Brits-Amerikaanse tegenstellingen wekken bezorgdheid Hef proces Elsa Lundenstein bh Zn. PANTENE AMSTERDAMS PODIUM Het huis met de bloedvlekken :ours te gen rukwerk Verdeeldheid ten aanzien van Azie, wantrouwen in Europa Turkije weigerde een Britse commandant OP HET MATJE Vetlap Hersengymnastiek door Bob Wallagh >a de laatste avond rs te Schagen, dat oten, luiden tit heren, afd. a: J, 330; A. Köllmann, Doggenaar te Alk. las te Schagen 320; l te Alkmaar 329; Alkmaar 321; J. 114; B. Willers te inker te Alkmaar e Alkmaar 310; G. 310; H. Schoon- )7; afd. c: M. Witte Schaaf te Alkmaar agen 301; A. Schel- 299; K. Schouten Kayer Jr. te Alk- s te Bergen 296; N. 290; C. v. Zon te irijs: G. Kiebert te nprijs (heren): K. igen 10/7; Zeven- De Boer te Alk- prijs: mevr. C. r 14/6. 5- en persoonlijke randerd gebleven, i nog niet officieel, owel de clubs als en een uitnodiging lag in hotel Igesa ngst te komen ne- »t dan een gezellig ivond gaf een spor- waarbij mooie se- ;n door de heer M. .indert te Alkmaar, ardig slot van dit kegelconcours. 15 Juni 1951. - Dot 3641, klein 00 kg. ZATERDAG 16 JUNI 1951 ik 's uit. Alkmaar \JOOR wat het Verre Oosten betreft zijn de verschillen van inzicht tus sen Londen en Washington bijna ca tastrofaal. Zij hebben in hoofdzaak ue- trekking op Rood-China. Engeland meent en het vindt daarvoor grond in het internationaal recht en de in ternationale tradities dat een rege ring. in dit geval het regiem van Mao Tse-toeng, erkend dient te worden, in- (Van onze diplomatieke medewerker) pE TOESTAND VAN de Brits-Amerikaanse betrekkingen wekt groeiende be- zorgheid, zowel aan deze als aan de overzijde van de oceaan. Dat is begrij pelijk, want het gebrek aan eensgezindheid tussen de twee landen, die tezamen de verantwoordelijkheid dragen voor de beveiliging van de wereld tegen het opdringende communisme, heeft er al toe geleid, dat ten aanzien van Azië het Verre Oosten in het bijzonder een doelbewuste Westerse politiek, welke toch zo dringend vereist is, nog steeds ontbreekt en in Europa de opbouw van een tegen het Oosten gerichte defensiestelsel gevaarlijk stagneert. dien zij ook werkelijk de macht in een land uitoefent Het heeft daarom ook niet geaarzeld, diplomatieke betrek kingen met Peking aan te knopen. Bovendien gelooft het, dat in het Ver re Oosten de zaken niet geregeld kun nen worden, zonder medewerking van communistisch China. Slechts ten aan zien van de toelating van de regering te Peking tot de Verenigde Naties, waarvan het oorspronkelijk voorstan der was, heeft het zijn houding wat herzien. Het geeft toe, dat voor een land, dat aggressie pleegt, de poorten van de internationale volkerenfamilie niet geopend mogen worden. Wanneer echter Amerika, daartoe voor een groot deel gedwongen door de stemming in het binnenland, ver klaart, dat tegenover Rood-China slechts een houding van volledig ne geren past, zeggen de Britten, dat dit neerkomt op een ogensluiten voor de werkelijkheid. Aan de andere kant be schuldigen de Amerikanen de Engel sen ervan, dat zij om der wille van vuige winst, waarbij gedoeld wordt op het vrij geringe handelsverkeer dat Engeland via Hongkong nog steeds met Rood-China onderhoudt, aan Chi na een deel van de middelen leveren, waardoor dit land in staat wordt ge steld in Korea tegen Amerikaanse jongens oorlog te voeren. Geen constructieve politiek Dergelijke verwijten moeten wel lei den tot een gevaarlijke geprikkeld heid. Bijzonder ernstig is ook, dat het verschil van inzicht ten aanzien van Rood-China een constructieve politieK voor het Verre Oosten onmogelijk maakt. Voor Korea is men er totnog toe met moeite en pijn in geslaagd, een aanvaardbaar minimum aan eens gezindheid te bewaren. Maar aan de uitvoering van een zo belangrijke taak als het sluiten van een vredes ER ZIT aan de meeste zondaars, die voor de groene tafel verschijnen, nog altijd een heel stuk goeds. Met negen van de tien veroordeelde man nen kun je best 'n dag uit vissen gaan, zonder dat ze je deeg opeten. En de vrouwen, och, de meesten hebben al leen maar 'n tekort aan vacantie en huishoudgeld en 'n teveel aan buur vrouwen en vuile vaat. Dat geeft over prikkelde hoofden en dat leidt tot for se woordkeus of verslapping van het eigendomsbegrip. Begrijpelijk, maar het mag nu eenmaal niet. De straffen, die onze rechters met tranend oog en bloedend hart toedie nen, zijn altoos rijkelijk verdiend we moeten voorts de maatschappij be schermen! maar: wie meent te staan, kijke uit dat hij niet valle en alleen de zondeloze zal de hand uitstrekken naar de eerste steen. Mij niet gezien en wat zegt u? Er zijn meer ker ken dan heiligen Ik bedoel maar: volgaarne wordt er op deze plaats schier altoos ruimte gemaakt voor de humane deugd der barmhartigheid. Maar de vettige koop man, die vanochtend zuchtend van el lende om zijn penitentie kwam, had ik graag levenslang op water en brood gezet. Hij had laveloos dronken achter het stuur van zijn auto gelegen, had als een oud fregat over de weg ge zeild, had 'n fietser geschept en ver- Wond en was eerst drie k.m. verder door de motorpolitie in een berm van de weg tot stilstand gebracht. En vanochtend stond 'ie dan, beteu terd en verslagen, voor de Kadi en zei, dat het helemaal zo erg niet was geweest. Was hij kennelijk onder de in vloed?, vroeg de rechter. Het antwoord van een der politie mannen was afdoende. „Meneer zei dat 'ie minister van politie was en dat 'ie me d'r uit zou schoppen". En dat geloofde- u niet? Nee, edelachtbare, want hij haalde een stuk leverworst uit zijn broekzak en begon er van te eten. En even la ter wou hij op zijn handen lopen, om dat er zand in zijn schoenen zat. Op het bureau ging hij schelden en zin gen tegelijk. De rechter las van een foliovel wat de koopman die avond had gedronken', mensen met een zwak hoofd zouden teut zijn geworden van de opsomming alléén. Negen glazen jenever, vier cognac en zes glazen bier voor het dorstige gevoel. De tribune werd er stil van, maar de koopman zei, dat 'ie er best tegenkon. Bij het zakendoen dronk hij altijd een glaassie en de politie had 'm onfatsoenlijk behandeld De rechter schilderde, in enkele simpele woorden, het fatsoensgehalte van m'neer-zelf. „Hebt u nog geïnfor meerd naar de toestand van de fiet ser? De man heeft twaalf dagen in het ziekenhuis gelegen". Nee, zei de koopman. Hij was toen net met vacantie in het buiten land geweest. Een jong advocaat droeg onverteer bare brokken jurisme aan, maar hij deed het met een rood hoofd en in kennelijke staat van tegenzin. Het werd drie weken brommen en twaalf maanden ontzegging van rijbe wijs. Da's mijn ondergang, zei de vet lap met liemelwaartse armen. Dat had u bij het eerste glas moeten bedenken, repliceerde de rechter. Volgende zaak.' KA REL denen al lang ondertekend had moeten zijn, is men nog steeds niet toegeko men. John Foster Dulles, Trumans speciale afgezant, is dezer dagen in Londen en Parijs verschenen, om te trachten de vastgelopen zaak weer vlot te krijgen, maar men heeft niet de indruk, dat hij bijzonder veel suc ces heeft gehad. Ook over de toekomst van Formosa lopen de meningen ver uiteen en zolang dat het geval blijft, is op een vrede in Korea nauwelijks te rekenen. Want Mao zal de strijd waarschijnlijk niet staken, wanneer hij nog hoop heeft, Formosa, dat hem bijzonder na aan het hart ligt, als prijs voor een wapenstilstand te kun nen bedingen. „Intriges in Ankara" ^IET minder ernstig zijn de gevolgen van de EngelsAmerikaanse me ningsverschillen in Europa. Maanden lang heeft men bijvoorbeeld zoek ge bracht met debatten over de vraag, wie het bevel zou moeten voeren over de Westerse strijdkrachten op de At lantische Oceaan en in het Middel landse Zeegebied. Ten slotte gingen de Britten accoord met de benoeming van de Amerikaanse admiraal Fechte- ler voor de Atlantische Oceaan, zulks in de veronderstelling, dat een van hun landgenoten het bevel zou krij gen op de Zuidelijke flank van het door generaal Eisenhower bestreken defensiegebied. De Noordelijke groep van het Atlantisch Pact had namelijk al een Britse commandant: admiraal Patrick Brind. Turkije, met zijn 20 divisies, heeft echter geweigerd, zich te schikken onder het bevelhebber schap van de Britse generaal Sir Brian Robertson, die in het Nabije Oosten anderhalve divisie heeft staan. Dat is een gevolg van Amerikaanse intrige; in Ankara, zeiden de wantrouwende Britten. Generaal Bradley is er nu in Lon den in geslaagd, dit wantrouwen weg te nemen en de benoeming van de Amerikaanse admiraal Carney, die in de Middellandse Zee een vloot van 70 oorlogsbodems onder zich heeft en zich gesteundweet door de Ameri kaanse luchtvlootbases. die in ijltempo in Noord-Afrika worden aangelegd Marokko lijkt wel een Amerikaanse kolonie, vertelde mij onlangs een daarvandaan gekomen reiziger! is thans te verwachten. Nieuw tijdverlies Daarmede zijn de moeilijkheden echter nog geenszins opgelost. Ameri ka wil de landstrijdkrachten van Tur kije en Griekenland, landen, die het in het Atlantische Pact wil opnemen, direct onder generaal Eisenhower stellen. Engeland daarentegen wenst verdrag met Japan, dat om allerlei re- deze Middellandse Zeestaten buiten TOT DIEP IN DE HOOFDHUID De wetenschappelijke onderzoekingen van Zwitserse laboratoria op het gebied der vitaminen, hebben aangetoond, dat Panthénol* - een vi tamine uit de B-groep dieper tot de haarwortels doordringt Dit Panthénol bevindt zich uitsluitend in "Pantène" Als Uw haar dor is, als U last heeft van rooj of van een vette afscheiding van de hoofdhuid en Uw haren uit vallen, is het tijd voor een Pantène- kuur De aangename, discrete geur wordt gewaardeerd door alle dames en heren, die Pantène gebruiken. Panthénol wordt bereid in de wereldbekende Zwitserse geneesmiddelen-fabrieken F. Hoff mann-La Roche Cie S.A. Het gebruik ervan in "Pantène" is wettelijk beschermd. Het enige diepwerkende haarpreparaaf Prijs f 7.50 (bij dagelijks gebruik voldoende voor een maand) ALLARD IMPORT DEN HAAG (Advertentie, Ing. Med.) het pact houden en hun legers, als on derdeel van een apart defensiesysteem, aan het opperbevel van de nieuw te benoemen commandant op de Zuid- europese flank toe te vertrouwen. Nieuwe, moeizame onderhandelingen en verlies van nog meer kostbare we ken of zelfs maanden zullen daarvan het gevolg zijn. Het wordt nu werkelijk hoog tijd, dat de Amerikanen en Britten hun samenwerking opnieuw schoeien op de leest van 1941'45, toen tussen beide landen volkomen openhartigheid, waarin geen plaats was voor wantrou wen, bestond. Het initiatief daartoe zou het best van de sterkste partner, Amerika, kunnen uitgaan. Het besef, dat het gaat om de verdediging van de individuele vrijheid, de idee, dat beide landen het sterkst bindt, kan als uitgangspunt dienen. Amstel 216. Men loopt er honderd maal en meer voorbij en ineens, om de een of andere duistere, onnaspeurlijke reden, gaat een mens belang stellen in zo'n huis, zijn historie en karakter. En ook in zijn noodlot. Want menig nood lot is verweven met menig oud en trots patriciërshuis in Amsterdam omtrent de Amstel en de Herengracht. Het staat daar trots en sterk en vier kant en vertelt van roem, van rijkdom en verval. Van de tijd dat Coenraad van Beuningen, zesmaal burgemeester van 's lands hoofdstad, dat huis liet bouwen, omdat zulk een huis nu een maal paste bij zijn welstand en omdat hij er het geld voor had. Ik geloof niet dat wij ons een juiste voorstelling kun nen maken van de rijkdom van iemand als Coenraad van Beuningen, die leefde in de jaren van gedevalueerde guldens, stukken van acht, dubloenen en duca- ten. Als Coenraad van Beuningen, bij het aanrijpen van de ochtend, op ful pen muilen op z'n plavuizen stoep stond, uitkeek over het koninklijk brede water van de Amstel, met achter zich die in de hemel stormende zand stenen muren van zijn huis, dan wist hij dat al die ducaten en dubloenen, verworven door aandelen in de Verenig de Oostindische Compagnie, dan wel geen geluk maar wèl macht en glorie geschonken hadden. Hoe glorieus was dat leven van Coen raad van Beuningen in de laatste jaren van de zeventiende eeuw! Zesmaal bur gemeester van Amsterdam. Ambassa deur in Frankrijk, ambassadeur in De nemarken. Ambassadeur in Zweden. Het geld stroomde binnen in Amstel 216, bij de ma» wiens wissels goed waren in heel het verre en nabije Oosten. Nooit zou een einde komen aan zoveel glorie, macht en rijkdom van zulk een man en zulk een huis. Zo lang er water tussen de Amstelboorden stromen zou, zolang zouden Amsterdam en de wereld getuigen van zulk een glorie. Maar er scheen geen zegen op dat geld te rusten. Misschien was 't wel door té veel bloed uit 't lijf van naakte heidenen geslagen. Misschien had het iets té veel te maken met de smart van zeelui, varend onder 't trots devies der Zeer Loffelijke Compagnie, en van wie er menigeen 't krullend golftapijt in 't Marsdiep niet mocht weerzien, bij aankomst der retourvloot. Want in dat huis doolde de man, in de winter van zijn leven; een vreemde dweper, opgejaagd door visioenen en gezichten. Een man, die wachtte tot de nacht, en bij 't gele licht der maan met krijt inscripties schreef in 't zandsteen van de gevel. Hebreeuws en Grieks Zijn eigen naam en die der schepen van de Loffelijke Compagnie. Leesbaar Boeiende en belangrijke Franse probleemfilm dochters zich onder een ijzeren vader lijk regiem te schikken hebben en op HET FILMFESTIJN van de Biennale de grote internationale kunstma- van de knecht gelegen zal laten liggen nifestatie, die om de twee jaar in Venetië gehouden wordt werd vorig En deze zorgen doen hem al bij voor jaar September de Grote Prijs toegekend aan een Franse film „Justice est faite". baat gekant zijn tegen de beklaagde Deze rolprent, die een grote algemeen-menselijke waarde bleek te hebbn en een (Claude Nollier) over wie hij moet hoogtepunt betekent in het oeuvre van de bekwame scenario-schrijver en regis- oordelen. Een ander jurylid blijkt een seur André Cayatte, wordt thans in Nederland vertoond onder de titel „Het oud-officier (Noel Roquevert), een proces Elsa Lundenstein". Het is een uiterst boeiende film, waarin door middel principieel en dogmatisch man, wiens van een sterk tot het publick sprekend verhaal enkele belangrijke problemen aan de orde gesteld worden. Elsa Lundenstein is een jonge vrouwelijke arts, die wegens moord terecht staat. Ze heeft een man, met wie ze acht jaar lang samenwoonde gedood overeenkomstig een verzoek, dat hij haar enkele jaren te voren had gedaan. De man leed namelijk aan een ongeneeslijke ziekte en wilde dat zijn geliefde hem zonder hem er op voor te bereiden uit zijn lijden zou verlossen, zodra zij van oordeel zou zijn, dat hij dit lijden niet langer zou kun nen verdragen. Na haar daad heeft Elsa Lundenstein de familie van de man over de toedracht van deze „moord uit genade" ingelicht en een rechtszaak is het gevolg. En nu zijn er, om over haar daad te oordelen, verschillende Franse burgers opgeroepen, die in deze rechtszaak als jury de normen van schuldig of onschuldig moeten vaststellen, waarvan het rechterlijke vonnis afhankelijk is. in de jury van zeven zit ook een wat oudere vrouw (Valentine Tessier), die tijdens de dagen van het proces een kortstondige en ten slotte wreed ver scheurde idylle beleeft met een jonge man (Michel Auclair), die haar stern wilde winnen ten gunste van de be klaagde: persoonlijk ten diepste ge griefd en daarom de beklaagde hatend, wiens oordeel over vrij huwelijk en zou ze niets liever wensen dan over die over moord uit genade altijd gelijklui- vrouw het schuldig uit te spreken, dend zal zijn en beredeneerd volgens Maar uitsluitend om vooral eerlijk zijn opvatting; „Het is indiscipline en tegenover zichzelf te blijven, besluit ze dus is het misdaad!" Dan is er een keil- tot het tegendeel. En een mede-jurylid, ner (Raymond Bussières) die als jury- dat voor haar genegenheid heeft opge lid tijdens dit proces in de ogen van de vat (Jean Debucourt), volgt dan weer ouders van zijn meisje zo'n goede beurt maakt, dat ze hem niet langer hun toe stemming tot een huwelijk weigeren: voor hem is dan de wereld nog slechts niE JURYLEDEN zijn gewone mensen en om zijn vrouw die zich tijdens zijn mooi en vol geluk en alle mensen zijn nil r, V, ill AW A IA ffQW /"3 AP VÏOTTAI nftTTA»li rtL Al/I +A *TAA1 A AW JA A IIAWII AA IA -1L 11U 1_ 11J V zonder aarzelen haar voorbeeld. Zo toont deze film, hoe zeven men sen over een medemens oordelen, naar eigen overtuiging in volkomen oprecht- •>-- v.11 win A.J.J Al vruu vv vue kJiVLi WJUCUö X.AJU 11IUUL Cil VUL gCXUlA Cli ClllC lilCUÜClI i£,iJLl Viai -f„ „L. i -J uit verschillende lagen der bevol- afwezigheid te veel aan de attenties hem sympathiek, ook de beklaagde. En neia' toen steeds onder invloed king. Ze hebben allen de plicht te oor delen „naar eer en geweten voor God en de mensen", maar allen ook hebben hun eigen grote en kleine persoonlijke problemen, die hun oordeel of zelfs maar hun belangstelling voor een oor deel kunnen beïnvloeden. En allen ook zijn ze in hun visie op de beschul digde afhankelijk van hun milieu, hun persoonlijke en huiselijke omstandig heden en hun levensbeschouwingen. Objectief kan niemand zijn. En wan neer de rechter ten slotte over Elsa Lundenstein een vonnis uitspreekt is dat gebaseerd op een jury-uitspraak, die met de kleinst mogelijke meerder heid tot stand is gekomen: vier stem men voor en drie tegen. Warneer bij één der voorstemmers de persoonlijke omstandigheden ook maar iets anders gelegen zouden hebben, had zijn stem en daarmee de uitspraak van de jury geheel anders kunnen luiden De film speelt niet alleen In de rechtszaal, waar de juryleden verkla ringen aanhoren en vragen, of in de raadkamer waar ze tot een uitspraak moeten komen, maar voor een belang rijk gedeelte speelt ze ook daarbuiten in de verschillende milieu's, waaruit de juryleden afkomstig zijn en die ten gevolge ook beïnvloeding ondergaan. Zo voert ze ons naar de boerderij van het jurylid Evariste (Marcel Peres) die zorgen heeft om zijn aardappels, die niet tijdig genoeg gepoot zullen zijn, „De getuige heeft het woord", de jury luistert. proces Elsa Lundenstein". Beeld uit Het van eigen omstandigheden, problemen en gevoelens. Met een sober en zeer indringend realisme heeft regisseur Cayatte dit alles behandeld op een niveau van algemeen-menselijke bete kenis. Daar het andere probleem in deze film dat van de euthanasie, de moord uit genade een zaak is van moraal, ethiek en juridische code moest de film er zich uitsluitend toe bepalen het probleem dat de laatste jaren zeer actueel is geworden even onder de aandacht te brengen met vol ledig respecteren van de christelijke moraal en de juridische principes, die mens en samenleving tegen zichzelf beschermen. „Het proces Elsa Lundenstein" heeft zeker tekortkomingen. Het probleem wordt vertroebeld doordat er nog een mogelijkheid opengelaten is dat de be klaagde uit louter egoïstische motieven gehandeld kan hebben (zij blijkt nog een andere minnaar te hebben en bo vendien enig erfgenaam te zijn van de man die zij doodde) En ook heeft de maker enkele facetten te schril en te pathetisch belicht (zoals de huiselijk' omstandigheden van een jurylid, wien enig kind waanzinnig is), waardoor het zuivere beeld, dat hij verder schildert wat gestoord wordt. Voor het overige echter is deze film voortreffeliik ge maakt, sober, boeiend en van een som? intense spanning. LONG-SHOT voor hém alleen, onleesbaar voor elk ander, zinnig mens. Zo kwam die gevel vol rode tekens, woorden en symbo len. 't Gebeurde in de dagen dat de zon van Coenraad van Beuningen was on dergegaan in Amsterdam, de Orient en heel het Oosten. Omdat mét zijn ver stand zijn geld door speculaties voor goed was heengegaan. Toen hij einde lijk stierf was zijn geest al vele jaren eerder overleden. Daarna werd hij legende, zoals ook dat huis legende werd. En als men er vóór staat, voor die oude, trotse uit zandsteen opgebouwde burcht van een groot patriciër en machtig magistraat van Amste dam, zijn daar alleen nog maar de door de tijd verbleekte tekens aan de muur. En de legende gaf dat huls een naam: 't huis met de bloed vlekken. Geen naam is zo sinister en zo triest als de naam van het huis waar Coenraad van Beuningen glorieerde en reddeloos ten onder ging. Men kan niet enige verbeeldings kracht heel wat fantaseren over zo'n oud zandstenen huis aan de Amstel. Hetgeen wij deden tegen de avond van een dag in deze week. Ondanks dat kille bord aan die gevel met bloedvlek ken, van Mr. Van Haasterd, Advocaat Procureur. Ondanks dat andere bord van de Nederlandse Maatschappij voor Havenwerken. Ondanks de kleine aris tocratische, onhollandse dame op de stoep, die op de bel van de Advocaat Procureur drukte. De wind woei door haar heen, zo slank en klein was ze. Ze droeg haar voile en een hoed van bloemen als een Parijse manne quin. En haar sjaal herinnerde aan de sjaal van Maria Lécina, die van groene zijde en zwart satijn, vol vogels, rozen en anjelieren. En ook zij droeg bloed koralen snoeren, zij 't dan geen zeven, zoals Maria Lécina. Die jonge, rijk geklede, elegante vrouw, met haar waaiende sjaal en uit bundige kleine hoed vol bloemen, her gaven dat oude huis een paar seconden iets dat te maken had met sti-alende vreugde, feestelijkheid en glorie. Met rijkdom, welstand en succes. Met al die dingen die eens dat huis bewoonden, maar er voorgoed uit heengingen. Uit het huis van de rijke, die de berooide werd. ANTHONY VAN KAMPEN. Bent u ook naar de uitverkoop geweest? Of hebt u het er niet voor over om een paar uur aan kostbare tijd kwijt te zijn om dan te ontdekken dat het beeldige jurkje uit de etalage toch een maat te klein is? Nu, mevrouw van Andel had geboft en een écht koopje gehaald. Ze had 30 meter gordijnstof nodig enkocht 15 meter stof die dubbel breed was. Ze had de stof alleen maar even door te scheuren en kon aan haar gordijntjes beginnen. Nu is de vraag hoeveel maal moest mevr. van Andel scheuren om de 15 m. in twee helften te verdelen als de strekwijdte van haar armen 1.50 meter is? U denkt misschien 10 keer, maar dat is verkeerd, want mevr. van Andel moest 20 maal scheuren omdat ze telkens maar 75 c.m. verder komt. Ver moeiend vindt u niet? En nu maar weer de volgende vragen: 1. Wat is een tantalus-kwel- ling? 2. Welke vitaminen bevat le vertraan hoofdzakelijk? 3. Noemt U eens een goed Ned, woord met zes klinkers achter elkaar. 4. Waarom heeft een Agent van Politie metalen en een domi néé zwarte knopen aan zijn jas? 5. Wie was of is Maria Magda- lena von Losch? 6. Ligt het Panama-kanaal op het Noordelijk of op het Zui delijk halfrond? 7. Welke is de grootste sluis ter wereld? S. Waar is de afstand van het aardoppervlak tot het middel punt van de aarde het kleinst? •9 Wat eet men met smaak, ook al heeft een ander het in zijn mond gehad? 9 Noemt U eens twee bekende Nederlandse schrijvers met dezelfde achternaam. (Voor de antwoorden zie men ons blad van Dinsdag).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 5