ER Vijf jaar Verenigde Naties „FABIOLA" &ihiitemA€.>w.oZqlnxj.&n in atitiefo ïiame J 1 1953 ers Over twee jaar bezit Rusland honderd atoombommen PMA akking deliger Twee milliard mensen onder de blauwe banier der hoop Een we reld of geen CULTUREEL NIEUWS 1 er vocht lelddeten SLAGERS .OEDEN kwaliteit 0PERS URMATJES «|0 \RPETTEN 3oo 4800 CARPETTEN MERKLEEDJES KARPETTEN >1, Hol!. Q^QO 12 els U" de wereld van Terpsichore bereikt ons interessant nieuws. Omstreeks 15 November zal het American Natio nal Ballet Theatre" in het paleis Chail- lot te Parijs zijn debuut maken. Het programma dat zeer uitgebreid is, om vat choreographieën van Todor, Rob- bine, Eugene Loring en Balachine. Dit gezelschap gaf onlangs een versie van „Giselle" voor de televisie met in de hoofdrollen Nora Kaye en Igor Youske- vitch. „The Arts Council" heeft voor het Festival of Britain een ballet ge vraagd van de jonge toondichter Ri chard Arnell. Dit ballet zal de komen de zomer worden opgevoerd door het „Sadler's Wells Theatre Ballet'V Het beeldt episodes uit het leven van „Har lekijn" uit en heet voorlopig „Opus 63". Ashton zal voor dit ensemble een bal let maken op muziek van Delibes' „Syl via", dat een gehele avond vullen zal. Militaire macht is enig middel tot behoud van de vrede Onwaardige Italiaanse spektakelfilm ELDER: 2277 E LE 7404 L 2107 IF geroutineerde en Het gehele jaar wal 13, Alkmaar. 1 Uw j van kisten srafsluiting formaliteiten ring VEN HET Y Holland darden rkien: (jong vee) 0 (Runderen). geen worst meer igen en feestavon- dags hun inkopen le werktijden van - AUTOBUSSEN /MACHINES cieringskantoor t9 K 3550—4210 kerd. ECIALIST 'R. 69 ALKMAAR IANO. HOUDT SOEPEL VAN 1VERWARMER. VOOR 9.50. tatiekosten en »f meer dan den reeds dat iger is. breed leter 56O 300 58°° eT,s8 4» 20 675 16 els I I800 Jeloon 3452 ZATERDAG 21 OCTOBER 1950 VUll ZIEN VERLANGEND uit naar een wereld, die gegrondvest is op de vier rilheden der mensheid: Vrijheid van. woord en uitdrukking, vrijheid van godsdienst, vrijwaring tegen gebrek en vrijwaring van vrees. Deze vier vrijheden, aldus president Roosevelt in een op 6 Januari 1941 voor het Con gres uitgesproken rede, vormen een absolute basis voor een wereld, die de tegenstelling is van de orde der tirannie, welke de dictators trachten te ves tigen. In de zomer van datzeltde jaar, nog vóór ook de Ver. Staten zich ten volle 'schaarden in de strijd op leven en dood, werden deze denkbeelden door Boosetelt en Churchill nader neergelegd in het Atlantisch Handvest, dat, gedateerd op 14 Augustus 1941, niet slechts diende als stimulans voor de geallieerden in hun strijd tegen het fascistisch geweld, doch daarenboven een leidraad zou vormen bij de voorbereidingen tot opbouw van een nieuwe de wereld omvattende volkerenorganisatie. Vóór ï- het zover was, gingen vele vol keren. gebukt onder terreur en hon ger, vernedering en nameloos verdriet, nog jaren lang door een zwart en schier ifitzièhlloos dal. Maar eindelijk zweeg, in het Westen althans, het kanon en trok de kruitdamp op. Een geteisterde wereld bleef achter en het „dat nooit Weer na de eerste wereldoorlog ge beiteld op de voet van talrijke monu menten in de oude en nieuwe wereld, werd opnieuw vernomen. Het idealis me bloeide op en scheen in het Hand vest der Verenigde Naties, dat op 26 Juni 1945 te San Francisco door de ver tegenwoordigers van vijftig staten na mens één milliard, zevenhonderd mil- lioen mensen werd ondertekend, een vaste grond en een veelzeggende waar borg te hebben gekregen. [NLVSDAG 24 October zal het vijf jaar geleden zijn, dal het te San Francisco door vijf tig staten ondertekende Hand- vest van de Verenigde Naties van kracht werd. Aan dit feit wijden wij, temeer nu deze volkerenorganisatie meer dan ooit in het middelpunt van hel wereldgebeuren staat, neven staand artikel. Nog te weinig leeft bij ons allen het besef omtrent wezen, waarde en functie van de V.N. Daarom is het goed en noodzakelijk er ten minste één dag in het jaar meer dan gewone aandacht aan te schenken. ft „Wij. de Verenigde Naties, hebben besloten ons aaneen te sluiten ter handhaving van internationale vrede en veiligheid en tot vorming van een middelpunt voor de harmonische sa menwerking van ALLE volken", aldus het Handvest. Van alle volken, maar in het bijzon der van de leidinggevende staten: de Grote Vijf. Samengaan met Amerika. Rusland. Frankrijk, Engeland en China, eensgezindheid tussen deze mogendhe den, het was duidelijk, moest daarbij ais eerste voorwaarde worden gesteld. Mislukte dit, dan zou de gehele opzet van de Organisatie tot sterven ge doemd zijn. Het was daarom niet zonder reden, dat Clement Attlee, de Britse premier. Donderdag 10 Januari 1946 in zijn be groetingsrede tot het voornaamste or gaan der V.N.: de Assemblée, voor de eerste maal bijeen te Londen, er zijn -Vreugde over uitsprak, dat de V.S. en de Sowjetunie. in tegenstelling tot de Volkenbond, thans wel beide als lid Waren toegetreden. „Vandaag", zo zei- de Attlee, „is de wereld -verenigd als nooit tevoren". In dezelfde rede bracht Attlee ech ter ook een punt ter sprake, dat spoe dig een der eerste duidelijk aan de dag tredende wiggen zou zijn, welke in die „Verenigde wereld" de grote tweespalt bracht: de atoomenergie. „De vrijma king van de atoomenergie biedt", zeide Attlee. „de mensheid geweldige moge lijkheden. ten goede of.... ten kwade. Het kan de we,eld ongelimiteerde wel vaart of grendeloze chaos brengen. De volken hebben hun keuze te doen. een keuze tussen leven en dood". Een com missie belast met de bestudering van de controle op de atoomenergie was al met haar werkzaamheden begonnen. Rusland >n Amerika stonden met hun voorstellen tegenover elkaar. Werkelijk resultaat bleef tot nog toe uit. Gevolg: grens tussen de veilige weg en de duistere afgrond is nog altijd niet af gebakend De debetzijde. vijf jaar zijn sinds die eerste bij- H eenkomst van de Assemblée voorbij gegaan en in die tijd is door de Orga nen van de Ver. Naties enorm veel Werk verzet. In politiek opzicht moet de eerste plaats gedacht worden aan ïfalestina, waar door middel van de V-N. een einde kwam aan een vrese lijke vete en de nieuwe staat Israel Ontstond. Een niet minder bloedig ge schil, dat tussen India en Pakistan om Kasjmir werd in rustiger banen geleid en in Indonesië werd bemiddeling ver leend, over welk resultaat de menin gen echter nogal uiteenlopen. Ook op "ander minder in het oog vallend ge bied werden belangrijke resultaten ge boekt. Door de Internationale Vluchte- -ÈfSi, ®rSai|isatie werden meer dan loO.ooo „verplaatste personen" gerepa- dsr AT 0f ge®m'greerd. Adviseurs van Ce V.N hielpen in vijftien landen bij e verbeteren van de sociale zorg. Milhoenen hongerende kinderen wer den door middel van het Kindernood fonds lUNAC) gevoed. Speciale orga nen maakten een einde aan eholera- epidemieën. in vele gebieden werd met succes de malaria bestreden. Plannen zijn ontworpen om aan nog bestaande slavernij een einde te maken, om in minder ontwikkelde gebieden de le vensstandaard omhoog te brengen en voor verbetering van landbouwmetho den en arbeidsvoorwaarden. Op 10 Dec. 1948 werd de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aanvaard en geproclameerd. Toch twee wérelden. £N DAT terwijl de tegenstellingen op politiek terrein in die jaren in de wereld steeds groter werden. Het Rus sische imperialisme, dat reeds tijdens de oorlog tot uiting kwam in een vol komen Sowjetisering van de voorma lige Baltische landen, schiep het „ijze ren gordijn", waarachter de ingesloten staten zich geheel aan de voorschriften van Moskou hadden te onderwerpen. De omwenteling in Praag, de manupi- laties van het Kremlin in Oost-Duits- Iand en de steeds verder grijpende klauw van de Russische beer in Azie, dwong de vrije volken tot het aangaan van defensieve bondgenootschappen. Dat wat men met alle middelen had trachten te voorkomen, geschiedde toeh. De ene wereld was niet meer. Er kwamen twee werelden. Twee mach ten Terwijl nog vele onopgeloste kwes ties de liquidatie van wereldoorlog no. 2 belemmerden, vielen schaduwen van nijpende angst en verlammende vrees over de mensheid, toen politici op nieuw het woord oorlog op de lippen namen. Berlijn werd een krachtproef. Gelukkig werd deze crisis overwonnen. China groeide snel tot een urgent pro bleem, dat zelfs Moskou deed beslui ten tot een maandenlange boycot van de werkzaamheden der V.N. Men keer de eerst terug, toen Korea de werreld en daarmede de Organisatie voor de ernstigste crisis sinds 1945 had ge plaatst. Aggressië-werd tiéwezën. Vol gens het Handvest haddèn de Ver. Na ties tot taak in te grijpen. In spanning wachtte de wereld af of de V.N. de zelfde fout zou begaan als destijds de Volkenbond, toen Italië het weerloze Abessinie met mosterdgas op de knieën bracht en men practisch werkeloos toe zag. Het gezag van de gehele Organi satie stond op het spel. Nu zou blijken of de voornemens zich tegen aggressie te verzetten slechts een inhoudloze formule dan wel reeële waarde bevat ten. Toen Rusland zijn zeter weer innam, was de beslissing al gevallen. De vrije volken, Amerika voorop, schaarden zich aaneen en sloegen terug. In politiek opzicht is het vraagstuk Korea nog bij lange na niet opgelost. En intussen wordt in Zuid-Azie het be staan van Vietnam door een steeds ern stiger wordende aggressie bedreigd. Ook hier komt de vraag naar voren of ingrijpen van de V.N. nodig wordt Hoop. Al' TALLOZE plaatsen in de wereld ligt de conflictstof nog hoog opge tast. Inzet van de krachten van alle goedwillende volken is nodig, wil men langs vreedzame weg de geschilpunten uit de weg kunnen ruimen. Het is dui delijk, dat het forum, waarvoor alle internationale kwesties dienen te wor den gebracht de Ver. Naties moet zijn. Thans zijn zestig staten in de Organisa tie verenigd. Hun twee milliard inwo ners, twee milliard mensen!, schaarden zich daarmede onder de blauwe vlag, I FOLKE BERNADOTTE Gaf in Palestina, in dienst der V.N., zijn leven voor de vrede.... de banier van de hoop. Verlangen naar en hoop op veiligheid en gerechtigheid voor allen. Moge dat verheven doel eens, mede door de Ver. Naties, be reikt worden. PEARL BUCK als ballet-impresario Onder auspiciën van de bekende schrijfster Pearl Buck zal Pearl Primus met haar groep dit najaar op Broadway voor het eerst met haar nieuwe dansen uit, Afrika optreden. Indra Kamadjojo heeft de afgelopen zomer in Duitse bad plaatsen gedanst. Van 19 tot 25 November zal in Luxem burg het eerste internationale mu ziekconcours van radio-Luxemburg worden gehouden. Het b'etreft hier een pianoconcours, waarop werken van Mau rice Ravel zullen moeten worden geïn terpreteerd. Het concours is geopend voor vrouwelijke en mannelijke pia nisten van alle nationaliteiten, die 1 Juni van dit jaar niet ouder dan 26 jaar waren. Een dergelijk Concours zal door radio-Luxemburg elk jaar onder het de vies ..Muziek voor alles" worden ge houden en steeds aan ben andere com ponist zijn gewijd. De eerste prijs be staat uit 50.000 Luxemburgse francs. Wan Jan de Hartog, die in Engeland door twee toneelstukken, op dit ge bied een goede naam heeft verworven, werd dezer dagen in Londen voor de eerste maal het werk „Het Hemelbed" ten tonele gebracht. Het heeft een be zetting van slechts twee personen en telt zes bedrijven. De Hartog schreef het stuk in 1942 in Nederland, kort voor hij op illegale wijze thet land wist te verlftten. Picasso,, die jrfja fkaiu. té klan ken heeft aan zijn enorm eeuvre aan schilderijen, maar zich ook een uitste kend pottenbakker toonde, is een zeer veelzijdig man, die zich in een telkens groter aantal kunstvormen wil uitleven. Dit wordt opnieuw bewezen door het feit, dat kort geleden in Londen de premiere ging van zijn toneelstuk „Be geerte aan de staart gevat". Het stuk is, hoe kan het anders, naar inhoud als stijl zeer revolutionnair. (Van onze ^liplomatieke medewerker). J-JET IS LEERZAAM de Russen in de Verenigde Naties gade te slaan. Zeker, zij zijn nog altijd lastig en van een werkelijk constructieve samen werking met hen is geen sprake. Maar de toon van hun redevoeringen is volkomen veranderd. Tijdens de Algemene Vergadering van 1949 was deze nog grof en brutaal. Een Russische oratie zonder ruwe uitvallen tegen de Westerse „oorlogsdrijvers en kapitalisten" was toen niet denkbaar. Nu ge draagt zelfs de sarcatische Wysjinski zich redelijk en tot verbazing van vriend en vijand, herinnerdp hij onlangs, met iets van weemoed in zijn stem. aan de prachtige samenwerking tijdens de oorlog. Dit moet vooral de VTees- achtigen, die steeds maar weer herhaald hebben, dat een passeren van do 38ste breedtegraad in Korea door de V.N.-troepen de Russen en rode Chi nezen tot inmenging in de strijd zou provoceren, en die doodsbenauwd waren voor Sowjet-represailles tegen de herbewapening van West-Duitsland, ver bazen. Zij zouden daartoe echter nooit gekomen zijn, indien zij zich van te voren hadden gerealiseerd, dat de Russen een traditioneel respect hebben voor militaire macht. £VENMIN hebben gelukkig! degenen gelijk gekregen, die drie maanden geleden de Koreaanse aggres sie het bewijs noemden van hun stel ling, dat de Russen reeds op het ogen blik bereid en gereed zouden zijn tot het voeren van een beslissende oor log tegen het Westen. Hun optreden in de politieke arena's van Lake Suc cess en Flushing Meadows na het be gin van de nu bijna voltooide mili taire actie der Verenigde Naties in Korea schijnt eerder het tegendeel aan te tonen. Slechts zij schijnen in het gelijk te staan,, die altijd hebben betoogd, dat de Russen alleen daar toeslaan, waar zij zulks ongestraft kunnen doen, dat zij niet, of beter gezegd nog niet, bereid zijn tot het voeren van een oorlog en dat zij daarom in de geval len, waarin zij te ver zijn gegaan, zich onmiddellijk zullen terugtrekken, wan neer zij met militaire macht gecon fronteerd worden. De vriendelijkheid van een Wysjins ki betekent tegenover de beledigende grofheid van een jaar geleden beslist geen koerswijziging. Men heeft slechts met een verandering van tactiek to doen. De Russische expansiepolitiek zal er één blijven van het grijpen van kansen, waar deze zich door de zwak heid van anderen voordoen. Moskou zal ook verder trachten zijn invloed uit te breiden en elk middel, van aan sporing tot burgeroorlog tot het steu nen van aggressie zijner satellieten, zal het daartoe heilig achten. Maar zo dra het gesteld wordt tegenover vast besloten tegenstand, steunend op wer-' kelijke kracht, zal het de mislukking slikken en zullen Wysjinski en Malik -enmisschien zelfs hun opperheeiv Stalin, koeren als duiven. De bom. NATUURLIJK was het niet de be trekkelijk geringe militaire macht, welke Amerika en enkele leden der Verenigde Naties aan MacArthur ter beschikking gesteld hebben, die de Sowjets noopte, de nederlaag van hun Noordkoreaanse satellieten te incas- PUIM 35 JAAR GELEDEN, omstreeks 1914, kwam er in Italië een film gereed, die een sensatie werd: „Cabiria", het verhaal van de val van C'arthago. Niemand minder dan Gabriele d'Annunzio schreef er het scenario voor. De geluidsfilm was toen nog niet uitgevonden, maar Ildebrando Pi- zetti componeerde b\j deze rolprent reeds een filmmuziek, de „Sinfonia del fuoco", die dan bij de vertoningen van de film door het theaterorkest uitge voerd diende te worden. En voor het eerst in de geschiedenis van de cinema tografie werden hier door regisseur Piero Fosco opnamen gemaakt met een rijdende camera. Maar dat alles verwekte toch niet de sensatie, waar door „Cabiria" tot een groot publiek succes werd. Want dat was uitsluitend te danken aan haar grootse monumentale ensceneringen, het indrukwekken de schouwspel, dat de film bood met haar massa-gevechten, imponerende I-randen en pompeuze schittering. Honderden figuranten kwamen er voor de camera, grote indrukwekkende decors werden er voor gebouwd; 't was een niillioenen-productie: de eerste superfilm.' De Amerikaans filmindustrie volgde het voorbeeld van „Cabiria" ai spoedig en begon ook superproduc ties in deze stjji te maken. Befaamd werden in dit genre Fred Niblo's „Ben' Hur" uit 1925 en „Het teken des Kruises" uit 1932 van regisseur Cecil Blount De Mille, die zich door Italië op het denkbeeld gebracht uit sluitend nog wijdde aan het maken van monumentale historische massa producties. \/!A AMERIKA is de historische mas sa-spektakelfilm weer naar haar oorsprong, Italië, teruggekeerd. Daar' maakte de regisseur Alessandro Blaset ti kort na de oorlog „Faibola". een film die enkele milliarden lires ge kost heeft. Een gigantische decorstad werd ervoor aangelegd, met fantasti sche paleizen, immense pleinen, cata comben, een massaal amphitheater en tientallen reconstructies van oude ga leien. Twintigduizend figuranten tra den er in op. zestig acteurs en nog een stuk of dertig leeuwen. En het resul taat is een film, die rufm twee en een half uur duurt. „Fabiola", waarvan de dialogen in het Frans werden nagesynchroniseerd, is vervaardigd naar het populaire boek van kardinaal Wiseman over de chris tenvervolgingen in het antieke Rome onder de laatste keizer van het oude Romeinse Imperium, Maxentius. Het is een tijd van verwarring, oorlogs dreiging en innerlijk verval. Onder het volk heerst ellende, waarvoor men de verantwoordelijkheid afwentelt op de christenen, die naar het heet de vei ligheid van de staat ondermijnen. On danks de heftige vervolgingen, waar aan ze telkens weer blootgesteld wor den, winnen ze dagelijks meer aan- angers, zelfs onder de Romeinse pa triciërs. En de corrupte profiteurskliek, die de magistratuur vormt, tracht tegen de wenteling der tijden in haar reeds wankelende macht krampachtig te 'handhaven. Ze vermoordt haar in vloedrijke tegenstander Fabius Seve- rus. een patriciër die per testament zijn christenslaven de vrijheid schonk. En zë hitst het volk op tegen de chris tenen, die immers door deze testa mentaire beschikking bij de dood van Fabius gebaat waren en dus ongetwij feld de moordenaars zijn van deze no bele Romeinse burgers. De opzet gelukt: nieuwe vervol gingen branden los. Keizer Maxentius decreteert de uitroeiing van alle chris tenen in het Romeinse Rijk, temeer om te verhinderen dat zij gemene zaak zouden maken met de legers van de Byzantijnse keizer Constantinus, die zich als verdediger van de christenheid heeft opgeworpen en tegen Rome ten strijde is getrokken. Tezamen met de christenen is ook een jonge Gallische zwaardvechter Rhual veroordeeld om in de arena de dood te vinden: hij zou als werktuig der christenen Fabius vermoord heb ben. Maar tussen deze Rhual en de dochter van de vermoorde, de jonge Fabiola, in wie het volk een symboo van het recht ziet. is een liefde ge groeid en Fabiola weigert zich aan dc zijde te stellen van de regeerders, die- de moord op Fabius aan de christenen wijten. Tussen de christenen die de dood in gedreven worden volgt zij Rhual in de arena. En wanneer de dui zendkoppige menigte, die van de slach ting zit te genieten, haar temidden van de terdoodveroordeelden ziet ver schijnen, wordt het plotseling alom duidelijk,dat het recht ditmaal niet aan de zijde is van hen die de chris tenen vervolgen. Het volk keert zich tegen zijn misleidende regeerders, aan wier dictatuur definitief een einde komt. daar op hetzelfde moment kei zer Constantinus Rome binnenrukt y^/AT ER MAAR aan opwindend schouwspel uit dit gegeven te halen viel heeft regisseur Blasetti er inder daad uit gehaald: „Fabiola" werd een overdadig kijkspel van mateloze pro porties, dat met zijn lawaaiige kitsch wel heel schril afsteekt bij de zo hart roerend zuivere tragi-comedie „Vier stappen in de wolken" welke Blasetti eveneens gemaakt heeft. De film ver telt haar verhaal verward en onge loofwaardig. Het eerste gedeelte, dat een schildering geeft van het leven in het Rome van de antieke keizertijd, valt er nog het meest in te waarderen. Vooral om de boeiende creatie, dio Mi ehei Simon erin te zien geeft als Fa bius Severus. Het spel van Michele Morgan, die in het begin van de film verrast door haar zuivere vertolking van de figuur van Fabiola. verdrinkt naarmate de film vordert in de zee van algemene middelmatigheid. waarin reeds van het begin af de prestaties van Henri Vidal als de zwaardvechter Rhual verzonken. De enige acteur, die zich de heie film door staande weet te houden, is wijlen Louis Salou hier in een van zijn laatste rollen te zien als de verraderlijke magistraat Fulvius, een prachtig gemarkeerde en allerminst oppervlakkig gebleven creatie. Maar het spel van enkelingen kan deze rol prent. die in wezen niet meer is dan een banale en oppervlakkige avontu renfilm op een aangrijpend thema: een massaspektakel vol pseudowaarachtig- heid, niet redden. De heroische vroomheid der eerste christenen kreeg in de film „Fabiola" geen epos. maar werd misbruikt als super-sensationeel „bioscoop-voer": de wellust waarmee in het laatste half uur der film martel-moorden getoond worden bij honderden tegelijk is in dit opzicht typerend -genoeg. Wanneer men zich slechts even zou voorstellen, dat „Fabiola" met haar „schilderach tig" gepolijste filmbeelden, haar bloem zoete romantiek, haar kakelbonte spektakel en tenslotte haar ten ge-' rieve van het smullende bioscooppu bliek breed uitgemeten martel- scènes. nu eens niet op de tijd van het antieke Rome sloeg, maar bijvoorbeeld op soortgelijke wijze de mensenvervol ging in Hitler-Duitsland met zijn mar telkampen en gaskamers zou hebben laten zien, dan wordt eerst recht dui delijk hoe afgrijselijk onwaardig en onwaarachtig deze film wel is. seren. Wat indruk maakte is de we tenschap, dat achter MacArthur de Amerikaanse atoombom staat alsmede een grote strategische luchtvloot om deze bom zo nodig naar doelen in de Sowjetunie te brengen. Maar de atoombom, waarvan de Verenigde Sta ten ongetwijfeld reeds verschillende honderden exemplaren bezitten, kat» voor een Sowjetunie, die op het ge bied der conventionele wapenen (tanks, artillerie enz.) een enorme voorsprong heeft, niet bij voortduring afschrikwekkend genoeg zijn, om haar van het streven naar de wereld heerschappij af te houden. Om precies te zijn: de Amerikaan se bom zal zijn vredebewarende wer king verliezen op hetzelfde ogenblik, dat de Sowjetunie harerzijds zoveel atoombommen en middelen om deze te vervoeren heeft geproduceerd, dat zij in staat zal zijn, het Amerikaanse UjllllllllllllllllllllllllllllllNlllllllillNlllllllllllliniinilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllNllllp Het foUtiefce. jacUi Michèle Morgan ale Fabiola en Louie Salou ale de prefect Fok)int. oorlogspotentieel een dodelijke klap toe te brengén. Op dat moment zal slechts een sterke conventionele strijd macht, opgesteld langs de Elbe, de Russen van de overmeestering van W.-Europa kunnen weerhouden. Voor het Westen gaat het er dus om, deze militaire macht, waarvan de basis eerst thans gelegd wordt, op te bou wen, vóór de Russen een aantal atoom bommen hebben vervaardigd, groot genoeg, om een werkelijk ernstige be dreiging voor de Amerikaanse indus triële installaties te vormen. Van het grootste belang zijn in dit verband bepaalde gegevens, waarover de Amerikaanse inlichtingendienst beschikt en die, volgens de serieuse New York Herald Tribune, in de krin gen, die het aangaat, als zo betrouw baar worden beschouwd, dat de Ame rikaanse militaire deskundigen ze ge accepteerd hebben als basis voor hun strategische „planning". Twee bommen per maand. Volgens deze gegevens dan produ ceert de Sowjetunie op het ogenblik twee atoombommen per maand en zal zij er per 31 December 1950 22 stuks van bezitten. Aangenomen wordt, dat de productie gedurende 1951 niet ver hoogd zal kunnen worden. Eind 1951 zullen de heersers in het Kremlin dus de beschikking hebben over 46 atoom bommen. Van 1 Januari 1952 ai' echter rekent men op een maandelijkse Rus sische productie van vijf tot zeven atoombommen, omdat de Sowjets op het. ogenblik bezig zijn in de Oeral 'n nieuwe, grote atoominstallatie te bou wen, die ongeveer op dat tijdstip ge reed zal zijn. Eind 1952 zal de Rus sische voorraad atoombommen der halve 100 tot 130 stuks tellen. En een slechts iets grotere voorraad, aldus hebben de experts berekend, is vol doende, om aan de Amerikaanse in dustrie aangenomen, dat de Rus sen dan over voldoende middelen be schikken om de bommen naar hun doel te leiden zodanige schade toe te brengen, dat een poging tot de defi nitieve verovering van West-Europa met redelijke kans op succes zou kun nen worden gewaagd. Verder heeft men dan nog geschat, dat de Russen in 1955 ongeveer 800 atoombommen zullen bezitten en dat het daarmede afgelopen zal zijn, want op dat ogen blik zullen de Oostduitse en Tsjechi sche uraniummijnen de enige, waar over de Sowjets beschikken uitge put z.jjn. Wanneer men deze calculaties als juist aanvaardt en uitgaat van de overtuiging, dat de Sowjetunie geen oorlog zal beginnen, waarvan zij niet verwachten kan, dat zij hem winnen zal, mag het Westen dus nog op twee jaar of misschien iets langer vrede rekenen. Maar wil het ook daarna van een zij het ook gewapende vrede verzekerd zijn, dan zal het er voor moeten zorgen, dat uiterlijk midden 1953 in West-Europa de militaire macht aanwezig is, die een oorlog voor het Kremlin, zelfs wanneer het over ruim 100 atoombommen be schikt, al te riskrant zou maken. Dat is een enorme taak, maar zij moet volbracht worden, indien men de vrij heid niet voor Stalins toendra-heil wenst te ruilen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 5