ER
Vijf jaar Verenigde Naties
„FABIOLA" &ihiitemA€.>w.oZqlnxj.&n in atitiefo ïiame J
1 1953
ers
Over twee jaar bezit Rusland
honderd atoombommen
PMA
akking
deliger
Twee milliard mensen onder de
blauwe banier der hoop
Een we reld
of geen
CULTUREEL NIEUWS
1
er vocht
lelddeten
SLAGERS
.OEDEN
kwaliteit
0PERS
URMATJES «|0
\RPETTEN
3oo 4800
CARPETTEN
MERKLEEDJES
KARPETTEN
>1, Hol!. Q^QO
12 els
U" de wereld van Terpsichore bereikt
ons interessant nieuws. Omstreeks
15 November zal het American Natio
nal Ballet Theatre" in het paleis Chail-
lot te Parijs zijn debuut maken. Het
programma dat zeer uitgebreid is, om
vat choreographieën van Todor, Rob-
bine, Eugene Loring en Balachine. Dit
gezelschap gaf onlangs een versie van
„Giselle" voor de televisie met in de
hoofdrollen Nora Kaye en Igor Youske-
vitch. „The Arts Council" heeft voor
het Festival of Britain een ballet ge
vraagd van de jonge toondichter Ri
chard Arnell. Dit ballet zal de komen
de zomer worden opgevoerd door het
„Sadler's Wells Theatre Ballet'V Het
beeldt episodes uit het leven van „Har
lekijn" uit en heet voorlopig „Opus 63".
Ashton zal voor dit ensemble een bal
let maken op muziek van Delibes' „Syl
via", dat een gehele avond vullen zal.
Militaire macht is enig middel tot
behoud van de vrede
Onwaardige Italiaanse
spektakelfilm
ELDER: 2277 E
LE 7404 L
2107 IF
geroutineerde en
Het gehele jaar
wal 13, Alkmaar.
1 Uw
j van kisten
srafsluiting
formaliteiten
ring
VEN HET Y
Holland
darden
rkien:
(jong vee)
0 (Runderen).
geen worst meer
igen en feestavon-
dags hun inkopen
le werktijden van
- AUTOBUSSEN
/MACHINES
cieringskantoor
t9
K 3550—4210
kerd.
ECIALIST
'R. 69 ALKMAAR
IANO. HOUDT
SOEPEL VAN
1VERWARMER.
VOOR 9.50.
tatiekosten en
»f meer dan
den reeds dat
iger is.
breed
leter
56O
300 58°°
eT,s8 4»
20 675
16 els I I800
Jeloon 3452
ZATERDAG 21 OCTOBER 1950
VUll ZIEN VERLANGEND uit naar een wereld, die gegrondvest is op de
vier rilheden der mensheid: Vrijheid van. woord en uitdrukking, vrijheid
van godsdienst, vrijwaring tegen gebrek en vrijwaring van vrees. Deze vier
vrijheden, aldus president Roosevelt in een op 6 Januari 1941 voor het Con
gres uitgesproken rede, vormen een absolute basis voor een wereld, die de
tegenstelling is van de orde der tirannie, welke de dictators trachten te ves
tigen. In de zomer van datzeltde jaar, nog vóór ook de Ver. Staten zich ten
volle 'schaarden in de strijd op leven en dood, werden deze denkbeelden door
Boosetelt en Churchill nader neergelegd in het Atlantisch Handvest, dat,
gedateerd op 14 Augustus 1941, niet slechts diende als stimulans voor de
geallieerden in hun strijd tegen het fascistisch geweld, doch daarenboven
een leidraad zou vormen bij de voorbereidingen tot opbouw van een nieuwe
de wereld omvattende volkerenorganisatie.
Vóór
ï-
het zover was, gingen vele vol
keren. gebukt onder terreur en hon
ger, vernedering en nameloos verdriet,
nog jaren lang door een zwart en schier
ifitzièhlloos dal. Maar eindelijk zweeg,
in het Westen althans, het kanon en
trok de kruitdamp op. Een geteisterde
wereld bleef achter en het „dat nooit
Weer na de eerste wereldoorlog ge
beiteld op de voet van talrijke monu
menten in de oude en nieuwe wereld,
werd opnieuw vernomen. Het idealis
me bloeide op en scheen in het Hand
vest der Verenigde Naties, dat op 26
Juni 1945 te San Francisco door de ver
tegenwoordigers van vijftig staten na
mens één milliard, zevenhonderd mil-
lioen mensen werd ondertekend, een
vaste grond en een veelzeggende waar
borg te hebben gekregen.
[NLVSDAG 24 October zal het
vijf jaar geleden zijn, dal
het te San Francisco door vijf
tig staten ondertekende Hand-
vest van de Verenigde Naties
van kracht werd. Aan dit feit
wijden wij, temeer nu deze
volkerenorganisatie meer dan
ooit in het middelpunt van hel
wereldgebeuren staat, neven
staand artikel. Nog te weinig
leeft bij ons allen het besef
omtrent wezen, waarde en
functie van de V.N. Daarom is
het goed en noodzakelijk er ten
minste één dag in het jaar
meer dan gewone aandacht aan
te schenken.
ft „Wij. de Verenigde Naties, hebben
besloten ons aaneen te sluiten ter
handhaving van internationale vrede
en veiligheid en tot vorming van een
middelpunt voor de harmonische sa
menwerking van ALLE volken", aldus
het Handvest.
Van alle volken, maar in het bijzon
der van de leidinggevende staten: de
Grote Vijf. Samengaan met Amerika.
Rusland. Frankrijk, Engeland en China,
eensgezindheid tussen deze mogendhe
den, het was duidelijk, moest daarbij
ais eerste voorwaarde worden gesteld.
Mislukte dit, dan zou de gehele opzet
van de Organisatie tot sterven ge
doemd zijn.
Het was daarom niet zonder reden,
dat Clement Attlee, de Britse premier.
Donderdag 10 Januari 1946 in zijn be
groetingsrede tot het voornaamste or
gaan der V.N.: de Assemblée, voor de
eerste maal bijeen te Londen, er zijn
-Vreugde over uitsprak, dat de V.S. en
de Sowjetunie. in tegenstelling tot de
Volkenbond, thans wel beide als lid
Waren toegetreden. „Vandaag", zo zei-
de Attlee, „is de wereld -verenigd als
nooit tevoren".
In dezelfde rede bracht Attlee ech
ter ook een punt ter sprake, dat spoe
dig een der eerste duidelijk aan de dag
tredende wiggen zou zijn, welke in die
„Verenigde wereld" de grote tweespalt
bracht: de atoomenergie. „De vrijma
king van de atoomenergie biedt", zeide
Attlee. „de mensheid geweldige moge
lijkheden. ten goede of.... ten kwade.
Het kan de we,eld ongelimiteerde wel
vaart of grendeloze chaos brengen. De
volken hebben hun keuze te doen. een
keuze tussen leven en dood". Een com
missie belast met de bestudering van
de controle op de atoomenergie was
al met haar werkzaamheden begonnen.
Rusland >n Amerika stonden met hun
voorstellen tegenover elkaar. Werkelijk
resultaat bleef tot nog toe uit. Gevolg:
grens tussen de veilige weg en de
duistere afgrond is nog altijd niet af
gebakend
De debetzijde.
vijf jaar zijn sinds die eerste bij-
H eenkomst van de Assemblée voorbij
gegaan en in die tijd is door de Orga
nen van de Ver. Naties enorm veel
Werk verzet. In politiek opzicht moet
de eerste plaats gedacht worden aan
ïfalestina, waar door middel van de
V-N. een einde kwam aan een vrese
lijke vete en de nieuwe staat Israel
Ontstond. Een niet minder bloedig ge
schil, dat tussen India en Pakistan om
Kasjmir werd in rustiger banen geleid
en in Indonesië werd bemiddeling ver
leend, over welk resultaat de menin
gen echter nogal uiteenlopen. Ook op
"ander minder in het oog vallend ge
bied werden belangrijke resultaten ge
boekt. Door de Internationale Vluchte-
-ÈfSi, ®rSai|isatie werden meer dan
loO.ooo „verplaatste personen" gerepa-
dsr AT 0f ge®m'greerd. Adviseurs van
Ce V.N hielpen in vijftien landen bij
e verbeteren van de sociale zorg.
Milhoenen hongerende kinderen wer
den door middel van het Kindernood
fonds lUNAC) gevoed. Speciale orga
nen maakten een einde aan eholera-
epidemieën. in vele gebieden werd met
succes de malaria bestreden. Plannen
zijn ontworpen om aan nog bestaande
slavernij een einde te maken, om in
minder ontwikkelde gebieden de le
vensstandaard omhoog te brengen en
voor verbetering van landbouwmetho
den en arbeidsvoorwaarden. Op 10 Dec.
1948 werd de Universele Verklaring
van de Rechten van de Mens aanvaard
en geproclameerd.
Toch twee wérelden.
£N DAT terwijl de tegenstellingen op
politiek terrein in die jaren in de
wereld steeds groter werden. Het Rus
sische imperialisme, dat reeds tijdens
de oorlog tot uiting kwam in een vol
komen Sowjetisering van de voorma
lige Baltische landen, schiep het „ijze
ren gordijn", waarachter de ingesloten
staten zich geheel aan de voorschriften
van Moskou hadden te onderwerpen.
De omwenteling in Praag, de manupi-
laties van het Kremlin in Oost-Duits-
Iand en de steeds verder grijpende
klauw van de Russische beer in Azie,
dwong de vrije volken tot het aangaan
van defensieve bondgenootschappen.
Dat wat men met alle middelen had
trachten te voorkomen, geschiedde
toeh. De ene wereld was niet meer. Er
kwamen twee werelden. Twee mach
ten
Terwijl nog vele onopgeloste kwes
ties de liquidatie van wereldoorlog no.
2 belemmerden, vielen schaduwen van
nijpende angst en verlammende vrees
over de mensheid, toen politici op
nieuw het woord oorlog op de lippen
namen. Berlijn werd een krachtproef.
Gelukkig werd deze crisis overwonnen.
China groeide snel tot een urgent pro
bleem, dat zelfs Moskou deed beslui
ten tot een maandenlange boycot van
de werkzaamheden der V.N. Men keer
de eerst terug, toen Korea de werreld
en daarmede de Organisatie voor de
ernstigste crisis sinds 1945 had ge
plaatst. Aggressië-werd tiéwezën. Vol
gens het Handvest haddèn de Ver. Na
ties tot taak in te grijpen. In spanning
wachtte de wereld af of de V.N. de
zelfde fout zou begaan als destijds de
Volkenbond, toen Italië het weerloze
Abessinie met mosterdgas op de knieën
bracht en men practisch werkeloos toe
zag. Het gezag van de gehele Organi
satie stond op het spel. Nu zou blijken
of de voornemens zich tegen aggressie
te verzetten slechts een inhoudloze
formule dan wel reeële waarde bevat
ten.
Toen Rusland zijn zeter weer innam,
was de beslissing al gevallen. De vrije
volken, Amerika voorop, schaarden
zich aaneen en sloegen terug.
In politiek opzicht is het vraagstuk
Korea nog bij lange na niet opgelost.
En intussen wordt in Zuid-Azie het be
staan van Vietnam door een steeds ern
stiger wordende aggressie bedreigd.
Ook hier komt de vraag naar voren of
ingrijpen van de V.N. nodig wordt
Hoop.
Al' TALLOZE plaatsen in de wereld
ligt de conflictstof nog hoog opge
tast. Inzet van de krachten van alle
goedwillende volken is nodig, wil men
langs vreedzame weg de geschilpunten
uit de weg kunnen ruimen. Het is dui
delijk, dat het forum, waarvoor alle
internationale kwesties dienen te wor
den gebracht de Ver. Naties moet zijn.
Thans zijn zestig staten in de Organisa
tie verenigd. Hun twee milliard inwo
ners, twee milliard mensen!, schaarden
zich daarmede onder de blauwe vlag,
I
FOLKE BERNADOTTE
Gaf in Palestina, in dienst der
V.N., zijn leven voor de vrede....
de banier van de hoop. Verlangen naar
en hoop op veiligheid en gerechtigheid
voor allen. Moge dat verheven doel
eens, mede door de Ver. Naties, be
reikt worden.
PEARL BUCK
als ballet-impresario
Onder auspiciën van de bekende
schrijfster Pearl Buck zal Pearl Primus
met haar groep dit najaar op Broadway
voor het eerst met haar nieuwe dansen
uit, Afrika optreden. Indra Kamadjojo
heeft de afgelopen zomer in Duitse bad
plaatsen gedanst.
Van 19 tot 25 November zal in Luxem
burg het eerste internationale mu
ziekconcours van radio-Luxemburg
worden gehouden. Het b'etreft hier een
pianoconcours, waarop werken van Mau
rice Ravel zullen moeten worden geïn
terpreteerd. Het concours is geopend
voor vrouwelijke en mannelijke pia
nisten van alle nationaliteiten, die 1
Juni van dit jaar niet ouder dan 26 jaar
waren. Een dergelijk Concours zal door
radio-Luxemburg elk jaar onder het de
vies ..Muziek voor alles" worden ge
houden en steeds aan ben andere com
ponist zijn gewijd. De eerste prijs be
staat uit 50.000 Luxemburgse francs.
Wan Jan de Hartog, die in Engeland
door twee toneelstukken, op dit ge
bied een goede naam heeft verworven,
werd dezer dagen in Londen voor de
eerste maal het werk „Het Hemelbed"
ten tonele gebracht. Het heeft een be
zetting van slechts twee personen en
telt zes bedrijven. De Hartog schreef het
stuk in 1942 in Nederland, kort voor
hij op illegale wijze thet land wist te
verlftten. Picasso,, die jrfja fkaiu. té klan
ken heeft aan zijn enorm eeuvre aan
schilderijen, maar zich ook een uitste
kend pottenbakker toonde, is een zeer
veelzijdig man, die zich in een telkens
groter aantal kunstvormen wil uitleven.
Dit wordt opnieuw bewezen door het
feit, dat kort geleden in Londen de
premiere ging van zijn toneelstuk „Be
geerte aan de staart gevat". Het stuk is,
hoe kan het anders, naar inhoud als
stijl zeer revolutionnair.
(Van onze ^liplomatieke medewerker).
J-JET IS LEERZAAM de Russen in de Verenigde Naties gade te slaan.
Zeker, zij zijn nog altijd lastig en van een werkelijk constructieve samen
werking met hen is geen sprake. Maar de toon van hun redevoeringen is
volkomen veranderd. Tijdens de Algemene Vergadering van 1949 was deze
nog grof en brutaal. Een Russische oratie zonder ruwe uitvallen tegen de
Westerse „oorlogsdrijvers en kapitalisten" was toen niet denkbaar. Nu ge
draagt zelfs de sarcatische Wysjinski zich redelijk en tot verbazing van
vriend en vijand, herinnerdp hij onlangs, met iets van weemoed in zijn stem.
aan de prachtige samenwerking tijdens de oorlog. Dit moet vooral de VTees-
achtigen, die steeds maar weer herhaald hebben, dat een passeren van do
38ste breedtegraad in Korea door de V.N.-troepen de Russen en rode Chi
nezen tot inmenging in de strijd zou provoceren, en die doodsbenauwd waren
voor Sowjet-represailles tegen de herbewapening van West-Duitsland, ver
bazen. Zij zouden daartoe echter nooit gekomen zijn, indien zij zich van te
voren hadden gerealiseerd, dat de Russen een traditioneel respect hebben
voor militaire macht.
£VENMIN hebben gelukkig!
degenen gelijk gekregen, die drie
maanden geleden de Koreaanse aggres
sie het bewijs noemden van hun stel
ling, dat de Russen reeds op het ogen
blik bereid en gereed zouden zijn tot
het voeren van een beslissende oor
log tegen het Westen. Hun optreden
in de politieke arena's van Lake Suc
cess en Flushing Meadows na het be
gin van de nu bijna voltooide mili
taire actie der Verenigde Naties in
Korea schijnt eerder het tegendeel aan
te tonen.
Slechts zij schijnen in het gelijk te
staan,, die altijd hebben betoogd, dat
de Russen alleen daar toeslaan, waar
zij zulks ongestraft kunnen doen, dat
zij niet, of beter gezegd nog niet,
bereid zijn tot het voeren van een
oorlog en dat zij daarom in de geval
len, waarin zij te ver zijn gegaan, zich
onmiddellijk zullen terugtrekken, wan
neer zij met militaire macht gecon
fronteerd worden.
De vriendelijkheid van een Wysjins
ki betekent tegenover de beledigende
grofheid van een jaar geleden beslist
geen koerswijziging. Men heeft slechts
met een verandering van tactiek to
doen. De Russische expansiepolitiek
zal er één blijven van het grijpen van
kansen, waar deze zich door de zwak
heid van anderen voordoen. Moskou
zal ook verder trachten zijn invloed
uit te breiden en elk middel, van aan
sporing tot burgeroorlog tot het steu
nen van aggressie zijner satellieten, zal
het daartoe heilig achten. Maar zo
dra het gesteld wordt tegenover vast
besloten tegenstand, steunend op wer-'
kelijke kracht, zal het de mislukking
slikken en zullen Wysjinski en Malik
-enmisschien zelfs hun opperheeiv
Stalin, koeren als duiven.
De bom.
NATUURLIJK was het niet de be
trekkelijk geringe militaire macht,
welke Amerika en enkele leden der
Verenigde Naties aan MacArthur ter
beschikking gesteld hebben, die de
Sowjets noopte, de nederlaag van hun
Noordkoreaanse satellieten te incas-
PUIM 35 JAAR GELEDEN, omstreeks 1914, kwam er in Italië een film
gereed, die een sensatie werd: „Cabiria", het verhaal van de val van
C'arthago. Niemand minder dan Gabriele d'Annunzio schreef er het scenario
voor. De geluidsfilm was toen nog niet uitgevonden, maar Ildebrando Pi-
zetti componeerde b\j deze rolprent reeds een filmmuziek, de „Sinfonia del
fuoco", die dan bij de vertoningen van de film door het theaterorkest uitge
voerd diende te worden. En voor het eerst in de geschiedenis van de cinema
tografie werden hier door regisseur Piero Fosco opnamen gemaakt met een
rijdende camera. Maar dat alles verwekte toch niet de sensatie, waar
door „Cabiria" tot een groot publiek succes werd. Want dat was uitsluitend
te danken aan haar grootse monumentale ensceneringen, het indrukwekken
de schouwspel, dat de film bood met haar massa-gevechten, imponerende
I-randen en pompeuze schittering. Honderden figuranten kwamen er voor
de camera, grote indrukwekkende decors werden er voor gebouwd; 't was
een niillioenen-productie: de eerste superfilm.' De Amerikaans filmindustrie
volgde het voorbeeld van „Cabiria" ai spoedig en begon ook superproduc
ties in deze stjji te maken. Befaamd werden in dit genre Fred Niblo's „Ben'
Hur" uit 1925 en „Het teken des Kruises" uit 1932 van regisseur Cecil
Blount De Mille, die zich door Italië op het denkbeeld gebracht uit
sluitend nog wijdde aan het maken van monumentale historische massa
producties.
\/!A AMERIKA is de historische mas
sa-spektakelfilm weer naar haar
oorsprong, Italië, teruggekeerd. Daar'
maakte de regisseur Alessandro Blaset
ti kort na de oorlog „Faibola". een
film die enkele milliarden lires ge
kost heeft. Een gigantische decorstad
werd ervoor aangelegd, met fantasti
sche paleizen, immense pleinen, cata
comben, een massaal amphitheater en
tientallen reconstructies van oude ga
leien. Twintigduizend figuranten tra
den er in op. zestig acteurs en nog een
stuk of dertig leeuwen. En het resul
taat is een film, die rufm twee en een
half uur duurt.
„Fabiola", waarvan de dialogen in
het Frans werden nagesynchroniseerd,
is vervaardigd naar het populaire boek
van kardinaal Wiseman over de chris
tenvervolgingen in het antieke Rome
onder de laatste keizer van het oude
Romeinse Imperium, Maxentius. Het
is een tijd van verwarring, oorlogs
dreiging en innerlijk verval. Onder het
volk heerst ellende, waarvoor men de
verantwoordelijkheid afwentelt op de
christenen, die naar het heet de vei
ligheid van de staat ondermijnen. On
danks de heftige vervolgingen, waar
aan ze telkens weer blootgesteld wor
den, winnen ze dagelijks meer aan-
angers, zelfs onder de Romeinse pa
triciërs. En de corrupte profiteurskliek,
die de magistratuur vormt, tracht
tegen de wenteling der tijden in haar
reeds wankelende macht krampachtig
te 'handhaven. Ze vermoordt haar in
vloedrijke tegenstander Fabius Seve-
rus. een patriciër die per testament
zijn christenslaven de vrijheid schonk.
En zë hitst het volk op tegen de chris
tenen, die immers door deze testa
mentaire beschikking bij de dood van
Fabius gebaat waren en dus ongetwij
feld de moordenaars zijn van deze no
bele Romeinse burgers.
De opzet gelukt: nieuwe vervol
gingen branden los. Keizer Maxentius
decreteert de uitroeiing van alle chris
tenen in het Romeinse Rijk, temeer om
te verhinderen dat zij gemene zaak
zouden maken met de legers van de
Byzantijnse keizer Constantinus, die
zich als verdediger van de christenheid
heeft opgeworpen en tegen Rome ten
strijde is getrokken.
Tezamen met de christenen is ook
een jonge Gallische zwaardvechter
Rhual veroordeeld om in de arena de
dood te vinden: hij zou als werktuig
der christenen Fabius vermoord heb
ben. Maar tussen deze Rhual en de
dochter van de vermoorde, de jonge
Fabiola, in wie het volk een symboo
van het recht ziet. is een liefde ge
groeid en Fabiola weigert zich aan dc
zijde te stellen van de regeerders, die-
de moord op Fabius aan de christenen
wijten. Tussen de christenen die de
dood in gedreven worden volgt zij
Rhual in de arena. En wanneer de dui
zendkoppige menigte, die van de slach
ting zit te genieten, haar temidden
van de terdoodveroordeelden ziet ver
schijnen, wordt het plotseling alom
duidelijk,dat het recht ditmaal niet
aan de zijde is van hen die de chris
tenen vervolgen. Het volk keert zich
tegen zijn misleidende regeerders, aan
wier dictatuur definitief een einde
komt. daar op hetzelfde moment kei
zer Constantinus Rome binnenrukt
y^/AT ER MAAR aan opwindend
schouwspel uit dit gegeven te halen
viel heeft regisseur Blasetti er inder
daad uit gehaald: „Fabiola" werd een
overdadig kijkspel van mateloze pro
porties, dat met zijn lawaaiige kitsch
wel heel schril afsteekt bij de zo hart
roerend zuivere tragi-comedie „Vier
stappen in de wolken" welke Blasetti
eveneens gemaakt heeft. De film ver
telt haar verhaal verward en onge
loofwaardig. Het eerste gedeelte, dat
een schildering geeft van het leven in
het Rome van de antieke keizertijd,
valt er nog het meest in te waarderen.
Vooral om de boeiende creatie, dio Mi
ehei Simon erin te zien geeft als Fa
bius Severus. Het spel van Michele
Morgan, die in het begin van de film
verrast door haar zuivere vertolking
van de figuur van Fabiola. verdrinkt
naarmate de film vordert in de zee van
algemene middelmatigheid. waarin
reeds van het begin af de prestaties
van Henri Vidal als de zwaardvechter
Rhual verzonken.
De enige acteur, die zich de heie
film door staande weet te houden, is
wijlen Louis Salou hier in een van
zijn laatste rollen te zien als de
verraderlijke magistraat Fulvius, een
prachtig gemarkeerde en allerminst
oppervlakkig gebleven creatie. Maar
het spel van enkelingen kan deze rol
prent. die in wezen niet meer is dan
een banale en oppervlakkige avontu
renfilm op een aangrijpend thema: een
massaspektakel vol pseudowaarachtig-
heid, niet redden.
De heroische vroomheid der eerste
christenen kreeg in de film „Fabiola"
geen epos. maar werd misbruikt als
super-sensationeel „bioscoop-voer": de
wellust waarmee in het laatste half
uur der film martel-moorden getoond
worden bij honderden tegelijk is in
dit opzicht typerend -genoeg. Wanneer
men zich slechts even zou voorstellen,
dat „Fabiola" met haar „schilderach
tig" gepolijste filmbeelden, haar bloem
zoete romantiek, haar kakelbonte
spektakel en tenslotte haar ten ge-'
rieve van het smullende bioscooppu
bliek breed uitgemeten martel-
scènes. nu eens niet op de tijd van het
antieke Rome sloeg, maar bijvoorbeeld
op soortgelijke wijze de mensenvervol
ging in Hitler-Duitsland met zijn mar
telkampen en gaskamers zou hebben
laten zien, dan wordt eerst recht dui
delijk hoe afgrijselijk onwaardig en
onwaarachtig deze film wel is.
seren. Wat indruk maakte is de we
tenschap, dat achter MacArthur de
Amerikaanse atoombom staat alsmede
een grote strategische luchtvloot om
deze bom zo nodig naar doelen in de
Sowjetunie te brengen. Maar de
atoombom, waarvan de Verenigde Sta
ten ongetwijfeld reeds verschillende
honderden exemplaren bezitten, kat»
voor een Sowjetunie, die op het ge
bied der conventionele wapenen
(tanks, artillerie enz.) een enorme
voorsprong heeft, niet bij voortduring
afschrikwekkend genoeg zijn, om
haar van het streven naar de wereld
heerschappij af te houden.
Om precies te zijn: de Amerikaan
se bom zal zijn vredebewarende wer
king verliezen op hetzelfde ogenblik,
dat de Sowjetunie harerzijds zoveel
atoombommen en middelen om deze
te vervoeren heeft geproduceerd, dat
zij in staat zal zijn, het Amerikaanse
UjllllllllllllllllllllllllllllllNlllllllillNlllllllllllliniinilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllNllllp
Het foUtiefce. jacUi
Michèle Morgan ale Fabiola en Louie Salou ale de prefect Fok)int.
oorlogspotentieel een dodelijke klap
toe te brengén. Op dat moment zal
slechts een sterke conventionele strijd
macht, opgesteld langs de Elbe, de
Russen van de overmeestering van
W.-Europa kunnen weerhouden. Voor
het Westen gaat het er dus om, deze
militaire macht, waarvan de basis
eerst thans gelegd wordt, op te bou
wen, vóór de Russen een aantal atoom
bommen hebben vervaardigd, groot
genoeg, om een werkelijk ernstige be
dreiging voor de Amerikaanse indus
triële installaties te vormen.
Van het grootste belang zijn in dit
verband bepaalde gegevens, waarover
de Amerikaanse inlichtingendienst
beschikt en die, volgens de serieuse
New York Herald Tribune, in de krin
gen, die het aangaat, als zo betrouw
baar worden beschouwd, dat de Ame
rikaanse militaire deskundigen ze ge
accepteerd hebben als basis voor hun
strategische „planning".
Twee bommen per maand.
Volgens deze gegevens dan produ
ceert de Sowjetunie op het ogenblik
twee atoombommen per maand en zal
zij er per 31 December 1950 22 stuks
van bezitten. Aangenomen wordt, dat
de productie gedurende 1951 niet ver
hoogd zal kunnen worden. Eind 1951
zullen de heersers in het Kremlin dus
de beschikking hebben over 46 atoom
bommen. Van 1 Januari 1952 ai' echter
rekent men op een maandelijkse Rus
sische productie van vijf tot zeven
atoombommen, omdat de Sowjets op
het. ogenblik bezig zijn in de Oeral 'n
nieuwe, grote atoominstallatie te bou
wen, die ongeveer op dat tijdstip ge
reed zal zijn. Eind 1952 zal de Rus
sische voorraad atoombommen der
halve 100 tot 130 stuks tellen. En een
slechts iets grotere voorraad, aldus
hebben de experts berekend, is vol
doende, om aan de Amerikaanse in
dustrie aangenomen, dat de Rus
sen dan over voldoende middelen be
schikken om de bommen naar hun doel
te leiden zodanige schade toe te
brengen, dat een poging tot de defi
nitieve verovering van West-Europa
met redelijke kans op succes zou kun
nen worden gewaagd. Verder heeft
men dan nog geschat, dat de Russen
in 1955 ongeveer 800 atoombommen
zullen bezitten en dat het daarmede
afgelopen zal zijn, want op dat ogen
blik zullen de Oostduitse en Tsjechi
sche uraniummijnen de enige, waar
over de Sowjets beschikken uitge
put z.jjn.
Wanneer men deze calculaties als
juist aanvaardt en uitgaat van de
overtuiging, dat de Sowjetunie geen
oorlog zal beginnen, waarvan zij niet
verwachten kan, dat zij hem winnen
zal, mag het Westen dus nog op twee
jaar of misschien iets langer vrede
rekenen. Maar wil het ook daarna van
een zij het ook gewapende vrede
verzekerd zijn, dan zal het er voor
moeten zorgen, dat uiterlijk midden
1953 in West-Europa de militaire
macht aanwezig is, die een oorlog
voor het Kremlin, zelfs wanneer het
over ruim 100 atoombommen be
schikt, al te riskrant zou maken. Dat
is een enorme taak, maar zij moet
volbracht worden, indien men de vrij
heid niet voor Stalins toendra-heil
wenst te ruilen.