Nieuwe ambassadeur van Amerika
De laatsten der
bij het Kremlin
Akkertje
vieren feest in Kaapstad
Overuren zijn weer lonend
voor de Britse arbeiders
Kennan kent taal, politiek en
psychologie der Russen
Over notulen
gesproken
Grote belangstelling voor de
„Johan van Oldenbarnevelt"
„Bidt tot God, maar
help zelf mee
KiespSjn
Koninklijk décor voor
Koninklijk bezoek
In Australië bestaat
Modern emigrantenschip wekt veel bewondering
Gunstige invloed op de
emigratie uit ons land
Gebakken sprinkhanen staan klaar
„UQ vrouw IS dlS QTdSp als gras, dat af gevreten wordt en altijd in de woestijnen van Zuid-West
België gaat zijn
wegen verbeteren
Onhoudbare toestand
loopt ten einde
Maar het leven wordt
duurder
de
„Mr. X." de sterke man onder de diplomaten
ZATERDAG 23 MAART 1953
(Van onze correspondent In New York)
^LS EEN HAMERSTUK heeft de Amerikaanse Senaat de benoeming van George
Frost Kennan ais Ambassadeur van de V.S. te Moskou goedgekeurd. In Mei
zal deze intellectueel die dank zij zijn kennis van Rusland, 's lands taal, poli
tiek en psychologie ln staat was een politiek te formuleren, die beoogde Rusland's
voortdurende infiltratie-pogingen in Europa en Azie te beteugelen naar zijn
nieuwe post vertrekken. In Amerika en Europa koestert men omtrent de wijze,
waarop hij zich van zijn nieuwe taak zal kwijten „de grootste verwachtingen",
En dit is precies wat George Kennan zeer bezwaart.
rvEZE 48-jarige „sterke man" is, vóór
alles, een functionaris van het
State Department, een politiek ana
lyst en een ietwat professorale figuur.
Het' is zijn kracht in zijn politieke den
ken en zijn conclusies theorie en prac
tijk der internationale verhoudingen
te kunnen samenvatten. Kennan is
echter wel degelijk een man van de
daad. Maar hij is te zeer diplomaat om
ook maar een ogenblik de illusie te
koesteren, dat hij op korte, of zelfs
langere termijn er in zal slagen de
Amerikaans-Russische betrekkingen op
een aanzienlijk soepeler niveau te
brengen.
Die verwachting bestaat, helaas,
onder de vele stuurlui-aan-de-wal, die
gedurende de laatste vier jaar de ra-
zend-snelle promoties hebben gadege
slagen, die George Frost Kennan heb
ben gemaakt van een onbekend func
tionaris tot één van Amerika's meest
vooraanstaande diplomaten.
gEORGE KENNAN werd in 1933 door
het State Department naar Mos
kou gezonden om als kwartiermaker
te dienen voor de eerste Ambassadeur,
die Washington sedert de erkenning
van het rode regime naar Moskou zond.
Hij bleef er vier jaar als assistent van
Ambassadeur William C. Bullitt. In de
daaraan voorafgaande Jaren had hij
zich het Russisch reeds eigen gemaakt.
Kennan is derhalve meer gespeciali
seerd ten aanzien van Russische aan
gelegenheden dan één van zijn voor
gangers.
Later, nadat hij een rapport had ge
schreven over de Russische motieven
in Perzië, wordt hij „de" adviseur voor
alle Russische aangelegenheden. Het
waren zijn denkbeelden, die om
streeks 1947 —leidden tot de politiek
van beteugeling, die zich inmiddels
heeft ontwikkeld tot een practisch be
leid, waarvan men als voorbeelden het
optreden de U.N. in Korea kan noe
men, en niet minder de keten van
gebeurtenissen, die via Marshall-plan
heeft geleid tot het concept van een
Atlantisch Pact als een weerbare ge
meenschap.
,Mr. X."
J-JET was deze gedachte, die het State
Department graag in breder kring
wilde propageren. Men koos daarvoor
het tijdschrift „Foreign Affairs". En
daarin schreef George Kennan een
Dit is de Amerikaanse soldaat John
J. Lukasik, die dienst doet in het
vooruitgeschoven kamp te Moesan-
Ei in Korea. Hij streept de datum
op de kalender af. Zijn linkerhand
rust op de stapel officiële verslagen
van de wapenstilstandsbesprekin-
Ben in Korea. De stapel is een vol
ledig verslag van de besprekingen,
welke nu sinds eind Juli 1951
voortduren.
GEORGE F. KENNAN
naar Moskou
samenvatting van zijn denkbeelden
onder het pseudoniem „Mr. X".
Deze bleken in 1947 zó sensationeel
en moedig te zijn, dat de pers niet
langer tevreden was met een .signering
van het artikel, die niet duidelijk aan
toonde van welke kant deze denkbeel
den werden gespuid. Aangezien in dit
land niets lang geheim kan blijven,
duurde het niet lang voor Mr. X een
nationale figuur was geworden.
TOEN hij in 1950 om een studieverlof
verzocht, zei men: „Kennan gaat zich
voorbereiden op zijn derde bezoek aan
Moskou". Het was duidelijk, dat een
man van zijn capaciteiten, van zijn
begrip voor en kennis van de Sovjet
Unie éénmaal naar Moskou zou worden
afgevaardigd.
Toen Kennan's benoeming bekend
werd zond „Tass" allerlei bedekte be
dreigingen de wereld in, waarvan de
strekking was, dat Kennan in Moskou
nooit persona grata zou kunnen zijn;
Teminder omdat hij de geestelijke va
der was van 't project, dat de Russen
althans had verhinderd zonder veel
strijd of moeite hun hegemonie aan een
groot deel van de wereld op te leggen.
Het Kremlin had echter een neven-
overweging, op grond waarvan het
1 logst wenselijk was Keiman wèl te
aanvaarden: Kennan's denkbeelden om
trent de Sovjet Unie zijn gemeengoed.
Het Kremlin heeft hem derhalve „door".
De machthebbers geloven in staat te
zijn, dank zij de uitvoerige analyses,
(i zij hebben gemaakt over Kennan's
persoonlijkheid, de nieuwbenoemde
raerikaanse Ambassadeur vóór te zijn
en vóór te blijven bij elke nieuwe diplo
matieke stap.
Ruslands vrijheid
T ENNAN'S denkbeelden over Rusland
en Amerika vindt men in een recent
oek „De Amerikaanse Diplomatie van
19001950", dat het resultaat was van
zijn eerste jaar studieverlof. Men vindt
er weliswaar geen fantastische nieuwe
projecten in, om de koude oorlog te
liquideren. Maar, professoraal als Ken
nan is, heeft hij getracht 'n nuchtere
analyse te maken van de rol, die Ame
rika's diplomatie zou kunnpn spelen bij
het oplossen van het Oost-West con
flict.
Hij schrijft: „Zolang er een duizendste
kans is een wereldoorlog te vermijden,
moeten wij die 'aangrijpen". En elders:
„Het is mogelijk, dat Rusland de vrij
heid eerder zal herwinnen door de
erosie van het despotisme, dan door
de manifestatie van een vrijheidsbewe
ging". Weer elders: „De belangrijkste
invloed, die de V.S. op de ontwikke
lingen in Rusland kunnen uitoefenen
bestaat uit de invloed van Amerika's
voorbeeld".
„Zonder vijandschap of aanmatiging
moeten wij onze onderhandelingen voe
ren en daarbij slechts onze hoogste be
langen op het oog hebben".
Dit getuigt opnieuw van het realisme
van Iiennap, een werkelijkheidszin die
bij vele Amerikaanse diplomaten ont
breekt.
Stalins garde
W/AT de Russen betreft, heeft Kennan
de mening uitgesproken, dat Sta
lin's oude garde voor een groot deel
bestaat uit lieden, wier persoonlijke
wrokgevoelens de overhand hebben
gekregen over hun gezondere en betere
inzicht over wereldproblemen. Hij acht
het niet uitgesloten, dat de nieuwe ge
neratie Russische diplomaten te zijner
(Advertentie, Ir.g. Med.J
tijd in de gelegenheid zal zijn, eigen
zienswijzen uit te dragen.
Kennan zal zeker trachten de Russen
uit het hoofd te praten dat „Wallstreet"
naar „oorlog hunkert" in de „hoop op
nieuwe woekerwinsten". Hij zal ook
zeker de vraag opwerpen in hoeverre
de Russische satellieten onder alle om
standigheden bereid zullen blijven de
vuile was voor de Russen te doen.
Maar stelt men hem de vraag, wat
zijn verwachtingen zijn voor de ko
mende Jaren, dan luidt zijn antwoord,
dat de „koude strijd" tussen Oost en
West nog tientallen jaren voortgang
kan vinden. Hij is de mening toegedaan,
dat onder de druk van toenemende
Westelijke kracht de Russen bereid
zouden zijn tijdelijk concessies te doen
met de nadruk op het tijdelijk ele
ment. Zodra het Westen dan in vast
beradenheid verslapte, zou de oude
Russische aap weer uit de mouw ko
men.
UR is echter één factor, waarmee zelfs
de Russische dynamiek geen reke
ning kan houden: de economische en
andere veranderingen in de maatschap
pij. Het communistische imperialisme
is tenslotte op zwakker leest geschoeid
dan de vrije wereld buiteh de Sovjet
grenzen. Kennan behoort tot hen, wier
diplomatieke aanbevelingen het prin
cipe inhouden van „bidt tot God, maar
help zelf ook een handje".
De skyline van New-York (Man
hattan). De Koninklijke familie zal
in deze wereldstad ee.n grootse ont
vangst worden bereid, na het
officieel bezoek aan Washington.
(Van onze correspondent te Sydney)
J^E AANKOMST van het geheel naar de hoogste eisen van emigrantenvervoer
verbouwde Nederlandse emigrantenschip de „Johan van Oldenbarnevelt",
heeft in Australië grote belangstelling gewekt. De dagbladen in Perth, Mel
bourne en Sydney raakten niet uitgepraat over de keurige indeling en welhaast
luxueuze inrichting van dit schip. Het publiek heeft vol belangstelling de be
richten en fotoreportages gevolgd. Wat men hier onmiddellijk kon constateren,
was dat de stemming onder de passagiers stukken beter was dan men op enig
eerder Nederlands emigrantenschip bad kunnen ervaren.
ingrijpende verbetering van het emi
grantenvervoer uit Nederland van
groot belang. De bewoner van het
nieuwe land vindt het niet bepaald
prettig, wanneer de nieuwelingen niet
beter waard geacht worden dan een
tweederangs-accomodatie.
JAEZE stemming, door welhaast allen
geconstateerd, toont duidelijk de
onjuistheid van de stelling: men moet
emigranten niet te veel verwennen,
want dan valt het hun in de eerste
moeilijke maanden en jaren in het
nieuwe land maar dubbel af.
De emigrant is iemand, die een zee*
grote stap genomen heeft, die zich als
het ware bewust ontworteld heeft en
die niet opziet tegen het uit de aard
der zaak wat pijnlijke proces van op
nieuw wortel schieten in nieuwe aar
de. Een onaangename reis met onno
dige ontberingen en het daarbij ko
mende gekanker is nauwelijks geschikt
om voldoende krachten op te doen.
Een prettige reis in een goede stem
ming en een kunstzinnige, smaakvolle
en rust gevende atmosfeer scheppen
de beste voorwaarden voor het onmid
dellijk geheel uitgerust en met frisse
moed beginnen aan het moeizame aan
passingsproces.
Niet alleen voor de emigranten zelf,
doch ook voor het nieuwe land Is deze
Het feit echter, dat zoals aan de „Jo
han van Oldenbarnevelt", liefst acht
millioen gulden besteed is om het tot
een ideaal emigrantenschip te maken,
geeft de Australiërs de indruk dat de
Nederlandse autoriteiten zich veel aan
de kostbare lading gelegen laten lig
gen. Zij zullen met nog groter vreug
de deze lading in ontvangst nemen.
Ook op publiciteitsgebied begint
Nederland beter met het emigratiebijl
tje te hakken dan voorheen het geval
was. De woningnood is het grootste
bezwaar, dat sommigen hier nog tegen
grootscheepse emigratie uit West-Eu
ropa hebben. Het bericht, dat de huis
vesting der nieuwelingen één der pun
ten is, waaraan Nederlands emigratie
commissaris mr. I. B. Haverman tijdens
zijn bezoek aan Australië de nodige
aandacht zal besteden, heeft ongetwij
feld een gunstige uitwerking op de pu
blieke opinie.
(Van onze correspondent in Kaapstad)
J7EN GROEP BOSJESMANNEN met vrouwen en hun kleine chocoladekinderen
weer opnieuw uitloopt; zij is als de och- A rik a.'^,zij
dat afoevrefen wordt tendstond, die na iedere nacht de hemel
weer kleur en lie.ht. e-eeft".
boontjes, de eetbakken en de vuur-
maakplek. En ik leerde met de hulp
van Piekanien en onder het goedkeu
rend en aanmoedigend gesis van de
ganse vergadering, mijn tong zo te ver-
- draaien en verrekken, dat ik in de
is ter gelegenheid van de Van Riebeeckfeesten naar Kaapstad gekomen, waar Bosjesmannentaal het woord vriend"
zij de gasten van de regering zijn. Zij zijn de nakomelingen van het oerwoud- kcn zeggen En toen het lukte maak-
volk en van de strandlopers, waarmede Jan van Riebeeck driehonderd jaar ge- ten eep paar van jongste vrouwen
leden zoveel te stellen had, omdat zij op Dinsdag het veè kwamen stelen dat zij een aantal wonderlijke danspassen.
Maandag tevoren aan hem verkocht hadden. Er is van dit volkje nog maar een n r;
armzalig klein troepje overgebleven, dat zich ophoudt in de droge woestijnen c. r-c. me n"ar de
van Zuid-West Afrika. Achttien hunner hebben nu, na een reis van 2100 kilo- \0lfl „JJ metoverdreven
meter, hun intrek genomen in tevoren klaargemaakte hutten op het immense t, m£' 11 n 1
feestterrein aan de Tafelbaai: zeven echtparen en vier schatten van kinderen. sterfelifkne '„J* achttien kleine
r\ van de oude en hij zei: „Een vrouw is Bosjesmensen. Mocht ik ooit verdwa-
Afrika: zij zullen mij opzoeken en
naar hun lager begeleiden. En van
weer kleur en licht geeft". iedere schotel gebakken sprinkhanen
7e keken, toen ik hen in gezelschap T°en streelde hij het hoofd van zijn zullen de vetste happen voor uw cor-
van de tolk Piekanien ODzocht noa achterkleinzoon en zei: „Kinderen zijn respondent zijn
een beetie vreemd in het rond- 'geen sch°°n als de zon op de middaghoogte, Ik hJjb gezegd, dat ik wel langs
van hen had in zii'h leven ooit meer hun stem is als welluidend gezang en komWat kunt Be anders zeggen bij
dan vijf /witmensen" gezien. Maar 'n hun °°g doet het hart van de vaderen ™veel welgemeende hartelijkheid?
paar zilverstukken braken het ijs en ®PsPrlngen van vreugde En alle
we waren al gauw dikke vrienden, ™w™' fie hern aldus hoorden spre-
vooral toen Piekanien hun in de fraai- klaptetn ,za?ht ln de handen en
ste volzinnen had overgebracht, dat de akten met de tong.
witman hun kinderen prachtig vond! Onsterfelijke vriend
De oudste van de troep, de eerwaarde Toen het gesprek, dat wij op de hur-
Cin'Cau, trad als woordvoeder op en ^en zlttend hadden gevoerd, ten
de anderen luisterden geamuseerd toe. cmde ^as'jmoc^ dc ,de kralensnoe
De vrouwen rookten rustig hun stenen zlen 1 l"'"
pijp. Een paar mannen maakten vuur
door het tegen elkaar wrijven van twee
houtjes (ik mocht het ook proberen,
maar bracht er niets van terecht) en
de kinderen plukhaarden elkaar, zoals
alle kinderen ter wereld elkaar pluk
haren als de ouderen zich een ogenblik
niet met hen bemoeien.
Zo zat ik temidden van de vertegen
woordigers van een vrijwel uitgestor
ven ras. Ik vroeg aan Cin'Cau hoe oud
hij was. Het antwoord was verrassend:
De man zei: „Ik ben zo jong als de wens
van mijn hart, ik ben zo oud als de te
leurstellingen in mijn leven." En mijn
toik, de zwarte heer Piekanien, voegde
daaraan toe, dat de Bosjesmannen geen
begrip van cijfers of leeftijd hebben.
Even later kwamen wij te praten over
de bptekenis van de vrouwen voor het
stamverband. Toen glommen de ogen
(Van onze Londense correspondent)
UET HUISHOUDBOEKJE van de staat, dat in tegenstelling met het huishoud.
boekje van het gezin eerst de uitgaven en daarna pas de ontvangsten raamt,
is beslist niet alleen een simpel optel- en aftreksommetje. Staatsbegrotingen zijn
er op gericht bepaalde financiële en economische tendenzen te beïnvloeden, hetzij
in gunstige of ongunstige zin. Na de oorlog, in het ene land meer dan in het
andere, is het budget ook een geducht politiek wapen geworden. In Groot-Brit-
tannië bijvoorbeeld legt men op de (partij)-politieke betekenis van een begroting
zulke overdreven accenten, dat men zich haast gaat afvragen of men de nationale
en internationale zin nog ziet.
de metaalarbeiders zijn bedoeld, zullen
de Britten worden aangespoord harder
te werken.
Critiek
TABOUR oefent scherpe critiek op de
dramatische bezuinigingen op de
voedselsubsidies. Ze beweert, dat deze
maatregel -niet in gelijke mate op alle
bevolkingsgroepen drukt en dat de ar
beidersklasse er 't zwaarst onder zal
lijden. Zonder de juistheid van deze ar
gumenten te ontkennen, zal iedereen
moeten toegeven dat subsidies op het
dagelijks distributiepakket in feite uit
den boze zijn.
Of Groot-Brittannie er door de bud-
getaire maatregelen van Butler boven
op zal komen, is een vraag, die pas aan
't eind van het jaar beantwoord kan
worden. Veel zal afhangen van de om
standigheid of de regering er in slaagt
de inflatiespiraal naar beneden ta
drukken. En dit, op zijn beurt, zal weer
beïnvloed worden door de houding der
machtige vakbonden. Zullen ze als ant
woord op de stijgende levensonder
houdskosten nieuwe loonronden eisen,
of zullen ze de Engelse arbeiders ad
viseren zich door langer en harder
werken te compenseren?
(Van onze Belgische correspondent)
Het zal voor Nederlandse automobi
listen een verblijdend bericht zijn, als
zij vernemen, dat België een grote stap
gaat doen in de richting van een ver
beterd wegennet. Over de noodzake
lijkheid van deze stap Is iedereen het
eens. De toestanden waren onhoud
baar. Volgens de statistieken door de
Administratie der wegen ingesteld, rij
den dagelijks 570.000 gemotoriseerde
wagens en 3 millioen fietsen over een
wegennet van globaal 60.000 kilometer.
Van 1949 tot 1951 is het verkeersrhyth-
me met 25 procent gestegen en men
verwacht, dat binnen afzienbare tijd
de toeneming zo groot zal zijn, dat het
automobiclpark twee of driemaal ver
groot zal moeten worden.
Bedenkt men verder, dat in 1951 op
wegen 60.000 ongelukken zijn ge-
UET Engelse budget, dat verleden
week is ingediend, is er in de eerste
plaats op gericht het pond sterling
weer tot een internationale muntsoort
van eerste rangorde te verheffen. Hier
aan moet worden toegevoegd, dat het
gezondmaken van het pond niet ten
koste mag gaan van het bewapenings
program, waarvoor, alleen in het ko
mende financiële jaar, meer dan 14
milliard guldpn, of ruim een derde van
de totale geraamde uitgaven is uitge
trokken.
Het pond sterling kan echter alleen
zijn oude plaatsje onder de zon her
overen als de Britse regering er in
slaagt de gaten in de betalingsbalans
door import-beperkingen te stoppen, de
op een schrikbarend laag peil staande
goud- en dollar-reserves voor export
vergroting te verhogen en de in alle
sectoren heersende inflatie de kop in
te drukken. Verhoging der productivi
teit, scherpere credit-contröle en ver
laging der levensstandaard zijn de be
langrijkste sleutels tot de oplossing de
zer problemen.
Geheel in de lijn van het conserva
tieve verkiezingsmanifest, heeft kanse
lier Butler gebroken met de principes
van complete gelijkheid en complete
versobering. Dit is misschien wel het
belangrijkste punt van het nieuwe,
Engelse budget. Met een enkele penne-
streek hebben de Tories de inkomsten
belasting verlaagd, terwijl ze een bij
zondere gunstige belastingregeling voor
overuren hebben getroffen.
Door deze fiscale concessies, welke
in 't bijzonder voor de mijnwerkers en
en de meegebrachte
Een groepje van de Bosjesmannen, waarmede onze correspondent
in Zuid-Afrika eeuwige vriendschap sloot.
beurd. waarbij meer dan 700 mensen
gedood en 20.000 gewond werden en
dat in het jaar daarvóór driemaal méér
mensen op de weg gedood werden dan
door arbeidson gelukken, dan begrijpt
men gemakkelijk, dat het Belgische
volk wakker geschud is en dat het
rapport, dat over deze aangelegenheid
door de Senaatscommissie van Publieke
Werken uitgegeven werd, de belang-
-t van de Schele bevolking heeft.
Men neemt officieel aan, dat het aan
tal doden met 70 procent zou afnemen,
indien het auto-, het fietsen- en net
voetgangersverkeer geheel van elkan
der gescheiden zouden worden.
Dergelijke overwegingen hebben aan
de minister van Openbare Werken de
gedachte ingegeven Van een totale her
ziening van het Belgische 'wegenstelsel.
Waar het niet mogelijk blijkt geheel
nieuwe wegen aan te leggen, zullen de
bestaande zodanig worden gewijzigd of
omgelegd, dat zij aan behoorlijke eisen,
voldoen en het verkeer kunnen opvan
gen. Bovendien is een magnifiek plan
van geheel nieuwe wegen en autostra-
das ontworpen. Voor Nederlandse wa
genbestuurders zal het stellig niet on
aangenaam zijn te vernemen, dat deze
plannen vooral, ja zelfs bijna uitslui
tend de noordelijke, dus aan Nederland
grenzende provincies van België be
treffen Zuid-België wordt erg stief-
moederlijk bedeeld, hoewel toeristen in
net zuiden ook wel enige wegverbete-
ringen kunnen gebruiken.
De kosten van deze plannen worden
wat de verbetering van bestaande we
gen aangaat, op vijf milliard francs ge
schat en wat de nieuwe autostrada's
betreft op 20 milliard. Het eerst zullen
die wegen onderhanden genomen wor
den. waaraan men reeds begonnen is te
werken, zoals BrusselAntwerpen en
Brussel—Oostende.
