Betere service bij gelijke snelheid Een keerpunt I BRAND Ruiten zijn nog steeds troef JOURNAAL VAN EEN K L.M.-REiS I Hei geheim van vliegen het rood-wii-blauw onder Tama, Tigris, Tiber Vergeefse jacht op de Oterleker brandweerstaf Twee kleuters sliepen in een leeg huis MAANDAG 31 DECEMBER 1851 (Van onze speciale verslaggever) yAN het Tigris Palace in Bagdad moet men zich geen overdreven voorstelling maken. Het is een niet bijzonder groot en niet bijzonder luxe hotel. De kamers zijn niet bijster comfortabel, maar ze zijn zindelijk en dat is in dit deel van de wereld al heel wat. De Arabische bedienden zijn vriendelijk en gedienstig ook al krijgen ze geen fooi en na het (overvloedige) diner kan men kiezen tussen Franse en Arabische koffie. Het bijzondere is echter dat dit hotel in Bagdad ligt en een zonnig terras heeft aan de linkeroever van de traag stromende Tigris. Op dat terras op de derde Donderdag van December ais ze thuis niet weten hoe de kamer warm te stoken in een luie stoel te liggen en zo maar wat mijmeren over de merkwaardige loop die het leven soms nemen kan, dat is een prettige belevenis. Dat een boze meneer van de Irakse vreemdelingenpolitie je even tevoren met gevangenis heeft be dreigd omdat je pas niet in orde was, kan je stemming niet bederven. Integen deel, je bent haast geneigd te denken dat het wel eens interessant zou zijn een Oosterse gevangenis van binnen te zien. JE KIJKT naar de plezante lichtflitsen op de Tigris en je bedenkt dat je een paar dagen geleden nog in Toldo stond en van het vliegveld Haneda uitkeek over een Japanse rivier, de Tama en 1e weet nog niet dat de volgende dag de mist een tussenlanding in Rome nodig zal maken, zodat je minder dan 24 uur later de Tiber zult zien. Zondag nam je afscheid van Tokio, Maandag liep je op kousenvoeten door een tempel in Bangkok, Dinsdag kocht je souvenier- tjes in Bagdad, gisteren dwaalde je door de ruïnes van het oude Babyion. reed je in de woestijn op een kameet en was je op bezoek bij een echte sheik, morgen zie je de Sint Pieter en het Colloseum. en overmorgen zal ge zagvoerder Brugman van een korte op klaring gebruik maken om de constel lation feilloos neer te zetten op Schip hol. En nu, weer een paar dagen later, zit je aan je bureau en probeer je je lezers deelgenoot te maken van de in drukken die je op deze bliksemreis van goed twee weken bestormden. Dat is niet gemakkelijk. Je hebt bijna de om trek van de aarde afgelegd, bent in tien verschillende landen aan de grond geweest, hebt honderden mensen ont moet en gesproken; je stapte zó van de winter in de tropen en van de tropen weer in de winter en je oren tuiten van al de verhalen. Vliegen is eigenlijk een vervelende en vermoeiende manier van reizen, ia- ten we het daar over eens zijn. Dagen en nachten lang hang je fin een ove rigens heel comfortabele stoel) in de lucht, je leest wat en je praat wat, jé probeert af en toe 'n uiltje te knappen, maar je voelt je langzamerhand zo gaar en zo gammel worden als ik weet niet wat. Het uitzicht is meestentijds de moeite niet waard. Alles vervlakt, machtige oerwouden worden velden met boerenkool en een groot deel van de reis zie je niets dan wolkon of wa ter. Er moet een glorieuze Fujiyama langs komen, de majestueuze Aloen moeten onder je door schuiven of de machine moet naar beneden duiken boven een grote stad, wil het de moeite lonen je neus plat te drukken tegen de kleine patrijspoorten of je hals te ver rekken als je aan de binnenkant zit en je onder de kin van je buurman door een glimp van het landschap moet op vangen. Vijftien keer landen, dat be tekent vijftien keer lange formulieren invullen en vijftien keer gezondheids diensten en douane passeren, die alles van je weten willen, zelfs waar je de laatste 14 nachten hebt geslapen. „Geen oog dicht gedaan", heb ik een paar keer ingevuld! Enfin, wie aan de Ne derlandse douane gewend is, overleeft dat wel. Het betekent immers ook vijf tien keer vreemde landen en volken zien: hier een lunch, daar een ontbijt of een diner gebruiken, even de benen strekken even het motorgeronk kwijt zün. Vliegen heeft een groot voordeel, het gaat ontzaglijk vlug. Daardoor is het goedkoop en voor de grote zakenman, de diplomaat en de rijke toerist het aangewezen vervoermiddel. En voor hen niet alleen. Zowel op de heen- a's op de terugreis hadden we gezinnen met kleine kinderen aan boord. Het is een temptatie om die kinderen zoet te houden, maar dat is het op een schip ook en met een vliegtuig is het leed hl een paar dagen ge'eden. Dat brengt de gedachte op de service die de passagier onderweg geboden wordt. Het merkwaardige feit doet zich voor, dat bijna alle luchtvaartmaat schappijen ter wereld op 't ogenblik met hetzelfde (Amerikaanse) materiaal vliegen. Zij bieden dezelfde snelheid en dezelfde veiligheid. Hoe komt het dan dat zovele buitenlanders onom wonden hun voorkeur voor de KLM uitspreken? Dat komt door de uitste kende service. En dan bedoel ik niet eens dat er In de KI.M-vliegtuigen zo kwistig met drankjes, sigaretten en lekkere hanjes wordt omgesprongen en dat de lectuurvoorziening zo prima is geregeld Het zit dieper. Dat Coby Schoeilnk, die een groot deel van de reis onze stewardess was, en dat haar mannelijke collega's Gala ma en Klein, ons steeds in herinnering zullen blijven als een ideale gastvrouw en patente gastheren, dat komt niet alleen doordat zij zo perfect hun werk deden, maar dat komt door de prettige sfeer die zij weten te scheppen. Daar doet de hele bemanning aan mee. Ook de gezagvoerder laat zich zo nu en dan wel eens in de cabine zien en maakt op de tussenstations eens een praatje met deze of gene passagier. De ene be manning is de andere niet en (laten we eerlijk zijn) de passagiers zijn ook niet altijd even gezellig, maar de KLM begrijpt dat zelfs de meest ervaren luchtreiziger toch altijd maar een klein mens blijft, die zich toevertrouwt aan machine, bemanning en elementen en behoefte heeft aan een hartelijk woord en persoonlijke belangstelling, wil hij zich helemaal op z'n gemak voelen. Daar komt nog bij dat de KLM zijn, passagiers niet loslaat vóór zij hun be stemming hebben bereikt. Als een vliegtuig onderweg strandt, door mo- torpech. weersomstandigheden of wat dan ook. dan neemt de KLM alle kos ten van het oponthoud voor haar reke ning en alles wordt door haar geregeld. Dat is bij de meeste buitenlandse maat schappijen niet het geval. En overal ter wereld waar die KLM- Het vliegtuig kwam in slecht weer terecht en kreeg heftige remous-klappen. Onder de passa giers bevond zich een oude dame van tegen de tachtig jaar. De KLM-stewardess ging naast haar zitten en legde bemoedigend haar hand op die van de oude dame. toen het vliegtuig weer stabiel op zijn vleugels lag en de stewardess weer opstond om haar werk te hervatten, zei de oude dame: „Als het n°Q eens slecht weer wordt en je bent weer bang, dan kom je maar weer naast me zitten hoor kind, dan zal ik je hand wel weer vasthouden!" machine landt, daar vindt men een stukje Schiphol terug. Overal staat er beneden aan de trap een vriendelijke manager of stationschef, die U welkom heet, U de weg wijst en U helpt met alles wat in zijn vermogen is. Op een vliegveld waar veel KLM-toestellên landen, begeleidt hij U naar het eigen KLM-hotel, waar U zich geheel thuis zult voelen in een vertrouwde sfeer van rust en properheid. Een enorm bedrijf die KLM, die met haar luchtlijnen 68 landen der aarde omspant! Je landt 's morgens om 7 uur met de constellation „Friesland" op het vlieg veld van Bangkok en je stapt uit, pal naast de „Gouda", die op weg is naar Djakarta en even verder staat een Skymaster met rood-wit-blauwe staart, die gecharterd is voor Singapore. Er rijdt een KLM-bus voor en die brengt je naar het KLM-hotel Plaswijck. Je staat er even beduusd van en je mompelt „niet gek voor zo'n klein landje als het onze" en dan moet het uitgerekend een Duitse collega zijn, die je aan het verstand brengt: „in de lucht is Nederland een wereldmacht!" Bagdad en de Tigris vanuit de lucht gezien. Met moeder Dina naast haar, neemt baby Lama Christina voor het eerst een kijkje in het Nieuwe Jaar. Het centrum van de activiteit rond de Oterleker brandweerstaf is sinds eergisteren verplaatst naar de vrien delijke brandweerkazerne in Westzaan. De Beverwijkse gegadigden voor deze Noordhollandse tropee behoorden tot de eersten, die poolshoogte gingen nemen van de zwakke punten van de huidige eigenaars. Het gelukte passende sleu tels te maken op twee deuren van het gebuwtje en omstreeks het midder nachtelijk uur toog vannacht een ploeg optimisten opnieuw op pad. Het was echter een vergeefse tocht. De bewaking bleef klaar wakker en tenslotte gaf men het maar op. De ge moedelijkheid van de strijd werd ge tekend door de invitatie van de gast heren om in de eenvoudige cantine een sigaret te komen roken. De goedge luimde Westzaners shconken zelfs een kopje thee in voor hun belagers. Him waakzaamheid bleef echter scherp, want toen Beverwijk, en de eveneens op het dievenpad zijnde Zaandijker ploeg 'later nog een kansje waagden, kregen beiden nul op het request. De Oterleker brandweerstaf gaat veilig beschermd door haar Westzaanse bezitters het nieuwe jaar in. De Oostduitse vice-premier Walter Ulbricht is Zaterdag van een verblijf van twee weken in de Sowjet-Unie in Oost-Berlijn teruggekeerd. LIET prettigste materiaal voor kin- derjurkjes, vooral voor onze school gaande meisjes, is wel zo'n schots ruit je. Het Wordt niet zo gauw smoezelig, kleine ongerechtigheldjes zie je er haast niet op. en het staat altijd vro lijk .Bovendien kan je het heel goed met effen stof combineren. En het bezwaar, dat de stof gewoonlijk zo smal is, is juist bij kindergoed niet zo groot. Hier ziet u twee aardige jurkjes, bei de naar hetzelfde patroon. U heeft voor het eerste modelletje nodig ca. 2.70 M van 70 breed. Bij bredere stof knipt u de rokbanen aan één stuk, bij smalle laat u in de plooien, op de plaats van één van de stippellijnen een naad vallen. De scltöudferpasjes worden schuin geknipt. vouwt het beleg van het voorpasje naar binnen en maakt de knoopsgaatjes. Vanzelfsprekend kunt u het jurkje ook met drukknoopjes sluiten. In de rokbanen legt u x op o vallend de plooien en strikt de schou derpasjes op. Zij- en schoudernaden sluiten. Waarbij u de rugschouders iets inhoudt. Neemt u een wit kraagje, dah werkt u de halsrand met een schuin reepje af, zet het kraagje van dubbele stof eveneens op een schuin biesje en hecht het met de hand in de jurk. Wilt u een vast kraagje, dan zet u de hals- rand ineens tussen de dubbele stof van de kraag. U sluit de mouwnaad, maakt een splitje in de onderkant van de mouw en naait deze ingerimpeld tus sen het 2 cm. brede manchetje op polswijdte. De mouw wordt over de kop ingehouden naad op naad vallehd ingezet. De puntjes van de voorpasjes krijgen een knoop ter garnering. Het andere jurkje is Van tweeërlei stof, waarbij u desgewenst ook de mouwen van effen stof kunt maken. De plooibaantjes tussen de stippellij nen zijn hier eveneens effen genomen. De voorpasjes krijgen geen overslag, maar vormen een splitje, dat u naar verkiezing met knoopjes en lusjes kunt sluiten. Inplaats van de knoopgarne- ring staat op de effen Btof een bor- duurmotiefje erg aardig. Daar bij dit jurkje een ceintuurtje gedragen "wordt, is het aan te bevelen, de plooien in de taille even dicht te stikken. Als u niet te lang wacht kan de kerstman de nieuwe jurk nog keurig inpakken en voor de kerstdagen afle veren. MIDDENVOOR MIDDENACHTER Diefstal bij Bruijnzeel voor het Hof Na een over verdachte A. op den B. uit Alkmaar uitgebracht gunstig rapport eiste de procureur-generaal bij het Amsterdamse Gerechtshof Vrijdag te gen deze verdachte drie maanden voor waardelijk met drie jaar proeftijd en f 50.boete of 20 dagen. Verdachte had, toen hij werkzaam was in de Bruynzeelfabriek te Zaandam een hoe veelheid gereedschappen gestolen Door de politierechter te Haarlem was hij tot een maand gevangenisstraf veroordeeld Pïn«vl#vvi «vvamA 1 Daar liep een zwerver. Hij liep langs de zoom van het bos terwijl de zon rood onderging. Een stevige tak gebruikte hij als wandel stok. Anders was de zwer ver vrolijk. Hij zong en floot de hele dag maar vandaag niet. Hij slenterde en zuchtte af en toe eens diep. Tenslotte ging hij langs de weg zitten en staarde naar de grote ronde zon die steeds verder en verder wegzakte. „Was het maar morgen!", mompelde hij. „Deze avond is de moeilijkste van het hele jaar. Dit is de enige avond dat ik me eenzaam voel. Het is oudjaar. Oh ja, morgen is alles anders, er breekt weer een nieuw jaar aan maar ik ben altijd bang om van het oude te schei den. Waarom is er nu nie mand, die me gezelschap houdt, waarmee ik kan pra ten totdat het nieuwe jaar er is!" „Met mij kun je pra ten!" sprak ineens iemand en er werd een hand op zijn schouder gelegd. „Ik ben het jaar 1951. Ik heb geregeerd, over een paar uur zal 1952 het van mij overnemen!" Verrast keek de zwerver op en zag een oude man met een lange baard. „Blijft U bij mij vanavond?" vroeg hij „Ja", zei 1951. „Deze laatste uren kan ik toch niets meer doen. Ik heb mijn tijd gehad. 1951 Is voorbij. Het waren 365 dagen die nooit meer te rugkomen Sommigen hebben ze benut, anderen verknoeid. Nu is het de tijd om te zeg gen: was het goed of had 'k er meer van kunnen ma ken?" „Ja", beaamde de zwerver". Daarom kan ik zo moeilijk van het oude jaar scheiden, maar om 12 uur vannacht ligt er weer een nieuw, fris jaar voor ons waarvan nog alles te ma ken is." Het jaar 1951 zweeg een lange tijd. „Iedereen moet beseffen!", zei hij ten slotte, „dat iedere dag nieu we kansen biedt maar dat de tijd die voorbij is nooit meer terugkomt!" Toen lie pen de beide mannen het bos in en het jaar 1951 bleef bij de zwerver totdat de klok 12 uur sloeg, toen was hij ineens verdwenen. Meneer Eierdop werd hij genoemd. Zo was zijn wer kelijke naam niet hoor, maar zo werd hij door de buur jongens genoemd omdat hij altijd een zwarte bolhoed droeg om zijn kale hoofd te verbergen, Eierdop woonde met zijn vrouw In een klein huisje. Het hele Jaar waren ze daar alleen behalve in de weel: tussen Kerstmis en Nieuwjaar want dan kwam de vader van Eierdop loge ren. De oude man rookte van 's morgens tot 's avonds een pijp. Een hele grote pijp waar hij dikke rookwol ken uitzoog, zodat het ge woon mistig werd in het an ders zo propere huisje van Eierdop en zijn vrouw. Maar toch was het prettig als Pa er was want hij kon goed houtjes voor de kachel hakken, hij stofte het hele huis en klopte als het moest zelfs de kleden. Het ging allemaal wel langzaam maar Pa had de tijd. Op zekere morgen toen Eierdop op zjjn fiets het tuintje van zijn huis inreed sloeg de schrik hem om het hart. Wat was er aan de hand?? Wel, er kwamen dikke rookwolken uit zijn schuurtje. „Brand!!" gilde hij en rende naar binnen. Zijn vrouw kwam bibberend aangelopen. „Brand!", riep Eierdop nog eens en wees naar zijn schuurtje. In een ommezien hadden ze beiden een emmer vol water en lie- WEU SPREEKWOORD t d moet zijn d t pen er hard mee naar de brand. „Plons", daar vloog de eerste straal water de deur in. „Plons", daar volg de de tweede. Maar het bleef roken, totdatPa verontwaardigd zijn hoofd om de hoek van de deur stak: „Zijn jullie helemaal!" knorde Hij. „Mag ik niet eens meer mijn pijpje ro ken?? Kijk eens, ik ben drijfnat!!!" KKUISWOORD- PUZZLE Van Lti. r.: 1. gaat in een krentenbrood; 3. bakt moeder in olie; 4. radio-omroep; 9. dak bedekking; 12. soort wijn; 14. niets meer over; 15. Nederland; 16. pret; 18. transport-be drijf; 20. handwarmer; 21. vlees aan het spit gebraden; 22. als ieder een vrolijk is. Van boven naar be neden: 1. Maand v. h. jaar; 2. warme drank; 5. Oudejaarstractatie; 6. gebak met rum er in; 7. frisse zoete drank; 8. gelukkig nieuwjaar (afk.) 9. lezer (afk.); 10. en andere (afk.); 11. spil; 13, niet om laag; 15. nee (Eng.); 17. zangnoot; 19. rund; 20. móé der. Mies zet voor het oude jaar, Ven fles wijn en een glaasje klaar. Om half elf schenkt ze 'n glaasje vol. Maar Mies voelt slaap in haar muizenhol. „Wat duurt het lang!", denkt Miesje zuur. „Wordt het dan nooit eens twaalf uurJI" „Als klokken lulden aan alle kant, Is Miesje fijn in dromenland. Om half drie schrikt het .muisje op. 't Is al voorbij, oh, wat een strop/ ledereen zocht hen... Zaterdagavond werd tot tweemaal toe een extra politiebericht omgroepen, aldus de Tel. Twee driejarige kleuters uit De Bilt waren zoek. Ze waren Za terdagmorgen gaan spelen en men had ze sindsdien niet weergezien. Speur hond en radio werden zonder succes ingeschakeld, 's Avonds laat kwam men op de gedachte, te gaan zoeken in een complex in aanbouw zijnde huizen in de buurt. In één ervan vond men in derdaad de kinderen. Ze lagen rustig voor de schoorsteen te slapen. De overgelukkige ouders maakten de kleinen wakker en dezen vertelden met horten en stoten, dat ze het huis waren binnengegaan om er te spelen en dat ze er toen niet meer uit hadden kunnen komen. Ze hadden eerst wel erg gehuild en waren later in slaap gevallen. Wat er voor 25 jaar gebeurde In die Alkmaarse Courant van 29 December 1926 vinden wij een uit spraak van de kantonreebter welke destijds grote belangstelling heeft getrokken. De kantonrechter deed uitspraak in de zaak tegen de heer P. Mensink, die terecht had ge staan ter zake van overtreding van de Leerplichtwet, omdat hij weigerde zijn kinderen te zenden naar de school die B. en W. daar voor hadden aangewezen. In zijn requisitoir had de ambtenaar van het O.M. vrijspraak gevraagd in overweging nemende, dat niet de inspecteur van het L.O. doch B en W. de last tot overplaatsing der leerlingen hadden gegeven. Ook de verdediger bepleitte vrij spraak. De kantonrechter heeft de heer Mensink ontslagen van rechtsvervolging. „Ik zal tot u spreken over de psychologie van de massa".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 7