bron loopt het aantal van deze aanvragen reeds tegen de 40.000. In het jaar 1949 zijn in het geheel 90.000 Italianen naar Argentinië geëmi greerd. De reden voor deze teleurstelling is vooral te zoeken in de snel slechter wordende levensomstandigheden in Ar gentinie. De duurte neemt ongekende vormen aan. Nog steeds worden de prijzen van sigaretten, vlees, leder, textielgoederen en de spoorwegtarie ven verhoogd. De devaluatie van de Argentijnse peso, die in de laatste da gen van Augustus plaats vond, begint nu haar volle uitwerking te tonen. Alle uit het buitenland geïmporteerde pro ducten stegen gemiddeld veertig pro cent in prijs. De scheepspassages uit Europa werden met zestig procent ver hoogd. En alsof dat alles nog niet ge noeg was, werden tegelijkertijd de be lastingen verhoogd. Met deze algemene aanval op de le vensstandaard van de grote massa wer den alle voordelen, die arbeiders en kantoorpersoneel in de eerste jaren van het Peronistische regime behaald hadden, practisch geannuleerd. Sommi ge beroepsgroepen staan er tegenwoor dig slechter voor dan vóór de „natio nale omwenteling". Perón weet heel goed, dat de ingrijpende economische maatregelen zijn populariteit moeten verminderen, maar er blijft hem geen andere keus over met het oog op de overdadige spilzucht, die in de laatste jaren in regeringskringen heerste. Ar- gentinie's regering heeft eigenlijk sinds 1945 steeds boven haar stand geleefd. Het vijfjarenplan, dat de gedwongen in dustrialisatie van het land tot doel had, werd door de voortdurende uitgave van nieuw papiergeld gefinancierd. Na de normalisering van de wereldmarkten blijft Argentinië niets anders over dan toe te geven, dat de Argentijnse peso een groot deel van zijn waarde ver loren heeft. De belastingschroef moet steeds vaster aangedraaid worden. Al heeft Perón ook door zijn nieuwe maatregelen aan populariteit ingeboet, toch is zijn regime nog niet in gevaar, zolang hij het leger achter zich heeft, dat hem aan de macht heeft gebracht. Ook treft de regering alle mogelijke maatregelen ter verhindering van even tuele activiteit der oppositie. De in de laatste tijd door de Peronistische rege ringsmeerderheid uitgevaardigde wet ten over het dragen van wapens, over hoogverraad en spionnage, enz. hebben een tweeledig doel: zij moeten in Wash ington een goede indruk maken (om de oorlogsindustrie van Argentinië niet in gevaar te brengen) en zij moeten tege lijkertijd de regering in staat stellen iedereen achter slot en grendel te zet ten, die tegen Perón is. Met een varia tie op het beroemde gezegde van Goe- ring: Perón wil zelf beslissen wie com munist is. Maar zoals de stand van zaken than» is, zal er over de bestendigheid en de soliditeit van het Peronistische regime vooral in de Verenigde Staten worden beslist.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 9