Machtigen en dwazen in de ogen
van een diplomatenvrouw
Bruine broeders in de Nederlandse koude
Sinclair Lewis te
Rome overleden
Machinegeweren tussen beddegoed
en granaten in de zakken der kinderen
Sowjets accoord met beperkte
bewapening van West-Duitsland?
Gerepairieerden vormen een van de
grote problemen van deze tijd
Goed begrip is hard
nodig
Naweeën van de vorstperiode
Minister Marshall over
de dienstplicht in de V.S.
EEN VOETBALPOOL MET
VREEMDE PRAKTIJKEN
Duizend ton poters naar
Bulgarije
Vrouw in brand geraakt
Nederland kreeg de
plaats toegewezen
Franse ministerraad keurt
landbouwplan goed
De memoires van de vrouw van een
Italiaanse gezant
AL BROWN LEEFT NOG
Het kader van Bandungs
politiecorps in arrest
Het Westerse antwoord op
de Russische nota
Bijeenkomst van Grote Vier
zou ramp uitstellen
DONDERDAG 11 JANUARI 1951
£B IS VOOR DE GEREPATRIEERDE bruine broeders en zusters in Neder
land al heel wat gesproken, geschreven en geoordeeld. Zij hebben het hier
niet prettig, zij voelen de koude meer dan wij, zij zijn onwennig, zij kunnen'
zich niet aanpassen aan onze levensgewoonten en werkwijzen, kortom, van
dat dorado Nederland, waarvan zij zich in hun ietwat paniek-aehtige stem
ming, ergens in Indonesië, heel wat hebben voorgesteld, is voor hen niet veel
overgebleven. Het werd voor zeer velen hunner een desillusie, geljjk de gang
van duizenden Nederlanders naar Indonesië dat omgekeerd ook is geworden.
Het eerste zware ogenblik kwam al in Priok, toen de tros werd losgesmeten
en het Wilhelmus over de kade klonk. Toen zagen wij behalve de blijde ge
zichten van de thuisvarende K.L.-ers, met op de achtergrond de onvergete
lijke, wuivende palmen van Palmbeach, ergens op het tussendek van het
troepenschip een bruine KNIL-broeder troosteloos op een bank zitten. De
man had andere gedachten dan wij: hij ging weg van zijn geboortegrond,
waarvoor hij gevochten had en die hjj wellicht nooit zou terugzien. Een traan
kwam in zijn donkere ogen; hij hield zich verder goed voor het naast hem
rittende zoontje, dat dit varen reusachtig vond. Maar achter dit droeve, ove
rigens ondoordringbare bronzen masker was de vraag te lezen: wat nu, waar
ral ik terecht komen, hoe zal het verder met ons gaan?
en niet zo'n kleintje ook. Men vindt ze
vrijwel in ieder kamertje.
Luisterrijk en goedkoop! „In Betawi
twee duizend gulden en hier maar drie
honderd, toean, spot goedkoop!" Waar
om dan niet zo'n mooie glimmende kast
gekocht van het kledinggeld? Men is zó
verliefd op zo'n apparaat, dat aan war
me dikke kleding en wollen kousen en
sokken niet wordt gedacht.
Kwaad worden over zoiets, als je zelf
genoegen neemt met een ontvangertje
van nog gee/i honderd gulden?
Welneen, als men weet, hoe deze
brave lieden zijn opgegroeid onder de
palmen en de ruisende pisangbladeren,
tevreden met hun arangcomfoortje m
een eenvoudig gemeubileerd ruim huis
en van tijd tot tijd hun kippetje, kan
men bij het constateren van zoiets al-
LIET WAS er een van de ongeveer dui-
zend, die met onbekende bestem
ming Java verlieten en die de meest
verbitterde, Nederlandse repatriërende
soldaat tot nadenken bracht en deed
vragen: wat moet er van deze mensen
terecht komen in dat kille kikkerlandje
van ons.
Hij begrijpt het niet, zoals hij in zijn
tropentijd zoveel niet begrepen heeft;
zomin als zijn bruine broeder iets be
grijpt van het tempo der blanda's, die
daar maar jaar-in, jaar-uit geploeterd
hebben onder de tropenzon, alsof zij in
het Nederlandse herfsttij verkeerden in
plaats van in de zwoele warmte tijdens
de kentering of da drukkende hitte van
de Bataviase Benedenstad....
En ais dan tijdens de verdere reis
blijkt, dat die reisgenoten graag de
blanken zien werken en dat de Indone
sische dames de ligstoel verkiezen bo
ven een dagelijks kort verblijf in de
kinderkeuken, dan is bij de Hollandse
soldaat wat hij noemt „de boot hele
maal aan".
Maar zoals in de rimboe, waar veel
leed gezien is, steeds het goede hart
van de Nederlandse soldaat sprak, zo
sprak het ook weer aan boord van het
overvolle troepenschip, waarop men
als „displaced persons" werd vervoerd
en behandeld. Er gingen jongens naar
de kinderkeuken om te helpen, want, zo
redeneerden zij, wat kunnen die arme
kinderen eraan doen?
Een probleem.
Hiermede is het probleem van de In
donesische families in Nederland ge
schilderd: zij voelen niet, wat hier van
hen verlangd en verwacht wordt, zij
vinden het raar, als wij verwachten,
dat de vrouwen meewerken. Een man
kan zijn vrouw toch niet als baboe De-
handelen? Hoe zij dan wel het werken,
ja het ploeteren van hun Nederlandse
kampgenoten en van de sociale werk
ster in hun kamp pardon, het heet
tegenwoordig „Woonoord" beschou
wen, wij weten het niet. Deze sociale
werksters, die aanpakken, waar dat no
dig is en die even bekwaam de pen
hanteren om verzoekschriften en for
mulieren voor de bruine broeders en
zusters te schrijven, als zij de kinderen
behulpzaam zijn, deze werksters zijn
op alle mogelijke en onmogelijke uren
de vriendelijke vraagbaak voor deze
hulpeloze en hulpbehoevende mensen,
die dan ook met hun volle gewicht op
de hulp van die zijde steunen. Gebrek
aan zelfvertrouwen bij de gerepa-
trieerden, gemakzucht, of de opvatting,
dat „ze er toch voor zijn"?
Wij vermogen hierop geen antwoord
te geven, maar een feit is, dat die hulp
niet ontbeerd kan worden. Aan som
mige woonoorden is echter geen sociale
werkster verbonden; daar vormt de
komst van de administrateur D.M.Z.
(Dienst Maatschappelijk Zorg) eenmaal
per week het enige steunpunt in alle
problemen, die een oplossing eisen. In
die woonoorden is een door de DUW
aangestelde beheerder de enige vraag
baak. Deze beheerders hebben echter
te zeer hun aandacht nodig voor de re
geling van voeding en aanverwante
keukenproblemen en voor de verdeling
der beschikbare woonruimte om nog
belangstelling te kunnen tonen voor al
lerlei verzoeken. Daarbij missen zij
vaak de tact en het geduld, dat het
werken onder de gerepatriëerden eist.
daar dezen een sterk gevoel van trots
hebben. Het is de beheerders, komend
uit een eenvoudig, nuchter Nederlands
milieu, onmogelijk zich te verplaatsen
in de gedachteigang van de gerepa
triëerden met het gevolg, dat zij zich
dikwijls ergeren aan de hun vreemde
mentaliteit en gewoonten.
Zij «ouden verkommeren
UADOEN de gerepatriëerden de hulp
van de sociale werkster en de admi
nistrateur niet, zij zouden verkommeren
temidden van hun schamele barang,
him bescheiden inboedeltje en hun won
dermooie radiotoestel. Ja, radiotoestel,
leen maar zeggen, dat zij slachtoffer
zijn geworden van de tragische ontwik
keling der situatie in Indonesië, hun
geboorteland, waar ze nu vijftiendui
zend kilometer van verwijderd zijn.
Neem het ze dan niet al te kwalijk,
dat ze de neiging hebben het zijn
vaak weer de administrateur D.M.Z. en
de sociale werkster, die het voorkomen
om het grootste deel van het kle
dinggeld te besteden voor een bontjas
en dat zij lachend opmerken: „lekkerr
toch, mevrouw". Of als een man een
tijdelijk verwarmende borrel of dure
plakken chocolade belangrijker vindt
dan goede, warme kleding voor vrouw
en kinderen.
Zij moeten wennen.
Men vergete niet, dat deze mensen
van rond de evenaar, die plotseling, al
dan niet in paniekstemming, besloten
hebben om naar het dorado te gaan,
dat Nederland heet, zich nu ineens
moeten wennen aan alles, wat voor ons
hier op de 52e breedtegraad doodge
woon is, maar voor hen even vreemd
als voor de baroe in ïndonesie de man-
dibak en de goeling. Zij zijn als het
ware kasplanten, die in een koelkast
zijn overgebracht, zodat zij veel kracht
zullen moeten opbrengen om overeind
ta blijven en veel steun in velerlei
vorm nodig hebben. Maar vooral: snel
le hulp. Aan die snelheid mankeert,
door de lange weg der bureaucratie,
nog wel eens het een en ander. De hier
geboren gerepatriëerden valt het even
eens zwaar om in het vaderland, be
rooid van eigen huis en haard, zich te
moeten aanpassen in de kampsfeer van
een barak.
In een slotartikel zullen wij een en
ander vermelden over het verblijf in
een „woonoord" en over wat de men
sen daar wel en niet bezitten.
De Amerikaanse minister van De
fensie, George Marshall, heeft voor een
subcommissie van de Senaat aange
drongen op onmiddellijke oproeping
van 450.000 ongehuwde jongemannen
van 18 jaar voor de militaire dienst,
teneinde de sterkte van de Amerikaan
se strijdkrachten op te voeren. Volgens
Marshall dient de huidige dienstplicht
wet aangevuld te worden met een
stelsel van algemene dienstplicht, ook
voor bovengenoemde leeftijdsgroep. Op
het ogenblik zijn alleen mannen van
19 tot 26 jaar dienstplichtig.
De Haagse politie heeft de directeur
van de voetbalpoolonderneming „The
Netherlands Goal", P. J. van der V.
uit Den Haag, gearresteerd.
Van der V. wordt verdacht van op
lichting. Hij zou in zijn blad hebben
gepubliceerd, dat aan bepaalde perso
nen, die voetbaluitslagen op de juiste
wijze hadden voorspeld, grote geld
bedragen waren uitgekeerd, hoewel
deze mensen in werkelijkheid niets
hebben ontvangen.
Het is niet onwaarschijnlijk, dat in
deze zaak nog meer arrestaties zullen
volgen.
Naar het Hd.bl. meldt, is het handels
verdrag. dat Nederland in December
1948 met Bulgarije heeft gesloten, ver
lengd tot het einde van 1951. De in- en
uitvoercontingenten zijn verhoogd en
Nederland zal thans duizend ton poot-
aardappelen mogen leveren, alsmede
voor f 100.000 landbouwzaden, zaai
granen, bloembollen en boomkwekerij
producten en f 150.000 aan vis en vis
conserven. Nederland heeft in 1949 voor
f 158.000 aan aardappelen en peulvruch-
ten uit Bulgarije ingevoerd en in 1950
voor f 220.000 aan peulvruchten.
Begraafplaats uit de tijd
van Herodes gevonden
Bij opgravingen in het gebied van
Wadi Elbadan, nabij Nablus (Palesti
na), is een begraafplaats gevonden uit
de eerste eeuw voor Christus, uit de
tijd van Herodes. Het mausoleum be
vat drie grote, in de rotsen uitgehou
wen zalen.
In de eerste twee bevinden zich
vier sarcophagen roet beenderen. In
de derde zaal vond men vijftien graven
van twee meter lang en zestig centi
meter breed, gelegen in oost-weste
lijke richting. In de graven werden
glazen armbanden en lampen aange
troffen.
Omstreeks kwart over zeven Woens
dagavond is een zeventig-jarige vrouw
in een perceel aan de Volendammer
weg te Amsterdam met haar kleding
in aanraking gekomen met het electri-
sche kacheltje. De kleren van de vrouw
raakten in brand, waardoor zij zo ern
stig werd gewond, dat haar leven in
groot gevaar verkeert. Zij is naar het
Binnengasthuis overgebracht.
Door de stroom is het ijs in het
IJselmeer gaan kruien. Grote schot-
senmassa's werden in West-Fries
land tegen de dijk gestuwd. Bij
Wijdenes gaf het ijs het boven
staande beeld te zien.
Op 66-jarige leeftijd is gisteren te
Rome ten gevolge van longontsteking
overleden de Amerikaanse schrijver
Sinclair Lewis, wiens belangrijkste
werken waren „Babbitt", „Main Street",
„Arrowsmith" en „Elmer Gantry".
Sinclair Lewis werd in Februari
1885 te Sauk Center geboren als zoon
van een arts. Zijn geboorteplaats speel
de een belangrijke rol in zijn werk en
diende als model voor „Gopha Prairie"
in zijn roman „Main Street". In 1926
kreeg hij de Pulitzerprijs, die hij wei
gerde, omdat hij anderen daarvoor
meer in aanmerking vond komen dan
zichzelf. In 1928 vestigde hij zich als j
farmer in Vermont en huwde de jour
naliste Dorothy Thompson Dit was
zijn tweede huwelijk, dat evenals he
eerste, met een echtscheiding eindig
de. Toen in 1930 de Nobelprijs aan Le
wis werd toegekend, vond dit in Ame
rika geen algemene instemming. Dt
oppositie luwde echter en in 1931
kreeg hij het ere-doctoraat van de
Yale-universiteit. In zijn werken be-
critiseerde Sinclair Lewis het leven in
de kleine Amerikaanse steden, de hui
chelachtige geestelijkheid en de za
kenlieden. In sommige steden werd
Elmer Gantry", de geschiedenis van
een losbandig predikant, verboden.
y Koreaanse guerrilla s tussen de vluchtelingen
Behalve van de troepen van de Noordkoreanen en Chinese communisten, die
over een grote overmacht beschikken, ondervinden de verbonden legers in
Korea veel last van de honderdduizend vluchtelingen, die langs de stellingen
trekken om veiliger oorden te bereiken. Dit komt voornamelijk door de guerilla's
die zich onder de vluchtelingen hebben verscholen en die machinegeweren en
andere wapens verbergen in de bundel beddegoed, welke zij meevoeren. Zij
ontzien zich zelfs niet om de zakken der kinderen met handgranaten te vullen,
teneinde achter het front hun terreur te voort""""?!.
Manoeuvres in N -Ierland
Rond het rumoer in verband met het
deelnemen van Nederl. marinevlieg
tuigen aan de manoeuvres in Noord-
Ierland, wijst men er te bevoegder plaat
se in Den Haag er op, dat de militaire
leiding van het Atlantisch Pact Noord-
Ierland heeft uitgezocht als oefenter
rein voor marinevliegtuigen. Een poli
tieke rol speelt Nederland daarbij na
tuurlijk geenszins, wel een onderge
schikte militaire rol. Van Nederlandse
zijde wordt het betreurd als men in
Ierland Nederland partij wil zien in de
moeilijkheden, die tussen Ierland en
Engeland bestaan. Het gaat hier slechts
om een oefentijd van zes weken. Tech
nische motieven hebben bij het vast
stellen van dit oefenterrein de doorslag
gegeven.
De Franse ministerraad heeft zijn
goedkeuring gehecht aan het plan van
de minister van Landbouw, Pflimlin,
voor het scheppen van een gemeen
schappelijk agrarische markt der Euro
pese landen naar het voorbeeld van het
plan-Schuman.
Het plan zal thans door een inter
ministeriële commissie aan een nader
onderzoek worden onderworpen, alvo
rens de andere landen van Europa zul
len worden uitgenodigd aan de uitvoe
ring deel te nemen. Hel ligt in de be
doeling in de eerste plaats gemeen
schappelijke markten te vormen voor
granen, suiker, wijn en zuivelproduc
ten.
De Sowjetunie is tot aanzienlijke
concessies bereid wanneer de West-
d uit se bewapening binnen bepaalde
grenzen en tot vijf a tien divisies be
perkt blijft, aldus zou Otto Nuschke,
vice-minister-president van de Oost-
Duitse staat in een interview met de
Stockholmse „Expressen" verklaard
hebben.
Nuschke zou verder gezegd hebben
optimistisch gestemd te zijn ten aan
zien van de mogelijkheid van het tot
stand komen van de Duitse eenheid en
van een snelle oplossing van de Duit
se kwestie in haar geheel. Volgens in
lichtingen zowel van Sowjetrussische
ais van Westerse zijde zou reeds met
een viermogendhedeneonferentie in
het komende voorjaar rekening gehou
den kunnen worden.
De verlaten kleuters
roepen „Omonee"
Geallieerde veiligheidspatrouiiies
kunnen slechts één op de twee- of
driehonderd personen fouilleren en dit
Is natuurlijk onvoldoende. De soldaten
der Verenigde Naties kunnen het ech
ter ook niet over hun hart verkrijgen
om de vluchtelingen tegen te houden
en daarom doen ze maar, wat ze van
af het begin in de oorlog in Korea heb
ben gedaan; Zij helpen de vluchte
lingen zoveel als maar mogelijk is.
Een enkele maal wordt een gezonde
man, die zich voor politie-agent uit
geeft, een geweer of een revolver af
genomen. Het kan inderdaad zijn, dat
Paard schoot jaar in
Gedurende de gehele maand
Januari worden er in de Gelderse
Achterhoek, traditie getrouw,
zogenaamde „Niejoarsvezieten"
gemaakt, waarbij bewoners van
boerderijen ter gelegenheid van
de jaarwisseling bezoeken afleg
gen bij de buurtbewoners. In
Kotten (gem. Winterswijk) gin
gen een paar buren met paard
en wagen bij een „naober" op
Nieuwjaarsvisite. Na aankomst
werd het paard op de deel vast
gebonden. Toen men een poosje
genoeglijk in de keuken bij elkaar
had gezeten, klonk er opeens
een knap op de deel. Hevig ge
schrokken ging men kijken. De
deel was één witte wolk, waar
in geen paard te onderscheiden
was. Het dier was vastgebonden
dicht bij een brandblusapparaat
en was hieraan gaan snuffelen
Het had de zekering stukgebeten,
met het gevolg, dat de inhoud
zich met een hevige knal over
de deel verspreidde. Nu de baas
het Nieuwjaar niet had ingescho
ten, deed het paard het maar.
(Van een correspondent te Parijs).
De hertog van Windsor was van
mening, dat onze generatie moest Boe
ten voor de vele grote fouten van on
ze grootvaders. De Republikein Her-
riot verraste haar met de mededeling,
dat Frankrijk zijn rijke erfdeel, zijn
godsdienstige, morele en civiele struc
„Ik heb hen zo goed gekend, zo luidt d© titel van de Franse uitgave der tuur, alles wat het aan goede en ge-
Mémoires, die mevrouw Cerutti, de echtgenote van de Italiaanse diplomaat, lukkige gaven bezat, noch aan Napo-
die zijn land ook in Berlijn vertegenwoordigde, onlangs gepubliceerd heeft, leon, noch aan de Republiek, maar aan
Met die „hen" bedoelt zij alle persoonlijkheden, die zij als diplomatenvrouw zijn Koningen te danken had.
in de laatste twintig jaar in gezelschapskringen" ontmoette en met wie ze In Bavreuth hoorde 2e hoe eell vlei.
regelmatig omging. „Denk er aan: de belangrijkste eigenschap, die de vrouw er Hitler toefluisterde, dat hij Parcifal
van een gezant moet bezitten, .s zich decoratjef te kunnen vervelen," had was - maar het onverwachte antwoord
Vittono Cerutti gezegd, toen hp de Hongaarse actrice Elisabeth von Pauley luidde: „Neen eerder Hans Sachs'" Ze
ten huwelijk vroeg. Mevrouw Cerutti komt in haar mémoires echter tot de was erbij, toen mevrouw von Ribben-
conclusie, dat zjj zich geen ogenblik heeft behoeven te vervelen
In 1928 zei Tsjitsjerin, de Russische
volkscommissaris voor Buitenlandse
Zaken, als tafelheer tegen haar: ,De
Sovjet-Unie behoeft zich niet te be
kommeren om de buitenlandse mo
gendheden. Wij zijn sterk genoeg om
geen enkele van hen te vrezen, met
één uitzondering: het Vaticaan".
„Graaf Brockdorff-Rantzau, de Duit
se vertegenwoordiger bij de onderhan
delingen in Versailles, die „zijn haat
tegen de Geallieerden niet onder stoe
len of banken stak", bekende haar, dat
de Bolsjewieken de charmantste men
sen waren, die hij ooit gezien had.
Madame Caillaux, die ze in Rio ont
moette, liet zich de woorden ontvallen1.
„U zult het niet geloven, maar ik kan
heel goed schieten". De vrouw van de
Franse staatsman had. zoals bekend is,
in 1914 de hoofdredacteur van de „Fi
garo" doodgeschoten.
Goering aei tegen ha» ovmt Winden-
burg: „Die oude man was al 50, toen ik
geboren werd. Hij moest inzien, dat
het tijd voor hem is om af te treden.
Maar hij staat erop te blijven en de
zege van het nationaalsocialisme te ver
hinderen".
Baronesse von Birkenfeld, een van
de weinige Nazivrouwen, die gevoel
voor humor hadden, vertelde haar. dat
Eva Braun er maar niet in kon slagen
het cadeau te vinden, waar de Fiihrer
van droomde: het moest een theetafel
zijn met een glazen plaat, waaronder
kleine visjes zwommen; „en ik zou hem
in een doorzichtige groene japon zijn
thee inschenken".
Himmler bekende haar zijn voor
liefde voor de schilder Hieronvm-is
Bosch en Hitier vertrouwde haar toe,
toen ze over de zangeres Selam Kurz
spraken: „Ze was een Jodin, maar ze
zon* verrukkelijk!"
trop haar dames verbood voor de Ko
ningin van Italië de bij het Hof gebrui
kelijke buiging te maken: „Een Duitse
vrouw buigt zich nooit en voor nie
mand".
Edda Cano verkondigde in haar bij
zijn: „Wij zullen allen op een rij tegen
de muur ons einde vinden". Dat was
op het hoogtepunt van het fascisme.
Goering amuseerde haar in Karinhell
in een costuum van smaragdgroene
zijde, met een lans in zijn hand en een
zilveren hoorn om zijn halsDe
vrouw van een hoogwaardigheidsbe
kleder ontblootte eens haar borst '.e-
midden van een groot gezelschap, im
haar kind te voeden: daarbij fluisterde
ze de zuigeling in zijn oortje „Heil
Hitier"
En een kleine jongen vroeg eens ge
heel argeloos aan de man, die toen de
machtigste in Europa was: „Als men
zegt Heil Hitier zegt u dan: Heil
mij?"
Met mijndetectors worden Ko
reaanse vluchtelingen op wa.'.ns
en andere contrabande onderzocht.
hij die functie uitoefent, maar men kan
geen risico nemen.
Hoewel de lucht boven het slagve d
blauw van de rook der verbrande ge
bouwen is, slaan de soldaten daar geen
aandacht meer op; zij luisteren naar
het huilen der- kinderen, die of bun
ouders verloren hebben, of ze met
meer terug kunnen vinden. De vluch
telingen zelf kunnen zich niet meer
bekommeren om het wel en het wee
van anderen, zij zijn in beslag geno -urn
door hun eigen problemen. Zij slaan
geen acht meer op een man, die var
fiets op weg was naar het Zuiden,
doch aangereden werd door een vracht
wagen en daardoor dodelijk gewa.l
in de greppel naast de weg terecht 's
gekomen. Krampachtig pogen all »n
geen acht te slaan op de honderd jn
kinderen, die langs de kant van de
weg zitten en daar slechts „Omonee,
omonee (moeder) roepen. En n de
pauze tussen de strijd luisteren de sol
daten der VN naar het huilen der ver
laten kinderen.
In tegenstelling tot anders luidende
berichten wordt thans gemeld, dat de
bokser Al Brown niet is overleden. De
behandelende geneesheren van het zie
kenhuis „Bellevue' te New York, waar
Al Brown na een operatie wordt ver
pleegd, hebben verklaard, dat er op
het ogenblik geen enkele reden tot be
zorgdheid is over de toestand van de
patiënt.
Op last van de procureur-generaal
van Indonesië is de voormalige h' d-
commissaris van politie te Bandung,
de heer F. Landmeter, gearresteerd.
Hij zou met de „Oranje" naar Neder
land reizen en daartoe Zondag naar
Medan vliegen om in Belawan aan
boord te gaan, doch werd te Djak.-'-ta
gearresteerd en naar Bandung ge
bracht. Te Bandung werden, evene ns
op last van de procureur-generaal, ge
arresteerd: de commissaris van po'"ie
tweede klasse P. A. Kettenis, de in
specteurs tweede klasse A. C. Sto- en
R. K. Wankay, de adjunct-inspe: rs
tweede klasse F. R. Pareira en .1 H
Fickel, de adjunct-commandant van
politie, J. C. Selter, en de agent eerste
klasse A. de Beer.
Volgens een woordvoerder van het
Engelse ministerie van buitenlandse
zaken hebben de V.S. een ontwerp ant
woord gereed op de Russische nota, wel
ke reeds besproken was door het State
Department en de Britse en Franse am
bassadeurs in Washington. Naar de
woordvoerder verklaarde, zal het ont
werp eerst in Parijs en Londen wor
den bestudeerd alvorens een datum zal
worden vastgesteld voor het verstiuen
van een nota der drie landen aan Mos
kou.
Men heeft in Londen de indruk, dat
over de hoofdlijnen van het antwoord
thans overeenstemming bestaat tussen
de drie Westerse grote mogendheden.
De Franse minister van Defensie
heeft verklaard, dat het houden van
een viermogendhedenbesprekinp ab
soluut noodzakelijk" is. „On^a- al
les, hoe moeilijk dergelijke n-
gen ook zijn" dient men tot hd hou
den ervan over te gaan. Ook ou
men op de bespreking tegenover aar
komen te staan en op barse wijze dis
cussiëren. De conferentie zou de de
finitieve breuk en de ramp uitstellen
