Toonkunst voert weer „Der Messias" uit
TOSIIMPW
Vervol
AGENDA
De heer D. G. G. Margadant nam
afscheid van het Witte Kruis
Alkmaars schilder verwekt grote
vrolijkheid in Utrecht
Scheepswerf
toeslag
WAT DE
Muziek die gerekend wordt tot een der hoogste
uitingen van de menselijke geest
DE ALKMAARSE WASSERIJ
UIT DE ALKMAARSE RAAD
altijd wint
ZATERDAG 8 DECEMBER 1951
„yiEDAAR de waarheid!", moet Bect-
noven hebben uitgeroepen, toen hij
kennis maakte met Handels „Messias".
Een van Handels talrijke biografen
vertelt, hoe Beethoven in zijn levens
avond verklaarde: „Handel is de groot
ste componist, die ooit heeft geleefd. Ik
zou op zijn graf willen nederknielen".
En in een brief van Beethoven aan eeu
Engelse dame, (opgenomen in het
„Harmonicon" van December 1825)
heet het: „Ik aanbid Handel". Bekend
is, dat Beethoven, na de Negende vol
tooid te hebben, het plan koesterde,
grote oratoria in de trant van Handel
te componeren.
pjandels kunst wortelt in de volks
muziek. Het is bekend hoe hij de
hoerenliedjes optekende en hoe een van
de liedjes der Calabreesche Pifferari
hem inspireerde tot de Sinfonia Pas
torale uit zijn „Messias". Jarenlang
bleven de door Handel opgeschreven
volksliederen voortleven in zijn onder
bewustzijn, totdat er plotseling een
aanleiding kwam om een dergelijk lied
te gebruiken en in volmaakte vorm
weer te geven. Voorbeelden hiervan
zijn de dans der Aziaten in „Atmira",
of het vermaarde „Lascia ch'io pianga"
uit „Rinaldo". Een vrolijke, eenvoudige
melodie uit „Pastor fido" wordt ver
vormd tot de ontroerende zang „When
the ear heard her" uit zijn „Funeral
Anthem".
1.. ue behandeling van het orkest
vertoont Handel een bijzondere voor
liefde voor de violoncel. Volbach wees
er op, hoe Handel de eerste is geweest,
die begrepen heeft, welk een rijkdom
van uitdrukkingskracht er in de vio
loncel ligt opgesloten en hoe hij daar
van gebruik heeft weten te maken. Hij
gebruikt dit prachtige instrument
vooral tot uitdrukking van liefdes
verlangen of weemoedige vertroosting.
De altviool gebruikt hij op meesterlij
ke wijze voor het weergeven van vage,
onbestemde halftinten. Zo is het ver
maarde tafreel van „Alexander's
Feast", met de oproep der schimmen,
die onbegraven in de nacht rondwa
ren. Op dramatische wijze gebruikt hij
de pauken in de Messias o.a. bij het
indrukwekkende „Vrede op aarde".
Ook de fluit heeft kennelijk zijn voor
liefde. Hiervan getuigt vooral de aria
„ïch weisz, dass mein Erlöser lebet".
J^RACHTIG en groot als zijn werk,
was Handels persoonlijkheid. Een
moedige natuur, die de strijd met de
groten van zijn tijd aandurfde. Soms
werd hij door het volk en het Engelse
hof op handen gedragen en leefde hij
als een koning. Dan weer werd hij ver
nederd en verguisd door datzelfde volk
en hetzelfde hof, of moest hii de erge-
lijkste uitingen van nijd incasseren.
Hoe fel in zijn dagen soms de strijd om
zijn werk en persoon oplaaide blijkt
uit een brochure, die in 1751 te Lon
den verscheen over „de kunst om mu
ziek te componeren op een geheel nieu
we wijze, aangepast aan zelfs de
zwakste geestvermogens
Maar ook waardering en verering is
hem in hoge mate ten deel gevallen.
De prinsessen van het Engelse hof wa
ren zijn leerlingen en hij was een
vriend van de Engelse koning. Deze
vriendschap had overigens vel»riei ups
en downs. Men weet, hoe Handel, door
het componeren van zijn meesterlijke
„Water-music" de gunst van de vorst
veroverde. Een andere maal tekende de
vorst voor 1000 pond sterling als jaar
lijkse bijdrage voor de opera, die Han
del leidde.
Een ongelukkig toeval wilde, dat de
twee grote tijdgenoten, HUndel en
Bach, elkaar nimmer ontmoetten. In
1729 bezocht Handel zijn ernstig zieke
moeder. Tijdens dit bezoek kreeg hij
een uitnodiging van Bach om in Leip
zig te komen. Hij kon door de droeve
omstandigheid echter geen gehoor ge
ven aan deze vriendelijke uitnodiging
Dit wordt te meer begrijpelijk als men
weet, hoe aandoenlijk de grote Handel
aan zijn familie hing.
Dat Handel op 11 April 1759 nog sen
laatste bepaling aan zijn testament
voegde, waarbij hij 1000 pond sterling
vermaakte aan de „Vereniging tot
steun voor arme toonkunstenaars" te
kent en siert de geniale componist Mn
volle. Altijd heeft deze grote mens
klaargestaan, anderen te helpen en te
steunen, zelfs wanneer hij persoonlijk
in moeilijke omstandigheden was ge
raakt. De opbrengst van zijn „Messias"
was steeds voor het Foundling-Hosni-
tal bestemd. Na zijn dood verschenen
verscheidene uitgaven van de Messias,
maar Handels gewoonte, de opbrengt
aan de minder bedeelde en ongelukki
ge mensen te geven, bleef helaas niet
gehandhaafd.
WESTERWEG
bij de v.d. Woudestraat
(Advertentie, Ing. Med.)
"jfaterdag 15 December zal de af
deling Alkmaar e.o. van de
Maatschappij tot Bevordering der
Toonkunst in de Grote Kerk op
nieuw uitvoeren „Der Messias"
van G. F. Handel. Deze uitvoe
ring, die vorig jaar zo uitnemend
slaagde, zal wederom plaats vin
den met het eigen orkest van de
afdeling. Als solisten treden op
mevrouw Jo Vincent mevrouw
Annie Hermes en de heren Her
man Schep en Wiebe Draper. Het
geheel staat onder leiding van
Herman Zaal.
7IJ, die zich evenals de Alkmaarse
Toonkunstafdeling en zijn dirigent,
Herman Zaal, verdiepen in Handels
kunst, zijn telkens weer verbaasd over
de verbijsterende en louterende gloed,
die uit de „Messias' straalt. Verwon
derlijk is het, dat mensen, die and-:rs
kil en onbewogen blijven, voor Han
dels werk de grootste warmte en lief
de en vaak grote offers en bewijzen
van onbaatzuchtigheid weten op te
brengen.
Daardoor ook was het mogelijk, dat
uit een kleine groep musici in Alk
maar een flink bezet en wel gefunda-
menteerd ensemble is ontstaan, welks
leden van heinde en verre komen.
Van bijzonder gewicht en in hoge
mate verheugend is het feit, dat in dit
orkest met de grootste eensgezindheid
de meest uitentopende mensen samen
werken. Alle beroepen, alle gezindten
en de meest tegenstrijdige karakters
blijken in dit orkest de mogelijkheid te
vinden, waarlijk belangrijk en opbou
wend werk te verrichten.
Dienen van de toonkunst en het
spelen van de grote meesterwerken uit
de muziekliteratuur is het hoge doel,
dat deze groep zich stelt. Uitsluitend
uit liefde voor de kunst komen deze
veertig mensen bij elkander om te mu
siceren en het bewijs te leveren, dat
door amateurs (dat zijn liefhebbers)
wel degelijk veel valt te bereiken.
Mr. Bondam, de voorzitter van het
orkest, weet door zijn energieke per
soonlijkheid de mensen aan het orkest
te binden. De kern van het orkest be
staat uit en 25-tal violisten, altisten,
celisten en contrabassisten. Daarnaast
speelt een kleinere, uitstekende bla-
zersgroep. Deze amateurs genieten de
vrijwillige en belangloze medewerking
van verscheidene beroepstoonkunste
naars uit Alkmaar en omstreken.
Tesamen met het grote koor vormt
dit orkest een hechte basis, om Han
dels Messias op waardige wijze uit te
voeren.
Het toonkunstbestuur van Alkmaar
ziet verder, dan alleen maar in de na
bije toekomst. Het acht het van groot
belang, dat een groep ware liefhebbers
de meesterwerken uit de muzieklite
ratuur kan en wil uitvoeren.
Als straks de tijd komt, dat vele ora
toriumverenigingen hun werk zullen
moeten staken, doordat het niet moge
lijk zal zijn grote bedragen aan tje-
roepsorkesten uit te geven, hoopt de
Alkmaarse Toonkunstafdeling een goed
getraind orkest tot haar beschikking
te hebben, gewend om dé belangrijke
oratoria, die de afdeling van plan is
uit te voeren te geleiden. Ook ligt het
in de bedoeling op de duur zelfstandige
orkestconcerten te geven.
Deze ernstige arbeid verdient de be
langstelling en steun van de Noord-
Hollandse bevolking in hoge mate!
ZATERDAG
Cinema Americain, 7 en 9.30 uur: „De
zoon van Zorro", deel I: „Levend be
graven" (14 jaar). Victoria Theater,
7 en 9.30 uur; Losprijs (18 jaar). Rex
Theater, 2.30, 7 en 9.30 uur: Wiener
Madeln alle leeft.) Harmonie Theater,
7 en 9.30 uur: Kim (tot 10 jaar o. g.)
Wapen v. Heemserk, 8 uur: Concert
„Excelsior".
ZONDAG
Bioscopen, als Zaterdag; aanvangs
tijden 2, 4.30, 7 en 9.30 uur.
MAANDAG
Bioscopen, als Zaterdag, aanvangstijd
8 uur; Rex Theater Matinée om 2.30 uur.
Gulden Vlies, 8 uur: N.R.V. „Een
avond over Parijs", lezing met kleuren
film.
Café Tom, 8 uur: I.v.A.O., Willem v.
Iependaal.
HOOG WATER TE BERGEN AAN ZEE
Zaterdag 8 Dec. 12.07 v.m. 12.10 n.m.
Zondag 9 Dec. 12.39 v.m. 1.07 n.m.
Maandag 10 Dec. 1.36 v.m. 1.57 n.m.
TE CAMPERDUIN
Hoog Laag
Zaterdag 8 Dec. 12.12 12.15 5.57 0.00
Zondag 9 Dec. 12.44 1.12 6.29 6.57
Maandag 10 Dec. 1.41 2.02 7.26 7.47
Een actieve voorzitter legde zijn lunctie neer
Leger des Heils (William
Booth)
Evenals andere jaren vraagt het Le
ger de hulp van iedere burger van
Alkmaar in verband met het naderend
Kerstfeest.
Gaarne wil men velen gelukkig ma
ken met een Kerstpakket en zeker
zullen ook de kinderen niet vergeten
worden.
Het Leger zorgt voor een verrassing
voor vele buitenkerkelijke kinderen
die anders geen deel aan de Kerst
vreugde zouden hebben.
Van 10 Dec, t/m 15 Dec. vindt er
een huis-aan-huis-collecte plaats. Iede
re Heils-soldaat heeft een lijst met po-
litiestempel. Geeft vooral daar aan
dacht aan, zodat uw geld het doel zal
bereiken.
ZONDAG SLUITING APOTHEKER
Te beginnen hedenavond 18 uur zal
deze week, buiten de normale ope
ningstijden voor spoedgevallen geopend
zijn de apotheek van de heer G. Krui-
singa in de Koorstraat 59.
Op officieuze wijze heeft de heer D.
G. G. Margadant, oud-directeur van
Gemeentewerken te Alkmaar en be
stuurslid van tal van verenigingen, af
scheid genomen van het Witte Kruis.
Arnold Reemer schilderde: Een wizzel,
v/oezels en flipperdeflap
JN UTRECHT staat het Universiteitshuis. Dat is een studenten-villa in een park,
waar per dag ruim duizend jonge mensen tegen kostprijs een warm maal gaan
halen. Omdat de student al vroeg wordt bijgebracht, dat men alleen van „brood"
niet kan leven, wordt er af en toe ook wel aan kunst gedaan. En zo werd er deze
week een tentoonstelling geopend over „Beeldende Kunst", waarvoor twee Alk
maarse kunstenaars de bouwstenen aandroegen. Arnold Reemer heeft er een
kleine twintig doeken hangen over abstracte kunst en Wim Commandeur treedt
naar voren met beeldhouwwerk.
Arnold Reemer AlkmaarEen wizzel, woezels en een flipperdeflap.
J^ET comité ter voorbereiding van deze
expositie vraagt in het zogenaamde
kader der aesthetische ontwikkeling
van de studenten" voor deze jonge Alk-
maarders de aandacht.
Met veel poes-pas geschiedde de ope
ning van de tentoonstelling, maar al
gauw deed in de Domstad het gerucht
de ronde, dat men hier met een min
of meer geslaagde studentengrap te
maken had. Men wilde eens zien zo
ging het van mond tot mond in
hoeverre de critici op deze abstracte
kunst zouden ingaan. Welnu, deze cri
tici vlogen er niet in. Zij zagen tijdig,
dat het hier helemaal geen studentiko
ze grap was, maar een ernstig bedoelde
poging om iets creatiefs te brengen.
Bepaald gelukkig zijn de Alkmaar-
ders niet onder het critiek-mes van
daan gekomen. De burgerij van Utrecht
voor wie deze „beeldende kunst" ook
toegankelijk was gesteld, is ingelicht.
Een der kunstverslaggevers opent zijn
critiek met de volgende woorden: Wie
nu eens trek heeft in een direct con
tact met de ontaarding van een der
stromingen onzer hedendaagse schilder
kunst, die kan hier terecht. En (zo ver
volgt deze criticus): dit verfbraaksel
wordt aanlokkelijk gerecommandeerd
door zowel zeer poëtische als diepzin
nige schilderijbijschriften als „De wmd,
de wind, dat hemelse kind", „Nachte
lijk dier met jong" (vooral dat nachte
lijk is niet slecht„Het loeren",
„Vrouwplanten" (wat zouden dat kun
nen zijn?); „Zandobject", zeer juist ge
typeerd, wijl de Alkmaarse artist zijn
verfplasjes door écht zand heeft ge
klutst); en dan de grote vuurpijl „Een
wissel, woezels en één flipperdeflap"
(zie afbeelding).
Een andere kunstredacteur vat het
geestiger op door te schrijven: Men
verwarre de in dit Universiteitshuis
achtergebleven rode- en boerenkoolprak
niet met deze schilderwankunstige
uitingen.
En ten slotte nog deze stem: Ik laat
me hangen als niet een of ander fröbel-
schooltje hier de hand in heeft.
V-oor de beeldhouwer Wim Comman
deur wordt een gunstige uitzondering
gemaakt .Hoe deze Alkmaarse jonge
man kan mee-exposeren met een verf-
misbruiker als Arnold Reemer is een
raadsel. Heeft hij zich wellicht zand
van des schilders „Zandobject" in de
ogen laten strooien? Zijn „Liefdespaar"
verheft zich boven de drabbig-kolken
de Reemerzee, zo hoog als de stille
Poolster boven woelige golven.
Inmiddels maakt Utrecht zich vrolijk
over deze rare schilderijen-expositie. Al
gemeen hoort men verluiden, dat de
jury, die zich bezig houdt met het toe
kennen van de Jacob Marisprijs nu be
slist eens een retourtje naar het Uni
versiteitshuis moet nemen. De vorige
jaar verleende prijs aan Ouborgs „Va
der en Zoon" en de beloning voor dit
jaar aan de maker van de „Visvrouw"
zou zo mei'kt men in allerlei kringen
hier op zeker niet zijn toegekend als
men geweten had dat Arnold Reemers
„Een wizzel, woezels en flipperdeflap"
al gereed was gekomen.
Met dat al is de belangstelling voor
Wim Commandeur en Arnold Reemer
groter dan men in zijn stoutste dromen
had verwacht. Of evenwel deze onge
zonde interesse de naam van de stad
Alkmaar veel eer aan doet, valt te be
twijfelen.
De geest van de goed-heiligman
waarde Donderdagmiddag nog in de
raadzaal rond en manifesteerde zich in
boterletter en speculaasjes, welke op
gulle wijze bij de thee gepresenteerd
werden.
De portretten der beide vorstinnen
prijkten links en rechts van de schouw,
maar deze leek met de witkwast be
werkt en vertoonde op het grote blan
ke vlak een metalen wandbord, dat op
het eerste gezicht een klok scheen en
op het tweede een „roos" bleek, die
men ergens aan de zoldering van een
oud gebouw had gevonden.
We kunnen niet zeggen, dat deze me
tamorphose ons erg bekoorde, maar
misschien zijn we te veel aan de letter-
versiering gewend om de „verbetering
direct te kunnen appreciëren.
Het belangrijkste punt van bespre
king was zeker het voorstel om de
door mr Vis en Jan van Herwijnen ge
schilderde portretten te aanvaarden.
Niemand in de raadzaal achtte zich
bevoegd een kunstzinnig oordeel te ge
ven en men accepteerde zonder meel
de uitspraak van deskundige zijde, dat
het gebodene, uit pictoraal oogpunt
bezien, zeker op hoog peil stond.
Vele raadsleden hadden iets anders
gewenst, hoewel niemand precies kon
aangeven wat hij eigenlijk verwacht
had. Het had iets met hermelijnen man
tels, met kronen en diademen te ma
ken en in elk geval moest het portret
van een vorstin, dat in de raadzaal zon
worden opgehangen, van „statigheid"
getuigen.
De kunstenaar, die onze koningin zou
schilderen had een modern portret ge
maakt dat volgens één der raads
leden dat van een willekeurige da
me zou kunnen zijn. zij het dan dat
haar karaktertrekken in houding en
gelaat voldoende tot uitdrukking waren
gekomen.
Ook Jan van Herwii'/nt 1 ad zich aan
een moderne schepping gewaagd en
men vond zijn werk blijkbaar meer
acceptabel.
De raad moest aanvaarden wat hij
besteld had en velen stonden voor een
moeilijke beslissing. De wijze, waarop
deze schilders hun taak hadden opge
vat konden zij niet waarderen. Zij ge
voelden zich als mensen, die een
kaartje voor het concertgebouw hebben
gekocht in de verwachting een piano
concert van Beethoven te zullen ho
ren en in de plaats daarvan op een
moderne compositie vergast worden.
Aan wie de schuld?
Allereerst aan de raad zelf.
De raad had de heren Vis en Van
Herwijnen geïnviteerd en mag zich
daarom niet beklagen over het feit,
dat men schilderijen heeft gekregen,
die kenmerkend zijn voor het milieu
en de opvatting van deze kunstenaars.
Had men wat anders bedoeld dan had
men dit werk aan anderen moeten op
dragen en als men zich terzake niet
deskundig voelde, had men zich beter
moeten oriënteren.
Nu kreeg men wat men besteld had
in de vorm welke men kon verwach
ten. Daarmee willen wij geenszins zeg
gen, dat dit iets minderwaardigs was,
omdat ook van deskundige zijde be
toogd is, dat «eze Dortretten zeker vol
doende kunstwaarde hebben om in de
zaal onzer stedelijke vroedschap te
worden opgehangen.
Het kan ons slechts verheugen dat
men met grote meerderheid van stem
men tot de aanvaarding heeft besloten
Wij zijn er van overtuigd, dat naar
mate de tijd verstrijkt men steeds meer
tot de erkenning zal komen, dat men
door de kei ze van deze moderne wel
ken een «tap in de goede richting ge
daan heeft.
Deze bijeenkomst, stond niet alleen in het
teken der moderne kunst, want ook een
klassiek schiMerij moest aanvaard
worden. Het was van de Alkmaarder
Allart van Everdingen uit de zeven
tiende eeuw en wii kunnen ons voor
stellen, dat men van deze verdienste
lijke kunstenaar gaarne een doek voor
ons gemeentelijk museum wilde be-
zitten.
De moeilijkheid zat hier niet in d,e
aanvaarding maar in de koopprijs. Het
museum krijgt jaarlijks 1000 voor
aanwinsten en dit schilderij zou onge
veer zevenmaal zoveel kosten. Parti
culieren brachten 800 bijeen, de Ver.
„Rembrandt" schoot voor drie jaar de
helft van de prijs voor en het voorstel
van B. en W. maakte daardoor de in
druk, dat men eigenlijk voor een koop
je aan deze aanwinst is gekomen.
Waarom een gemeente als de onze
een bedrag van 3000 moet „lenen" is
ens niet helemaal duidelijk en evenmin
waarom men ook nog een beroep op
particulieren heeft gedaan. Heeft de
gemeente geen geld, dan moet zij niet
kopen.
Iedereen ziet elke dag wel iets, dat
hij dolgraag zou willen hebben, maar
niet kan betalen en dan moet men het
verstand meer dan het gevoel laten
spreken. Wij voelen iets voor het pro
test van de tegenstemmende wethou
ders. Men moet niet hoger willen
grijpen dan men springen kan. In een
tijd van zware lasten en algemene ver
sobering dient elke niet strikt nood
zakelijke uitgave achterwege te worden
gelaten.
De kermis vroeger kerkmis ge
heten is ontstaan doordat kooDlie-
den In het grijs verleden na afloop
van de missen bij de kerken een jaar
markt organiseerden.
Zij is dus eigenlijk een kind van
kerkel ijken huize en het is daarom
merkwaardig, dat zij door velen min
of meer als een losbandige beschouwd
wordt
Kermissen zijn altijd karakteristieke
volksfeesten geweest. Er is waarschijn
lijk vroeger wel eens te veel bij ge
dronken of gevochten, maar zij zijn
thans niets anders dan plaatsen des
vermaaks, die door haar vaak min of
meer exotisch karakter tot de meest
geliefde feesten behoren.
Daarom is het zo eigenaardig, dat zij
vaak als zeer verderfelijke instellingen
worden beschouwd Het kermisbezoek
zou van afvalligheid getuigen, van het
afdwalen van de weg, die naar een ho
gere levensstaat kan voeren. Er is
zelfs beweerd, dat een volk dat ter ker
mis gaat ten ondergang gedoemd is.
Waarom moest een voorstel om het
aanvangsuur van de kermis te wijzigen
brutaal en verderfelijk worden ge
noemd?
Er is een bevolkingsgroep, die de
Zondag uitsluitend aan de eredienst
wil wijden. Dat is begrijpelijk, maar
even aanvaardbaar is, dat vele ande
ren na een week van ingespannen ar
beid naar spel en ontspanning verlan
gen. Men heeft de eerste groep altijd
de voorrang gegeven. De Zondagmor
gen is bestemd voor de kerkdiensten.
Er is een Zondagswet en ook daarmee
zal men rekening moeten houden.
„Zondagsmiddags kunnen we dan met
onze kinderen naar de kermis gaan",
zegt een andere groep der bevolking,
maar men wil ook dat beletten, want
in de middag zijn er hier en daar weer
kerkdiensten en het feestlawaai zou
ook deze kunnen storen.
Langzamerhand heeft dat in brede
kringen tot ontevredenheid geleid.
Waarom zo vraagt men zich af mag
er 's middags geen kermis zijn als dui
delijk vaststaat dat de kerkdiensten
daar in het geheel niet door verstoord
worden?
Waarom moet altijd weer de ene
groep en nooit de andere wat toe
geven? Kan men niet begrijpen, dat er
talloze gezinnen zijn waar de kinderen
hunkeren naar het ogenblik, dat al die
kermisbeloften werkelijkheid zullen
worden en moet men al die ouders
dwingen hun kleinen eerst laat in de
avond mee naar buiten te nemen?
Het grootste deel van de Raad had
geen bezwaar tegen de kermis en
evenmin tegen een vervroegd openings
uur, waarmee exploitanten en bezoe
kers gebaat zijn.
„Zondagsmorgens voor de kerken,
's middags voor ontspanning" hebben B.
en W gezegd.
Het klinkt een beetje vreemd, maar
het is inderdaad een uitspraak, die de
eerlijke bedoeling heeft in een vrij land
als het onze elke bevolkingsgroep het
hare te geven.
afdeling Alkmaar. De heer Margadant,
die de laatste zeventien jaar als prae-
ses fungeerde, was met zijn echtgenote
uit Haarlem gekomen om voor de laat
ste maal alle bestuursleden bijeen te
zien en tevens om afscheid te kunnen
nemen van hen waarmede h(j zijn beste
krachten had gegeven om de afdeling
Alkmaar van het Witte Kruis tot een
bloeiende organisatie te maken. Ook
het personeel en de verpleegsters wa
ren op deze vergadering, welke meer
het karakter droeg van een gezellig
onder-onsje, aanwezig.
Bij uitzondering werd deze bijeen
komst van het Witte Kruis door de se
cretaris-penningmeester mr. G. A. de
Lange, geopend. Het voltallige bestuur,
t.w. de dames mevr. Elema en mevr,
Tondu en de heren De Wolf Peere
boom, Kruizinga, Couwenhoven, dr.
Frederikse en dr. Lourens, hadden bij
deze bijzondere gelegenheid, welke in
het Victory hotel werd gehouden, acte
de presence gegeven. In een geestige
speech opende mr. De Lange de ver
gadering. Spreker roemde de activiteit
van de heer Margadant. die een groot
deel van zijn leven had gegeven voor
het Witte Kruis, en was de tolk van alle
aanwezigen toen hij zijn spijt betuigde
dat op deze bijeenkomst de nauwe sa
menwerking met de voorzitter een ein
de moest nemen.
De heer Vóórhaar sprak als oudste
lid van het personeel warme woorden
van sympathie. Ook hij vestigde de
aandacht op de grote werkkracht van
de scheidende voorzitter en bracht o.m.
in herinnering dat de heer Margadant
in 1929 niet had geschroomd op een
fancy fair als clown bij het rad van
avontuur gelden te verzamelen voor de
stichting van het tegenwoordige maga
zijn. Tevens herinnerde de heer Voor-
haar zich dat de heer Margadant steeds
voor de belangen van het personeel op
de bres had gestaan en het viel spreker
dan ook zwaar dat de prettige samen
werking moest worden verbroken.
Afscheidswoord
In zijn afscheidswoord dankte de
heer Margadant voor de prettige geest
en goede wil welke steeds in het be
stuur van het Witte Kruis hebben ge
heerst. Dat was een van de redenen
geweest, aldus spreker, dat de afdeling
Alkmaar tot de grootste in den lande
was gegroeid. Aan allen, zowel be-
stuurs- als personeelsleden, verzocht de
heer Margadant hun beste krachten
voor het Witte Kruis te blijven geven.
Na afloop van de officiële opening
van deze officieuze bijeenkomst, bleef
men nog geruime tijd gezellig bijeen.
Wij kunnen ons voorstellen dat menige
gebeurtenis werd opgehaald, en dat de
heer Margadant en zijn echtgenote met
prettige herinneringen aan deze laatste
bijeenkomst naar Haarlem zijn terug
gekeerd.
AFSCHEID BIJ DE GRIFFIE
De zitting van de politierechter mr
J. A. Markus werd gistermiddag even
onderbroken. In de raadkamer werd
n.l. afscheid genomen van de secreta
resse van de kinderrechter, mej. mr.
E. Martin, die wegens huwelijk naar
Rotterdam vertrekt. Ongeveer drie
jaar was zij in Alkmaar werkzaam.
BESMETTELIJKE ZIEKTEN
Dezer dagen werd hier ter stede
één geval van de besmettelijke ziekte
roodvonk geconstateerd, zomede een
geval van diphtheric.
HET OUDE LIEDJE...
Gisteravond laat werd door de poli
tie een beschonken, over de weg slin
gerende wielrijder aangehouden. Nadat
de bloedproef op hem was toegepast,
werd de man ter ontnuchtering opge
sloten.
5| V.
xv,:.;JjL Se? M JL Jl tW» Mslü.
Loon en prijsf
Voor de economische pc
mr. J. A. Markus stond gi
terécht de directeur van eei
se scheepswerf dc heer A. I
er van verdacht aan zijn p
hoge Ionen te hebben uitbel
hü de loon- en prijspolitiek
reging in gevaar zou hebbe:
Dc officier van Justitie eiste
een boete van f 250 subs, twi
gevangenisstraf.
In strijd met de loonrej
voor de metaalindustrie is
had de directeur aan zijn pc
den een vaste toeslag uitge
20 pet. Volgens een zeker be
systeem kon achteraf gel
fouten worden afgetrokken,
riode, waarin verdachte de
ten laste was gelegd, was e
mer iets ten nadele van er
nemer afgetrokken.
De getulge-deskundige, dc
van het College van Rljksbe
mr. G. J. A. Receveur, ko
reet zeggen, dat het door
toegepaste systeem tariefloo
Wel had het College nog n
dergelijke loonregeling onde
had. Het had in afwachting
gerechtelijke uitspraak nog
slissing genomen over de in
gediende aanvraag van de v
De officier van Justitie,
M. Veliinga, achtte het toei
steem wel' dégelijk in strijd
bepalingen. Uit de administ:
nergens op welke manier 1
riefloon werd bepaald. Hij
ook een boete van f 250 s
maanden gevangenisstraf.
Verdachte's raadsman mi
schilderde de voor de kleii
De Parijse veili
Het schilderij van Allard
dingen was, zoals wij reed:
afkomstig van een deel der
het kunstbezit van wijlen
Adolph Schloss in Parijs,
bracht f 750.000 op. Onder
kochte werken waren ruim
van Hollandse en Vlaamse
Een Paulus Potter ging voc
en een Rubens (naar Engel:
f 70.000. Naar Nederland kee
een schilderij van Saenredai
en een Jan Steen (f 30.000).
HARMONIE THEAT
De Metro Goldwyn Maj
naar het beroemde gelijkna
van Rudyard Kipling een g:
zette film in schitterende k
vaardigd in de titelrol dc
Dean Stockwell, die wij o.r
chors Aweigh" zagen, en
rige hoofdrollen de in alle
films aanwezige Erroll Fli
koelbloedige spion Mahbub j
Lukas als de oude Tibetai
op zoek naar de heilige „ri\
Pijl"
De film is voor het groot
te in India zelf opgenome:
een weelde van boeiende
reien, imponerende natuuro]
interessante scènes uit het
leven der millioenenbevoll
haar oeroude beschaving. E
speelt zich af in het jaar li
handelt de strijd van de E
een kleine groep hen steur
ërs tegen de opstandige
bergbewoners, die door c
van Tsaar Alexander III v;
worden geleid. Grootse gev
men in deze film niet en reg
tor Saville heeft hierin ge
sies gedaan aan de sensati
is de tekst van Kiplings ro
gebleven, waarin wordt v
de listige verbitterde spie
contraspionnagestryd achte
men tussen de grote teg
Groot-Brittanië en het
Rusland. De film is zeer lan
een enkele maal door de
dialogen of de breed uitgew
wel schitterende, taferelen
nig langdradig te worden.
VICTORIA THEATE
Aan de kust van Centrao
ligt een interessant eilan
smokkelaars een grote r
Zekere Rigby, die er door 1
nement op uitgezonden wo
misdadigers te bestraffen 1
liefd op de vrouw van een
moet dan de moeilijke keus
vrouw en zijn plicht doen.
De vrouw blijkt onwetei
schuldig, maar zij is omring
d'.viduen bij wie het pistool
los in de zak zit.
Man en vruw twijfelen a
goede bedoelingen en er
moord- en schietpartijen not
misverstanden uit de weg
om de film tot een happy
kunnen brengen.
Wat men in deze rolprent
deren is het speltempo, de g
der vertolkers en het sami
Robert Taylor en Alva Ga:
met ChirieR Langhton de vi
spelers zijn.
(Advertentie, Ing. Med.)