De luxueuze kant van onze garderobe
Poës ie-album
f Pim. Pani en Pom in Zwitserland j
Puistjes
<iMin
GESLAAGD...
In de greep van de woestijn
JIMMY BROWN ALS AUTORENNER
Aanschaf van een avondjapon eisi overweging
Cocktailjurk veiliger
Vrouwenpraai
bfLbefceti!
HILVERSUM
Hersengymnastiek
60. De zwaai, die de Meteoor 2 maak
te, was fantastisch. Jimmy's wagen
draaide tweemaal om z'n as, daarbij
zulk 'n stofwolk opwerpend, dat de toe
schouwers die uit de verte toekeken,
dachten dat de twee wagens tegen el
kaar op gevlogen waren. Er waren er
bij, die stampvoetten van spijt. „Alsje
blieft", zei een meneer geërgerd, ,,'t Is
gebeurd, hoor. Ze zijn tegen elkaar aan
geklapt, maar in plaats, dat dat nou
eens vlak voor onze ogen gebeurt, zo
dat we tenminste waar voor ons geld
krijgen, gebeurt 't ergens heel in de
verte .Ik geloof, dat ik maar 's naar
huis ga, want op die manier vind ik er
niets aan". Jimmy zelf dacht één ogen
blik óók, dat hij met wagen en al bo
ven op de Betha Parisia van Signor
Armando zou terecht komen. Hij was
even een beetje duizelig van de tollen
de beweging, die hij maakte, maar toen
zag hij tot zijn eigen verbazing, dat hij
zijn tegenstander voorbij was gescho
tenZo af en toe moet 'n mens een
beetje geluk in z'n leven hebben", mom
pelde hij, terwijl hij met een opgewekt
gezicht de race voortzette.
LIET valt niet altijd mee, om zich aan
te schaffen, wat men leuk en aar
dig vindt. Het is onder de huidige om
standigheden vdbr menige vrouw zelfs
moeilijk een nieuwe jurk of mantel te
kopen. Er dient gewikt en gewogen te
worden, alvorens men de stoute schoe
nen aantrekt en een winkel binnen
stapt. Vooral een mantel loopt bedui-
Misschien hebt u ook nog zo'n geval
thuis in de kast liggen. Er staat „Poe-
sie" buiten op de foeilelijke band, en
de witte bladen zijn beschreven, in
verbleekte ronde kinderletters, met
allerhande wonderlijke rijmproeven over
vergeetmijnieten aan een murmelend
beekje en dichters die naar hunne ve
der grijpen.
Aan zo'n blad moest ik denken, toen
ik dezer dagen toevallig een dun boek
je in handen kreeg, zo fijn, zo boeiend,
zo ongelofelijk vieux jeu, dat ik al le
zend alle besef van de werkelijkheid
verloor. „Mai óu sont les neiges d'
antan?" staat er voorin, en inüerdaaa-
„Waar is de sneeuw van voorverleden
jaar? Waarheen is, onherroepelijk, de
lieflijkheid, de rust, de esprit gevlucht
waarvan de zachte beschaafde stem m
dit boekje van amper vijftig bladzijden
verhaalt?
Jong goed, dat zweeft bij de Synco
pated Tophatters en zich alleen maar
boksend/en hakken stampend verma
ken kan, moet deze bladzijden vooral
niet inkijken. Want het is ongelofelijk
hoe saai, hoe stil, hoe primitief er om
streeks 1890 geleefd werd. Gelééfd....
Stelt u zich voor: het Gooi was toen
nog een landelijke streek, waar af en
toe een eenzaam .buiten aan de straat
weg stond te dromen.
Ja, men ondernam wereldreizen in
die tijd. Van Amsterdam naar Noord-
wijk was een hele onderneming, maar
een plezierige. Eerst met het spoor naai
Piet Gijzenbrug (wij leerden het nog
op school, u ook?) en dan met een
tentwagentje naar Noordwijk.
Albert Verwey, de dichter en zijn
mooie levendige vrouw Kitty van Vlo
ten woonden er 'op Villa Nova, waar
een sein tot stoppen uithing voor de
tram naar Rijnsburg. Kitty was met
alleen mooi maar ook ongelofelijk voor
uitstrevend. Zij liet, waar alle dames
buitenshuis zomin zonder hoed als zon
der handschoenen zouden lopen haar
rossige krullen vrijuit waaien in de
zeewind. En droeg losse jasjes van
Finse geweven stof. denk u dat in, ter
wijl alles wat vrouw was zich reeg en
inpende van de oksels tot de knieën.
En de duinen geurden toen nog, op
warme zomermiddagen, naar bloemen
en kruiden, de tijm boven alles uit.
Kom daar nu eens om: de duinen zijn
drooggezogen door de waterleiding, ei
de heerlijke flora, Jac. P. Thijsse's won
derland, heeft zich voet voor voet te
ruggetrokken.
O, u moet lezen van die dorpswaarts
kerende schapen in Drente, van de
Sinterklaastafels en de Kroningsfees
ten, van de stilte en de verfijning, de
schilderachtigheid en de ruimte. Om
dan. opeens, op te schrikken van het
vreemd verhaal van een artistiek be
gaafde, langzaam tot krankzinnigheid
vervallende vriendin....
Die duistere finale maakt het boek]e
niet somberder, maar wel echter. Diep
in was de mens toch niet zoveel anders
dan nu maar ach, hoe prachtig was
het leven. U moet het boekje eens e
zen, als u van gedroogde bloemen
houdt. „Jeugdherinneringen" van Marie
dend in de papieren. Hoe het ook zij,
men is nu eenmaal vrouw om, als men
het begeerde niet kan kopen, toch
meer dan eens een blik in de étalage
te werpen, waarin het ligt uitgestald..
Heus, men zal in Parijs niet iedere
vrouw zien wandelen in kleding, wel
ke heet van de naald door de mode
ontwerpers de wereld wordt inge
stuurd. Een schrale troost, zult u zeg
gen. Toegegeven, evenals het toch wel
interessant is te weten, met welke
nieuwtjes Jacques Fath, Dior, Schia-
perelli en anderen ons confronteren.
Dat zijn dan ditmaal de avondrobes,
welke vooral in het seizoen van uit
gaan in het brandpunt der belangstel
ling staan.
Kant is hier „crème de la crème!"
Mooi, maar.... kostbaar. Natuurlijk
valt niet te ontkennen, dat met na-
maakkant bekoorlijke resultaten te be
reiken zijn, maar ook dit surrogaat is
nogal prijzig. Meestentijds zijn het
overrokken, welke van deze stof zijn
gemaakt; voorwaar geen halve maat
regel, want minstens drie meter zijn
gemoeid met een ruimvallend model.
Hoewel het, vanzelfsprekend, pret
tig is, als men aan de laatste mode
kan meedoen, behoeft men zich geens-
Cremers.
SASKIA
zins de mindere te voelen, wanneer de
portemonnaie anders decreteert. Er
zijn immers alleraardigste modellen te
koop, welke juist binnen de grenzen
vallen. Verder heeft men in goede
stoffenzaken vele Franse modeplaten,
aan de hand waarvan men voordelig
gebruik kan maken.
Pas echter op voor de kwaliteit van
de stof; deze mag niet kreuken, even
min pletten! Anders kan het gebeuren,
dat men een dame ontmoet, die een
schattig model „robe du soir" draagt
en op de rug gezien ereen beetje
bespottelijk uitziet. Wil men geen
risico lopen, dan is men veilig met een
cocktailjapon welke practisch altijd
draagbaar is. Dit vergt minder stof van
betere kwaliteit voor het zelfde geld.
Met al, het aanschaffen van een
avondjurk eist veel overweging. Moge
het bovenstaande er toe medewerken,
het probleem te vergemakkelijken!
RITA.
i
MOTECHTHEID
blijft, óók na
herhaald wassen
en chemisch
reinigen
L
(Advertentie. Ing Med.,
laatsing van dez$ stukken betekent
niet, dat de redactie met de inhoud
instemt. Zij acht kennisneming
ervan wel van algemeen belang.
GEMEENTEPOLITIEK
DE HEER CHR. G. TE ENKHUIZEN
zond ons een uitvoerig ingezonden
stuk, waarin gepolemiseerd wordt
tegen een artikel in nummer 5 van cie
„Enkhuizer Harinkjes", een uitgave
van de A.R. Kiesvereniging „Nederland
en Oranje". Het handelt over de ge
meentepolitiek, zoals deze in Enkhui
zen wordt gevoerd.
„De door schrijver bedoelde nota's
vanGed. Staten worden steeds naar
de secretarie gedirigeerd om op de
onderscheiden posten een toelichting
samen te stellen als advies aan burge
meester en wethouders.
Met dit geval schijnt het echter wel
enigszins anders te liggen omdat,
voorzover mij bekend, de secretarie
geheel onkundig is van een stuk van
Ged. Staten als waarvan in dit stukje
gewaagd wordt.
De burgemeester schijnt dit stuk on
der zich gehouden te hebben, hij heeft
vergeten dit besluit aan de raadstuk-
ken toe te voegen en heeft er ook geen
mededeling van gedaan in de laatst
gehouden besloten zitting. Het is dan
ook zeer onbehoorlijk van de redac
teur van dit Anti-Revolutionnaire blad
om zonder enige grond het ambtena
rencorps ter secretarie een dusdanige
trap te geven. Hij benadrukt zijn ver
dachtmaking door „Of te Enkhuizen"
gespatieerd te laten afdrukken. De
schrijver heeft deze fantasie blijkbaar
nodig om ook de raadsfractie van de
Partij van de Arbeid een smeer te kun
nen geven.
Wanneer ik nadenk over de vraag
waarom sommige Anti-Revolutionnai
re mensen toch zo hun best doen de
verhoudingen in de raad grondig
kapot te slaan, dan kan ik tot geen an
dere conclusie komen dan dat de
wrevel over de mislukking van het z.g.
betere gemeentebeleid een rol speelt.
Onze fractie heeft steeds een waar
schuwende stem laten horen, men heeft
er geen aandacht aan geschonken. Ik
vrees, dat helaas de tijd,niet ver meer
is, dat het toezichthoudend college in
Haarlem van zijn misnoegen over
de gang van zaken in onze gemeente
blijk zal geven en dat zou niet ten
onrechte zijn".
Naschrift van de redactie: Wij
houden ons bescheidenlijk op de
achtergrond. Trouwens wat doet
onze stem in het koor der politici?
Wèl hebben wij deze opmerking:
Het is een goede journalistieke ge
woonte, dat aanmerkingen op
stukken in een krant of tijdschrift
in de rubriek „Ingezonden" van
diezelfde krant worden geplaatst.
De redacteur van het A.R.-blad
had zich zeer heslist aan deze voor
treffelijke gewoonte moeten hou-
<ien.
VOLKSONDERWIJS
DE HEER A. K. TE ALKMAAR
heeft enkele opmerkingen naar aan
leiding van de mening van de heer
Hoytink over het bijzonder en open
baar onderwijs, zoals die tijdens de
behandeling van de gemeentebegro
ting tot uitdrukking is gekomen.
Hij zegt, dat „de heer Hoytink o.m.
opmerkte, dat „het bijzonder onderwijs
regel en het openbaar onderwijs uit
zondering" zou moeten zijn. Een op
vatting, die door voorstanders van het
openbaar onderwijs in de Raad onge
twijfeld weersproken zal zijn.
Het is mij niet duidelijk, waarom de
heer Hoytink bij de behandeling van
de gemeentebegroting deze uitspraak
moest doen. Hij kent als de beste de
verhouding bij het onderwijs en
weet, dat de zorg voor het Openbaar
onderwijs aan de Overheid is opge
dragen. Tot deze Overheid behoort
ook de Gemeenteraad. Nochtans zou.
volgens een lid van deze Raad, het
openbaar onderwijs „uitzondering"
moeten zijn!
Wat zouden, wanneer deze gedachte
volledig werkelijkheid zou worden,
de gevolgen zijn? Een versplintering
in talloze kleine schooltjes, tot schade
van onderwijs en opvoeding; een fan-
59. De Boze Beer was nu zo woe
dend. dat hij niet meer naar rede luis
teren wilde. „Wij hebben uw touw
helemaal niet gestolen! Dat heeft Bollie
voor ons gehaald", riep Pim veront
waardigd. „Ook dat nog", riep de beer
woedend. „Niet voor je wandaden dur
ven uitkomen hè? Nee, mijn arme kind
belasteren, die zich nu niet meer ver
dedigen kan! Maar mannetje, ik heb je
voetsporen gezien. Draai er dus maar
niet om heen!" En zo stonden de Boze
Beer en Pim, Pam en Pom samen ruzie
te maken en geen van hen vieren dacht
er aan om eens even in de diepte te
kijken. Dan hadden zij dadelijk kunnen
zien dat Paultje en Bollie helemaal
niet verpletterd waren, maar ieder aan
een kant van 'n rotspunt hingen te
zwaaien. Maar zowel de beer als Pim,
Pam en Porr waren ^r van overtuigd
dat de twee arme dieren ongelukkig
aan hun eindje gekomen waren. „Maar
denk niet, dat ik het hierbij laten zal",
vervolgde de Boze Beer. „Hiervoor-zul
len jullie boeter jongetjes of mijn
naam is geen Boze Beer meer." „Zorg
dan maar, dat je ons krijgen kunt", riep
Pim en zette liet meteen op een lopen.
En Pom en Pam er achter aan. „Hier
jongens, de boom in. Dan zijn wa
veilig", riep Pim zodra zij bij een grote
boom waren aangekomen. „Die beer
denkt natuurlijk niet, dat wij zo goed
klimmen kul nen".
tastische stijging van de kosten en een
ramp voor de volksgemeenschap".
Naschrift van de redactie: Wij
zijn niet sterk in jaartallen, maar
wanneer speelde de „schoolstrijd"
zich ook weer af?
SNEEUWGEVOLGEN
DE HEER J. K. TE ALKMAAR
heeft tijdens sneeuwval van de afge
lopen dagen een bakker met trekken
geholpen. Hij verdiende daarmee f 8.50.
Inzender is evenwel werkloos en ge
niet steun. Bij het innen van het
steunbedrag werd die 8.50 afgetrok
ken.
„Ik heb die dag dus maar 70 cent
verdiend. De schade aan mijn schoe
nen is groter. Ik kan me voorstellen,
dat een gedeelte wordt afgetrokken.
Maar alles? Neen, dat lijkt me niet
billijk".
Naschrift van de redactie: Hele
maal bevredigend is deze regeling
inderdaad niet. Van de andere
kant moet inzender in het oog hou
den, dat de Staat hem steunt. Zodra
hij zelf inkomsten heeft, trekt de
Staat zich terug.
GOEDKOPE MARKTEN
DE HEER J. S. TE ALKMAAR
vraagt, waar de tijd gebleven is, dat
„de middenstand een halve ton en
meer tegen een verbouwing kon
gooien. Nu is het leuke, dat die mid
denstand met een scheef oog naar de
markt gluurt.
Wist U, dat de marktkoopman, die
per auto de markten bezoekt, mis
schien meer onkosten heeft dan menig
winkelier?
Verder krijgen we een braderie. Dit
is óók wel een verkapte markt, maar
dan met middenstanders.
U kunt het rustig aan de huismoe
ders overlaten, wat ze kopen".
Naschrift van de redactie: Wie
wil het kwalijk nemen, dat ieder
geld probeert te verdienen, waar
hij meent dit te kunnen?
BOUW-MOEILIJKHEOEN
De GEZAMENLIJKE AANNEMERS
VAN ANNA PAULOWNA zijn zeer
gebelgd over een raadsvergadering al
daar, waarin met betrekking tot het
verbouwen van de oude school te
Kleine Sluis werd opgemerkt, dat
„het werk onmogelijk door de plaatse
lijke aannemers kon worden uitge
voerd en dat B. en W. zich derhalve
in verbinding hadden gesteld met een
aannemer te Huisduinen".
De aannemers zijn van mening, dat
in het openbaar hun capaciteiten in
twijfel worden getrokken. Zij willen
en kunnen het werk voor hetzelfde
bedrag uitvoeren.
„Ook voor ondergetekenden is het
nu een stille tijd en bovendien voor
vele arbeiders in onze gemeente. Een
groot gedeelte van het werk kan wor
den uitgevoerd met arbeiders uit
eigen gemeente".
DANK ZIJ
Bekende
schriftelijke cursus
Hoo'dcorresp VTH ex
(Advertentie, log. Med..
24)
„Ja, nu begrijp ik het", knikte Jane.
„U heeft natuurlijk gelijk. Ik veronder
stel dat het uw bedoeling is dat El
Araish en zij" inkomsten uitsluitend
voor de ben Hasrifs zullen zijn?"
Hij knikte.
„In het algemeen gesproken wel. De
mensen werken goed en door ons irri
gatiesysteem wordt de grond vrucht
baar gemaakt, zodat we ons practisch
zelf kunnen bedruipen. Bovendien .ok
ik kamelen en vele lieden verdienen
hun brood met hef weven van kameel
haar".
„Nou. het is werkelijk aardig van u
om me dit allemaal te laten zien.
Sheik". Jane besefte dat hij er niet
het type naar was van alles tekst en
uitleg te gven, dus ze waarderde deze
explicatie zeer. „Ik apprecieer het erg,
u doet hier prachtig werk en ik zal de
laatste zijn om het voor u te beder
ven".
„Daarvan ben ik overtuigd". Hij
wendde zich naar haar toe en ze wis-
door:
MARJORIE VERNON
selden een vreemde blik, een blik van
wederzijds begrip, ja haast van sym
pathie.
Intussen maakten Mara en Gary van
deze gelegenheid gebruik om samen
te praten.
„Wat geloof jij dat de bedoeling van
onze gevangenschap is, Gary?" vroeg
het meisje.
„Een losgeld. Wat zou het anders
kunnen zijn?"
„Ik weet het niet". Ze fronste haar
voorhoofd. „Hij lijkt me rijk genoeg"
„Waarschijnlijk is hij op die mrnier
aan zijn rijkdommen gekomen", merk
te Gary somber op.
„Daar zou wel een enkel losgeld voor
nodig zijn om een dergelijke stad op
te bouwen en r orde te houden". Ma-
ra schudde haar hoofd. „Maar het is
prachtig, vind je niet Gary?"
Hoewel ze niet zeer bereisd was, was
ze toch getroffen door het verschil tus
sen de pracht en praal van deze stad
met zijn palmen en tifinen en de sme
rige stinkende inboorlingendorpen en
steden die ze onderweg waren gepas
seerd.
„Um. Voor een inboorlingenstad niet
zo gek. Maar geef mij Londen maar
met Piccadilly, Bondstreet en de rest"
„Ik weet het nog niet". Er kwam
een dromerige blik in Mara's ogen.
„Het Oosten heeft iets dat je vast
houdt, een soort betovering die je
niet kunt verklaren of onder woorden
brengen, maar die je toch te pakken
heeft".
„Mij niet", antwoordde Cromer nors.
En toen:
„Ik ben een boon als ik iets snap
van die juffrouw Frask van jou", zei
hij plotseling van onderwerp veran
derend.
„Moet je haar nou eens zien kletsen
met die verdomde inboorling, met dat
zwijn dat ons gevangen houdt".
„Dat weet ik". Mara fronste haar
voorhoofd „Ze schijnt niet zo'n ver-
schrikkel:"ke hekel aan hem te heb
ben. Ik moet toegeven dat ik haar ook
niet begrijp."*
De tocht, die Amid voor hen had uit
gestippeld was bijna ten einde, maar
eerst leidde hij hen in een fraaie pal-
mengrot, en ze stegen af en wandelden
in twee paren met de teugels over de
arm. Koele waterstroompjes gleden
over gladgepolijste rotsen en iedere
De vraag, die -deze aannemers op
werpen is, of B. en W. werken bij on
derhandse aanbesteding mogen laten
uitvoeren. „Het luttele bedrag van
ƒ36140.— kan direct worden betaald
en wel met het extraatje der onder
nemingsbelasting". De schrijvers mer
ken op, dat dat óók hun belasting
geld is.
De aannemers vragen zich af of op
deze wijze de belangen der eigen ge
meentenaren goed worden gediend.
Naschrift van de redactie: Dat
vragen %)ij ons ook af. Van de an
dere kant moeten wij opmerken,
dat deze beslissing ons onbegrijpe
lijk voorkomt, indien er niet méér
achter steekt. De overwegingen
van B. en W. kennen wij niet. Zijn
er vooraanstaanden in Anna Pau-
lowna, die ons volledig willen in
lichten?
T.O.G.
Men verzoekt ons er melding van t»
maken, dat het prachtige werk van
DE STICHTING T.O.G., die zich
bezighoudt met het brengen van ont
spanning aan langdurige zieken, in
gevaar komt door gebrek aan geld
middelen. De stichting heeft daaren
boven ernstig behoefte aan postzegel»,
verzamelzegels, lectuur, schrijfpapier,
teken- en handwerkmateriaal. Adre»
en gironummer 23655 aan mej. Mol,
Kennemerstraatweg 199, Alkmaar.
Naschrift van de redactie: Dl»
geeft, wat hij heeft, is waard, dat
hij leeft
STICHTING NATIONAAL
POSTZEGELFONDS
In antwoord op tal van vragen delen
wij mede, dat DE STICHTING NA
TIONAAL POSTZEGELFONDS, welk»
zich bezighoudt met het inzamelen
van postzegals ten bate van de t.b.e.-
bestrijding, is gevestigd: Van Deven-
terlaan 49, Voorburg. Toezending van
grote partijen gebruikte postzegel»
aan het depót, p.a. de heer M. Voois,
„Ons Huuske", Wekerom (Geld.)
Zuiver en ontsmet uw huid
met de helder vloeibare
D.D.D. De jeuk bedaart,
de ziektekiemen worden
gedood en de huid geneest
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
(Advertentie, Ing. Med,)
JxLlr, .haJr. MlW»
palmsoort van groot tot klein, groei
de er in overvloed. Het was er heerlijk
koel en verfrissend, een oase van
groene schaduwen in het onverander
lijke blauw en goud van de woestijn.
Toen ze weer in het zonlicht kwa
men, liepen Mara en Gary voorop ,en
bij de uitgang van de grot stond een
klein oud gerimpeld mannetje met een
groene tulband ten teken, dat hij in
Mekka was geweest, op van zijn zit
plaats en ging op hen toe. In de ene
hand droeg hij een tas, in de andere
een blad; en:
„Dame toekomst voorspellen in
zand!" stelde hij voor. „Zie!" Hij stond
stil en tekende een paar ongelooflijk
snelle hiëroglyphen in het zand aan hun
voeten. „Ik zie een blonde valse man
niet goed voor dame o, ik kan dame
veel vertellen!"
Hij zwaaide het blad in hun gezicht
en Gary, die plotseling boos werd, duw
de hem ruw opzij.
„O, Gary! Hoe kun je!" riep Mara
verontwaardigd.
„Nou, die kerels zijn verrekt lastig en
hinderlijk", gromde Gary gemelijk; en
toen kwam er een lange gestalte naar
voren, nam de oude man op en zette
hem heel voorzichtig en zacht weer op
zijn voeten.
(Wordt vervolgd)
Een menig maal gebruikte zegs
wijze, die in ons land gebezigd
wordt, is die van zo doof als
een kwartel". Is een kwartel nu
werkelijk zo doof als wij veronder
stellen?
Helemaal niet, het beestje kan
net zoveel horen als het zelf ver
kiest, alléénverkeert hij fn
gevaar, dan kan hij zich heel stil
houden en verroert zich tot geen
enkele prijs. Hij kan zozeer door
vrees bevangen worden, dat hij
zich zelfs niet beweegt, wanneer
vlak bij hem luid geschreeuwd
wordt of men een kogel afvuurt.
Hij kan zich dus doof houden,
doch werkelijk doof zijn is niet op
hem van toepassing. Dit blijkt ook
wel uit de zegswijze, die de oude
Romeinen er op na hielden, n.l.:
„Surdior turdo", vertaald: dover
dan een lijster; in bepaalde ge
deelten van ons land spreekt men
wel van: „Zo doof als een ekster".
Hier zijn weer de vragen zonder
antwoord:
1. Waar liggen de
den
2. Neemt U eens de
sche ABC-eilanden.
3. Wat ie een „achterapostel"?
4. Wanneer vieren wij „Silvester-
avond"?
Waarvan is „nylon" afkomstig?
5. Wie is de uitvinder van de
„bliksemafleider"?
7. In welke gemeente staat het
kasteel „Nijenrode"?
Waardoor is de „Langstraat"
bekend?
9. Hoeveel km. telt een Marathon-
wedloop?
10. Wie noemden zich in Wereld
oorlog H de „Maquisards"?
„Fidzji-eilan-
West-lndi-
t