Naar Californie en naar huis terug Doumergue kreeg geen verlof en werd toen Kamerlid.... LAATSTE NIEUWS BOELHUIS r, Texel lijdt zeer ernstig van de droge zomer Indrukwekkend afscheid van New Y ork Door redwood bossen Ex- Burgerbrugger neemt belangrijk initiatief in Nieuw Zeeland HollandseClub doet veel goed werk in Southland Het Zuiderzee-museum groeit snel Telefoneren van Finland met Holland goedkoper Zijn opvolger weigerde een escorte Van de rechten in de politiek Stom petoren Pvd A en CHU accoord met concept-program Eisenhower loopt in op Ta ft Huishoudster gaf vee houder jenever BELANGRIJK INBOEDEL Afslag vers Holl. Rundvlees DONDERDAG 10 JULI 1952 VIJF MEISJES NAAR AMERIKA (6) ,1 heel veel van Amerika had gezien, leef- UOEWEL ik van Juli tot Kers mis fjaiif0rnie te bezoeken. Ik had er niet - steedfi het verlangen m »e^ Qp een goede dag echter de nog steeds het verlangen i I genoeg geld voor; de kansen Kerstmis te gaan vieren by hun ouders, nodigde een jong echtpaar me van gan Francisco woonden. In een die ongeveer honderd dden drie volwassenen, twee kinderen en een zwaar bepakte Chevrolet aa de rejs óver een afstand van duizend hond enkele dagen vóór het grote kilometer. wordt beheerst door de tempel en de tabernakel. Die biedt plaats aan acht duizend personen. Elke dag om twaalf uur wordt er een kort orgelconcert ge geven. Niet ver van de stad zijn de koper mijnen en het Grote Zoutmeer, dertig mijl lang, waarin slechts één vissoort kan leven. Het Noorden is vrij dicht bevolkt. Het Zuiden daarentegen is practisch onbewoonbaar door gebrek' aan water. We maakten een prachtige rit door de canyon. We reden over een smal, griezelig glad weggetje tussen hoge rotswanden. Honderden herten kwamen bij de mensen bedelen om voedsel. Groten en kleinen genoten hier van het bobsleeën. Het einde van de reis. volgden Highway mooiste wegen van'he de kust ke zich in vele b°cliten na_ van de Stille Oceaan kromte Nadat tuurschoon was over bossen be. we een tjjdlang over den> waar_ groeide bergen, hadae schitterend bij we aan een k? oceaan hadden, uitzicht over da S erhand en wisselde stegen we lanigzam De groene Set beeltVdadnene plaate C gePmaaktg voor bossen, hadden v bomen( heldere 2i00cihifn en af en toe gladde wegen, ajnnesclujn bereikten we de grens rjdtfornie. Ik had toen even het van CaWornie g Europa p g Zn Een soort douane controleerde ff^frul invoerden. wegens het gro- aar voor ziekten. De Oceaan za- we niet meer. Het werd minder tl «vaar voor ziekten. De Oceaan za- En we niet meer. Het werd minder heuvelachtig en iets warmer Onderweg vamen we een grote kudde elanden .met hun enorme geweien tegen. Statig en stoer liepen deze beesten te grazen. 's Avonds laat stopten we in Pepper- I wood, om daar te overnachten. Het lag aan het begin van het „redwood" ge bied. Redwoods of sequia's zijn wereld beroemde bomen, die alleen in Califor nie en ergens in China te vinden zijn. Ze kunnen een hoogte bereiken van 100 tot 110 meter en er zijn exemplaren opgemerkt van 3500 jaar oud. Vele Amerikanen, die met him auto op reis zijn, hebben de gewoonte, in zgn. motels te overnachten. Het zijn kleine huisjes aan de hoofdweg, voor zien van keuken, bad- en slaapkamer cn garage, die een goedkoop onderko men voor een nacht bieden. Vooral in het Westen zijn ze in grote aantallen 1 verrezen. Ook wij logeerden in zulk [- een motel. San Francisco. DE volgende dag reden we door een redwoodbos. We voelden ons klein en nietig bij deze reuzen. Kort daarop zagen we de eerste sinaasappelen. Door valleien, waar dadelpalmen en vijgen bomen groeiden, reden we naar San Francisco met de bekende bruggen. Als een droom rees deze prachtige stad voor ons op. De bekendste brug is wel die over de Gouden Poort, een wonder van techniek en energie. Zij is twee kilometer lang en heeft zes rijbanen. Niet ver daar vandaan ligt Bay Brid- gem, tien kilometer lang en eveneens met zes rijbanen. Tussen beide bruggen ligt op een eilandje de gevangenis Al- catraz, waar de gevaarlijkste individuen van de Verenigde Staten zijn opgeslo ten .Van ontsnappen is hier geen spra ke. San Francisco is een mooie, stijlvol le stad. Op vele hoeken van de straten ziet men gezellige, fleurige bloemen- stalletjes. De trams maken er een ouder wetse indruk. Zeer bekend is de Chine se wijk. Hier wonen ongeveer 20.000' Chinezen, die oorspronkelijk met de Gold Rush naar de Verenigde Staten zijn gekomen. Verder heeft de stad een prachtig park, waarvan de aanleg aan vankelijk niet al te best wilde lukken. Ten slotte slaagde een Schotse tuinman er in van een zandwoestijn iets moois te maken. De meest uiteenlopende soor ten bomen en bloemen zijn hier bijeen gebracht. Met Kerstmis stonden de azalea's in volle bloei. Mijn gastheer heeft gepoogd, me de stad in één dag te laten zien. Ik heb er een vage in druk van gekregen maar meer ook niet. Katoen. QMSTREEKS Kerstmis heb ik me een paar dagen bezig gehouden met het plukken van katoen, een werk dat hoofdzakelijk door negers en Mexica nen wordt verricht. Hier en daar ge beurt het machinaal, doch slechts wei nigen kunnen zich de aanschaffing van de zeer dure machines veroorloven, 's Morgens om negen uur reden zeer luxe wagens de katoenvelden op, ge vuld met een wonderlijk soort men sen en kinderen. Ze reden zo ver mo gelijk, daar ze een hekel aan lopen had den. Gewapend met een grote zak en een stel kniebeschermers drongen ze tussen de struiken. Na drie uur hard werken hadden ze dan hun zak volge' plukt. De kampioen presteerde het, om honderd pond in een uur te plukken. Als de zak vol was, werd de katoen gewogen en in een grote vrachtauto gestort, waarna de plukkers opnieuw begonnen. Er werd gemiddeld tien dol lar per dag verdiend. Om vier uur hield men op, omdat de zon dan achter de hoge bergen verdween en het koud en vochtig werd. Misschien denkt u bij het woord Ca lifornie aan een paradijs, waar de zon altijd schijnt en waar alles groeit en bloeit. Dat is maar op enkele plaatsen het geval, zoals in de Central Valley, een van de vruchtbaarste streken ter wereld, waar groei en oogst welhaast volgens wiskundige formules verlopen. Er zijn echter nog vele gebieden in deze staat, waar geen druppel water te vin den is. In het Noorden voelt men zich 's winters heel behaaglijk in een win terjas en bij een snorrende kachel. Kerstmis is in Amerika het grote feest, zoals bij ons Sinterklaas. Voor de warenhuizen is het een prachtig object om de mensen tot kopen aan te sporen en omzet en productie tot het overwel digende te stimuleren. Salt Lake City. VAN Californie reisde ik met de 1 luxueuse trein van San Francisco naar Salt Lake City. Mijn eerste in drukken van deze stad deed ik op in een ontzettende sneeuwstorm. Salt Lake City is gesticht door de Mormonen en telt 200.000 inwoners. Pas honderd jaar geleden kwamen hier de eerste Mor- moonse vluchtelingen uit het Oosten. De stad is thans mooi met ruime, brede straten en fraaie winkels. Het centrum VAN Utah reisde ik verder naar het Oosten. Op het kleine stationnetje White City ontmoette ik Betty, die de vorige zomer bij mij thuis gelogeerd had. Ze woonde op een eenzame en afgelegen boerderij. Ik kon een dag bij haar doorbrengen. Alles werd in race tempo bekeken. Ze liet me de geboorte plaats van Eisenhower zien, samen voerden we tweehonderd schapen, ik werd volgestopt met allerlei heerlijk heden en vóór ik er erg in had was de dag al weer om en reisde ik verder naar Washington. Daar ontmoette ik een van de meisjes en samen trokken we verder naar New York. Stakingen en mist dwongen ons, nog een week op de boot te wachten. In die tijd logeerden we in het hart van de stad, met een prachtig uitzicht op het 550 meter hoge Empire State Buil ding. We hadden met ons vijven veel te prqfen en het eten schoot er haast bij in'," omdat we elk dubbeltje be steedden aan bezienswaardigheden. Langzamerhand geraakten we toch verzadigd. We konden ten slotte al onze onze indrukken niet verwerken. Ons verblijf in Amerika was ten einde. Met loodzware koffers gingen we aan boord. Het afscheid van de Verenigde Staten was onvergetelijk. De duizenden licht jes van New York stierven langzaam weg, het getoeter van de auto's ver stomde, slechts zagen we nog in volle gloed het fraai verlichte vrijheidsbeeld Na twee uur was de kust verdwenen en kozen we het ruimp sop, richting Europa. We hadden zes maanden van rijke ervaringen achter de rug. We hadden Nederland mogen vertegenwoordigen, heel wat misverstandjes en onjuiste voorstellingen mogen rechtzetten, meer begrip voor elkaar gekregen en op deze wijze een steentje mogen bijdra gen tot een betere internationale ver standhouding. Komt er opvangcentrumvoor Nederlandse emigranten? Een enkele jaren geleden naar Nieuw Zeeland geëmigreerde inwoner van Burgerbrug, de heer Jo van Schaik, heeft het plan opgevat om in zjjn nieuwe vaderland een „opvangcentrum" voor Nederlandse emigranten te stichten in Invercargill (Southland). De daar reeds wonende Nederlanders bleken het initia tief zeer te waarderen. Ze willen er niet alleen geld voor beschikbaar stellen, doch ook daadwerkelijk meehelpen bij de bouw van het centrum. De heer Van Schaik bracht het plan ter sprake tijdens een bijeenkomst van de ongeveer twee jaar geleden opge richte Hollandse Club, waarin ruim ze ventig Nederlanders zich verenigden. Hij is voorzitter van deze vereniging en in die kwaliteit had hij ook het ge noegen over zijn idee het woord te mogen voeren voor het „Southlandse Vooruitgangsverbond". De leden van de Hollandse Club wa ren enthousiast voor het plan. Men be greep volkomen de waarde van een der gelijk centrum. Een lid, dat enige tijd in het binnenland had gewerkt, was van mening, dat het veel narigheid kan voorkomen. De eenzaamheid en het verlangen naar huis zijn dikwijls maar moeilijk te overwinnen. Om de zware beginperiode door te komen zou het voortreffelijke diensten kunnen doen Er is dan gelegenheid de landstaal en de levensgewoonten van Nieuw Zeeland te leren. In groepsverband kost dat minder moeite dan wanneer men direct naar afgelegen oorden moet vertrek ken. Natuurlijk is het geenszins de bedoe ling om een soort kolonie te vormen, waarin de emigranten zich zouden iso leren. Uitermate belangrijk is echter, dat in geval van huisvestingsmoeilijk heden het gezin althans voorlopig ver enigd kan blijven. Men meende, dat vooral dit laatste Se kans op misluk king .van de emigratie tot een mini mum kan beperken en dat de aantrek kelijkheid om naar Nieuw-Zeeland te gaan er door wordt verhoogd. De leden van de Holandse Club kre gen van de heer Van Schaik overigens nog meer plannen te horen. Men wil proberen een dansorkestje op te rich ten, terwijl naast de ontspanning de ont wik kelim; niet wordt vergeten. Er zullen sprekers worden uitgenodigd, vraag- en antWoordvergaderingen over Nieuw-Zeeland worden gehouden en filmavonden worden georganiseerd. De wil om een zo goed mogelijk Nieuw- Zelander te worden leeft bij allen. „Mijn vrouw en ik zijn te oud om het met hart en ziel te worden," vertelde iemand, „maar we hopen, dat onze kin deren er in zullen slagen." Deze opvat tingen dragen er natuurlijk niet wei nig toe bij, dat het de Nederlandse emi granten niet slecht gaat. Négen en ne gentig van de honderd, die naar South land zijn gekomen, willen er blijven. Kwikstaart bouwde zijn nest onder rails Onder het puntstuk van wissel no. 9 op het Enkhuizer Spoorweg emplacement, het stuk rails waar over alle treinen daveren die in Enkhuizen arriveren of vandaar vertrekken, heeft een kwikstaartje zijn nest gebouwd. In de kleine ruimte tussen biels en rails is dit vogeltje zo vertrouwd geraakt met het geraas van de daarover rollende treinen, dat het bij de nadering van een trein niet eens zijn nest verlaat. Maar wanneer een spoorman be hoedzaam op deze plek toeloopt vliegt het vogeltje verschrikt weg en kijkt vanuit veilige afstand wat angstig naar zijn nest, waar in het reeds drie eitjes deponeerde. De spoorwegmensen die deze idylle onder de rails ontdekten omringen dit gedeelte van de ijzeren weg met alle zorg en zijn wat trots op deze logé, die door de bouw van een nest onder een rails heeft getuigd van een onbe grensd vertrouwen in de veilig heid van de Spoorwegen! Het Zuiderzeemuseum te Enkhuizen mag zich in een gestadige groei ver heugen. Het bezoek is aanmerkelijk groter dan voorgaande jaren en de groei van het binnenmuseum houdt daarmee gelijke tred. Op 15 Juli zal de nieuw-aangebouwde vleugel aan de Wierdijk, een juweeltje van bouw kunst, worden geopend en daarmee komt men weer een belangrijke stap nader tot de voltooiing van dit unieke museum, waarin alles wat herinnert aan het leven rond de oude binnen zee wordt bewaard op een wijze, die aller bewondering en waardering heeft. Wanneer men een blik slaat in het gastenboek van dit museum dan leest men uit al die namen daarin op getekend, dat dit museum reeds grote bekendheid heeft verworven ver bui ten 's lands grenzen. En weldra zal men op alle KLM-kantoren de smaak volle folders aantreffen, waarin de aandacht voor dit Zuiderzeemuseum wordt gevraagd. Dagelijks werkt direc teur S. J. Bouma en zijn staf aan plan nen, waarvan een aantal reeds verwe zenlijkt kon worden. Men koestert de hoop dt binnen afzienbare tijd ook het grootste plan, de vestiging van het openlucht-museum, verwezenlijkt kan worden. Maar ook zonder dit open luchtmuseum biedt, wat tot nu toe tot stand kwam zoveel schoons en interes sants, dat een bezoek aan dit museum, dat nu reed een vloot bezit, die enig in Europa is, de moeite meer dan waard is. (Van onze Haagse rédacteur) Naar wij verneipen, is het telefoon tarief van Finland met Nederland in gaande 8 Juli j.l. met een gering be drag verlaagd. In plaats van f 12,75 voor de eerste drie minuten en f 4,25 voor elke minuut meer zal voortaan f 12,30 voor de eerste drie minuten en f 4.10 voor elke minuut meer verschul digd zijn. GARANTIESTEMPELS VOOR LEER De stichting „meer en beter leder' die onder meer propageert het gebruik van leder inplaats van gummi of plas tic voor zolen, is voornemens het wer kelijk prima zooileder te voorzien van een garantiestempel. Voor bovenleder zou een zelfde maatregel dienen te worden genomen, zo menen sommige fabrikanten. Herinneringen aan drie Franse presidenten Twee milhoen gulden schade Weiden en bouwland staan er slecht voor Zuivelfabriek „Eendracht" levert drinkwater (Van onze correspondent) Men moet ver in de geschiedenis van het eiland terug gaan om een even droge zomer te vinden als de zomer van 1952, waarschijnlijk tot 1893. Hoewel de ge volgen niet zo ernstig zijn als destijds (toen men het vee met heiplaggen ging voeren) omdat de structuur van de grond door betere bewerking en bemes ting een verandering ten goede heeft ondergaan, wordt de schade tot nu toe van officiële zijde teeds op twee mil- lioen gulden geschat. De granen staan er bijzonder slecht voor, vooral ook, omdat de droogte veel te vroeg begon nen is. Het vlas is te vroeg afgerijpt. Hier en daar is het vlastrekken reeds begonnen. Als er niet heel spoedig regen komt, zal ook 'de oogst van bieten en aard appelen mislukken. Het grasland staat kaal gevreten en het hooiland, dat gemaaid is, brengt niets meer op. Verscheidene boeren moeten nu al, omdat er voor de dieren niét meer voldoende op het land staat, hooi bijvoeren. Dat ziet er voor de winter somber uit. De melkonbrengst is met 10 °/o ge daald. D.w.z. is 10 lager dan vorig (Van onze correspondent te Parijs) IN EEN van anecdoten rijk voorzien boek „Elysée 19281934" vertelt generaal Rupied, die lange tijd het militaire kabinet van de president der Republiek leidde, uit zijn bonte belevenissen in dit „laatste Franse paleis, waar nog iets gebeurt". Drie presidenten heeft Rupied in deze tijd meegemaakt, Gaston Dou mergue, Paul Doumer en Albert Lebrun. Van Doumergue weet de generaal te vertellen, dat hij in buitengewone mate de eigenschap bezat zijn bezoekers te doen geloven, dat hun aanwezigheid bijzonder gewenst is en voor de algemeen heid waardevol. Met een beminnelijke glimlach ontving de president zijn gas ten, stak verrukt en als verrast zijn beide handen uit om ze welkom te heten. Hjj had zich steeds van tevoren uitvoerig van de reden van hun komst op de hoogte gesteld en was zodoende in staat zich met zijn bezoekers vriendschappe lijk welwillend, maar toch met kennis van zaken te onderhouden, wat nooit naliet de nodige indruk te maken. De bezoekers verlieten de audiëntiezaal in ieder geval met het verheven gevoel, dat ze de president een hoogst welkom en nuttig bezoek hadden gebracht. en kwam juist op tijd in Ayguesvives aan. En zijn stadgenoten, die het grappig vonden dat een van hen zonder aanplakbiljetten een zetel in de Kamer wilde hebben, vonden dit zo origineel, dat ze hem werkelijk ko zen en zo had Doumergue de on derste sport op de ladder bestegen, die hij zonder aarzelen beklom. £)OUMERGUE vertelde graag het verhaal, hoe hij in de politieke loopbaan geraakt is, die hem tot op het hoogste ambt in de staat zou brengen. Hij was indertijd rechter in een klein Algerijns district en zijn chef had geweigerd hem een gevraagd verlof te geven. Doumergue was bui ten zichzelf van woede; hij liep te ra zen in zijn kamer, waar ook zijn grif fier zat, tot deze ten slotte zei; „Maar meneeer de rechter als U will gaan, gaat u dan, u kunt toch weg!" „Hoezo?" „Over drie weken zullen er toch in Ayguesvives (Doumergue's geboorteplaats) verkiezingen worden gehouden. Zegt u gewoon, dat u zich candidaat wilt stellen. Niemand kan u dan het nodige verlof weigeren. U hebt er recht op". „Maar", protes teerde Doumergue, „ik heb er toch helemaal geen werk van gemaakt, geen campagne voorbereid. Ik heb niet een3 aanplakbiljetten laten druk ken". De griffier wist al deze bezwa ren te ontzenuwen; Doumergue vroeg om verkiezingsverlof, kreeg dit ook Paul Doumer. pAUL Doumer, de volgende presi dent, was noch somber, noch zwaarmoedig, zoals men vaak heeft beweerd, maar veeleer geneigd grap jes te maken en buitengewoon edel moedig. De moeilijkheden van ande ren en iedere onrechtvaardigheid brachten hem buiten zichzelf en nooit berustte hij. Bovenal haatte hij de dwang van het protocol en hij bracht op een goede dag zijn omgeving in de grootste verlegenheid, toen hij ver klaarde, dat hij z(jn dochter in Cosne- sur-Loire en een vriend in de Auverg- ne wilde bezoeken, alleen, geheel zon der begeleiding. Men gaf hem te ver staan, dat de regering hiervoor toe stemming moest geven. „Houdt op met uw toestemmingen", zei Doumer geërgerd, „ik ben geen gevangene, maar wil een vrij burger zijn net als alle anderen". Men verzocht hem ten minste niet over zijn plan te spreken, maar Doumer schreef zijn telegram men, waarin hij zijn bezoek aankon digde, zonder code en gaf ze ook nog persoonlijk aan het postkantoor op. Zijn tragisch einde onder revolver schoten van de moordenaar Gorguloff heeft Doumer echter niet voorzien. Lebrun PRESIDENT Lebrun had dezelfde afkeer van iedere vorm van bijzon dere bescherming als zijn voorganger. Toen hij zich voor het eerst naar zijn geboorteplaats Mercy-le-Haut begaf, weigerde hij iedere begeleiding en verklaarde: „Daar ben ik thuis, daar heb ik goede vrienden, die mij zullen beschermen". Toch werd hem be grijpelijk na de aanslag op Doumer een discreet escorte meegegeven. Generaal Rupied herinnert ook aan de bloedige 6e Februari 1934 en ont zenuwt de beweringen, dat er toen- dertijd in het Elysee een paniek ont staan zou zijn. Steeds heeft president Lebrun ondanks alle tegenstrijdige geruchten, zijn koelbloedigheid be waard, zeer in tegenstelling met som mige van zijn bezoekers, die de meest dwaze geruchten rondvertelden. In het algemeen, vertelt hij, heeft men de drie presidenten, die hij heeft gediend, volkomen verkeerd beoordeeld. Dou mergue te beschrijven als „frivool en ijdel als een oude cocotte", is volgens hem ten hemel schreeuwende onzin; Doumer was niet, zoals men beweer de, „streng, onbuigzaam en uit een andere eeuw", maar de goedheid en gevoeligheid zelve en had ondanks alle slagen van het noodlot en sterf gevallen in zijn leven een buitenge- waon jeugdige veerkracht in zijn ka rakter bewaard. Lebrun ten slotte had zich, tegen zijn zin en tegen de raad van familie en vrienden, bereid verklaard nog eens een zwaar ambt op zich te ne men, waarvan hij vooruit wist, dat het zware offers zou vergen. Want op het tijdstip, waarop de herinneringen van de generaal eindigen, in het jaar 1934, begon de internationale horizon na een periode van bedriegelijk wel behagen, op bedenkelijke wijze te verduisteren. jaar In werkelijkheid is de daling groter, want de melkproductie vertoont een opgaande lijn. Voor de drinkwatervoorziening is het een geluk dat de Zuivelfabriek „De Eendracht" over een prachtige wel be schikt met een overvloed aan water. Per dag wordt daar naar schatting zo'n 60.000 tot 70.000 liter water voor consumptie getapt. De fabriek zelf ver bruikt per dag ook een 30 tot 40.000 liter. Deze wel zit op een diepte van 2' meter. Er is ook nog een boring op 40 meter maar die geeft alleen zout water, wat overigens wel benut wordt; n.I. voor koeling. NED. HERV. KERK Bedankt heeft voor Sneek (voor de arbeid onder de vrijz. hervormden) (toezegging) ds F. Keja, Ned. herv. pre dikant te Stompetoren. lUngecorrigeerd) De kabinetsformatie A. R. vragen op een punt nadere opheldering Vanochtend om half elf verscheen in het kabinet van dr. Drees de heer Ti- lanus, voorzitter der C.H.U.-fractie in de Tweede Karper. De heer Tilanus overhandigde het antwoord van rijn fractie in verband met het door de for mateur gewijzigde concept-regerings program. Het antwoord hield in, dat dit program voor de C.H.U. een aan vaardbare grondslag vormt om deel te nemen aan een regering. De heer Donker, voorzitter der P. v. d. A.-fractie, die later op de ochtend kwam, had reeds telefonisch doen we ten, dat het program ook voor zijn fractie een aanvaardbare grondslag vormt. Ook de voorzitter der A.R.-fractie, de heer Schouten, is bij dr. Drees ge weest. Hij vroeg op één bepaald punt van het concept-program nadere op heldering aan de formateur. Dit impli ceerde wel dat met de andere punten accoord wordt gegaan. Het antwoord van de heer Romme was hedenochtend nog niet ontvangen, maar werd ieder ogenblik verwacht. De formateur zal de vraag van de heer Schouten betreffende het door deze genoemde punt nader onder het oog zien. Het is nog niet bepaald, of de A.R.-leider het antwoord van de formateur mondeling, schriftelijk of telefonisch zal ontvangen. Mogelijk zal dr. Drees het eerst nog moeten opne men met een of meer van de andere fractieleiders. Generaal Eisenhower heeft heden morgen vroeg een belangrijke over winning geboekt, doordat de Republi keinse partijconventie zich met 607 te gen 531 stemmen uitsprak ten gunste van de 17 leden tellende delegatie van aanhangers van de generaal uit Geor gia. Met deze uitspraak maakte de conventie het besluit van de commissie voor de geloofsbrieven, die de delega tie, bestaande uit aanhangers van Taft de wettige had genoemd, ongedaan. Waarnemers zijn van mening, dat de ze uitspraak van de conventie moge lijk fataal is voor de kansen van se nator Taft. DE f 25.000 ER UIT In de 516de Staatsloterij, vierde klasse, tweede lijst, is op nummer 20892 gevallen f 25.000. Maar nam daarna 11000.-weg JISP. De Rijkspolitie te Amster dam heeft een 55-jarige vrouw J. H. D. aangehouden, die verdacht wordt in verschillende gemeenten in ons land zich aan diefstal en verduistering zich te hebben schuldig gemaakt. De vrouw las ijverig de advertenties in de streekbladen na en bood, daar waar iemand gevraagd werd zich aan als huishoudster. Wanneer zij eenmaal in functie was, tracteerde zij de huis baas op jenever, om vervolgens een on derzoek in de kasten in te stellen. In Jisp had zij bij de 71-jarige veehouder J. W. een bedrag van f 1000 gestolen, aarna zij met de Noorderzon ver dween. Dezelfde practijken had zij uit geoefend in tal van andere gemeenten in ons land. De vrouw is thans ingesloten in de kazerne van de Rijkspolitie te Wor- merveer en zal voor de Officier van Justitie worden geleid. MARKTBERICHTEN ALKMAAR, 9 Juli 1952. (Alkm. Ex- portveiling). Aardappelen 8.50—12.50, drielingen 6.5011; Slabonen: stam 22 85; Peulen 2065; Komkommers 8 23; Tomaten A 4052, Bonken 1435; Aardbeien 1.30—2.90 per slof; Bloem kool 823; Rode kool 57.50; Doppers 2042; Tuinbonen 923; Rode bessen 2555; Zwarte bessen 6078; Spinazie 517; Sla 29.50; Postelein 58: An dijvie 5—9; Rabarber 6.50—18.50; Bieten 815; Bospeen 823 Waspeen 824; Uien 619; Soepgroenten 27.50; Pe terselie 26.50. LANG. GROENTENCENTRALE, 10 Juli. 130,000 kg aardappelen: eerstelin gen 10—11.60, Doré 10.40—13.90; Blauwe eigenheimers 1*2.30—13.90, Saskia 9.90 10.60, grof 8.108.80, drielingen 9-10.10 kleintjes 79.10; 15.000 kg rode kool 5—6.20; «000 kg gele kool 5.90—8.20; 2500 kg witte kool 9.50; 8000 st. Bloem kool Al 17.10—34.60, A2 8—16.10; 900 kg Tomaten: A 41—46, B 40—43, C 31—34; 1000 kg Bieten: A 18.50. NOORDERMARKTBOND, 10 Juli. 102000 kg aardappelen: eerstelingen 10 11.50, rode eerstelingen 13.4014.10, grove eerstelingen 8—9.50; Doré 12.40; Eigenheimers 14.7016; Blauwe eigen heimers 13.2014, drielingen 7.909.70; 80 kg Bieten A 11; 50 bos Wortelen 8; 12 slof aardbeien 1.88—2.30. WARMENHUIZEN, 10 Juli 1952. 31200 kg aardappelen; Schotten 9.90— 10.80, grove 8.30—8.50, drielingen 10.10 10.20, Doré 1313.20; 100 stuks Bloem kool 8.10—8.50. Voorlopig bericht. op Vrijdagavond 11 Juli n.m. 6 uur, wegens ver trek van emigratie van gehele w.o. fauteuilstellen, stoelen, kasten, karpet ten, pracht wollen dekens, divan's, wandel wagens, kinderwagens, kinderboxen, kinder stoelen, hobbelpaarden, wiegen, kinderledikan- tjes, schrijfmachine, tour. D. en H.-rijwielen, prima Sparta motor, 125 cc„ i. n. g. s., tafels, 1- en 2-pers. ledikanten, bedden, 1 pers. opklap- bed, radio, stofzuiger, pracht wasmachine, Friesche staartklok, bromfietsen, 60 vis stoeltjes, 16 pers. tafel. Vele kopjes huishoud en keukengerei. Kijkdag Donderdag tot n.m. 8 uur. Vrijdags tot 1 uur. Enige goederen kun nen nog ingebracht worden of desgewenst afgehaald, Veilinglokaal I l Magdalenenstraet, Alkmazr - Telf. 2656 geen bevroren per kilo Doorregen lappen 165 Magere lappen 185 Riblappen 190 Gehakt 165 Poulet 165 Dooit. Vark.Iappen 155 Magere varkenslappen 190 Varkenscarbonade 180 Lamsvlees vanaf 135 Saucijsjes 150 Gehakt half om 150 Metworst 150 Leverworst 90 Bloedworst 95 5 p. r. rundvet 475 5 p. r. reuzel 475 5 p. schapenvet 550 5 p. vet spek 700 5 p. mager spek 850 Magdalenenstraat, hoek Achterstraat.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 5