Hockey-zilver soulaas voor een zwarte dag traat IS De 1500 m was te lang voor Slijkhuis en Harting Tweede horde: Fanny's Waterloo Stick-kunstenaars uit India dwongen ons op de knieën 4 DE HOOP IS BEHOUDEN India-Europees hockey-elftal Dramatisch slot van een unieke sportloopbaan Hardheid r BLAD NEDERLAND KAMPIOEN IN HETUITVALLEN H£ ■ui iiniiiHniiiiiiiinniniininiiniiiNniiiiiiiiininiiiniiiniTiiiiniiiiiiiiiiiinninninmmninnnnfninmnnraninnninnnniflajiinnnninmiBnninminnnninifniiiinniiiiiniiiiiiiiiii^' Een onwillige pees en een pijnlijke rug Overmacht resulteerde in 6-1 nederlaag Op 2 Aug. in Amsterdam (Van een onzer redacteuren) 1ELSINKI, 24 Juli. Er is een rilling gegaan door de gelederen van hen, die naar het Noorden van Europa zijn getogen om de Neder landse deelnemers aan de Olympische Spelen aan te moedigen met op- beurencie woorden, indien zij daarvoor de kans krijgen, en met toe- iuichw0en> indien hunne stemmen het nog niet hebben begeven. Die r'llinff beeft zich via de kanalen van de moderne communicatiemiddelen van radio, telex, telefoon, telegraaf en telefoto tot in ons land voort gezet. Het is waar, wij hebben onze verwachtingen niet al te hoog ges'.elimaar ergens in ons was het toch ook weer zo, dat wij niet accoord konden gaan met Mahler's Lied von der Erde, waarin gezon gen wordt: „Ich hab' mein Sach' auf nichts gestellt". Niets zou voor ons zeker te weinig zijn, véél zou buiten de verwachtingen vallen jV'u staan wij er vandaag voor te moeten zeggen, dat de eerste week ran de Spelen Nederland weinig meer dan teleurstellingen heeft ge bracht. Men vergete niet: wij hadden kanspaardjes, óók in de athle- tiek, óók in het roeien. Wij kunnen niet bevroeden welke onzalige speling van het lot over sportief Nederland is gekomen. Fanny Blan- kers-Koen, -prima inter pares, de vrouw, die in de wereld van haar sport haars gelijke niet had, is door mentale onzekerheden en ziekte tot ten geplaagde geworden, wier laatste Olympische Spelen een einde zonder glorie werd. Zij verdiende ongetwijfeld beter, waar en hoe men bezwaren moge formuleren. Maar, zeiden wij tegen elkaar op de perstribune, wij hebben anderen, die tot de wereldklasse be horen. Is Wim Slijkhuis geen gevreesd en geëerd man? En volgt Har- ting niet in zijn spoor. Slijkhuis' carrière is op de sintelbaan in het Olympisch Stadion eveneens tot een einde gekomen. Misschien zal zijn ster nog eens rijzen, maar in 1956 zullen jongere krachten naar voren zijn gekomen. De jaren van de Leidse Hagenaar spreken mee.Har- ting kon ons niet duidelijk maken, dat hij uit het teakhout van de harde athletenschool gesneden is. Hij liep de baan uit, omdat zijn rug klaar blijkelijk vreemde pijnen veroorzaakte. Een klein sterretje blijft aan deze donkere hemel staan: de Zaanse Willy Lust, die nu de bijna bovenmenselijke taak heeft Fanny in de dames-estafette-ploeg te vervangen. Ziet ge, lezers, deze durf is ons meer waard dan het goud van een medaille. Willy Lust werd door de leider van de athletiekploeg geroepen en zei „ja" onder de moeilijk ste omstandigheden, die men zich denken kan. Want een gebroken ploeg is wel geen geslagen ploeg, maar het zal deze meisjes met Willy Lust aan het hoofd de grootste moeite kosten zich mentaal voor te bereiden op een race, die ons tot in onze sportvezels zal beroeren. omdat Fanny Blankers er niet bij kon zijn! MA deze dog zullen er andere komen. De Spelen zijn nog jong en het laatste vliegtuig uit Nederland heeft frisse krachten aange voerd met haar, die in het water in haar element zijn, met de sterren van de weg, met boksers, gewichtheffers en ruiters. En misschien hebben wij bij onszelf op die eivolle tribune van schrij- M renden, waar de superlatieven als het Ware uit de schrijfmachines m rollen, een beetje kinderlijk, een beetje naief, een beetje sentimenteel j| zelfs gepreveld, dat dat kleine landje aan de zee, dat H-O-L-L-A-N-D g toch nog een woordje meespreekt.Hoe dan ook. Want vergeef het g orrs, tussen zoveel nationaliteiten, wordt de meest objectieve journalist jjj ttoi meer chauvinist dan hij zichzelf realiseert 33 (Speciale berichtgeving). HELSINKI, 24 Juli. Voor Nederland hebben de halve eindstrijd en de fi nale van de 1500 meter veel van hun aantrekkelijkheid verloren. Weliswaar visten wij dat Wim Slijkhuis reeds geruime tijd last had van zjjn achillespezen en dat Hans Harting, de Nederlandse coming-man op de midden afstand, nog niet helemaal klaar is om de Hagenaar straks op te volgen, maar toch was het een grote tegenvaller dat de achillespezen van Slijkhuis de spanning niet konden verdragen en dat Hans Harting met een zeker schijnende serie overwinning na vijfhonderd meter, met een van pijn vertrokken gelaat, de baan verliet. Geen goud en zilver of zelfs maar brons dus voor het mannelijk deel van de athletiek ploeg. doende athleten de wedstrijd uit om straks een spannende finale te kunnen garanderen. De Luxemburger Barthel, die vier jaar geleden vergeefs een greep naar een plaats in de finale deed. zal het nu met zijn serie-overwinning in 3 min. 51.6 sec. een heel eind schop pen. De Olympische kampioen Ericsson deed het met een derde plaits achter de Duitser Dohrow met zijn 3 min. 52 sec. wat bescheidener, De aanvoerders van de hockey- elftallen van Nederland, India en Gr. Brittannie tijdens de céré monie protocolaire. Links het Oranje-team, dat de zilveren medaille won. ;S. (Van een speciale verslaggever) INDIEN de lezer ons deze nevenstaande exclamatie heeft vergeven, kunnen wij 4 weer, als mensen, die gelegenheid kregen een prop uit hun keel door te slik ken of geleerder gezegd op het dode papier in een schrijfmachine af te reageren, tot de orde van de dag overgaan. Het was niet alles duisternis op deze grijze Donderdag In Helsinki. De Nederlandse hockeyers hebben het zilver verdiend. Zij hadden dat al, het is waar en slechts de meest verstokte optimis ten konden er aan geloven, dat er een mogelijkheid was voor goud. Maar een wedstrijd is een wedstrijd: een gelukkig doelpunt in den beginne gescoord, kan het aspect van de gehele match wijzigen. De dappere Nederlandse hockey-etf, die dus in ieder geval tot de sterkste spelers van de wereld behoren, bebben dat fanatiek geprobeerd. De eerste minuten waren zij in de aanval. Maar de natuur- spelers van India hebben onze landgenoten laten komen en langzamerhand het initiatief overgenomen en de aanval ingezet op een wijze, die een debacle deed vrezen. belachtige lichaamsbeheersing, een enorme startsnelheid en een techniek, zo gaaf, zo vernuftig, zo fenomenaal glad, dat de Nederlandse verdedigers er af en toe bijstonden alsof zij twee weken de stick hanteerden. Zelfs een Drijver, zelfs Loggere, zelfs een koele vasthouder als Ancion. Kruize kon tot geen schot komen. Hij was vernageld. Alleen Esser, de Togoon, evenaarde zijn tegenstanders en scoorde dan ook het enige Nederlandse doelpunt. Z(j waren te goed WIJ geloven wel te mogen zeggen, dat de Nederlandse verdediging de basis van onze ploeg is. Zij staat meestal hecht te midden der woelige baren. Daarop rekent een halflinie van spelers die zowel aanvallend als verdedigend haar taak verstaat en een voorhoede, die het van de flitsende aanval over de vleugels met het dodelijke schot van Roepie Kruize moet hebben. En dat kon vanmiddag allemaal niet, omdat die kleine duivels te goed waren. Het moet onze mensen voor de ogen gedwarreld hebben. Toen werden er fouten ge maakt. Meedogenloos priemden de pas ses van de Indiase haifliriie, die na vijf minuten Nederlandse aanvallen het middenveld had veroverd, het Neder landse verdedigingsblok binnen. Daar gingen fouten gemaakt worden. Er was werkelijk geen houden aan. Meedogen loos sneden de binnenspelers tot diep in ons front door en het regende through- en crosspasses en de meesters verwisselden zo snel van plaats, dat het Drijver en Derckx moet geleken heb- [MISSCHIEN heerst er enige teleurstel- ling over het feit dat de Indiase goochelaars zes maal doelman Mulder passeerden, of liever vijf maal, want de ongelukkige aanvoerder van Nederland, Loggere kogelde eenmaal in eigen doel, maar wij stellen er prijs op met de meeste nadruk te verklaren, dat het geen schande is van deze bruine, pijl snelle wonderploeg te verliezen. Het eerste zilver is onsi Voor het eerst sedert 1928 in het Olympisch hockey-tornooi. Deze Oranjemannen hebben meer dan hun plicht gedaan. Zij startten met een moeilijke wedstrijd tegen een geladen Duitsland, waarvoor zij wel wat bang waren. Zij wonnen. Daarna moesten zij een meesterploeg als die van Pakistan, overmeesteren. Zij deden dat. Tenslotte ging het tegen de hockeyheersers. Die alleen waren te sterk. Daar komt nog iets bij. De Oranje mannen hebben tegen een team van In dia moeten spelen, dat in een nog niet vertoonde vorm was. Zelfs dat is een compliment aan onze mensen. Hun te genstanders wisten kennelijk, dat zij niets aan het toeval mochten overlaten en dat zij tegen de gedegenheid van onze spelers in schoonheid zouden kun nen ondergaan. Het is zodoende het beste hockeyspel geworden, dat wij ooit hebben gezien. India beschikt over spelers met een fa- ben of er twee midvoors, twee links binnens en twee rechtsbinnens voor hun doel opereerden. Die aanvallen kwamen met de regel maat van een klok. Nederland kon niet anders dan verdedigen. Een pass naar de voorhoede was zeldzaam en soms was het „hit or miss" of te wel „weg is weg". Hard, ongecontroleerd, als in paniek. De India-ploeg paste als het ware vivisectie toe, met koel overleg. De doelpunten zouden toch wel komen. Dat was een kwestie van minuten. Na een kwartier was het midvoor Dosanjh, die een voorzet van links benutte. Vier minuten later schoot dezelfde speler door de verdediging. In de slagcirkel gaf hij een harde voorzet, die door Loggere verkeerd werd beoordeeld. De bal sloeg achter in het goaltje Wij geloven niet, dat de Nederlanders ontmoedigd waren. Zij konden eenvou dig niet meer en beter. Tot vijf nul lie pen de grootmeesters uit. Daarna veer den wij op. Van de middenbully af zigzagden Kruize en Esser door de li nies van India heen. Kruize zwenkte naar buiten en gaf een voorzet. Esser kogelde de bal ineens achter de vijan delijke doelman. Op de barricaden rvAARNA kwamen onze spelers adem te kort. Het elftal trok zich in de verdediging terug. In die laatste perio de heeft aanvoerder Loggere voor zijn leven goedgemaakt, wat hij met zijn ongelukkige slag misdeed. Hij en achter hem doelman Mulder heeft toen aan de voorhoede van India het hoofd gebo den, zoals een goed veldheer betaamt. Nog slechts één keer troffen de scherp schutters de roos. De rest werd er door beide Oranjehemden uitgeranseld. Zo won India het Olympisch hockey- tornooi, evenals het dat deed in 1928, 1932, 1936 en 1948met een totaal score van zoiets als 139 doelpunten voor en negen tegen.... De Indiërs vierden deze zege uitbun dig met samendans en tamboerijn. In tussen zaten elf vermoeide Oranjehem den in de kleedkamer. In hun hand het zilver. Dat het tenslotte van de eerste teleurstelling won! Vandaag spreken wij dus over het zilver van onze hockeyers. Laten we over het goud zwijgen. HELSINKI, 24 Juli. In het Olym pisch Stadion te Amsterdam zal Zater dag 2 Augustus een hockeywedstrijd worden gespeeld tussen de Olympische kampioen India en het Europees elftal- De samenstelling van het Europese team is als volgt: Van Leer (België); Dubois (België) en Drijver (Neder land); Cookett (Gr. Br.); Loggere (Ne derland) en Robinson (Gr.Br.); Nunn (Gr.Br.), Esser (Ned.), Kruize (Ned.), Conroy (Gr.Br.) en Klimik (Polen). Het meespelen van de Pool Klimik is nog niet geheel zeker. Wanneer hij niet zal kunnen uitkomen zal de linksbui tenplaats worden bezet door de Duitser Rosenbaum. WIM SLIJKHUIS o, die pezen. LIANS HARTING, die in de eerste serie startte evenals de Olympisch kampioen Ericsson (Zweden), had ken nelijk geen vertrouwen in zijn eind spurt. Dat mocht hij ook niet hebben, om de doodeenvoudige reden dat Har ting de gave mist op een hogere ver snelling te kunnen overschakelen. De AAC-er ging keihard van start, als gold het een vier- of achthonderd meter. Voor de eerste 400 meter noteerde hij 57.5 sec. Dat was uiterst snel want in de volgende series werden resp. tijden van 62, 60.4 en 65.6 sec. genoteerd. Honderd meter verder bleek dat het te snel was geweest. Met beide handen greep Har ting naar zijn rug en even later verliet hij de baan. Het bleek later dat Harting reeds enige dagen last van zijn rug heeft gehad. Met angst en vreze. MET angst en vreze zagen de Neder- 1 landers uit naar de serie waarin Slijkhuis, waarvan men wist dat hij uiterst kwetsbaar was, zou moeten star ten. Ongeveer 1100 meter heeft hij het uitgehouden. Voortdurend had onze landgenoot in zesde positie gelegen, maar toen kwam er een seintje van zijn linkerachillespees dat het niet langer ging, waarmede de laatste hoop van de Nederlandse athletiekploeg in rook ver vloog. Maar genoeg, over hen. die de 1500 meter niet uitliepen. Daar in het Sta dion te Helsinki, onder het critisch oog van vele Finse experts, liepen nog vol- (Van een speciale verslaggever) .vWfe'lÉagPE HELSINKI, 21 JULI De glorieuze, door geen vrouw ter wereld geëvenaarde "f- SfcdSj sportloopbaan van Fanny BlankersKoen heeft op de tweede horde in het t JUÈELêÈ Olympisch Stadion van Helsinki een dramatisch einde gevonden. Er moet Pijn gKa" ja- zijn in het hart van onze grote athlete. Hartewee om de niet te peilen teleurstel- lp a j ling, welke de XVe Olympische Spelen haar hebben bereid. Vier jaar geleden de t «jfc»w' m e 9HL, charmante schrik van alle sintelbanen, het gouden meisje van de Londensc Spclen bewierookt, bezongen, met roem en eer belaan en haar naam in vette ||l|» J kapitalen prijkend op de voorpagina's van alle dagbladen op dit ondermaanse, 'm 'WF/g'''"'h Thans niet in staat om haar vier titels te verdedigen, ja zelfs niet bij machte om 3: M in de geest van Pierre de Coubertin met een lach te verliezen van een jongere M 4 L -ÊéeÊM M generatie. Fanny heeft vanmiddag aan haar sportieve plicht voldaan. Zij trad Ui de naar de Olympische roem oprukkende jeugd tegemoet op haar lievelings- 4-'y im vlfgjMS'L.ii nummer, de 80 meter horden, het onderdeel, dat haar „break-down" zou bedui- f 1»MImiIII.; 'd den. De tweede horde groeide voor haar vermoeide ogen tot een meters hoge *8? I schutting. Fanny sprong, maar de minitueuze zekerheid, waarmede zij anders de obstakels nam, ontbrak. Dc tachtig centimeters waren onbereikbaar. De horde r - MWWemtP: kantelde, Fanny verloor haar evenwicht èn de moed en de kracht om verder te 'i'Jmr TjBJfi'' gaan. Het spel was uit. Arme Fanny! 'sRtaeeL?'"f' y Mltf' Shirley Strickland in wereldtijd kampioene nieuwe, grote kampioene scheerde als «en zwaluw in de avondlucht over de horden. Shirley Strickland het blonde meisje lid van de prachtige Australische athletiek-ploeg, won in grandioze st(jl. Wederom liep zij de 80 m horden in we reldrecordtijd. De chronometers wezen 10,9 sec. voor Shirley, 11,1 voor Rus- Iands hope Maria Goiuhichnaja en 11,2 voor Maria Sander. Het nieuwe We reldrecord van het Australische meis je (0,1 sec. beneden Fanny's beste tijd) zal in tegenstelling tot haar 10,8 van gisteren aan de I.A.A.F. ter erkenning worden voorgedragen. Terwijl langs de tribunes het wel verdiende applaus voor Shirley Strick land golfde, trok Fanny haar oranje trainingspak aan en verdween naar de kleedkamer, waar zij haar man vond. Jan Blankers zei later: „Fanny hield zich beter dan ik". Voor onze athlete zijn de Olympische Spelen ten einde. Zoals bekend, zal zij niet op de 200 m en de estafette starten. In laatstge noemd nummer zal het Zaanse meisje Willy Lust haar vervangen. DANNY had vannacht een boze droom. Een droom, die haar meerdere ma len de finale 80 meter horden liet lopen. Vanochtend vertelde zij aan haar vriendinnen dat zij gedroomd had te zullen winnen of een horde te zullen omwerpen. De andere meisjes hebben er hartelijk overheen gepraat, maar toen Fanny die tweede horde omwierp, herinnerde iedereen zich plotseling weer die droom. Winnen of een horde omverwerpen. Het laatste is geschied, de boze droom was werkelijkheid ge worden. Tegen de wil van haar man. Jan Blankers, verscheen Fanny aan de start, want voor alles wilde zij vermijden, dat men, de achtergronden niet kennende, zou zeggen: zij heeft zich teruggetrok ken, omdat ze in de halve finale ge klopt werd en dat dus ook wel in de eindstrijd zou gebeuren. Voor de wed strijd kwam de blonde favoriete Shirley Strickland naar haar toe om haar good luck te wensen. Toen knielden de meis jes in de blokken. De starter riep het „klaar" en Maria Sander schoot weg. De Duitse werd teruggeroepen en kreeg een waarschuwing. De tweede start was goed. Onze landgenote startte schitte rend. Zij viel in het schot en gelijk met Shirley Strickland, die naast haar lag, ging zij over de eerste horde. De twee de horde stootte Fanny om, waardoor zij haar balans kwijt was. Wel nam zij de lichaamsdelen, welke zo uiterst be- nog de derde horde, maar toen liep ze langrijk zijn bij het nemen van de hor de baan af. De strijd was gestreden, den. Door de injecties kon zij haar armen Onze landgenote liep terug naar de minder snel bewegen en dat zijn juist start. Maar de race ging voort. Een FANNY VERLAAT DE BAAN.. ven, dat wij met dit te zeggen dichter bij de waarheid komen. In ieder geval gebrek aan hardheid. Sportbeoefe naars zijn geen juffershondjes. We- reldsport beoefenen is werk voor de besten. Die besten zullen dan het „mysterie" ontmoeten. Uit die klasse komen de kampioenen: zij, die boven zichzelf en hun beperkingen uit we ten te stijgen. Nederland had deze vrouwen en mannen tot nu toe niet in Helsinki. Hetgeen jammer is, maar gelukkig niet onoverkomenlijk, omdat de we reld niet verbeterd wordt met tienden van seconden. Maar wel door mensen die hard en meedogenloos voor zich zelf weten te zijn. Die van lijden we ten, omdat de omstandigheden erom vragen. En ieder lijden is een persoonlijk mysterie. Waarmee wij bij ons uitgangspunt terug zijn. TOEN wij vandaag kennisnamen van al die jobstijdingen met be trek king tot de Nederlandse deelneming aan de Olympische Spelen hebben wij met een treurig hart moeten denken aan het boek, dat onze vriend Joris van den Bergh eens heeft geschreven onder de titel „Mysterieuze krachten in de sport". Hij put daarin uit een sportervaring van een mensenleeftijd en komt tot de conclusie, dat er on getwijfeld omstandigheden zijn, waar in een sportbeoefenaar reserves ver mag aan te boren, die eigenlijk niet binnen zijn normale bereik liggen. Wij weten niet of onze lezers op de hoogte zijn van de gang van zaken bij een training. Daar wordt uiter aard niet uitsluitend op technischs kwaliteiten gelet, hoéWel deze be langrijk zijn; een groot deel van de trainingsuren wordt besteed aan het opvoeren van de conditie, in lichame lijk en geestelijk opzicht. Men kan dat overdrijven. Wij hebben bij onszelf, eerlijk gezegd, altijd enige „superieure vreugde" gevoeld als wij de verhalen lazen van de „donderspeeches van Lotsy", die het Nederland voetbal-elf tal tot grote dingen wisten te bren gen. Een feit is evenwel, dat een man van gezag, vooral van geestelijk ovetr- wicht, in staat is sterke invloed uit te oefenen pp degenen, die om welke redenen dan oók onder hem zijn ge steld. Invloeden van dit soort zou men gerede kunnen schikken onder de hyp notische krachten (er zijn volkeren aan ten onder gegaan...!) Zij zijn.mys terieus, althans ondeskundigen kunnen ze zo noemen; er zijn studieboeken vol over geschreven. Joris van den Bergh bedoelt mét zijn mysterieuze krachten in de sport iets heel anders. Hij stelt aan de hand van de practijk vast, dat een sport beoefenaar in een bepaald milieu, on der bepaalde ■yooruyiarden iets kan presteren wat buiten zijn normale vermogenligt. Een trainer heeft dit niet in zijn hand. Hij gaat volgens een schema te werk, dat voor zijn pupil persoonlijk is uitgedacht; hem als het ware op het lijf is geschreven. Hij doet dit zo nauwkeurig, dat er zelfs reke ning wordt gehouden rpet de tijds orde: dan en dan is er een belangrijke Wedstrijd; dus tegen die tijd moet 'het sportieve arsenaal van de sportbeoefe naar wijd openstaan. Indien dit te vroeg geschiedt, dan spreekt men van over-training. Aldus uitgerust komt de sportsman op de lang verbeide wedstrijd. Hij staat als een renpaard te popelen om zijn krachten met tegenstanders te kunnen meten. Geest en lichaam zijn op_ die krachtenuitbarsting ingesteld. Hij heeft er om zo te zeggen,, naar toe geleefd". Binnen het raam van zijn menselijke krachten. Nu kan het voorkomen, dat zulk een afgetraind athleet door oncontro leerbare gebeurtenissen gedurende de wedstrijd bijna buiten zichzelf treedt. Hij doet iets, dat niemand achter hem heeft gezocht. Zelfs zijn trainer niet. Op dat vlak ligt het mysterie waar over Joris van den Bergh een boek heeft geschreven. Ook zonder dat wij daarvoor be paalde argumenten aanvoeren, willen onze lezers wel aannemen, dat Olym pische Spelen uit hun aard, hun orga nisatie en doel bij uitstek leiden tot het geven van een overdosis. Het is beslist niet merkwaardig, dat eenmaal in de vier jaar wereld- en Olympische records aan de lopende band sneuve len. De mysterieuze krachten worden daar opgewekt door een zee van fei ten, die aan de Spelen inhaerent zijn. Er is geen trainer, die daar wat dan kan doen. Hij levert een afgerond sportsman af. De vrouw of man moet de „doping" voor een Wereldprestatie om zich heen vinden. Dan geeft hjj hef beroemde surplus! Wat ons nu zo verbaasd, om niet te zeggen ontsteld heeft, is, dat naar ons voorkomt de Nederlandse sportbeoefe naars klaarblijkelijk niet afgetraind waren. Niet HARD genoeg, niet roe keloos met hun krachten, niet bereid zich tot het alleruiterste in te span nen. Fanny Blankers-Koen heeft het ten slotte geprobeerd.. Daarvoor alle hulde. Maar Slijkhuis viel uit en Har ting gaf op. Zij hebben waarschijnlijk in de Olympische Spelen niet de sportieve inspiratie gevonden die nodig was om een Achilles-pees (die langzamerhand door de berichten „ons aller" Achil lespees is geworden) volkomen te ver geten. Harting greep naar zijn rug; hij VOELDE die rug dus, toen hij vóór lag. Wij willen niet zeggen, dat deze mannen verplicht waren zich voor hun leven ongelukkig te lopen, zoals Za- topek misschien bezig is te doen. Maar tussen deze uitersten is een midden weg, die werkelijk niet ligt in het verlaten van een baan tijdens een Olympische race. Een trainingsfout Wij weten het niet.. Een mentaal gebrek? Wij gelo- (Zie kolom 5 onderaan). s-yyi&cQtJM 'Ktyt U eu&Ug. DOEKEN, illende voor- «BA* ren, nu voor B C9 PARTIJ I. ruit, zolang nu voor EURD FLANEL, ior pyama's an 1.75 nu «a 28 per meter i EL, nt strepen, ee kwaliteit «M ia4B ïeter ARTIJTJE >E LAKENS, cm. breed, zolang de Jgg ERS- 4.25, A28 nu voor mooi voor A80 1, nu 3.80 A LKUSSENS, sterk, nu 328 ELKLEDEN, e dessins, cm-^ £80 r oopje. N, vare kwa- m 88 KARPETTEN, 280 cm. 44®® 320 cm. 58.- T-KLEEDJES, 20 cm. 8®® VRIJDAG 23 JULI 1952 OONS NS, koopje, 3^68 UITSLUITEND opje. partij WILTON TTEN, dessins, 225 x 320 W/0 emde olfilm

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 5