Nederlandse schepen keerden uit
Oost-Duitsland terug
Voor Australische landarbeiders
40-urige werkweek
Russisch beslag ten dele opgeheven
De hoge varkensvleesprijzen
blijven vermoedelijk niet
De Belgische filmindustrie heeft
het zeer moeilijk
Groenten uit onze
eigen tuin
Amerika's nieuwste en grootste
atoomfabrieken in aanbouw
Tanker als ruilobject
Heffing op zware dieren
remt de export
Regering zal steunmaatregelen nemen
Verband met de plannen
inzake televisie?
Werk van milliarden
Rem op de trek naar
de stad
Protest van werkgevers zonder vrucht
Grote problemen in kleine stadjes het gevolg
DE RECENTE aanbesteding van de eerste, door atoomkracht voortgedreven,
onderzeeboot voor de Amerikaanse marine een project ter waarde van
S 40.000.000 heeft de visie van een moderne atoomstad een belangrijke stap
dichterbij gebracht. De buitenwereld heeft nog niet de formele zekerheidgekre
gen, dat men reeds over de vereiste atoommotor beschikt. Maar het feit van de
aanbesteding wijst er wel op, dat men, in het ongunstigste geval, toch wel héél
dicht de verwezenlijking van de atoommotor is genaderd. Na het door atoom
kracht voortgedreven vliegtuig, waaraan op overheidskosten wordt gewerkt en
de door de regering gesubsidieerde studie om doormiddel van atoom-energie
electriciteit te produceren, is dit weer een nieuwe aanwijzing, dat wij binnen en
kele tientallen jaren wellicht reeds zullen leven In een maatschappij, die uit
technisch oogpunt de titel „een droom" waard is. Of de diplomatieke kant zich
dan naar het technisch aspect zal voegen, is een tweede.
(Van onze correspondent).
yOOR een en twintig Nederlandse Rijnaken ln Oost-Duitsland zjjn v\jf jaar
gedwongen ballingschap definitief voorbij. Een gedeelte heeft het anker
reeds gelicht en is de grens der Sowjetzone al gepasseerd, een ander gedeelte
moet nog even wachten tot de benodigde papieren in orde zjjn. Evenals eerst-
genoemden zullen zij met een Duitse bemanning vertrekken en dan aan de
Elbe door de Nederlandse eigenaars worden overgenomen. Dit was de voor
naamste eis, die het Oostduitse bureau voor herstelbetalingen stelde en de
Nederlandse Kamer van Koophandel in Oost-Berlijn, die de besprekingen met
de Oostduitse autoriteiten heeft geleld, heeft deze eis begrijpelijkerwijze on
middellijk aanvaard. Hoofdzaak was, dat de schepen vrjj kwamen.
geconfiskeerd werden. Zij mochten hun
havens niet verlaten of het moest zijn,
dat het Sowjetrussische militaire be
stuur ze zelf nodig had. Dan moesten
ze varen, of ze wilden of niet. Van een
terugkeer naar Nederland was echter
geen sprake. Maandenlang bleven de
schippers met hun gezin op de aken
in de hoop op een goede dag toch te
mogen vertrekken. Deze hoop vervloog
echter al spoedig.
IJdele hoop
DE Nederlandse militaire missie
klopte in Karlshorst, het Sovjet-Russi
sche hoofdkwartier, aan dovemansoren.
Bleek het Sovjet-Russische argument:
oorlogsbuit, onhoudbaar, dan sprak de
rode officier over kapitalisme en hier
mede was iedere mogelijkheid om een
redelijk gesprek te voeren verdwenen.
In October 1950 werd de toestand nog
ingewikkelder. Karlshorst verklaarde
toen met het in beslag genomen Ne
derlands eigendom niets meer te ma
ken te hebben. Dit viel voortaan onder
de bevoegdheid van het Oostduitse bu
reau voor herstelbetalingen. De Neder
landers moesten zich dus maar tot dat
bureau wenden. Ze deden dit ook, doch
kregen daar te horen, dat de Oostduit
sers uitsluitend met een officiële Ne
derlandse afvaardiging wilden onder
handelen. De bedoeling van deze ver-
DE lijdensweg van deze schepen en
nog vele andere, die nog altijd in
Oostduitse havens liggen of met Duit
se bemanning voor rekening van de
Oostduitse regering varen, begon
eigenlijk reeds gedurende de Duitse be
zetting. Zij werden gevorderd en ge
dwongen voor Duitse organisaties te
varen. Toen de Sovjet-Russen Duits
land binnentrokken, legden zij op alles
beslag, wat volgens hen als oorlogsbuit
kon worden beschouwd. En met dit be
grip sprongen zij vrij royaal om. Zo
kon het gebeuren, dat alle Nederlandse
schepen, die zich bij het binnenrukken
der Sowjetrussische troepen ergens
tussen de Elbe en de Oder bevonden,
Wanneer tegenwoordig ergens wordt
gesproken over de prijzen en dat is
een onderwerp, dat vaak wordt aange
sneden, omdat het iedereen raakt op de
gevoelige plaats van z(jn beurs dan
worden onmiddellijk de prijzen van het
varkensvlees er bij gehaald, die vrfl
plotseling sterk zijn gestegen. Is dat
een blijvend verschijnsel, of is het mo
gelijk, dat ze aanstonds teruglopen tot
op het oude niveau?
We geloven te mogen zeggen, dat het
laatste wel het geval zal zijn.
Wanneer we over deze prijzen iets
zeggen, moeten we er 't baconcontract
met Engeland bij halen. Baconvarkens
zijn varkens in een gewicht tot 80 kg
en deze dieren gaan allemaal naar En
geland. De Nederlandse consument wil
geen vlees van zulke lichte dieren; voor
de binnenlandse markt zijn zwaardere
varkens nodig.
De prijs van de baconvarkens wordt
van overheidswege vastgesteld en in
verband met de gestegen voerprijzen
zijn ze de laatste tijd verhoogd van
f 2.10 op f 2.40 per kg geslacht gewicht.
Hiermee is ook de prijs der zware
varkens min of meer bepaald. Gaat die
uit boven de f 2.40, dan kan men er van
op aan, dat de varkenshouders er meer
en meer toe zullen overgaan hun die
ren, wanneer ze het bacongewicht heb
ben bereikt, aan te houden en over eni
ge tijd neemt het aanbod van zwaar
dere varkens zodanig toe, dat de prijs
weer terugzakt op het oude niveau.
Geruime tijd nu hebben de zware
varkens de prijzen van de baconvar
kens niet kunnen halen. Dientengevolge
nam het aanbod af. Meer en meer wer
den de varkens in het bacongewicht
van de hand gedaan en het resultaat
waS, dat gedurende lange tijd het ba
concontract uiterst vlot werd nage
leefd.
Plotseling echter begon zich een
schaarste aan zware varkens te open
baren. Er waren er te weinig voor de
binnenlandse vraag. Daar kwam nog
bij, dat overal in het buitenland zware
varkens te verkopen waren tegen meer
dan f 2.40 per kg geslacht gewicht. De
prijs liep op en bereikte het niveau van
thans.
Deze prijzen zullen echter weer de
animo in de hand werken om de var
kens aan te houden totdat ze een
zwaarder gewicht hebben gekregen. De
laatste weken is het aanbod van bacon
varkens aanzienlijk geringer geweest,
wat er op wijst, dat het aanbod van
zwaardere varkens straks wel zal toe
nemen. En men mag aannemen, dat de
prijzen dan zullen terugvallen op het
oude niveau. Zulks temeer omdat bij
uitvoer tegen hogere prijzen dan die,
welke de regering voor het binnenland
als redelijk beschouwt, op de zware
varkens een exportheffing zal worden
gelegd, die maakt, dat de voordelen,
aan deze uitvoer verbonden, teniet
gaan.
Natuurlijk zijn ook de rundvleesprij
zen van gewicht in verband met de
vorming van de varkensvleesprijzen
Deze rundvleesprijzen nu hadden de
laatste tijd de neiging tot daling. Er is
teen gelegenheid gegeven voor export
'|r er ontwikkelde zich een levendige
handel op Frankrijk, in het bijzonder
in achtervoeten. De prijzen, die daar
konden worden gemaakt, lagen boven
de Nederlandse; door middel van een
exportheffing werd echter voorkomen,
dat de prijs in Nederland opliep.
Door deze wijze van handelen is in
middels reeds een dzel opgeruimd van
de grotere aanvoer van rundvlees, die
voor deze herfst werd verwacht. Er
zijn dit voorjaar veel jonge dieren aan
gehouden, terwijl anderzijds in verband
met de tbc-hestriiding onder het rund
vee veel reageerders zullen moeten
worden opgeruimd.
klaring was duidelijk. Het lag in de
bedoeling op deze wijze indirect een
erkenning der Oostduitse regering af te
dwingen. Begrijpelijk ging men hierop
van Nederlandse zijde niet in. En het
gevolg was, dat de Nederlandse schepen
bleven waar zij waren. Aan vluchten
hoefde men niet te denken. De pijn
lijke ervaringen van de aak „Jemo"
waren voor allen een duidelijke les ge
weest. Dit schip had op een reis van
Wismar naar Berlijn koers gezet naar
Hamburg en was vandaar naar Neder
land teruggekeerd. Prompt volgde in
Den Haag een krachtig protest van
Russische zijde. Schip onmiddellijk te
rug of anders kunnen alle overige sche
pen worden afgeschreven. Er bleef in
deze omstandigheid niet veel keus lover
en zo keerde de „Jemo" na enkele
weken weer braaf en gedwee in de
haven van Berlijn terug. De hele grap
had ongeveer twintig duizend gulden
gekost, terwijl de vracht aardappelen,
die de „Jemo" in Hamburg zwart had
verkocht, in dollars moest worden ver
goed. Dit had de overige aken de lust
ontnomen aan een soortgelijk avontuur
te beginnen.
Ruiltransactie
ALLE hoop op terugkeer scheen ver
vlogen, toen verschillende schippers ge
heel onverwacht het nieuws ontvingen,
dat hun eigendom was vrijgegeven.
Zelfs enkele reders, die door de Sov
jet-Russen altijd voor kapitalisten wa
ren uitgemaakt, behoorden tot de ge
lukkigen. Waardoor deze kentering ten
gunste was veroorzaakt? De Oostduitse
autoriteiten hadden reeds geruime tijd
gelokoogd naar een Nederlandse tan
ker, die op de Elbe lag. Deze zouden
zij graag kopen en zij verklaarden zich
zelfs bereid in ruil voor deze transactie
een aantal andere schepen voor terug
keer naar Nederland vrij te geven. Van
Nederlandse zijde ging men op dit
aanbod in, zodat een en twintig aken
de thuisreis konden aanvaarden. Een
nog groter aantal bevindt zich nog
steeds in Oost-Duitsland. Men hoopt nu
echter ook deze op een soortgelijke ba
sis vrij te krijgen. Een der onverkwik
kelijke naslepen uit de jongste oorlog
zal dan definitief tot het einde beho
ren.
(Van onze correspondent te Brussel).
jyAAR uit betrouwbare bron vernomen wordt, is er thans een koninklijk be
sluit in voorbereiding, waarbij aan de nationale Belgische cinomatogra-
phische industrie een krachtige steun zal worden verleend, teneinde deze in
dustrie enigszins b(] te staan in de zware concurrentiestrijd, welke zij thans
tegen buitenlandse maatschappijen moet voeren. Reeds enige tijd geleden
kondigde de regering aan van plan te zijn tot dergelijke steunmaatregelen
over te gaan. Deze regeringshulp zal er op neerkomen, dat Belgische film
producenten in de toekomst een zeker percentage van de belastingen, welke
bij de vertoning op hun producten worden geheven, zullen terug ontvangen.
In deze tijd van het jaar behoeft
men zich niet druk meer te maken met
het zaaien en poten van groenten. En
kele soorten kunnen echter nog gepoot
worden en dan denk ik hier in het bij
zonder aan onze overblijvende of win
terharde groenten. Zulke groenten- en
kruidenplanten kan men eigenlijk min
of meer als vaste of overblijvende ge
wassen behandelen. De verzorging be
staat hierin dat ze om de drie of vier
jaar eens opgenomen moeten worden,
waarna men te breed uitgegroeide pol
len in verschillende stukken kan delen.
Laten we allereerst eens bij de ra
barber kijken. Rabarber is niet alleen
een gezonde, doch ook een smakelijke
groente, die vooral in het vroege voor
jaar zeer in trek is. Men kan ze met
succes in eigen tuin kweken, doch men
neme dan de goede soorten. Laat u niet
verleiden hier of daar uit de tuin van
een kennis wat planten mee te nemen,
die daar eventueel al jaren staan. Voor
't merendeel zijn dat totaal verouderde
soorten en over het algemeen zijn ze
tamelijk zuur en dat kost dan veel sui
ker en dat is tegenwoordig niet goed
koop. De Paragon is een goed soort,
waarvoor niet zo veel suiker nodig is
en ten slotte als men helemaal geen
suiker gebruiken wil, kan men ook met
zoetmiddelen werken. Rabarber kan
men dus nu poten, doch houdt u er
rekening mee. Op den duur worden die
nu nog zo kleine stronken flinke plan
ten, die over voldoende ruimte moeten
kunnen beschikken. Een onderlinge af
stand van ruim één meter is heus
nodig en als u het jammer vindt voor
de andere groentensoorten zo veel
ruimte verloren te laten gaan, kan dat
toch altijd nog gevonden worden door
ze op de kanten te poten, eventueel aan
de slootkanten. Water kan rabarber
wel gebruiken, al moet men er wel op
letten, dat ze niet met de voet in het
water staan, dat is natuurlijk beslist
verkeerd.
Rabarber kan men niet alleen vroeg
van eigen tuin oogsten, doch het is ook
mogelijk die groente te vervroegen.
Hoe dat dient te geschieden, zullen we
u volgend voorjaar wel eens vertellen.
Zuring is ook een kostelijke groente
die tegenwoordig veel te weinig ge
kweekt wordt. Speciaal in Gelderland
kent men het gebruik van zuring wel
en daar bereidt men de heerlijke zu-
ringpap. Het is een heerlijk en ook ge
zond kostje en als men nu zelf voor
wat zuringplanten zorgt, zal men er de
groentenman niet steeds te vergeefs
naar behoeven te vragen. Zuring houdt
wel van volle zon, doch is ook met een
minder zonnig plekje wel tevreden.
G. KROMDIJK.
De 83~jarige Amerikaanse uitgever Bernhard McFadden wordt hier tio.'T
majoor Lloyd Hill, een oefenmeester van parachutisten van het leger, tn
een vliegtuig geholpen om een sprong boven de Hudson-rivier te maken,
McFadden maakte ondanks zijn 83 jaren een uitstekende sprong.
DAAR er momenteel in België geen
eigenlijke speelfilmindustrie bestaat,
heeft de maatregel, althans voorlopig,
alleen nog maar betrekking op de zo
genaamde nieuwsfilms en documentai
res.
Tot kort na de oorlog kende men in
België geen nationaal filmjournaal en
werden alle actuele films uit het bui
tenland ingevoerd. Het nadeel van
deze import was, dat ze ten eerste zeer
weinig Belgisch nieuws gaven en ten
tweede, dat er zo weinig copieën van
waren, zodat zij soms drie maanden na
hun eerste verschijning nog in bepaal
de bioscopen gedraaid werden.
Na de bevrijding werd een Belgische
nieuwsfilmmaatschappij opgericht, wel
ke in de beide landstalen haar actuali
teiten verspreidde.
Momenteel worden in ongeveer de
helft van de bijna 1500 Belgische bio
scopen de producten van deze firma
gedraaid.
De firma sloot verder contracten af
met 21 buitenlandse nieuwsfilmmaat-
schappijen, zodat momenteel het Bel
gische journaal in een zeer groot aan
tal landen ter wereld te zien is.
België is met zijn ongeveer 1500
bioscopen (in Nederland ongeveer 500)
welke wekelijks ongeveer een vier mil-
lioen bezoekers trekken, een ideaal
land voor filmproducers. Jaarlijks gaat
er een bedrag van plusminus 400 mil-
lioen Belgische franks aan filmdeviezen
naar het buitenland, terwijl België zelf,
buiten de vermakelijkheidsbelasting,
vrijwel geen cent aan die films ver
dient.
In tegenstelling tot Nederland, waar
de copieën van een buitenlandse film
in Nederland zelf gemaakt moeten wor
den en waar het draaien van Neder
landse actualiteiten voor elke bioscoop
eigenaar verplicht is, laat België aan
iedere filmmaatschappij volledige vrij
heid. In de practijk komt deze vrijheid
er op neer, dat de buitenlandse maat
schappijen geheel en al de markt be
heersen. Het gevolg is. dat de nog jon
ge Belgische filmindustrie het uiterst
moeilijk heeft, daar de buitenlandse
firma's uiteraard weinig geneigd zijn
hun heerschappij over de Belgische
filmmarkt op te geven.
Naar het schijnt beoogt de regering
met deze maatregel niet alleen steun te
verlenen aan de Belgische filmindustrie,
hoewel dat natuurlijk in de eerste
plaats komt. doch denkt zij daarbij ook
aan de televisie.
De laatste tijd is er in regeringskrin
gen nogal gesproken over een eigen
Belgisch televisiesysteem. Deze plannen
zouden pas dan tot uitvoering gebracht
kunnen worden, wanneer België inder
daad over de nodige apparatuur en stu
dio's beschikt. Het lijkt dan ook niet
uitgesleten, dat het idee om de film
industrie te steunen, nauw verband
houdt met de toekomstplannen aan
gaande de televisie.
„Zo sterk is onze omzet gestegen"
INMIDDELS wordt er in de V.S. met
grote voortvarendheid gebouwd aan
nieuwe atoom-centra. In Aiken, in de
staat Noord-Carolina, komt een mach
tig productie-centrum, waaraan ruim
een milliard dollar ten koste wordt
gelegd. „Maar" een half milliard dollar
kost de grootste atomische fabriek, die
thans even buiten Paducah, in de staat
Kentucky in aanbouw is. Begin 1953
zal dit bedrijf in volle werking moeten
zijn. Bijna tienduizend bouwarbeiders,
electriciens, gasfitters en lassers zijn
er in een twee-ploegenstelsel aan het
werk. Ruim 7000 hunner moesten van
buiten worden aangetrokken.
Daardoor dreigt thans Paducah, dat
de laatste tien jaren haar bevolking
geleidelijk aan zag stijgen tot ruim
30.000 zielen, uit eigen voegen te bars
te Er is een nijpend tekort aan woon
ruimte ontstaan. Een gemeubileerde
slaapkamer brengt thans gemakkelijk
60 dollar per maand op en een klein
flatje van twee-kamers-met-keuken
(Van onze correspondent te Sydney).
De Australische 40-urige werkweek, door velen gezien als één van de be
langrijkste factoren met betrekking tot inflatie en lage arbeidsproducti
viteit in het vijfde werelddeel, heeft nu eindelijk ook de weg gevonden naar
het Australische platteland. Op de melkveeboerderjjen ln de staat Victoria is
„de victorie" begonnen, en er bestaat geen twijfel aan dat zij zich uit zal
breiden naar de boerderijen der andere staten, zowel als naar andere lande
lijke industrieën: de schapenteelt, de tarweverbouw, de boomgaarden en de
kippenteelt.
VOOR een rasechte boer in het oude
land zal een 40-urige werkweek voor
de landarbeider op de melkveeboerderij
iets onmogelijks lijken. Te lang zijn de
boer en zijn knecht gewend geweest om
voor zonsopgang al onder de koe te
zitten en dan verder de hele lieve lan
ge dag voort te ploeteren tot de zon
ter kimme is gegaan. Ook in Australië
is er een storm van protest opgegaan
onder de boeren en andere landelijke
werkgevers. Men is nu eenmaal zo ge
wend geweest, dat de boer altijd
zwoegt en dat de landarbeider min of
meer hetzelfde doet. Op het platteland
blijven tradities, goede zowel als slech
te, nu eenmaal altijd langer hangen
dan in de meer dynamische stad en de
weerstand, die men daar te overwin
nen heeft, is bijna altijd veel sterker.
De Australische landarbeider heeft
een 56-urige werkweek, zijn collega in
fabriek en bedrijf een 40-urige. Reeds
lang kon men dan ook horen, waarom
moet ik 56 uur werken om stedelingen,
die er maar 40 werken, te voeden. Het
gevolg is dan ook geweest, dat vooral
de laatste jaren meer en meer landar
beiders naar de stad trokken om meer
geld in minder uren te verdienen en
dat het platteland een steeds groter
tekort aan arbeidskrachten kreeg.
„Zelfs" Nederlandse landarbeiders, zo
schreef onlangs de Australischs pers.
grootgebracht in een landelijke traditie
van harde arbeid en plichtsbesef, ver
laten de melkveeboerderijen om meer
voordelige baantjes met meer vrije tijd
in de stad te zoeken.
Minder boter
Hoewel de Australische melkproduc
tie met 450 millioen liter gestegen is
in vergelijking met voor de oorlog,
weegt dit allerminst op tegen de sterke
bevolkingstoeneming. Het Australië, dat
voor de oorlog een groot boterexpor-
teur was. produceert thans minder bo
ter dan in 1939 en kan nauwelijks in
zijn eigen behoefte voorzien, laat staan
de magere Engelse rantsoenen aanvul
len.
De thans in de staat Victoria geko
zen oplossing om door een 40-urige
werkweek en een verhoogd loon van
10/9/in plaats van de oude 8/18/
de trek van landarbeiders naar de stad
tegen te houden, zal ongetwijfeld doel
treffend blijken en zal zeker opwegen
tegen de prijsverhoging van melk en
boter, die natuurlijk het gevolg van
deze maatregel moet zijn.
Deze onkosten-verhoging is overigens
ook niet zo triest als zij er op het eer
ste gezicht mag uitzien. Evenals in de
oude wereld is het melkveebedrijf .o
Australië in hoofdzaak familiebedrijf.
Het gehele boerengezin werkt in zo'n
bedrijf en slechts 2% van het werk
wordt gedaan door de gehuurde kracht.
Boter is hier nog altijd veel goedkoper
dan in de oude wereld en een extra
kwartje per pond zal niemand te zeer
of naar de margarine
(Van onze correspondent te New York).
gaat grif van de hand voor 125 dollar
en meer grote-stadsprijzen!
Nood verbleven.
Er worden, als in alle bouwarbeid in
de V.S., hoge lonen uitbetaald. Maar
menig arbeider heeft louter zijn com
fortabele verblijf in de naastbijzijnda
grote stad tijdelijk opgegeven om eens
een aantal maanden achtereen wat t«
kunnen „bijspijkeren". Hij denkt er
niet aan om zijn nieuw verworven in
komen grotendeels aan de kostjuf-
frouw af te staan. De overheid heeft in
beperkte mate voor noodverblijven ge
zorgd. Daarin kunnen ruim 500 man
worden geborgen. De arbeiders beta
len daarvoor een paar tientjes in da
maand. Tal van arbeiders weigerden
echter hun gezin in de steek te laten
en kochten een „trailer", die ze ach
ter hun auto naar Paducah reden en
waarin zij thans met moeder-de-vrouw
en de kinderen wonen. De wet schrijft
voor, dat deze woonwagen-eigenaarsin
bepaalde kampen verblijven moeten,
waar ook gelegenheid is om waterlei
ding, electriciteit en gas op hun woon
wagens aan te sluiten. Vanzelfsprekend
dat de prijzen voor zo'n plekje in het
kampement ln een paar maanden tijd
verdubbeld zijn. In de omgeving van
Paducah zijn er thans 7 trailer-kampen
waar in totaal 1000 woonwagens staan
met een bevolking van samen 4000 zie
len. Schoolgaan is tevens een probleem
gewórden, Paducah's beperkte school
ruimten zien zich nu voor de moeilijk
heid gesteld om er ongeveer 1000 jon
gens en meisjes bij te moeten opleiden
tot goede burgers van onze maatschap
pij.
Melkkoetjes
De plaatselijke autoriteiten zijn al
lerminst gelukkig over deze toevloed
van tijdelijke bewoners. Ze proberen
hen dan ook flink te plukken. In Ke*e
tuckey, evenals elders in de V.S., mow
men inkomstenbelasting betalen aan
de federale regering en aan de staat
Kentucky; maar bovendien eist de stad
Paducah nog een penning op. Kleins
dorpsgemeenten even buiten Paducah
trachten er thans soortgelijke belas
tingwetgevingen door te jagen. In be
paalde gevallen moet de onfortuinlijks
arbeider, die op zijn vrije Zaterdag
middag wil gaan vissen, een drietal
speciale visvergunningen kopen alvo
rens hij zijn dobber in het water kan
gooien.
Andere economische problemen leid
den tot industriële vechtpartijen. Pa
ducah's atoomfabriek zal per jaar on
geveer I14 millioen ton kolen nodig
hebben; een dichtbij gelegen electri-
sche centrale heeft een soortgelijke be
hoefte. Het gevolg is, dat deskundigen
hebben voorgesteld subsidies te verle
nen aan maatschappijen, die bereid zijn
nieuwe steenkoolmijnen te ontwikkelen.
Het transport naar Paducah zou kun
nen plaatsvinden per binnenschip, het
geen aanzienlijk goedkoper is dan het
vervoer per spoorweg. Het spreekt van
zelf, dat de spoorwegen luidkeels heb
ben geprotesteerd en in samenwerking
met de reeds bestaande mijnen trach
ten de ontginning van nieuwe mijnen
te voorkomen.
Stakingen, geschillen omtrent de
hoogte der lonen en loontoeslagen ver
oorzaken voortdurend moeilijkheden
bij de aanbouw van het gigantisch pro
ject. Niettemin tekent de vordering
zich dag na dag duidelijker af.
Zodra de bouwarbeiders hun taak
hebben verricht, zal een legioen techni
ci hun plaats in de huurhuizen, slaap
steden, flatjes en trailer-parken over
nemen.
verontrusten
drijven.
Redelijke maatregel
Deze maatregel tot de verbetering
van het lot van de overal steeds in het
hoekje gedrukte categorie der landar
beiders, is mogelijk gemaakt door een
wijziging in de Australische Arbitrage
Wet, die het thans ook voor landelijke
arbeiders mogelijk maakt hun belangen,
gelijk hun collega's uit de stad, voor
het Hof van Arbitrage te brengen.
Aangemoedigd door dit eerste succes
zal nu het vakverbond, waarbij de
meeste landarbeiders zijn aangesloten,
de Australian Workers Union, eveneens
de 40-urige werkweek en hogere lonen
zien te krijgen in Victoria, voor de ar
beiders op kippenfokkerijen, varkens
fokkerijen, schapenfokkerijen met min
der dan 2000 schapen, gemengde boer
derijen en in de boomgaarden. Andere
staten zullen dit voorbeeld ongetwijfeld
volgen.
Alle protesten der boeren ten spijt is
het feitelijk niet meer dan billijk, dat
in een nieuw land, waar schapenscheer
ders en cowboys op de grote veefokke
rijen enorme lonen krijgen, de mijn
werkers en havenarbeiders meer ver
dienen dan een universiteitsprofessor,
ook de eenvoudige landarbeider op de
kleine boerderij wat redelijker sociale
voorwaarden krijgt. Het is trouwens in
het eigen belang der kleinere boeren,
want anders zouden zij spoedig geen
enkele landarbeider meer over hebben,
zelfs niet van de nieuwelingen uit
Europa, die altijd op een boerderij ge
werkt hebben en dus ook in het nieu
we vaderland eerst als vanzelfsprekend
het oude beroep weer opnemen.
De boeren en landarbeiders in Ne-
Nederland zullen met belangstel
ling horen hoe men een 40-urige
werkweek kan toepassen in een bedrijf,
waar de koeien en kippen niet naar de
uitspraken van een Hof van Arbitrage
luisteren. Deze 40-urige werkweek geldt
van Zondag 6 uur in de ochtend tot
Zaterdag 6 uur in de namiddag. De 40
uren zijn gespreid over alle 7 dagen
per week, doch geen enkele dag mag
door de landarbeider langer dan 714
uur gewerkt worden. Uren boven 714
per dag of 40 per week worden met 1
maal het gewone uurloon overwerk-
geld gewaardeerd.
