Toonkunst voert weer „Der Messias" uit TOSIIMPW Vervol AGENDA De heer D. G. G. Margadant nam afscheid van het Witte Kruis Alkmaars schilder verwekt grote vrolijkheid in Utrecht Scheepswerf toeslag WAT DE Muziek die gerekend wordt tot een der hoogste uitingen van de menselijke geest DE ALKMAARSE WASSERIJ UIT DE ALKMAARSE RAAD altijd wint ZATERDAG 8 DECEMBER 1951 „yiEDAAR de waarheid!", moet Bect- noven hebben uitgeroepen, toen hij kennis maakte met Handels „Messias". Een van Handels talrijke biografen vertelt, hoe Beethoven in zijn levens avond verklaarde: „Handel is de groot ste componist, die ooit heeft geleefd. Ik zou op zijn graf willen nederknielen". En in een brief van Beethoven aan eeu Engelse dame, (opgenomen in het „Harmonicon" van December 1825) heet het: „Ik aanbid Handel". Bekend is, dat Beethoven, na de Negende vol tooid te hebben, het plan koesterde, grote oratoria in de trant van Handel te componeren. pjandels kunst wortelt in de volks muziek. Het is bekend hoe hij de hoerenliedjes optekende en hoe een van de liedjes der Calabreesche Pifferari hem inspireerde tot de Sinfonia Pas torale uit zijn „Messias". Jarenlang bleven de door Handel opgeschreven volksliederen voortleven in zijn onder bewustzijn, totdat er plotseling een aanleiding kwam om een dergelijk lied te gebruiken en in volmaakte vorm weer te geven. Voorbeelden hiervan zijn de dans der Aziaten in „Atmira", of het vermaarde „Lascia ch'io pianga" uit „Rinaldo". Een vrolijke, eenvoudige melodie uit „Pastor fido" wordt ver vormd tot de ontroerende zang „When the ear heard her" uit zijn „Funeral Anthem". 1.. ue behandeling van het orkest vertoont Handel een bijzondere voor liefde voor de violoncel. Volbach wees er op, hoe Handel de eerste is geweest, die begrepen heeft, welk een rijkdom van uitdrukkingskracht er in de vio loncel ligt opgesloten en hoe hij daar van gebruik heeft weten te maken. Hij gebruikt dit prachtige instrument vooral tot uitdrukking van liefdes verlangen of weemoedige vertroosting. De altviool gebruikt hij op meesterlij ke wijze voor het weergeven van vage, onbestemde halftinten. Zo is het ver maarde tafreel van „Alexander's Feast", met de oproep der schimmen, die onbegraven in de nacht rondwa ren. Op dramatische wijze gebruikt hij de pauken in de Messias o.a. bij het indrukwekkende „Vrede op aarde". Ook de fluit heeft kennelijk zijn voor liefde. Hiervan getuigt vooral de aria „ïch weisz, dass mein Erlöser lebet". J^RACHTIG en groot als zijn werk, was Handels persoonlijkheid. Een moedige natuur, die de strijd met de groten van zijn tijd aandurfde. Soms werd hij door het volk en het Engelse hof op handen gedragen en leefde hij als een koning. Dan weer werd hij ver nederd en verguisd door datzelfde volk en hetzelfde hof, of moest hii de erge- lijkste uitingen van nijd incasseren. Hoe fel in zijn dagen soms de strijd om zijn werk en persoon oplaaide blijkt uit een brochure, die in 1751 te Lon den verscheen over „de kunst om mu ziek te componeren op een geheel nieu we wijze, aangepast aan zelfs de zwakste geestvermogens Maar ook waardering en verering is hem in hoge mate ten deel gevallen. De prinsessen van het Engelse hof wa ren zijn leerlingen en hij was een vriend van de Engelse koning. Deze vriendschap had overigens vel»riei ups en downs. Men weet, hoe Handel, door het componeren van zijn meesterlijke „Water-music" de gunst van de vorst veroverde. Een andere maal tekende de vorst voor 1000 pond sterling als jaar lijkse bijdrage voor de opera, die Han del leidde. Een ongelukkig toeval wilde, dat de twee grote tijdgenoten, HUndel en Bach, elkaar nimmer ontmoetten. In 1729 bezocht Handel zijn ernstig zieke moeder. Tijdens dit bezoek kreeg hij een uitnodiging van Bach om in Leip zig te komen. Hij kon door de droeve omstandigheid echter geen gehoor ge ven aan deze vriendelijke uitnodiging Dit wordt te meer begrijpelijk als men weet, hoe aandoenlijk de grote Handel aan zijn familie hing. Dat Handel op 11 April 1759 nog sen laatste bepaling aan zijn testament voegde, waarbij hij 1000 pond sterling vermaakte aan de „Vereniging tot steun voor arme toonkunstenaars" te kent en siert de geniale componist Mn volle. Altijd heeft deze grote mens klaargestaan, anderen te helpen en te steunen, zelfs wanneer hij persoonlijk in moeilijke omstandigheden was ge raakt. De opbrengst van zijn „Messias" was steeds voor het Foundling-Hosni- tal bestemd. Na zijn dood verschenen verscheidene uitgaven van de Messias, maar Handels gewoonte, de opbrengt aan de minder bedeelde en ongelukki ge mensen te geven, bleef helaas niet gehandhaafd. WESTERWEG bij de v.d. Woudestraat (Advertentie, Ing. Med.) "jfaterdag 15 December zal de af deling Alkmaar e.o. van de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst in de Grote Kerk op nieuw uitvoeren „Der Messias" van G. F. Handel. Deze uitvoe ring, die vorig jaar zo uitnemend slaagde, zal wederom plaats vin den met het eigen orkest van de afdeling. Als solisten treden op mevrouw Jo Vincent mevrouw Annie Hermes en de heren Her man Schep en Wiebe Draper. Het geheel staat onder leiding van Herman Zaal. 7IJ, die zich evenals de Alkmaarse Toonkunstafdeling en zijn dirigent, Herman Zaal, verdiepen in Handels kunst, zijn telkens weer verbaasd over de verbijsterende en louterende gloed, die uit de „Messias' straalt. Verwon derlijk is het, dat mensen, die and-:rs kil en onbewogen blijven, voor Han dels werk de grootste warmte en lief de en vaak grote offers en bewijzen van onbaatzuchtigheid weten op te brengen. Daardoor ook was het mogelijk, dat uit een kleine groep musici in Alk maar een flink bezet en wel gefunda- menteerd ensemble is ontstaan, welks leden van heinde en verre komen. Van bijzonder gewicht en in hoge mate verheugend is het feit, dat in dit orkest met de grootste eensgezindheid de meest uitentopende mensen samen werken. Alle beroepen, alle gezindten en de meest tegenstrijdige karakters blijken in dit orkest de mogelijkheid te vinden, waarlijk belangrijk en opbou wend werk te verrichten. Dienen van de toonkunst en het spelen van de grote meesterwerken uit de muziekliteratuur is het hoge doel, dat deze groep zich stelt. Uitsluitend uit liefde voor de kunst komen deze veertig mensen bij elkander om te mu siceren en het bewijs te leveren, dat door amateurs (dat zijn liefhebbers) wel degelijk veel valt te bereiken. Mr. Bondam, de voorzitter van het orkest, weet door zijn energieke per soonlijkheid de mensen aan het orkest te binden. De kern van het orkest be staat uit en 25-tal violisten, altisten, celisten en contrabassisten. Daarnaast speelt een kleinere, uitstekende bla- zersgroep. Deze amateurs genieten de vrijwillige en belangloze medewerking van verscheidene beroepstoonkunste naars uit Alkmaar en omstreken. Tesamen met het grote koor vormt dit orkest een hechte basis, om Han dels Messias op waardige wijze uit te voeren. Het toonkunstbestuur van Alkmaar ziet verder, dan alleen maar in de na bije toekomst. Het acht het van groot belang, dat een groep ware liefhebbers de meesterwerken uit de muzieklite ratuur kan en wil uitvoeren. Als straks de tijd komt, dat vele ora toriumverenigingen hun werk zullen moeten staken, doordat het niet moge lijk zal zijn grote bedragen aan tje- roepsorkesten uit te geven, hoopt de Alkmaarse Toonkunstafdeling een goed getraind orkest tot haar beschikking te hebben, gewend om dé belangrijke oratoria, die de afdeling van plan is uit te voeren te geleiden. Ook ligt het in de bedoeling op de duur zelfstandige orkestconcerten te geven. Deze ernstige arbeid verdient de be langstelling en steun van de Noord- Hollandse bevolking in hoge mate! ZATERDAG Cinema Americain, 7 en 9.30 uur: „De zoon van Zorro", deel I: „Levend be graven" (14 jaar). Victoria Theater, 7 en 9.30 uur; Losprijs (18 jaar). Rex Theater, 2.30, 7 en 9.30 uur: Wiener Madeln alle leeft.) Harmonie Theater, 7 en 9.30 uur: Kim (tot 10 jaar o. g.) Wapen v. Heemserk, 8 uur: Concert „Excelsior". ZONDAG Bioscopen, als Zaterdag; aanvangs tijden 2, 4.30, 7 en 9.30 uur. MAANDAG Bioscopen, als Zaterdag, aanvangstijd 8 uur; Rex Theater Matinée om 2.30 uur. Gulden Vlies, 8 uur: N.R.V. „Een avond over Parijs", lezing met kleuren film. Café Tom, 8 uur: I.v.A.O., Willem v. Iependaal. HOOG WATER TE BERGEN AAN ZEE Zaterdag 8 Dec. 12.07 v.m. 12.10 n.m. Zondag 9 Dec. 12.39 v.m. 1.07 n.m. Maandag 10 Dec. 1.36 v.m. 1.57 n.m. TE CAMPERDUIN Hoog Laag Zaterdag 8 Dec. 12.12 12.15 5.57 0.00 Zondag 9 Dec. 12.44 1.12 6.29 6.57 Maandag 10 Dec. 1.41 2.02 7.26 7.47 Een actieve voorzitter legde zijn lunctie neer Leger des Heils (William Booth) Evenals andere jaren vraagt het Le ger de hulp van iedere burger van Alkmaar in verband met het naderend Kerstfeest. Gaarne wil men velen gelukkig ma ken met een Kerstpakket en zeker zullen ook de kinderen niet vergeten worden. Het Leger zorgt voor een verrassing voor vele buitenkerkelijke kinderen die anders geen deel aan de Kerst vreugde zouden hebben. Van 10 Dec, t/m 15 Dec. vindt er een huis-aan-huis-collecte plaats. Iede re Heils-soldaat heeft een lijst met po- litiestempel. Geeft vooral daar aan dacht aan, zodat uw geld het doel zal bereiken. ZONDAG SLUITING APOTHEKER Te beginnen hedenavond 18 uur zal deze week, buiten de normale ope ningstijden voor spoedgevallen geopend zijn de apotheek van de heer G. Krui- singa in de Koorstraat 59. Op officieuze wijze heeft de heer D. G. G. Margadant, oud-directeur van Gemeentewerken te Alkmaar en be stuurslid van tal van verenigingen, af scheid genomen van het Witte Kruis. Arnold Reemer schilderde: Een wizzel, v/oezels en flipperdeflap JN UTRECHT staat het Universiteitshuis. Dat is een studenten-villa in een park, waar per dag ruim duizend jonge mensen tegen kostprijs een warm maal gaan halen. Omdat de student al vroeg wordt bijgebracht, dat men alleen van „brood" niet kan leven, wordt er af en toe ook wel aan kunst gedaan. En zo werd er deze week een tentoonstelling geopend over „Beeldende Kunst", waarvoor twee Alk maarse kunstenaars de bouwstenen aandroegen. Arnold Reemer heeft er een kleine twintig doeken hangen over abstracte kunst en Wim Commandeur treedt naar voren met beeldhouwwerk. Arnold Reemer AlkmaarEen wizzel, woezels en een flipperdeflap. J^ET comité ter voorbereiding van deze expositie vraagt in het zogenaamde kader der aesthetische ontwikkeling van de studenten" voor deze jonge Alk- maarders de aandacht. Met veel poes-pas geschiedde de ope ning van de tentoonstelling, maar al gauw deed in de Domstad het gerucht de ronde, dat men hier met een min of meer geslaagde studentengrap te maken had. Men wilde eens zien zo ging het van mond tot mond in hoeverre de critici op deze abstracte kunst zouden ingaan. Welnu, deze cri tici vlogen er niet in. Zij zagen tijdig, dat het hier helemaal geen studentiko ze grap was, maar een ernstig bedoelde poging om iets creatiefs te brengen. Bepaald gelukkig zijn de Alkmaar- ders niet onder het critiek-mes van daan gekomen. De burgerij van Utrecht voor wie deze „beeldende kunst" ook toegankelijk was gesteld, is ingelicht. Een der kunstverslaggevers opent zijn critiek met de volgende woorden: Wie nu eens trek heeft in een direct con tact met de ontaarding van een der stromingen onzer hedendaagse schilder kunst, die kan hier terecht. En (zo ver volgt deze criticus): dit verfbraaksel wordt aanlokkelijk gerecommandeerd door zowel zeer poëtische als diepzin nige schilderijbijschriften als „De wmd, de wind, dat hemelse kind", „Nachte lijk dier met jong" (vooral dat nachte lijk is niet slecht„Het loeren", „Vrouwplanten" (wat zouden dat kun nen zijn?); „Zandobject", zeer juist ge typeerd, wijl de Alkmaarse artist zijn verfplasjes door écht zand heeft ge klutst); en dan de grote vuurpijl „Een wissel, woezels en één flipperdeflap" (zie afbeelding). Een andere kunstredacteur vat het geestiger op door te schrijven: Men verwarre de in dit Universiteitshuis achtergebleven rode- en boerenkoolprak niet met deze schilderwankunstige uitingen. En ten slotte nog deze stem: Ik laat me hangen als niet een of ander fröbel- schooltje hier de hand in heeft. V-oor de beeldhouwer Wim Comman deur wordt een gunstige uitzondering gemaakt .Hoe deze Alkmaarse jonge man kan mee-exposeren met een verf- misbruiker als Arnold Reemer is een raadsel. Heeft hij zich wellicht zand van des schilders „Zandobject" in de ogen laten strooien? Zijn „Liefdespaar" verheft zich boven de drabbig-kolken de Reemerzee, zo hoog als de stille Poolster boven woelige golven. Inmiddels maakt Utrecht zich vrolijk over deze rare schilderijen-expositie. Al gemeen hoort men verluiden, dat de jury, die zich bezig houdt met het toe kennen van de Jacob Marisprijs nu be slist eens een retourtje naar het Uni versiteitshuis moet nemen. De vorige jaar verleende prijs aan Ouborgs „Va der en Zoon" en de beloning voor dit jaar aan de maker van de „Visvrouw" zou zo mei'kt men in allerlei kringen hier op zeker niet zijn toegekend als men geweten had dat Arnold Reemers „Een wizzel, woezels en flipperdeflap" al gereed was gekomen. Met dat al is de belangstelling voor Wim Commandeur en Arnold Reemer groter dan men in zijn stoutste dromen had verwacht. Of evenwel deze onge zonde interesse de naam van de stad Alkmaar veel eer aan doet, valt te be twijfelen. De geest van de goed-heiligman waarde Donderdagmiddag nog in de raadzaal rond en manifesteerde zich in boterletter en speculaasjes, welke op gulle wijze bij de thee gepresenteerd werden. De portretten der beide vorstinnen prijkten links en rechts van de schouw, maar deze leek met de witkwast be werkt en vertoonde op het grote blan ke vlak een metalen wandbord, dat op het eerste gezicht een klok scheen en op het tweede een „roos" bleek, die men ergens aan de zoldering van een oud gebouw had gevonden. We kunnen niet zeggen, dat deze me tamorphose ons erg bekoorde, maar misschien zijn we te veel aan de letter- versiering gewend om de „verbetering direct te kunnen appreciëren. Het belangrijkste punt van bespre king was zeker het voorstel om de door mr Vis en Jan van Herwijnen ge schilderde portretten te aanvaarden. Niemand in de raadzaal achtte zich bevoegd een kunstzinnig oordeel te ge ven en men accepteerde zonder meel de uitspraak van deskundige zijde, dat het gebodene, uit pictoraal oogpunt bezien, zeker op hoog peil stond. Vele raadsleden hadden iets anders gewenst, hoewel niemand precies kon aangeven wat hij eigenlijk verwacht had. Het had iets met hermelijnen man tels, met kronen en diademen te ma ken en in elk geval moest het portret van een vorstin, dat in de raadzaal zon worden opgehangen, van „statigheid" getuigen. De kunstenaar, die onze koningin zou schilderen had een modern portret ge maakt dat volgens één der raads leden dat van een willekeurige da me zou kunnen zijn. zij het dan dat haar karaktertrekken in houding en gelaat voldoende tot uitdrukking waren gekomen. Ook Jan van Herwii'/nt 1 ad zich aan een moderne schepping gewaagd en men vond zijn werk blijkbaar meer acceptabel. De raad moest aanvaarden wat hij besteld had en velen stonden voor een moeilijke beslissing. De wijze, waarop deze schilders hun taak hadden opge vat konden zij niet waarderen. Zij ge voelden zich als mensen, die een kaartje voor het concertgebouw hebben gekocht in de verwachting een piano concert van Beethoven te zullen ho ren en in de plaats daarvan op een moderne compositie vergast worden. Aan wie de schuld? Allereerst aan de raad zelf. De raad had de heren Vis en Van Herwijnen geïnviteerd en mag zich daarom niet beklagen over het feit, dat men schilderijen heeft gekregen, die kenmerkend zijn voor het milieu en de opvatting van deze kunstenaars. Had men wat anders bedoeld dan had men dit werk aan anderen moeten op dragen en als men zich terzake niet deskundig voelde, had men zich beter moeten oriënteren. Nu kreeg men wat men besteld had in de vorm welke men kon verwach ten. Daarmee willen wij geenszins zeg gen, dat dit iets minderwaardigs was, omdat ook van deskundige zijde be toogd is, dat «eze Dortretten zeker vol doende kunstwaarde hebben om in de zaal onzer stedelijke vroedschap te worden opgehangen. Het kan ons slechts verheugen dat men met grote meerderheid van stem men tot de aanvaarding heeft besloten Wij zijn er van overtuigd, dat naar mate de tijd verstrijkt men steeds meer tot de erkenning zal komen, dat men door de kei ze van deze moderne wel ken een «tap in de goede richting ge daan heeft. Deze bijeenkomst, stond niet alleen in het teken der moderne kunst, want ook een klassiek schiMerij moest aanvaard worden. Het was van de Alkmaarder Allart van Everdingen uit de zeven tiende eeuw en wii kunnen ons voor stellen, dat men van deze verdienste lijke kunstenaar gaarne een doek voor ons gemeentelijk museum wilde be- zitten. De moeilijkheid zat hier niet in d,e aanvaarding maar in de koopprijs. Het museum krijgt jaarlijks 1000 voor aanwinsten en dit schilderij zou onge veer zevenmaal zoveel kosten. Parti culieren brachten 800 bijeen, de Ver. „Rembrandt" schoot voor drie jaar de helft van de prijs voor en het voorstel van B. en W. maakte daardoor de in druk, dat men eigenlijk voor een koop je aan deze aanwinst is gekomen. Waarom een gemeente als de onze een bedrag van 3000 moet „lenen" is ens niet helemaal duidelijk en evenmin waarom men ook nog een beroep op particulieren heeft gedaan. Heeft de gemeente geen geld, dan moet zij niet kopen. Iedereen ziet elke dag wel iets, dat hij dolgraag zou willen hebben, maar niet kan betalen en dan moet men het verstand meer dan het gevoel laten spreken. Wij voelen iets voor het pro test van de tegenstemmende wethou ders. Men moet niet hoger willen grijpen dan men springen kan. In een tijd van zware lasten en algemene ver sobering dient elke niet strikt nood zakelijke uitgave achterwege te worden gelaten. De kermis vroeger kerkmis ge heten is ontstaan doordat kooDlie- den In het grijs verleden na afloop van de missen bij de kerken een jaar markt organiseerden. Zij is dus eigenlijk een kind van kerkel ijken huize en het is daarom merkwaardig, dat zij door velen min of meer als een losbandige beschouwd wordt Kermissen zijn altijd karakteristieke volksfeesten geweest. Er is waarschijn lijk vroeger wel eens te veel bij ge dronken of gevochten, maar zij zijn thans niets anders dan plaatsen des vermaaks, die door haar vaak min of meer exotisch karakter tot de meest geliefde feesten behoren. Daarom is het zo eigenaardig, dat zij vaak als zeer verderfelijke instellingen worden beschouwd Het kermisbezoek zou van afvalligheid getuigen, van het afdwalen van de weg, die naar een ho gere levensstaat kan voeren. Er is zelfs beweerd, dat een volk dat ter ker mis gaat ten ondergang gedoemd is. Waarom moest een voorstel om het aanvangsuur van de kermis te wijzigen brutaal en verderfelijk worden ge noemd? Er is een bevolkingsgroep, die de Zondag uitsluitend aan de eredienst wil wijden. Dat is begrijpelijk, maar even aanvaardbaar is, dat vele ande ren na een week van ingespannen ar beid naar spel en ontspanning verlan gen. Men heeft de eerste groep altijd de voorrang gegeven. De Zondagmor gen is bestemd voor de kerkdiensten. Er is een Zondagswet en ook daarmee zal men rekening moeten houden. „Zondagsmiddags kunnen we dan met onze kinderen naar de kermis gaan", zegt een andere groep der bevolking, maar men wil ook dat beletten, want in de middag zijn er hier en daar weer kerkdiensten en het feestlawaai zou ook deze kunnen storen. Langzamerhand heeft dat in brede kringen tot ontevredenheid geleid. Waarom zo vraagt men zich af mag er 's middags geen kermis zijn als dui delijk vaststaat dat de kerkdiensten daar in het geheel niet door verstoord worden? Waarom moet altijd weer de ene groep en nooit de andere wat toe geven? Kan men niet begrijpen, dat er talloze gezinnen zijn waar de kinderen hunkeren naar het ogenblik, dat al die kermisbeloften werkelijkheid zullen worden en moet men al die ouders dwingen hun kleinen eerst laat in de avond mee naar buiten te nemen? Het grootste deel van de Raad had geen bezwaar tegen de kermis en evenmin tegen een vervroegd openings uur, waarmee exploitanten en bezoe kers gebaat zijn. „Zondagsmorgens voor de kerken, 's middags voor ontspanning" hebben B. en W gezegd. Het klinkt een beetje vreemd, maar het is inderdaad een uitspraak, die de eerlijke bedoeling heeft in een vrij land als het onze elke bevolkingsgroep het hare te geven. afdeling Alkmaar. De heer Margadant, die de laatste zeventien jaar als prae- ses fungeerde, was met zijn echtgenote uit Haarlem gekomen om voor de laat ste maal alle bestuursleden bijeen te zien en tevens om afscheid te kunnen nemen van hen waarmede h(j zijn beste krachten had gegeven om de afdeling Alkmaar van het Witte Kruis tot een bloeiende organisatie te maken. Ook het personeel en de verpleegsters wa ren op deze vergadering, welke meer het karakter droeg van een gezellig onder-onsje, aanwezig. Bij uitzondering werd deze bijeen komst van het Witte Kruis door de se cretaris-penningmeester mr. G. A. de Lange, geopend. Het voltallige bestuur, t.w. de dames mevr. Elema en mevr, Tondu en de heren De Wolf Peere boom, Kruizinga, Couwenhoven, dr. Frederikse en dr. Lourens, hadden bij deze bijzondere gelegenheid, welke in het Victory hotel werd gehouden, acte de presence gegeven. In een geestige speech opende mr. De Lange de ver gadering. Spreker roemde de activiteit van de heer Margadant. die een groot deel van zijn leven had gegeven voor het Witte Kruis, en was de tolk van alle aanwezigen toen hij zijn spijt betuigde dat op deze bijeenkomst de nauwe sa menwerking met de voorzitter een ein de moest nemen. De heer Vóórhaar sprak als oudste lid van het personeel warme woorden van sympathie. Ook hij vestigde de aandacht op de grote werkkracht van de scheidende voorzitter en bracht o.m. in herinnering dat de heer Margadant in 1929 niet had geschroomd op een fancy fair als clown bij het rad van avontuur gelden te verzamelen voor de stichting van het tegenwoordige maga zijn. Tevens herinnerde de heer Voor- haar zich dat de heer Margadant steeds voor de belangen van het personeel op de bres had gestaan en het viel spreker dan ook zwaar dat de prettige samen werking moest worden verbroken. Afscheidswoord In zijn afscheidswoord dankte de heer Margadant voor de prettige geest en goede wil welke steeds in het be stuur van het Witte Kruis hebben ge heerst. Dat was een van de redenen geweest, aldus spreker, dat de afdeling Alkmaar tot de grootste in den lande was gegroeid. Aan allen, zowel be- stuurs- als personeelsleden, verzocht de heer Margadant hun beste krachten voor het Witte Kruis te blijven geven. Na afloop van de officiële opening van deze officieuze bijeenkomst, bleef men nog geruime tijd gezellig bijeen. Wij kunnen ons voorstellen dat menige gebeurtenis werd opgehaald, en dat de heer Margadant en zijn echtgenote met prettige herinneringen aan deze laatste bijeenkomst naar Haarlem zijn terug gekeerd. AFSCHEID BIJ DE GRIFFIE De zitting van de politierechter mr J. A. Markus werd gistermiddag even onderbroken. In de raadkamer werd n.l. afscheid genomen van de secreta resse van de kinderrechter, mej. mr. E. Martin, die wegens huwelijk naar Rotterdam vertrekt. Ongeveer drie jaar was zij in Alkmaar werkzaam. BESMETTELIJKE ZIEKTEN Dezer dagen werd hier ter stede één geval van de besmettelijke ziekte roodvonk geconstateerd, zomede een geval van diphtheric. HET OUDE LIEDJE... Gisteravond laat werd door de poli tie een beschonken, over de weg slin gerende wielrijder aangehouden. Nadat de bloedproef op hem was toegepast, werd de man ter ontnuchtering opge sloten. 5| V. xv,:.;JjL Se? M JL Jl tW» Mslü. Loon en prijsf Voor de economische pc mr. J. A. Markus stond gi terécht de directeur van eei se scheepswerf dc heer A. I er van verdacht aan zijn p hoge Ionen te hebben uitbel hü de loon- en prijspolitiek reging in gevaar zou hebbe: Dc officier van Justitie eiste een boete van f 250 subs, twi gevangenisstraf. In strijd met de loonrej voor de metaalindustrie is had de directeur aan zijn pc den een vaste toeslag uitge 20 pet. Volgens een zeker be systeem kon achteraf gel fouten worden afgetrokken, riode, waarin verdachte de ten laste was gelegd, was e mer iets ten nadele van er nemer afgetrokken. De getulge-deskundige, dc van het College van Rljksbe mr. G. J. A. Receveur, ko reet zeggen, dat het door toegepaste systeem tariefloo Wel had het College nog n dergelijke loonregeling onde had. Het had in afwachting gerechtelijke uitspraak nog slissing genomen over de in gediende aanvraag van de v De officier van Justitie, M. Veliinga, achtte het toei steem wel' dégelijk in strijd bepalingen. Uit de administ: nergens op welke manier 1 riefloon werd bepaald. Hij ook een boete van f 250 s maanden gevangenisstraf. Verdachte's raadsman mi schilderde de voor de kleii De Parijse veili Het schilderij van Allard dingen was, zoals wij reed: afkomstig van een deel der het kunstbezit van wijlen Adolph Schloss in Parijs, bracht f 750.000 op. Onder kochte werken waren ruim van Hollandse en Vlaamse Een Paulus Potter ging voc en een Rubens (naar Engel: f 70.000. Naar Nederland kee een schilderij van Saenredai en een Jan Steen (f 30.000). HARMONIE THEAT De Metro Goldwyn Maj naar het beroemde gelijkna van Rudyard Kipling een g: zette film in schitterende k vaardigd in de titelrol dc Dean Stockwell, die wij o.r chors Aweigh" zagen, en rige hoofdrollen de in alle films aanwezige Erroll Fli koelbloedige spion Mahbub j Lukas als de oude Tibetai op zoek naar de heilige „ri\ Pijl" De film is voor het groot te in India zelf opgenome: een weelde van boeiende reien, imponerende natuuro] interessante scènes uit het leven der millioenenbevoll haar oeroude beschaving. E speelt zich af in het jaar li handelt de strijd van de E een kleine groep hen steur ërs tegen de opstandige bergbewoners, die door c van Tsaar Alexander III v; worden geleid. Grootse gev men in deze film niet en reg tor Saville heeft hierin ge sies gedaan aan de sensati is de tekst van Kiplings ro gebleven, waarin wordt v de listige verbitterde spie contraspionnagestryd achte men tussen de grote teg Groot-Brittanië en het Rusland. De film is zeer lan een enkele maal door de dialogen of de breed uitgew wel schitterende, taferelen nig langdradig te worden. VICTORIA THEATE Aan de kust van Centrao ligt een interessant eilan smokkelaars een grote r Zekere Rigby, die er door 1 nement op uitgezonden wo misdadigers te bestraffen 1 liefd op de vrouw van een moet dan de moeilijke keus vrouw en zijn plicht doen. De vrouw blijkt onwetei schuldig, maar zij is omring d'.viduen bij wie het pistool los in de zak zit. Man en vruw twijfelen a goede bedoelingen en er moord- en schietpartijen not misverstanden uit de weg om de film tot een happy kunnen brengen. Wat men in deze rolprent deren is het speltempo, de g der vertolkers en het sami Robert Taylor en Alva Ga: met ChirieR Langhton de vi spelers zijn. (Advertentie, Ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 2