Wim van der Voort, onze grootste troef
bij de Olympische Winterspelen
Zwitsatetten
Pim. Pain en Pom in Afrika
De wagen
Kloosterbos
Kappie
in
het
JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN
- DRAISMA'S
LEVERTRAAN
Petrus I. Hoogenhout komt naar
het oude „vader"-!and
Eén Kolom Vnnr
van Uw maag
tot in Uw keel
Zijn gezonde eerzucht en wilskracht
doen grote prestaties verwachten
Geducht tegenstander
op de racefiets
Het Radioprogramma
&e£ leküivie. tniddUd
v&ikoud&Aijd.
TONNEMA - S
Uo-tttyW-QjO-d
DONDERDAG 15 NOVEMBER 1951
97,. Toos en Trien verlieten als twee
modieuze ladies de modezaak van de
firma Kant en Klosmans. Zij giechel
den van pleizier. „Ik vind, dat wij heel
goed geslaagd zijn", zei Toos, „maar
toch ga ik nog even bij Van Klunge
len kijken of daar nog iets leukers
staat." Trien knikte. Er waren twee
problemen, die haar kwelden. In de
eerste plaats knelden haar schoenen
zo erg, dat zij zich slechts strompelend
kon voorbewegen en in de tweede
plaats begon haar maag te mopperen.
„Ik zou ook wel eens iets willen eten",
zei ze bedremmeld. „Laten we dan
taartjes gaan eten in de luchroom van
Boterdijk op de Schans", stelde Toos
voor. „Dames, die winkelen, gaan al
tijd taartjes eten. Ik neem een mocca-
punt en een kop chocola met slag
room". Het water liep Trien om de
tanden toen zij dit hoorde. „Vooruit",
zei ze, „laten we dadelijk gaan. „Ik
neem een plombière toe". Trien en
Toos zouden hun doel echter niet be
reiken, want juist toen zij bij de
Schans kwamen, stuitten zij op een in
volle vaart toesnellende brandspuit
wagen die onder commando stond van
brandmeester Flip van Vonken. „Stop
pen!!!" schreeuwde de brandmeester,
toen hij de chimpansees in het oog
kreeg. „Daar lopen twee apen, die zich
hebben opgedirkt om niet in de gaten
te lopen. Vooruit mannen, zet de spuit
er op!"
en dan die laaiena brandende pijn. Als
dit schrikbeeld U voor ogen staat, bij
iedere maaltijd, lïeem dan Uw toevlucht
tot Rennies. 'n Paar Rennies, gewoon
gesmolten op Uw tong, blussen de he
vigste aanval van brandend maagzuur
binnen enkele minuten. Een wonder
middel die Rennies en gemakkelijk in
te nemen, zonder water of wat ook. En
bovendien nog zo smakelijk!
(Advertentie Ing. Med.)
(Van een bijzondere medewerker)
ALS wij ons kunnen losmaken van de problemen, welke de komende winter-
maanden met zich kunnen brengen, zoals kolennood, bevroren waterleidingen,
gladde wegen e.d., zullen velen met spanning de dag verbeiden waarop de
schaatswedstrijden tijdens de Olympische winterspelen een aanvang zullen nemen.
De winterspelen te Oslo zijn voor ons uitermate belangrijk in verband met het
feit, dat Wim van der Voort als één van de favorieten op de 1500 meter aan de
start zal verschijnen. Hoewel wij ons op het ogenblik nog niet aan een bespreking
van de kansen durven wagen, is het toch wel interessant reeds thans iets over
de Nederlandse „troef" te vertellen.
WIET ver van het Staalduinsebos, in
de omgeving van Maassluis werkt
en leeft het gelukkig gezin van vader
Van der Voort. Tussen deze gelukkige
mensen, die volkomen op elkaar zijn
aangewezen, is Wim geen „buitenbeen
tje". Evenals de andere gezinsleden
doet hij zijn werk op de tuin met toe
wijding en liefde. In de zomerdagen
kan men hem aan het werk zien met
ontbloot bovenlichaam. Een harde wer
ker, die zijn gezonde body volkomen
inzet, evenals hij dat op de training
doet. Daarom heeft de centrale training
van de K.N S.B. te Overveen Wim van
der Voort ver boven zijn rivalen uitge
bracht. De Westlander heeft begrepen
dat het juist deze training was, die
hem tot zulke uitstekende prestaties
in staat stelde. Ook dit jaar behoort hij
tot de meest actieve en regelmatige be
zoekers. In 1950, toen hij zijn entrée te
Overveen maakte, kwam hij daar als
een „analphabeet" op het gebied van
lichamelijke opvoeding. Binnen de zes
maanden had hij zich tot de beste gym
nasten onder de deelnemers opgewerkt
Natuurlijk heeft zijn natuurlijke aanleg
hierin een grote rol gespeeld, maar in
belangrijke mate heeft hij het te dan
ken aan zijn grote wilskracht en zijn
bereidheid tot het brengen van offers.
Om tot topprestaties te komen, is het
nu eenmaal noodzakelijk dat een sport
beoefenaar een regelmatig en degelijk
leven leidt. Hij zal zich dienen te ont
houden van drank en roken, zijn nacht
rust zal voldoende moeten zijn en last
but not least zal hij zich aan 'n speciaal
dieet moeten onderwerpen. Wim van
dor Voort doet dat allemaal, maar na
tuurlijk moet er nog meer gebeuren.
Deze gulden regels voor de sportman
hebben namelijk alleen nog maar in
hoofdzaak betrekking op zijn mentale
gesteldheid. Lichamelijk moet hij in
staat zijn, de zware trainingsprogram
ma's, die opnieuw een beroep op zijn
doorzettingsvermogen doen, te volgen.
Dat betekent in Nederland, waar de
meeste sporten en zeker het schaatsen
op de langebaan, door amateurs wordt
beoefend, een dagtaak, naast het nor
male werk.
(Advertentie, Ing. Med.)
Iedere Zaterdag naar Overveen
jQe gezonde eerzucht van Van der
Voort., zijn wilskracht en sterke
body zullen hem in staat stellen
veel, zeer veel voor zijn sport te doen.
Na zijn successen van het vorige jaar
heeft hij niet stilgezeten, yim is zich
volkomen bewust, dat de 1500 meter
zijn sterkste afstand is, maar hij is vast
van plan ook zijn persoonlijke records
op de drie andere afstanden te verbe
teren.
In de zomermaanden trainde hij op
de racefiets. Onder de wielrenners is
de Westlander een gevreesde tegen
stander, maar nimmer heeft men hem
dit jaar onder de prijswinnaars kunnen
lezen. Vlak voor de finish gaat hij ge
woonlijk een zijweg in om zijn sport
vrienden, voor wie alleen het wielren
nen bestaat, de eer te geven. Vroegtij
dig heeft hij echter zijn racefiets op
geborgen om zich geheel te geven aan
de centrale training te Overveen. Iede
re Zaterdagmiddag fietst hij twintig
kilometer van zijn huis naar het sta
tion, staat dan een uur in een volle
trein, legt de weg naar Overveen ge
deeltelijk per bus af om ten slotte het
laatste stuk naar het Instiuut voor Op
leiding van Sportleiders, waar de trai
ning wordt gehouden, te lopen. Hierop
volgt dan een training van ongeveer
twee uur met als slot de lange reis
terug. Die Zaterdagse lessen herhaalt
hij dagelijks in de Staalduinse oossen
en het laat zich begrijpen, dat Wim in
een betere conditie is dan ooit te voren,
temeer omdat hij volkomen vertrouwt
op zijn trainingsleider en diens trai
ningsschema's stipt opvolgt. Het uithou
dingsvermogen en de souplesse van
Wim van der Voort zijn dan ook aan
zienlijk toegenomen en met vertrouwen
mogen wij zijn prestaties in het ko
mende seizoen tegemoet zien.
VRIJDAG 16 NOVEMBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.15 Een woord
voor de dag. 7.30 Zendersluiting. 9.00
Nieuws en weerberichten. 9.10 Voor de
zieken. 9.30 Waterstanden. 9.35 Gram.
muziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Piano
recital. 11.30 Gram.muziek. 12.00 Amu
sementsmuziek. 12.30 Land- en Tuin-
bouwmededelingen. 12.33 Lichte muziek.
12.59 Klokgelui. 13.00 Nieuws. 13.15 Vo
caal ensemble. 13.45 ,Het commando
Luchtvaartopleidingen", causerie. 13.55
Gram.muziek. 14.00 „Het tuinpad", cau
serie. 14.15 Metropole Orkest en solist*
14.45 Strijkkwartet. 15.15 Voordracht. 15.35
Instrumentaal trio. 16.10 Voordracht.
16.30 Zendersluiting. 18.00 Nieuws. 18.15
Surinaamse volksmuziek. 18.35 Regerings
uitzending: J. Th. Versteller „Kartering
van de zeebodem in Indonesië". 18.45 Een
gced woord voor een goede zaak. 18.50
Muzikale causerie. 19.15 Regeringsuitzen
ding: Verklaring en toelichting. 19.35
Gram.muziek. 19.40 Radiokrant. 20.00
Nieuws en weerberichten. 20.10 Youth
for Christ-ralley. 21.10 Pianorecital. 21.30
„Zwerftocht door het Verre Oosten", re-
potage. 21.40 Gram.muziek. 21.50 Radio
Philharmonisch Orkest. 22.30 Orgelcon
cert. 22.45 Avondoverdenking. 23.00
Nieuws en S.O.S.-berichten. 23.1524.00
Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO. 10.20 VARA, 12.00 AVRO,
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA,
22.40 VPRO. 23.00—24.00 VARA. 7.00
Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Zen
dersluiting. 9.00 Nieuws en weerberichten.
9.12 Gram.muziek. 9.50 Voor de huisvrouw.
10.00 „Kinderen en mensen", causerie.
10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.muziek.
10.30 Schoolradio. 10.50 Voor de zieken.
11.20 Voordracht. 11.40 Sopraan en piano.
12.00 Operettemuziek. 12.30 Land- en Tuin-
bouwmededelingen. 12.33 Sport en prog
nose. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen of
gram.muziek. 13.20 Orgelspel. 13.35 Dans
muziek. 14.00 Kookpraatje. 14.20 Gram.
muziek. 15.00 Erepromotie Z.K.H. Prins
Bernhard. 15.45 Gram.muz. 16.00 Muzikale
causerie. 16.30 Zendersluiting. 18.00 Nieuws.
18.15 Felicitaties. 18.15 „Denk om de bocht".
19.00 Pianospel. 19.10 Voor emigranten.
19.30 „Televisie en Vrije Tijd", causerie.
19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.05 Boek
bespreking. 20.15 Gram.muziek. 20.30
„Benelux". 20.40 „Een sterk volk", cau
serie. 21.00 Cabaret. 21.30 „De Ducdalf".
21.50 Buitenlands overzicht. 22.05 Rhyth-
mische muziek. 22.30 Gram.muziek. 22.40
„Vandaag", causerie. 22.45 Avondwijding.
23.00 Nieuws. 23.15 „In huwelijk en ge
zin", causerie. 23.3024.00 Kamerorkest.
Experimenteel Televisie-programma van
de Avro. 20.1521.45: 1. Opening; 2.
Televizier; 3. „Vliegende dierentuin", do
cumentaire; 4. Pauze; 5. Sprookje, teken
film en muzikale show; 6. Sluiting.
(Advertentie, Ing. Med.)
107. Pim, Pam en Pom hebben
moeite om de toestand te volgen. Al
les is ook zo vlug gegaan! Niet alleen
heeft Samba er voor gezorgd, dat zij
bevrijd werdén, maar hij zorgt óók
nog voor twee plaatsvervangers. Ko
ning Samba houdt van een grapje op
zijn tijd. „Zo jongens, zorg jullie nu
voor een goeie schuilplaats", zegt hij
tegen Pim, Pam en Pom, „dan zal ik
persoonlijk de kooi naar Hare Ma
jesteit brengen. Oh, wacht, ik vergeet
nog iets". Meteen pakt hij de bewus'e-
loze bewaker op en legt deze netjes
boven op de kooi. „Aha, we zijn com
pleet zie ik", mompelt hij tevreden.
„We kunnen ons op weg begeven".
Maar eerst krijgt Pepi nog een op
dracht. „Zorg ervoor dat jullie een
schuilplaats opzoekt met een vrij uit
zicht! Dan kunnen jullie alles goed
volgen. En denk erom ik draag jou d«
verantwoording op voor Pim, Pam en
Pom. Er mag hen nu niets meer ge
beuren. Ik zou hun moeder ander*
nooit meer onder de ogen dur-'en ta
komen!" Pepi knikt 'dn teken öat hij
het begrepen heeft. En dan gaat Ko
ning Samba op weg naar de Kwassie-
negers. Rustig trekt hij de kooi achter
zich aan. „Ik moet voortmaken", zegt
hij bij zichzelf, anders wordt de Ko
ningin nog ongerust en dót zou ik toch
heus niet willen".
Van onderwijzer lot ambassadeur
J7EN PAAR MAANDEN GELEDEN was de Zuidafrikaanse bestuursambtenaar
J Petrus Imker Hoogenhout in zijn kwaliteit van administrateur van het (voor
malig Duitse) mandaatgebied Zuid-West op een van zijn vele dienstreizen. Ver
had hij de moderne beschaving achter zich gelaten. Hij was op een zwerftocht
door de „ver verlaten vlaktes" van Avamboland; de enige verbinding, die hjj nog
met zijn bestuursapparaat kon onderhouden, was de radiografische. Een speciaal
radiobericht, dat hem op een warme dag in de wijdheid van het veld bereikte,
meldde hem, dat hij benoemd was tot ambassadeur van de Unie van Zuld-Afrika
in Nederland. En daarmede had Imker Hoogenhout de top bereikt van een
carrière, die begonnen was als waarnemend onderwijzer in een Kaaplandga
dorpsschool.
Prachtige carrière van
Hollander in Zuid-Afrika
yfOLGENDE maand zal ambassadeur
Hoogenhout zijn geloofsbrieven aan
Koningin Juliana overhandigen. Dan
zal hij in het land van zijn vaderen zijn
teruggekeerd. Want ambassadeur Hoo
genhout is de zoon van een Nederlan
der, die in de tweede helft der vorige
eeuw naar Zuid-Afrika trok, toen het
land van Kruger en Steyn gevraagd had
om Nederlandse onderwijzers. Caspar
Hoogenhout werd hoofd van de lagere
school in het kleine dorp Groenberg in
de bloeiende kaapprovincie. Daar is uit
zijn huwelijk met mejuffrouw Marais,
op 2 Februari 1884 de zoon geboren, die
voorbestemd zou zijn om, bijna 68 jaren
later, op de hoogste diplomatieke post
naar „die ou landjie" terug te keren.
De heer Hoogenhout heeft een werk
zaam, bewogen leven achter zich. Hij
studeerde in Stellenbosch en zou juist
naar Nederland komen om hier medi-
DOOR
MARjORlE
VERNON
90)
Je bent boven de een-en-twintigen
volkomen vrij om te doen en te laten
wat je zelf wilt. Niemand dwingt je
tot dit huwelijk, je doet het zelf in
koelen bloede, met je ogen wiid open,
omdat je achter het geld aanzit".
Hij was wel erg hard en weinig
begrijpend, dacht Peta; de dingen wa
ren óf wit óf zwart voor hem; een tus
senvorm erkende hij niet.
„Zoals jij het zegt klinkt het zo af
schuwelijk en zo is het helemaal
niet...."
„Natuurlijk is het dat wel. Je houdt
niet van Neville, is het wel? Neen, en
je zou er niet over peinzen om met
hem te trouwen als hij arm was. Je
verkoopt jezelf, gewoon voor geld, Pe
ta, precies zoals een publieke vrouw,
maar op een minder eerlijke manier.
Zij neemt de nadelen, die er aan haar
beroep kleven, op de koop toe, ter
wijl jij je koestert in geveinsde deugd
zaamheid en goed fatsoen. Jij
,Hoe durf je!" Met fonkelende ogen
en een vuurrode kleur draaide Peta
zich vlug om, om hem een klap in zijn
gezicht te geven, maar haar pols werd
in 'n stalen greep geklemd, die haar
gezicht van pijn deed vertrekken.
„Kleine wilde kattekop". Heritage hield
haar nog steeds vast en ze keken el
kaar woedend aan met hun gezichten
vlak bij elkaar en vonkenschietende
ogen. Maar toen opeens nam Heritage
haar in zijn armen en kuste haar woest
in een omhelzing, die niets had van
liefde of tederheid, maar slechts de
uiting was van zijn opgekropte harts
tocht.
Toen hij haar eindelijk liet gaan,
deed Peta een stap achterwaarts en
bleek en bevend bracht ze haar hand
naar haar gekneusde en trillende mond.
„Nou", sprak hij grimmig. „Denk je
nu nog dat ik je met iemand zou wil
len delen?"
(Advertentie, Ing. Med.,
i
„Blake ik hou van je", fluisterde
Hij lachte hatelijk en keerde zich om.
„Dat is niet de soort liefde die ik be
geer", vertelde hij haar nogmaals. „Wat
jij me hebt aan te bieden is de moeite
niet waard"
De verachting in zijn (toon trof haar
als een zweepslag en ze richtte haar
hoofd trots op.
„Vergeet het dan, evenals de avond
van het dansfeestje", slingerde ze hem
in het gezicht. „We hebben allemaal
wel eens dwaze ogenblikken".
Heritage schudde zijn hoofd en stond
nog even stil, hoewel hij al aanstalten
had gemaakt om weg te gaan.
„Dat was geen dwaas ogenblik", sprak
hij. „Ik weet wel dat je van me houdt
daar twijfel ik niet aan. Maar toch is
het een liefde van niets, omdat al het
andere voor jou zoveel méér telt. Je
wilt mij hebben, maar je hebt niet de
moed om te breken met je gemakzuch
tige verwende manier van leven, om
de misprijzende blikken te trotseren, je
bent bang voor het leedvermaak van
je zogenaamde vrienden. Je bent bang
op weg naar
bang voor armoede, bang om je luxe
te moeten missen, bang om je iets te
moeten ontzeggen. We hadden gelukkig
kunnen zijn als weinigen; maar.... er
zit geen pit in je, Peta".
„Dank je". De toon van het meisje
klonk ijzig en met een geweldige in
spanning slaagde ze erin haar trillende
lippen in bedwang te houden. „Ikik
kan me gewoon niet begrijpen wat je
eigenlijk ziet in iemand die zo zo
verachtelijk is in Jouw opinie. Waarom
geef je dan om me?"
„Dat mag de hemel weten", ant
woordde Heritage.
Hij stopte zijn pijp langzaam en aan
dachtig en toen hij die had aangesto
ken en de lucifer had uitgeblazen, sloeg
hij zijn ogen op en keek haar doordrin
gend aan. „Ik heb je gezegd, dat je een
lelijke vergissing maakte", merkte hij
op. „Of liever gezegd, je maakt er
twee". Hij hield op en Peta keek hem
verbaasd en niet-begrijpend aan. „Ne
ville trouwt nooit met je", voegde hij
er nadrukkelijk en zeer duidelijk aan
toe.
Peta kreeg een vuurrode kleur.
„Wat weet jij daarvan?" riep ze uit.
„Dat is mijn zaak". Heritage wierp
zijn lucifertje weg.
„Je weet niet waar je het over hebt!"
riep Peta gekweld uit.
„Dat weet ik heel goed. Jij wedt op
het verkeerde paard, meisje".
„Je weet niet waar je het over hebt",
zei Peta opnieuw. „Neville is dol op me,
hij besteedt al zijn tijd aan mij, neemt
me mee uit, geeft me bloemen".
„Dat doet menige man", viel Heritage
haar cynisch in de rede, „die niet over
een huwelijk denk t".
„O, je bent onmogelijk!" barstte Peta
uit. „Neville is een gentleman.hij zou
nooit.En hij zegt ook, dat ik het
mooiste meisje ben, dat hij ooit heeft
gezien. Hij hij vindt me geweldig".
„O ja?" vroeg Heritage beleefd met
opgetrokken wenkbrauwen. „Hij vindt
je geweldig, maar toch niet zo gewel
dig dat hij met je zou willen trouwen.
Ik zou die achtervolging maar eens be
ëindigen als ik jou was. Je zult een fi
guur als modder slaan als hij je laat
zitten en iedereen ziet dat je eviden
te pogingen vruchteloos zijn gebleken.
Ze zullen zich een ongeluk lachen".
„Ik achtervolg hem helemaal niet!"
riep Peta met een diepe blos uit. „Ik
zeg je toch dat hij dol op me is!"
„Nou ik heb je gewaarschuwd", ant
woordde Heritage onverstoorbaar. „Als
je er nu mee ophield zou je tenminste
je zelfrespect nog kunnen redden".
„O, ik haat je, koude kille spotter!"
riep Peta uit. „Als jij me dan zo on
aantrekkelijk vindt, betekent dat nog
niet dat iedereen er net zo over denkt.
Laat ik je vertellen dat ik massa's aan
zoeken heb gehad."
(Wordt vervolgd)
cijnen te studeren, toen zijn vader ziek
werd. Imker reisde naar Groenberg om
een paar maanden het werk van zijn
vader waar te nemen. Die „paar maan
den" werden er meer dan veertig en
in die tijd behaalde hij aan de univer
siteit van Kaapstad het hoogste onder-
wijsdiploma. De omstandigheden had
den van de medische student een onder
wijsman gemaakt en daar kan de Unia
van Zuid-Afrika tevreden mee zijn.
Want Petrus Imker Hoogerhout was,
een kwart eeuw lang. een onderwijs
man van bijzondere allure, die via het
ambt van inspecteur ten slotte (na al
lerhande functies te hebben vervuld) se
cretaris van binnenlandse zaken werd
en voorzitter van allerlei staatscommis
sies, met name van die, welke betrek
king hadden op problemen van onder
wijs en taal. Hij schreef vele gedichten
en volksliederen, nam een groot aan
deel in de strijd om de handhaving van
het Afrikaans, werd in 1937 voorzitter
van de raad voor de aanleg van het
machtige nationale wegennet en voor
zitter van de immigratiedienst en dien
de ook in tal van andere taken zijn ge
boorteland. Tijdens de oorlog, waarin
zijn zoon Hilgard als piloot sneuvelde,
werd de heer Hoogenhout benoemd tot
administrateur van Zuid-West Afrika.
Hij hield het sterke Duitse element goed
in toom en zorgde er voor, dat hgt lanu
een behoorlijke bijdrage leverde tot de
oorlogvoering van de geallieerden.
Van die moeilijke, veel tact vereisen
de post wordt hij thans overgeplaatst
naar de Zuidafrikaanse ambassade in
Den Haag. Het ambt van ambassadeur
in het land van zijn vaderen is het eind
punt van een carrière, die het leven
van de onderwijzerszoon uit Groenberg
rijk en benijdenswaardig heeft gemaakt.
Hij zal hier vele vrienden vinden.
WEG DIE AFVALSTOFFEN DIE
UW INGEWANDEN VERSTOPPEN
en die de geregelde werking van
verschillende levensfuncties ver
lammen. Kom de natuur te hulp
en „ontlast" Uw ingewanden met
behulp van Laxeer-Akkertjes.
De daarin aanwezige melkzuur
fermenten bestrijden de gistings
processen, die vaak in onze in
gewanden optreden en dan de
oorzaak zijn van trage darm
werking. Neem eens per week één
of twee Laxeer-Akkertjes. Zjj
doen hun werk zacht en zeker,
zonder kramp of gewenning.
(Advertentie, Ing. Med.)
CO» MARKN IOON06» StUOK»'t*V^V"S.
6. Eindelijk dan gingen er geen zoe
mers meer. Mr. Badluck legde de laat
ste telefoon op de haak na iemand
daardoor verschrikkelijk uitgescholden
te hebben en richtte zich toen tot
Kappie.
„Wel?" vroeg hij alleen.
„Ik kreeg uw telegram!" zei Kappie.
„En ik dacht, dat ik maar meteen de
steen zou meenemen, want daar gaat
Peta stak haar handen naar hem uit i het zeker om. Hier is hij, in dit kistje,
en haar ogen keken hem smekend aan. Ik zal ja blij zijn, wanneer ik er van
af ben, dat wil ik u wel vertellen!"
Mr. Badluck maakte een afwerend
gebaar naar het kistje, dat Kappie hem
toereikte. Hij hield een doos vol dikke
sigaren voor Kappie's neus.
„Neem een sigaar!" zei hij, en na
hem aangestoken te hebben, vervolgde
hij: „Het ging inderdaad om die steen,
captain. Maar die is niet voor mij be
stemd. Die moet naar Miss Sybilla Sie-
binga gebracht worden, die intussen
naar Hollywood vertrokken is om daar
in het huwelijk te treden met Johnny
Mable, de filmheld. Het idee is, dat u
daar de steen persoonlijk heenbrengt.
Om één uur vanmiddag precies ver
trekt de express-trein van hier naar
Hollywood en ik heb een coupé voor
u gereserveerd!"
Kappie luisterde, terwijl hij steedi
bezorgder ging kijken.