Ambonezen gaan het leger uit!
Harde cijfers en papieren plannen
Onze vrijwilligers in Korea:
Reeds meer dan twee ton voor
de Kankerbestrijding
still making friends
Harde opleiding bereidt Joodse
emigranten voor op pionierswerk
DRAMA VAN TROUW ONTROUW
En.... zo spoedig mogelijk naar
een land waar ze kansen hebben
Herscholing in de
woonoorden
Haak inverovert Nederland
ledereen doet mee
„Wat rust en warmte
Rook met Uw
I
Vrouw met bijl op het
hoofd geslagen
SPANNING OVER GANS DE WERELD (2)
Tankproductie van Rusland is enorm
Het voordeel van de
massa
„De nacht is het ergste
in de hel van de oorlog
Zo langs de neus weg:
zij is meer waard
dan ze kost, -
KERKELIJK NIEUWS
In Israel wacht hun toekomst
Zware arbeid op woeste
grond
DON DERDAG 8 MAART 1951
(Van onze Haagse redacteur)
DE NEDERLANDSE REGERING is niet voornemens de Ambonezen, die bin
nenkort ten getale van 12500, gezinsleden inbegrepen, in ons land komen, in
de gelegenheid te stellen dienst te nemen bij de Nederlandse strijdkrachten. De
regering kan voorts het recht, dat de vertegenwoordigers zich ten aanzien van
een afvloeiing naar Nieuw Guinea na een tijdelijk verblijf in Nederland hebben
voorbehouden, niet erkennen. De mogelijkheid van een vertrek naar Nieuw
Guinea acht de regering vooralsnog om politieke en sociale redenen miniem. Na
aankomst zullen zij worden verzameld in de demobilisatiekampen in Amersfoort
en na medische keuring worden gezonden naar diverse woonoorden van de
Dienst van Maatschappelijke zorg. Daar zullen de militairen definitief worden
gedemobiliseerd en verder de status hebben van Indonesische staatsburger
niet vreemdeling, overeenkomstig de Ronde Tafel-overeenkomst.
Voor hun kinderen zullen in de
(JET LIGT in de bedoeling van de re
gering de Ambonezen, in tegenstel
ling tot hetgeen met de gerepatrieerden
geschiedde .in enkele groepen bijeen te
houden en hen te helpen bij de voorbe
reiding van een toekomst in een tro
pisch land, want de regering blijft van
oordeel, dat het in het belang van de
Ambonezen is, dat zij zo spoedig mo
gelijk weer terugkeren naar een land,
dat hen in verband met hun ras en
volksaard betere vooruitzichten voor
een redelijk bestaan biedt.
Deze mededelingen deden ons minis
ter s' Jacob en enkele autoriteiten die
belast zijn met de zorg voor de Am
bonezen na hun vertrek uit Indonesië
en gedurende hun verblijf in Neder
land. In de woonoorden, zo werd voorts
gezegd, zullen de Ambonezen gelegen
heid krijgen tot het volgen van cursus
sen voor houtbewerker, landarbeider,
monteur en electricien.
woonoorden onderwijzers, die de Malei-
se taal meester zijn, worden aangesteld.
Hieruit volgt dus, dat men een assimi
latie van de Ambonezen met het Ne
derlandse volk wU vermijden met het
oog op de te verwachte tijdelijkheid
van hun verblijf hier. Overigens houdt
men er rekening mee, dat de Ambone
zen ten minste tot het eind van dit jaar
in Nederland zullen wonen. Men is het
nog niet geheel eens over de financiële
regeling voor de Ambonezen maar in
beginsel is besloten voor hen dezelfde
maatregelen te nemen als voor de ge-
repatrieerden.
Het medisch onderzoek in Amersfoort
acht men noodzakelijk, omdat men van
medische zijde in Indonesië gewaar
schuwd is voor het vrij veelvuldig op
treden van tuberculose onder de naar
Nederland vertrekkende Ambonezen.
De regering verwacht, dat eind Juli
alle Ambonezen in Nederland zullen
zijn. Het gaat hier om 2700 gezinnen en
900 vrijgezellen. Voor hun overtocht
zullen 13 a 14 schepen nodig zijn. Het
TELDEN IS HET NEDERLANDSE Pü-
BLIEK voor een hulpactie zo
enthousiast, zo spontaan en zo gul ge
weest als thans het geval is via het
„Haak in"-programma, dat de NCRV
Donderdagsavonds organiseert ten bate
van de kankerbestrijding. Het zag er
aanvankelijk helemaal niet naar uit, dat
het zo'n vaart zou lopen. In een zestal
uitzendingen was met het „haak in-
spel" een bedrag van een kleine dertig
duizend gulden opgehaald. Maar plotse
ling, aan het eind van het vorig jaar,
wijzigde het karakter der inzameling
zich volkomen, begonnen de directe
giften binnen te vloeien, wat uitgroeide
tot de stroom van thans: de tweehon-
derduizend gulden is reeds ruim gepas
seerd.
rtUD EN JONG, arm en rijk, onderne-
men gezamenlijk in talloze groepen,
in talloze plaatsen van ons land acties
ten bate van de Haak in-actle. Luiste
rend Nederland bracht binnen één
maand tijds een ton gelds bijeen, wat
in deze zo weinig florissante tijd een
wel zeer bijzondere prestatie is. En de
stroom gaat voort. Zonder ophouden,
zonder te luwen. Vele tienduizenden
guldens worden op één Donderdag
avond verantwoord.
Het begon om één gram radium. Dat
was de opzet. Kosten toen f 80.000. Maar
inmiddels stegen de prijzen, ook van
radium, dat de helft duurder werd. Het
leek een onbereikbaar geval, maar in
middels heeft men al bijna het dubbele!
En de actie voor dit prachtige doel, de
kankerbestrijding, gaat voort. Tot 24
Mei, de grote sluitingsavond, gewijd
aan de huisvrouwen van Nederland. En
van NCRV-zijde wordt toegezien, dat
het geld besteed wordt, waar het voor
gegeven is. Er mag geen cent af voor
onkosten of administratie.
Zij is bijzonder nuttig, deze actie, zo
zei ons de omroeper, Joh. Bodegraven
Niet alleen om het geld dat binnen
vloeit. Er zit ook nog andere winst in,
geestelijke winst. Onze jeugd leert de
vreugde van het geven, ze leert kar
weitjes opknaopen en zich inspannen
te gunste van een ander en niet „om
de heb". Dat heeft de practijk inmid
dels bewezen. En een onbekende win
kelier uit Den Haag en een jochie uit
Kampen zijn er de aanstichters van.
Het volk gegrepen.
Dat was op 20 September, op een
steravond in Zwolle. Daar schonk voor
het goede doel die onbekende gever
f 1000. En daar kwam ook een enve
loppe met 110 centen erin, de prachtige
gift van een jongen uit Kampen, die
een glijbaan gemaakt had en zijn
vriendjes voor 1 cent telkens liet glij
den. Zo brachten die kinderen die f 1.10
bijeen. Het contrast was ontroerend, en
dht heeft htet hem gedaan. Dat ontke
tende de bezieling, waarmee overal ac
ties werden ontketend, in verenigingen,
op fabrieken, in kaartclubs, in muziek-
of zangverenigingen.
eerste schip, de Kota Inten, met circa
1000 mensen aan boord wordt 20 Maart
het tweede schip, de A-tlantis, 24 Maar"
in Nederland verwacht.
De pers er bij!
Toen, minister s' Jacob mededeelde,
dat bij de aankomst in de havens nie
mand, ook journalisten niet, aanwezig
mag zijn, maar hij verklaarde uit me
dische veiligheidsoverwegingen en om
demonstraties te voorkomen, werd hier
tegen door ons geprotesteerd. Achteraf
werd besloten, dat weliswaar geen pu
bliek bij de ontscheping zou worden
toegelaten, maar wel enkele vertegen
woordigers van de pers.
De hoofdlegerpredikant ds. Kluis ver
telde nog, dat hij een bezoek aan de
Ambonezen in de kampen op Java had
gebracht en hen daar in vrij goede
welstand had aangetroffen. „De grote
moeilijkheid", aldus ds. Kluis, „is. dat
de Ambonezen de veranderingen in
Indonesië niet kunnen begrijpen, Voor
hen is het begrip staat en gezag onver
brekelijk met het Koninkrijk der Ne
derlanden verbonden. Zeer geleidelijk
zal men moeten trachten hen begrip
voor de nieuwe toestand bij te bren
gen."
Het insigne van de Zevende Wereld
jamboree, die de internationale
padvindersbeweging van 3 tot 13
Augustus in het Oostenrijkse Salz-
karnmergut houdt. Het is een com
binatie van de verkennerspijlpunt
en de „Maultrommel"Dit is een
oud en primitief Oostenrijks instru
ment, dat bestaat uit een verend
metalen tongetje in een hoefijzer
vormig stuk ijzer. Het instrumentje
geeft een bromtoon met een eigen
aardige, melancholieke klank.' als
het tongetje met de vingers wordt
bewogen. Het is het symbool van
deze Jamboree, die „Jamboree van
de eenvoud" zal heten.
EINDELIJK, eindelijk hopen we wat
rust te zullen vinden, enige mijlen
achter de lijn. Rust en warmte hebben
de mannen nodig na al die dagen en
weken van spanning, die dagen, die
niemand ooit zal vergeten. Rust en
warmte hebben ze nodig, maar helaas
behoort het bijna tot de onmogelijk
heden.
Twee dagen van die zogenaamde
„rust" hebben we al gehad, enkele mij
len achter de lijn in een verlaten kam
pong, waar de artillerie dag en nacht
heeft staan donderen. Hier was de rust.
De rust in de kou, de rust in vuile kle
ren, late maaltijden, die van heinde en
neus
Zie de neus krullen van de King's Cross-roker.
Aan de edele geur van de tabak en
het aroma van de rook herkent men
de gulden Virginia van standing.
Rokers met een fijne neus weten het:
King's Cross: „Het neusje van de
tt
Boetvaardig slachtoffer
De 40-jarige Amsterdamse opperman
B. K„ die op 9 Januari een 46-jarige
vrouw, met wie hij geruime t(jd had
samengeleefd, in haar woning met een
bjjl drie slagen op het hoofd had toe
gebracht, hoorde gisteren voor dc Am
sterdamse Arrondissementsrechtbank
twee jaar met aftrek tegen zich eisen.
Zowel de vrouw, als haar 14-jarig
dochtertje herriepen hun eerder afge
legde verklaringen. Het meisje be
weerde niets gezien te hebben, waarna
de vrouw verklaarde, dat zij de man
eerst een klap had gegeven en dat zij
eigenlijk de schuld van alles droeg,
omdat zij betrekkingen had aange
knoopt met een andere man. De ver
dachte was reeds eerder veroordeeld
voor heling, diefstal en verduistering.
EREDOCTORAAT VOOR PROF. OORT
De universiteit van Oxford heeft be
sloten het eredoctoraat in de natuur
wetenschappen te verlenen aan dr. J
H. Oort. hoogleraar in de astronomie
te Leiden.
(Van een speciale militaire medewerker)
QM BEPAALDE ILLUSIONISTEN EN OPTIMISTEN uit de droom te helpen,
is het nuttig, om in dit stadium der opbouw van de Westeuropese weermacht
eens enkele cijfers en feiten in alle nuchterheid te memoreren. In de laatst ver
schenen aflevering van de Amerikaanse „Military Review" worden enkele
bijzonderheden gegeven over de Russische oorlogsindustrie. Er kan veilig worden
aangenomen, dat deze gegevens, de van Mei 1950 dateren, en ontleend zijn aan
de „Revue Militaire Suisse", uit deskundige bron stammen. De Sowjetfabrieken
produceren momenteel, zo lezen we onder meer, meer dan 65.000 tanks per jaar,
waarbij een productieschema van zeven dagen per week geldt. Bij deze productie
cijfers dient echter te worden opgemerkt, dat van tijd tot tijd het cijfer van on
deugdelijk materieel vijf en veertig procent bedraagt.
Te Swerdiovsk bevindt zich reeds
een enorme fabriek en op 6 km afstand
van deze stad is een nieuwe fabriek in
aanbouw, die naar alle waarschijnlijk
heid de grootste van de Sowjetunie zal
worden. Ten N.O. van Swerdiovsk, te
NijniTaghils werken 19000 arbeiders
in de centrale werkplaatsen. Eén andere
fabriek is in het Kuznetsk-mijndistrict
en deze heeft 19.000 arbeiders gedwon
gen te werk gesteld. De voor het Verre
Oosten bestemde tanks worden gefabri
ceerd te Chabarovsk, het centrale in
dustriële centrum aan de Armoer-
rivier.
Behalve de juist genoemde monster-
fabrieken bestaan er in de Sowjetunie
nog een aanzienlijk aantal andere fa
brieken en zelfs de kleinere Russische
fabrieken zijn groter dan de gemiddelde
Amerikaanse of Engelse tankfabrieken.
Arbeidscondities.
j-|ET DOET bijna komisch aan, in een
tijd, dat in Nederland en in West-
Europa door bepaalde klingen slechts
schuchter en fluisterend gesproken
wordt over verlenging van werktijd en
verhoging van de productie, te verne
men, dat in alle tankfabrieken van de
Sowjetunie 7 dagen per week wordt
gewerkt en er per jaar slechts drie
dagen vacantie wordt gegeven op na
tionale feestdagen. En dat alles, terwijl
stakingen in Europa, Amerika en Au
stralië aan de orde van de dag zijn.
De Russische industrie, die geheel
onder controle staat van de militaire
instanties, is bovendien nog eens extra
onderworpen aan het toezicht van de
N.K.V.D., de beruchte geheime Russi
sche politie. Speciale, in alle fabrieken
gevestigde gerechtshoven, behandelen
gevallen van sabotage. Doodvonnissen
behoren tot de normale dagelijkse za
ken. De executies vinden, zonder hoger
beroep, plaats onmiddellijk na het uit
spreken van het vonnie. Zij, die achul-
LIET MASSALE gebruik van gepant
serde en gemotoriseerde formaties
was de beslissende factor in de Sowjet-
overwimiing over de Duitse weermacht
in de afgelopen oorlog. Ondanks de nu
merieke overmacht bezat het Russi
sche leger echter aan het einde van de
oorlog geen superioriteit in de kwaliteit
van de gebruikte tanks. Nóch de Ame
rikaanse, noch de Britse of Russische
fabrieken waren in staat tanks te fa
briceren. welke vergeleken konden
worden met de Duitse Tyger-tanks.
Het was de massaproductie, die de win
nende factor werd, want in 1943 was
het Sowjetleger in staat tegenover elke
Duitse tank drie Russische stellen. Deze
overmacht steeg tot 10 op I in 1944 en
tot 20 op 1 tegen het einde van de oor
log.
Het Russische oppercommando is zich
terdege bewust van de waarde dezer
numerieke superioriteit in de tankpro
ductie. De fabrieken zijn gevestigd in
verspreide plaatsen, die verstrooid zijn
over het gehele territoir der Sowjet
unie. De voornaamte centra bevinden
zich te Gorki, Leningrad, Stalingrad,
de Oeral, het Koesnetsk-hekken en
Chabarovsk in het uiterste Oosten.
De grootste productie vindt plaats te
Gorki. In twee enorme fabrieken in de
omgeving werken 25.000 arbeiders. Van
dit aantal zijn 20.000 gedeporteerde
personen, meest vrouwen. In de fabrie
ken te Leningrad werken 26.500 arbei
ders. Stalingrad bezit drie reusachtige
tankfabrieken, welke sinds het einde
van de oorlog zijn gereconstrueerd,
Deze emplacementen hebben 195.000 per-'
sonen in dienst, wederom voor hef
grootste gedeelte gedeporteerden of
voormalige krijgsgevangenen.
dig worden bevonden aan het niet
strikt nakomen van het vastgestelde
productieschema worden gestraft met
het inhouden van het loon gedurende
twee tot vier weken.
Ondanks deze drastische bepalingen
is het percentage van ondeugdelijke
productie zeer hoog. In Orsk steeg in
1946 het percentage tot 70. Ondeugdelijk
materiaal was voor 40% schuldig aan
dit hoge cijfer, terwijl 30% voor reke
ning kwam van lijdelijk verzet en ge
maakte fouten bij de constructie. In
1947 liep het percentage defecten terug
tot 45.
Geen ongemotiveerde gerustheid.
UTU GAVEN bovenstaande gegevens
niet om te prediken tot ongemoti
veerde gerustheid. Nog al te dikwijls
wordt beweerd, dat de Russische in
dustrie een zodanige minderwaardig
heid in het Sowjetrussische machts
apparaat veroorzaakt, dat elke oorlog
voor de Russen bij voorbaat een verlo
ren zaak betekent.
Het lot van Duitsland moge de we
reld tot een afdoend voorbeeld strek
ken. De geweldige massaproductie in de
Sowjetunie betekent een doorlopend en
dreigend gevaar voor West-Europa.
De massa kan lang stand houden en
aan de tegenstander enorme verliezen
berokkenen. Korea geeft daarvan een
uitmuntend voorbeeld. De Chinezen en
Noord-Koreanen zien op Korea kans
met inferieure wapens, zonder enige
luchtmacht van betekenis, zonder vol
doende artillerie en zonder zeemacht
aan de kusten, de verbonden legers de
dans om ue galg zonder ophouden te
blijven opdringen.
En men vergete dan vooral niet, dat
deze inferieur geëquipeerde tegenstan
der /echt cegen een verhoudingsge
wijze superieur bewapend leger, dat
voorzien is van de modernste wapens
en hulpmiddelen, waaronder een van
alle destructieve middelen voorziene
luchtmacht.
Bij een eventueel toekomstig gewa
pend conflict op korte termijn in Eu
ropa liggen voor Rusland de kaarten
belangrijk gunstiger.
Zou nam -lijk inderdaad de huidige
spanning in Europa uiteindelijk resul
teren in een gewapend conflict, dan
zijn de Russen in aantal en in kwanti
teit van bewapening superieur, zelfs
me' hun inferieure bewapening, om de
doodeenvoudige reden, dat West-Euro
pa geheel, of nagenoeg geheel, onge
wapend i».
r\E EERSTE LUITENANT W. DUSSEL schrijft Ad. 23 Februari uit Korea:
Onze commandant, onze dominee en nog vijftien gesneuveld, tientaiien ge
wond. Veie auto's en nog veel meer persoonlijke uitrusting en eigendommen zijn
wij kwijt geraakt in de dagen van Hoengsong- en Mon-Zan. De meesten hebben
alleen nog dat. wat zij aan hebben en dat is vuil, kapot en nu, vandaag, nat.
Want het is gaan regenen, het eerste teken van een naderende lente. Bij het val
len van de eerste druppels hebben we elkaar aangekeken zonder iets te zeggen.
Maar onze ogen zeiden genoeg: W g sneeuw, wég bittere kou, w g kei-harde
grond, waarin we met houwelen onze „foxholes" moesten hakken.
moesten worden aangevoerd. De
rust ook temidden van geruchten, die
hardnekkig zeiden „dat we weer gauw
naar voren zouden gaan".
De zon!
Maai' de zon scheen. De zon, die
warmte gaf, waarin je je weer even
kon koesteren. Een vuur, waaromheen
je kon zitten, een paar oude borden of
de schaal van de een of andere vrucht,
waaruit je kon eten. Een paar brieven
van thuis, gebracht door een facteur,
die er een dag en een nacht mee on
derweg is geweest. Wat kan een meui
rijk zijn, rijk met de zon, rijk met wat
droog stro, rijker dan rijk met een
paar brieven. En er is weer gezongen
met hele koren tegelijk, dat het schal
de tegen de bergen.
En dan zegt u: „Wat zeggen jullie,
zingen? Zingen jullie nü? Met die ge
sneuvelde kameraden, met al die ge
wonden?"
Het antwoord is: „Ja, wij zingen, wij
moeten wel zingen om er doorheen te
komen, om onszelf voort te duwen
door de grote moeilijkheden van deze
dagen. Vraag de soldaten waarom zij
zingen, waarom zij vrolijk kunnen ziin
en zij zullen antwoorden: omdat wij
leven. Zo is het. Zij juichen en lachen
weer, zij vertellen weer grappen en
steken de draak met alles, ook al
schreit het hart om hen, die wij ver
loren.
„Alles O.K."...
QROTE sterke kerels kijken je aan,
als je ze een paar velletjes post
papier geeft en een goedkope ballpoint
pen. En in hun gescheurde vuile kle
ren en met ruwe en vuile handen
schrijven ze naar de ouders van de ge
sneuvelde vrienden en dan een brief
je naar huis: „Alles O.K., maak je niet
ongerust". De brieven zijn naar huis
gegaan met de trucks, die naar voren
gingen. Want het gerucht was waar:
we waren weer nodig. Wéér naar vo
ren, wéér in de „foxholes", weer da
gen van onafgebroken, ja zelfs ver
sterkte waakzaamheid.
Op een van die nachten kwam het
bericht: „Alarm. Er is paardengetrap
pel gehoord en hoorngeschal en er is
gepraat in het voorterrein". De harten
hebben weer sneller geklopt, de span
ning is weer gestegen. Het wapen werd
weer in de hand genomen, klaar om
te schieten. Een half uur heeft de
grote spanning geduurd voor de ge
ruststelling kwam: „Alles veilig. Het
was een loslopend paard, het hoornge
schal kwam van een auto-claxon in
da verte en het gepraat van een ROK-
patrouille in het voorterrein. Ze heb
ben ons van te voren niet gewaar
schuwd".
Dat heet slapen!
En zo konden we dus weer gaan sla
pen. Slapen noemen we dat, met alles
aan op de grond liggen, met de ogen
en oren als het ware open, geweer en
handgranaat in de onmiddellijke na
bijheid, zo niet in de slaapzak. Want
o, wij hebben zoveel geleerd. Ik heb
het gevraagd aan officieren en man
schappen: „Wat denken jullie van de
nachten dan zeiden ze dit: „De
nacht is het ergste wat er bestaat te
genwoordig. De dag komt als een ver
lossing, want dan kun je slapen,
's Nachts kijk je op je horloge. Twee
uur: wat kan er nog veel gebeuren.
Ze kunnen nog komen. Je hoort elk
geluid, je luistert in je slaap en je
kijkt in de duisternis. Als er tegen
dageraad niets is gebeurd kijken we
elkaar aan en weten dan genoeg: ge
lukkig, het is weer dag. Vandaag is er
weer licht en misschien zon".
Ned. Herv. Kerk.
Beroepen te Randwijk; J. Arendsen
te Blauwkapel; te Vriezenveen (toezeg
ging) A. Vink te Marken. Aangeno
men naar MakkingaElslooW. Sangers,
candidaat te Kampen, die bedankte voor
Anlo (toezegging) en voor Blija. Be
dankt voor PoortvlietB. Haverkamp
te Veen; voor Kampen: A. den Hartogh te
Scherpenzeel.
Gereformeerde Kerken.
Beroepen te BredaK. Talsma, res.
legerpredikant te Utrecht; te Houwerzijl:
N. Korenhoff, candidaat te Leiden.
Gereformeerde Gemeenten.
Tweetal te St. Annaland: T. Dorre-
stein te Opheusden en M. v. d. Ketterij te
Alblasserdam. Aangenomen naar
IersekeF. J. Dieleman -e Borselen, die
bedankte voor Ridderkerk.
(Van onze speciale verslaggever)
gIJ een van de oude buitenhuizen aan de door hoge beuken omzoomde oude
weg van Hilversum naar 's-Graveland staat een klein blauw bordje met een
Davidster en enkele Hebreeuwse lettertekens, de aankondiging, dat hier een
kleine Joodse gemeenschap tijdelijk is neergestreken. Zij gebruikt het huis
echter niet als vacantie-oord. Integendeel, van 's morgens zes tot 's avonds acht
wordt er hard gewerkt. Een twintigtal meisjes en jongens van 18 tot 24 jaar
wordt hier gevormd voor hun toekomstig leven ais pioniers voor een nieuwe
nederzetting in Israël.
Het bestaan op zo'n nieuwe neder
zetting is hard en zwaar, want op
woeste kale grond ver van de be
woonde wereld moeten met beperkte
hulpmiddelen en geheel met eigen
arbeid landbouwbedrijven met daarbij
behorende woningen gevestigd worden.
Dit kan slechts gelukken, wanneer de
pioniers tevoren gehard worden en
geleerd hebben hun handen uit de
mouwen te steken. Met dit voor ogen
heeft de Nederlandse Zionistische bond
in Nederland een viertal scholen ge
sticht, waar jonge Nederlandse Joden,
die naar Israel willen gaan al datgene
geleerd wordt, wat zij in hun nieuwe
vaderland nodig zullen hebben.
Spartaans
De scholing is bijna Spartaans te
noemen. De jongens wordt huishoude
lijk werk niet bespaard, ondanks hun
zware arbeid onder leiding van des
kundigen' op het bij de villa behorende
akkerland, en als volontair bij in de
omtrek wonende boeren en tuinders.
Het eerste doei, dat 'men op de school
tracht te bereiken, is dat zowel jon
gens als meisjes in ieder opzicht voor
zich zelf kunnen zorgen. Voorts wor
den de jongens opgeleid in verschil
lende takken van landbouw en vee
teelt. De meisjes krijgen onderricht in
huishouding en kinderverzorging. Ver
der staan op het programma modern
Hebreeuws, Joodse volkszangen en
-dansen.
In de school is geen personeel aan
wezig, de leerlingen doen alles zelf,
zoals zij dat ook in de nieuwe Hol
landse kolonie in Israel zullen moeten
doen.
De groep, die op het ogenblik in op
leiding is zal in Juni naar Israel ver
trekken om daar na een half jaar
voortgezette scholing zich aan te slui
ten met reeds eerder vertrokken groe
pen, om in eén gebied ten Noorden
van Haifa een nieuwe landbouwkolo
nie te stichten. Het is de bedoeling te
komen tot een gemengd bedrijf: land
bouw, veeteelt en pluimveeteelt, en
de kolonie zo snel mogelijk „self sup
porting" te doen zijn. De Zionistenbond
en de regering van Israel geven hierbij
financiële steun, welke na 15 of 20
jaar moet worden terugbetaald.
