De luxueuze kant van onze garderobe Poës ie-album f Pim. Pani en Pom in Zwitserland j Puistjes <iMin GESLAAGD... In de greep van de woestijn JIMMY BROWN ALS AUTORENNER Aanschaf van een avondjapon eisi overweging Cocktailjurk veiliger Vrouwenpraai bfLbefceti! HILVERSUM Hersengymnastiek 60. De zwaai, die de Meteoor 2 maak te, was fantastisch. Jimmy's wagen draaide tweemaal om z'n as, daarbij zulk 'n stofwolk opwerpend, dat de toe schouwers die uit de verte toekeken, dachten dat de twee wagens tegen el kaar op gevlogen waren. Er waren er bij, die stampvoetten van spijt. „Alsje blieft", zei een meneer geërgerd, ,,'t Is gebeurd, hoor. Ze zijn tegen elkaar aan geklapt, maar in plaats, dat dat nou eens vlak voor onze ogen gebeurt, zo dat we tenminste waar voor ons geld krijgen, gebeurt 't ergens heel in de verte .Ik geloof, dat ik maar 's naar huis ga, want op die manier vind ik er niets aan". Jimmy zelf dacht één ogen blik óók, dat hij met wagen en al bo ven op de Betha Parisia van Signor Armando zou terecht komen. Hij was even een beetje duizelig van de tollen de beweging, die hij maakte, maar toen zag hij tot zijn eigen verbazing, dat hij zijn tegenstander voorbij was gescho tenZo af en toe moet 'n mens een beetje geluk in z'n leven hebben", mom pelde hij, terwijl hij met een opgewekt gezicht de race voortzette. LIET valt niet altijd mee, om zich aan te schaffen, wat men leuk en aar dig vindt. Het is onder de huidige om standigheden vdbr menige vrouw zelfs moeilijk een nieuwe jurk of mantel te kopen. Er dient gewikt en gewogen te worden, alvorens men de stoute schoe nen aantrekt en een winkel binnen stapt. Vooral een mantel loopt bedui- Misschien hebt u ook nog zo'n geval thuis in de kast liggen. Er staat „Poe- sie" buiten op de foeilelijke band, en de witte bladen zijn beschreven, in verbleekte ronde kinderletters, met allerhande wonderlijke rijmproeven over vergeetmijnieten aan een murmelend beekje en dichters die naar hunne ve der grijpen. Aan zo'n blad moest ik denken, toen ik dezer dagen toevallig een dun boek je in handen kreeg, zo fijn, zo boeiend, zo ongelofelijk vieux jeu, dat ik al le zend alle besef van de werkelijkheid verloor. „Mai óu sont les neiges d' antan?" staat er voorin, en inüerdaaa- „Waar is de sneeuw van voorverleden jaar? Waarheen is, onherroepelijk, de lieflijkheid, de rust, de esprit gevlucht waarvan de zachte beschaafde stem m dit boekje van amper vijftig bladzijden verhaalt? Jong goed, dat zweeft bij de Synco pated Tophatters en zich alleen maar boksend/en hakken stampend verma ken kan, moet deze bladzijden vooral niet inkijken. Want het is ongelofelijk hoe saai, hoe stil, hoe primitief er om streeks 1890 geleefd werd. Gelééfd.... Stelt u zich voor: het Gooi was toen nog een landelijke streek, waar af en toe een eenzaam .buiten aan de straat weg stond te dromen. Ja, men ondernam wereldreizen in die tijd. Van Amsterdam naar Noord- wijk was een hele onderneming, maar een plezierige. Eerst met het spoor naai Piet Gijzenbrug (wij leerden het nog op school, u ook?) en dan met een tentwagentje naar Noordwijk. Albert Verwey, de dichter en zijn mooie levendige vrouw Kitty van Vlo ten woonden er 'op Villa Nova, waar een sein tot stoppen uithing voor de tram naar Rijnsburg. Kitty was met alleen mooi maar ook ongelofelijk voor uitstrevend. Zij liet, waar alle dames buitenshuis zomin zonder hoed als zon der handschoenen zouden lopen haar rossige krullen vrijuit waaien in de zeewind. En droeg losse jasjes van Finse geweven stof. denk u dat in, ter wijl alles wat vrouw was zich reeg en inpende van de oksels tot de knieën. En de duinen geurden toen nog, op warme zomermiddagen, naar bloemen en kruiden, de tijm boven alles uit. Kom daar nu eens om: de duinen zijn drooggezogen door de waterleiding, ei de heerlijke flora, Jac. P. Thijsse's won derland, heeft zich voet voor voet te ruggetrokken. O, u moet lezen van die dorpswaarts kerende schapen in Drente, van de Sinterklaastafels en de Kroningsfees ten, van de stilte en de verfijning, de schilderachtigheid en de ruimte. Om dan. opeens, op te schrikken van het vreemd verhaal van een artistiek be gaafde, langzaam tot krankzinnigheid vervallende vriendin.... Die duistere finale maakt het boek]e niet somberder, maar wel echter. Diep in was de mens toch niet zoveel anders dan nu maar ach, hoe prachtig was het leven. U moet het boekje eens e zen, als u van gedroogde bloemen houdt. „Jeugdherinneringen" van Marie dend in de papieren. Hoe het ook zij, men is nu eenmaal vrouw om, als men het begeerde niet kan kopen, toch meer dan eens een blik in de étalage te werpen, waarin het ligt uitgestald.. Heus, men zal in Parijs niet iedere vrouw zien wandelen in kleding, wel ke heet van de naald door de mode ontwerpers de wereld wordt inge stuurd. Een schrale troost, zult u zeg gen. Toegegeven, evenals het toch wel interessant is te weten, met welke nieuwtjes Jacques Fath, Dior, Schia- perelli en anderen ons confronteren. Dat zijn dan ditmaal de avondrobes, welke vooral in het seizoen van uit gaan in het brandpunt der belangstel ling staan. Kant is hier „crème de la crème!" Mooi, maar.... kostbaar. Natuurlijk valt niet te ontkennen, dat met na- maakkant bekoorlijke resultaten te be reiken zijn, maar ook dit surrogaat is nogal prijzig. Meestentijds zijn het overrokken, welke van deze stof zijn gemaakt; voorwaar geen halve maat regel, want minstens drie meter zijn gemoeid met een ruimvallend model. Hoewel het, vanzelfsprekend, pret tig is, als men aan de laatste mode kan meedoen, behoeft men zich geens- Cremers. SASKIA zins de mindere te voelen, wanneer de portemonnaie anders decreteert. Er zijn immers alleraardigste modellen te koop, welke juist binnen de grenzen vallen. Verder heeft men in goede stoffenzaken vele Franse modeplaten, aan de hand waarvan men voordelig gebruik kan maken. Pas echter op voor de kwaliteit van de stof; deze mag niet kreuken, even min pletten! Anders kan het gebeuren, dat men een dame ontmoet, die een schattig model „robe du soir" draagt en op de rug gezien ereen beetje bespottelijk uitziet. Wil men geen risico lopen, dan is men veilig met een cocktailjapon welke practisch altijd draagbaar is. Dit vergt minder stof van betere kwaliteit voor het zelfde geld. Met al, het aanschaffen van een avondjurk eist veel overweging. Moge het bovenstaande er toe medewerken, het probleem te vergemakkelijken! RITA. i MOTECHTHEID blijft, óók na herhaald wassen en chemisch reinigen L (Advertentie. Ing Med., laatsing van dez$ stukken betekent niet, dat de redactie met de inhoud instemt. Zij acht kennisneming ervan wel van algemeen belang. GEMEENTEPOLITIEK DE HEER CHR. G. TE ENKHUIZEN zond ons een uitvoerig ingezonden stuk, waarin gepolemiseerd wordt tegen een artikel in nummer 5 van cie „Enkhuizer Harinkjes", een uitgave van de A.R. Kiesvereniging „Nederland en Oranje". Het handelt over de ge meentepolitiek, zoals deze in Enkhui zen wordt gevoerd. „De door schrijver bedoelde nota's vanGed. Staten worden steeds naar de secretarie gedirigeerd om op de onderscheiden posten een toelichting samen te stellen als advies aan burge meester en wethouders. Met dit geval schijnt het echter wel enigszins anders te liggen omdat, voorzover mij bekend, de secretarie geheel onkundig is van een stuk van Ged. Staten als waarvan in dit stukje gewaagd wordt. De burgemeester schijnt dit stuk on der zich gehouden te hebben, hij heeft vergeten dit besluit aan de raadstuk- ken toe te voegen en heeft er ook geen mededeling van gedaan in de laatst gehouden besloten zitting. Het is dan ook zeer onbehoorlijk van de redac teur van dit Anti-Revolutionnaire blad om zonder enige grond het ambtena rencorps ter secretarie een dusdanige trap te geven. Hij benadrukt zijn ver dachtmaking door „Of te Enkhuizen" gespatieerd te laten afdrukken. De schrijver heeft deze fantasie blijkbaar nodig om ook de raadsfractie van de Partij van de Arbeid een smeer te kun nen geven. Wanneer ik nadenk over de vraag waarom sommige Anti-Revolutionnai re mensen toch zo hun best doen de verhoudingen in de raad grondig kapot te slaan, dan kan ik tot geen an dere conclusie komen dan dat de wrevel over de mislukking van het z.g. betere gemeentebeleid een rol speelt. Onze fractie heeft steeds een waar schuwende stem laten horen, men heeft er geen aandacht aan geschonken. Ik vrees, dat helaas de tijd,niet ver meer is, dat het toezichthoudend college in Haarlem van zijn misnoegen over de gang van zaken in onze gemeente blijk zal geven en dat zou niet ten onrechte zijn". Naschrift van de redactie: Wij houden ons bescheidenlijk op de achtergrond. Trouwens wat doet onze stem in het koor der politici? Wèl hebben wij deze opmerking: Het is een goede journalistieke ge woonte, dat aanmerkingen op stukken in een krant of tijdschrift in de rubriek „Ingezonden" van diezelfde krant worden geplaatst. De redacteur van het A.R.-blad had zich zeer heslist aan deze voor treffelijke gewoonte moeten hou- <ien. VOLKSONDERWIJS DE HEER A. K. TE ALKMAAR heeft enkele opmerkingen naar aan leiding van de mening van de heer Hoytink over het bijzonder en open baar onderwijs, zoals die tijdens de behandeling van de gemeentebegro ting tot uitdrukking is gekomen. Hij zegt, dat „de heer Hoytink o.m. opmerkte, dat „het bijzonder onderwijs regel en het openbaar onderwijs uit zondering" zou moeten zijn. Een op vatting, die door voorstanders van het openbaar onderwijs in de Raad onge twijfeld weersproken zal zijn. Het is mij niet duidelijk, waarom de heer Hoytink bij de behandeling van de gemeentebegroting deze uitspraak moest doen. Hij kent als de beste de verhouding bij het onderwijs en weet, dat de zorg voor het Openbaar onderwijs aan de Overheid is opge dragen. Tot deze Overheid behoort ook de Gemeenteraad. Nochtans zou. volgens een lid van deze Raad, het openbaar onderwijs „uitzondering" moeten zijn! Wat zouden, wanneer deze gedachte volledig werkelijkheid zou worden, de gevolgen zijn? Een versplintering in talloze kleine schooltjes, tot schade van onderwijs en opvoeding; een fan- 59. De Boze Beer was nu zo woe dend. dat hij niet meer naar rede luis teren wilde. „Wij hebben uw touw helemaal niet gestolen! Dat heeft Bollie voor ons gehaald", riep Pim veront waardigd. „Ook dat nog", riep de beer woedend. „Niet voor je wandaden dur ven uitkomen hè? Nee, mijn arme kind belasteren, die zich nu niet meer ver dedigen kan! Maar mannetje, ik heb je voetsporen gezien. Draai er dus maar niet om heen!" En zo stonden de Boze Beer en Pim, Pam en Pom samen ruzie te maken en geen van hen vieren dacht er aan om eens even in de diepte te kijken. Dan hadden zij dadelijk kunnen zien dat Paultje en Bollie helemaal niet verpletterd waren, maar ieder aan een kant van 'n rotspunt hingen te zwaaien. Maar zowel de beer als Pim, Pam en Porr waren ^r van overtuigd dat de twee arme dieren ongelukkig aan hun eindje gekomen waren. „Maar denk niet, dat ik het hierbij laten zal", vervolgde de Boze Beer. „Hiervoor-zul len jullie boeter jongetjes of mijn naam is geen Boze Beer meer." „Zorg dan maar, dat je ons krijgen kunt", riep Pim en zette liet meteen op een lopen. En Pom en Pam er achter aan. „Hier jongens, de boom in. Dan zijn wa veilig", riep Pim zodra zij bij een grote boom waren aangekomen. „Die beer denkt natuurlijk niet, dat wij zo goed klimmen kul nen". tastische stijging van de kosten en een ramp voor de volksgemeenschap". Naschrift van de redactie: Wij zijn niet sterk in jaartallen, maar wanneer speelde de „schoolstrijd" zich ook weer af? SNEEUWGEVOLGEN DE HEER J. K. TE ALKMAAR heeft tijdens sneeuwval van de afge lopen dagen een bakker met trekken geholpen. Hij verdiende daarmee f 8.50. Inzender is evenwel werkloos en ge niet steun. Bij het innen van het steunbedrag werd die 8.50 afgetrok ken. „Ik heb die dag dus maar 70 cent verdiend. De schade aan mijn schoe nen is groter. Ik kan me voorstellen, dat een gedeelte wordt afgetrokken. Maar alles? Neen, dat lijkt me niet billijk". Naschrift van de redactie: Hele maal bevredigend is deze regeling inderdaad niet. Van de andere kant moet inzender in het oog hou den, dat de Staat hem steunt. Zodra hij zelf inkomsten heeft, trekt de Staat zich terug. GOEDKOPE MARKTEN DE HEER J. S. TE ALKMAAR vraagt, waar de tijd gebleven is, dat „de middenstand een halve ton en meer tegen een verbouwing kon gooien. Nu is het leuke, dat die mid denstand met een scheef oog naar de markt gluurt. Wist U, dat de marktkoopman, die per auto de markten bezoekt, mis schien meer onkosten heeft dan menig winkelier? Verder krijgen we een braderie. Dit is óók wel een verkapte markt, maar dan met middenstanders. U kunt het rustig aan de huismoe ders overlaten, wat ze kopen". Naschrift van de redactie: Wie wil het kwalijk nemen, dat ieder geld probeert te verdienen, waar hij meent dit te kunnen? BOUW-MOEILIJKHEOEN De GEZAMENLIJKE AANNEMERS VAN ANNA PAULOWNA zijn zeer gebelgd over een raadsvergadering al daar, waarin met betrekking tot het verbouwen van de oude school te Kleine Sluis werd opgemerkt, dat „het werk onmogelijk door de plaatse lijke aannemers kon worden uitge voerd en dat B. en W. zich derhalve in verbinding hadden gesteld met een aannemer te Huisduinen". De aannemers zijn van mening, dat in het openbaar hun capaciteiten in twijfel worden getrokken. Zij willen en kunnen het werk voor hetzelfde bedrag uitvoeren. „Ook voor ondergetekenden is het nu een stille tijd en bovendien voor vele arbeiders in onze gemeente. Een groot gedeelte van het werk kan wor den uitgevoerd met arbeiders uit eigen gemeente". DANK ZIJ Bekende schriftelijke cursus Hoo'dcorresp VTH ex (Advertentie, log. Med.. 24) „Ja, nu begrijp ik het", knikte Jane. „U heeft natuurlijk gelijk. Ik veronder stel dat het uw bedoeling is dat El Araish en zij" inkomsten uitsluitend voor de ben Hasrifs zullen zijn?" Hij knikte. „In het algemeen gesproken wel. De mensen werken goed en door ons irri gatiesysteem wordt de grond vrucht baar gemaakt, zodat we ons practisch zelf kunnen bedruipen. Bovendien .ok ik kamelen en vele lieden verdienen hun brood met hef weven van kameel haar". „Nou. het is werkelijk aardig van u om me dit allemaal te laten zien. Sheik". Jane besefte dat hij er niet het type naar was van alles tekst en uitleg te gven, dus ze waarderde deze explicatie zeer. „Ik apprecieer het erg, u doet hier prachtig werk en ik zal de laatste zijn om het voor u te beder ven". „Daarvan ben ik overtuigd". Hij wendde zich naar haar toe en ze wis- door: MARJORIE VERNON selden een vreemde blik, een blik van wederzijds begrip, ja haast van sym pathie. Intussen maakten Mara en Gary van deze gelegenheid gebruik om samen te praten. „Wat geloof jij dat de bedoeling van onze gevangenschap is, Gary?" vroeg het meisje. „Een losgeld. Wat zou het anders kunnen zijn?" „Ik weet het niet". Ze fronste haar voorhoofd. „Hij lijkt me rijk genoeg" „Waarschijnlijk is hij op die mrnier aan zijn rijkdommen gekomen", merk te Gary somber op. „Daar zou wel een enkel losgeld voor nodig zijn om een dergelijke stad op te bouwen en r orde te houden". Ma- ra schudde haar hoofd. „Maar het is prachtig, vind je niet Gary?" Hoewel ze niet zeer bereisd was, was ze toch getroffen door het verschil tus sen de pracht en praal van deze stad met zijn palmen en tifinen en de sme rige stinkende inboorlingendorpen en steden die ze onderweg waren gepas seerd. „Um. Voor een inboorlingenstad niet zo gek. Maar geef mij Londen maar met Piccadilly, Bondstreet en de rest" „Ik weet het nog niet". Er kwam een dromerige blik in Mara's ogen. „Het Oosten heeft iets dat je vast houdt, een soort betovering die je niet kunt verklaren of onder woorden brengen, maar die je toch te pakken heeft". „Mij niet", antwoordde Cromer nors. En toen: „Ik ben een boon als ik iets snap van die juffrouw Frask van jou", zei hij plotseling van onderwerp veran derend. „Moet je haar nou eens zien kletsen met die verdomde inboorling, met dat zwijn dat ons gevangen houdt". „Dat weet ik". Mara fronste haar voorhoofd „Ze schijnt niet zo'n ver- schrikkel:"ke hekel aan hem te heb ben. Ik moet toegeven dat ik haar ook niet begrijp."* De tocht, die Amid voor hen had uit gestippeld was bijna ten einde, maar eerst leidde hij hen in een fraaie pal- mengrot, en ze stegen af en wandelden in twee paren met de teugels over de arm. Koele waterstroompjes gleden over gladgepolijste rotsen en iedere De vraag, die -deze aannemers op werpen is, of B. en W. werken bij on derhandse aanbesteding mogen laten uitvoeren. „Het luttele bedrag van ƒ36140.— kan direct worden betaald en wel met het extraatje der onder nemingsbelasting". De schrijvers mer ken op, dat dat óók hun belasting geld is. De aannemers vragen zich af of op deze wijze de belangen der eigen ge meentenaren goed worden gediend. Naschrift van de redactie: Dat vragen %)ij ons ook af. Van de an dere kant moeten wij opmerken, dat deze beslissing ons onbegrijpe lijk voorkomt, indien er niet méér achter steekt. De overwegingen van B. en W. kennen wij niet. Zijn er vooraanstaanden in Anna Pau- lowna, die ons volledig willen in lichten? T.O.G. Men verzoekt ons er melding van t» maken, dat het prachtige werk van DE STICHTING T.O.G., die zich bezighoudt met het brengen van ont spanning aan langdurige zieken, in gevaar komt door gebrek aan geld middelen. De stichting heeft daaren boven ernstig behoefte aan postzegel», verzamelzegels, lectuur, schrijfpapier, teken- en handwerkmateriaal. Adre» en gironummer 23655 aan mej. Mol, Kennemerstraatweg 199, Alkmaar. Naschrift van de redactie: Dl» geeft, wat hij heeft, is waard, dat hij leeft STICHTING NATIONAAL POSTZEGELFONDS In antwoord op tal van vragen delen wij mede, dat DE STICHTING NA TIONAAL POSTZEGELFONDS, welk» zich bezighoudt met het inzamelen van postzegals ten bate van de t.b.e.- bestrijding, is gevestigd: Van Deven- terlaan 49, Voorburg. Toezending van grote partijen gebruikte postzegel» aan het depót, p.a. de heer M. Voois, „Ons Huuske", Wekerom (Geld.) Zuiver en ontsmet uw huid met de helder vloeibare D.D.D. De jeuk bedaart, de ziektekiemen worden gedood en de huid geneest GENEESMIDDEL TEGEN HUIDAANDOENINGEN (Advertentie, Ing. Med,) JxLlr, .haJr. MlW» palmsoort van groot tot klein, groei de er in overvloed. Het was er heerlijk koel en verfrissend, een oase van groene schaduwen in het onverander lijke blauw en goud van de woestijn. Toen ze weer in het zonlicht kwa men, liepen Mara en Gary voorop ,en bij de uitgang van de grot stond een klein oud gerimpeld mannetje met een groene tulband ten teken, dat hij in Mekka was geweest, op van zijn zit plaats en ging op hen toe. In de ene hand droeg hij een tas, in de andere een blad; en: „Dame toekomst voorspellen in zand!" stelde hij voor. „Zie!" Hij stond stil en tekende een paar ongelooflijk snelle hiëroglyphen in het zand aan hun voeten. „Ik zie een blonde valse man niet goed voor dame o, ik kan dame veel vertellen!" Hij zwaaide het blad in hun gezicht en Gary, die plotseling boos werd, duw de hem ruw opzij. „O, Gary! Hoe kun je!" riep Mara verontwaardigd. „Nou, die kerels zijn verrekt lastig en hinderlijk", gromde Gary gemelijk; en toen kwam er een lange gestalte naar voren, nam de oude man op en zette hem heel voorzichtig en zacht weer op zijn voeten. (Wordt vervolgd) Een menig maal gebruikte zegs wijze, die in ons land gebezigd wordt, is die van zo doof als een kwartel". Is een kwartel nu werkelijk zo doof als wij veronder stellen? Helemaal niet, het beestje kan net zoveel horen als het zelf ver kiest, alléénverkeert hij fn gevaar, dan kan hij zich heel stil houden en verroert zich tot geen enkele prijs. Hij kan zozeer door vrees bevangen worden, dat hij zich zelfs niet beweegt, wanneer vlak bij hem luid geschreeuwd wordt of men een kogel afvuurt. Hij kan zich dus doof houden, doch werkelijk doof zijn is niet op hem van toepassing. Dit blijkt ook wel uit de zegswijze, die de oude Romeinen er op na hielden, n.l.: „Surdior turdo", vertaald: dover dan een lijster; in bepaalde ge deelten van ons land spreekt men wel van: „Zo doof als een ekster". Hier zijn weer de vragen zonder antwoord: 1. Waar liggen de den 2. Neemt U eens de sche ABC-eilanden. 3. Wat ie een „achterapostel"? 4. Wanneer vieren wij „Silvester- avond"? Waarvan is „nylon" afkomstig? 5. Wie is de uitvinder van de „bliksemafleider"? 7. In welke gemeente staat het kasteel „Nijenrode"? Waardoor is de „Langstraat" bekend? 9. Hoeveel km. telt een Marathon- wedloop? 10. Wie noemden zich in Wereld oorlog H de „Maquisards"? „Fidzji-eilan- West-lndi- t

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 8