Amerika's schoonheidskoninginnen i beleven weinig glorie en Pom in Ifrika F3 D; Juist iets om nu in huis te nemen JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN ne tuin Haar vorstelijk bestaan valt bar tegen Woningen, pasklaar voor Australië tide" Dop komt actie Overpeinzingen bij een kreupel jubileum D e mannen in huis kunnen U op dorstige dagen soms verrassen met de vraag of er niets te drin ken is. Dan is het een hele voldoening voor een huis vrouw om dadelijk met een paar flesjes koel bier voor de dag te kunnen komen. Ook aan tafel kan juist nu een glas bier zo bijzonder welkom zijn. Het Radioprogramma Zij voldoen aan alle bouwvoorschriften EG 5 KOFFIE U Scheepvaartberichten Glimlachje DONDERDAG 2 AUGUSTUS 1051 den in het ring- een ring. Leiden een trein. i van een treinstel •d. Er werd bij ver deden werd en dat ■Breukelen. Hebt n geval die bussen zo n omgelegd moeten het OKB gehoord? t O.K.B. veel ge- i er tegen kunnen inning te werken, aen houden en snel en kunnen nemen, bussen gecharterd, ersonenvervoer op nternationale trei lt omgelegd, even- ra-trein worden in- i- en ongevallen- linen moeten tijde- t en daarna weer ebracht, de mate- gewijzigd worden delen de telefoons en een betrekke- s terug, als na de i versperring, de enigszins normaal alles kan nooit n, want er zijn natigheden, die op ■aarvoor men dus >egepaste oplossing iken. De mannen )ben dan ook niet brek aan afwisse- ntie gaan, zal ook an de tuin besteed int als we die aan inden we straks bij :n wildernis. Een >oedig verwaarloosd re alles in het werk r het vertrek alles jrengen. 5 hark moeten dus best doen. Schoffe- bij zonnig weer, taal geen zin. Ook ruid tussen de plan- ih goed dat er ge- s bovengrond moet warmte kunnen dan mwortels doordrin- idt dat rulle, droge Irogen van de grond deze tijd van het g- vikkeësui zien oog groeiende soor- maal niet op eigen ■oorzien ze dus nu stevige stok. Die zó, dat ze zo mia ius als het kan, agblijvende soorten n nodig, doch zij vóór ons vertrek lemen verlost moe- i perk-dahlia's heb- :e gewoonte veel Is men dat allemaal ijn gang laat gaan, icht gebruiken, dat van nieuwe bloem- leer over blijft, iken van diverse if afgeknipt moeten len ze netjes tegen ;gen het huis vast. en of ranken lustig slingeren, zullen ze die nog vast zit- i dan ligt bij onze i de grond. Losge- zijn niet zo een- nd te krijgen, dat geld: voorzie daar- ras moet natuurlijk og eens extra kort Iers is het er straks ;t meer af te krij- tuinman er met de en en dan kost het liet nodig was ge- jes nog eens netjes terwijl ook de eens een knipbeurt doende werk. doch al het er straks bij ch nog netjes uit- anders dan prettig (Van onze correspondent te New York) JJIT wordt een „zeer Amerikaans" relaas. En met deze waarschuwing hopen wij de tot hoofdschudden geneigde lezers een gelegenheid te hebben gegeven de blik af te wenden naar veiliger kolommen op deze pagina. Want hier wordt ronde taal gesproken over de illusie, die ln de practijk eerder een nachtmerrie blijkt te zijn: Amerika's schoonheidskoninginnen en haar ervaringen tijdens haar éénjarige regering. Voor wie in Nederland in een hutje op de hei woont en leest, dat 48 van de allermooiste meisjes in Atlantic City champagne mogen drinken uit haar eigen schoentjes (wij prefereren een kristallen drinkbeker), klinkt dat natuurlijk erg verlokkend. Maar wij hebben er het woord van de dames zelf voor: het valt bar tegen. overleefd) en daarna, aldus voelde men het, zat men aan een „traditie" vast. Er kwam evenwel een kink in de ka bel, toen een van de rechters, die in de eerste jaren van Atlantic City's schoon- heidstournooi de Paris-uitspraak moest verrichten, de neiging scheen te hebben „grapjes uit te halen" met de costuums (heel zedige, in het licht van heden) die de candidaat-koninginnetjes droegen. Damesverenigingen, opper machtig in politiek, financiën en mo raal, kwamen prompt in de oppositie tegen de arme man, en het gevolg was, dat er na zeven (niet noodzakelijk „vette") jaren in Atlantic City een einde werd gelast aan het „onsmake lijk en degraderend schouwspel". Edoch, het bloed, kruipende alwaar het niet kan gaan, en de mode-op-badpak- gebied, welke langzamerhand in de richting van deux-piéces costuums was gegleden, leidden tot nieuwe pogingen. In 1933, na zeven jaar interruptie werd koningin nummer 7 gekroond. Na num mer 9 volgde echter een kaal bank roet. Doch toen had men de smaak toch beet, zette de zaak opnieuw op, die zich van die datum af wist te hand haven als een van Amerika's Jaarlijk se grote kermissen. De oppositie van de Damesclubs werd het hoofd ingedrukt, door aan dit ju weel van een vlezig tafereel de facet ten „intelligentie" en „talent" te ver binden. Zussen, die ietwat kwalijk zin gen of tap-dansen, doch wier vormen overeenkomstig de moderne Ameri kaanse traditie zijn, kunnen thans een „studiebeurs" winnen ter waarde van 3000 of 5000 dollar, teneinde zich in het vak harer keuze verder te bekwamen. Dit verleent, zoals elkeen begrijpt, een veel gedistingeerder atmosfeer aan het gebeuren. Het maakt het opvoedkundig, niet alleen voor de toeschouwers, maar ook voor de deelneemsters. Het is wel gebleken, dat de druk van de koninginnekroon ontnuchtering en loutering veroorzaakte. Want met zeer enkele uitzonderingen is het de dames schoonheidskoninginnen in haar na- Miss-Amerikaanse leven vrij goed ge gaan. Het is waar, dat geen van de win naressen het tot de sterrenhemel van Hollywood heeft gebracht. Slechts Joan Blondell, die in Atantic City op nie mand voldoende indruk had gemaakt, wist in deze zin faam en dukaten te verwerven. Beruchtheid, in de zin van dagbladpubliciteit, viel slechts aan Charlotte Nash (Miss St. Louis, 1927 die in de finale te Atlantic City hek- kensluitster was) ten deel. Zij schoot haar rijke echtgenoot naar de Elyseese jachtvelden. Wat de Miss America's zelf betreft: van de 22 Mary Catherine Campbell won de titel twee maal en is thans zo beu van de publiciteit, dat zij zich zelfs niet in de vacantie door haar familie laat fotograferen zijn er maar vier van haar echtgenoot gescheiden (het geen beneden het Amerikaanse gemid delde van echtscheidingen ligt). De rest heeft zo'n afgrijselijke tijd als Miss America doorgemaakt, dat zij dol ge- PASSEND bij deze trieste onthulling is dan ook het verhaal van het iet wat kreupele jubileum, dat dit jaar ge vierd wordt door de „Miss America Pa geant of Atlantic City, New Yersey. Incorporated", de organisatie wier der tigjarig bestaan wordt herdacht en wier grootste verdienste is, dat zij ten slotte méér publiciteit over de hele we reld heeft verkregen dan de 22 schoon heidskoninginnen gezamenlijk tranen hebben geschreid. Ge hebt deze kreupe le situatie prompt door. Dertig jaar met 22 koninginnen; daar klopt iets niet. Zo is het ook. In 1921 was het wijlen onze collega Herbert C. Test, die in een vergadering met een aantal hoteliers uit het vacantie-ressort Atlantic City het denkbeeld opperde om ieder jaar een „Miss America" te benoemen. Min of meer tegen hun zin verzamelden de hotelmensen ruim 5000 dollar voor de eerste ronde. Margaret Gorman werd Miss America No. 1 (een precedent, dat zij overigens in goede gezondheid heeft Denk er dus om straks een paar flesjes van De Gruyter mee te nemen. De Gruyter heeft heerlijk licht en donker bier in han dige pullen. Een pul kost maar 40 cent met cassabon. Er gaan twee reuze glazen uit! Niet vergeten dus. bier in huis te nemen. (Advertentie, Ing. Med.) VRIJDAG 3 AUGUSTUS HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00 VARA 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22.40 VPRO, 23.00 -24.00 VARA. - 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. muziek. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram.muziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gram.muziek. (9.30—9.35 Waterstanden.) 10.00 „Thuis", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.muziek. 10.30 Voor de vrouw. 10.45 Clavichord-recital. 11.10 Radio-feuilleton. 11.30 Gram.muziek. 12.00 Lichte muziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Reporiage. 12.50 Sport en prognose. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen en gram.muziek. 13.30 Promenade-orkest en solist. 14.00 Kook- pi aatje. 14.20 Gram.muziek. 15.00 „Wereld sensaties no. 1: Alceo Dossena, grootmeester der kunstvervalsers", hoorspel. 15.35 Dans muziek. 16.00 Gram.muziek. 16.30 Voor de jeugd. 17.00 Vrouwenkoor. 17.20 Gram.muziek. 17.50 Reportage op Gilze-Rijen. 18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 Voordracht. 19.00 Pianospel. 19.10 Spreekuur voor emigranten. 19.30 „Amerika en Europa", causerie. 19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespreking. 20.15 Gram.muziek. 20.30 „Benelux", causerie. 20.40 „De Godsdienstige ontwikkeling in de jeugdjaren", causerie. 21.00 Verzoekprogramma 21.45 Buitenlands weekoverzicht. 22.00 Lichte muziek. 22.25 „Gesproken portret". 22.40 „Vandaag", causerie. 22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gram.muziek. HILVERSUM H, 298 m.: 7.00-24.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Gram.muziek. 7.45 Morgengebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram.muziek. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 Concertgebouworkest. 10.30 Strijkkwartet. 11.00 Voor de zieken. 11.40 Gram.muziek. 12.00 Angelus. 12.03 Gram.muziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Gram. muziek. 12.55 Zonnewijzer. 13.0j0 Nieuws en katholiek nieuws. 13.20 Actualiteiten. 13.25 Amusementsmuziek. 13.45 Voor de vrouw. 14.00 „Polenblut", operette. 15.20 Gram. muziek. 16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Kinderkoor. (In de pauze: gram. muziek.) 17.45 Muzikale causerie. 18.18 Ka tholiek signaal; Benelux commentaar; West- Indisch commentaar. 18.30 Lichte muziek. 18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 19.15 Regeringsuitzending: Verklaring en toelichting. 19.35 Amusementsmuziek. 19.48 Katholiek sig naal en politiek overzicht. 20.00 Nieuws. 20.05 »>Die Fledermaus", operette. (21.30—21.45 Jamboree".) 22.10 Koninklijke Militaire kapel. (Om pl.m. 22.30: Vraaggesprek). 22.45 Avond gebed en Liturgische kalender. 23.00 Nieuws. 23.15 Lichte muziek. 23.35—24.00 Amuse mentsmuziek. lukkig waren, dat er een man kwam aanzetten, die haar uit deze misère verloste. Het verhaal van Venus JUISTER uaar het rondboezemig re laas van Venus Ramey, Miss Ame rica in 1944, de enige der Koninginnen wier voornaam toepasselijk was, ook al moet men vermelden dat zij 3 y« centimeter kleiner was dan het Griekse voorbeeld. Venus Ramey dan, had zich aange meld voor een concours in haar ge boortestad Washington. De winnares zou worden afgevaardigd naar Atlantic City. Voor deze voorronde had zij ech ter een contract moeten tekenen, waar bij zij er vast in toestemde om, zo zij Miss America zou worden, onder aus piciën van de „Miss America Pageant of Atlantic City, N.J." een reis door het land te maken en de producten aan te bevelen, die met deze organisatie wa ren verbonden. Aangezien Venus min derjarig was en haar moeder ver weg woonde, tekende zij het contract en maakte de handtekening van haar moe der na. Toen zij dit, de ochtend na haar glo rierijke inhuldiging, aan de organisa toren meedeelde, was er aan alle zijden paniek. Een advocaat (door Pageant gehuurd) vertelde haar, dat het zetten van valse handtekeningen een strafbaar feit was. En als ze nu maar zoet deed, wat de Pageant-organisatoren voor schreven, dan zou ze er geen last van hebben. Venus, zeer onvrouwelijk en weinig koninginnelijk, beaamde dit al les nederig. Zij werd meegenomen naar New York, waar zij inderdaad in het befaamde Waldorf Astoria logeerde zij het in een zolderkamertje. Haar te lefoongesprekken werden gecensureerd door haar begeleider. Zij werd bewaakt als een gevangene. Waarop Venus prompt haar hyena-kant toonde, uit de band sprong en de hele affaire open baar maakte. Op dat ogenblik was het de Pageant, die niet zozeer in badcostuum, als wel in het hemd stonden. Want het contract met Venus was uiteraard ongeldig. Mama Venus had niets getekend en ijl de naar de hoofdstad met visioenen om de Pageant te doen vervolgen en scha devergoedingen van millioenen dol lars te eisen wegens „het veroorzaken van verdriet aan een minderjarige" of „wegens wreed optreden" tegen een kind. Om kort te gaan, Venus en de Pageant sloten vrede buiten het ge rechtshof. Maar Venus was de dupe. Kostbare weken waren voorbijgegaan, waarin hotelrekeningen waren opgelo- 7. Jimmy Brown liep regelrecht naar het apenhok, in de eerste plaats, omdat hü in de mening verkeerde, dat dit aan zijn speciale zorgen zou worden toe vertrouwd, maar ook, omdat hij er toch een beetje naar verlangde voor het eerst na vele jaren weer eens een paar ras genoten te ontmoeten. Het was maar goed, dat er een bordje met de toelich ting „Apenhuis" was aangebracht, an ders zou Jimmy gedacht hebben dat hij bij de enigszins verwaarloosde kippen ren van meneer Van Knullenburgh was aangeland. Hij stapte een beetje schuw naar binnen en ontdekte in 't schemer donker helemaal achter in het hok twee figuren, die vadsig in een hoek lagen te slapen. „Goeie middag", zei Jimmy vriendelijk, „ik stoor toch niet". Er kwam echter geen antwoord en geen van de twee figuren maakte ook maar aanstalten de ogen op te slaan. Toen zei Jimmy: „Grrrbekokkelok, grrrrbe- kokkelok, umfrigrrresbos brrrissississi- bas". Hij had de twee chimpansees in hun eigen oerwoudtaai aangesproken, die hij nog lang niet verleerd was en •de uitwerking was eenvoudig verbijs terend. Binnen twee seconden stonden de twee chimpansees voor de tralies Jimmy aan1 te staren alsaof hij een spookverschijning was. pen en de verdiensten hadden stilge staan. In arren moede liet zij zich door een toneel-agent overreden om op tour nee te gaan langs de kleine schouw burgjes in de kleinste stadjes. „Het was zo bar", vertelt Venus, „dat ik mij soms in de kleedkamer moest barrica deren om mij de mannen van het lijf te houden. Ik was natuurlijk geen ac trice. Niemand had mij ook maar ge leerd om op het toneel te lopen. Het was vreselijk zowel voor het publiek als voor mij". Een tweede phase in haar bestaan was het zingen van ietwat zil tige cabaret-liedjes in nachtkroegen. Doch Venus staat thans te boek als eigenaresse van een plantage in het Zuiden des lands. Voor wie geïnteres seerd is: Venus is nog niet getrouwd. Miss America 1948, BeBe Shopp, heeft grote sensatie verwekt door tijdens haar reis naar Parijs critiek uit te oefe nen op de „hikini"-zwempakjes van haar Franse zusteren. En zij was „nieuws" voor de pers, toen zij, na een avond een glaasje witte wijn te hebben gedronken, door haar vader door de transatlantische telefoon op haar nummer werd gezet. Gelijk vele van hgar mede-koninginnen is BeBe niet zo voor mannen geporteerd. De mildste uitspraak over het sterke ge slacht was echter van Yolande Betbe- ze, Miss America 1950. „Mannen", zei zij vol verachting, „ik heb niets tegen jullie. Ik vrees alleen, dat jullie voor goed hier op aarde zijn". 17. Nadat Pom twee filmrolletjes heeft volgemaakt, zijn de hondjes uit gekeken op de bomen, die in eindeloze rijen langs de oevers staan en zeker zou de reis eentonig geworden zijn, indien er niet nog meer passagiers aan boord waren. Natuurlijk hebben Pim, Pam en Pom al gauw kennis gemaakt met de andere reizigers en een levendig gesprek ontwikkelt zich tussen meneer Pluisbol, een natuuronderzoeker en Pim, wanneer de laatste vertelt, dat hij op weg is naar Koning „Samba". „Doe hem vooral mijn groeten", zegt meneer Pluisbol. „Ik heb de koning in lange tijd niet gezien maar heb altijd heel prettig met hem samengewerkt, wanneer ik in zijn rijk vertoefde". „Nu dat is meer, dan ik kan zeggen", bromt een passagier op de achtergrond, die zich de hele reis al afzijdig heeft ge houden. En wie is dat? Niemand anders dan: Billie de Spinner, met zijn onaf scheidelijke metgezel Kareltje Kat. Nee, Billie en Kareltje zijn nu niet wat je noemt gezellige reisgenoten. Ze bemoeien zich heel weinig met de ove rige passagiers en praten alleen maar met elkaar. (Van onze Haagse redacteur) VENALS Nederland kampen ook Australië en Nienw-Zeeland met een enorm woningtekort. De Austral! sche autoriteiten hebben daarom niets liever dan dat de immigranten hun huis meenemen. Nieuw-Zeeland laat zelfs geen immigranten met hun gezin nen toe, als zij niet vooraf verzekerd zijn van huisvesting, hetzij doordat zij daar een woning ter beschikking krij gen, hetzij doordat zij een pre-fabrica- ted huis meebrengen. Het beste is dus zijn montagewoning mee te nemen, gesteld dat men over voldoende contanten beschikt om zich er een aan te schaffen en de hoge vrachtkosten te betalen. Maar dan nog is het niet gemakkelijk toestemming te krijgen om zijn huis op te trekken, want Australië kent legio bouwvoor schriften, die nauwkeurig moeten wor den nageleefd: voorschriften, die zelfs in bijvoorbeeld de onderscheiden delen van Sydney verschillen en die betref fen: constructie, afmetingen, gasleiding, electrische installatie, waterleiding, enz. Een Nederlandse ondernemer heeft nu een pre-fabricated woning gecon strueerd, die aan zodanige eisen vol doet, dat zij, waar zij in Australië ook wordt neergezet, binnen de grenzen van de ingewikkelde en naar de landstreek of de gemeente variërende voorschrif ten blijft. In de gemeente Voorburg kreeg hij een stuk grond beschikbaar, waar de woning nu als modelwoning is ingericht. Wij hebben het huis be keken. Het ziet er inderdaad voortref felijk uit. De houtconstructie is in bouwelemen ten uit Oostenrijk gestuurd. In samen werking met de Oostenrijkse ingeni eurs ontwierp een Nederlandse archi tect het type. De aanvullende onder delen zijn alle van Nederlands fabr! kaat. Er zijn nu acht verschillende typen van zulke bungalows, voor grote en voor kleine gezinnen. De kleinste kost kant en klaar f 4.500.de grootste f 16.000,De modelwoning van mid delbare grootte in Voorburg kost f 11.000,Daarbij komt dan nog onge veer f 5000,vracht als men deze pre fabricated woning naar Australië wil verzenden. Men levert dan de gehele complete houtbouw-construetie van het huis verzendklaar gebundeld en ver pakt, met alle daarbij behorende op- bouwtekeningen, een volledige hand leiding voor het opzetten van het huis en alle erbij benodigde draadnagels, schroeven, bouten, ankers en beslag. I Spaar T voor luxe postpapier slechts 60 punten JD MiJdrtUIIUj met Uw eigen I 11 IE WAGEN IN HET KLOOSTERBOS DOOR MARJORIE VERNON 1) Van zijn zitplaats tegen de helling van een heuvel af, kon hij het huis duidelijk zien, zoals het daar beneden hem lag met zijn zachtrode dak, zijn rode bijgebouwen en zijn inspringende hoeken, een architectonisch samenraap sel uit verschillende tijdperken. Hij kon de zachtglooiende, fluwelen gazons zien en zelfs de bonte plekken van bloemperken en groene heesters; de paardenwei ook en de lange oprijlaan die naar de toegangshekken liep. Sr waren ook tennisbanen en een moes tuin. En stallen. Er zouden wel een paar goede renpaarden in staan dacht hij. En dit alles was van hem. Toch lag er geen blijdschap op net magere bruine gezicht van de man, die voor de eerste maal op zijn nieuwe be zittingen neerkeek. Hij haalde een oude pijp uit zijn zak, vulde die en stak haar peinzend aan, terwijl zijn donkere wenkbrauwen zich in een lichte frons samentrokken. Lynford Hall een van de mooiste bezittingen in Engeland. Hij lachte wat bitter en keerde zich toen plotseling om, daar hij voetstap pen hoorde naderen. Bruce Heritage stond op, rekte zich in zijn volle lengte lui uit en keek nieuwsgierig naar de jongeman, die lenig over het hek wipte. „Goeiemorgen. Zou ik u om een vuurtje mogen vragen?" Zonder een woord te zeggen haalde Heritage een doosje lucifers uit zijn zak en stak dat de ander toe. „Dank u wel. Mooi landschap hier, vindt u ook niet?" De jongeman stak zijn sigaret aan en gaf de lucifers met een vriendelijke glimlach terug. Hij was lang, slechts een paar centi meter onder de zes voet van Heritage, maar niet zo breed in de schouders en zo gespierd. Zijn bruine ogen waren eerlijk en vriendelijk, maar het waren de ogen van een dromer, een idealist, vond Bruce; hij was niet bepaald knap, maar hij had iets over zich, een zeke re charme, dat meer waard was dan uiterlijk schoon alleen. __„Ja, dat gaat wel", Heritage trok aan zijn pijp en nam de ander belangstel lend met zijn levendige grijze ogen op. „Bent u hier vreemd?" „Hemel, ja". De jongeman wees met een rukje van zijn gladde kastanje bruine hoofd in de richting van de rug zak, die hij had afgenomen en bij het hek neergelegd. „Ik ben op een voetreis, dat is goed koop, weet u en bovendien is het fijn om buiten te zijn na zo lang in een kantoor in de stad opgesloten te zijn geweest." „Ja, dat zal wel. Ik ben hier ook vreemd en ik zou helemaal geen haatt hebben om verder te gaan als het niet zo verduiveld lang geleden was sinds ik heb ontbeten". „Ik dacht er juist over om wat te gaan eten", antwoordde de roodharige jongeman. „Wilt u niet een boterham van mij hebben? Ik heb meer dan ge noeg, meer dan ik op kan". „Dat is geweldig aardig van u". De wandelaar nam een pakje boter hammen uit zijn rugzak en ze gingen naast elkaar op het hek zitten, terwijl ze aten en praatten over alles en nog wat en uitkeken over het zonnige landschap. Ze hadden als vanzelfspre kend vriendschap gesloten en accep teerden dat zakelijk en zonder verwon dering. „A propos, mijn naam is Grant", ver klaarde de roodharige jongeman. „Ne ville Grant, kantoorbediende bij Bolt- well en Sanders, firma in exportwaren. Oud 30 jaar. Ongetrouwd". „Hm, dat's toevallig. Mijn naam is ook Neville Neville Bruce Heritage voluit, maar ik word altijd bij de twee de naam genoemd. Ik ben 31, een zwer ver, vrij en hij hield plotseling op en fronste zijn voorhoofd. „Tenmin ste, dat was ik", verbeterde hij en het leek alsof hij tot zich zelf sprak. „Nu vrees ik, dat het voorbij is". Neville Grant's bruine ogen keken hem nieuwsgierig aan. „Bedoelt u dat u getrouwd is of verloofd?" „Neen". Heritage maakte een ge baar met zijn ene krachtige bruine hand in de andere hield hij een broodjt met kaas. „Banden verant woordelijkheid o hemel, wat heb ik daar het land aan!" „Dat hangt er van af". Grant's ogen werden kleiner, terwijl hij er peinzend aan toevoegde: „Sommige zijn dat wel waard". „Dat kan wel, voor lieden die ervan houden". Bruce haalde zijn brede schouders op „Maar dat is niet voor mij. Ik heb geen tijd voor plechtstatig heden en conventies en dergelijke on zin meer". Ze zwegen een ogenblik, koesterden zich in de aangename warmte van de vroege zomerdag en keken langs de zachtglooiende helling naar het schaak bord van velden en boomgaarden in de vallei beneden hen, het partijtje zacht- gekleurde opgelapte daken een eindje verderop dat Lynford moest zijn en naar het mooie huis op de voorgrond. ,Dat is een pracht van een huis", merkte Neville Grant tenslotte lui op. „Dat zal Lynford Hall wel zijn, naar de kaart te oordelen. De kerel die dat bezit mag wel een stevige bankreke ning hebben. Het ziet er ook zeer goed onderhouden uit, zou je zeggen ik ken van hieruit het fluwelige gras van de gazons haast voelen, de perziken die tegen de muren rijpen, haast proeven (of is het daar nog de tijd niet voor?) en de prachtige rozen haast ruiken. De kerel aan wie dat alles toebehoort is een geluksvogel. Heremijntijd, wat een huisje". (Wsrtt voswlg*). De overigens benodigde materialen, zo als dakbedekking, glas, verfstoffen, keu ken, schoorsteen en leidingwerk, kun nen geheel pasklaar worden meege leverd. Ongetwijfeld zou deze pre-fabricated woning ook een bijdrage kunnen leve ren tot een snellere oplossing van het Nederlandse woningvraagstuk. Trou wens: in een aantal gemeenten zullen zij verrijzen. (Advertentie, Ing. Med.) Akkrumdijk, O.-Afrika—A'dam, 31-7 n.m. te Antwerpen Aldabi, R'dam—Buenos Aires, 1-8 te Santos verwacht Alkaid, Porto Aleg're—R' dam, pass. 31-7 Casquets naar Antwerpen Almkerk, R'dam—Kobe, 1-8 te Aden verwacht Alnati, Buenos Aires—R'dam, 31-7 van Vito- ria naar Bahia Alphard, R'dam—Porto Ale- gre, 31-7 te Santos Altair, R'dam—Porto Alegre, 31-7 te Rio de Janeiro Alwaki, New York—Buenos Aires, 1-8 te Rio de Janeiro ver wacht Arendskerk, Japan—R'dam 31-7 van Genua naar Marseille Bintang, 31-7 van Tandjongpinang te Rangoon ter rede Chea« hire, 30-7 te Sydney Durango (charter), 31-7 van R'dam naar Londen Eendracht^ 31-7 te Istanbul ter rede Eng'gano, 31-7 van Khorramshar naar Bahrein Friesland (KRL), 1-8 (7.15 uur) van R'dam naar Aarhus en Kopenhagen Groote Beer, Djakarta—A'dam, 31-7 170 mijl zuidoost van Oostpunt Kreta Groote Kerk, Beira—A'dam, pass. 31-7 n.ra. Ouessant naar Antwerpen Haulerwijk, Nuevi- tas—R'dam, 31-7 dwars Cherbourg Helder, Montevideo-Londen, 31-7 bij St Vincent, Kaap Verd. Eil. Helena, Peru—A'dam, pass. 31-7 Flores naar Antwerpen Indrapoera, Djakarta —R'dam, pass. 31-7 (20 uur) Perim Java, A'dam—Balik Papan, pass. 31-7 Ouessant naar Genua Kota Baroe, Djakarta—R'dam, 31-7 van Djakarta naar Belawan Kota Gede, Ma kassar—R'dam, 1-8 te Port Sudan verwacht Lemsterkerk, R'dam—Perzische Golf, 31-7 te Bahrein Limburg, Vancouver—Calcutta, pass. 31-7 Zuidkust Costaria Lutterkerk, Cal cutta—R'dam, 31-7 van Vizagapatam Madoera, New York-Calcutta, 31-7 in Golf van Oman naar Kuweit - Markelo, 28-7 van Durban naar Beira Marken, 30-7 n.m. van Montreal naar R'dam en A'dam Mataram, Djakarta—R'dam, 31-7 (6.30 uur) van Suez Meerkerk, R'dam-Sydney, 21-7 van Suez Nigerstroom, A'dam-W.-Afrika, 31-7 te Accra Nieuw-Amsterdam, R'dam-New York, 1-8 te Le Havre Oranjestad, A'dam—Kingston, 31-7 van Maracaibo Papendrecht (t), 1-8 van Stockholm te Porto la Cruz verwacht Prins Philips Willem, Demerara—R'dam, 31-7 bij ingang Ierse Zee naar Liverpool Prins Wil lem II, Sorel—R'dam, pass. 31-7 Scillys Rotti, A'dam—Indonesië, 1-8 v.m. te Suez Samarinda, Makassar—R'dam, 31-7 van Menado naar Balik Papan Sarpedon, A'dam—Mara caibo, 31-7 van Funchal naar Laguaira Sommelsdijk, R'dam—Golfhavens, pass. 31-7 Fayal Stad Alkmaar, 31-7 n.m. van A'dam to Narvik Straat Malakka, Singapore—Buenos Aires, 31-7 van East Londen naar Port Elisa beth Tamo, R'dam—Philadelphia, pass. 31-7 Beachyhead Tarakan, Balik Papan—A'dam, 1-8 te Belawan Teucer, New York-Dja karta, 1-8 te Alexandrie - Tibia (t), 31-7 van Hamburg te R'dam Tjisadane, Buenos Aires -Kobe, 31-7 van Singapore naar Manilla Volendam, Montreal-R'dam, 1-8 v.m. te Le Havre Willem Ruys, R'dam—Djakarta, 31-7 in Suezkanaal Winterswijk, 31-7 te Safi ter rede Zeeland, New York—Balik Papan, 31-7 van Djakarta naar Cheribon Zuiderkruis, R'- dam—Halifax, 31-7 400 mijl oost ten zuiden van Sable Eilanden. „Bh ik k&n het maar weer poetsen!"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 7