MAG IK ZONDER JAS?
OVERLEG MET VERSTAND
n
DE NIEUWE
PAASHAAS
HET JAARLIJKS
TORMENT
Onze dochter wordt volwassen
Zij miste opeens
Trek nu een warm, r
wollen vestje aan
Wat een strop, Paaspuzzle
centen op
Het Paasei en wij
Voor de groie dag
mmm
LHEKKEN
3 avonds om
r HOOFD" te
ET GOUDEN
JR en ERF, te
5.70 aren. Ver-
ilILIGENBERG
ZATERDAG 13 APRIL 1953
ALS er één uitvinding is, waaraan ik
van mijn leven niet zal wennen,
dan ls het „de verjaardag".
Al van kind af aan heb ik dat een
wonderlijke en een beetje suspecte in
stelling gevonden. Het begon met de
toevallige mededeling, als kleuter op
gevangen, dat de geboorte-datum van
die of die maar op de volgende dag
was gesteld. Het was toch op slag van
twaalven, en anders was het kind al
tijd tegelijk jarig met een oom en dat
was zo sneu
Waarom sneu? Mijn jeugdig brein
weigerde dat te vatten. Omdat de
stroom der bezoekers nu in een andere
bedding zou geleid worden, en de laatst
aankomene in dit aardse dal dus
voorlopig op een minimum aan felici
taties kon rekenen? Maar was dat
zo'n ramp Feliciterende grote mensen
zijn voor een jarig kind immers een
bezoeking.
Je wordt weggeroepen van je spel en
je cadeautjes. Als bij de laatste een
boek is, hèt boek (waarnaar je al zo
lang hebt uitgezien, maar het was te
duur voor je schijntje zakgeld) is de
penitentie dubbel zwaar. Je hebt im
mers de hele dag geen onbewaakt
ogenblik kunnen waarnemen om een
oog in die heetbegeerde bladzijden te
slaan. Je moest naar school of aan
tafel of je mooie jurk aantrekken of
in een kring staan en zingen dat je pa
in het bos woonde en daar hout hak
teEn als je dat allemaal had
doorstaan, je bord leeg was, de luid
ruchtige speelgenootjes vertrokken, en
het boek naar je knipoogde en fluis
terde: Kom gauw, dan gaan we sa
men op stap naar Het middelpunt der
aarde, of we duiken Twintig duizend
mijlen onder zeeDan gmg de
kamerdeur open voor een oudtante of
een achternicht die partout je hand
wilde vasthouden en die je de onbe-
schaamdste vragen stelde omtrent je
laatste rapport en het aantal centime
ters van je groei
Zoiets moet een mens van tien of elf
jaar zich maar straffeloos laten wel
gevallen, want onbeleefdheid, zo wordt
je ingeprent, is enkel en uitsluitend
een kinderlijke ondeugd, en dat een
zeer ernstige.
Je staat dus maar en je prevelt
maar en je laat je hand vasthouden
door zo'n nare kille glacé handschoen,
en dit alles voor drie floddertjes van
zakdoekjes of een reep chocolade,
waarover je ook nog verrukt moet zijn.
Het is een mondterging, zo'n hele
verjaardag, en 's avonds wordt je,
als kroon op al die onrechtvaardig
heid, naar bed gestuurd met het ver
ongelukt verwijt: Geef dat boek nou
maar es hier, jij mag wel es om Ande
re mensen leren denken.
£)AT is het: een verjaardag is altijd
het festijn voor andere mensen. Je
begrijpt niet waarom, als kind niet,
als meisje niet, als vrouw niet. Het
schijnt dat er werkelijk mensen zijn
die met hart en ziel aan dat geboor
tefestijn hangen. Die er een punt van
haastig gekrenkte eer van maken als
u die datum niet met bloemen om
kranst in uw agenda aantekent.
Speciaal in de huiselijke kring zijn
verjaardagen voor inwonende dochters
een onontkoombare penitentie. Hebt
u daar wel eens over gedacht, moe
ders die u in het trotse bezit van der
gelijke handige huisgodinnen ver
heugd
U bent al dagen tevoren in een staat
van getemperde opwinding. U telefo
neert wij nemen gemakshalve een
ruime beurs aan om gebakjes, om
een hele taart, om zoveel flessen van
dit en delicatessen van dat. U slaat
mischien zelf aan het bakken, braden,
klutsen, opmaken. U rekent stellig op
uw getrouwde zuster met aanhang, op
uw ongetrouwde nicht, die nooit een
familiefeest overslaat, op uitgevlogen
kinderen met en zonder verloofden en
op eventuele kleinkinderen in alle
staten van onberekenbaarheid. U kent
geen schoner aanblik dan een tafel
met de bladen uitgeschoven, feestelijk i
gedekt voor een halve volksstam......
En met beminnelijk egoïsme verwacht
u hetzelfde van uw dochter.
Zij gunt het u graag, zij wil u met
genoegen assisteren, al lijkt het feest- l
programma haar rijkelijk overladen.
Maar zij begrijpt ter wsrcld niet, 1
waarom zij die dag al haar eigen ge-
noegens moet offeren. Zij heeft haar
werkkring overdag; waaraan zij tegen i
etenstijd vermoeid thuiskomt, verlan
gend naar een kopje thee en pure
stilte.
Gelooft u mij, een klas kinderen, een
batterij schrijfmachines, een ï'le klan-
ten, een reeks lesuren zijn enerveren
de zaken. Dan kost het haar heus een I
dosis naastenliefde om zich haastig
te verkleden en zich welgemoed te
storten in een suite vol babbelende en
snoepende visite. Waarbij zij niet wa
zig glimlachend op een stoel kan blij- I
ven zitten, maar door uw waakzame
ogen voortdurend wordt aangespoord
om nog eens in te schenken of met de
zoutjes rond te gaan.
Ik zwijg van de feestdis, de enorme
afwas, de avondvisite in kamers vol
sigarettenrook en glazengerinkel. Zij
doet wat u van haar verlangt, zij is
te welopgevoed om zich aan het waar
nemen van de honneurs te onttrekken. I
Maar misschien, jarige mama, heeft
zij juist deze avond haar zinnen gezet
op een bijzonder concert, een toneel-1
voorstelling, een lezing. Misschien was
er, juist een boek dat haar boeide, een I
radio-programma dat zij zo graag had
willen horen. Zij zegt het niet: zij wil
u de pret niet bederven. Zij heeft con-
sideratie voor u, meer dan u voor
haar. Zij wast zelfs het glaswerk voor I
u af en ruimt de chaotische keuken
op.
Maar u moet zich niet verwonderen
als zij het instituut verjaardag gaat
haten met een machteloze haat. Zij zal i
er nooit van verlost worden. Tenzij zij
trouwt met een echtgenoot, die haar 1
naar Timboektoe en Saskatchewan
ontvoert, zal zij altijd op die datum
aan die suite, met visite, die feesttafel,
die schalen met gebakjes en die luid
ruchtige allemanspraat geketend zit
ten.
Misschien dat er voor haar één goed
ding uit resulteert: Zij zal mogelijk
haar eigen verjaardag met minder
rompslomp en meer genoegen vieren.
Zij zal tevreden zijn met een welge
meende gelukwens in de morgenuren,
een heel klein Deetje feestelijkheid bij
het middagmaal. En zij zal de avond
gl'mlachend houden voor zichzelf en
wie haar gezelschap willen houden.
Niet met uitbundige snoeperij en on
benullig gepraat, maar met muziek,
met voorlezen, of met een tintelend
gesprek. SASKIA
{7R moge in deze wereld veel aan
verandering onderhevig zijn, dank
zij (of ook wel door de schuld van)
uitvindingen en wettelijke bepalingen,
aan het verschijnsel, dat zich ieder
jaar weer opbaart langs natuurlijke
weg, n.l. dat het jonge meisje zich
plotseling vrouw gaat voelen, valt
niet te tornen.
Zij wil zich als zodanig kleden en
ervaring opdoen met make-up-artike-
len.
Nu is dat laatste niet zo erg, in
dien maar met mate te werk wordt
gegaan, al zien wij liever een na
tuurlijk fris en gezond snuitje. Maar
met de kleding is het nog wel eens,
dat onze dochter Moeder danig in
de wielen rijdt en haar voor grote
uitgaven wil plaatsen. Ineens schijnt
het dan nodig te zijn, dat de school
jurken worden afgedankt en een
meer gekleed model hiervoor in de
plaats komt. Moeder, ook niet van
gisteren, vindt dit voor de school
banken minder geschikt en bepaalt,;
voorzichtig pratend met dochterlief,
dat de keus tussenbeide moet liggen.
Er is inderdaad veel te zeggen voor
het standpunt, dat de jonge meisjes
tegenwoordig vroeg genoeg volwassen
zijn en dat dit op het gebied van de
kleding beter later tot uiting kan ko
men
Daarom is de vlotte, jeugdige kle
ding, in frisse tinten, het prettigst.
kunnen pumps goede diensten bewij
zen, evenals de aardige tas, corsage
en tulen shawl, hier geïllustreerd.
Voor het geval moeders budget het
nog toelaat, dat een gekleed model
kan worden aangeschaft, dan heeft
men wat aan de andere afbeelding.
Deze is alleraardigst, zij het minder
jeugdig. Een gladde, zwarte rok met
een kort manteltje in zwart-wit ruit
je. Wijde mouwen met brede opgesla
gen manchetten, doen het hier goed
bij; de garnering met de tweemaal
drie grote knopen zal stellig in de
smaak vallen.
Onder dit korte jasje kan een vlot
te pullover dienst doen, welke har
monieert met de kleur van de rok.
Hierbij is een paar eenvoudige pumps
wel noodzakelijk. Een verstelbare
hengsel-schoudertas met ringen, waar
door een shawl gestoken kan worden,
maakt dat de kleine „grote vrouw"
voor vol wordt aangezien. Toch is het
wenselijk er op te wijzen, dat men met
verstand en overleg te werk dient te
gaan, om ons meiske niet tè ouwelijk
gekleed te doen gaan.
De jaren, welke hiervoor vastge
steld zijn, breken voor haar altijd nog
vroeg genoeg aan
zelfvertrouwen en dat
in haar eigen keuken.
Niets wilde, niets lukte.
En dat voor een vrouw
bekend om haar verzorgde
maaltijden. Totdat zij merkte
dat er iets aan de maizena
haperde, 't was niet de
maizena die ze gewend was
de naam DURYEA stond
niet op het pak. Zeker, ze
had MAÏZENA DURYEA
gevraagd, zoals altijd, maar
nu stond er iets anders in
de kast. Zo zie je: Wel ge
vraagd, maar niet gekregen.
Iets om te onthouden I Voor
eens en altijdNiet alleen
Maizena DURYEA vragen,
maar ook opletten dat U
inderdaad DURYEA krijgt.
(Advertentie, lug. Med.)
Zij behoeft ook niet altijd sportief te
zijn! Die mening delen gelukkig de
Parijse ontwerpers, die bijgaande mo
dellen ontwierpen. Het eerste idee
toont een gezellige geplisseerde rok,
waarop een vilten vest met lange
mouwen. Leuk is, als men op het borst
zakje het monogram van de draagster
borduurt. Hieronder kan dan altijd nog
een blouse gedragen worden, welke
enige slijtage aan voor- of rugpand
heeft, maar waarvan de kraag nog
honderd procent is.
Niet zelden ziet men tegenwoordig
de vestjes uitgevoerd in soepel laken
met frisse kleuren. Hardgroen en
-rood, maar ook blauw zijn favoriet.
Als schoenmodel kan fungeren de mo
derne flat of loafer. Mocht het zo zijn,
dat dochterlief 'n gezellige school
avond in het vooruitzicht heeft dan
Wilt U werkelijk
nog langer
„voor de motten"
breiennu U
geMITINiseorde
motvrlje wol
kunt kopen?
kent die vraag. Als het zonnetje
maar eventjes lekker schijnt, hebben
ze het al o zo warm! Prettig als u dan
zo'n leuk vestje van wollen stof, rib
fluweel of peau de pêche bij de hand
hebt, dat de dikwijls nog koude wind
wat tegenhoudt. Bovendien is het een
probaat middel tegen het al te gauw
vuil worden van lichte bloesjes.
U kunt dit patroontje zowel voor
jongens als meisjes gebruiken, alleen
moet u er op letten, dat het vestje voor
C.2 8. /8.SZ- 0.3. /2Z2/8
(Advertentie, ing. Med.)
meisjes rechts de knoopsgaten
krijgt en dat voor jongens
links. De coupenaden, die
in de taille 1% cm. stofverbruik
vragen, worden dichtgestikt.
In het voorpand knippen we
het zaksplitje, dat gepaspoileerd
of met een smal patje afgewerkt
en van een voeringzakje voor
zien wordt. Zij- en schouder
naden sluiten. U kunt het vestje
helemaal voeren, maar doet u
dit niet, dan zet u tegen de
voorkanten volgens de stippel
lijn een beleg, terwijl u de rug
hals en de armsgaten met
schuine reepjes stof afwerkt.
In plaats van de knoopsluiting
kan men ook een deelbare rits
nemen. Dan vervalt de 2 cm.
brede overslag.
De Paashaas werd oud,
stokoud. Hij had ieder jaar
de paaseieren gekleurd zoals
alleen de Paashaas dat maar
kan, maar nu voelde hij zich
toch niet meer in staat zijn
werk te doen. Moe zakte hij
in een stoel en zuchtte: „Ik
zal naar een opvolger moeten
uitzien, zó gaat het niet lan
germaar wie.... wie
moet dit moeilijke werk van
mij overnemen?" Ten einde
raad liet hij alle jonge haas
jes uit het bos bij zich
komen en zei: „Wie is de
flinkste van jullie alle
maal?" „Ik!", riepen alle
haasjes in koor. „Wie kan
het mooist schilderen?", zei
hij weer. „Ik!" riepen alle
hazen weer tegelijk. Moede
loos leunde de oude Paas
haas op zijn stok. „Er kan
er maar één Paashaas zijn",
bromde hij, „daarom zal ik
zelf maar iemand uitzoeken".
Keurend liep de Paashaas
langs de lange rijen en bleef
tenslotte staan bij een leuk,
mooi, jong haasje. „Jij lijkt
me wel een goede Paas
haas", zei hij. „Ga maar eens
mee". Alle andere haasjes
gingen teleurgesteld heen,
alleen Kruimeltje (zo heette
het haasje), huppelde vrolijk
voor de oude haas uit naar
diens huisje. „Luister, Krui
meltje", zei de Paashaas.
Eerst moet jij maar eens la
ten zien hoe goed jij wel
kunt schilderen. Kijk, hier
heb ik negen busjes verf
met allemaal verschillende
kleuren. Neem die busjes
mee. Hier heb ik een netje
met eieren en neem die ook
mee. Morgen breng je de
eieren prachtig gekleurd te
rug, maardenk er om:
geen twee eieren mogen de
zelfde kleur hebben!" Vrolijk
ging Kruimeltje met de verf
en eieren naar huis en begon
met zijn tong uit zijn mond
te schilderen. Het eerste ei
werd rood, het tweede groen,
toen een geel, een blauw,
een oranje, een paars, een
bruin, een violet en een
grijs. Toen had Kruimeltje
alle busjes verf gebruikt
maarer was nog één ei
ongeschilderd! Kruimeltje
schrok zich een hoedje, ging
aan het tellen enja hoor:
er waren tien eieren en maar
negen kleuren verf. „Wat
nu?" zuchtte het kleine haas
je. „Ik mag niet twee eieren
dezelfde kleur geven!" Krui
meltje dacht na, diep na,
maar vond de oplossing niet.
Het werd al donker, maar
nog steeds was het laatste ei
onbeschilderd. Er kwamen
grote tranen in de ogen van
het haasje. Hij begon te
huilen, héél erg treurig te
huilen en viel tenslotte moe
bij zijn eieren in slaap. De
volgende morgen schrok
Kruimeltje wakker. Verwon
derd staarde hij naar de
eieren enNee maar!",
riep hij uit. „Het tiende ei
is helemaal zilver gekleurd!"
Wat was er gebeurd? Wei,
de tranen van het haasje
waren bovenop het tiende
ei gevallen en nu was het ei
daar prachtig zilver van ge-
Met Pasen zijn we blij
dan krijgen we ieder
een ei.
Wat zegt U? Ééntje maar?
niets er van, een paar!
Die Jan en Piet en Rie
lusten er best wel drie!
Drié eitjes maar meneer?
Wat zullen we nu beleven?
We willen nog veel meer,
we willen er wel zeven!
Maar snappen Piet, Rie en
Jan
dan niet, dat dat niet kan?
Ze krijgen er ieder twee!
Die kinderen zijn ontevrêe.
Twee eitjes in een dop
en daarna (wat een strop)
zijn moeders centen op.
Van links naar rechts:
1. Dit dier levert de paas-
lekkernij, 4. peulvruchten,
6. balspel, 10. in je handen
slaan, 14. feestdagen waar
op je eieren eet, 17. dak
bedekking.
Van boven naar onder:
1. Jongensnaam, 2. kun
je mee schrijven, 3. Prov.
Electriciteit (afk.), 4. meis
jesnaam, 5. ontkenning, 6.
een man, die kookt, 7.
meisjesnaam, 8. vruchten-
vocht, 9. zuster, 11. deel van
je gezicht, 12. als 14 van
links naar rechts, 13. twee
min één, 15. bijwoord, 16.
wordt gelegd door 1. Van
links naar rechts.
worden. Gelukkig deed Krui
meltje de eieren in het netje
en rende er mee naar ds
Paashaas. Toen deze zag
hoe prachtig alle eieren ge
kleurd waren lachte hij blij.
„Jij bent mijn waardige op
volger", zei hij en van die
dag af was Kruimeltje de
nieuwe Paashaas.
Toen het eens
Palm-Pasen was,
Was ons muisje in haar
sas.
Ze had een stok Zo liep ze in de optocht Maar ook de vogels Op 't laatst had ze een
prachtig versierd mee. vonden het jijn kale stok.
Met broodjes, appels Ze zong en lachte heel En maakten een groot Je kunt dus denken
en een sliert. tevrêe. eetjestijn. wat ze schrok
p R ZIJN landstreken, waar men in da
Paastijd hard gekookte eieren ge'
bruikt om er spelen mee te doen. Daar
wonen mensen, die er een studie van
maken hoe zij met het „eieren tikken"
het meeste succes kunnen hebben. Zij
bekijken de kleur van de schaal, de
vorm van het ei, zij tikken met kracht
of overleg. „Tikgoed geraakt".
„Tikeen flinke barst op de kop" en
dan kijken zij triomphantelijk als over
winnaars.
Ook wij vrouwen tikken in deze
dagen heel wat eieren kapot. Wij weten
dat een ei duur is.. Een ei is iets waar
devols en wij gebruiken het dan ook
om er iets beters van te maken. Een
heerlijke ommelet, een verfijnde pud
ding. Wij tikken met overleg en van
gen alles, ja alles, zorgvuldig op in een
kopje. Wij tikken met toewijding.
Ja, doen wij dat wel altijd? Tikken
wij nooit eens lukraak om ons heen?
Geven wij nooit eens een tik hier of
daar naar iets dat nog waardevoller is
dan een ei? Bijvoorbeeld een mens?
„Tikhoe heb ik dat gezegd?"
„Tikdat had die buurvrouw nèt
even nodig
Ook wij kijken dan iriomphantelijk
rond omdat wij dat er zo onverwacht
goed af brachten. Wij behoeven toch
zeker onze kaas niet van het brood te
laten eten? Waarom zou ik voor haar
een stap op zij gaan?
Met die ik op dat ei maak ik van het
gerecht iets beters. Ook met de tik op
die mens? Misschien heeft zij heus wel
een duwje of een wijze raad nodig,
maar zij verdient meer dan het ei een
tik van toewijding; nooit een tik die
wondt. Want een ei is duur, maar een
mens is duurder.
Eiwit stijf kloppen is een langdurig
werkje. Een werkje waarbij je tijd
hebt om na te denken. Misschien dit
maal eens over „Eieren tikken"?
PETRA
Dit prachtige bruidstoilet in crino
line-stijl werd ontworpen door Ger-
maine en Jeanne. Het is gemaakt
van satin broché, heeft een opstaand
kraagje en driekwart mouwen.
Deze japon is vervaardigd van
brocaat. Het lijfje met volumineuze
pofmouwen en strakke manchetten
kan af geknoopt worden, waardoor
de japon in een avondtoilet wordt
omgetoverd.
Een voorbeeld van de combinatie
bruidsjapon. Op het toilet met tule
overrok wordt een pakje met
schootje gedragen. Het is achter
verlengd tot sleep en van moiré
zijde vervaardigd. Hierbij dient ook
weer een korte sluier gedragen te
worden,