De Alkmaars Ontzetviering luisterrijk ingezet Gezellige Televisieavonden Duizenden kinderen namen lampionoptocht deel aan de Reveille, aubade en koraalmuziek Acht October Le The Mauri. De lampionoptocht 8 October giifiiiiiiJiiiiBniiininiiiiiniiiiiiiniitirirainiiiniiiiiiiniiiiniiiiiiiiRinfiiiimiinfflniiiimnniimiüiinmiiiiiiniifflinmffliififiiHiiRnniimfflnnï „DE TELEVISIE" de fa. Gebr. Kaal, Houttil, Alkmaar en de la. Vroom en Dreesmann te Alkmaar Wij zullen dit ons toevertrouwde pand bewaren gekozen inijflijimiiiiinmiiininininiininniijiiiiiiffniiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiinjiiiiiijiiiijiiinjiiiiiiiiiiiiiiiPiiiiiiiiiiiiiniiiiiiïïinnnriiiiB IflAANDAG 8 OCTOBER 1951 In de ochtenduren werden turndemonstraties, kinder optocht en behendigheidswedstrijden gehouden Het is bekend en niemand verwondert zich daar dan ook over dat het tijdens de Alkmaarse kermis vrijwel voortdurend regent maar evenzeer mag als vaststaand worden aangenomen, dat het op 8 October mooi weer is. Het is zo in de herfsttijd wel een beetje koud maar het is de schuld van de Spanjaarden, die niet eerder weggetrokken zijn, dat wij ons ontzet-feest altijd in de herfst moeten vieren. Dat is nu eenmaal niet anders en de Alkmaarders zijn er aan ge wend. Het deert hen niet dat er een frisse wind waait. Die komt te pas om de talrijke vlaggen goed te laten wapperen en stedeling en bezoeker er van te door dringen, dat wij in Alkmaar vandaag één grote familie zijn, dat wij ons even verbonden voelen ais onze voorouders in 1573 en dat wij uiting aan onze bevrij- dingsgevoeiens geven door een eendrachtelijke feestviering en een versiering en verlichting van de gehele stad, die van een zelden geconstateerde samenwer king getuigt. degracht en de Laat weer via de Boter- straat op het Waagplein terug keerde, toen stonden daar de ouders al weer in een lange rij te wachten op hun spruiten. Vaders en moeders vonden met een onfeilbaar instinct hun kinderen terug, die nu tolden van vermoeidheid en niettemin opgewonden verhalen deden van hoe mooi het was geweest en hoe veel plezier ze hadden beleefd. Er zijn Zaterdagavond onuitwisbare indrukken opgedaan indrukken, die de garantie zijn voor het voortbestaan van deze alleraardigste traditie. Want welke ouder, die eens zelf heeft meege daan, laat ooit zijn kinderen op zo'n avond langs de kant staan? De handelaren in lampions en soort gelijke artikelen moeten de vorige week goede zaken hebben gemaakt wan neer men althans de lengte van de lampionoptocht van Zaterdagavond als uitgangspunt neemt. Schier eindeloos was hiervoor de best denkbare kwali ficatie. Tussen het vaandel van de 8 Octobervereniging en de padvinders drumband uit Haarlem lag een stoet kinderen van twintig minuten lengte. Een bewijs, hoe groot de animo voor deze avondwandeling door verlicht Alk maar was. We hebben bij de Bathbrug zowel de opstelling als het voorbijtrekken van de optocht gevolgd en we hebben ons een moment afgevraagd, hoe zoveel kinderen ordelijk konden worden opge borgen op het toch niet overmatig grote Waagplein. Het antwoord vonden we vanzelf, toen de zaak eenmaal mar cheerde: door een voortreffelijke orga nisatie. Inderdaad: deze optocht was uitste kend georganiseerd. Alles liep op rol letjes en iedereen had er evenveel ple zier in: de kinderen met hun lichtjes, DE KERMIS GEOPEND Zaterdag kreeg Alkmaar ai vast een voorproefje van wat te wachten stond. In vele straten werd de laatste hand aan de feestversiering gelegd en ter wijl de kleintjes zich met hun kleurige lampions in een feeërieke optocht schaarden, was op het Canadaplein en de Paardenmarkt de kermispret reeds in volle gang. Het is dit keer maar een kleine kermis, maar daarom is ze niet minder gezellig. Velen verdrongen zich voor de verlichte kraampjes, waar men in ruil voor wat „aards slijk" enkele do muziekcorpsen, die vijf m getal over min vrij yan zQrgen in he{ R;jk yan de lange rij waren verspreid, de ouders, die langs de kant hun van vreugde stralende peuters zagen voorbijtrekken. Heel wat kinderen deden het met een gewone lampion. Er waren er ook, die ïun St. Maartenslicht tevoorschijn had- len gehaald en daar waren verba zend aardige bij! er waren een paar groepen met uniforme lantaarntjes, wat alweer zijn eigen bekoring had. Bloem- wijk kwam met een eigen groep an dere kinderen hadden tezamen en in vereniging een uitbeelding van Alladin ■n zijn wonderlamp tot stand gebracht, ie een succes werd. Maar dè grote belevenis was toch igenlijk wel deze avondlijke mars door ie feestelijk verlichte stad, achter een >cht muziekcorps aan. Daar kronkelde rich die lange, blijde rij door de nauwe straatjes en langs de smalle grachten en genoot zichtbaar en hoorbaar. Dit was nu het grote moment, waar die duizenden kinderen dagen naar hadden uitgezien. De vervulling overtrof de droom. Goed, er vloog eens een enkele lampion in brand en dat was een tegen slag voor de kleine eigenaar, maar een tegenslag, die door de algemene vreug de ruimschoots werd goedgemaakt. Er zijn heus niet veel tranen om gevloeid. En ten slotte, toen deze lange slang zich had geslingerd door Fnidsen en Hekelstraat en Verdronkenoord en Lan- gestraat en zo vervolgens langs de Ou- (Advertentie, Ing. Med.) Acht October is gekomen, Viert nu feest, ontplooit de vlag, Laat 't Rood-Wit uw borst weer sieren Op deez' glorierijke dag. Slaat de beiaard, roert de trommen, Blaast vol vreugde de trompet. Laat uw feestlied vrolijk klinken. Alkmaar viert weer zijn Ontzet! Schaart u om het beeld der vrijheid En herdenkt de grootse daan, Hoe tot drie maal toe de vijand Onvervaard werd wederstaan, Waar bij 't lied van de victorie Onze vrijheid werd gered. Houdt in ere uw historie. Viert het feest van het ontzet. Acht October, Acht October, Wèg valt alle rang en stand Wij zijn één in onze vreugde. Nauw verbonden door één band Laat de toeters vrolijk schallen En de feestmuts opgezet, 't Is de dag van de victorie, Alkmaar viert weer het Ontzet! JABSU Vermaak mocht ronddolen. Vooral de directeur van het variétS-theater, die de bewoners van de feestende stad al het goeds dat men zich wensen kan in het vooruitzicht stelde, had niet over ge brek aan belangstelling te klagen. Maar ongeacht de kermis, was de lampionoptocht Zaterdagavond toch nummer één. Kinderoptocht. Met twee pannen hebben de ouders van „Hans en Grietje" staan bakken om tjjdig de pannenkoeken klaar te krjjgen, die als dak dienden voor het snoepgoedhuisje uit het bekende sprookje. „Ze moesten er warm op!" zei de vervaardiger van dit schoons. De wanden van het huisje waren ge maakt van Canadese biscuits, steek voor steek vastgenaaid op een raam van horregaas. Een werkje van vele uren. Het was één van de tientallen stukken, die vanmorgen in triomf door de straten trokken, tezamen een bonte stoet vormend, waaraan meer nog dan vorige jaren de grootste zorg is be steed. Duizenden meters crêpe-papier moeten er zijn verwerkt om al die sprookjesfiguren, cowboys, India nen en rovers aan te kleden, maar het resultaat overtrof op deze zonnige Oc- tober-morgen alle verwachtingen. Be geleid door de muziekcorpsen Excel sior en St. Caecilia trok de optocht tussen de dichte hagen van toeschou wers door, die zich langs de bevlagde straten hadden geschaard om niets van de alleraardigste taferelen te missen, Sprookjes als Hans en Grietje, Sneeuwwitje en de verhalen uit Dui zend en één nacht, vertegenwoordigd door Ali Baba en de veertig rovers, marcheerden achter ontelbare ver sierde fietsen en wagentjes aan. Snip en Snap, tien kleine negertjes, Micgey Mouse, emigranten en Batavieren, men kon ze vanmorgen allen op straat vinden, trots stappend in de stoet, die en ware triomftocht werd. Ook de junioren van de verenigingen Turnlust en de Halter namen aan de optocht deel. Behendigheidsspelen. Intussen werden op de Laat behen digheidsspelen gehouden voor jongens. De bal, de ton en de houtjes bezorg den menige deelnemer onoverkome lijke moeilijkheden, welke hen belet ten tijdig de finish te bereiken. Met even grote hinderpalen hadden de jon gens te kampen, die met een ballon aan het been door een autoband mochten kruipen. De ballonnetjes, die hier niet van waren gediend zeiden: „doe het zelf maar", en zeilden statig weg naar de blauwe lucht, hun be zitters iedere kans op een prijs ont nemend. Maar er werd gelachen en daar ging het om. De ouden van dagen niet vergeten. Een commissie, bestaande uit de heren F. H. Ringers, D. Davelaar, G. Grondsma, mr. A. J. M. Leesberg en A. de Waal, heeft het traditionele be zoek gebracht aan de tehuizen der ouden van dagen. Ook de oudjes wer den op een feestdag als deze vanmor gen niet vergeten. Dank zij de mild dadigheid van diverse stadgenoten kon er weer voor worden zorggedra gen, dat de vrouwen wat te snoepen en de mannen wat te roken hebben ge kregen. De turndemonstraties. Omstreeks kwart over tien mar cheerden vanmorgen de turnploegen van De Halter, Turnlust en Jong Hol land op de vrolijke klanken van de Postharmonie, het Hofplein op. Dit plein was een unieke gelegenheid voor deze turndemonstratie. De hoge hul zen droegen er zorg voor, dat de ver kwikkende warmte van het najaars zonnetje bleef bangen en wij behoef den niet als vorig jaar, meelij te heb ben met de turnsters, die in hun luch tige sportkleding htm kunnen aan hon derden belangstellenden moesten to nen. De Halter, Turnlust en Jong Hol land hebben een schitterende propa ganda gemaakt voor hun prachtige sport. Honderden hebben genoten van de gracieuse rhythmische vrije oefe ningen van meisjes en dames, het keurige werken aan klassikaal brug en de sierlijke oefeningen aan de rin gen. Het zou te ver voeren een volle dige opsomming te geven van al de nummers, die in vlot tempo, onder supervisie van de heer Van Drunen, consulent van de lichamelijke opvoe ding, in ruim anderhalf uur werden afgewerkt. Zonder uitzondering slaag den alle demonstraties, vanaf de rhythmische vrije oefening van de Jong Holland dames tot aan het slot nummer, het klassieke en spectacu laire tafelspringen van De Halter en Jong Holland heren. Als wij een naam moeten noemen is het die van Klaas Boot. Met zijn oefening aan de brug demonstreerde hij met fabelachtig gemak, een kampioen waardig, zijn kunnen. Een dankbaar applaus van 't talrijke publiek bewees hoe zeer deze demonstratie op prijs werd gesteld. (Zie verder elders in dit blad). IEDERE DINSDAG- en VRIJDAGAVOND tot nadere aankondiging van 8.1510.15 uur, stellen wij U in de gelegenheid kennis te maken met dit wonder der techniek In de gezellige lunchroom van VROOM DREESMANN kunt U onder het genot van een prima consumptie verschillende program ma's, die U geregeld over de radio hoort, op het televisiescherm zien. Deze uitzendingen worden verzorgd door ATTENTIE! Gratis toegang vanaf 7.45 uur n.m. Ingang Lunchroom Laatzijde, Onder 18 jaar zonder geleide geen toegang. Consumptie verplicht. Voor elke keel zal het mes ge'rokken zijn De weg naar de vrijheid Toen de stoet van bestuursleden en gasten en met de kransdragende kinde ren bij het Victoriebeeld was aangeko men en allen, die in het ernstigste deel van onze Ontzetdag belang stellen, zich tot luisteren hadden gezet, nam d.e voorzitter der 8 October-vereniging, mr. G. A. de Lange, het woord voor het uitspreken van de volgende met grote belangstelling aangehoorde her denkingsrede: „Het is U bewust, dat de Koning ten overvloede zijne bereidwilligheid heeft doen blijken om zijne kinderen weder in genade te ontvangen, in welk een jammerlijken staat de ver lorenen ook mogten terugkeeren. Zijne Majesteit verzekert andermaal dat Uw zonden, hoe zwart zij ook mogen geweest zijn, vergeven en ver geten zullen worden in de volheid der Koninklijke goedgunstigheid, zoo gij U met berouw in tijds weder in de armen van Zijne Majesteit werpt". „In spijt van Uwe veelvuldige mis daden, zoekt Zijne Majesteit U allen nog steeds, even als een kloek de kiekens roept onder hare bescher mende vleugelen, te vergaderen. De Koning vermaant U bij dezen an dermaal, U in Zijne Koninklijke pan den te stellen, en zijne gramschap, wreedheid en woede en de aannade- ring zijner heirscharen niet af te wachten". „Maar indien gij op dit aanbod van genade geen acht slaat en er even als te voren Uwe ooren voor dicht stopt, dan waarschuwen wij U, dat er geene gestrengheid noch wreed* heid is, hoe groot ook, die U niet te wachten staat, met verwoesting, hon gersnood en het zwaard, in dier voege, dat nergens enig overblijfsel meer te vinden zal zijn van hetgeen thans bestaat; maar Zijne Maiesteit wil het land naakt uitkleden *n ge heel en al ontvolken en het wederom door vreemdelingen laten bewonen, daar Zijne Majesteit anders niet zou de kunnen geloven, dat de wil van God en van Zijne Majesteit ten uit voer was gelegd". ALKMAAR vlagt en weer wandelen we o.w'.er erepoorten in versierde straten. Het is 8 October; een da tum, die een begrip is geworden voor de al oude marktstad en voor ons gehele land, omdat op die dag een handvol Japperen het „Victorie!" kon uit schreeuwen van de stadswallen. „Victo rie!" een juichkreet, die verder werd ge dragen tot alle steden, die zich bedreigd voel den of reeds getroffen waren door Alva's ver geldingstroepen. In Alkmaar weer stonden een-en-twintig honderd burgers het geweld van een be storming door zes tienduizend prima ge oefende soldaten. Op 18 September 1573 be stormden de Spanjaar den de stad driemaal, aan vier verschillende zijden. Het waren ban ge dagen voor de bur gerij. Iedere weerbare man stond op de wal len om onder leiding van de roemruchte Dirk Duyvelg de aanval af te slaan. Gloeiend lood, kokende olie, pek, zeepsop, kalkwater stortte op de aanval lers, wier gehuil de lucht vervulde, neer. De vijand vuurde twee duizend metalen en stenen kogels op de stad af. De vesting hield ech ter stand, tot de oude erfvijand, het water, tot vriend werd geko zen en de Spanjaarden, met de verdrinkings dood bedreigd, vlucht ten. Nu wordt de vrijheid van een mensenge meenschap opnieuw be dreigd. Weer doch nu in veel groter ver band zullen we, in dien het nodig mocht blijken, op de wallen moeten staan om ons hoogste goed te verde digen tegen meedogen loze belegeraars. En voor ons, burgers van 1951, geldt in dezelfde mate als voor de vo rige generaties, dat we offerbereid moeten zijn en doordrongen van de betekenis van onze vrij heid, die we ook dank zij de mensen van 1573, en verder die van late re tijden hebben ver kregen en behouden. We leven in andere tijden, in andere om standigheden, doch dit ene is de gehele his torie door van essen tieel belang gebleken wanneer onze vrijheid werd aangetast: slechts de geest bepaalt de kracht van een volk. Tot ons, Alkmaar ders van 1951, heeft het relaas van Alkmaars beleg en ontzet schijn baar weinig te zeggen. We leven te dicht bj) een atoom-krijg en te kort na de verschrik kingen van een Totale Oorlog om nog bewo gen te kunnen zijn bij de gedachte aan die heroïsche strijd op de Alkmaarse wallen, tij dens welke 37 Neder landers sneuvelden. Als het er nu 37000 ge weest waren Doch we vergeten, dat een ijzeren goteling in 1573 even gevreesd was als nu een 105 m.m. Houwitser, dat een bombardement uit twintig vuurmon den voor die tijd te ver gelijken is met een luchtmijnen-bombarde- ment van nu. We zijn ook op het stuk van beoordeling van ver schrikking en verderf zeer modern geworden. Maar dit is niet 't be langrijkste. De burger van 1951 kan nog heel veel leren uit de daden van de Alkmaarders in 1573. Toen de Spaanse be- legeaars op 18 Sept. 1573 de wallen van onze stad bestormden, vonden ze tegenover zich een handvol men sen, zonder harnassen, zonder de geweldige batterijen van de Span jaarden. Het waren burgers, gekleed in wambuizen, uitgerust met handspaken en potten gloeiende olie. Alleen dit hadden de verdedigers op hun aanvallers voor, dat ze wisten waarvoor ze vochten. De Nederlan der van 1573 kon niet, zonder aan ernstige straffen bloot te staan, de door hem gewenste godsdienst belijden. Er waren tal van Calvi nisten ter dood ge bracht, omdat ze wei gerden zich te" „beke ren". Deze mensen in Alkmaar waren er nog geen honderd vochten niet alleen om hun lijfsbehoud, maar voor de vrijheid van geloof voor iedereen. Hun geestdrift zwiepte ook andersdenkenden op en deze zedelijke kracht was in feite 't sterkste wapen van de belegerden. Men wist te strijden voor iets dat goed en waar was. In 1573 is er een deel van de beschaving gered en het was een voornaam deel. Wat zouden voor toen en nu de gevolgen zijn geweest als Don Frederik ook Alkmaar had kunnen nemen, om er zijn wraak op te koelen, zoals in Naar- den en Zutphen? Militair en strate gisch gezien had Alk maar moeten vallen als niet die onberekenbare factor: bezieling, een woordje had meege sproken. De geest kracht van de Alk maarders was destijds bestand tegen elke stormloop. Deze facto ren: zedelijke kracht en het besef te vechten voor iets dat goed is, hebben van tal van wa penfeiten uit de historie de afloop bepaald, 't Is de sterkste ziel en niet het scherpste zwaard, dat op den duur een oorlog doet winnen. IIIIIK Met deze woorden richtte de Hertog van Al va zich op de 26 Juli 1573 vanuit Utrecht namens Koning Philips II tot de opstandige steden. Kort tevoren op 12 Juli had het moedige Haarlem, na een zeven maanden durend beleg, zich aan de genade des vijands moeten overgeven. De dappere bezetting werd vrijwel volledig omgebracht; de stad aan moord en plundering overgegeven. Alva, vertoornd door het hardnekkig verzet dat Haarlem geboden had, en bezorgd over het moreel van zijn sol daten, wenste de gevaarlijke opstand thans snel te liquideren. De zo juist geciteerde oorkonde, die in alle Nederlandse steden openlijk afgekondigd werd, betekende het laat ste vermaan. ALKMAAR STOND VOOR DE KEUZE! Met het voorbeeld van Haarlem voor ogen, viel er niet het minst te twij felen aan het lot, dat de stad verbeidde, indien zij kwam te bezwijken. Niemand zon in leven blijven „Zoo ik Alkmaar bemachtig", schreef Alva aan Philips, „heb ik besloten geen enkel schepsel in het leven tc laten; voor elke keel zal het mes ge trokken zijn. Daar het voorbeeld van Haarlem gebleken is niets gebaat te hebben, zal misschien een voorbeeld van wreedheid de andere steden wijs maken". Het zijn voorwaar geen malse woor den die U zo juist zijn voorgelezen! Zij bewijzen wel overduidelijk hoe vijan dig beide partijen tegenover elkaar waren komen te staan, hoe de zaak van de opstand zich had toegespitst. Wat zal de stad doen? Markant zijn de cijfers, die nauw keurige geschiedschrijvers ons bieden. In de stad was een bezetting van acht honderd soldaten, benevens dertienhon derd burgers in staat om de wapenen te dragen. Zestien duizend oud-gedienden, erva ren soldaten, maakten de krijgsmacht van de naderende vijand uit. Is Alkmaar bij machte om staande 'e blijven nadat Haarlem ondanks zo veel vuldige vruchteloze pogingen tot ont zet, is ondergegaan in een zee van bloed en tranen? Zal Alkmaar het hoofd buigen in bange onderwerping aan de wettige Koning, die de stedelingen met dood en verderf bedreigt? Oh, hoe menselijk zijn de ogenblik ken van bange twijfel, die geheerst hebben binnen de enge muren van de bedreigde veste! Hoe staan ze ons na, al degenen, die in die bewogen uren voor de beslissing stonden. Zal men de kleine schare troepen, die de Prins van Oranje ter hulp ge zonden had, binnen de poorten laten en als het ware de handschoen opne men? Groot is de spanning op het Stadhuis, waar vroedschap en burgemeesters drie in getal reeds lang bijeen *i'n in vergadering. DAN VALT DE BESLISSING. Na een nacht van schier eindeloos beraad verheft Burgemeester Jonkheer Floris van Teylingen zich van zijn zetel en verklaart fier: „Ik wil bij den Prins en de burgerij leven en sterven! De weg naar de vrijheid gekozen! Als bij toverslag verandert het beeld in de stad. Waar men enige uren gele den nog neerzat in bange afwachting wat het lot zou worden, groepen de burgers reeds te zamen met spade en houweel om onder leiding van enige hoplieden de wallen en de poorten te versterken. Laat ons een ogenblik voor de geest halen hoe het met de defensie van Alkmaar in die dagen was gesteld. De stad was kort tevoren ten Zuiden en ten Westen over een aanmerkelijk stuks gronds uitgelegd en daar van hoge aarden wallen en bolwerken voorzien. Van de kant van Heiloo had men dus de vijand minder te vrezen. Meer rog naar het Westen bood het Munniken- bolwerk een krachtige verdediging naar de kant van Bergen. Aan de Oostelijke kant lag de stad geheel open. De Voormeer, een brede waterplas, die als haven diende, De- spoelde daar het lage gedeelte van de stad. doch vormde anderzijds een na tuurlijke verdediging. Maar aan de zijde van Oudorp lag het zwakste punt. Hier stond slechts een oude vervallen muur, die bij de Roodentoren van twee tegenovergestel de zijden door de vijand beschoten kon worden, bij de Friesche poort een "ol- doende bescherming miste en „van ^et één tot het andere einde geen kogel kon weerstaan", aldus verhaalt ons M. P. Rosmade in zijn boekje „Het Beleg der stede Alkmaar in 1573". Uit deze korte beschrijving mogen wij ons realiseren hoe ongelijk de kan sen stonden in deze strijd, hoe naar elke menselijke berekening de uitslag zou moeten zijn. Het wonder geschiedde En toch is daar het wonder ge schied! Op de 18 September 1573, ue dag die in de geschiedenis bekend staat als de bangste dag van het beleg van Alkmaar, wordt de stad na een voor afgaand bombardement uit tientallen stukken geschut van drie kanten aan gegrepen, maar tot driemaal toe wordt de sterkst geconcentreerde aanval op deze historische plaats afgeslagen en moet de vijand met enorme verliezen terugdeinzen. Burgers die slechts luttele weken ge leden nog een eerzaam ambacht uit oefenden, huisvrouwen die schier nim mer de huiselijke hof hadden verlaten, ja meisjes en jongens, nauwelijks de kinderschoenen ontwassen, wij vinden ze allen aangegord in de bittere strijd om het behoud van hun stad, ter verdediging van alles wat hen dierbaar was op leven en dood. Deze strijd is een aangrijpend voor beeld van wat een bedreigde gemeen-" schap, die voor haar leven vecht, aan kracht, moed en uithoudingsvermogen weet op te brengen. Door dit ongekend fel verzet was het lot van de stad reeds beslist. Wel werd twee dagen later nog een hevige aanval voorbereid, opnieuw na een vooraf gaand bombardement, maar het élan van de Spaanse troepen scheen gebro ken en na een aarzelende manoeuvre bleef de stormloop uit. En thans, 'op de 8ste October, herden ken wij dit wonderbaarlijke feit van het ontzet van Alkmaar. De stad die door Alva was aangewe zen om ten voorbeeld te worden ge steld voor wat de opstandigen zou wor den opgelegd, wordt het punt van waar de vrijheid haar wandeling begon! De vrijheid DE VRIJHEID! Het is goed ons een ogenblik op dit begrip te bezinnen. Het is goed ons te realiseren, dat vrijheid geen zaak is, die eenmaal verkregen, een onvervreemdbaar bezit is. Het is goed ons voor ogen te houden, dat vrij heid steeds verdedigd moet worden. Het is goed te weten, dat vrijheid niet kan leven, wanneer zij niet ge dragen wordt door de overtuiging van het volk, dat zij de enige waarde is, waarop de menselijke samenleving be hoort te worden opgebouwd. Laat ons de zaak duidelijk stellen: Vrijheid is onbestaanbaar zonder eer bied voor de menselijke persoonlijkheid, zonder eerbied voor de evenmens. En dan vindt ge meteen haar na tuurlijke begrenzing: overal waar de mens niet meer gerespecteerd wordt als goddelijk schepsel, als drager van de menselijke geest, sterft de vrijheid. Maar dan overziet ge ook het terrein, waarop de strijd moet worden gevoerd. Niet alleen op het slagveld, waar tegen een overweldiger moet worden gestreden neen voortdurend ook in vredestijd moet de strijd gestre den worden om het recht van de mens. Strijd om de handhaving van zijn geestelijke vrijheid, de politieke vrij heid en de economische vrijheid. Het is een permanente worsteling ja men kan zeggen een permanente revolutie om de handhaving van dit ene beginsel tegen alle belagers van buiten en van binnen uit. Hoe moeizaam deze strijd altijd heeft moeten zijn, de geschiedenis der mens heid leert ons met welke enorme of- efrs bij stukjes en brokjes de samen leving werd gebouwd, waarin vrij kan worden geademd en geleefd. Dat wij ons nu nog zo aangetrokken voelen tot de herdenking van de 8ste October 1573 is, omdat diep in ons hart leeft het besef hoe kostbaar onze thans verworven vriiheid is en langs hoe duistere, gevaarlijke afgronden wij haar banier moeten voortdragen. In deze duisternis staan het beleg en het ontzet van Alkmaar als een licht baken, waarop wij opnieuw de koers kunnen uitzetten, stevig omklemd hou dend het roer, het hart standvastig, de blik omhoog. Indien wij ons houden aan het be ginsel der vriiheid, zullen wii een vaste leidraad vinden, hoe moeiliik de ons gestelde problemen ook zijn en hoe onontwarbaar de moeilijkheden ons ook toeschijnen. Wanneer dan aanstonds ter nage dachtenis van allen die in onze geschie denis het hoogste goed gaven in de verdediging van de vrijheid, de ere krans wordt gehecht aan dit Victorie- beeld klinke in het gezamenlijk gezon gen Wilhelmus en ons stadslied de ver zekering dat wii in het vertrouwen op den Allerhoogste, eendrachtig zullen bewaren dit ons toevertrouwde pand. II Het Parijse avan door ons land met groot succes wist t sur la terre", waar het „Gulden Vlies" dialogen weten de wijze vast te houde wijze in het gesteli te loven viel. Spel van v tóch va Ten dele geïnspiri torische figuren, b met dit stuk in het 'landheer Du Prat departement Les I dochter, de 34-jar if een diepe, haar gek nemende liefde vot broer Maurice. He beide met elkaar o en kwade moment* samen. Laure tract Interesseren in haar huize, de jonge en Lahure. Na jaren van afwi rice in het gezin t leen. Hij brengt zij: zijn enkele jaren mee. Van het besta: en dit kind was mt komen onkundig. 1 Laure toebrengt is van Maurice is du: men. Zij is naar de drongen. Haar plar Caroline is ook mi neemt, dat het huw is ingezegend en d lijk verbonden, keel in haar hart terug, wijze tracht ze het van Maurice en An roline wordt daarb door Laure gerich plannen worden ve en Andrée hun huw inzegenen. Als Lau dwijnt, verwacht bi. lie, dat de ellende in de dood heeft g keert terug terwijl zijn gegaan om naai heeft zichzelf staar den, maar de vres haar geest blijven 1 Hoewel een figuu de Nederlandse lev denkbaar is, in die ker wel, en men zi kelijk in de proble leven, werd het bi door de uitwerkiz Mauriac er aan gaf king van de Laur: chelle Manet mogeli op deze begaafde probleem had ingev harde studie. Haar Sterk gespeeld w< Maurice door Rayir van zijn vrouw do: Het aandeel, dat de de troep in het sue ring hadden, was ei „Vuur op de aarc Frangois Mauriac a: van 1949 geschreve; ogenschijnlijk meer van het ontstaan er de inhoud in verban tot stand kwam, ve in zijn geboortestree zag toen hoe de ui den in brand stonc tot horizon de ro< vlammen tegen de leek of (fit vernietig: geboorteland voorf zou maken. Men z zengende schouwspe kunnen concluderer meer geluk, liefde e staan. Maar toen i doofde en slechts tige bosruïnes en f waren overgeblevei woners toch terug, en troffel. Er verre opnieuw leven mog Uitgaand van dit Laatste post van de De laatste postdu seizoen 1951 die af Quiévrain we tenwind, Er waren cours. De uitslag w: 1. H. van Tunen Beer (PA); 3. H. de Piepers (Castr.); E (SIS); 6. C. Steemai Moei (PA); 8. Co A raai (SIS); 10. H. C. Steeman Jr. (He (Hei); 13. B. J. Tel Peperkamp (Castr.) (AV); 16. J. Numa Briefjes (Castr.); 1 (Hei); 19. R. H. de Duinmeijer (AV); I (AV); 22. G. Klinkt Tromp (Castr.); 24. (SIS); 25. Fr. Trom Alkmaarse liepen in de Leden van de All enigingen „De Ka: Jeep" namen gistei wandeltochten, wel wandelsportverenigi loodjes" werden f Alkmaarders lieper cours uit.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 2