De lange broeken niet afgezworen
ïoorjaarsstemming^)
Hei jubileum van de school
WILT U EEN
JRS
Maar een rok heeft
de voorkeur
Chinese wezen namen
paier in bescherming
We maken een poppenkamer
Een driedubbele puzzle
UooA bex&pïïëó
AAR!
ingen
ZATERDAG 1 MAART 1958
TIJDENS de laatste oorlogsjaren, toen
het een weelde was, als men een
nieuwe jurk kon kopen of maken, ging
menige vrouw er toe over om een
„lange broek" te dragen. Het werd op
het laatst een rage. Wat de warmte
aangaat was dit belangrijke garderobe
onderdeel in die jaren stellig niét te
versmaden, maar nu er weer japonnen
te kust en te keur zijn, wekt het toch
wel lichtelijk verbazing, dat menige
vrouw deze dracht niet afgenomen
heeft en de pantalon niet uitsluitend
voor sportieve doeleinden gebruikt, zo
als voor schaatsen of zeilen.
Geregeld kan men constateren, dat
onder een prima kwaliteit bontmantel
een pantalon gedragen wordt en een
en ander zelfs gecompleteerd wordt
met een hoofddoek
In Amerika is het heel gewoon, dat
bij huishoudelijk werk. gedurende kou
de dagen, onder een fleurig schort de
pijpen van.... de lange broek te voor
schijn komen. Op bijgaande illustratie
bijv. ziet men een kwieke mannequin
aan het werk in pantalon en huishoud-
schort, waarvan de „lengte" tot ver bo
ven de knie reikt. Of het practisch
is....?
De moderne schort heeft een dubbe
le voorschot met diepe zakken, welke
als bergplaats voor de panl'ap of stof
doek kunnen dienen. Meestal wordt de
kleur van dit werkkledingstuk effen ge
houden.
Voor de „little ladies" gaat men naar
de smaak van de hedendaagse jeugd te
werk: een prettig zittende rok en een
daarbij passende blouse of jack heb
ben de voorkeur, de foto's verdui
delijken dit. Allereerst een zijden
effen blouse met de uit vroeger jaren
zo bekende „pof'-mouwen. De strik,
waarmede de blouse gesloten wordt,
geeft het model iets typisch jeugdigs.
wat de jeugd van tegenwoordig, die
liever ouder dan jonger wil lijken, ze
ker niet misstaat. Dan een jack dat
men tweeledig zou kunnen maken. Met
ingezette shawlkraag of alleen een
vierkante hals, waarin desgewenst een
felgekleurde shawl kan worden gedra
gen. Men lette op de moderne sluiting,
welke bij de jonge Amerikaansen in
trek is. Laat men er echter wel aan
denken, dat ook voor half-volwassencn
geldt: een ruime blouse op een nauw
sluitende rok en een strak jack op een
zwierige, ruime klokrok. Het laatste
model jack zou men in waterproof kun
nen uitvoeren, terwijl ook in de gezel
lige ruitjes, die momenteel de eerste
viool spelen, alleraardigste effecten te
bereiken zijn.
Het ontwerp kan dus zeer goed die
nen als blouse. Gaat men daar toe over,
dan zou een klein revèrs-kraagje beter
voldoen dan de uitgesneden vierkante
hals, omdat deze op die leeftijd niet
altijd goed gevuld is.
RITA.
UONDERDVIJFTIG Chinese wezen
tussen tien en twintig jaar hebben
pater Jean Billot, de Franse directeur
van een weeshuis te Sjanhai, in be
scherming genomen. Toen de commu
nistische politie de pater wilde arres
teren, sloten de wezen hun directeur
in zijn kamer op, zodat de politie hem
niet kon bereiken. De kinderen stem
den er in toe de directeur op het
hoofdbureau te Sjanghai te zullen ko
men brengen, doch slechts indien de
politiemannen het weeshuis zouden
verlaten.
Daarop trokken de wezen, met pater
Billot door de straten van Sjanhai, al
le omstanders toeroepend: „Dit is een
goede man. Wij protesteren tegen zijn
arrestatie". Toen zij bij het hoofdbu
reau van de veiligheidspolitie waren
aangekomen, ging pater Billot naar
binnen. De wezen gingen bij de ingang
zitten en wachtten twee uur, totdat hij
weer te voorschijn kwam. Daarop ver
trokken zij, met pater Billot, weer
naar het weeshuis, waarvan deze nog
steeds directeur is.
VERSCHEIDENE AREN geleden was
ik een leerlinge van één der mid
delbare scholen in Den Haag. Sinds
dien is er veel gebeurd. Na het eind
examen werkte ik, trouwde na enkele
jaren en daardoor hield het werken
niet op, maar ging het allemaal op een
andere manier. De lange laboratorium
tafel waar ik tot nu toe aan gestaan
had werd nu een aanrecht, een nauw
keurige titratie of weging werd een
scheutje van dit, een mespunt van dat
en de leerzame excursie naar een fa
briek veranderde in een bezoek aan
een damesbeurs of kookdemonstratie.
Ook ikzelf ben veranderd, dat weet ik
maar al te goed, al zegt men bU een
ontmoeting met iemand uit die oer-
schooltijd dat ik nog dezelfde van
vroeger ben.
Zulke woorden klinken als een zoet
gefluit in mijn oren en doen mij even
vergeten dat ik al jaren in het gareel
van een klein stadje loop.
Zo'n geluid, zo'n herinnering aan
vroeger doet mijn hart een tikje snel
ler kloppen, het spoort mü aan tot
daden, het werkt pittig en opwekkend,
maar het wekt ook verlangens weer
eens echt jolig te zijn. Het prikkelt
tot een ondeugendheidje, waarvoor je
misschien later strafregels moet schrij
ven. Zo gagj het mij tenminste als ik
op een morgen de brief van het huldi
gingscomité voor de viering van het
25-jarig bestaan van de school uit de
bus haal. De brief is tevens een uitno
diging om op het jubileum te komen
en als ik er mee in mijn handen sta,
lijkt het of een koor van bekende stem-
QNZE LEZERESSEN kunnen nu
zichzelf of anderen zonder gewe
tensbezwaar een strop bezorgen, mits
zij die strop en het bijbehorende
kraagje naar het hier afgebeelde pa
troontje maken.
Zo'n stelletje van vrolijk geruite
zijde zal alleraardigst staan op uw
zware truitje en is ook heel geschikt
om een eenvoudig effen jurkje op te
fleuren. Wat meer gekleed is het van
wit piqué, waarbij u de das niet met
een strop maar alleen over elkaar ge
slagen draagt, vastgezet met een
mooie speld. Men kan er trouwens
allelrei soorten materiaal voor gebrui
ken, als het maar past bij datgene
waarop het gedragen zal worden.
Het kraagje is van dubbele stof en
sluit van voren met knoopje en
knoopsgat. U doet wel goed het van
achteren even in de jumper of japon
vast te hechten, zodat het niet scheef
kan gaan zitten. De twee einden van
de das zet u aan elkaar. Aan de ach
terkant legt u tussen de twee dwar
se stippellijntjes epn flanellen voering,
waarna u de zijkanten naar achter
vouwt en vastzoomt. Het smalle mid
dengedeelte stikt u tot de dwars-
streepjes (13) langs de vouwlijnen nog
eens door. Het patroon is gegeven
voor een halswijdte van 27 cm, maar
door er middenachter iets aan of af
te knippen, kunt u het voor iedere
maat veranderen.
ELLA BEZEMER
reet vormden alle jonge die
ren een grote kring om hem
heen en werden muisstil. De
uil glimlachte geheimzinnig
maar zei nog steeds niets.
De spanning werd té groot
en daarom riep een jonge
zwarte kraai die helemaal
vooraan zat: „Weet U het
nu, zeer geleerde uil?!"
„Ja", sprak de uil. „Het is
Wat de Uil vergeten
was
De zeer geleerde uil zat
met een diepe rimpel in zijn
voorhoofd over een dik boek
gebogen. Af en toe zuchtte
hi) eens diep, klapte het
boek dicht, liep naar zijn
grote boekenkast en begon
weer in een ander boek te
snuffelen. „Dat is me niet
duidelijk!", zei hij eindelijk.
„Daar begrijp ik riu, als ik
het zo mag zeggen, geen
snars van. Ik dacht dat Ik
werkelijk alles wist. Nee,
dit valt me van mezelf te
gen!" In gedachten tuurde
hfl het raam uit. Beneden
onder de boom, waarin de
zeer geleerde ui) woonde,
speelden een paar jonge
eekhoorntjes. Een van de
beestjes zag de uil voor het
raam staan en riep: „Weet
U het al, geleerde heer?".
De uil schudde zijn hoofd,
bromde verontwaardigd,
greep weer een ander boek
en begon er zenuwachtig in
te bladeren.
Uit het bos kwamen twee
jonge olifantjes aangehup
peld. „Weet de geleerde uil
het al?" vroegen ze aan de
eekhoorntjes. „Nee", ant
woordden de rood-bruine
beestjes. Toen kwamen er
jonge musjes, jonge beertjes
en jonge schildpadjes. Alle
maal wilden ze weten of de
uil het al wist, maar het
antwoord was steeds „nee".
De arme uil werd steeds ze
nuwachtiger. Af en toe keek
hij eens door zijn raam naar
beneden en zag dan steeds
meer jonge dieren voor zijn
boom staan. Op het laatst
was het zo'n lawaai daar oe
neden, dat hjj helemaal niet
meer kon nadenken. Brom
mend viel hij in een stoel en
sloeg zfln vleugels voor zijn
ogen. Of het nu déardoor
kwam of door iets anders
weten we niet, maar ineens
sprong hij met een lachend
gezicht op, trok zijn jas aan
en vloog naar beneden. Di
me ineens te binnen gescho
ten!" Er ging een gejuich
op' onder de jonge dieren.
„Hoera!", riepen ze door
elkaar: „De geleerde uil
weet het weer!" „Nu willen
jullie het natuurlijk óók
graag wetenvervolg.
de de uil, „toen alles weer
stil was. „Nu, knoop het dan
goed in je oren. Het is 16
Februari. Ja, op 16 Februari
ben ik jarig, dat was ik nu
toch helemaal vergeten!"
Weer ging er een gejuich
op. De eekhoorntjes zwaai
den met hun pluimstaartjes
en de olifantjes trompetter
den met hun slurfjes. „Maar
het mooiste van alles is!",
ging de geleerde uil verder,
„dat het vandaag juist 16
Februari is!" Ineens was het
feest. De hele woning, nee,
de hele boom waarin de uii
woonde werd versierd. Da
jonge diertjes dansten rond
totdat de zon onderging.
Toen kwamen de vaders en
moeders uit het bos om hun
kinderen mee naar huis te
nemen en vlug in hun bedjes
te stoppen.
We gaan een tafel en zes
stoelen maken voor een pop
penkamer. Als je de teke
ning hiernaast goed bekijkt
zul Je direct begrijpen wat
de bedoeling is. Het beste
kun je op stevig, buigzaam
papier of dun karton van
40x16 cm. ruitjes trekken
van lxl cm. en dan de hele
tekening daarop overnemen.
Er komen dan alleen nog
4 extra rugleuningen bfléén
voor een leunstoel en 3 voor
gewone stoelen. Gebruik
tube-iijm, die houdt goed en
droogt snel. Natuurlijk het
ameublementje een leuxe
kleur geven en op de stoel
zittingen een aardig patroon
schilderen want dat is de be
kleding. De volgende week
maken we nog een paar
meubeltjes voor dezelfde
poppenkamer.
Beantwoord de twee
volgende vragen, ver.
ander de cijfers in let
ters en vul daarna de
kruiswoordpuzzle in.
1. De gewichten
van de klok zijn van
5-7-1-9-8.
's Morgens en's avonds
poets ik mijn 6-3-4-2-
9-4.
In de kruiswoord
puzzle staan nu 4
woorden van 5 letters
(1-Il-IIl-m plaats
deze in de vakjes van
het volgend figuur
(let op de Romeinse
cijfers).
Nu hebben alle letters weer een cijfer gekre
gen. Probeer nu maar eens te vinden wat er
op het reclamebord staat.
men mij tegemoet komt. Ik hoor roe
pen: „Hello girlen de wijs van „Till
we meet again" klinkt in de verte. Ik
vergeet een moment dat ik getrouwd
ben en roep hard door de gang „O.K.*
Een receptie, een cocktailparty en
op de tweede dag een schouwburg,
voorstelling. Het zou groots wordenj
Henk, mijn man, leest 's avonds da
brief en kijkt verwonderd op als ik
weer „O.K." roep. Dan haalt hij on
verschillig zijn schouders op. Ik slik
iets weg en weet dat voor hem, met
zijn drukke werk, een feest geen feest
maar een last is. Zijn baan staat als
een muur om hem heen en hij is de
gelijk als de stadswallen zelf. Hij ver
langt nooit naar een „uitje". Daarbij
voelt hij er niets voor weer een uit
gegroeid pakje aan te trekken en voor
Clown te spelen. Zo noemt hij het gaan
naar mijn reünie, mijn jubileum, het
giote feest
ALS ik 8 Juni op reis ga Is het eet!
stralende dag. Ik voel me happy.
Op weg naar het station wordt ma
door bekenden en leveranciers een
goede reis gewenst In de trein geef
ik mijn lippen een tikje rood, mijn
neus een laagje poeder. Den Haag doet
me veerkrachtiger lopen. Ik begin da
delijk buiten het station naar kennis-
sen uit te kijken. Er zullen beslist
meer oud-leerlingen om deze tijd aan-
komen. Ik fixeer hinderlijk andera
mensen omdat ik in iedereen iets van
vroeger hoop te zien. Mijn hoofd staat
op knikken, mijn mond op glimlachen.
Zo nader ik de straat van mijn school.
Er is een stille ontroering in mij.
Wat ben ik in lang niet hier geweest.
Kijk, op de hoek is nog dezelfde boek
handel. Ook Mr. de Gooyer woont nog
in het huis met de luiken. De straat,
met aan het einde de H.B.S. lijkt nog
even lang als vroeger. Ik probeer of
ik nog op de trottoirband kan lopen
en bedenk dat het naar goed is, dat
Henk er niet bij is. Een auto haalt mij
langzaam in en de bestuurder kijkt
nieuwsgierig naar mij om en maakt
dat ik weer veerkrachtig in mijn nieu
we mantelpak voortstap. Het is net
of die heer wat zoekt, waarom zou hij
anders zo langzaam rijden? Zou hij
misschien ookWas dat niet John
van Arkel, die leuke jongen die al
vroeg naar zee is gegaan? Och na-
tuurlijk, mannen komen met auto's.
H.B.S.-jongens van vroeger zijn nu
ingenieurs, leraren of vlotte zee
officieren.
Halverwege de straat keert de auto
om en rijdt nu langs het trottoir waar
ik loop, weer tegemoet. Een meter
vóór mij stopt hij. De heer opent het
portier, lacht vriendelijk en nodigt met
een gebaar tot zitten. Ik lach misschien
wel wat verlegen terug en wy knik-
ken beiden in licht herkennen. Het i»
moeilijk na zoveel jaren dadelijk da
juiste woorden te vinden.
Den Haag is vlot. Ik herinner mij
dat van vroeger. Ik zit, voordat ik het
goed besef in de Studebaker naast
een sportieve heer en wy geven el
kaar vluchtig een hand. De middag
begint goed! Ik zal grandioos met John
voorrijden en aan de zijde van een
gezellige, knappe causeur de komen
de uren doorbrengen. Ik geef mijn
hoed een duwtje, zodat hij iets schui
ner zit, juist zo om net „gedurfd" ta
zijn. Dan besef ik plotseling, dat da
auto nog steeds niet gestart is, dat wij
nog niet in de richting H. 'B. S. rijden.
In een ruk glijdt mijn blik over da
gehandschoende handen, die het stuur
vasthouden, naar het gezicht onder da
bruine hoed. Mijn ogen grazen, al3
een paard in de lentewei, elke trek,
elk rimpeltje op het gezicht naast mij
af, in de hoop iets bekends te ont
dekken, maar mijn buurman kijkt mij
slechts vragend aan. Dan klinkt het
heel vriendelijk: —Zegt U het maar,
waar wilt U heen? La Marina in
Scheveningen of liever naar Noord-
wijk?
De vlammen slaan mij uit. Hoe lang
zit ik hier al? Minuten, seconden? Ik
begrijp plotseling alles, het is John
helemaal niet.
Dan ruk ik het portier open en sta
weer buiten, maar zie nog net, dat da
heer mij half medelijdend, half ge-
amuseerd nakijkt.
Ik verlang plotseling hevig naar
Henk, naar ons stadje, naar klein
steedse veiligheid en zou het liefsta
maar meteen naar huis gaan. Maar
omdat ik niet zonder enig contact met
de school wil terugreizen, ga ik dan
toch nog even naar de receptie, ge
sterkt door de zekerheid dat ik van
avond beslist onder de schemerlamp
voor Henk een gezellige theetafel in
richt.
Hoe heb ik ooit zo onwijs kunnen
zijn om alleen naar hier te gaan en te
denken dat ik een leuke avond zonder
hem zou hebben. Ik weet opeens dat
ik iets in mezelf overwonnen heb en
dat ik de rest van de avond, als mijn
ijverige man over zijn bureau gebo
gen zit, de tijd zal besteden om als
vreugdekreten mijn strafregels t9
schrijven. Zo in de geest van:
Boontje komt om zijn loontje!"
Boontje komt om zijn loontje!
PETRA
rmen van
;t kunnen
les vindt
ïr, in Pa-
JKMAAR.
eelnemen,
;nt te mel-
succes.
.S. in de
tond door
Mens.
19.30 uur.
goede aan
Boorder,
:n de zaal.
xachten.
aren over
iwe Jacob
m dragen
angrijkste
is hij dan
i verstaat
hem en
Een geklede comlinatie, bij uitstek
geschikt voor receptie en cocktail-
uurtje, is een mouwloze blouse
van zwarte kant en een klokken-
de rok van cotton satin.
brand
Dit charmante v00' aurs^o :dje van
het Parijse modehuis, I onnier,
draagt de naam „Bibi"
Mies moet morgen vroeg
per trein
Naar haar oompje
Boudewijn.
Twee grote koffers staan
gereed
En ook haar hoed en
Zondagskleed.
De wekker wordt op
zes gezet
En dan stapt Miesje
mel in bed.
De volgende morgen,
oh wat zuur,
Springt Miesje op om
0 uur.
Miesje, Miesje, wat
een strop,
Je draaide 't wekkertje
met opt
