Etmaal in een trein zonder gl as
REBUS-PRIJSVRAAG
De gevaarlijke tijdbom die Hitier
heeft kunnen achterlaten
VOOR DE VIERDE MAAL DE
Nog steeds f 500.- prijzen
Nederlandse ploeg naar Hamar
Blonde Greetje uit de polderin
koude Koreaanse winternacht
De humor laat onze
jongens niet los
KERKELIJK NIEUWS
IVF de publicatie van
nevenstaand artikel be
ginnen wij een serie van
drie bijdragen, welke de
L.V.D.-correspondent bij het
Nederlandse detachement
in Korea naar het vader
land seinde. In zijn eerste
reportage beschrijft de cor
respondent de reis van de
Nederlandse vrijwilligers
naar het Noorden in een
trein zonder ramen en ver
warming bij een tempera
tuur van vele graden onder
nul.
Mensen zonder dak, dekking en doel
WinterhanderfpiJllQI,
DE WILLEM "ËARENDSZ
HAD GOEDE VANGSTEN
Komt Nepals koning terug?
Urndeksel was niet zoek
Haat, verveling en arbeidsschuwheid
Ontwortelde massa
Ook Biesbrouck naar 't
zonnige Zuiden?
McCloy verhuist naar Bonn
Demonstratie in Amsterdam
DONDERDAG 4 JANUARI looi
Met het Korea-detachement naar het Noorden
(Bijzondere correspondentie)
^AT zou u denken, lezer, van een reisje door een met sneeuw bedekt land,
een dag en een nacht lang, in een niet verwarmde trein, die voor driekwart
geen ramen heeft, ja waarvan sommige wagens zelfs helemaal geen banken heb
ben? Ik stel me zo voor, dat u dat niet prettig zoudt vinden, temeer als die reis
door een gebied gaat, dat nu niet bepaald „veilig" genoemd kan worden.
|illllllllllllllli!ll!llllllillllll!lllll!lllll>illllillilllllllllll!llilllllllllllllllilllllll!!ltlllllllllll!!lü
MAAR laat ik bij het begin beginnen
en dat was in Taegu, in het United
Nations' Reception Center, waar we op
de kop af negen dagen hebben gezeten.
Wat we in die negen dagen zoal heb
ben gedaan? Uitrusting ontvangen, een
marsje maken en onze wapens inschie
ten op de zogenaamde „Rifle Range".
Administrateurs trachtten hun bureaux
in te richten, koks gingen hun keukens
opzetten, de doktoren openden hun ge
lukkig steeds schaars bezette ziekenza
len, ja zélfs dacht de facteur erover
post te gaan uitreiken. (De goede man
heeft daar in Taegu slechts één keer
de gelegenheid voor gekregen). Enfin,
u begrijpt wat ik bedoel: we pakten uit.
Of een legeronderdeel ten velde nu er
gens één uur dan wel drie maanden
blijft zitten, uitgepakt wórdt er. En dus
kwamen ook bij ons de spullen voor de
dag. En juist begon de boel een beetje
te draaien, toen er op die bewuste ne
gende dag, een Zaterdagavond nog wel,
het bericht binnenkwam: Alles inpak
ken en morgenochtend om zes uur weg,
naar het Noorden". Wég was de illusie
van een héél klein beetje Zondagsrust.
Inpakken!
De Zaterdagavondsfeer, die we, als
rechtgeaarde Nederlanders toch overal
mee naar toe schijnen te nemen, was
verdwenen. Iedereen greep naar bullen,
iedereen rende, haastte en jachtte om
op tijd klaar te komen. Gelukkig werd
de soep zoals zo vaak ook hier
niet zo heet gegeten, als ze werd
opgediend, want het bleek al gauw, dat
het vertrek 24 uur werd uitgesteld en
bepaald werd op Maandagmorgen 4
December. Dit nam echter niet weg,
dat er haast gemaakt diende te wor
den!
Nimmer is er meer gelopen, meer ge
rend, getimmerd, gezaagd, gepakt en
gesjouwd.
Jeeps en trucks reden af en aan
naar het stoffige kamp en zelfs gedu
rende de nacht was er nauwelijks iets
merkbaar van verminderde activiteit.
En zo werd het Maandagmorgen, het
tijdstip van vertrek van het grootste
gedeelte van het detachement. Van te
voren waren er namelijk drie convooien
vertrokken per auto. Eén kwartierma
kers convooi en twee jeeps- en truck-
convooien, die respectievelijk tot taak
hadden legering te zoeken en het wa
genmateriaal over te brengen. De rest
ging dus, zoals gezegd, per trein. En
wat voor trein!
De Oriënt-express.
flNZE eerste gedachte bij het zien van
de fraaie verzameling wagons was:
„Op de dump er mee". Het geval bleek
echter wel degelijk voorbestemd om ons
„naar het hoge Noorden" te transpor
teren en onder veel hilariteit werd de
wankele massa ijzer en hout beklom
men Bepaald schoon was het interieur
ook niet en de typische knoflooklucht
die m heel Korea hangt was ook
hier duidelijk merkbaar.
U had die „trein" eens moeten zien
met haar fraaie opschriften als „Res
tauratie", „Alleen le klasse", „Gereser
veerd tot Den Haag" enz. De tocht met
deze „Oriënt-express" heeft bijna twin
tig uren geduurd. We waren op een
lange tocht voorbereid. Er waren rant
soenen; er was muziek en er was een
goede stemming. Misschien denkt u, dat
alleen rantsoenen van belang zijn en
dat dat andere op de tweede plaats
komt. Ik geloof dat niet. Niemand ge
looft dat. Neem een wagen, een vee
wagen, die tocht door al zijn kieren
en spleten. Ziet er een stel soldaten in
met een doos „Rations" en een gitaar.
De koekjes, de sigaretten en de zuur
tjes uit het rantsoen zijn zó op, maar
van de gitaar en de stemming, die er
altijd is, leven ze drie dagen
Ge moet eens een avond meemaken
in zo'n duistere trein, die zich hortend
Ned. Hervormde Kerk.
Beroepen te Baarn: G. W. Scholte
te Ooster- en Westerblokker. Aange
nomen naar Erica: C. de Jongh te
Warfhuizen; naar PietersburenW. Rogge
veen, candidaat en hulpprediker te Vel-
sen. Bedankt voor Randwijk: W.
Kranendonk te Hagestein; voor Aalburg'.
J. T. Doornenbal te Oene; voor Brakel: A.
J. Wijnmaalen te Oldebroek; voor Nijkerk,
derde predikantsplaats: J. Hovius te Hoo-
geveen.
Gereformeerde Kerken.
Beroepen te Heerjansdam en te
Lexmond: J. van Reeven, candidaat te
Rotterdam. Bedankt voor Hornhui-
zen-Kloosterburen: W. A. Lenderink te
Gees (Dr.); voor Murmerwoude: E. J.
Duursema te Westerembden; voor Strijen:
H. Numan te Hattem.
Geref. Kerken (onderh. art. 31 K.O.).
Aangenomen naar Loppersum-
Westerembden: G. A. Jansen te Hoorn—
Enkhuizen. Bedankt voor Kapelle a.
d. IJsel: A. H. Algra te Waardhuizen.
Christ. Gereform. Kerken.
Beroepen te Culemborg: C. Smits te
Driebergen; te Werkendam: P. v. d. Bijl
te Katwijk aan Zee.
Gereformeerde Gemeenten.
Beroepen te GoesH. Lichtenberg
te Rotterdam-West. Bedankt voor
Dordre ht: F. Mallan te Bruinisse.
Reportage uit Korea
Ilill
en stotend door bergen, dalen en pas
sen een weg zoekt. Ge moet eens een
avond gezeten hebben met een deken
om u heen en een vuurtje aan uw voe
ten, waarop ge „white potatoes" op
warmt. Ge moet eens met zijn allen in
goederenwagen hebben gelegen, kris,
kras door en over elkaar en dan eens
luisteren naar die troep.
Die troep, die op weg is naar het
Noorden, naar het gevaar, dat toch
eigenlijk steeds dichter bij komt.
Ais ge u dat kunt voorstellen, dan
zult ge haast niet willen geloven, dat
men daar „Home on the range" zingt
en „Oh, give me land, lots of land" en
„Kleine Greetje uit de polder". Dan
zult ge niet willen geloven, dat de hu
mor hoogtij viert, dat de ene mop na
de andere verteld wordt.
Zingende en kleumende.
£N de trein slingert voort, station na
station. Even rijden, even stoppen.
Want al is het hier koud, al ligt de
snieeuw op de velden en op de sawahs,
al vriest het hier soms, dat het kraakt:
ge zijt hier in het Oosten en alles gaat
er langzaam.
Maar we zijn er gekomen. Zingende
en kleumende. Rations etende en
aan het eindstation de kachel doven
de, die vindingrijke kou-lijders gefa
briekt hadden, 's Morgens om een uur
of acht stonden we op het eindstation
en kon iedereen zijn benen wat strek
ken en zijn dekens weer oprollen. We
waren twintig uur sporens „opgerukt".
Toen stapte op het besneeuwde per
ron een soldaat op me af, die zei: „Vindt
u ook niet, dat de stemming zó was?"
„Ja", zei ik, „maar had je anders
verwacht?".
Toen gaf hij een antwoord, dat ik u
niet wil onthouden. Hij zei namelijk
dit: „Gek is dat, maar is het niet zo, dat
humor en ontbering eigenlijk aan elkaar
grenzen?". Ik heb met m'n hoofd ge
knikt en hem nagekeken, toen-ie het
perron afliep met z'n zware ransel op
zijn rug. De sneeuw kraakte onder zijn
voeten.
Bitter oorlogsleed op Koreaanse wegen
Een stroom van twee millioen vluchtelingen beweegt zich thans achter het
front in Korea in zuidelijke richting, in de hoop ergens nieuw onderdak te
zullen kunnen vinden. In Poesan, de aanvoerhaven van de verbondenen aan
de zuidkust, zal voor hen in elk geval geen plaats meer zijn. Met de beschik
bare verblijfsruimte in deze stad is reeds tot het uiterste gewoekerd. Elke vier
kante meter ruimte in kerken, scholen, theaters, fabrieken en andere gebouwen
is er reeds ingenomen.
Horden vervuilde kinderen in
snerpende koude
De autoriteiten, die geen plaats
ruimte meer te vorderen of te verge
ven hebben, willen nu stromatten gaan
distribueren opdat daklozen zich daar
mede nog enige beschutting tegen de
koude kunnen verschaffen. En onder
wijl arriveren nog dagelijks duizenden
vluchtelingen uit het Noorden. Bij de
stations zwerven hördeh" vèrvuilde en
bedelende kinderen, huiverend onder
hun armelijke bedekking van oud le-
gergoed. De honger drijft velen tot
nachtelijke rooftochten.
Vele der vluchtelingen komen uit de
Noordelijke hoofdstad Pjongjang of
nog noordelijker van de Mandsjoerijse
grens en een groot gedeelte is de Zui
delijke hoofdstad Seoel ontvlucht. Een
honderdduizend vluchtelingen is af
komstig uit Noord-Oost-Korea, het ge
bied van Hamhoeng en Hoengnam, de
door de geallieerde artillerie en lucht
macht van de aardbodem weggevaag
de havensteden.
Vele vissers uit Poesan en omstre
ken hebben hun gewone bedrijf thans
verwisseld voor vluchtelingentrans-
port. Zij vragen het equivalent van
duizend Amerikaanse dollars voor het
overbrengen van een gezin. Inmiddels
doen Amerikanen, Zuidkoreanen en de
Wereldgezondheidsorganisatie hun best
om zoveel mogelijk hulp te bieden,
vooral aan de bejaarde vluchtelingen
en de kinderen.
Sedert begin December j.l. bevindt
de Willem Barendsz zich op de vangst-
gronden. Tot 22 December de datum,
waarop in dit seizoen de vangst op
baardwalvissen ingevolge internationa
le overeenkomst mocht worden begon
nen werd op potvissen gejaagd. Deze
heeft een productie van 12.142 vaten
(2024 ton) sperm-olie opgeleverd, tegen
4957 vaten in het vorig seizoen.
Verwacht wordt, dat het Nepalese
parlement zal toestemmen in de terug
keer van koning Tribhoevana op de
troon, zo verluidt uit gezaghebbende
Nepalese bron te New Delhi. De rege
ring van Nepal zou in principe met de
terugkeer van de koning accoord gaan.
HoofdprijsEen radiotoestel of heren-
of damesrijwiel naar keuze
Ja, die derde rebus, welke we eergisteren plaatsten, was niet zo eenvoudig. Maar
dat er een paar „zware" tussen zouden zitten, hebben we u reeds voorspeld. Dat houdt de
spanning er in en is voor iedere abonné, die zich voorgenomen heeft de eindstreep te halen,
een aansporing te meer om door te zetten.
De puzzle voor vandaag is weer een ..zacht eit'e"! Die vindt u zo! Let maar op! Dit
is de rebus:
Ziezo, nu hebt u nummer vier dus ook.
Nu nog twee maal en het leed is geleden. Nog even de tanden op elkaar. Maandag
a.s. krijgt u nummer 5 en Donderdag 11 Januari de laatste van de serie.
Daarna gaan we inleveren!
Mysterie werd opgelost
Enige maanden geleden
al gebroken
Het raadsel van de Amsterdamse urn
is gauwer opgelost dan men had kun
nen verwachten. Er blijkt n.l. noch van
éen misplaatste grap, noch van enige
andere euveldaad in de nacht van Oud
op Nieuw sprake te zijn geweest. De
deksel ontbreekt n.l. al enige maanden.
De autoriteiten herinnerden zich dat
plotseling, toen de Amsterdamse poli
tie al de gehele Dinsdag naar het ver
dwenen stuk had gezocht. Wat is er
n.l. aan de hand? Ongeveer drie maan
den geleden is een dronken zeeman
van vreemde nationaliteit het plant
soen binnengestapt en heeft per on
geluk het deksel vernield. Hij werd
opgepakt en vergoedde de volgende dag
op het stadhuis de aangerichte schade.
Aan de beeldhouwer, die destijds de
urnen vervaardigde, is opdracht ge
geven een nieuw deksel te maken. Hij
vertoeft echter in het buitenland en
daardoor is de opdracht nog niet uit
gevoerd.
Naar wij vernemen heeft het bestuur
van de KNSB besloten de rijders Kees
Broekman, Nico Olsthoorn (Maasdijk),
Wim van der Voort en Aad de Koning
(Ilpendam) de beide laatsten bevin
den zich reeds in het Noorden voor
rekening van de bond enige tijd, maai
in ieder geval tot aan de Europese
kampioenschappen, te Hamar onder
leiding van het lid van de technische
commissie Klaas Schenk, te laten trai-
Veeauto gleed van de dijk
De veehandelaar N. Borst uit Schoon
hoven, die gistermorgen met een auto
vol koeien op weg was naar de vee
markt onder de gemeente Lopik, is
door de gladheid van de hoge Lekdijk
gestort. De auto sloeg enkele malen
over de kop. De vrachtrijder werd met
een gebroken been uit de cabine be
vrijd. Drie koeien bleken door de val
gedood te zijn. De auto werd flink be
schadigd.
Milhoenen vluchtelingen in W.-Duitsland (2)
(Van onze speciale verslaggever)
I\E uitgewezenen uit de door Rusland
en Polen bezette gebieden, de op
drift geslagen massa, die thans in Ne
der Saksen, Westfalen, Sleeswijk Hol-
stein en Beieren is neergestreken, zijn
mensen, die, ondanks alle ellende, die
zij hebben doorgemaakt, nog altijd de
hoop koesteren, dat zij eens hoe
lang het dan ook duren moge naar
„huis" zullen terugkeren. Er zijn er
onder deze ontwortelde massa, die wel
licht wel naar een nieuwe oorlog verlan
gen, omdat zij er nooit ellendiger aan toe
zuilen zijn dan thans en omdat een
nieuwe krijg hun geboortegrond mis
schien weer vrij zal maken.
Zij zijn in West-Duitsland allesbe
halve enthousiast ontvangen, wat nie
mand zal verwonderen als men be
denkt welke problemen er met deze
onverwachte gasten hun intrede de
den.
De eerste vluchtelingen werden in
scholen, ziekenhuizen en staats- of ge
meentelijke gebouwen ondergebracht.
Maar de stroom groeide met duizenden
per dag. die noodgedwongen inge
kwartierd moesten worden.
Men weet te goed wat er aan het
woningprobleem in ons eigen land vast
zit om niet te kunnen begrijpen, wat
deze invasie in het verslagen en ont
redderde Duitsland betekende. In een
stad als Oldenburg, die door het oor
logsgeweld nog wonderlijk gespaard is,
kreeg men pef gezin één of twee
vluchtelingenfamilies in huis. Dorpen
met 1000 inwoners kregen er vaak 1200
of meer bij. Alle misère van het ge
dwongen samenwonen kwam tot uiting,
de haat, uit machteloosheid geboren,
vlamde op en men erkent algemeen,
dat de zogenaamd particulier gehuis
veste vluchtelingen het zwaarste lot
te dragen kregen.
Alle rangen en standen
Daaronder bevinden zich mensen
van alle rangen en standen, voorheen
armen en rijken, onontwikkelden en
intellectuelen. Ook deze mensen heb
ben hun gevoel van eigenwaarde gro
tendeels behouden. Een hereboer, die
thans grondwerker is, een professor,
die kantoorbediende is geworden, spre
ken nog graag eens over de goede
oude tijd en prikkelen daarmede hun
gastheren, die in hen niets anders dan
paria's, verpauperde en hulpbehoe
vende landgenoten zien.
De spanning, die hieruit ontstaat
en trouwens het gehele vluchtelingen
probleem wordt wel eens genoemd:
de gevaarlijkste tijdbom, die Hitier
heeft achtergelaten.
De millioenen van deze zich veron
gelijkt voelende massa's staan in dit
onevenwichtige tijdsgewricht voor alle
invloeden open, wanneer handige po
litieke agitatoren daarvan gebruik
willen maken. Ondanks alle ellende
zijn zij wellicht minder vatbaar voor
communistische propaganda, omdat zij
te zwaar onder de methoden van het
Oosten moeten lijden. Men zou ze ge
makkelijker in een rechts extremisti
sche richting kunnen drijven, maar het
is opmerkelijk, dat symptomen daar
van zich nog niet duidelijk geopen
baard hebben.
Er is meer sprake van een zekere
lethargie, van arbeidsschuwheid, van
een groeiend minderwaardigheidsbe
sef, dat ook zijn gevaren kent omdat
de misdaad er een gunstige voedings
bodem kan vinden. In het belang van
een groeiende Europese gemeenschap
moet deze haard van sociale en poli
tieke onrust worden uitgeroeid door
deze mensen werk en brood te geven
en hen hun zelfvertrouwen te doen
herwinnen.
Internationaal probleem
Wanneer men bedenkt, dat dit eigen
lijk een internationaal probleem is,
mag men er enigszins verbaasd over
zijn, dat de hulp uit het buitenland
de Marshallhulp en die van de grote
lichamen voor internationale proble
men tot dusver ontoereikend is ge
weest.
Misschien hebben de Duitsers zelf
er nog niet alles aan gedaan wat zij
doen konden maar vastgesteld moet
worden, dat door Charitas en Evange-
lisches Hilfswerk, door de „Lander"
en de nieuwe Bondsrepubliek reeds
milliarden Marken zijn uitgegeven om
de ergste nood te kunnen lenigen, dat
er bij de coöperatieve woningbouw re
kening met enkele millioenen wonin
gen voor vluchtelingen wordt gehou
den, dat er reeds zeshonderd millioen
Marken aan credieten voor vluchte-
lingenbedrijven werden uitgegeven en
dat men voornamelijk getracht heeft
duizenden jongeren een „Heim" en
lonende arbeid te verschaffen.
De vluchtelingen hebben hun hoop
gesteld op de plannen, welke de
U.S A.-studiecommissie aan de U.S.A.-
regering en het parlement zal voor
leggen, maar intussen leven hier nog
270.000 mensen in kampen, honderd
duizenden in behuizingen, die men
onterend moet noemen. Het zijn in het
bijzonder de kinderen, die dringend
kleren en vooral ook een stukje speel
goed nodig hebben.
Het buitenland helpt
Hier kan het buitenland helpen. De
nemarken, Noorwegen. Engeland, Zwit
serland, delegaties uit de U.S.A. doen
reeds wat zij kunnen
Ook in Nederland is een commissie
gevormd, die zich het lot der kinderen
heeft aangetrokken en in verscheidene
plaatsen van ons land al zoveel kle
ren en speelgoed heeft verzameld, dat
een eerste zending daarvan naar het
kamp Roffhausen kon worden ver
zonden. In de hier genoemde Natio
nale Commissie voor vluchtelingen
hulp, waarvan de heer Neher, direc
teur-generaal van de P.T.T., voorzit
ter is, zijn tal van kerken en organi
saties vertegenwoordigd, de vereniging
Humanitas, de Unie van Vrouwelijke
Vrijwilligers, het Nederlandse comité
van de U.N.A.C., het Nederlandse
Rode Kruis, de Ned. Herv. kerk, de
Geref. kerken, het Landelijk Kath soc.
charitatief centrum en het Landelijk
Interkerkelijk Bureau Noodvoorzie
ning.
Het is begrijpelijk, dat men van Ne
derland uit zelfs als men zich tot
kinderhulp bepaalt niet voor alle
kampen kan zorgen en om versnippe
ring van de gaven te voorkomen, heeft
men er hier een twaalftal geadop
teerd.
De vertegenwoordigers van deze Na
tionale Commissie, vijftien journalisten,
die de Nederlandse pers in al haar
schakeringen vertegenwoordigen, zijn
vier dagen in Nieder Sachsen geweekt
om persoonlijk een indruk te krijgen
van de toestanden in de vluchtelingen
kampen.
Over onze tocht en wat wij daarbij
gezien en gehoord hebben, zullen wij
in een volgend artikel vertellen.
Broekman vertrekt een dezer dagen
naar Noorwegen. Olsthoorn zal op 10
Januari naai- Hamar gaan. Op die dag
reizen ook Wervers (Rotterdam), De
Goede (Amsterdam), Vermeulen (Breu-
kelen), De Graaff (Rotterdam) en
Charisius (Leeuwarden) naar net
Noorden. Dit vijftal rijders vormt net
Broekman Van der Voort, De Koning
en Olsthoorn de leden van de kern
ploeg, waaruit te zijner tijd het vier
tal wordt gekozen, dat op de Europese
kampioenschappen, het laatste week
einde van Januari te Oslo te houden,
zal starten.
Biesbrouck, de linkshalf van R.C H.
in het Nederlands elftal, heeft Dinsdag
bezoek gehad van twee Italiaanse voet
balscouts, die hem wilden contracteren
voor een nog niet met name genoemde
profclub in Zuid-Italie. Omdat Bies
brouck juist op het punt stond van hat
kantoor waar hij werkzaam is, naar de
training in het Olympisch Stadion te
vertrekken, werd het onderhoud een
dag verschoven. De Italianen deden
Biesbrouck hierbij enkele aanbiedingen,
maar wilden de naam van de Italiaanse
club nog niet bekend maken. Ook de
den zij nog geen toezegging omtrent het
bedrag, dat zij Biesbrouck zouden kun
nen aanbieden. Wel werd hem verze
kerd, dat voor hem en zijn gezin (Bies
brouck is gehuwd en heeft een zoontje)
voor woongelegenheid zou worden ge
zorgd, voorlopig in een hotel, terwijl
zijn maandsalaris plus premies onge
veer 800 a 900 gulden zou bedragen.
Biesbrouck die in principe bereid bleek
een prof-contract aan te gaan, zal zich
enkele dagen beraden, waarna een
nieuw onderhoud zal plaats hebben.
Het hoofdkwartier van de Ameri
kaanse Hoge Commissie zal verplaarst
worden van Frankfort naar Bonn, zo
heeft de Hoge Commissaris, John
McCloy, medegedeeld. De verhuizing
zal tegen het einde van September vol
tooid zijn. Hij zeide, dat dit een belang
rijke stap zo betekenen in 't totstand-
brengen van normale betrekkingen met
de Westduitse regering. McCloy zeida
verder met genoegen te kunnen mede
delen, dat de kosten van inrichting en
verhuizing niet de bezettingskosten zou
den drukken doch betaald zouden wor
den uit Amerikaanse tegenwaarde
fondsen.
Woensdagavond om kwart over acht
werd er in de omgeving van de Fer
dinand Bolstraat te Amsterdam een
demonstratie gehouden waarbij leuzen
werden geroepen als „Weg met het
fascisme" en „Wij zijn tegen de her
bewapening van Duitsland". De poli
tie heeft de demonstranten verspreid
en daarbij een arrestatie verricht, als
gevolg van verzet.
Minister Acheson heeft gisteren
met de Britse en de Franse ambassa
deur te Washington de kwestie van de
grondstoffenvoorziening besproken.
