Tienduizenden hebben
een indrukwekkende
Burgemeester sprak waarderende woorden
Pronk en Bakker
hulde gebracht
Grootse zegetocht door de stad
Een dankwoord van Jan Pronk
De huldiging in het clublokaa
van Alcmaria Victrix
Wilhelmus klonk over
stationsplein
De ontvangst was overweldigend
Alkmaarse wielerbaan de grondslag
voor dii wereldkampioenschap
„Roemrijke jaren"
Huldiging van een
kampioen
DE toeschouwer, die zoals zovele an
deren uit die duizendkoppige spon
taan juichende massa het luide feest
rumoer en de schetterende muziek in
zich opnam in een weldadige verove
rende roes, voelde een schok van
blijdschap en ontroering door zich heen
gaan, toen hij na lang en ongeduldig
wachten eindelijk het gezicht van de
gelauwerde wereldkampioen tussen
de woelende menigte zag opdoemen.
Het gejuich groeide aan tot een orkaan.
Het scheen de toeschouwer, of Jan
Pronk, al was hij dan ook een stadge
noot, en zijn trouwe kameraden uit een
andere 'wereld kwamen, een vreemde
wereld van transpiratie, over
gave, ontgoocheling en offers, maar
ook van roem, van sucessen, van
grootse prestaties en goede vriend
schap. De toechouwer zag dat gezicht
van Pronk, dat bij een wedstrijd im
mer zo fanatiek keek, van heel dichtbij
en hij juichte, dat zijn longen bijna
scheurden. Maar toen even later het
oude Wilhelmus weerklonk, voelde
hij een brok in zijn keel en kon bijna
niet zingen. Hij was haast even ont-
loerd als trots als die Nederlandse
renners in Milaan, toen daar hun
volkslied werd gespeeld en het rood-
wit-blauw in top werd gehesen, nadat
een Hollandse kaaskop naar het stayer-
wereldkampioenschap was gereden.
En toen later een bioscoop uitging en
een knap meisje heel verbaasd om zich
heen keek en zei: „Wat een drukte
voor zo'n wielrenner!", werd de toe
schouwer woedend, maar hij zei niets.
Hoe graag had hij haar anders verteld
van de wilskracht, de volkomen con
centratie, de enorme zelfbeheersing, de
opofferingen en het zich ontzeggen van
talloze kleine vreugden des levens, wat
alles jarenlang nodig was om nu einde
lijk de schier onoverwinnelijke kam
pioenen, de beste renners van alle lan.
den ter wereld, te kunnen verslaan.
Om zo eindelijk een lang gekoesterde
droom in vervulling te zien gaande
verdiende waardering te vinden en
vrede met zichzelf te krijgen. Maar de
toeschouwer zei niets en het knappe
meisje had het misschien toch niet be
grepen. En dan luisterde hij stil naar
de eenvoudige kampioen, toen deze
met een stem, die vol was van emo
ties, in de microfoon zei: „Ik dank jul
lie van harte", en later juichte hij
weer, toen de bescheiden Pronk uit een
venster aan het Waagplein naar de
enthousiaste menigte wuifde. Zijn roem
DINSDAG 4 SEPTEMBER 1951
JAN PRONK IS IN ALKMAAR gearriveerd. Natuurlijk kon dit feit niet onge.
merkt voorbij gaan, maar dat zoveel duizenden Alkmaarders en andere sport
liefhebbers uit de provincie, zich op het Stationsplein en langs de route welke
de wereldkampioen der stayers 1951 van het station naar het Stadhuis heeft ge
maakt, te samen zouden stromen, had men niet kunnen verwachten. De ontvangst
van Jan Pronk, Kees Bakker en de gangmakers Wiersma en De Graaf, is een
grootse manifestatie geworden van beoefenaars van tal van verschillende spor
ten die gisteravond in Pronk het voorbeeld van de ware sportman hebben ge
huldigd. Voor de teams Pronk-Wiersma en Bakker-De Graaf is de ontvangst in
de Kaasstad een schitterende beloning geweest voor hun voortreffelijk rijden
op die gedenkwaardige Augustusavond op de Vigorellibaan, waar Nederland,
dank zij dit viertal, zijn enige wereldkampioen van dit jaar kreeg.
Jan Pronk en zijn gangmaker Wiersma bij hun aankomst op het station
te Alkmaar.
PLECHTIG klonk omstreeks 8 uur het
Wilhelmus over het Stationsplein
toen Jan Pronk en de anderen uit de
restauratie van het Station stapten.
Daar vóór had de voorzitter van Alc-
maria Victrix, de heer N. Boschman,
de dames van dit viertal sportvrienden,
want dat zijn zij zo zij dat niet waren
na hun prachtige samenwerking in
Milaan geworden, een bloemenhulde
gebracht. Het was de tweede maal dat
Pronk en Wiersma ter gelegenheid
van dit wereldkampioenschap het
Wilhelmus voor zich hoorden spelen.
Evenals in Milaan moeten de klanken
van ons volkslied deze harde sportlie
den hebben ontroerd, te meer daar
men niettegenstaande de indrukwek
kende massa sportenthousiasten, een
speld op het Stationsplein had kunnen
horen vallen. De voorzitter van het in
allerijl gevormde huldigingscomité, de
heer Sougé, sprak enkele kernachtige
woorden tot de beide stayers en hun
gangmakers, waarna de zegetocht door
Alkmaar een aanvang kon nemen.
Voorafgegaan door de Postharmome
zat een verblufte Jan Pronk met zijn
vrouw en dochtertje in een open auto
te staren naar al die juichende men
sen die langs de route stonden opge
steld. In de andere wagens waren Bak
ker, De Graaf en Wiersma gezeten met
hun familieleden en ook zij zullen hun
ogen nauwelijks hebben geloofd. Rijen
dik stond een enthousiaste menigte op
het Stationsplein, langs de Stationsweg,
het Scharloo, de Bergerhout, Geester
singel, Ritsevoort, Choorstraat en in
de Langestraat. Op het bordes van het
stadhuis stond burgemeester mr. dr. H.
J. Wytema te midden van zijn wet
houders zijn stadgenoot en wereld
kampioen met gevolg op te wachten.
Staande naast de burgemeester heeft
Pronk het défilé van de Alkmaarse
sportverenigingen gade geslagen. Ook
toen weer zal hii onder de indruk zijn
Anne Marie wist het
Het vierjarig dochtertje van Jan
en Lien Pronk wist het eerder
dan wie ook, dat haar vader we
reldkampioen zou worden. Zij
logeerde tijdens de-dagen dat haar
pa en ma in Milaan verbleven bij
haar grootouders. Op de dag dat
vader Pronk de finale moest rij
den heerste er in de kamer bij
haar grootouders 'n intense span
ning. Anne Marie heeft dat ge
voeld en wilde niet in haar bed
blijven.
Zij zat op de knie van opa mee
te luisteren naar de radio-repor
tage waar zij eigenlijk toch maar
niets van begreep. Wel hoorde zij
verschillende malen de naam van
pa en op een gegeven moment
klonk het uit de kleine kinder
mond: „Pappie moet nog 'n paar
rondjes rijden. Dan stapt hij van
zijn fiets en dan gaat ie weer een
rondje met bloemen fietsen". An
ne Marie was namelijk bij de Ne
derlandse kampioenschappen ge
weest en het was voor haar zeker
dat pappie ook in Milaan het ere
rondje met de lauwerkrans zou
fietsen.
Jan Pronk met zijn vrouw en doch
tertje bij het verlaten van het
stadhuis. Twee renners van Alcma-
ria Victrix dragen het bloemstuk,
dat hem door het gemeentebestuur
is aangeboden,
Het dochtertje van Jan Pronk
overhandigt haar vader een bou
quet bloemen bij zijn aankomst
op het station te Alkmaar.
gekomen. Aan de lange stoet van
sportbeoefenaars kwam schier geen
einde. Voorop gingen natuurlijk zijn
clubvrienden in veelkleurige tricots
en hun vederlichte tweewielers aan
de hand. Dat daarachter de leden van
de voetbalverenigingen Alcm. Victrix.
Alkmaarse Boys, Randers en RKAFC
waren vertegenwoordigd, evenals de
zwemvereniging DAW, de worstelver-
eniging SSS, de athleten van AVA en
Olympus, de turners en turnsters van
Turnlust en De Halter, leden van de
motorclub Alkmaar en Omstreken, de
brandweercorpsen van de Alkmaarse
vrijwillige brandweer en de wandel
verenigingen De Jeep, Het Versleten
Zooltje en de Kaaskoppen, bewijst
welk een indruk de prestatie van Jan
Pronk op deze sportvrienden heeft ge
naakt. De lange stoet marcheerde op
le vrolijke klanken van de Posthar-
monie. St. Cecilia en Excelsior langs
-.et stadhuis, waarna de officiële hul-
liging in de raadszaal kon plaats vin
den.
Zaal te klein
DE grote zaal was haast te klein om
de vele belangstellenden, waaronder
de wethouders Bakker en Slingerland,
tal van raadsleden, bestuursleden van
sportorganisaties en genodigden, te
bergen. De burgemeester zeide onder
meer in zijn toespraak: „Op een wijze
een vorst waardig heeft Alkmaar U
ngehaald. U heeft kunnen zien op
welke een wijze uw thuiskomst in
onze stad wordt gevierd. Het is mij een
voorrecht U officieel op het stadhuis
te mogen ontvangen, hoewel sommi
gen de vraag hebben gesteld waarom
een sportprestatie op een dergelijke
wijze moest worden gehuldigd. U heeft
echter blijk gegeven van grote beheer
sing, zowel tijdens de voorbereidingen,
tijdens de training als in de wedstrijd,
een wedstrijd welke u in voorbeeldige
samenwerking met uw ploeggenoot
Bakker tot een goed einde heeft kun
nen brengen".
Toon ook na dit succes beheer
sing in uw leven, want het zijn sterke
benen, die de weelde kunnen verdra
gen. U heeft aan uw woonplaats Alk
maar door het fraaie succes in de wijd
ste kring meer bekendheid gegeven.
Daarom kunnen wij met recht trots
en blij zijn. Ontvang daarom als hul
de van de stad voor uw prestatie dit
wapen van bloemen, dat kortstondig
zal zjjn als de roem, maar even
schoon".
Het was een buitengewoon fraai
schild, uitgevoerd in de kleuren van
de stad, dat later door twee clubvrien
den van Pronk werd gedragen, voor
de stoet, die wandelende naar het club
huis ging. Voordat echter de officiële
ontvangst ten einde was, moest eerst
Pronk nog enkele woorden zeggen. Hrj
was te overweldigd door de spontane
hulde van al die mensen, dat hij zijn
gevoelens onder woorden kon bren
gen. „Het zal een dag zijn, die ik mijn
gehele leven niet zal vergeten," was
het enige, dat de wereldkampioen kon
zeggen, toen de burgemeester hem de
hand schudde, maar die enkele woor
den waren voldoende, want zij klon
ken zo heerlijk spontaan.
Nadat Pronk, Bakker, Wiersma en
De Graaf met hun dames het stad
huis hadden verlaten, verdrong het
publiek het cordon, dat de politie had
gevormd. Velen hadden Pronk door de
grote drukte nog niet kunnen zien en
iedere Alkmaarder wilde toch zijn eigen
wereldkampioen even van nabij aan
schouwen. De erehaag van sportvrien
den, die was opgesteld van het stad
huis tot aan het Waagplein, kon
eveneens met moeite stand houden te
gen het opdringende publiek, dat in
zijn enthousiasme verder ging dan wij
in Alkmaar voor mogelijk hadden ge-
honden. Voor het clubhuis hing aan
de gevel van café Tom een schitte
rend verlichte fiets, die rappe vingers
van clubmakkers daar hadden aange
bracht.
«■MM
Voor wielerwedstrijden in
Amsterdam worden extra
treinen ingelegd
In verband met revanche wielerwed
strijden om het wereldkampioenschap
die Donderdagavond in het Olympisch
Stadion te Amsterdam worden verre
den, zullen de Nederlandse Spoorwe
gen vanuit Amsterdam een extra trein
naar Alkmaar laten lopen om 0.45 uur.
Alle treinen na 18 uur in de richting
Amsterdam zullen extra versterkt uit
Alkmaar vertrekken, zodat ook vele
Alkmaarders in staat zullen zijn de
volledige wedstrijden te volgen.
Alkmaarse Schaakclub VVV
A. Schraps wint Zilveren Toren
Mej. Bouwman is er niet in geslaagd
de Zilveren Toren te winnen. De be
slissingspartij die was afgebroken werd
gisteravond uitgespeeld en de heel' A.
Schraps behaalde de overwinning. Hij
wordt dus voor een jaar bezitter van
de Zilveren Toren. Een mooi succes.
De partij om het kampioenschap van
Alkmaar tussen de heren E. G. Kay-
ser en P. Seewald werd na 60 zettten
remise. Er is dus nog geen beslissing.
E. G. Kayser moet nu nog spelen te
gen drs P. Vreeker.
J-JET is Jan Pronk niet mogelijk geweest tij
dens de huldiging op het stadhuis en in het
clublokaal zijn gevoelens onder woorden te
brengen. Na afloop van het officiële gedeelte
kwam hij even bjj ons zitten, nog immer diep
onder de indruk, maar met een hopeloos ge
zicht. „Hoe kan ik in vredesnaam al die men
sen bedanken? Het was gewoon fantastisch; ik
was zo onder de indruk, dat ik niet eens meer
weet wie ik een hand heb gegeven."
Nu, dat was geen wonder, want urenlang
heeft hij niets anders gedaan dan handen schud
den. Dat de nieuwe wereldkampioen niet weet,
hoe al die mensen voor hun spontane hulde te bedanken, is begrijpe
lijk. Ons antwoord luidde: „Schrijf een stukje in de krant dan ben je er
zeker van, dat geen mens wordt overgeslagen."
„Kan dat?" vroeg Jan verbaasd. Welnu, voor een wereldkampioen
van het formaat van Jan Pronk is alles mogelijk en daarom publiceren
wij hieronder gaarne het dankwoord van Jan Pronk:
SPORTVRIENDEN
Het is onmogelijk onder woorden te brengen hoezeer de ontvangst
te Alkmaar mij en mijn vrouw heeft aangegrepen. Natuurlijk had ik
wel begrepen, dat vrienden en kennissen mij zouden komen feliciteren,
maar dat het zó zou gaan had ik nooit durven dromen. Het was over
weldigend! Zelfs nu Ik rustig zit te schrijven kan ik het nog niet ver
werken. Tweemaal kreeg ik gelegenheid om iets te zeggen maar twee
maal wilden mij geen woorden te binnen schieten. Ook het schrjjven
valt niet mee. Het is voor mij gemakkelijker een 100 km. te fietsen
en daarom beloof ik al mijn sportvrienden, dat ik Donderdagavond
in het Stadion tijdens de revanchewedstrijd mijn uiterste best zal doen
om te proberen nogmaals een overwinning te behalen. Mede namens
mijn vrouw dank ik allen, die de ontvangst te Alkmaar voor mij on
vergetelijk hebben gemaakt.
Met hartelijke sportgroeten,
JAN PRONK.
Onze wereldkampioen met zijn trouwe kameraad Kees Bakker, die een zo
belangrijk aandeel in de overwinning heeft gehad.
Sprekers, bloemen en geschenken
Het is moeilijk te schatten wat het meeste indruk op Pronk heeft gemaakt.
Was het de aankomst op het Stationsplein, de tocht door overbevolkte Alk
maarse straten, de ontvangst op het stadhuis of de huldiging in het club
huis? Gisteravond kon hjj ons dat natuurlek niet vertellen en eigenlijk is dat
ook niet van belang. De ontvangst was in één woord groots en zonder twijfel
zullen Pronk en zijn vrouw deze avond als één van de hoogtepunten in hun
leven blijven zien.
Evenmin was te bepalen wat er in de
eenvoudige en bescheiden wereldkam
pioen omging toen de heer Boschman
in het clubhuis het woord nam. De
voorzitter van Alcmaria Victrix bracht
de roemrijke jaren in herinnering toen
Alkmaar nog een wielerbaan rijk was.
De dagen dat Klink, Piet Evers, Jan
Derksen en Jan Pronk en al die andere
beoefenaars van de wielersport op de
trainingsavonden het Alkmaarse pu
bliek in verrukking en nader tot de
wielersport brachten. Met gerecht
vaardigde trots memoreerde de heer
Boschman het feit dat een andere ex-
clubgenoot, Jan Derksen, twaalf jaar
geleden in Milaan zijn eerste wereld
kampioenschap behaalde. Enkele uren
voor het uitbreken van de grote we
reldbrand behaalde Derksen namelijk
op dezelfde baan waar Pronk enkele
dagen geleden zijn triomfen vierde de
titel van wereldkampioen sprint der
amateurs. Het waren grote dagen voor
de wielersport in Alkmaar, dank zij die
kleine houten baan aan de Sportpark-
laan. Pronk heeft daar voor het eerst
kennis kunnen maken met de baan-
sport. Als kleine jongen verscheen hij
in een kniebroek tussen zijn grotere
sportbroeders. Langzamerhand heeft
hij zich een weg gebaand naar de hoog
ste sport die voor een beroepsrijder op
de wankele ladder is te bereiken. In
zijn hart is hij echter steeds dezelfde
gebleven. Dat hij echter even een brok
in zijn keel kreeg toen hij door de
woorden van zijn voorzitter werd her
innerd aan de moeilijke jaren van vóór
de oorlog, kunnen wij ons zeer goed
voorstellen.
De heer Boschman overhandigde de
nieuwe wereldkampioen een prachtig
uitgevoerde gouden dasspeld als een
blijvende herinnering aan het grote
succes. Natuurlijk moesten ook nu weer
Wiersma. Bakker en De Graaf in de
hulde delen.
Rede van de heer Sougé.
De voorzitter van het huldigings
In de Langestraat ontvangt Pronk
een feestelijk versierde fles wijn
namens de directie van hotel
Victory.
comité sprak namens alle Alkmaarse
sportverenigingen. Het was een kern
achtige, gloedvolle toespraak, waaruit
bleek hoezeer de heer Sougé zijn hart
aan de sport heeft verpand. Niet alleen
aan de voetbalsport, hij is immers voor
zitter van de afdeling Noord-Holland
van de KNVB, maar ook voor alle an
dere sporten en in dit geval de wieler
sport. Het was daarom dat de heer
Sougé met grote vreugde gewaagde
van de enthousiaste medewerking van
de Alkmaarse sportverenigingen, van
vele particulieren, die deze huldiging
hadden mogelijk gemaakt en van het
Alkmaarse publiek, dat in zo groten
getale gehoor had gegeven aan de op
roep van het hutfigingscomité. De heer
Sougé verzuimde niet aan te stippen
hoe de zege van Jan Pronk tot stand
was gekomen. „Het was schitterend
team-work dat jullie, Pronk, Wiersma,
Bakker en De Graaf daar in Milaan
hebben laten zien. Het was sportief Ne
derland op zijn best". Het geschenk dat
het huldigingscomité kon overhandigen
bestond uit een fotoreportage van de
ontvangst te Alkmaar en een prachtige
„luie" stoel, waarin het voor Pronk
prettig rusten zal zijn als hij van een
zware wedstrijd weer naar zijn woon
stee terug keert.
Tal van sprekers.
Het zou te ver voeren alle waarde
rende woorden die door tal van spre
kers, als de voorzitter van DTS (de
vereniging van Bakker), de voorzitter
van Kennemerland, de heer De Groot,
de vertegenwoordiger van de NWU de
heer Engelmoer en al die anderen wer
den gesproken, hier weer te geven.
Uit al deze toespraken klonk de grote
vreugde over het schitterende succes
van de Alkmaarder, een succes dat
door grote samenwerking met Bakker,
Wiersma en De Graaf tot stand was
gekomen. Tal van geschenken en prach
tige bloemen werden voor deze vier
sportfiguren aangedragen en nogmaals
konden zij niet aan de indruk ontko
men dat sportief Nederland en speciaal
Alkmaar intens had meegeleefd met
hun prestaties.
Voordat het officiële gedeelte van de
huldigingsavond ten einde was zag de
heer Sougé nog kans waarderende
woorden te spreken tot de secretaris
van het huldigingscomité de heer F.
Boxem. Het was de voorzitter van
DAW die ontzaglijk veel werk voor
deze huldiging heeft verzet en het is
ten slotte aan zijn organisatorische ta
lenten te danken geweest dat de ont
vangst te Alkmaar zo groots heeft mo
gen zijn.
Dat Jan Pronk ook nu weer niet bij
machte was een grote toespraak te
houden laat zich andermaal begrijpen.
Vele genodigden bleven tot diep in
de nacht bijeen. Op de klanken van de
band van Toon Dekker werd menig
dansje gemaakt en het was diep in de
nacht toen de feestgenoten uit elkaar
gingen.
leek nu wel onvergankelijkHierna
ging de toeschouwer naar huis en al
zei hij tegen zichzelf, toen hij aan dat
brok in zijn keel terugdacht, mischien
wel: „Idiote aansteller!", toch was hij
heel dankbaar, dat hij hierbij had mo
gen zijn.
■Jan Pronk bedankte in het stadhuis, voor de microfoon,
huldiging.
voor de grootse
