Spionne Belinda, dochter van Mata Hari
ZIJ SPIONNEERDE LINKS
De Britse medici zijn overwerkt
Gloria Swanson probeert hei weer
In de voetstappen van haar moeder
Op een schoolplein in Noord-Korea
eindigde een bewogen vrouwenleven
De liefde en hei toeval
bepaalden haar leven
De leverbotziekte, (jaarlijks millioenen
guldens schade) kan bestreden worden
Medicijnen aan de lopende band
Drie en een halve minuut
per diagnose
LAATSTE NIEUWS
De heer Tilanus
over CH-poSitiek
KERKELIJK NIEUWS
25 jaar geleden
WOENSDAG 16 APRIL 1953
QN'GEVEER een jaar geleden vernam de wereld door een bericht uit Tokio,
dat Belinda MacLeod - beter bekend als de dochter van de befaamde spionne
Mata Hari - voor een communistisch vuurpeleton in Korea een snelle dood had
gevonden. Voor een ogenblik herinnerden de ouderen onder ons, die de eerste
wereldoorlog hadden medegemaakt, zich weer het vreemde leven en de executie
in Frankrijk van de Groningse boerendochter Margaretha Geertrui Zelle. Zü
moet een bijzonder knap meisje zijn geweest en zü „had het hoog in haar hoofd",
zoals men in Groningen zegt. Vroeg trok zij de wereld in, vroeg trouwde zij met
de Engelse officier MacLeod, een waardeloos man, die onderging aan drank en
spel. Het echtpaar leefde op Java, er werd een zoon geboren, die jong stierf.
De verwijdering tussen Greet Zelle en haar man was toen reeds onherstelbaar
groot, de scheiding werd een feit. Daarna kreeg mevrouw Zelle een dochter,
een bijzonder mooi kind met een zeldzaam levendig, half-aziatisch gezicht.
oorlogshandelingen betrokken. Maar
toen viel de slag van Pearl Harbour,
de Japanners kwamen opzetten als
sprinkhanen, Java werd bezet. En aan
de Indonesiërs werd een hemel op
aarde beloofd: geld, onafhankelijkheid,
vrijheid. De Nederlanders werden ach
ter prikkeldraad gezet, vermoord of
weggevoerd naar de Birma-weg, Maar
men liet Belinda MacLeod met rust.
Waarom?
EN spoedig na de geboorte van haar
dochter trok Margaretha Geertrui
Zelle de wijde wereld in. Zij werd
danseres, zij trad op in alle hoofdsteden
ter wereld, zij had succes. Succes in de
kunst en succes bij de mannen. In de
jaren die volgden moet zij zelf nauwe
lijks geweten hebben wat zij méér was:
internationaal courtisane of internatio
naal danseres.
Toen kwam de oorlog van 1914. De
wouw, die zoveel vrienden had in al
lerlei hoge kringen door geheel Euro
pa, en die nochtans door haar extra
vagante levenswijze voortdurend in
geldnood verkeerde, begaf zich op het
glibberige pad der spionnage. Eerst
werkte zij voor de Fransen, toen voor
de Engelsen, daarna voor de Duitsers
en tenslotte voor alle partijen tegelijk.
En ook daarbij buitte zij op de meest
perfide wijze haar vrouwelijke char
mes uit. Tot in de Duitse keizerlijke
familie had zij haar minnaars....
Maar het spel liep verkeerd. De
Fransen ontdekten haar dubbelleven,
zij werd schuldig bevonden aan spion
nage ten voordele van Duitsland en
zelfs de persoonlijke invloed van een
belangrijke senator, die in Parijs haar
minnaar was, kon haar niet redden van
de executie. Op een kille November-
ochtend van het jaar 1917 viel de nog
altijd knappe Greet Zelle die sinds
lang de naam „Mata Hari" (Oog van de
dag) had gedragen onder de kogels
van het vuurpeleton.
„Ik zal dapper sterven"
EEN paar weken later kreeg haar doch-
ter Belinda, die al die jaren bij fa
milieleden in Batavia had gewoond
zonder ooit haar moeder te hebben ge
zien, een brief uit Parijs:
„Mijn lief kind.
Ik zou je veel willen vertellen, doch
ik kan maar weinig zeggen. Mijn tijd
is nog maar kort, spoedio is alles voor
hij. Het is ongeveer vier uur in de och
tend en over ongeveer een uur zal ik
dood zijn, zonder nog ooit de kans te
hebben gehad je weer te zien. Je was
een baby, toen ik je verliet. Geloof mij,
ik heb niets verkeerds gedaan, maar de
oorlog heeft zijn eigen, wrede wetten.
Ik geloof niet meer in gratie, zelfs po
litieke vrienden kunnen niets meer
voor me doen.
Ik had een goed, rijkgevuld leven.
Misschien was het géén gelukkig leven.
O, wij weten zo weinig van elkaar,
maar tante Roosje stuurde me altijd je
schoolrapporten en schreef me wat een
lieve, mooie jonge vrouw je bent ge
worden. Ik had een portret van je.
Ik was jong, toen ik naar Bali en
Java kwam, tè jong om iets te begrij
pen. Ik werd verliefd op je vader, die
toen een prima man 'was. maar de
tropen en de drank en vooral de dood
van onze jongen, hebben van hem ge
maakt, wat hü was. Eens heeft hij me
bijna vermoord. Toen heb ik hem ver
laten. Nu zullen anderen mij vermoor
den. Ik had jou nooit moeten verlaten.
Maar misschien krijg jij een beter
leven zonder mij. Ik zal dapper sterven,
denkend aan jou. Jij was alles wat ik
had en ik heb niet voor je gezorgd.
Geld alleen was niet genoeg. Wil je
voor me bidden, wil je mij in je her
innering bewaren als een vrouw, die
het goede probeerde te doen? Het leven
en de omstandigheden waren sterker
dan ik.
Vaarwel mijn kind. Vind je geluk in
het leven en vind het zonder gevoelens
van haat jegens mij.
Je moeder."
Belinda vlucht
DELINDA was zeventien jaar, toen zij
deze brief kreeg, een slank, knap
meisje met typisch-mongoolse ogen en
opvallend charmant. Nog dezelfde
avond vluchtte zij weg uit het huis van
haar tante en nam haar intrek in het
huis van een Nederlands gouverne
mentsambtenaar, die bijna veertig jaar
ouder was dan zij. Hij werd (zo vertelt
Kurt Singer in zijn boek „The World's
Greatest Women Spies", uitg. W. H.
Allen te Londen, waaraan wij deze bij
zonderheden ontlenen) behalve haar
vader en opvoeder ook haar minnaar.
Zij hield van de man en hun verbinte
nis was, ondanks het grote verschil in
leeftijd, gelukkig. Haar minnaar liet
haar de normaalschool voor onderwij
zers bezoeken, zij kreeg een cosmopo-
litische, brede opvoeding en werd on
derwijzeres. Zo ging haar leven rustig
verder tot haar vriend, die een van de
hoogstgeplaatste Nederlandse ambtena
ren in Batavia was, in 1935 overleed.
Belinda was toen vijf en dertig jaar,
een knappe, populaire vrouw, die zich
in de beste Nederlandse kringen op
Java bewoog. Zij ontving vele gasten
op haar partijtjes, gasten van allerlei
kleur en nationaliteit. Op haar veer
tigste jaar was zij nog een opvallende
bijzonder intelligente vrouw. En een
rijke vrouw bovendien, want haar
vriend had haar zijn ganse vermogen
nagelaten.
„Oom" de godenzoon
TOEN KWAM in 1939, de oorlog en
haar huis werd een verzamelplaats
van diplomaten, spionnen, journalisten
en allerlei andere lieden, die het
nieuws achter het nieuws wilden weten
Nederlands-Indië was nog niet in de
Dat zou spoedig blijken. Want op
een Juli-dag in 1942 stond er plotseling
een oom in haar huis, een oom met een
Nederlandse naam, maar gekleed in
een Japans uniform. Haar oomeen
van de weinigen die het geheim van
haar moeder kende. Hü ging recht op
zijn doel af. Hij was in dienst van Ja
pan, sinds tien jaren. En „de dochter
van Mata Hari" kreeg de opdracht, de
Japanse regering een paar kleine vrien
delijkheden te bewüzen, andersan
ders zou haar geheim wereldkundig
worden gemaakt. Zij moest opnieuw
cocktailpartijtjes organiseren, opnieuw
haar Indonesische en nog in vrijheid
zijnde buitenlandse vrienden uitnodi
gen èn een paar mensen, die de Ja
panse regering zou aanwüzen.
Zij stemde toe. Haar huis werd over
vol, haar talloze bedienden hadden het
drukker dan ooit. Belinda MacLeod
werd het middelpunt van talloze soci
ale contacten tussen de Japanners en
de Indonesiërs, op wier medewerking
zoveel prijs werd gesteld.
De weg van haar moeder
QP haar partijen kwam een Indonesiër,
die in schijn medewerkte met de Ja
panners, maar die in feite de grote
organisator van de Indonesische onder
grondse was, de ondergrondse, die éérst
de Japanners en daarna de Nederlan
ders wenste te verjagen. Op deze man
die later een van de bekendste Indo
nesische politici zou worden werd
Belinda verliefd. In blind vertrouwen
gaf zü zich aan hem over. Zij werd een
van zijn beste medewerksters.
En zo ging zij, nog vóór zij het zich
kon realiseren, in het voetspoor van
haar moeder Mata Hari: zü werkte
voor de Japanners en zij werkte voor
de Indonesische ondergrondse. Het staat
onmiskenbaar vast, dat het Belinda
MacLeod is gelukt, vroegtijdig de Ja
panse plannen voor de strijd op Gua-
dalcanar in handen te krügen. Het
staat evenzeer vast, dat zij een der
beste organiserende krachten was van
het geheime leger der Indonesiërs. En
ondertussen bleef haar villa open staan
voor de hoogste Japanse officieren en
voor allerlei diplomaten en spionnen.
Toen kwam 1945. De Japanners wer
den verdreven, de politieke strfjd tegen
de Nederlanders begon. En de Indone
siër, die drie jaren lang haar minnaar
en bevelhebber was geweest, deelde
Belinda kort en goed mee, dat er aan
de affaire een einde moest komen, dat
hij geen tijd meer had voor liefde en
dat hijuit sociaal oogpunt ging
trouwen met een Javaans meisje.
VIJFTIG jaar was zij toen en opnieuw
stond ze alléén op de wereld. Maar
de strijd der Indonesiërs, de revolutie
tegen het Nederlandse gezag, bood haar
een goede afleiding voor het leed, dat
over haar gekomen was. En opnieuw
gaf zij cocktailparties, nu voor Neder
landers en Engelsen en Amerikanen.
Een van de belangrijkste adviseurs van
de Nederlandse regering was een ge
regelde bezoeker.
En toen op 19 December 1948 het
Nederlandse leger zijn opmars op Java
begon had Belinda MacLeod de
volledige plannen van de aanval, de
sterkte der troepen en hun uitrusting,
ja zelfs het uur van het begin der ope
raties reeds drie weken tevoren aan de
Indonesiërs kunnen overhandigen! En
daarmede had zij meer gedaan dan
enige spion, die ooit in Azië gewerkt
heeft.
Een paar maanden later ging zij naar
Amerika, om daar de zaak van de
Indonesiërs te bepleiten en geld te
zoeken voor de strijd tegen het Neder
landse gezag. Zij kwam in contact met
een groot-industrieel, die haar een
enorm bedrag gaf voor de aankoop van
tweedehands vliegtuigen. De vliegtui
gen werden door Amerikaanse piloten
naar Java gebracht! In ruil voor zijn
hulp vertelde Belinda hem het geheim
van de goudvoorraad ter waarde van
750.000 dollars, die de Indonesiërs op
Java verborgen hielden.
Wilde jacht op goud
Amerikaan liet er geen gras over
DE
groeien, hü organiseerde een wilde
jacht op het goud. Maar ook de Neder
landers hadden er lucht van gekregen
en zaten achter de buit aan. Tenslotte
won de Amerikaan: de goudvoorraad
werd in een van de tweedehands vlieg
tuigen geladen en kwam behouden op
de Philippijnen aan. En binnen weinige
weken begonnen toen de wapens, die
voor de 750.000 dollar aan goud'werden
gekocht, naar Java en Sumatra te stro
men, langs allerlei sluipwegen, met
ouderwetse prauwen en met de mo
dernste vliegtuigen.
Men kan zeggen, dat de dochter van
Mata Hari, de kleindochter van een
eenvoudige Groningse boer door haar
spionnage en haar financiële transactie
de allergrootste bijdrage geleverd heeft
voor de stichting van de Indonesische
Republiek.
Het was tien voor zes...
TOEN BEGON, in dienst van de Ame
rikaanse regering, haar grootste en
laatste avontuur. Door haar Mongools-
Aziatische uiterlijk en haar bijzondere
intelligentie was Belinda MacLeod bij
zonder geschikt voor de spionnage in
communistisch China. Zij ging naar
China en wist door te dringen tot het
hoofdkwartier van Mao Tse Toeng. En
opnieuw behaalde zij als spionne véél
beter resultaten, dan haar moeder ooit
had kunnen boeken. Zij rapporteerde
Amerika de sterkte van het commu
nistische leger, zij rapporteerde het toe
stromen van Russische wapens.
In Maart 1950 kreeg zij opdracht, naar
Noord-Korea te gaan. Zij rapporteerde
Amerika, dat de Noord-Koreanen, met
de hulp van China en Sowjet-Rusland,
Zuid-Korea zouden binnen vallen. Maar
hoewel haar rapport zeer gedetailleerd
was, vond het in Washington geen ge
loof. Een paar maanden later begon de
oorlog aan de 38ste breedtegraad!
Weinige weken later greep het nood
lot naar Belinda MacLeod. In het hoofd
kwartier van de Noord-Koreanen kwam
een Chinees binnen, die haar in Batavia
gekend had, toen zij cocktail-parties
gaf voor diplomaten en spionnen, poli
tici en journalisten... Zij werd direct
gearresteerd en de volgende morgen,
om tien minuten voor zes, zonder vorm
van proces op een schoolplein doodge
schoten. Drie-en-dertig jaar tevoren
was óók haar moeder doodgeschoten,
op een gevangenispltin in Frankrük,
precies om tien minuten voor zes
Een van de kwalen, waardoor onze veestapel in de laatste jaren meer dan
vroeger geplaagd wordt, is ongetwijfeld de leverbotziekte. Het is niet te veel
gezegd, dat boeren en slagers ieder jaar een schade lijden door het optreden
van de leverbot, die in dc millioenen guldens loopt. Een schade, die wel niet
geheel voorkomen kan worden, maar waar tegen de boeren toch maatregelen
kunnen nemen, sinds men door de onderzoekingen van mevrouw Wibaut meer
over deze ziekte weet.
De dieren, voornameüjk schapen en
runderen, worden besmet in de pe
riode, waarin ze in de weide lopen.
De leverbot komt namelijk in het land
zelf voor en heeft om in het stadium
te geraken, waarin ze voor het vee
gevaarlijk is, een ander diertje nodig,
het voor planten en dieren vrijwel on
schadelijke zoetwaterslakje. Door deze
onschadelijkheid heeft men nimmer ge
dacht aan bestrijding van dit slakje.
Tot mevrouw Wibaut ontdekte, dat de
leverbot. alvorens in het lichaam van
schaap of rund door te dringen, eerst
moegt parasiteren op het zoetwater
slakje.
Slaagt men er dus in, het slagje uit
de weide te verwüderen. dan heeft men
de factor voor de ontwikkeling van de
leverbot weggenomen en de ziekte kan
niet meer optreden
Bestrijdingsmogelijkheden
Er zün verschillende mogelijkheden
om het slakje te bestrijden en uit
het weiland verwijderd te houden.
Drainage is een van de beste midde
len. Als het land goed ontwaterd is en
er geen sprake is van vochtige grep
pelkanten of drassige plekken, treft
men het zoetwaterslakje zo sporadisch
aan, dat van gevaar geen sprake meer
is. Daarom moet het parool zijn: Een
goed ontwaterd stuk grasland.
In niet alle gevallen is dat mogelijk
en in ieder geval niet op korte termün.
Ook dan is echter een doeltreffende be
strijding van het zoetwaterslakje en
daarmee van de leverbot mogelijk. Het
slakje kan namelijk niet tegen brak
of zout water. Indien men er toe over
gaat de greppelkanten die te nat zün,
te bestrooien met 'n bepaalde hoeveel
heid zout, is het slakje ten dode op
geschreven. Dat wil zeggen, dat er een
schakel ontbreekt in de ontwikkelings
periode van de leverbot en deze niet in
gevaarlijke vorm in de lichamen van
schaap en rund kan doordringen.
Het zout moet een halve meter uit
het hart van de greppels gestrooid
worden en men gebruikt er fijn droog
vacuumzout voor. Per 100 meter grep
pel heeft men ongeveer 15 kg zout
nodig.
In verband met de levenswijze van
de slak moet er gestrooid worden van
15 April tot 15 Mei en van 15 Juli tot
16 Augustus, of indien men een andere
periode wil nemen van 15 September
tot 1 October en van 15 April tot 15
Mei. Indien men zich wenst te over
tuigen of er in het land nog leverbot-
slakjes voorkomen, kan men te allen
tijde inlichtingen verkrijgen bü de land-
bouwvoorlichtingsdienst.
(Van onze correspondent te Londen)
JJE Britse staatsmedici - en zij omvatten ruim negentig procent van alle artsen
hebben zoals wij reeds meldden deze week een officiële salarisverhoging
gekregen van tien pond (honderd gulden) per week. Dit brengt hun gemiddelde
salaris thans op een minimum van tweeduizend pond per jaar (twintigduizend
gulden). De nieuwe salarisverhoging zal met terugwerkende kracht ingaan van
Januari 1948 af, toen de nationale gezondheidsdienst door Labour werd in
gevoerd. Dit betekent, dat de Britse artsen behalve hun onmiddellijke salaris
verhoging ieder een meevallertje van 1500 pond (vijftienduizend gulden) in con
tanten zullen ontvangen.
f-JET^is geen wonder dat de medici
momenteel in een extra goede
stemming zijn, ondanks de harde
woorden, die de Labourpartij in het
Lagerhuis uitsprak over nog een an
dere maatregel, die genomen is. Te
gelijkertijd werd namelijk aangekon
digd, dat het publiek voortaan een
shilling (vijftig cent) voor elke fles
medicijn zal moeten betalen. Tot nu
toe kreeg men alle medicijnen gratis.
Wat de medici en patiënten betreft,
is de nationale gezondheidsdienst in
alle opzichten nog verre van ideaal.
Vier jaren practijk hebben aangetoond,
dat de patiënten onmogelijk dezelfde
tijd en toewijding van de dokters kun
nen verwachten als voorheen. Uit de
stampvolle wachtkamer is duidelijk
gebleken, dat de totaal overwerkte
staatsmedici slechts een minimum
van tijd aan elke patiënt kunnen be
steden. Er is bovendien niet alleen
een schreeuwend tekort aan artsen,
maar het publiek loopt voor elk wis
sewasje naar de dokter, „omdat het
toch niets kost". Vele geneesheren
zijn dan ook 16 a 18 uur per dag aan
het werk. Het gevolg hiervan is een
onvermijdelijke ophoping vati de pa
tiënten en in de wachtkamers ziet men
dan ook een soort militaire ziekenpa-
rade.
In een dichtbevolkt mijndistrict ln
Zuid Wales bijvoorbeeld hebben de
meeste dokters stalen leuningen in
hun wachtkamers laten neerzetten, zo
dat de patiënten er tussen staan, net
als in een queue voor een bus. Een
soort lopende bandsysteem dus!
In Richmond, even ten westen van
Londen, heeft een ondernemende dok
ter een verlicht bord in zijn wachtka
mer hangen. Zodra hij een patiënt af
gewerkt heeft, drukt hij op een knop
en met felle rode neonletters flitsen
de woorden „volgende patiënt" aan in
de wachtkamer.
Volgens de jongste statistieken van
de Medical Practitioners Union kan
een dokter die 2500 patiënten in zijn
boeken heeft staan en dat is het
gemiddelde aantal geregistreerde pa
tiënten van een staatsdokter aan
elke patiënt slechts vijf minuten tijd
besteden om een diagnose vast te
stellen. De maximum tijd, die hij aan
een huisbezoek (sporadisch!) kan be
steden, is twintig minuten.
Het maximum aantal patiënten, dat
een staatsdokter op zijn boeken mag
hebben is vierduizend. In de grote ste
den, waar de doktoren inderdaad dit
enorme maximum bereiken, heeft de
dokter volgens voorgaande statistie
ken gemiddeld drie minuten tijd om de
diagnose vast te stellen van een pa
tiënt, die op zijn spreekuur komt, en
twaalf en een halve minuut per huis
bezoek per patiënt!
Maar de statistieken over de ge
zondheid der artsen zelf zijn evenmin
opwekkend. Het is vastgesteld, dat zij
onder de huidige nationale gezond
heidsdienst zodanig overwerkt zijn,
dat zij zelf in toenemende mate het
slachtoffer worden van hartkwalen.
Volgens de statistieken zal één van
elke vijf artsen, die momenteel beneden
de 45 jaar oud zijn, vóór zijn 65e jaar
aan een hartaanval overlijden.
Een noord-Londense dokter met
3000 patiënten op zijn lijstje vertelde
ons: „Ik heb het thans dubbel zo
druk als voor onze „nationalisatie".
Maar ik moet er bij zeggen, dat vier
vijfde van alle medicijnen die ik voor
schrijf, eigenlijk overbodig is. Er zijn
hopen denkbeeldige zieken. Ik heb ont
dekt, dat mijn vulpen machtiger is
dan mijn stethoscoop. De meeste inge
beelde patiënten zijn allang gelukkig
als ze een formulier van me krijgen
voor een fles medicijn. Jongelui van
omstreeks twintig jaar zijn mijn groot
ste tijdverkwisters. Zij komen aanlo
pen voor elk puistje en schrammetje
en zelfs voor stijve spieren als ze ge
voetbald hebben".
MA haar verbazingwekkende come-back WOOR Gloria Swanson tellen echter een derde keer te proberen. Ze was in-
en het grote succes van haar film alleen haar huwelijken mede. Haar middels beroemd geworden, een veel-
„Sunset Boulevard" doet Gloria Swan- eerste huwelijk sloot ze met de film- benijde ster en had alles, wat haar
son, de 52-jarige ster van Hollywood, acteur Wallace Beery. „Hü was niet hartje begeerde. Toen ging ze naar
met een nieuwe film weer eens een po- mooi, niet rijk, maar goed, gezond, har- Frankrijk om haar film „Madame sans
ging om de lauwerkrans der kunst te telijk, maar ook vreselük jaloers!" gêne" te draaien en bij deze gelegen-
veroveren. Nog meer opzien, tenminste Gloria trouwde met hem toen ze net ze- heid leerde ze de Markies Henri Le
in Europa, baart echter haar besluit ventien geworden was en bij Mark Sen- Eailly de la Falaise de la Coudraye ken-
voor de zesde keer in het huwelijk te nett de rol van een badende schone nen. Het was van beide kanten liefde
treden en wel met Brandy Brent, speelde. Beery schreef haar naieve, op het eerste gezicht; er werd een rnon-
haar impressario. In Amerika vindt maar hartstochtelijke brieven en zo daine bruiloft gevierd, die zelfs in de
men deze stap van een caprieuze vrouw werd ze zijn vrouw. De onhandige reus annalen van de Farijse society on-
niet zo buitengewoon opvallend; twintig schijnt niet de juiste partner voor de geëvenaard was. Gloria genoot met
jaar geleden noemde men haar reeds behaagzieke jonge vrouw te zijn ge-
het „vrolüke gescheiden vrouwtje", weest; bij de opnamen wist hij in een
Gloria Swanson zelf begrijpt niet, waar- vermomming de ateliers binnen te drin
gen, om haar ieder ogenblik te kunnen
om men daarvan zoveel ophef maakt:
„Wat blijkt e: nu uit mijn scheidingen?"
vraagt ze verbaasd, „toch alleen, dat ik
vüf keer het geluk hoopte te vinden en
mij iedere keer vergist heb!" Onder deze
omstandigheden moet ze het wel voor
de zesde keer proberen.
pLORIA SWANSON heeft steeds een
buitengewone aantrekkingskracht op
de heren der schepping uitgeoefend, zo
als de ingewijden zeggen, vooral met
haar ogen, waarvan de kleur al naar ge
lang van het weer en haar gemoedstoe
stand pleegt te veranderen; niet eens
haar naaste familieleden zouden precies
kunnen zeggen of ze blauw dan wel
groen zijn. Verder was het vooral het
vamp-type, dat Gloria eigenlijk ge
creëerd heeft; haar extravagante optre
den, haar fantastische toiletten, de bont
mantels en edelstenen waren daarbij
slechts bijwerk, hoe heftig ze ook de
gemoederen in beweging brachten! Een
tijd lang had ze een concurrente, Pola
Negri, die het in excentriciteit tegen
haar opnam en toen de Poolse het veld
moest ruimen, had Gloria zich tegen
een niet minder gevaarlijke mededing- i i
ster te weren: de mooie en extravagante [JQ Verleidelijke OfTia GD
Constance Bennett, die eveneens de
luxe tot boven de uiterste grenzen op- haar ZGS huW6liil<6n
dreef. J
volle teugen van haft adellijke titel:
haar ondergoed, haar auto's, de li
vreien van haar kamerdienaars, zelfs
haar koffiekopjes en likeurglazen waren
nu met kroontjes versierd. En toch
hield dit huwelijk slechts vüf jaar stand
maar deze keer schijnt de gemaal
met klinkende naam de schuldige ge
weest te zijn.
Toen, na 1930, begon haar roem te
tanen ze richtte een eigen filmmaat
schappij op en verloor daarbij al haar
geld. Bij een verblijf in Europa leerde
ze echter een landgenoot Michael Far
mer kennen, bij wie ze eindelijk het
geluk hoopte te vinden. Maar het was
weer een vergissing. Een dochter
Michèle werd geboren maar de jonge
echtgenoot was zo jaloers, dat hij zijn
vrouw verbood een aanbod om te fil
men, hoe verleidelijk ook, aan te nemen.
Op een dag was hij verdwenen en nie
mand heeft hem ooit weer gezien. Toen
begon Gloria's ster weer te stijgen
ze werd voor het nieuwe gebied der
televisie ontdekt en oogstte een onver
wacht succes. Hier leerde ze de finan
cier Davey kennen, trouwde met hem
en gaf hem na drie maanen zijn congé;
als reden voor de scheiding werd
opgegeven: Davey had in de ech-
te'ijke slaapkamer een telextoestel la
ten aanbrengen, om te allen tijde de
beurskoersen over de gehele wereld te
kunnen volgen.
Angst voor mama.
TN haar familiekring van kinderen en
bewaken. Ze verzette zich hiertegen, hij 1 vijf kleinkinderen heeft Gloria Swan-
De sterren streden niet alleen om de werd boos, sloeg haar en na een son er nooit een geheim van gemaakt
eerste plaats in de reclame, maar meest- jStormachtig huwelijksjaar werd Gloria dat ze het nog eens wilde proberen: „Ik
al ook om een of andere man. Toen voor de eerste keer gescheiden. Maar geloof, dat ik nog zal blijven hopen,
Gloria alleen nog met Pola Negri te ze kwam van de regen in de drup: haar als ik al een heel oude vrouw geworden
maken had, heette hij Rudolf Valentino, tweede man was de schatrijke K. Son- ben", zei ze. Nu is de tien jaar jongere
hoewel ingewijden verzekeren, dat deze born, bij wie ze het twee en een half Brent de vervulling. Want Gloria Swan-
grote vrouwenheld slechts een patoni- jaar uithield. Uit dit huwelijk is een son is een verleidelijke grootmoeder,
sche aanbidder van Gloria geweest is. achter geboren, Gloria He; om haar evenals Mariene Dietrich, Constance
al stuurde hij haar elke dag een grote een broertje te geven adopteerde haar Bennett en Viviane Romance en on-
riand met de kostbaarste orchideeën, moeder het weesje Sonny Smith. Na de danks haar 52 jaar nog zo bekoorlijk,
Een korte flirt had Gloria ook met de scheiding zijn Gloria en Sonborn goede dat haar dochter Michèle, die haar vér-
violist Jasha Heifetz; iets ernstiger vrienden gebleven en ten slotte stierf loofde in Parijs had leren kennen, op de
werd de geschiedenis met Hervert hij in Gloria's armen. overtocht tegen vrienden zei: „We zul-
Marshall, doch daar deze getrouwd was, Adellüke titel. 'en direct trouwen, zodra we aankomen,
kwam er van de zijde der vrouwen- want ik ben bang, dat Bob verliefd zal
verenigingen een heftig en succesvol JJOOR deze mislukkingen teleurgesteld worden op mama, net als alle mannen,
protest. besloot Gloria Swanson het niet nog die haar leren kennen!"
Burgemeesler Posch
zong voor do radio
Gisteravond hebben we burge
meester J. Posch uit Olerleek een
Westfries liedje horen zingen van
uit de studio van de Franse radio-
omroep in Menton, waar hij met
de Schermer dansgroep de Hol
land-Frankrijk feesten opluistert.
Jan Brusse, de A.V.R.O.-reporter
in Frankrijk vertelde in zijn ru
briek „Paris vous parle" het één
en ander over deze feesten en hij
zei, dat de dansers met de bur
gemeester van Oterleek aan het
hoofd veel belangstelling trok
ken. Geen wonder, want terwijl
de Mentonnezen zo luchtig mo
gelijk gekleed gaan, wandelden
de Oterlekers in hoge hoed, pand
jesjas, kuitbroek en witte kou
sen. Hun succes is al verzekerd.
(Ongecorrigeerd)
Ter jaarvergadering van de Chr.
Hist. Unie, welke lieden te Amster
dam wordt gehouden, heeft de heer
H. W. Tilanus een terugblik gegeven
op het afgelopen jaar. Spr. stelde vast,
dat er gewerkt is; zelfs was de acti
viteit van enkele aanwüsbare personen
wel eens wat storend. Meningsver
schillen zijn begrijpelijk. Zij getuigen
van nadenken over de staatkundige
vragen van de dag. Overigens moet
men meer streven naar wat vereent
dan naar wat verwüdert. We hebben
te bedenken, dat we een Chr. Hist.
Unie zijn, met de nadruk op christe
lijk.
Na te hebben uiteengezet, dat de
Unie een open oog heeft voor de
groeiende internationale samenwer
king, gaf spr. een overzicht van de
voornaamste gedachten van de be
weging ten aanzien van de binnen
landse politiek. Hij drong aan op
ruimte voor de particuliere woning
bouw en op een gezonde huurpolitiek.
Voorts verklaarde hij zich voorstan
der van werkloosheidsbestrijding door
rijk, provincie en gemeenten in sa
menwerking. De „derde weg" op het
stuk van bewapening wees hij van
de hand.
Uitvoerig ging de heer Tilanus in
op het vraagstuk van de overheids
inmenging in het bedrijfsleven. Hij
meende, dat deze moet worden be
perkt tot hetgeen als volstrekt nood
zakelijk moet worden aanvaard. Vele
maatregelen zijn thans nog onmis
baar. Ons land verkeert in een dwang
positie, waaraan geen enkele minis
ter van financiën iets kan verande
ren.
Aangedrongen werd op vereenvou
diging van de administratie voor be
lastingen e.d. voor ambachtsliedenen
kleine zelfstandigen, en op een poli
tiek, die de agrarische bevolking een
redelijk bestaanspeil garandeert.
Tenslotte heeft de heer Tilanus me
degedeeld, dat de Chr. Hist. Unie de
politiek van de derde macht in ons
land afwijst. De CHU moet niet haar
eigen beginselen tot ons yfllk komen
en daarvoor het vertrouwen winnen.
Overigens dient te worden gestreefd
naar een zo groot mogelijke samen
werking met de andere partijen.
Ned. Hcrv. kerk. Bedankt voor Res
teren; R. W. Steur te Oudsdorp. Be
noemd tot hulpprediker te Aalten: T.
van Sprang, vicaris.
Aangenomen naar 's Gravenhage:
(voor Bronovo)J. C. Fickesz te
Vlissingen. Bedankt voor Krimpen
aan de Lek: J. v. d. Heuvel te Schoon
hoven.
Geref. kerken. Aangenomen naar
Ter Aar: A. P. Heiner te Zevenhuizen.
Bedankt voor Huizum: G. Leene te
Deventer.
Beroepen te Horahuizen-Klooster-
buren: R. J. Beukema, candidaat te
Midwolda (Oldambt).
Geref. kerken onderh. art. 31 K.O.
Aangenomen naar Leiden (tweede be
roep): G. van Rongen te Zwijndrecht.
Tweetal te Amsterdam-C.: L. J.
Goris te Wezep en M. Vrieze te
Heemstede. Beroepen te Chatham
(Canadian Reformed Church): L.
Selles te Voorburg.
Chr. Geref. kerken
Aangenomen naar Lutjegast: J. B.
Kuhlmeier, candidaat te Utrecht.
Geref. gemeenten
Beroepen te Veenendaal: F. Mallan
te Bruinisse.
In de Alkmaarsche Courant van
9 April 1927 vinden wü de volgende
mededeling:
Morgen staan de hyacinten op het
buitenterrein in alle bloementooi.
Schitterende kleuren in rood. paars,
wit, blauw, roze, enz. De bezoekers
mogen dien dag uitmaken, welke
soort zij 't mooiste vinden. Bij den
ingang zal eiken bezoeker een stem
biljet worden uitgereikt, waarop
men het nummer van het perk dat
men het mooiste vindt, kan in
vullen. Dat biljet kan in een bus,
staande in de lunchroom, waar een
gezellig strijkje is, gedaan worden
of wel in de bus aan het üzeren hek
bij de ingang. De eigenaar van het
perk, dat de meeste stemmen ont
vangt, krijgt een kunstvoorwerp,
beschikbaar gesteld door mevrouw
Bosman—Leopold te Alkmaar.
Het ligt in de bedoeling dat het
Tuchinski-Theater van dit onder
werp en van de tentoonstelling een
film maakt.
