Betere service bij
gelijke snelheid
Een keerpunt I BRAND
Ruiten zijn nog steeds troef
JOURNAAL VAN EEN K L.M.-REiS I
Hei geheim van vliegen
het rood-wii-blauw
onder
Tama, Tigris, Tiber
Vergeefse jacht op de
Oterleker brandweerstaf
Twee kleuters sliepen
in een leeg huis
MAANDAG 31 DECEMBER 1851
(Van onze speciale verslaggever)
yAN het Tigris Palace in Bagdad moet men zich geen overdreven voorstelling
maken. Het is een niet bijzonder groot en niet bijzonder luxe hotel. De
kamers zijn niet bijster comfortabel, maar ze zijn zindelijk en dat is in dit
deel van de wereld al heel wat. De Arabische bedienden zijn vriendelijk
en gedienstig ook al krijgen ze geen fooi en na het (overvloedige) diner
kan men kiezen tussen Franse en Arabische koffie. Het bijzondere is echter
dat dit hotel in Bagdad ligt en een zonnig terras heeft aan de linkeroever
van de traag stromende Tigris. Op dat terras op de derde Donderdag van
December ais ze thuis niet weten hoe de kamer warm te stoken in
een luie stoel te liggen en zo maar wat mijmeren over de merkwaardige loop
die het leven soms nemen kan, dat is een prettige belevenis. Dat een boze meneer
van de Irakse vreemdelingenpolitie je even tevoren met gevangenis heeft be
dreigd omdat je pas niet in orde was, kan je stemming niet bederven. Integen
deel, je bent haast geneigd te denken dat het wel eens interessant zou zijn een
Oosterse gevangenis van binnen te zien.
JE KIJKT naar de plezante lichtflitsen
op de Tigris en je bedenkt dat je een
paar dagen geleden nog in Toldo stond
en van het vliegveld Haneda uitkeek
over een Japanse rivier, de Tama en 1e
weet nog niet dat de volgende dag de
mist een tussenlanding in Rome nodig
zal maken, zodat je minder dan 24 uur
later de Tiber zult zien. Zondag nam
je afscheid van Tokio, Maandag liep je
op kousenvoeten door een tempel in
Bangkok, Dinsdag kocht je souvenier-
tjes in Bagdad, gisteren dwaalde je
door de ruïnes van het oude Babyion.
reed je in de woestijn op een kameet
en was je op bezoek bij een echte
sheik, morgen zie je de Sint Pieter en
het Colloseum. en overmorgen zal ge
zagvoerder Brugman van een korte op
klaring gebruik maken om de constel
lation feilloos neer te zetten op Schip
hol.
En nu, weer een paar dagen later,
zit je aan je bureau en probeer je je
lezers deelgenoot te maken van de in
drukken die je op deze bliksemreis van
goed twee weken bestormden. Dat is
niet gemakkelijk. Je hebt bijna de om
trek van de aarde afgelegd, bent in
tien verschillende landen aan de grond
geweest, hebt honderden mensen ont
moet en gesproken; je stapte zó van de
winter in de tropen en van de tropen
weer in de winter en je oren tuiten
van al de verhalen.
Vliegen is eigenlijk een vervelende
en vermoeiende manier van reizen, ia-
ten we het daar over eens zijn. Dagen
en nachten lang hang je fin een ove
rigens heel comfortabele stoel) in de
lucht, je leest wat en je praat wat, jé
probeert af en toe 'n uiltje te knappen,
maar je voelt je langzamerhand zo
gaar en zo gammel worden als ik weet
niet wat. Het uitzicht is meestentijds
de moeite niet waard. Alles vervlakt,
machtige oerwouden worden velden
met boerenkool en een groot deel van
de reis zie je niets dan wolkon of wa
ter. Er moet een glorieuze Fujiyama
langs komen, de majestueuze Aloen
moeten onder je door schuiven of de
machine moet naar beneden duiken
boven een grote stad, wil het de moeite
lonen je neus plat te drukken tegen de
kleine patrijspoorten of je hals te ver
rekken als je aan de binnenkant zit en
je onder de kin van je buurman door
een glimp van het landschap moet op
vangen. Vijftien keer landen, dat be
tekent vijftien keer lange formulieren
invullen en vijftien keer gezondheids
diensten en douane passeren, die alles
van je weten willen, zelfs waar je de
laatste 14 nachten hebt geslapen. „Geen
oog dicht gedaan", heb ik een paar
keer ingevuld! Enfin, wie aan de Ne
derlandse douane gewend is, overleeft
dat wel. Het betekent immers ook vijf
tien keer vreemde landen en volken
zien: hier een lunch, daar een ontbijt
of een diner gebruiken, even de benen
strekken even het motorgeronk kwijt
zün.
Vliegen heeft een groot voordeel, het
gaat ontzaglijk vlug. Daardoor is het
goedkoop en voor de grote zakenman,
de diplomaat en de rijke toerist het
aangewezen vervoermiddel. En voor
hen niet alleen. Zowel op de heen- a's
op de terugreis hadden we gezinnen
met kleine kinderen aan boord. Het is
een temptatie om die kinderen zoet te
houden, maar dat is het op een schip
ook en met een vliegtuig is het leed hl
een paar dagen ge'eden.
Dat brengt de gedachte op de service
die de passagier onderweg geboden
wordt. Het merkwaardige feit doet zich
voor, dat bijna alle luchtvaartmaat
schappijen ter wereld op 't ogenblik
met hetzelfde (Amerikaanse) materiaal
vliegen. Zij bieden dezelfde snelheid
en dezelfde veiligheid. Hoe komt het
dan dat zovele buitenlanders onom
wonden hun voorkeur voor de KLM
uitspreken? Dat komt door de uitste
kende service. En dan bedoel ik niet
eens dat er In de KI.M-vliegtuigen zo
kwistig met drankjes, sigaretten en
lekkere hanjes wordt omgesprongen en
dat de lectuurvoorziening zo prima is
geregeld Het zit dieper.
Dat Coby Schoeilnk, die een groot
deel van de reis onze stewardess was,
en dat haar mannelijke collega's Gala
ma en Klein, ons steeds in herinnering
zullen blijven als een ideale gastvrouw
en patente gastheren, dat komt niet
alleen doordat zij zo perfect hun werk
deden, maar dat komt door de prettige
sfeer die zij weten te scheppen. Daar
doet de hele bemanning aan mee. Ook
de gezagvoerder laat zich zo nu en dan
wel eens in de cabine zien en maakt
op de tussenstations eens een praatje
met deze of gene passagier. De ene be
manning is de andere niet en (laten
we eerlijk zijn) de passagiers zijn ook
niet altijd even gezellig, maar de KLM
begrijpt dat zelfs de meest ervaren
luchtreiziger toch altijd maar een klein
mens blijft, die zich toevertrouwt aan
machine, bemanning en elementen en
behoefte heeft aan een hartelijk woord
en persoonlijke belangstelling, wil hij
zich helemaal op z'n gemak voelen.
Daar komt nog bij dat de KLM zijn,
passagiers niet loslaat vóór zij hun be
stemming hebben bereikt. Als een
vliegtuig onderweg strandt, door mo-
torpech. weersomstandigheden of wat
dan ook. dan neemt de KLM alle kos
ten van het oponthoud voor haar reke
ning en alles wordt door haar geregeld.
Dat is bij de meeste buitenlandse maat
schappijen niet het geval.
En overal ter wereld waar die KLM-
Het vliegtuig kwam in slecht
weer terecht en kreeg heftige
remous-klappen. Onder de passa
giers bevond zich een oude dame
van tegen de tachtig jaar. De
KLM-stewardess ging naast haar
zitten en legde bemoedigend haar
hand op die van de oude dame.
toen het vliegtuig weer stabiel op
zijn vleugels lag en de stewardess
weer opstond om haar werk te
hervatten, zei de oude dame: „Als
het n°Q eens slecht weer wordt
en je bent weer bang, dan kom je
maar weer naast me zitten hoor
kind, dan zal ik je hand wel weer
vasthouden!"
machine landt, daar vindt men een
stukje Schiphol terug. Overal staat er
beneden aan de trap een vriendelijke
manager of stationschef, die U welkom
heet, U de weg wijst en U helpt met
alles wat in zijn vermogen is. Op een
vliegveld waar veel KLM-toestellên
landen, begeleidt hij U naar het eigen
KLM-hotel, waar U zich geheel thuis
zult voelen in een vertrouwde sfeer
van rust en properheid.
Een enorm bedrijf die KLM, die met
haar luchtlijnen 68 landen der aarde
omspant!
Je landt 's morgens om 7 uur met de
constellation „Friesland" op het vlieg
veld van Bangkok en je stapt uit, pal
naast de „Gouda", die op weg is naar
Djakarta en even verder staat een
Skymaster met rood-wit-blauwe staart,
die gecharterd is voor Singapore. Er
rijdt een KLM-bus voor en die brengt
je naar het KLM-hotel Plaswijck.
Je staat er even beduusd van en je
mompelt „niet gek voor zo'n klein
landje als het onze" en dan moet het
uitgerekend een Duitse collega zijn, die
je aan het verstand brengt: „in de
lucht is Nederland een wereldmacht!"
Bagdad en de Tigris vanuit de lucht gezien.
Met moeder Dina naast haar, neemt
baby Lama Christina voor het
eerst een kijkje in het Nieuwe
Jaar.
Het centrum van de activiteit rond
de Oterleker brandweerstaf is sinds
eergisteren verplaatst naar de vrien
delijke brandweerkazerne in Westzaan.
De Beverwijkse gegadigden voor deze
Noordhollandse tropee behoorden tot de
eersten, die poolshoogte gingen nemen
van de zwakke punten van de huidige
eigenaars. Het gelukte passende sleu
tels te maken op twee deuren van het
gebuwtje en omstreeks het midder
nachtelijk uur toog vannacht een ploeg
optimisten opnieuw op pad.
Het was echter een vergeefse tocht.
De bewaking bleef klaar wakker en
tenslotte gaf men het maar op. De ge
moedelijkheid van de strijd werd ge
tekend door de invitatie van de gast
heren om in de eenvoudige cantine een
sigaret te komen roken. De goedge
luimde Westzaners shconken zelfs een
kopje thee in voor hun belagers. Him
waakzaamheid bleef echter scherp,
want toen Beverwijk, en de eveneens
op het dievenpad zijnde Zaandijker
ploeg 'later nog een kansje waagden,
kregen beiden nul op het request.
De Oterleker brandweerstaf gaat
veilig beschermd door haar Westzaanse
bezitters het nieuwe jaar in.
De Oostduitse vice-premier Walter
Ulbricht is Zaterdag van een verblijf
van twee weken in de Sowjet-Unie in
Oost-Berlijn teruggekeerd.
LIET prettigste materiaal voor kin-
derjurkjes, vooral voor onze school
gaande meisjes, is wel zo'n schots ruit
je. Het Wordt niet zo gauw smoezelig,
kleine ongerechtigheldjes zie je er
haast niet op. en het staat altijd vro
lijk .Bovendien kan je het heel goed
met effen stof combineren. En het
bezwaar, dat de stof gewoonlijk zo
smal is, is juist bij kindergoed niet
zo groot.
Hier ziet u twee aardige jurkjes, bei
de naar hetzelfde patroon. U heeft
voor het eerste modelletje nodig ca.
2.70 M van 70 breed. Bij bredere stof
knipt u de rokbanen aan één stuk, bij
smalle laat u in de plooien, op de plaats
van één van de stippellijnen een naad
vallen. De scltöudferpasjes worden
schuin geknipt. vouwt het beleg van
het voorpasje naar binnen en maakt
de knoopsgaatjes. Vanzelfsprekend kunt
u het jurkje ook met drukknoopjes
sluiten. In de rokbanen legt u x op o
vallend de plooien en strikt de schou
derpasjes op. Zij- en schoudernaden
sluiten. Waarbij u de rugschouders iets
inhoudt. Neemt u een wit kraagje, dah
werkt u de halsrand met een schuin
reepje af, zet het kraagje van dubbele
stof eveneens op een schuin biesje en
hecht het met de hand in de jurk. Wilt
u een vast kraagje, dan zet u de hals-
rand ineens tussen de dubbele stof van
de kraag. U sluit de mouwnaad, maakt
een splitje in de onderkant van de
mouw en naait deze ingerimpeld tus
sen het 2 cm. brede manchetje op
polswijdte. De mouw wordt over de
kop ingehouden naad op naad vallehd
ingezet. De puntjes van de voorpasjes
krijgen een knoop ter garnering.
Het andere jurkje is Van tweeërlei
stof, waarbij u desgewenst ook de
mouwen van effen stof kunt maken.
De plooibaantjes tussen de stippellij
nen zijn hier eveneens effen genomen.
De voorpasjes krijgen geen overslag,
maar vormen een splitje, dat u naar
verkiezing met knoopjes en lusjes kunt
sluiten. Inplaats van de knoopgarne-
ring staat op de effen Btof een bor-
duurmotiefje erg aardig. Daar bij dit
jurkje een ceintuurtje gedragen "wordt,
is het aan te bevelen, de plooien in de
taille even dicht te stikken.
Als u niet te lang wacht kan de
kerstman de nieuwe jurk nog keurig
inpakken en voor de kerstdagen afle
veren.
MIDDENVOOR
MIDDENACHTER
Diefstal bij Bruijnzeel voor
het Hof
Na een over verdachte A. op den B.
uit Alkmaar uitgebracht gunstig rapport
eiste de procureur-generaal bij het
Amsterdamse Gerechtshof Vrijdag te
gen deze verdachte drie maanden voor
waardelijk met drie jaar proeftijd en
f 50.boete of 20 dagen. Verdachte
had, toen hij werkzaam was in de
Bruynzeelfabriek te Zaandam een hoe
veelheid gereedschappen gestolen Door
de politierechter te Haarlem was hij tot
een maand gevangenisstraf veroordeeld
Pïn«vl#vvi «vvamA 1
Daar liep een zwerver.
Hij liep langs de zoom van
het bos terwijl de zon rood
onderging. Een stevige tak
gebruikte hij als wandel
stok. Anders was de zwer
ver vrolijk. Hij zong en floot
de hele dag maar vandaag
niet. Hij slenterde en
zuchtte af en toe eens diep.
Tenslotte ging hij langs de
weg zitten en staarde naar
de grote ronde zon die steeds
verder en verder wegzakte.
„Was het maar morgen!",
mompelde hij. „Deze avond
is de moeilijkste van het
hele jaar. Dit is de enige
avond dat ik me eenzaam
voel. Het is oudjaar. Oh ja,
morgen is alles anders, er
breekt weer een nieuw jaar
aan maar ik ben altijd bang
om van het oude te schei
den. Waarom is er nu nie
mand, die me gezelschap
houdt, waarmee ik kan pra
ten totdat het nieuwe jaar er
is!" „Met mij kun je pra
ten!" sprak ineens iemand
en er werd een hand op zijn
schouder gelegd. „Ik ben het
jaar 1951. Ik heb geregeerd,
over een paar uur zal 1952
het van mij overnemen!"
Verrast keek de zwerver
op en zag een oude man met
een lange baard. „Blijft U
bij mij vanavond?" vroeg hij
„Ja", zei 1951. „Deze laatste
uren kan ik toch niets meer
doen. Ik heb mijn tijd gehad.
1951 Is voorbij. Het waren
365 dagen die nooit meer te
rugkomen Sommigen hebben
ze benut, anderen verknoeid.
Nu is het de tijd om te zeg
gen: was het goed of had 'k
er meer van kunnen ma
ken?" „Ja", beaamde de
zwerver". Daarom kan ik zo
moeilijk van het oude jaar
scheiden, maar om 12 uur
vannacht ligt er weer een
nieuw, fris jaar voor ons
waarvan nog alles te ma
ken is." Het jaar 1951 zweeg
een lange tijd. „Iedereen
moet beseffen!", zei hij ten
slotte, „dat iedere dag nieu
we kansen biedt maar dat
de tijd die voorbij is nooit
meer terugkomt!" Toen lie
pen de beide mannen het
bos in en het jaar 1951 bleef
bij de zwerver totdat de
klok 12 uur sloeg, toen was
hij ineens verdwenen.
Meneer Eierdop werd hij
genoemd. Zo was zijn wer
kelijke naam niet hoor, maar
zo werd hij door de buur
jongens genoemd omdat hij
altijd een zwarte bolhoed
droeg om zijn kale hoofd te
verbergen, Eierdop woonde
met zijn vrouw In een klein
huisje. Het hele Jaar waren
ze daar alleen behalve in de
weel: tussen Kerstmis en
Nieuwjaar want dan kwam
de vader van Eierdop loge
ren. De oude man rookte
van 's morgens tot 's avonds
een pijp. Een hele grote pijp
waar hij dikke rookwol
ken uitzoog, zodat het ge
woon mistig werd in het an
ders zo propere huisje van
Eierdop en zijn vrouw.
Maar toch was het prettig
als Pa er was want hij kon
goed houtjes voor de kachel
hakken, hij stofte het hele
huis en klopte als het
moest zelfs de kleden. Het
ging allemaal wel langzaam
maar Pa had de tijd.
Op zekere morgen toen
Eierdop op zjjn fiets het
tuintje van zijn huis inreed
sloeg de schrik hem om het
hart. Wat was er aan de
hand?? Wel, er kwamen
dikke rookwolken uit zijn
schuurtje. „Brand!!" gilde
hij en rende naar binnen.
Zijn vrouw kwam bibberend
aangelopen. „Brand!", riep
Eierdop nog eens en wees
naar zijn schuurtje. In een
ommezien hadden ze beiden
een emmer vol water en lie-
WEU SPREEKWOORD
t d
moet zijn
d t
pen er hard mee naar de
brand. „Plons", daar vloog
de eerste straal water de
deur in. „Plons", daar volg
de de tweede. Maar het
bleef roken, totdatPa
verontwaardigd zijn hoofd
om de hoek van de deur
stak: „Zijn jullie helemaal!"
knorde Hij. „Mag ik niet
eens meer mijn pijpje ro
ken?? Kijk eens, ik ben
drijfnat!!!"
KKUISWOORD-
PUZZLE
Van Lti. r.: 1. gaat in
een krentenbrood; 3.
bakt moeder in olie; 4.
radio-omroep; 9. dak
bedekking; 12. soort
wijn; 14. niets meer
over; 15. Nederland; 16.
pret; 18. transport-be
drijf; 20. handwarmer;
21. vlees aan het spit
gebraden; 22. als ieder
een vrolijk is.
Van boven naar be
neden: 1. Maand v. h.
jaar; 2. warme drank;
5. Oudejaarstractatie;
6. gebak met rum er in;
7. frisse zoete drank;
8. gelukkig nieuwjaar (afk.)
9. lezer (afk.); 10. en andere
(afk.); 11. spil; 13, niet om
laag; 15. nee (Eng.); 17.
zangnoot; 19. rund; 20. móé
der.
Mies zet voor het
oude jaar,
Ven fles wijn en een
glaasje klaar.
Om half elf schenkt
ze 'n glaasje vol.
Maar Mies voelt slaap
in haar muizenhol.
„Wat duurt het lang!",
denkt Miesje zuur.
„Wordt het dan nooit
eens twaalf uurJI"
„Als klokken lulden
aan alle kant,
Is Miesje fijn in
dromenland.
Om half drie schrikt
het .muisje op.
't Is al voorbij,
oh, wat een strop/
ledereen zocht hen...
Zaterdagavond werd tot tweemaal
toe een extra politiebericht omgroepen,
aldus de Tel. Twee driejarige kleuters
uit De Bilt waren zoek. Ze waren Za
terdagmorgen gaan spelen en men had
ze sindsdien niet weergezien. Speur
hond en radio werden zonder succes
ingeschakeld, 's Avonds laat kwam
men op de gedachte, te gaan zoeken in
een complex in aanbouw zijnde huizen
in de buurt. In één ervan vond men in
derdaad de kinderen.
Ze lagen rustig voor de schoorsteen
te slapen. De overgelukkige ouders
maakten de kleinen wakker en dezen
vertelden met horten en stoten, dat ze
het huis waren binnengegaan om er te
spelen en dat ze er toen niet meer uit
hadden kunnen komen. Ze hadden
eerst wel erg gehuild en waren later
in slaap gevallen.
Wat er voor 25 jaar
gebeurde
In die Alkmaarse Courant van 29
December 1926 vinden wij een uit
spraak van de kantonreebter welke
destijds grote belangstelling heeft
getrokken. De kantonrechter deed
uitspraak in de zaak tegen de heer
P. Mensink, die terecht had ge
staan ter zake van overtreding
van de Leerplichtwet, omdat hij
weigerde zijn kinderen te zenden
naar de school die B. en W. daar
voor hadden aangewezen. In zijn
requisitoir had de ambtenaar van
het O.M. vrijspraak gevraagd in
overweging nemende, dat niet
de inspecteur van het L.O. doch
B en W. de last tot overplaatsing
der leerlingen hadden gegeven.
Ook de verdediger bepleitte vrij
spraak. De kantonrechter heeft de
heer Mensink ontslagen van
rechtsvervolging.
„Ik zal tot u spreken over de
psychologie van de massa".