Tante Pos gaat per roeiboot door
de kreken van de Biesbosch
r„:
Pim, Para, Pom als fotografen
Bondsrepubliek in de hitte van
de koude oorlog
De Onbekende Voogd
Achtendertig klanten per dag
Waterrijke wijk van acht uur varen
Besteller is ook mobiel hulpkantoor
Tien gulden voor
een telegram
JIMMY BROWN ALS KANAALZWEMMER
Kremlin dirigeert volksstemming
Neutraliteit is niet het doel van vredesactie
v%
Nieuw stadium
IVOROL geelt helder witte tanden
Het Radioprogramma
Het
nieuwe
boek
■-i ~.A IUNI 1951
(Van onze speciale verslaggever).
ALS onder de boot geschoten was, zou ik reddeloos verloren geweest zijn,
maar gelukkig hebben ze me weer uit het water gehaald", zo vertel
de eenvoudige brievenbesteller J. Rolof, die nu reeds 32 jaar door de Bies
bosch trekt om daar aan de schaarse bewoners hun post te bezorgen, zjjn onop
gesmukte verhaal als hij op zijn praatstoel gezeten is. „Het is niet de enige
keer, dat ik in het water gelegen heb. Trouwens onlangs was mijn collega
Verhoeven ook nog bijna verdronken. Dat scheelde een haar, maar ik kon hem
gelukkig op het droge krijgen. Spreek me niet over de winter. Dan gaan we
over het ijs, zoekend en tastend onze weg, vooral als er sneeuw ligt. Voor
zichtig met een stok prikkend moeten wc ons dan een pad banen en oppassen
niet in wakken terecht te komen. Met bevroren oren ben ik eens van de reis
teruggekeerd en ook hebben mijn kleren een keer stijf gestaan van de vorst,
doordat ik door het ijs gezakt was.
tie van de uitgaven. Toch kunnen de
posterijen zich niet aan hun plicht ont
trekken. Zij vatten die zelfs zeer
serieus op. De bestellers verrichten als
zij bij de „nederzettingen" in dit wa
terland komen, allerlei handelingen,
waarmede de P.T.T. zich gewoonlijk
op de postkantoren bezig houdt; het
verkopen van zegels, het uitbetalen van
giro-cheques en het in ontvangst nemen
van giro-stortingen, het uitbetalen en
innen van postwissels, het innen van
belastingen, het uitbetalen van ouder
domsrente, het in ontvangst nemen
van postpaketten, enz. Men kan name
lijk moeilijk verlangen, dat een bewo
ner diep in de Biesbosch er een halve
of een hele dag met de roeiboot op
uittrekt, om op het dichtstbijgelegen
postkantoortje een zegel van twee cent
te kopen, of het geld van zijn kran
ten-abonnement per postwissel over te
maken. Trouwens ook in andere stre
ken van ons vaderland met een zeer
verspreide bevolkig zijn de bestellers
ware engelen in de nood.
Men moet deze mannen zien aanleg
gen op de onmogelijkste plaatsen, over
glibberige stenen zien klauteren en een
smal pad opzoeken om dan nog een
heel eind te lopen om bij het huis te
komen, waar zij het een en ander af
te geven hebben.
JN EEN van de polders moet de post
bode, wanneer hij zijn bootje ge
meerd heeft, zelfs een half uur heen
en een half uur terug lopen om het doel
van zijn opdracht te bereiken.
fEVENSGEVAARIJK, ja! Maar het
moet. We kunnen de mensen toch
niet dagen lang zonder hun post laten
zitten. Als het maar half kan, gaan we
de Biesbosch in, storm of geen storm,
ijs of geen ijs".
Het sobere relaas van mooie tochten1
onder een stralende voorjaarshemel en
van veel ontberingen bij hoogop-gaande
golven, kletterende regens, of een bit
tere kou, typeert de man1, die elke mor
gen weer met zijn motorboot uitvaart
voor het afleggen van zijn route, die
ongeveer acht uur duurt.
Rolof is uit het goede hout gesneden,
een man van de oude stempel, voor wie
plichtsbetrachting een hoog gebod is.
Hij kent de Biesbosch als zijn broek
zak, elk water, elke vaart, elk kreek
je en de banken, die erin liggen. Hij
weet precies, hoe hij rekening moet
houden met de getijen, welke plaatsen
hij nog juist kan bereiken om niet bij
laag water aan de grond te raken. Zijn
32-jarige ervaring heeft hem tot een
betrouwbaar besteller gemaakt in de
bijna ontoegankelijke Biesbosch, waar
de poststukken1 elke dag weer over het
water besteld worden.
De tweede man.
DES MORGENS om acht uur lag hij
al op ons te wachten in het haven
tje van Drimmelen, zijn uitgangspunt.
Puffend ging het de Amer op en het
Steurgat in, een forse roeiboot op
sleeptouw. Daarin stapte de besteller B.
Verhoeven, die er in de Biesbosch al
39 jaar op heeft zitten1 en op 16 Febru
ari 1952 zijn veertigjarig jubileum
viert, na enige tijd over. Rolof zocht
het bredere water op. Verhoeven nam
de smalle ondiepe kreekjes voor zijn
rekening. De middags om vier uur
ontmoetten zij elkaar weer.
De Biesbosch is mooi en geheimzin
nig, vol afwisseling en toch weer bijna
overal eender. Vissers zaten rustig in
hun bootje te hengelen en haalden zil
veren voorns op. De bij het afnemend
tij droogvallende zandplaten langs het
riet noodden tot een zonnebad. Maar
de postboot voer door, uren achtereen,
nu en dan aanleggend bij een over
spoeld stenen walletje, waaroverheen
men alleen met halsbrekende toeren
een boerderijtje kan bereiken, waar de
kranten, de brieven en de drukwerken
een stukje van de buitenwereld in huis
brengen.
Want voor de P.T.T. zijn deze dage
lijkse boottochten door de Biesbosch
geen pleziervaarten. Zij zijn noodzaak
en een dure noodzaak. Want in het ge
bied, dat zich uitstrekt van een eind
ten oosten van de Moerdijkbruggen tot
bijna aan Werkendam en Sleeuwijk, een
afstand van hemelsbreed tussen de 15
en 20 km de diepte van de Biesbosch
bedraagt ongeveer 10 m, bezoeken Ro
lof en Verhoeven slechts 38 huisgezin
nen, waarvan eerstgenoemde met de
motorboot 13 en Verhoeven 25. Voor
een besteller in de grote stad beteke
nen 38 „klanten" bij wijze van spreken
'n peuleschilletje. De beide Biesbossche
postboden zijn er een hele dag mee
druk. Dat wil zeggen voor twee man
loon, benevens het onderhoud van de
boten en de brandstof voor de motor.
Varend postkantoor.
VOORNAMELIJK bezorgen wij brie
ven, kranten, officiële stukken en
andere drukwerken. Telt men op een
dag het totaal aan porti, waarvoor de
ze brieven, enz. gefrankeerd zijn op,
dan vormt dit bedrag slechts een frac-
Men stelle zich eens voor, als een
telegram besteld moet worden! Verle
den jaar hebben alle boeren in de Bies
bosch telefoon gekregen, zodat zij de
inhoud ervan thans gemakkelijk en
vlug te weten kunnen komen. Maar
vóór die tijd en dat geldt nog voor
de arbeiders in1 de Biesbosch, meest
rietwerkers bestelde de veerman
van Drimmelen zo'n telegram. Dat
kostte de P.T.T. f 10,50 aan arbeids
loon
Alleen ervaren mannen kunnen hier
de moeilijke postale taak verrichten. Er
is er thans een in opleiding, uit de
streek afkomstig, doch het zal lang du
ren vóór hij in dit uitgestrekte gebied
elk watertje het een lijkt precies
op het andere kent en weet, waar de
vaargeulen langs de verraderlijke on
diepten lopen. Er moet op tijd gevaren
worden, want een aantal kreken komt
bij laag water totaal droog te liggen.
Het verschil tussen hoog en laag wa
ter kan zelfs drie meter bedragen.
IJs, storm en vooral mist kunnen een
ernstige belemmering vormen voor
een goeie uitvoering van' de postbestel
lingen, vooral mist.
Men (probeert zo lang mogelijk te
varen, doch de zaak kan wel eens zo
potdicht zitten, dat de mensen in de
stille eenzaamheid van hun waterland
die dag van hun krantje verstoken
blijven. De bestellers vergen het uiter
ste van zichzelf. Doch als levensgevaar
dreigt, zou varen wel zeer onverant
woord zijn. Het duurt evenwel heel erg
lang, voordat Rolof en Verhoeven
levensgevaar zien.
AP DE dag, dat wij met hen meege-
varen zijn1, was de tocht ook voor
hen een genoegen. Het ging door de
Amer, het Steurgat en de vele andere
watertjes, die met mooie namen gesierd
zijn, zoals Nauw van1 Paulus, Noorder
klip, Gat van de Vissers, Gat van den
Hof, Gat van Sint Jan, Gat van Mook,
(waar de motorboot en de roeiboot el
kaar des middags weer ontmoetten
enz.
Wij hebben van het vele schoons ge
noten, doch tevens begrepen, dat een
postbestelling hier, vooral als zij onder
moeilijke omstandigheden uitgevoerd
moet worden, geen sinecure is. Ons res
pect voor de P.T.T. en speciaal voor de
beide dappere bestellers is er aanzien
lijk gestegen.
83» „Wat denkt u te gaan doen als u
slaap krijgt?" .vroeg de vertegenwoor
diger van de Washington Post op enigs
zins spottende toon. „Dan werpt mijn
volgboot een opgepompte autobinnen
band buiten boord en daarin ga ik een
uiltje knappen." antwoordde Jimmy
doodkalm. De volgboot werpt haar an
ker uit en door mijn bed met een 'ijn
aan de volgboot te verbinden wordt er
zorg voor gedragen dat ik niet noe
menswaard kan afdrijven. Zijn er nog
andere vragen te stellen?" vroeg hij
daarna. Nu, die waren er genoeg. Op
alles moest Jimmy een antwoord geven:
hoe oud hij was, waar hij was geboren,
op welke wijze hij getraind had, wat
hij onderweg dacht te zullen eten?
Onderweg zal ik alleen raasdonders met
spek nuttigen." zei Jimmy, „en plum
pudding als toetje, want dat staat in
je maag. Als je aan zo'n karwei bezig
bent, lust je wel wat. Mijn dorst zal ik
lessen met champagne pils. Daarvan
heb ik vanmorgen 1500 flesjes aan
boord laten brengen van de zeesleper
„Oranje 3", die mij op mijn tocht zal
vergezellen. Het schip ligt reeds in de
haven van Cherbourg, want daar ben
ik van plan te starten.
Met dit motorbootje van de P.T.T. vaart de besteller in de Biesbosch er op
uit. Het roodgeverfde vaartuigje is een welkome gast bij de eenzame
boerderijen.
(Van onze correspondent in Berlijn)
0P 4 JUNI werden de communisti
sche functionarissen Franz Dahlem
en Anton Ackerman voor een dringen
de besprekingen naar Karlshorst geroe
pen. Het hoofdthema van deze confe
rentie was de communistische agitatie
in West-Duitsland, voornamelijk in 't
kader van de volksstemming tegen de
herbewapening en voor een vredes
verdrag in 1951. Luitenant-Overste
Goeljaef leidde de bijeenkomst en gaf
zijn Oostduitse gesprekspartners al
lereerst een uiteenzetting van het
standpunt, dat het Kremlin in deze
kwestie inneemt.
pjET KREMLIN beschouwt de actie
der volksstemming ais het scherp
ste wapen om de Westduitse Bonds
regering haar vrijheid van handelen te
ontnemen. Slechts als West-Duitsland
niet in het Atlantische verdedigings
pact zou worden opgenomen, zal Mos
kou ophouden deze actie te onder
steunen. Tot dan toe echter zullen de
voorvechters van de volksstemming,
ook internationaal de grootste steun
genieten.
Al had Goeljaef veel waardering
voor de toewijding, waarmee de actie
in West-Duitsland wordt geleid, toch
ontdekte hij in de campagne tal van
tactische fouten.
Onvoorbereide agitatoren speelden
te veel met het begrip „neutraliteit",
waardoor het eigenlijke doel van de
vredesactie wel eens op de achtergrond
kon raken. Dit zou zich uiteindelijk
tegen de initiatiefnemers van de actie
kunnen richten.
„Ja"-stemmen niet belangrijk.
QOELJAEF gaf daarom Dahlem en
Ackerman de raad de mogelijke
voorstanders van een Duitse neutrali
teit door stelselmatige voorlichting
van hun onjuiste zienswijze te overtui
gen. Daarnaast moest in de agitatie
duidelijker uitkomen, dat de Sowjet-
Unie het grootste bolwerk van de
De brievenbesteller J. Rolof, die
reeds 32 jaar lang elke dag de
Biesbosch intrekt om er bij de
schaarse bewoners de post te
bezorgen.
DOOR
MARY BURCHELL
37)
„O, dat lijkt maar zo", lachte Norma
en ze bloosde nog dieper. „Het komt
aoor de jurk en de oorbellen denk ik".
„Wel, het geheel is beeldig. En je
ziet er uit of je veel plezier hebt".
„O, dat heb ik ook. Het is een prach
tige opvoering, vindt u niet?" Norma
vroeg zich af hoeveel tijd het haar zou
kosten voordat ze over Paul kon be
ginnen.
„Ja, ze is prachtig, natuurlijk. Dat is
ze altijd. Maar de tenor acteert wel
heel slecht, de arme stakker, vind je
niet?"
„Ja?" zei Norma aarzelend, want ze
wou niet zeggen, dat ze hem vreselijk
slecht vond.
„Ja, dat vind ik wel. De tenor in
„Norma" hoeft alleen maar voor sukkel
te spelen, weet je en de natuur heeft
hem wel bjjzonder goed toegerust voor
deze rol" sprak Xenia opgewekt.
Norma lachte. En omdat de tijd
drong en er geen gelegenheid was
voor zekere tactiek vroeg ze ronduit:
„Hoe is het met Paul?"
„Heel goed. Hij heeft het natuurlijk
erg druk".
„Is hij hier? In Londen, bedoel ik?"
„O ja, natuurlijk".
„Wilt u hem zeggen dat ik naar hen-
gevraagd heb? En en wilt u hem
helpen herinneren aan zijn belofte om
me een van zijn clubs te tonen?" vroeg
Norma zo luchtig mogelijk.
„Heeft hij je dat beloofd? Wat saai,
kind. Als ik jou was zou ik maar vra
gen of hij je iets boeienders wil laten
zien dan dat".
„O neen", verklaarde Norma enthou
siast, „ik zou er dolgraag heen gaan. U
heeft ons telefoonnummer, niet
waar?"
„Wel, jullie zult wel in de gids staan,
veronderstel ik", antwoordde mevrouw
Cantlin.
„Ja; bij de naam van mijnheer Yorke
natuurlijk. Maar nu moet ik gaan".
(Advertentie, Ing. Med.)
„Gezellig je gezien te hebben, kind
lief", sprak mevrouw Cantlin en wierp
Norma een hartelijke kushand toe.
„Het was gezellig u te zien", zei
Norma en ze meende het
Daar glipte ze weer door de menigte
en voegde zich bij Richard, die juist
bezig was zich af te vragen wat hij
moest uitvoeren met de ijsjes en de
schaal sandwiches.
„O Richard, wat zalig!" Ze hoopte,
dat haar voogd, die zich een ogenblik
later bij hen voegde, niet zou zien, dat
ze een hoogrode kleur had en haar
ogen straalden van opwinding. Maar
als hij het al had opgemerkt weet hij
het blijkbaar aan het plezier, dat haar
uitgang naar de opera haar gaf.
Norma was daarna in staat haar volle
aandacht aan 't toneel te schenken. Ze
had de lastige ontmoeting met me
vrouw Cantlin tot stand gebracht zon
der argwaan bij haar voogd te wekken
en nu kon ze er zeker van zijn, dat
haar boodschap aan Paul zou worden
overgebracht en hij wel iets zou be
denken waardoor ze elkaar konden ont
moeten.
Niet, dat ze haar voogd wiens
koude, mooie profiel ze zag tegen het
licht van het toneel wilde bedriegen.
Maar hij was onredelijk en lastig waar
het Paul betrof en hoewel ze er niet
aan dacht een antwoord te vermijden,
als hij haar werkelijk zou ondervragen,
vond ze het toch prettiger als hij hele
maal geen aanleiding zag om vragen
te stellen.
Gedurende de volgende dagen wacht
te ze verlangend op een telefoontje, of
misschien zelfs een brief van Paul.
Maar ze had tegenover mevrouw Cant
lin over de telefoon gesproken en daar
om zou die wel tot Paul hebben ge
zegd: „Norma verwacht een telefoontje,
wanneer je haar de club wilt laten
zien".
Met enige inspanning slaagde ze erin
het huis niet te dikwijls te verlaten en
wendde zelfs een keer hoofdpijn voor
om een avond-afspraak te ontlopen. Het
betrof weliswaar geen partijtje, waar
op ze erg wat gesteld, en daarom vond
ze het niet erg het te hebben moeten
missen, maar ze voelde zich toch wel
wat schuldig en oneerlijk, dat ze een
lichte hoofdpijn liet uitgroeien tot een
migraine, alleen omdat ze bang was dat
Paul kon opbellen terwijl zij uit was.
En toen kwam er helemaal geen tele
foon.
„Mijn verdiende loon, veronderstel
ik", dacht Norma verdrietig, „maar o!
Waarom belt hij niet op?"
Op de derde avond had ze een af
spraak met Richard en kon ze niet wei
geren om uit te gaan. Bovendien begon
haar trots zich al te verzetten tegen
het idee maar steeds thuis te moeten
zitten terwille van de kans op een tele
foontje van de man, die achteraf niet
eens veel belangstelling voor haar
scheen te hebben.
Dus ging ze met Richard uit en amu
seerde zich redelijk wel. Maar de eerste
vraag die ze bij haar thuiskomst aan
Coxon stelde, was'
„Is er voor me opgebeld, Coxon?"
„Neen juffrouw Norma. Niet dat ik
weet. Er was vanavond maar één tele
foon en die nam mijnheer Yorke zelf
aan."
„O", zei Norma en ging langzaam de
zitkamer binnen, terwijl ze zich afvroeg
of ze de moed zou hebben haar voogd
te ondervragen.
Toen hij opkeek en naar haar glim
lachte met die blauwe koude ogen, wist
ze, dat ze dat niet had. Inplaats daar
van vertelde ze hem dus van haar
avond met Richard en hij was vriende
lijk en belangstellend.
Pas toen ze hem goede nacht had ge
kust en op weg was naar de deur, zei
ze over haar schouder: „Geen telefoon
voor me geweest zeker?"
„Neen", zei haar voogd, „verwachtte
je iets?"
„Neen", antwoordde Norma en ging
naar bed.
En daarna vond ze dat het misschien
beter zou zijn niet meer aan Paul te
denken. Er was kennelijk geen reden
om nog op een telefoontje te wachten
(Wordt vervolgd)
vrede is, en daarom recht heeft op de
steun en sympathie van allen, die te
gen oorlog zijn. Dit is belangrijker dan
alleen maar het inzamelen van „ja"-
stemmen.
Als uitgangspunt moeten de com
missies voor de volksstemming en de
vredescomité's een vast karakter krij
gen, zodat ze geschoolde kernpunten
worden, van waar de 'Sowjetrussische
opvattingen in brede kring kunnen
worden uitgedragen.
Verscherpte fase.
gEHOEDZAAMHEID is echter geboden
aldus Goeljaef. Een actie, die in 'n
massabeweging wil eindigen, mag
nooit tot een min of meer duistere
verzetsbeweging uitgroeien. Ze zou
zich dan de weg naar succes afsnijden.
Dahlem en Ackerman hebben op de
zelfde dag hun naaste medewerkers
van het besprokene op de hoogte ge
bracht. Het waren Schwirdeman,
Axen en Stahlman, drie beruchte agi
tatoren met belangrijke posities in
Oost-Duitsland, Zij zijn in wezen ver
antwoordelijk voor de ganse commu
nistische woelarbeid in West-Duits
land.
Een en ander houdt een duidelijke
waarschuwing in voor de Westduitse
minister van al-Duitse aangelegen
heden, Jakob Kaiser. Die heeft al be
langrijke resultaten in de strijd tegen
de communistische agitatie geboekt.
Dit bewijzen de heftige communistische
aanvallen op het ministerie. Het wer
kelijk kritieke stadium is evenwel nog
niet aangebroken. Dat begint pas als
de volksstemming een nieuwe ver
scherpte fase ingaat.
ZATERDAG 30 JUNI
HILVERSUM I; 402 meter; 7,00—24.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde mu
ziek. 7.45 Morgengebed en liturgische ka
lender. 8.00 Nieuws- en weerberichten.
8.15 Gr.muz.; 9.00 Voor de huisvrouw. 9.30
Waterstanden. 9.35 Gr.muz. 10.00 Voor de
kleuters. 10.15 Gr.muz. 11.00 Voor de zie
ken. 11.50 Gr.muz. 12.00 Angelus. 12.03 Gr.
muz. 12.30 Land- en tuinbouwmededelin-
gen. 12.33 Gr.muz. 12.55 Zonnewijzer. 13.00
Nieuws en katholiek nieuws. 13.20 Amu
sementsmuziek. 14.00 Gr.muz. 14.20 Piano
spel. 14.40 Amateursuitzending. 15.15 Kro
niek van Letteren en Kunsten. 15.50 Om
roeporkest. 16.30 „De schoonheid van het
Gregoriaans". 17.00 Voor de jeugd. 18.00
Gr.muz. 18.15 Binnenlands overzicht. 18.25
Gr.muz. 18.40 Regeringsuitzending: „Zoek
licht op de Westerse defensie". 19.00
Nieuws. 19.15 „Dit is leven", causerie.
19.21 Sport. 19.30 Gr.muz. 19.52 Journalis
tiek weekoverzicht. 20.00 Nieuws. 20.05
De gewone man zegt er 't zijne van. 20.15
„Lichtbaken". 20.40 „Steek eens op, he
ren". 21.00 Amusementsmuziek. 21.53
Sport. 22.00 Amusementsorkest, gemengd
koor en solisten. 22.30 „Wij luiden de
Zondag in". 23.00 Nieuws. 23.15 Nieuws in
Esperanto. 23.2524 Maastrichts Stedelijk
Orkest.
HILVERSUM II. 298 m.; 7.00 VARA;
10.00 VPRO; 10.20 VARA; 19.30 VPRO;
20.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.15
Ochtendgymnastiek. 7.30 Gr.muz. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.18 Orgelspel.
8.45 Gr.muz. 10.00 „Tijdelijk uitgescha
keld", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20
Voor de arbeiders in de continubedrij
ven. 11.30 Strijktrio. 12.00 Gr.muz. 12.30
Land- en tuinbouwmededelingen. 12.33
Gr.muz. 13.00 Nieuws. 13.15 Hawaiian-mu»
ziek. 13.45 Gr.muz. 14.00 Voor de jeugd.
14.20 Harmonie-orkest. 14.40 Koorzang.
15.00 Boekbespreking. 15.15 Accordeon
orkest. 15.45 „Van de wieg tot het graf",
causerie. 16.00 Gr.muz. 16.30 Sportpraatje.
16.45 Kamerorkest en solisten. 17.30 Voor
de jeugd. 18.00 Nieuws. 19.15 VARA-varia.
18.20 Dansmuziek. 18.45 Sport. 1900 Artis
tieke - Staalkaart. 19.30 „Passepartout",
causerie. 19.40 „Het Oude Testament in
deze tijd", causerie. 19.55 „Deze week",
causerie. 20.00 Nieuws. 20.05 Actualiteiten.
20.15 Metropole Orkest, koor en solisten.
20.50 Tiroler muziek. 21.15 Socialistisch
commentaar. 21.30 Instrumentaal sextet.
21.55 „Onder de pannen", hoorspel. 22.15
Gr.muz. 22.30 Dansmuziek. 23.00 Nieuws.
23.15 Orgelspel. 23 30—24.00 Gr.muz.
Een vrouw vloog mee, Trix
Terwindt. - XJitg.mij. Kosmos,
A' dam-Antwerpen,
Voor haar afscheid van de KLM
heeff de algemeen chef-s'ewardess
Trix Terwindt enige herinneringen
uit haar loopbaan aan het papier toe
vertrouwd, die onder de titel „Een
vrouw vloog mee" tot een hoogst in
teressant bcrek zijn samengebundeld.
In een prettige toon, die de aandacht
voortdurend weet te trekkken, ver
haalt zij van haar belevenissen op de
•■luchten, die zij als stewardess naar
alle werelddelen maakte. Geestig en
soms met een scherpe pen beschrijft
tij haar passagiers, over wie zij moet
moederen als de vier-mo*orige lucht
reus op zo'n 5000 meter boven de
Oceaan voortraast. Met haar frisse
kijk op de mensen en dingen vertelt
Trix Terwindt van het begin van haar
carriëre bij de KLM, van de spanning
bij haar eerste vlucht en van de na
oorlogse groei van de KLM. H# is een
sympathiek en aantrekkelijk boek. dat
de lezer ongetwijfeld zal weten te
boeien.
Charlotte's grote reis, Johan
Fabricius. - H. P. Leopolds
XJitg.mij., 's-Gravenhage.
Johan Fabricius heeft in zijn boek
„Charlotte's grote reis" de geschiede
nis beschreven van een oververmoeid
onderwijzeresje, dat voor haar herstel
een zeereis maakt met 'n nietig vracht
bootje. Fijn en raak is de persoon ge-
'ekend van Charlotte, die men naar
mate het schip zich verder een weg
ploegt over de zeeën geestelijk ziet
ontgroeien aan het enge kringetje,
waarin zij is opgevoed. Zij bemerkt
plotseling hoe de bakvis-ach'ige vro
lijkheid van het clubje vriendinnen
slechts dient om hun hunkering naar
het huwelijk te verbergen. En Char
lotte realiseert zich, dat ook zij s'eeds
in deze, in wezen onnatuurlijke sfeer
heeft geleefd. Fabricius is er in ge
slaagd de ommekeer in Charlotte zui
ver en gevoelig weer te geven. Ner
gens heeft hij de ontwikkeling gefor
ceerd en dit maakt de roman zo begrij
pelijk. Charlotte's houding temidden
van een gezelschap van louter man
nen is goed gevonden en het charman
te slot is geheel aangepast aan de sfeer
van dit vlotte verhaal.
42. Eindelijk hebben Pim, Pam en
Pom alle brieven doorgelezen. En dat
is een heel werk geweest. De inwoners
van Dierendorp hebben heel wat aan
hun nieuwe burgemeester te vragen.
We hebben hier voor een jaar werk
liggen", zucht Pim, terwijl hij de laat
ste velletjes briefpapier terzijde legt.
„Enfin, ik zal de typiste opdracht ge
ven, om die brieven te beantwoorden.
Maar., wat moet ik doen met die
blaadjes uit het opschrijfboekje van
de veldwachter? Allemaal bekeuringen!
Wat heb ik daarmede te maken?" „Dat
zijn toch politie-zaken?" „Ja, maar weet
je dan niet, dat je nu óók opperhoofd
van de politie bent?" zegt Pam. „Niet
waar Pom?" „Dat is in ieder geval een
ding, dat zeker is", bevestigt Pom.
„Kijk, daar staat je sabel in de hoek en
ik geloof, dat die helm ook voor jou
is". „Laat i'i die meteen maar opzetten",
zegt Pim. „Dat zal fijn staan!" Pom en
Pam kijken hun broertje vol bewonde
ring aan. Die Pim voelt zich toch in
elke situatie thuis.
t
