De Japanse „invasie" met bom-ballonnen
Haak-in-aciie brachf reeds half millioen (gulden) op
Bobeldijk
Da Leistra besprak Knittels
„Via Mala"
Schellinkhout
Nevelspuit gunstig
beoordeeld
Abbekerk
De laatste uitvoeringen
Oostwoud
De Schager Markt
Suriname heeft nieuwe
regeringsraad
Oosthuizen
Weerspannige jongelui als
balverstoorders
Hoe zwijgzaamheid in Amerika groot
onheil afwendde
Wind dreef nieuw wapen
over Oceaan
Opnieuw communistisch
complot op Midden-Java
Prinses Marijke aan boord van de „Holland"
VRIJDAG e APRIL 1951
Eén van de grootste problemen, waar
mee de mens zich al eeuwen geestelijk
afmartelt, is t antwoord op de vraag
van schuld en boete. Moeten de mensen
die van 't rechte pad zijn afgedwaald,
door ons worden gestraft, of moeten
wij hen, met een hart vol liefde, tege
moet treden om hen uit de diepe, don
kere afgrond van het misdadige leven
naar het Licht te brengen? Met deze
vraag houdt de Zwitserse auteur John
Knittel zich bezig in zijn werk „Via
Mala", dat da. Leistra uit Midden-
Beemster als onderwerp had gekozen
voor een spreekbeurt voor 't Nut in
café „De Vriendschap".
De auteur schildert het leven van 'n
Zwitserse familie in één van de dalen,
ver van de wereld. De vader, Jonas
Lauretz vom Jeff is als de natuur zelf,
ruw, wild, eentonig. Een stuk oerwoud,
dat zijn wil oplegt aan de naaste om
geving en alles opslokt, wat binnen
zijn bereik komt. Zijn vrouw en zijn
drie kinderen leven in een hel en zij
pantseren zich tegen zijn brutale kracht
door hun hart achter een stalen scherm
op te sluiten. Maar de jongste dochter,
zuiver als een kind dat uit de slaap
ontwaakt, breekbaar als glas, doorzich
tig en heilig als kristal, voert een ge
weldige innerlijke strijd, waaruit ten
slotte het Licht als overwinnaar te
voorschijn treedt.
Zeer sterk schildert de auteur de
physieke strijd, die de moeder en de
twee bij haar gebleven kinderen moe
ten voeren, als zij het stuk oerwoud
hebben vernietigd, zodat zij dus de
Via Mala, de slechte weg zijn opgegaan.
Aan het einde van 't boek zette schrij
ver deze mensen echter weer op de Via
Bona, de goede weg. Zij worden niet
door aardse rechters gestraft, want heeft
de Heer niet gezegd: „Mijn gedachten
zijn anders dan de Uwe".
Wij lezen in het Zeeuws Dagblad, dat
dezer dagen de eerste nevelspuit van
het systeem KiekensDekker (Lands
meerSchellinkhout) voor practisch
gebruik werd overgedragen op het be
drijf van de heer Van der Slikke te
Nieuw- en St. Joostland. Reeds ge
ruime tijd waren op dit bedrijf met
deze machine proeven genomen, waar
uit bleek dat de machine zeer goede
kwaliteiten bezat. Om vooral in Zee
land te voldoen, dienden enkele wijzi
gingen plaats te vinden. In de vervol
making hiervan had het Zeeuwse tuin-
bouwconsulentschap een groot aandeel.
Zoals het Zeeuwse Dagblad verder op
merkt, betekent de constructie van
deze machine een revolutie op het ge
bied van ziektebestrijdingswerktuigen.
Bij het systeem KiekensDekker is
men er in geslaagd de nadelen welke
de buitenlandse machines vertoonden,
grotendeels te ondervangen. Het be
langrijkste voordeel van de nieuwe
machine is wel het geringe waterge
bruik, wat vooral voor Zeeland met
zijn geringe zoetwatervoorraden van
niet te onderschatten betekenis is. Een
belangrijke besparing wordt voorts
verkregen op de bestrijdingsmiddelen
en arbeid.
Een bewijs van de doelmatigheid van
deze machine is wel dat niet alleen in
het binnenland, maar ook in het bui
tenland grote belangstelling voor de
machine bestaat. Reeds werd er één
verkocht naar Denemarken en één
naar Belgie. Een Engelse firma koos de
machine uit alles wat de wereldmarkt
biedt, om in licentie te bouwen. Ook
een Amerikaanse firma onderhandelt
over de aankoop van llcentlerechten.
Met de constructie van deze machine
heeft Nederland een belangrijke ach
terstand ingehaald op het buitenland.
Van de eerste serie van tien machi
nes zijn er thans zeven in Zeeland ge
plaatst. Ir. Vrijhof van het Zeeuwse
tuinbouwconsulentschap noemde deze
overdracht een gebeurtenis van de eer
ste rang voor de Zeeuwse fruittelers en
wenste de constructeurs, de heren Dek
ker en Sher, geluk met de totstandko
ming van deze machine.
Het winterseizoen werd besloten met hei
optreden van de toneelvereniging r/tVeld
viooltje" in café Kooij, waar de bezoe
kers de resultaten werden getoond van
enige maanden studie op het doldwaze
geestesproduct van Wim Dumont's „Hot.
begon in een gracht".
Nadat de vereniging enige malen ee«
toneelspel ten beste had gegeven, was nu
de keuze gevallen op dit blijspel, waar
door de bezoekers enkele uurtjes de da
gelijkse zorgen konden vergeten. Welnu,
gezien de reacties van het publiek zijn de
spelers hierin ongetwijfeld geslaagd,
moet hieraan onmiddellijk worden toege
voegd, dat de souffleur nogal eens moest
bijspringen. Hierdoor werd de nodige
vaart in het spel een eerste vereiste-
voor een spel als dit wel eens geremd.
Namens het publiek dankte de heer De
Boer voor het gebodene; de waarnemend
voorzitter sprak hierna de wens uit, dat
btf een volgend optreden meer publiek
aanwezig mocht zijn. Te vermelden valt
nog, dat zich in het laatste bedrijf een
niet alledaags incident voordeed. Door de
warmte was namelijk één der damesle
den onwel geworden en niet in staat haar
laatste opkomst in het stuk te volbrengen.
Een andere speelster verkleedde zich vlug
en sprak de enkele verlangde zinnen, zo
dat aan het geheel weinig afbreuk werd
gedaan.
Naar Canada
Nadat reeds geruime terug twee
zoons van de familie W. Schenk naar Ca
nada zijn geëmigreerd, hebben dezer da
gen ook de overige familieleden ons dorp
verlaten om zich straks per vliegtuig naar
het nieuwe vaderland te begeven. De heer
Schenk beheerde hier een groot bouwbe
drijf, waarvan de woning twee jaar gele
den door brand is verwoest.
GOED NIEUWS VOOR DE MUZIEK
LIEFHEBBERS
Er staat de muziekliefhebbers in
Oostwoud en dat zijn er zeer velen
Zondagavond iets heel bijzonders
te wachten, want dan zal het bekende
Nieuwe Niedorper Amusementsorkest
een concert geven in de zaai van de
heer Cammelot. Het orkest bestaat,
uit vijfentwintig personen en is zeker
een van de beste amateursorkesten in
Nederland, wat wel blijkt uit het feit.
dat het onlangs op het Nationaal Con
cours te Haarlem de wisselbeker ver
overde. Het programma is zeer ge
varieerd en omvat werken van Schu
bert, Strauss, Malando, Duke Ellington
en anderen.
Op Donderdag 5 April werden ie
Schagen aangevoerd: 7 Paarden f 750
f 1250; 28 Geldekoeien f 525—f 700; 31
Vette koeien f 750—f 1100; 29 Kalf-
koeien f 750f 950; 7 Pinken f 250
f 350; 334 Nuchtere kalveren f 40f 65:
10 Vette Schapen f 150—f 180; 30 Over-
houders f 100f 140; 4 Zeugen f 250—
f 350; 35 Biggen f 37.50—f 42.50; 8 Ko
nijnen f 2f 7.
OVERZICHT: De aanvoer van vette
koeien was iets minder dan de vorige
week. De handel was vrij goed en de
prijzen vooral niet lager. De notering
per kg slachtgewicht varieerde van
f 2.30 tot f 2.70. De duurste koe werd
verkocht voor f 1100. De handel in
worstkoeien was matig. Prijzen per kg
slachtgewicht van f 1.80 tot f 2.De
handel in kalf- en melkkoeien was
hier goed; vooral de betere soorten met
papieren waren flink prijshoudend:
hoogste notering f 950. Aangezien er
nog niets geen gras is, was de handel
in geldekoeien stug duur, met een
hoogste prijs van f 700. De handel in
jongvee was stug, vooral in pinken. In
het begin van de markt was de handel
in nuchtere kalveren aan de stugge
kant, maar later op de morgen werden
ze duurder. De hoogste notering liep
tot f 65, een enkele zware ging voor
f 70 van de hand. Op de paardenmarkt
was wel handel. Er werden zware
slachtpaarden a ogevoerd, waarvan de
prijzen variëerden van f 750 tot f 800.
De handel in werkpaarden was vlug en
de notering van f 1000 tot f 1250. Werk
paarden worden wel gezocht. Op de
wolveemarkt was een kleine aanvoer,
maar hoge prijzen. De handel in over-
houders was matig, in de vette schapen
vlug. Voor schapen met twee lamme
ren werden de buitengewoon hoge prij
zen betaald van f 200 tot f 225
De heren J. Drielsma, A. Currie, A.
Smit, A. Alberga, F. Oliviera en W
Juglall, die dezer dagen wérden voor
gedragen voor benoeming in de nieu
we regeringsraad van Suriname, zijn
gisteren beëdigd als lid van dit col
lege. De heer Drtelsma is waarne
mend premier. De heren Lim A Po en
H. Bergen zijn benoemd tot voorzitter
en ondervooiailier 1 'do Staten van
Suriname.
De uitvoeringen van de toneelvere
niging .Gezelligheid",in cafe van der
Meer gehouden, mogen uitstekend ge
slaagd worden genoemd. Beide avon
den was de zaal stampvol.
Onder regie van mevrouw D. Kluft-
Kan uit Schermerhom werd door de
vereniging .Wilde Vaart" een spel
rond de havens opgevoerd van Tom
Dekker waarmede „Gezelligheid" op
verrassend goede wijze naar voren
kwam. Dit spel bracht dertien toneel
listen voor het voetlicht, die allen hun
beste beentje hebben voorgezet om
deze uitvoeringen te doen slagen. We
zagen „Gezelligheid" op deze avonden
weer op haar best en ook ditmaal
werd weer bewezen, dat de Oosthui-
zer vereniging het spelen van volks
stukken het best ligt. Over het geheel
genomen was het samenspel uitste
kend, wat zeer zeker een gevolg was
van de prima rolkennis. Het kleine to
neel van cafe van der Meer was om
gebouwd tot het cafe „De Duedalf" en
wanneer men weet, hoe daar met
ruimte moet worden gewoekerd, dan
kan niet anders worden gezegd, dan
dat de toneelaankleding ook weer pri
ma was verzorgd.
Aan het einde van de laatste uitvoe
ring werden hartelijke woorden ge
sproken tot de regisseuse, Mevr.
Kluft-Kan, die daarbij een mooi
bloemstuk en een enveloppe met in
houd in ontvangst mocht nemen. De
heer Koster kreeg voor het beschik-
baarstellen van zijn auto een mooie
taart
Beide avonden werden besloten met
bal. De laagte avond was het daarbij
uitermate gezellig, doch op de eerste
werd de vreugde wat verstoord door
enige jongelui uit een naburige ge
meente, die aan den lijve ondervon
den, dat er politie in de zaal was. Hun
weerspannigheid zal hen straks nog
wel voor de rechter brengen.
j\E oud-Chef Staf van het Western Defense Command, de Brigadier General
van het Amerikaanse Leger, W. H. Wilbur, is een der weinige mannen die vol
komen op de hoogte zijn van die merkwaardige wijze van aanvallen die de Ja
panners in de oorlog toepasten en waarvan wij hier, in het bezette Europa, maar
heel ver en vaag bij geruchten iets vernamen: Het betreft de ballonaanvallen
die vanuit Japan gelanceerd werden op het vaste land van Amerika en die een
heel wat schrikwekkender werking hadden dan men toen wilde erkennen. Het
was stellig geen bagatel! De Amerikanen hebben uit de aard der zaak getracht
het gevaar als maar gering voor te stellen en dat was het misschien ook wel,
maar het feit blijft bestaan dat de aanvallen toch een vooruitgang van betekenis
waren in de methoden van oorlogvoeren. Voor het eerst in de geschiedenis
slaagde men erin onbestuurde luchtvaartuigen over zee te zenden en de dreiging
dezer projectielen was wel zeer groot. In Amerika is men er van overtuigd, dat
men het te danken had aan de sneeuwrijke winter dat niet geweldige bosbran
den zijn uitgebroken als gevolg van deze aanvallen. Brigadier Generaal Wilbur
heeft in „Readers Digest" een en ander over dit Japanse wapen verteld: aan zijn
artikel ontlenen wij hier het volgende.
TOEN Generaal Doolittle op de 18de
April 1942 Tokio bombardeerde, trof
hij Japan daarmede in 't hart, ook wat
de geest betreft: de Japanners voelden
zich in hun eer aangetast. Dereactie ip
deze aantijging was 't tot ontwikkeling
brengen van de nieuwe aanvalsmethode.
Twee jaar duurde het voor men ermee
gereed was, maar een half jaar lang, te
beginnen op de eerste November 1944,
Heten zij 9000 ingenieus ontworpen bal
lonnen op met de bedoeling de daaraan
bevestigde ladingen brandbommen en
scherfbommen te laten neerkomen op
bossen, dorpen en steden in Amerika.
Deze ballonnen die een diameter hadden
van ongeveer 10 meter, vlogen over de
Stille Oceaan in Oostelijke richting
op een hoogte van 10 tot 15 kilometer
maakten daarbij gebruik van de
luchtstromingen die op die hoogte met
een snelheid van 175 tot 350 wilometer
per uur in Oostelijke richting stuwen.
Ofschoon zij op geen enkele wijze be
stuurd werden, noch door radio, noch
anderszins, wordt toch wel aangenomen
dat zeker er 900 tot 1000 het Ameri
kaanse vasteland bereikten.
Overal, van Alaska in het Noorden
tot Mexico in het Zuiden, werden
zij gesignaleerd: bijna 200 meer of min
der volledige ballonnen werden in de
Oceaan gevonden Noorwestelijk en
Westelijk van Canada. Fragmenten van
nog 75 anderen werden ergens op 't land
gevonden of langs de kust uit zee op
gevist. Lichtflitsen in de lucht maakten
het de waarnemers duidelijk, dat er ze
ker een 100 in de lucht tot ontploffing
kwamen.
Ramp was mogelijk.
Het is een geluk, dat de aanvallen alle
plaatsvonden in het natte winterseizoen:
als de ballonnen ook In do zomer waren
neergekomen, wanneer de Amerikaanse
wouden kurkdroog ziin dan zou grote
schade zijn aangericht. En„ er waren nog
andere mogelijkheden voor de vijand.
Als de Japanners door waren gegaan met
de hoeveelheid van bijvoorbeeld Maart
1945 en zij hadden dan gebruik gemaakt
van grotere hoeveelheden kleine brand
bommen inplaats van één grote lading
en.van bacteriën, dan zou het een
ramp zijn geworden voor Amerika.
De eerste aanval vond plaats in Juni
1944; de Japanners lieten 200 stuks naar
Amerika zweven; er kwam er niet één
van aan. Pas op 4 November van dit
jaar ontving men de eerste meldingen:
het betrof hier de „zending" van de
lste November. Op die dag ontdekte een
patrouillevaartuig van de marine een
groot stuk stof drijvend op zee. Een ma
troos probeerde de stof aan boord te
trekken, maar hij bemerkte dat er een
zwaar gewicht aan hing.
Niet in staat 't geheel binnen te halen,
sneed hij met zijn mes het gewicht los;
hiermede liet hij, zonder het te weten,
de gevaarlijke lading zinken. Alles wat
er over bleef was het omhulsel; er ston
den Japanse lettertekens op en alles bij
elkaar was het wel duidelijk, dat er een
nieuw geheimzinnig element in de oor
logshandelingen was gekomen.
Onmiddellijk begon met, eenmaal be
seffend welk een gevaarlijke mogelijk
heden hier scholen, alle openbare auto
riteiten te mobiliseren; de marine kreeg
extra opdracht, houtvesters en politie
diensten werden gealarmeerd. Twee we
ken na die eerste vondst op zee werd,
weer op zee, een nieuwe vondst gedaan.
Even daarna fladderde een ballon, half
vernield en verbrand, neer in Montana.
Tegen het midden van de maand Decem
ber hadden technici en tekenaars 'n vol
ledige blauwdruk weten samen te stellen
van het wapen en het bleek naderhand
dat zij ten aanzien van de belangrijkste
onderdelen zeer juist hadden gecombi
neerd en gededuceerd. Men ontdekte, dat
het omhulsel was vervaardigd van ver
schillende lagen zwaar perkament welke
aaneengelijmd waren met een plant
aardige lijmsoort endat dit veel en
veel béter de waterstof in de ballon wist
vast te houden dan de beste Amerikaan
se met rubbersoorten gefabriceerde om
hulsels.
werk gaat, kan nit het volgende duide
lijk worden: aan het zand dat de ballons
als ballast meevoerden, konden experts
zien waar vandaan de ballons werden
opgelaten; de namen van vijf Japanse
plaatsen werden hier genoemd. Het lag
toen voor de hand de luchtmacht op
dracht te geven eens op de bewuste
plaatsen te gaan letten en weldra kwa
men er rapporten binnen en foto's van
een de'r ballonfabrieken. Duidelijk kon
men daarop parelgrijze hollen waarne
men: ballonnen die werden opgeblazen
alvorens op reis te gaan naar Amerika.
Een vHeger van de R.A.F. kreeg toen
een merkwaardige opdracht: toen een
dier grijze bollen boven een stad in het
westelijke deel van de U.S. werd gesig
naleerd, ging hij er op af, waarna hij
de ballon door middel van windstoten
van zijn propeller naar het open veld
wist te stuwen. Door het slingeren van
de gevaarlijke lading werd de waterstof-
klep geopend en ten gevolge daarvan
zonk de ballon onbeschadigd naar de
grond. Ook toen had men geluk: de auto
matische ontsteking van de bommen
werkte toevallig niet en men vond alles
volledig intact.
De ballons, heeft men later ontdekt,
v.-erden vervaardigd voor een bedrag van
ongeveer f 2500 per stuk. Elke ballon
droeg ongeveer 30 zandzakken met een
gewicht van ieder zes pond; deze werden
successievelijk losgelaten door middel
van een apparatuur, die reageerde op de
standen van 'n barometer. Zodra de bal
lon lager kwam dan 10 kilometer hoogte,
viel automatisch de nodige ballast los.
Elke ballon vervoerde drie of vier bom
men, waarvan er ten minste één brand
bom was. De andere waren bommen
met scherfwerking. Deze beide soorten
bommen stonden in contact met een los-
werpmechanisme, dat in werking kwam
als alle zandzakken waren afgeworpen.
De Japanners meenden, dat de ballon
zich op dat tijdstip wel boven Amerika
zou bevinden. Bovendien was er een ap
paraat, dat er voor zorgen moest dat,
wanneer alle bommen waren losgelaten,
de ballon-zelf zou exploderen.
Groot brandgevaar.
JUT APPARAAT werkte niet al te goed;
daardoor zijn de Amerikanen in staat
geweest ten minste tien procent der ge
lande ballonnen ongeschonden In handen
tekrijgen. Met elke zwerm ballonnen
ging er een mee welke radiosignalen af
gaf, zodat de Japanners op de hoogte
konden blijven van de vorderingen van
hun „zending". Omdat zij zeker wilden
zijn van de aankomst daar, gebruikten
zij voor deze radioballonnen met rubber-
versterkte zijde vervaardigde omhulsels;
zij meenden (evenals trouwens de Ame
rikanen) dat deze zijde duurzamer was
dan de perkamentstof, waarvan de an
dere ballonnen waren gemaakt. Het
tegengestelde bleek waar: slechts drie
zijden ballons bereikten Amerika.
Nadat men enkele ballons had gevon
den, zag men wel ln dat men van ex
plosie gevaar maar weinig te duchten had;
de mogelijkheid door middel van dit wa
pen grote branden te stichten in het
droge seizoen, was echter een bijzonder
dreigende mogelijkheid. Men trachtte dit
alvast op te vangen door het samenstel
len van parachute-eenheden die op be
dreigde punten ingezet zouden worden
tegen het vuur. Men besefte desondanks
dat deze maatregelen bij een werkelijk
grootse aanval geheel onvoldoende zou
den zijn en daar men 't hout zeer nodig
had, was men ten aanzien van een voort
gaan van de aanvallen met grote bezorgd
heid vervuld. Ook begreep men heel goed
dat men door middel van de ballons
allerlei ander gevaarlijks kon neerlaten:
plantenziekten, dierenplagen en zelfs bac
teriën welke de mens zouden kunnen
aantasten. Het is nimmer bekend gewor
den op welk een ingrijpende wijze het
Amerikaanse zolk zich trachtte te wape
nen tegen deze grote gevaarlijke bedrei
ging: doktoren en veeartsen, landbouw
kundige experts en allerlei andere auto
riteiten werden opgeroepen; ontsmet
tingsstations werden op verschillende
plaatsen ingericht, chemicaliën voor be
strijding van ziekten werden beschikbaar
gesteld evenals maskers en speciale pak
ken. Boeren etc. moesten onmiddellijk
melding maken van vreemde verschijn
selen etc.
Zwijgen!
Om te voorkomen dat de Japanners
zonden bemerken welk een effect hun
wapens hadden, kwamen de Canadezen
en Amerikanen overeen tn pers noch
radio melding te maken van een en an
der; deze vrijwillige censuur werd een
der opmerkelijkste dingen van de oorlog
Aan de andere kant had deze geheim
houding nadelen.
Zo vond 'n groep kinderen tijdens een
picnic in Oregon een ballon; waar
schijnlijk hebben zij eraan getrokken,
waardoor de lading tot explosie kwam.
Vijf kinderen en een vrouw vonden de
dood. Hoe moest men de. millioenen
ouders en kinderen op de hoogte brengen
zonder dat er iets van doorlekte naar
de Japanners? Met behulp van de hoof
den van scholen en hun onderwijzers
slaagde men er in onopvallend te waar
schuwen; boeren en houthakkers etc.,
politieautoriteiten en houtvesters werden
op de hoogte gebracht. Plotseling, dat
was tegen eind April, hield de ballon
bedreiging op. Waarom? Waarom waren
de Japanners ermee opgehouden? Meen
den zij dat het geen effect had? Of was
het maar een pauze voor de echte grote
aanval?
Dit mysterie werd eerst drie jaar later
opgelost. Toen bezocht Brigadier-Gene
ral Wilbur Japan en ondervroeg hij
Generaal Kusaba, die de leiding van
deze ballonacties had gehad. Deze ver
telde allerlei; ook dat de Japanners
hadden verwacht, dat een tiende der
balonnen Amerika en Canada zou be
reiken.
Bericht over de landing van de eerste
ballon in Montana had Japan bereikt.
Daarna echter bad Amerika zo volledig
gezwegen over het onderwerp, dat de
Japanse Generale Staf Generaal Kusaba
verwijten begon te maken, dat geen der
ballonnen aankwam. Telkens weer ver
telde men hem dat hij de snel afnemen
de voorraden van de de natie nog meer
uitputte met zijn ballonwapen. Ten
slotte verbood men tegen het einde van
April alle verdere actie op dit terrein.
De Staf motiveerde dit verbod met de
volgende opmerking: „Indien nw bal
lonnen Amerika zonden bereiken, wat
men niet kan aannemen, dan zonden de
Amerikanen er niet zo volkomen over
zwijgen. Amerikanen kannen hun mon
den niet zo lang dichthouden". Waaruit
kan blijken van welk een belang het is
in oorlogstijd (en trouwens ook in an
dere tijden) te zwijgen over staats-
aangelegenheden.
In Oost-Java zijn dezer dagen ln
verschillende plaatsen personen ge
arresteerd, die deel zouden uitmaken
van een tweede Madiuncomplot. Het
had vertakkingen over geheel Java.
Het centrum lag in Midden-Java, maar
het complot onderhield contact met de
Darul Islam op West-Java en een
guerrilla-organisatie op Oost-Java. Zo
als men weet heeft een groep commu
nisten enige jaren geleden een staats
greep ondernomen met Madiun als
centrum, die na een harde strijd van
een paar weken werd onderdrukt.
Daarbij kwam o.m, oud-minister Sja-
rifuddin om het leven.
Van de vele geschenken, die ons jongste prinsesje, H.K.H. Prinses Marijke,
heeft gekregen, speelt zij het liefst met haar speelboot „Holland". Wij zien
haar hier in haar boot temidden van ander speelgoed in de speelkamer van
in Paleis Soestdijk.
Nauwkeurig werk.
Hoe grondig men in een oorlog wel te
Tijdens de steravond, welke giste
ren in de N.C.R.V.-studio gehou
den werd, bood de voorzitter
van het bloembollenvak, de bur
gemeester van Hillegom Van
Nispen tot Pannerden, een be
drag aan van f 25.000.Hier
mede werd het half millioen, dat
de „Haak-in actief' tot op heden
bijeenbracht ruim overschreden.
De omroeper van de N.C.R.V., de
heer J. Bodegraven (links), be
dankt burgemeester Van Nispen
tot Pannerden.