Van Ulsen bracht hockey-team en
officials naar Helsinki
Geminiani
eerste
de brutale, snelste
Pyreneeën-etappe
in
Emil Zatopek en John Davis zijn
zeer pessimistisch
Kranige Jan Nolien werd zesde
Otaniemi officieel
geopend
De Braziliaanse voetbalcoach vertelde
iets van zijn ploeg
Shortpassing is te
onproductief
Tal van valpartijen in if
zeventiende etappe
Stormachtige wind hielp Fanny aan
wereidrecord-tijd
Willy Lust sprong
5.74 meter
MAANDAG 14 JULI 1952
(Van een speciale verslaggever)
CTATIG streek Zaterdagavond een reusachtige vogel neer op het nieuwe vlieg
veld van Helsinki. Het was de „Rembrandt", een convair van de K.L.M.,
welke door de ehefvliegdienst Van Ulsen naar de Finse hoofdstad was gevlogen
en waarin verscheidene Nederlandse officials werden vervoerd henevens de
voltallige hoekeyploeg. Onze vertegenwoordiger in het I.C.C., P. IV. Seharroo,
chef de mission Karei Lotsy, chef d'equipe van de Nederlandse hoekeyploeg,
Charles van Ufford en de vijftien „stiek-artisten" werden verwelkomd door de
Nederlandse gezant, de heer A. j. T. van der Vlugt en de viee-voorzitter van
het Olympisch organisatie comité, de heer Kaskela. De enkele Nederlanders,
die eveneens bij de aankomst aanwezig waren, sloeg even de schrik om het
hart toen zij de linksback van de hoekeyploeg gewaar werden. Han Drijver
verscheen namelijk in de deuropening met een arm in een draagdoek en een
vinger In verband. „Het is niets," stelde Drijver gerust, „in de wedstrijd tegen
Pakistan op Klein Zwitserlang heb ik een tik op mijn hand gehad. Om nu
Vrijdag U Juli in zo goed mogelijke conditie te zijn, heeft mijn hand rust nodig.
Vandaar die draagdoek." Ook dr C. D. Ver rijp, de medicus van de Olympische
ploeg kon dezelfde geruststellende mededeling doen.
Karei Lotsy is nog immer
een groot diplomaat
np het moment dat de
4/ -til,
Convair tot
stilstand was gekomen en iedereen
aanstalten maakte het vliegtuig te ver-
1 laten, was er nog iemand die schrok.
Doelman Anjema greep namelijk te-,
vergeefs naar zijn koffers. Zijn kleding
en hockeyspullen waren niet in de
„Rembrandt" geladen en hij zal het
voorlopig zonder moeten stellen.
Waarschijnlijk zal het KLM-perso-
neel wel meer van dergelijke karweit
jes hebben opgeknapt, zodat Anjema
spoedig weer in het bezit van zijn
eigendommen kan worden gesteld.
INE Canadese roeiploeg heeft meer
pech gehad. Bij aankomst van het
Zweedse schip „Torsholm" bleek dat
de drie Canadese boten totaal waren
vernield. In de Atlantische Oceaan
had het schip een hevige storm moeten
doorstaan, waardoor de boten uit de
kratten waren gebarsten en tegen een
aantal auto's opgeslingerd. De leider
van de Canadese ploeg zei na deze ont
dekking echter zeer laconiek: „Ieder
een heeft wel eens pech. Wij zullen
proberen ergens nieuwe boten te krij
gen."
V
LIET euvel van die kapotte boten is
overigens te herstellen voordat de
wedstrijden een aanvang nemen, maai
niet de ribfractuur van een Koreaahs
athleet, die dezer dagen in het zieken
huis moest worden opgenomen. Voor
hem zijn de Spelen geëindigd voordat
zij begonnen zijn. Een Japanse gym
nast zal evenmin de kleuren van zijn
land kunnen verdedigen in verband
met een neusontsteking. Dat zelfs de
sterkste athleten niet onaantastbaar
zijn moge blijken uit het feit dat de
„sterkste man ter wereld", de Ameri
kaan John Davis het bed heeft moeten
houden met een maagkwaal. Hij werd
als eerste patient in het Olympisch
hospitaal opgenomen en is inmiddels
zeven pond afgevallen. Hoewel Davis
waarschijnlijk zal zijn genezen voor
dat de wedstrijden in het gewichthef
fen een aanvang nemen, zal hij moeite
hebben om zijn vorm terug te krijgen.
JNAT Davis dus pessimistiseh is ge-
stemd laat zich begrijpen. Een
troost kan het voor hem zijn, zij het
dan ook een schrale, dat hij niet de
enige Olympische athleet is die niet in
vorm is. Emil Zatopek bijvoorbeeld, de
„locomotief", die in 1948 de gouden me
daille op de 10.000 meter won, heeft
verklaard dat zijn vorm pas na de
Spelen zal komen. Zatopek heeft na
melijk in het begin van het seizoen
met een hartkwaal gesukkeld (hoe kan
het ook anders), zodat hij pas de laat
ste maanden serieus heeft kunnen trai
nen. Hoe erg die hartkwaal overigens
is geweest, is ons niet duidelijk, te
meer, daar Zatopek niet alleen heeft
ingeschreven voor de 5.000 en 10.000
meter, maar ook voor de Marathon. Hij
wilde eens zien waartoe hij in staat is.
LIET zijn echter niet alleen pessimis
tische klanken, die ons vanuit Hel
sinki bereiken. De Nederlandse zei-
Iers hebben het buitengewoon naar
hun zin. Zij huizen in de jachthaven
van een klein eiland, voor zover zij
natuurlijk niet hun boten „uitprobe
ren". Het is prachtig diep zeilwater,
wordt gezegd. Slechts hier en daar be
vinden zich kleine rotsen vlak onder
het wateroppervlak. Een Engelse „5%
meter" is daarvan het slachtoffer ge
worden. Het schip liep recht op een
rots en moest met behoorlijke averij
op de helling worden genomen. Nu
wij het toch over de zeilers hebben
moeten wij even iets vertellen van de
Amerikanen. De zeilers uit de States
moeten te zamen met o, ironie van
het lot Russen en Duitsers de meest
exclusieve zeilelub te Helsinki delen.
De Nederiande jollenzeiler Koos de
Jong heeft bij de loting Finnjoll no. 10
toegewezen gekregen. De zeilers zijn
echter van mening dat de jollen volko
men gelijkwaardig zijn, zodat allen
met gelijke kansen starten. De alge
mene indruk van de experts over de
Finnjoll is: „voortreffelijk".
IZAREL Lotsy is een diplomaat. Wij
wisten dat reeds maar hij heeft dat
te Helsinki eens te meer bewezen. U
moet weten dat bloemen in Finland
zeer kostbaar zijn. Dat wist onze chef
de mission. Natuurlijk heeft hij begre
pen dat de Finse vrouw meer nog dan
de Nederlandse, met een ruiker bloe
men is te veroveren. Nu, Anna Lisa
Nuutinen een prachtig bouquet rode
anjers, witte floksen en blauwe irissen
heeft ontvangen uit handen van Karei
Lotsy, laat het zich begrijpen dat deze
Anna Lisa, die de maaltijden voor de
Nederlanders verzorgt, ergens wel een
zwakke plek voor de Nederlandse kolo
nie zal hebben.
Geen ijzeren gordijn voor
Russisch Olympisch dorp
Van een speciale verslaggever)
Het Olympisch dorp „Otaniemi",
enige kilometers buiten Helsinki gele
gen, is met een vlaggenparade offici
eel geopend. In dit kamp zijn onderge
bracht de afvaardigingen van Rusland,
Hongarije, Polen, Bulgarije, Roemenie
en Xsjecho Slowakije.
De plechtigheid geschiedde voor het J
Russische gebouw, waar de vlaggen
masten zijn opgesteld. Het gebouw zelf
was gedecoreerd met een groot portret
van maarschalk Stalin.
De voorzitter van het organisatie
comité der Olympische Spelen, Erick
von Frenckel, sprak het openings
woord, waarna onder het spelen der
volksliederen de vlaggen gehesen wer
den en een afgevaardigle van elk be
trokken land een kort woord sprak.
Wie denken zou, dat de bewoners
van Otaniemi zich in een strenge ex
clusiviteit zouden hullen, komt bedro
gen uit. Gistermiddag althans is ons
geen enkele moeilijkheid in de weg
gelegd. Aan de ingang houden, even
als dat bij het andere Olympische dorp
het geval is, Finse militairen de wacht.
Maar ze staan er eigenlijk meer als
decoratie dan als wakers, want in geen
van beide dorpen heeft men ons nog
naar een legitimatiebewijs gevraagd en
klaarblijkelijk is een buitenlands auto
nummer al voldoende om in het gast
vrije Finland alle poorten te openen.
Ook bij de Russen zelf zijn we zon
der enige moeilijkheid binnengewan
deld. Een jong meisje stond ons in de
hal in het Frans te woord en verwees
ons naar een ontvangkamer waar de
journalisten „Olanski" werden ontvan
gen door een heer, die vrij gebrekkig
Engels en naar we vermoedden prima
Russisch sprak. Hij stelde ons weer
voor aan een lid van de Russische de
legatie, betiteld als kameraad Toyu-
pudzen, goedlachs en vriendelijk 'die
vertelde, dat de Russische athleten
met de beste voornemens bezield zijn.
In een hoek lagen enkele nummers
van de Prawda van Zaterdag en in het
gebouw was het een komen en gaan
van .athleten, zoals dat bij alle landen
het geval is.
Men vindt het hier in het algemeen
jammer, dat de landen achter het ijze
ren gordijn in „Otaniemi" min of meer
zijn afgezonderd. Maar deze afzonde
ring is toch niet zo of er blijft ruimte
over voor onderling contact, zoals we
hebben gemerkt. En dat is het belang
rijkste bij dit grootse sportgebeuren,
waar de jeugd van allé naties elkaar
ontmoet. Zelfs al worden op het sport
veld door de taalmoeilijkheden mis
schien niet zoveel woorden gewisseld
als de deelnemers zelf zouden wensen,
dan nog is er de voldoening in het ge
zamenlijk beleven van de vreugde die
een vredige krachtmeting met zich
meebrengt.
Art Stroke, een der Canadese roeiers, bij het verlaten van het stadion door
autogrammen-jagers bestormd.
(Van een speciale verslaggever)
Breeduit zat de Braziliaanse coach
van de voetbalploeg, leraar in de licha
melijke opvoeding aan één van de
middelbaie scholen te Rio de Janeiro,
Newton Cardozo, aan tafel in het
restaurant van het Olympisch dorp
Kapyla. Zijn Hollandse spinazie met
een stevig stukje vlees van zeker an
derhalf pond, gegarneerd met aard
appels en nog enkele producten, die wij
niet kenden, ging vlot naar binnen bij
deze voetbalcoach, die wij, zijn postuur
en omvang in aanmeiking nemend,
eerder voor een zwaargewichtheffer
zouden verslijten dan voor een man, die
voetbalspelers de kunst van techniek,
en tactiek moet Ieren.
Deze meneer Cardozo, heeft ons l\et
een en ander verteld over zijn ploeg, in
een mengsel van Portugees, enkele
woorden Frans en Engels, maar later
kwam dr Castelo Branco, de voorzitter
van wat wij in Nederland technische
commissie van de voetbalbond zouden
noemen, te hulp. En beide heren heb
ben ons, voor zover dat mogelijk was
in verband met tactische kwesties, in
gelicht over de jongens van 18 tot 20
jaar, die zij helemaal uit Rio hadden
meegenomen om voor de eerste maal *n
Europa amateur voetbal van Brazilië te
demonstreren. Ja, amateurs zijn deze
studenten beslist, verklaarde dr Branco
met nadruk. Als zij uitblinkers zijn op
voetbalgebied en het gaat met hun
studie niet zo goed, dan is er altijd de
kans. dat zij als professional zullen spe
len. Technisch zijn de Braziliaanse spe
lers meesters en coach Cardozo, die
alleen voor dit Olympisch tournöoi als
zodanig is aangesteld, heeft er voor
gezorgd, dut zijn pupillen in prima
conditie f ijn. Zieken zijn er niet, bles
sures komen niet voor en zij beschik
ken over een fabelachtige lenigheid en
snelheid.
Hoe zij in het veld zullen komen,
Woensdagavond in Turku? Dat weten
wij zelf nog niet, verklaarde dr Branco.
Want Maandagavond komen wij pas in
Turku aan, Dinsdag zullen wij het veld
bekijken en er trainen en aan de hand
van onze ervaringen zullen wij het
elftal samenstellen.
Maar dan komen wij op een gebied,
waar slechts aarzelend de antwoorden
worden - gegeven. Tactiek? Ja, inder
daad, derde backsysteem, voorhoede in
w-formatie, vaak afgewisseld met een
zwervende binnenspeler, waarbij de
andere inside voor blijft. Dat hangt
van de omstandigheden af.
Neen, niet altijd shortpassing, luidde
het antwoord op onze vraag, dat is
vaak te onproductief. Wij houden van
het scherpe directe spel met passes in
de lengte en niet te veel in de breedte.
Onze kansen tegen Nederland? Laten
wij daar liever over zwijgen, zei dr
Branco voorzichtig. En niet alleen be
leefdheid speelde hier een rol, maar
meer nog de onbekendheid met de ca
paciteiten van de oranjehemden. „Ver
geet niet", zo meende coach Cardozo,
„dat onze amateurs betrekkelijk weinig
internationale ervaring hebben. Er lig
gen zovele onzekere factoren, dat wij
met geen mogelijkheid iets over éen
uitslag zouden kunnen voorspellen.
Maar die onzekerheid zal ook wel, zo
verklaarde dr Branco, bij de Neder
landse spelers en officials heersen.
{Advertentie Fne MedJ
pEMINIANI, de renner uit Clermont Ferrand, een van de gelukkige Tour-
ridders, met klimmersbloed in zijn aderen, heeft zich met een duizeling
wekkende vaart door de haarspeldbochten van de ruim veertienhonderd meter
hoge Col d'Aspin naar beneden geslingerd. Hij ging zo snel dat geen van de
andere Tour-groten zijn wiel konden of durfden houden. Het was dan ook deze
brutale Fransman die de zeventiende etappe en tevens eerste Fyreneeën-etappe
op zijn naam bracht. In zijn kielzog stormden ruim een minuut later zes andere
dapperen het stadje Bagneres de Bigorre binnen. Het naren niet de eersten de
besten. De snelle sprinter Rolland ging voorop, met aan zijn wiel de Belg Ockers,
de stugge Italiaan Bartali, de vriendelijk glimlachende Coppi en verbeten, Jean
Robic. Dat zijn er vijf, zult u zeggen. Inderdaad, de jonge renner, die zich in dit
gezelschap van bergreuzenbedwingers zo uitstekend heeft geweerd, noemden
wij nog niet. Het was onze landgenoott Jan Nolten, die zich niet door de Aspin. de
nog hogere col van de Beyresourde, noch door zijn beroemde tegenstanders had
laten imponeren en in een vloeiende stijl als schitterende zesde finishte, met
slechts een minuut en veertien seconden achterstand op Geminiani en nog voor
de Breton Robic.
INE omstandigheden waaronder de SI
renners Zondagmorgen uit Toulouse
vertrokken, waren geheel anders dan
die waaronder de laatste dagen was
gereden. De „tropen"-zon liet eindelijk
eens verstek gaan en de temperatuur
was vele graden gedaald. Min of meer
gedwongen door de lage temperatuur
zette de rennerstoet direct een flink
tempo in en na veertig kilometer was
men zelfs het tijdschema iets op voor.
Drie kilometer vóór St. Felix le Cha
teau ontstond een vrij ernstige valpar
tij waarbij niet minder dan twintig
renners waren betrokken, w.o. Roks.
Wagtmans. Van Est en Van Breenen.
Dank zij voortreffelijk werk van Wim
van Est konden onze jongens drie k.m.
verder weer bij het peloton aanhaken.
Het was overigens niet bij die collec
tieve valpartij gebleven, telkens moes
ten dokters en verpleegsters in actie
komen, omdat renners aan de kant.
stonden of lagen met ontvellingen aan
armen of benen, Magni, Molineris, Van
Est. Roks en Wagtmans waren wel de
grootste pechvogels, bij aankomst te
Bagneres zagen ze eruit alsof ze aan
een veldsiag hadden deelgenomen. Ooi
Faanhof maakte een lelijke smak bij
de afdaling van de Peyresourde. Hij
vloog een bocht uit en kwam op een
vijf meter lager gelegen stuk grond
terecht. Maar ook hij reed de etappe
uit en kwam voor de sluiting van de
controle binnen, zij het dan als laatste.
We hebben nog vergeten i* melden,
dat ook wat het aantal lekke bandies
aangaat, onze ploeg overvloedig bedeeld
werd, en als men dit alles in aanmer
king neemt moet men meer dan tevre
den zijn over de prestaties die indivi
dueel en gezamenlijk zijn verricht.
Eerste hindernis
AAN de voet van de eerste grote Py-
renesche hindernis, de col de Pey
resourde, na 133 k.m. rijden, lag hgt
gehele peloton nog steeds bij elkaar.
Bij de zestien kilometer lange bestij
ging schoof Dotto naar voren, spoedig
gevolgd door Bauvin en Martini, en
even later door Robic en Ockers. Ach
ter hen organiseerden de grote cracks
weidra een tegenoffensief. Vijf k.m.
vóór het hoogste punt was Dotto nog
steeds aan de leiding, met een halve
minuut voorsprong op een groep van
vijf man: Robic, Coppi, Geminiani, Oc
kers en Gelabert, en 50 seconden op
een andere groep waartoe Van Ende,
DeHertog, Close, Ruiz, Bartali, Le
Guilly, Bauvin, Carrea en Lazarides
behoorden. Coppi c.s. dreven de snel
heid op en achterhaalden Dotto, ter
wijl Geminiani iets afzakte. Vlak vóór
de kam begon Gelabert te spurten,
waarbij hij Robic net iets te snel af
was. Hij ging als eerste over de streep
met Robic op een wiel, zodat hem de
tijdpremie van 20 sec. ten deel viel.
Tijdens de daling naar Arreau sloeg
Geminiani alle records. Noch de grie
zelig scherpe bochten, noch de nevel
schrikten hem af, terwijl zijn voor
naamste tegenstanders zeer behoedzaam
reden. Geminiami stormde hen voorbij
en arriveerde in het dorpje aan de voet
van de Aspin met 1 minuut voorsprong
op Coppi, Robic, Ockers, Gelabert en
Dotto. Op 2 minuten volgden o.m.
Waar diplomaten reeds jaren voor in de weer zijn: glimlachende Amerikanen
naast eveneens glimlachende Russen, bewerkt de Olympische geest in enkele
uren. Hier ziet u v.l.n.r.Henry Proetor (USA); Schuranley (Rusland);
James Dunbar (USA) en Volkov (Rusland) genoegelijk naast elkaar na het
hijsen van de vlaggen in het Olympische dorp.
De Belg Rosseel, d\e de vorige
etappe de zege behaalde, in aciie.
Close, Nolten, Van Ende, Lazarides en
De Gribaldy, terwijl 3 minuten later
een derde groep uit de nevels opdaagde
met Lauredi, Goldschmidt, Remy en
De Hertog. Op de haarspeldbochten van
De Aspin handhaafde Geminiani zijn
voorsprong en nog steeds alleen pas
seerde hij het hoogste punt (1489 m.).
Daar was de positie: aan kop Gemini
ani, op 1 min. 2 sec. Robic en Gelabert,
op 1 min. 12 sec. Ockers, Coppi en Dot
to, op 1 min. 47 sec. een groep met o.m.
Close, Nolten, Bartali, Lazarides, Rol
land, De Gribaldy en Le Guilly, op 2
min. 30 sec. De Hertog en op 2 min. 47
sec. Lauredi.
Geminiani, die de overwinning aan
voelde, stoof in duizelingwekkende
vaart de diepte in. Van zijn achtervol
gers namen sommigen geen risico's, ter
wijl anderen zo mogelijk nog harder
reden dan de Clermontees. Zo vormde
zich een groep van een man of zes, bij
wie Nolten, maar ook Rolland die de
sprint van dit peloton won voor
Ockers, Bartali, Coppi, Nolten en Robic.
Maar toen weerklonken in de Allee
des Thermes nog de toejuichingen voor
Geminiani die ruim een minuut eerder
de finish had gehaald. Zeer terecht
werd hem ook de dagpremie voor de
strijdlust toegewezen, met 6 stemmen
tegen 2 voor Dotto.
Het klassement van de 17e etappe
ToulouseBagneres de Bigorre (204
k.m.) luidt:
1. Geminiani (Fr.) 6.43.16; 2. Rolland
(Fr.) 6.44 30: 3. Ockers (België) z.t.; 4
Bartali (Italië) z.t.; 5. Coppi (Italië)
z.t.; 6. Nol ten (Ned.) z.t.; 7. Robic
(Fr.) z.t.; 8. ex aequo in dezelfde tijd
als Rolland, een groep renners bij wie
Lazarides (Fr), Decaux (Parijs), Car
rea (Italië), Close (België), Ruiz (Sp.).
Van Ende (België), Dotto (Fr.), De
Gribaldy (N.O.C. Fr.), De Hertog (B.).
Gelabert (Sp.), Le Guilly (W.Z.W. Fr.)
en Lauredi (Fr.); 25. Magni (Italië)
6.47.48; 38. Van Est (Ned.) 6.50.25:
47. Voorting (Ned.) z.t.; 63
Dekkers (Ned.) 6.58.15: 68. Van
Breenen (Ned.) 7.05.46; 77. Wag t-
m a n s (Ned.) 7.11.34; 78. Rokt
(Ned.) 7.11.37; 80. Faanhof (Ned.)
7.26.56.
Het algemeen klassement luidt:
1. Coppi (It.) 112.31.26; 2. Ockers (B.)
112.56.53: 3. Bartali (It.) 112.57.42; 4
Close (B.) 112.57.48; 5. Dotto (Fr.)
112.59.03; 6. Ruiz (Sp.) 112.59.48 7. Ro
bic (Fr.) 113.00.00; 8. Magni (It.)
113.02.30; 9. Carrea (It.) 113.08.22; 10.
De Hertog (B.) 113.10.43; 11. Weilen-
mann (Zw.) 113.14.40; 12. Gelabert (Sp.)
113.17.34; 13. Geminiani (Fr.) 113.20.54:
14. Molineris (Z.O. Fr.) 113.38.53; 15
Van Ende (B.) 113.40.10; 16. Lauredi
(Fr.) 113.40.30; 17. Goldschmidt (Lux.)
113.48.23; 18. N o 1 t e n (Ned.)
113.54.21; 19. Van Est (Ned.)
113.55.25; 20. Le Guilly (W.Z.W. Fr.)
113.58.12: Voorting is 23ste met
een totaaltijd van 114.07.08: Wagt
mans 27ste met 114.17.07; Rokt
41ste met 114.47.38: Van Bree
nen 71ste met 115.54.29; Dekker t
69ste met 115.51.52 en Faanhof
78ste met 116.44.43.
In het bergklassement leidt Coppi
met 59 punten, vóór Gelabert 51 pun
ten, Geminiani en Robic 40 punten,
Ockers 39 punten, Bartali 28 punten en
Dotto 27 punten.
Het ploegenklassement luidt:
1. Italië 337.36.33; 2. Frankrijk
337.40.26; 3. België 338.26.31; 4. Spanje
339.49.02; 5. Nederland 340.04.07;
6. Z.O. Frankrijk 340.40.42; 7. W.Z.W..
Frankrijk 341.48.29; 8. N.O.C. Frankrijk
342.05.23; 9. Parijs 342.43.12; 10. Zwit
serland 342.49.28; 11. Noord-Afrika
344.03.58.
Ongeveer 5000 toeschouwers hebben
de nationale athletiekwedstrijden bij
gewoond, die door de Rotterdamse
Athletiek Commissie op de Nenijto-
sintelbaan werden gehouden.
Een stormachtige wind was oorzaak,
dat de tijden niet tot zekere maatsta!
van de geleverde prestaties konden
gelden. Men ondervond hiervan veel
hinder op de lange afstanden, terwijl
op de korte afstanden de tijden zeer
gunstig werden beïnvloed. Het leidde
op de 10Q yards zelfs tot een' nieuwe
wereldrecordtijd van Fanny Blankers-
Koen, die deze afstand in 10.3 secon
den aflegde, 0.3 sec. beneden haar
eigen Nederlands record en 0.4 sneller
dan de wereldrecordtijd van Marjorie
Jackson. Erkenning van de tijd van
Fanny is door het windvoordeel niet
mogelijk, alhoewel het duidelijk de
grote vorm, waarin onze kampioene
zich momenteel bevindt, demonstreert.
Ook de 80 meter horden werd een roy
ale overwinning voor Fanny Blankers-
Koen, die van de start af een voor
sprong nam op Will Lust. De tijd 11.1
sec. was al evenzeer fraai. Willy Lust
legde met een sprong van 5.74 meter
onbedreigd beslag op het nummer ver
springen. De prestatie van de nationa
le damesploeg op de 4 x 100 meter viel,
mede door enkele slechte wissels, met
een tijd van 49 seconden danig tegen.
Bij de heren waren er drie Neder
landse kampioentitels te behalen, n.l.
op de nummers kogelslingeren, de 200
m. horden en de 3000 m. steeple-chase.
Houtzager bleef op het eerste nummer
met 10,5 cm. baas over De Bruyn, Buijs
prolongeerde zijn hordentitel in 24,7
sec. en Huizinga, die op de steeple-
chase weer geen tegenstand van bete
kenis ondervond, stoof in prachtige re
gelmaat op de titel af.
Vier athleten bleven, geholpen door
de wind, op de 100 m. beneden de 11
sec. Saat nam van start af de leiding
en behield deze. ondanks eên verwoe
de aanval van Rulander op de laatste
20 m. Hun tijden waren resp. 10.4 en
10.6, terwijl voorts voor Griek en
Sleeuwenhoek 10.9 sec. werd afgedrukt.
Wim Slijkhuis, nog steeds niet fit,
ontbrak op de 1500 m. Het werd nu
een spannende race tussen Stada en
v. Kreuningen, die in dezelfde tijd, n.l.
4 min. 8 sec. als eerste en tweede de
finish passeerden.
<7-J dut 444X
\WÏ^Uui4iny?
Daar komt U 20waar met 'n Strand
op de proppen en vervult mijn
liefste wens: een heerlijke Strand*
sigaret)
(Advertentie, Ing. Med.)
