Dwangbevel van de kantonrechter
is geen wondermiddel
f Veelbelovend Deens zangertje
BRUNO, DE STROPERSHOND, RUILT
HET DUIN VOOR EEN STADSTUINTJE
Bij Georg
Een psychotechnisch onderzoek
is geen examen
Menselijke dingen rond hei dier
Vrienden vonden elkander weer
Na opwindende jachten
een „rondje-om"
ER zUn nog veel meer geschiedenissen
te vertellen, die in wezen tragisch
zijn, hoewel men eraan voorbUffaat.
Men bedenke slechts het verdriet van
de dieren als men ze scheidt van hun
baas, met wie ze zo heerlUk door de
vrUe natuur zwierven. Ze zullen niet
janken, want dat mag een goede stro
pershond niet, doch ze voelen het; zoals
Bruno het voelt, nu hU daar ligt na te
mUmeren over de gebeurtenissen van
de laatste paar weken. Het slot was
voorlopig zijn komst ln de kennel,
waar grote en kleine soortgenoten hem
vijandig aanblaffen. Maar misschien
weet Bruno wel, dat het voortkomt
uit hun gevoel van minderwaardigheid.
ZU lagen altUd op hun kussentjes en
de schoot van dames; vertroeteld en
Nederland zorgi
voor oude dag
Voor twee milliard aan
verzekeringen
GEEN KIKKERS MET VEREN
Men moet eerst weten of er verhaal is
Procederen kost geld
Er komt weer leven in 't duin
Petrus' schrik
onze vreugde
Allerlei eigenschappen worden er bekeken
Waarde en methode
Aanleg en karakter
IN t
Cor Ruys zei
Veroverend met n
en een grima
Opiimismi
ZATERDAG 88 MAART 1988
£r is nogal enige beroering verwekt In de hondenkennel. Uit vrijwel alle hokken
klinkt het boze of bange geblaf van grote en kleine honden, die springend
voor de tralies al hun verachting uitschreeuwen voor het dier, dat daar zojuist
wordt binnengeleid. Inderdaad, het is een vreemde klant in deze omgeving, waar
het draadharige terriertje naast een forse bouvier huist; de trotse, hooghartige
Chow-Chow naast de fraaie greyhound. De nieuwkomer heeft weinig van de
verzadigde schoonheid van zjjn soortgenoten rondom hem. Het is een grauw dier,
met lange en toch sterke poten, gedrongen borst en met de stap van één, die zo
juist een voetreis door Nederland heeft gemaakt. Zijn verstandige, bruine ogen
dwalen even langs de getraliede verblijven van de anderen. Hij blaft niet terug,
als zou dat minderwaardig zijn. Rustig laat hij zich naar een hok brengen. De
man, die het deurtje voor hem opent, klopt hem liefkozend op de kop en laat
hem dan alleen. In zijn nieuwe verblijfplaats gaat de hond direct liggen; de kop
op de voorpoten. Hij staart onbewogen naar de kooien tegenover hem, waar alle
duivels uit de hel losgebroken schijnen te zijn. HU knipoogt vriendelijk tegen het
lentezonnetje en trekt een gezicht van: „Laat nu maar gebeuren wat wil!"
HIT in-menselijke geval bracht de ge-
rechtelijke machine aan het draaien.
De starre letter van de wet gebood
weliswaar strenge maatregelen, doch
men vond desondanks een weg waar
door de stroper zijn hond zou kunnen
terug krijgen. Maar op voorwaarde, dat
r\IT aardige tafereeltje is het slot van
een lange reeks avonturen van de
etropershond Bruno, wiens baas men de twee nooit meer op jacht zou
- - - i_01 nn Tlné U d,-, „Ju
door de Alkmaarse kantonrechter is
veroordeeld tot een flinke boete
en een voorwaardelijke celstraf. Bruno
werd verbeurd verklaard: in één adem
noemde de rechter hem met het geweer.
Zo werd de hond degeen, die de zwaar
ste straf kreeg. Zijn baas ging terug
naar huis, maar Bruno zou zijn baas
nooit meer terugzien en tenslotte mis
schien belanden bij deze of gene meneer
in de stad, die hem in ruil voor de
vrijheid van de duinen een dagelijks
„rondje-om" zou bieden en de tien vier
kante meter van een stadstuintje. Dit is
eigenlijk tragisch en een mens kan zich
dat voorstellen. Zeker beseft dat de
eigenaar van de enige hondenkennel in
Alkmaar, waar alle stropers-honden,
die worden verbeurd verklaard, be
waard worden, die ons iets vertelt over
zijn ervaringen met deze dieren.
Deze man krijgt meermalen dergelij
ke dieren in zijn „pension". Ze worden
namelijk niet meer afgemaakt, zoals
vroeger met in beslag genomen dieren
wel gebeurde, maar via deze kennel
vinden ze tenslotte een nieuw tehuis.
Ze hebben hier een prima verzorging,
iv -ar ze missen hun meester, hetgeen
de zwaarste straf betekent voor een
goede hond, zoals Bruno is. Hij en zijn
baas waren steeds één. Ze zwierven
nachtenlang door het vrije veld, waar
de hond al vele malen de sensatie van
de jacht beleefde. Straks zal hij zijn
hok mogen verwisselen voor dat stads
tuintje en dat rondje-om. Hij is ver
beurd verklaard.
„Halve-lange"
DRUNO is, wat in vakkringen heet:
u „een halve-lange hond". Hij is een
kruising tussen een hazewind en een
bouvier: geen schoonheid, doch de ide
ale combinatie van speurzin, snelheid
en kracht. Men ziet 't hem aan en toch
moet dit een stadshond worden met een
eigen kussentje bij de haard en een
Warm prakje op z'n tijd. Droevig lot.
„Toch gebeurt het wel, dat een in
beslag genomen hond weer bij zijn
baas. de stroper, terecht komt", vertelt
de eigenaar van de kennel. En dan doet
hij een ontroerend en diep-menselijk
verhaal.
Elke daad van gehoorzaamheid
van de stropershond, bracht diens
baas een stap dichter bij de cel.;
Er was een stroper veroordeeld, wiens
hond zoals gebruikelijk in de kennel
belandde. Hij zou blijven tot er een
liefhebber kwam opdagen. Verschillen
de hokken naast de verblijfplaats van
de stropershond raakten leeg, maar nog
nimmer had iemand aandacht geschon
ken aan de ex-wetsovertreder. Op een
dag verscheen er weer een klant, die
een bepaald hondje, dat huisde naast
het hok van de stropershond, wilde
kopen. De dochter van de kennelhou
der, die de man te woord stond, vroeg
hem even te wachten, terwijl zij naar
de condities informeerde. Nauwelijks
Was de vrouw weg, of de klant opende
het hok van de ex-wilddief. De hond
sprong hem tegemoet en samen renden
ze weg.
Het bleek al spoedig, dat de hond
met niemand minder dan zUn vroegere
baas was meegegaan. De politie had de
stroper gauw te pakken en de man be
kende onmiddellUk de hond te hebben
gestolen. Hij bood spontaan aan, de
schade te vergoeden, maar zijn hond
■wilde hü niet meer afstaan. „Als jullie
"m krUgen", zei hij, „wordt-ie doodge
maakt. En 't is m'n beste vriend!" Ein
delijk er lag tenslotte een aanklacht
wegens diefstal tegen hem beloofde
bU de hond te zullen terugbezorgen,
maar hU smeekte of men het dier in
godsnaam in leven zou willen laten.
Dat werd beloofd. Er waren trouwens
nooit zulke plannen geweest.
zien. Dat heeft de dankbare stroper be
loofd en hij hield woord!
Ontroerend is ook een ander verhaal,
dat de kennelhouder doet. Op een keer
waren er twee stropershonden bij hem
gebracht. Ze behoorden tot een geheel
ander type dan bijvoorbeeld Bruno, die
immers „half-lang" is. In het proces
verbaal tegen de bazen van de dieren
was echter wèl gesproken van „half
lange honden". Gewiekst als de ver
dachten waren, buitten ze dit toeval
direct uit, door voor het gerecht te ver
klaren, dat de dagvaarding niet klop
te. „Onze honden kunnen nog geen haas
vangen, al zet je er één tussen hun
voorpoten!" voerden ze aan. De zaak
werd uitgesteld voor nader onderzoek.
Er verschenen toen twee Rijksveld
wachters in de kennel, die de in beslag
genomen honden kwamen halen voor
een „proef-strooptocht". Met hun tijde
lijke bazen trokken de dieren de dui
nen in, waar alle foefjes op hen wer
den geprobeerd. Het was al direct dui
delijk: het waren de beste Jagers, die
men zich kon denken. Ze apporteerden
feilloos, zonder het gevangen wild dood
te bijten, op het eerste commando la
gen ze doodstil, ze deden geen stap te
veel naar de lichtbundel uit de lan
taarns van hun begeleiders en ze volg
den dodelijk-zeker elk spoor waar men
hen maar op neerzette. De pseudo-
stropers hadden weldra bewijzen te
over voor de kwaliteit van de dieren.
Elke maal als de honden een bevel had
den uitgevoerd, waren hun bazen een
stap dichter bij de gevangenis geko
men. De gehoorzaamheid, die de wild
dieven hun honden hadden bijgebracht,
werd zo tenslotte de strik, waarin men
de stropers kon vangen. En dit wisten
de honden niet, die dankbaar een vrien
delijk klopje op hun koppen aanvaard
den.
verwend alsof het poezen waren
Bab! Bruno geeuwt hartgrondig. Doch
wUs1
(Van onze economische medewerker)
De Franse franc in opspraak, het
pond Sterling bibberend als een arm
jongetje bU tien graden vorst, de Ne
derlandse gulden af en toe óók niet
om over naar huis te schrijven maar
staag en koppig, sober levend en hard
nekkig gaat het Nederlandse volk
voort, voor de oude dag te zorgen en
voor weduwen en wezen, als hU die
oude dag niet haalt en eerder wordt
weggeroepen van zUn taak. In 1951
heeft Nederland voor twee milliard
gulden (dat is ruim twee derde van
de gehele bankblljcttenri roulatie) aan
levensverzekeringen gesloten.
De cijfers, die het Nederlandse ver
zekeringsbedrijf ons voorschotelt over
1951, zijn, zowel in de totaliteit als in
de samenstelling, buitengewoon fraai.
Aan premiën en koopsommen werd
f 442.896.000.ontvangen. Neemt men
aan, dat er in Nederland 214 millioen
gezinnen zijn, dan wil dit zeggen, dat
per gezin bijna f 200.aan de verze
keringsagenten werd afgedragen. Een
sprekend bewijs van 'de bereidheid tot
sparen bij ons volk.
Uitkeringen
De gegeyens inzake de uitkeringen
geven duidelijk aant dat het woord
„verzekeren" dikwijls in letterlijke zin
kon worden opgevat. Van de door over
lijden vervallen polissen waren er n.l.
1266 nog geen twee jaar van kracht. Op
die 1266 polissen was een bedrag van
f 92.187.aan premiën en koopsommen
betaald, terwijl de waarde van de ver
schuldigde uitkeringen f 351.965.be
droeg, dat is ruim negen maal zo veel.
Aan de andere kant vinden wij de
stijging van de afkoop een minder
fraaie factor. In totaal liepen in 1951
60.000 polissen af wegens afkoop. Dit
is niet minder dan 200 per dag. Dit kon
er enerzUds op wijzen, dat velen in
financiële moeilijkheden geraakt zijn,
anderzijds, dat er soms te lichtvaardig
afgesloten wordt.
Maar dat is dan ook de enige schoon-
heidsfout in de gepubliceerde cijfers.
(door mr dr K. W. P. Klaassen)
VU AT heb je nu aan een door de kantonrechter uitgevaardigd dwangbevel tot
betaling, als de schuldenaar nóg niet betaalt? Zo hebben velen zich afge
vraagd, nadat zU ons vorig artikel „Korte metten met wanbetalers" hadden ge
lezen. We schreven: „Wie pleit om een koe geeft er een toe" en blijven maar
in de dierenstijl: „Pluk maar eens veren van een kikker". Op iemand, die nu
eenmaal niets heeft, is niets te verhalen. Dat is niets nieuws, want dat is altyd
zo geweest. Het dwangbevel van de Kantonrechter is ook geen toverstaf om
geld uit een hoge hoed te halen, dat er toch niet in zit.
yOLGEN we de eenvoudige weg, die
het Besluit Inning Kleine Geld
vorderingen aanwijst, nog eens op
nieuw om de lezer op enkele kwesties
te wijzen, die we de vorige maal voor
bijliepen. Neen, het verzoekschrift
aan de Kantonrechter hoeft niet geze
geld te zijn. Dat zou de zaak meteen
weer duur maken, want dan zou drie
zegels van een gulden al weer het
minste zijn. Het verzoekschrift moet
immers in drievoud worden ingediend.
In drievoud? Maar dan is het beter
het op de schrijfmachine te tikken en
meteen de nodige doorslagen te ma
ken. Op geschreven requesten hebben
de Kantonrechters het niet begrepen,
want die zijn vaak onduidelijk, voor
al als ze geschreven zijn door men
sen, die geen held zijn met de pen. Op
de griffie van het Kantongerecht kan
men eigenlijk het best eerst eens een
modelletje gaan halen.
Deurwaarders, rechtkundige advi
seurs en advocaten hebben ze ook.
Misschien willen die wel even helpen
bij het invullen of opstellen zonder
dat dat direct in de papieren loopt.
Want wie met zo'n request begint,
staat eigenlijk al met één been in een
procedure.
Tot een „echte" procedure komt
het immers tóch, als de onwillige be-
HISTEREN was het dan
zover. Ik had bij die
datum op de kalender
reeds lang geleden een
rood uitroepteken gezet.
Is er wel één datum
waarnaar wii meer ver
langen dan naar de 21ste
Maart?
Ik moet U echter wel
bekennen dat het, me al
tijd al dioars heeft ge
zeten dat dan pas de
lente begint. Daar klopt
iets niet. want wie zijn
ogen gebruikt, heeft al
overal de voortekens van
deze vorstelijke gast
kunnen zien.
Sneeuwklokjes, aco-
nietjes, het speenkruid,
zij hebben overal het
nieuwtje van haar komst
al rond verteld. Mocht u
soms meer met de neus
in de wind lopen, dan
hebt u zeker tegen het
vallen van de avond de
massa's kraaien wel op
gemerkt die zich in de
slaapbossen verzamelen.
Zulke slaapbossen zijn
van ouds bekende loge
menten die soms al wel
een halve eeuw ieder
jaar dezelfde soort vo
gels opnemen. Bij zons
ondergang bezetten de
kraaien, met de borst
naar het licht toegekeerd,
met veel lawaai de tak
ken. Denkf u maar niet
dat zij dan meteen de
kop in de veren steken
om te gaan slapen. Met
veel gekwetter roepen
ze elkaar hun weder
waardigheden toe en ma
ken afspraken over da
grote vertrekdag.
Welke eigenwijze
kraai gebruikte daar het
woord „broeierig"?
Broeierig! Dat is wel
mat overdreven, vindt, u
niet? De twind kan nog
behoorlijk koud zijn.
Daar moet jt dan zeker
kraai voor zijn om het nu
al te warm te vinden.
Enfin, heren die er zo
over denken moeten dan
ook maaT gauw naar het
Noorden afreizen. Het
kan zijp dat zij morgen
of overmorgen, als het
land nog in de scheme
ring ligt met de hele
troep vertrekken. Zij
kijken daarvoor niet
eerst op de kalender om
te weten Wanneer het
tijd is, maar volgen de
onweerstaanbare drang
die hen naar het Noorden
doet trekken. Laat ze
maar genist gaan, er
moet immers weer plaats
komen voor onze zomer-
vriende n. Fitis, tjiftjaf,
leeuwerik, koolmees, vin
ken, merels, er komt
elke dag meer leven in
het duin. Waar moeten
ze allemaal hitn nest
bonwen?
Dichter bij de zee
klinkt de paringsroep der
wulpen. Zij jodelen en
joelen boven het golven
de duin. Het beeld der
wulpen tussen het hoge
helmgras is van een bij
zondere bekoring. Zij
stappen deftig op hun
hoge poten en zwaaien
driftig hun lange gebogen
snavel. Maar het zVn
lawaaimakers en verra
den je als je op „ver
boden terrein" loopt.
In de lente herinneren
wij ons alle plekjes waar
wij vorig jaar „een
vondst" gedaan hebben.
Het vochtige bosrand je
waar KBti sleutelbloemen
zagen, het teeuweriknest
met de grijze, bruinge-
stipte eitjes n aast het
duinpaadje, het imposan
te ooievaarsnest op het
weiland. Allemaal beel
den die tn ons vrouwen
hart een tere sndar be
roeren. De echte ouder
wetse sleutelbloemen zijn
niet meer zo dikwijls in
het wild te vinden maar
daardoor zijn zij ons des
te meer een lieve ont
dekking. Toch zijn zij zo
bekend dat boer en kind
de latijnse naam „Pri
mula" weet. Deze eerste
lingen zijn bloemen
waaraan men vroeger ge
neeskracht toekende.
Een oude sage vertelt
dat Petrus van schrik de
hemelsleutels uit zijn
handen lief vallen, toen
hij bemerkte dat boos
doeners met behulp van
valse sleutels door een
achterpoortje waren bin
nengeslopen. De sleutels
vielen van ster op ster
tot op de aarde. Zelfs het
vlugge engeltje dat hen
dadelijk achterna gezon
den werd, kon dat niet
meer verhinderen. Zij
verzamelde Petrus' bezit
uit allerlei kuiltjes en
gaatjes en stelde de sleu
telbewaarder gerust,
want de aarde zou van
dit ongelukje slechts rij
ker en mooier Worden.
Op weke, vochtige grond
groeien nu de liefste
sleutelbloemen, 'n bloem
van nederige schoonheid
Een echte Paasbloem
Zij vertellen ons dat de
tijd van botten en ont
kiemen, de tijd van ont
vouwen en groeien, van
geestdrift en uitgelaten
heid is aangebroken.
De lente, de lieve lente
is tn het land!
PETRA
taler zich gaat verweren, een ver
weerschrift indient binnen twee
weken moet hjj dat dan doen waar
in hij uiteenzet, waarom hij het met
die vordering niet eens is. Meestal
is het dan al gauw meer dan een
„welles" en „nietes" en dan bevindt
degeen, die het verzoekschrift heeft
ingediend, zich al aardig op het glad
de ijs van juristen, waar het vaak
meer gaat om het spel dan om de knik
kers. Het 13 daarom, dat de meeste
insiders vinden, dat. het maar beter
is om zich meteen van deskundige
hulp te verzekeren en wij de vorige
maal reeds schreven: Het is wel zaak,
dat men zeker van zijn vordering Is,
anders wordt het toch advocaten- en
deurwaarderlswerk met alle kosten
van dien.
Geen wondermiddelen
IS NU het uiteindelijke dwangbevel
of het uiteindelijke vonnis van
de Kantonrechter een wondermiddel?
Geenszins. Iedereen weet trouwens
wel, dat het zelfs de Fiscus met een
dwangbevel vaak niet lukt om het
geld van de belastingschuldige los te
branden. Wordt niet vlot betaald op
het dwangbevel van de Kantonrechter,
dan zal een deurwaarder moeten „be
tekenen". Dat wil zeggen met behulp
van een exploit aanzeggen, dat het
dwangbevel er is. Hij zal er ook een
afschrift van moeten overreiken..
Komt het geld dan meteen op tafel?
Soms wel, soms niet. Als het dwang
bevel bU verstek is verleend, kan de
wanbetaler nog in verzet gaan. Maar
is het dwangbevel „op tegenspraak"
verleend, of omdat de debiteur heeft
verklaard dat bedrag inderdaad schul
dig te zijn, dan komt het bij een blij
vend niet-betalen aan op executeren:
het verkopen van de goederen. Voor
wie werkelijk niet kan betalen, is dat
vaak hard. Wie niet wilde, gunnen wij
het gaarne.
Wie dat allemaal moet betalen?
Wie de opdracht gegeven heeft aan
de deurwaarder en de advocaat is na
tuurlijk verantwoordelijk voor die op
dracht. Het is rechtens zo, dat de kos
ten verhaald moeten worden op de
debiteurMaar denken we dan
weer aan de veren en de kikvors. Laat
iemand, die niet zeker weet, dat er
voldoende verhaal ls, maar goed op
passen, dat hij niet zichzelf op kos
ten jaagt in plaats van de onwillige
of onmachtige schuldenaar.
De kleine Mikael Jacobsen van het eiland Funen is pas twee jaar oud, maar
nu reeds in staat om vijftien tof twintig liedjes, met zo'n goede stem U
zingen, dat een gramofoonplatevfabriek fin Kopenhagen zijn stem op de
plaat wilde vastleggen. Bijgestaan door zijn moeder, alleen wilde hij niet
zingen, en een technicus, staat hij voor de microfoon uit volle borst te zingen.
PR ia nog altUd veel geheimzinnig! om de psychotechniek en, voor wie zich aan j
een onderzoek moet onderwerpen, veel dat verzet wekt. Immers, op een leef.
tijd, waarop je soms reeds heel wat in de maatschappU hebt gepresteerd, moe!
je ineens weer als een schooljongen „examen doen"; er gebeuren dan allerlei
vreemde dingen met Je, waarvan je niets begrUpt, Van een paar wildvreemde
mensen, die weinig van je omstandigheden kennen en er geen begrip van hebbes,
hoe zenuwachtig je tegenover dat onbekende bent, hangt de toekomst van j<
hele gezin af. En als dat allemaal nu nog wetenschappelUk juist en betrouwbaar
was maar je hoort vaak zulke wonderiUke vergissingen van die instituten, dit
zich met een geleerd woord psychotechnicum noemen! Hier zijn al zoveel pro.
blemen en vragen gesteld, dat het haast ondoenlijk is om deze in een kort bestrit
te behandelen. Toch willen we enkele van de voornaamste beantwoorden en
trachten enige hoofdbezwaren weg te nemen.
theorie, kan blijk geven van een zul.
vere Intuïtie; de mensenkenner en ge.
boren leider treden al gauw als zoda
nig naar voren, terwijl degene, dio
geen snel contact met mensen noch
met technische of andere materie
heeft, doch wel ordenend en punc
tueel is, zich op administratief terrein
bekwaam kan tonen.
rjM TE beginnen ls het géén examen
Voor een examen is kennis nodig
en voor een psychologisch onderzoek
niet. Zelfs de eigenlijke vakkennis
wordt er niet onderzocht, maar wel
de vakaanleg: handigheid, feeling, vin
dingrijkheid, voorstellingsvermogen,
overzicht, practisch begrip enz. Daar
om wordt er voor het onderzoek van
bijv. het technisch vermogen ook niet
gewerkt met bestaande mechanismen,
die je „gehad" kunt hebben, maar met
een in de practijk ondenkbaar en zin
loos instrument, dat een geboren tech
nicus echter gauw „door" heeft. Het
is zelfs mogelijk, dat een monteur met
feeling, hiermee werkend, blijk geeft
van meer echte technische zin dan een
ingenieur, die de stof theoretisch goed
verwerkt heeft.
Ook in een ander opzicht verschilt
het zeer van een examen: de uitslag
wordt niet bepaald door het aantal
„juiste" antwoorden en resultaten,
maar door de totale manier waarop
men tot deze resultaten komt. De psy
choloog bekijkt de héle mens en
hij behandelt deze ook als zodanig, met
het respect dat hem toekomt.
Degene, die al wat gepresteerd heeft,
ervaart, dat hij alle kans krijgt om
te tonen wat er in hem zit. Wie niet
„knap" is en niet gemakkelijk „leert",
kan practische zin of organisatiever
mogen tonen, wie moeite heeft met de
Vragen we ons ten slotte af, wat
het nut is van de I.K.G.-procedure,
dan zouden we zeggen: in bepaalde
zonneklare gevallen kan de crediteur
op eenvoudige, weinig kostbare wijze
een zogenaamde executoriale titel
krijgen tegen zijn debiteur, waarvoor
anders een volledige procedure nodig
is. Ander-s gezegd: met het verzoek
schrift tot uitvaardiging van een
dwangbevel slaan we een stuk proce
dure over. Hoe het verder met de be
taling afloopt hangt, net als bij elk
vonnis, van de omstandigheden af.
Daarom zoekt men reeds jaren naar
een krachtiger middel om onwillige
debiteuren tot nakoming van hun
verplichtingen te dwingen. Zulk een
middel is er nog niet, al is het onbe
taald laten van rekeningen het euvel
van de dag.
het nieuwste, grootste en snelste Engelse vliegdekschip, de „Eagle", is het
eerste schip ter wereld, dat in staat is de nieuwste straaljagers op te nemen.
Dt oorlogsbodem weegt 36.800 ton.
Stelsel over tests.
ÜOE IS het nu mogelijk om ln één
dag achter dat alles te komen? Hier
voor heeft men een heel systeem van
tests opgebouwd, mondelinge en schrif
telijke tests, waarbij het voor een
deel om de prestatie gaat; maar ook
zodanige, die de proefpersoon alleen
maar uitnodigen om door zijn manier
„Sollicitanten moeten bereid
zijn zich aan een psychotechni
sche keuring te onderwerpen", zo
leest men menigmaal in adver
tenties) waarin personeel
meestal leidinggevend personeel
gevraagd wordt.
En dan staat er bovendien bU
Eigenhandig (niet met een ball
point) geschreven brieven met
volledige inlichtingen over leef
tijd, opleiding en practijk en ver
gezeld van twee recente pas
foto's (van voren en opzij) vóór
de zoveelste aan onze Personeels
afdeling".
Grote ondernemingen hechten
waarde aan een psychotechnische
test en aan het handschrift van
een sollicitant, in. tegenstelling
tot velen, die óf te weinig van
psychotechniek afweten, of de
resultaten ervan verkeerd be
oordelen. Psycho-technlek is een
wetenschap geworden, die reeds
verrassende resultaten heeft op
geleverd. In het nevenstaande
artikel vertelt een deskundige er
het een en ander van.
van aanpakken en oplossen, door een
fantasietje by een paar plaatjes, door
een behandeling van een moeilijk ge-
val uit de pracMjk, enz. te laten blij- 1
ken, hoe hij „in het leven staat". Deze
tests zijn zo opgesteld, dat de proef
persoon niet goed begrijpt, waarom
het gaat.
Het is daarom een grote fout, dat
sommigen vooraf hun licht opsteken
en aan kennissen of collega's, die er
al geweest zijn, vragen hoe je iets moet
doen of wat het beste antwoord is. In
derdaad kunnen zij aldus wel eens I
een goede oplossing geven, maar in I
diverse kleinigheden verraden zij dan
toch, dat zij de ware bekwaamheid
missen, zodat de geoefende psycholoog
het sterke vermoeden krijgt,dat hij
bepaalde dingen „wist".
Ongefundeerd"
TEN SLOTTE nog iets over het laat
ste bezwaar: de willekeur, het on
gefundeerde en de onjuistheid van de
eindconclusies. Hiervoor voert men I
dan gevallen aan van mensen, die voor
een bepaald werk zeer ongeschikt
werden bevonden en er juist heel goed
voor bleken te zijn of omgekeerd.
In de eerste plaats licht men dan
vaak uit een volledig rapport één on
derdeel, zonder de nuance, de verders
eigenaardigheden en verklaringen te
zien. Ten tweede worden er inderdaad
vergissingen gemaakt maar stelt de
bekwaamste medicus nooit een ver
keerde diagnose? Een goed bureau zal
steeds zijn resultaten aan de werke
lijkheid toetsen en bij voortduring
streven naar het wegnemen van foU'
ten.
Een half etmaal nadat
toestel in de ban van haar
we tegenover Georgette Hage
straatje. Stil en smal en toch i
we aanbelden, stonden we voo
raampjes. We konden ons op
die zo talloos vele harten vrer
baar achteloze grimas, zou wor
later de brede, marmeren gan
een licht geschilderde kamer
een door de tuindeur tuimelen
gnel verdwenen. Deze rust, die
fontein zUn juist dat, wat Ge
heeft. De monniken, die het hi
klooster hadden, is zU' er nog i
pA ZITTEN, zei ze. Zelf kt
V Hagedoorn een gezellige
deze met crème meubels in f:
Ingerichte kamer op de eerst
ping. Ook hier uitzicht op de
een bottende, stokoude me
boom.
„Let niet te veel op mijn
heb de griep gehad. Het he
weinig gescheeld of ik had c
den voor de televisie moete
gen. Maar zo iets plotseling
ramp voor de televisiemensei
gelukkig goed gegaan. Ik ben
de televisie. De mensenmc
kunnen zien als ik zing. Gew
de radio voel ik me altijd als
zonder vleugels. Vorige weel
in Antwerpen zestienhonderd
die hun kaartje al hadden
wèl moeten teleurstellen. Ni
het hele weekend rust en da
weer beter gaan".
Het was een aanloopje
boeiend en verrassend gesj
deze in enkele jaren zo beker
den chansonnière. Of eei
was het eigenlijk niet, want
ben wijzelf niet gezegd. De
blonde vrouw vertelde aan
door. Met nu grappige, dan i
de ogen, een snelle beweging
handen, „illustreerde" ze haa
zo, dat we er wel een heli
naar hadden kunnen luisterei
IJ ET AANTAL analyses van
tuur is toch wel zeer groi
den. Dit gold al vóór de tw
reldoorlog. Maar daarna is
over onze kuituur en de
daarvan dermate verdiept,
aantal onoverzienlijk is gewo
is alles aanduiding van het
de huidige mens zich niet m
en veilig voelt in het geestt
dat hij zich in z'n westerse
heeft gebouwd. De midi
mens stelde geen analyse var
en kuituur op. Het was onnc
ons echter is het broodnodig.
Eén van de vragen die zii
dergelijke analyse voordoen,
naar de zin van het menselij
De bijbel geeft geen analys
bepaalde kuituur, maar van
menselijk bestaan. Ten aar
onze vraag nu schrijft Paulu:
overtuigd dat het lijden van
woordige tijd niet te vergelijl
de heerlijkheid, die ons eei
geopenbaard worden"
„Ik ben er van overtu
Griekse woord dat hier doi
gebruikt is, doelt op een w
afwegen. Het is alsof hij as
kant van de weegschaal legt
sieke en psychische leed de:
zowel datgene wat met het
gegeven is als datgene wat 1
aandoen. Dat leed „wegende
z'n weegschaal met kracht
naar de negatieve kant. H<
en psychische leed van de r
reld is oneindig diep.
Maar nu plaatst Paulus a:
dere kant van zijn weegs
„heerlijkheid" Gods. Heerli
glans, licht, luister. Deze h!
weegt hij tegen het onmei
den. Dan rekent hij. En zegr
li.ikheid weegt toch zwaarde
lijden. Dat betekent dus opti
Dit optimisme van Paulu
We een optimisme van d
graad kunnen noemen. Het
althans opvallend van een
van de eerste graad. Deze la:
van optimisme immers zien
aanwezig, waar een rechte
getrokken van het aardse na
melse. Wanneer Jacqueline
aals kijkt naar wat zij 1
gouden heerlijkheid van eei
laan", zegt zij:
„Waar gouden deportalc
Hoe zullen daar de zale
Dit rechtlijnig optimisme
steeds en overal. Maar het 1
rekening met het leed. Dat
tweede vorm van optimisme
wordt het leed gewogen tege
lijkheid. En de heerlijkheid 1
slaggevend!
Deze vorm van optimism
erger dan de eerste, heeft
steeds zwaar te verduren. E
dat er zoveel mensen zijn,
ieder opzicht goed hebPen. e
minder met geluk bedeeld:
troosten met dat eeuwig 1
Dan zal het alles goed kome
gezet worden. Het klinkt zc
Geldt dat ook de ongeboren
De mensen die in een gezo
boot stikten? De schizofrene
Alleen hij mag optimist z'
leed kent en doorleeft. Wa
goedheid der aarde te gele
de goedheid van de monse
aarde, is een weinig solide
waar gehouden kan alleen c
Gods.