Zelfs de herenmode
Kinderen uit ontwrichte gezinnen
kinderen zijn
kunnen weer
Een tweedelig strandpakje
Omgang mei
koffers
Het vest staat weer in de belangstelling
met een rood strikje
Vrouwen, die licht op de handen
te dragen zijn
Voor een slank figuurtje
De vacanties zijn er voor iedereen
stuk
In Kijkduin wordt een prachtig
jeugdwerk verricht
Apeldoorn gaf als eerste
de stoot
„Culi
naria in
het
R.A.f.-gebouw
Een kook'-concours
MODE-ALLERLEI
ALs iemand in een krant schrijft moet
hij, evenals een vlieg, honderd
„gen 'hebben. Dutten, in welke vorm
„olc, is ten strengste verboden. Im
mers, evenals poëzie, kan kopij overal
schuilen, en de Muze kan iemand zelfs
omhelzen in een koestal, om met Fre
derik van Eeden te spreken.
Ik zal niet zeggen dat het wel eens
braaf vermoeiend is, het openhouden
van al die honderd ogen maar alles
bijeen is het toch ook weer een amu
sante bezigheid. Zodoende krijgt men
er een zintuig bij: men ruikt een
voudig kopij, men voelt het bij het
binnenkomen van welke ruimte ook,
een kerk zogoed als een zwembad.
Deze week hoe kan het anders
begonnen mijn onzichtbare voelsprieten
te trillen bij het betreden van een
spoorwegcoupé. En hoewel mijn vis-
a-vis, een bedaagde, ietwat strenge en
zeer afgemeten dame noch door uiter
lijk, noch door gedrag opviel, hield
ik haar met één van mijn honderd
ogen in het vizier, want ik wist dat zij
mij binnen het kwartier aan een kolom
zou helpen.
Het miste niet: zij deed het prompt
na vijf minuten. De handkoffer, die al
veilig en solide in het net lag, werd
eruit getild, op de bank gezet, open
geknipt en daar begon het vertwijfeld
delven naar iets dat er behoorde te
wezen maar zich om duistere redenen
had geabsenteerd
Met de ogen op mijn boek giste ik:
De beurs, mét een briefje van honderd
en het retourtje hoewel het dan de
vraag was hoe zij door de controle was
gelopen, en dat met haar omvang. De
tamp bleek bescheidener: na de deli
cate onthulling van allerhande lingerie
en vrouwelijk restauratie-materiaal
ïwam onder de nylons en de pyama
jiet boek te voorschijn.
Het zag eruit als een brochure over
de beginselen der anthroposofische op
voedingsmethode en dat ten over
staan van een Juli-landschap onder
volle zon. Maar ieder zijn meug: de
koffer ging weer op de knip, zij het
met moeite (één nylon stak wraak
gierig een halve voet naar buiten) en
ik amuseerde mij met „Mr. Skeffing-
ton", terwijl zij aan de voeten van
Rudolf Steiner ging zitten. Zonder in
de verste verte te vermoeden, dat zij
het aanzijn had geschonken aan een
kolom meditatie over: De koffer.
O, die koffer, nachtmerrie en bron
van bittere twist, bovenal voor ette
lijke echtparen. Negen van de tien
mannen hebben alleen daarom een
walgende afkeer van met vaeantie
gaan omdat er een koffer aan te pas
komt.
Een koffer, die hun tot godslaster
lijke taal verleidt, ten eerste omdat hij
gepakt, ten tweede omdat hij gesjouwd
en ten derde omdat hij op de ongele-
genste ogenblikken opengemaakt moet
worden. En alle drie feiten zijn kort
weg fnuikend voor de huwelijksvrede.
Het regent commentaren, te beginnen
met: „Moet dat allemaal mee voor die
twaalf dagen?", oplopend tot: „Wat
heb je voor de dit en de dat onderin
gestopt? Mijn militaire kistjes zeker
mijn arm hangt uit de kom", en ein
digend in: „Dat is nou eens en nooit
weer; je geeft mij mijn pyama en mijn
tandenborstel maar in.een actentas en
de rest draag je zelf".
T EZERESSEN, de man is in vele op-
zichten een onredelijk wezen. Want
na al dit foeteren verlangt hij bij aan
komst op zijn minst zijn pantoffels,
zijn lekkere huisjasje, een dozijn pijpen
plus tabakszak en dat oude vloer
kleedje dat hij altijd meeneemt om te
gaan vissen uit de verwenste koffer te
zien goochelen. En zonder nu aan der
gelijke extra-vacanties spoorslags te
voldoen, is het toch misschien verstan
dig zijn galanterie niet al te zeer in
venijn te verkeren en met list en over
leg het kofferincident uit de wereld te
helpen.
Houden wij ons dan, onwrikbaar, aan
drie grondwaarheden. Een koffer moet
draagbaar zijn, zo lang mogelijk op slot
blijven en daarom tegelijk zoveel en
zo weinig mogelijk bevatten. In het
belang van onze eigen gemoedsrust
verdienen alle drie punten een gron
dige voorbereiding.
Om een koffer draagbaar te houden
diene, dat spreekt, alles wat zwaar is
zo mogelijk verbannen. Dus geen wan
delschoenen, reisnecessaires, boeken of
jasjes inpakken. De wandelschoenen
en het jasje trekt u aan, de zomersan-
daaltjes mogen hoogstens een beschei
den plaatsje hebben, het boek gaat in
de handtas en de reisnecessaire ver
vangt u door een vochtdicht toiletzak
je. dat ruim genoeg is voor kam, bor
stel en toebehoren. Flacons mogen on
der geen beding worden ingepakt, zo
min als fruit of lunchpakketten.
Lacht u niet om dat: fruit; ik heb
eens gereisd met een liefhebbende gade
^Janneer men de drukte op de ver
keerswegen gadeslaat, dringt zich
de overtuiging op, dat het aantal
auto's eerder toe- dan ajneemt. Nu zult
U zeggen, wat hebben die auto's met
een modepraatje te maken. Dat valt
mee, als U zich realiseert, dat de kle
ding van een automobilist zeer zeker
niet aan de aandacht van de mode
ontwerpers ontsnapt. Ook en misschien
juist vooral, de stoffenfabrikanlen la
ten hierover hun gedachten gaan. lm- Donk&rbldUW S IT) O k D Cf
mers, het is nu eenmaal zo, dat de
practische, niet zo spoedig aan slijtage
onderhevige, stoffen steeds meer af
trek vinden. Zo zal men vrijwel geen
costuum of kledingstuk van suxony
of flanel meer zien, daar dit materi
aal vrij dun is. Daarom geniet kamga-
ren de voorkeur. De kleermaker werkt
er graag mee, omdat het soepel is en
gemakkelijker; bovendien is het oer-
tqum. Neen, in Engeland houdt men
meer van de fantasiestof. Het moderne
vest mag. volgens de Britten, gerust van
een sprekende kleur zijn en is niet zel
den rond uitgesneden aan de onderzijde
Enigszins dus een „come back" van de
mode omstreeks de eeuwwisseling.
De jasjes vertonen dikwijls een split-
je; hetzij aan de zijpanden of midden
achter.- Ook de jacquets zijn wijder ge
worden. Het sterk getailleerde costuum
van formaat en vrij modern! Bij het
rokcostuum worden nog wel, doch bij
de smoking geen gesteven frontjes meer
gedragen. Soms heeft de smoking twee
rijen knopen, maar veelvuldig wordt
gebruik gemaakt van één knoop voor
sluiting van het jacquet. Men past hier
bij de shawlkraag toe in plaats van de
overbekende revers.
Hoewel vooral het accent gelegd was
op de herenmode, de dames vervulden
zij het dan ook zeer bescheiden
eveneens een rol tijdens deze show.
Mannequins, begeleid door manne
li.ike collega's, lieten zien, dat Neder-
lang nog sieeds zijn plaats bij het bete
wordt verworpen. In Engeland is het re genre handhaaft. Hoewel goed en
sterk. Daarnaast spreken de financi
en eveneens een hartig woordje mee.
Omdat wij niet rijk a at grondstoffen
zijn en deze voor zuiver 'wollen weef
sels zeer duur zijn, kunnen de mees
sten onder ons zo'n echte mooie wollen
jas niet meer betalen
TIJDENS het congres voor maatkleer-
makers op internationaal niveau te
Scheveningen gehouden, liet men enke
le nieuwtjes zien. Ter bezichtiging wel
te verstaan, omdat er gelijktijdg een
herenmodëshow aan verbonden was.
Daarbij bleek ons, dat het gewone,
dagelijkse costuum, dat de Engelse
kleermakers vervaardigen, van een vest
is voorzien. Niet zo een, als enkele jaren
geleden, van dezelfde stof als het cos-
zelfs zo, dat de jasjes korter worden
gedragen dan waar ook ter wereld. En
toch heeft de maatkleding van het grote
eiland haar typisch Engels accent be
houden!
Wat de avondkleding betreft, het ziet
er naar uit, dat de avondcape meer ter
rein gaat jvinnen. Zowel België als En
geland was vertegenwoordigd met en-
degelijk, missen zij toch vooral bij
de avondjaponnen de zwierige élé-
gance, die de Fransen zo eigen is.
Die bevalligheid van de Franse mo
dellen wordt u getoond door de manne
quins van bijgaande afbeelding. Het
eerste model is een deux-pièces van
Carven, van grijs linnen in wit-gele
compositie. De rok is glad en het jasje
kele modellen op dit gebied; creaties zeer simpel, doch met prima
ccild gCICJOU uu.1 V, "V-
die voor de lange treinreis naar Bazel goede reis.
een doos blauwe pruimen in de echte
lijke koffers had geperst. Omtrent Keu
len begon deze koffer te druipen: u
kunt zich de staat van 's mans witte
gesteven overhemden voorstellen, mits
gaders zijn commentaar daarop.
Eigenlijk draait de hele pakkerij, met
kleine nuanceringen naar gelang van
het doel uwer reis, om één belangrijke
spil: dat voornoemde korte jasje. Dat
is het uitgangspunt uwer garderobe,
ook op reis, en bepaalt de inhoud van
uw koffer. Bij wijze van spreken werkt
het als een magneet, en dat vooral van
wege zijn kleur. Is het bruin, dan
sleept het automatisch bruine schoe
nen, bruine handschoenen, een bruine
of bruin-en-witte tweed rok, crème,
gele, zandkleurige of hoogstens groe
ne jurkjes achter zich aan.
Maar uw zwart-en-witte pumps, uw
rood-met-wit gebloemde dupion, uw
bfauw-en-grijs gestreepte cloqué zijn
dan onverbiddelijk taboe de rest
kunt u zelf invullen. Vandaar het nut
en genoegen van een garderobe, streng
naar een kleurschema opgebouwd. Dat
vereenvoudigt uw koffer-pak-drama
tot een luchtig intermezzo.
Tenslotte en hier zijn wij, weer bij
mijn vis-a-vis terug: benut vijf minu
ten van uw kostbare, vooravond om de
vingers tegen uw neus te leggen en te
bepeinzen, wat u onderweg bij moge
lijkheid zoudt kunnen nodig hebben,
variërend van het spoorboekje tot al
les voor-de-schoonheid-in-zakformaat.
Stop dit alles in een ruime, licht te
hanteren tas (die kleurt bij dat jasje,
u weet wel), dek uw koffer af met een
gladgestreken vierkante sjaal, knip
het monster vastberaden dicht en leg
uw vermoeid hoofd rtistig op het kus
sen. Ik wens en garandeer u een
SASKIA.
(Van onze correspondent in Parijs).
VORT na de bevrijding van Frankrijk, in de herfst van 1944, moest
1,1 men wel tot de „upper ten" van het land behoren om een paar
nylon kousen te kunnen bemachtigen. Tegenwoordig is de^ syntheti
sche vezel volkomen democratisch geworden en hééft stormenderhand
zelfs nog in verbeterde uitvoering de markt veroverd. Er zyn in Parijs
vrouwen, die van top tot teen in nylon gekleed gaan. Welke Y^erkvig
dit heeft op de „bevrijding der vrouw' van de op haar drukkende last,
blijkt uit de experimenten, die men met mademoiselle Chantal, ae
mannequin van het grote warenhuis het Louvre, genomen heeft.
Mademoiselle Chantal draagt alleen kleren van nylon, zelfs haar
schoenen en handschoenen zijn fan dit materiaal vervaardigd. En ae
rekening, die stuk voor stuk met behulp van een precisie-weegschaal
opgesteld werd, ziet er als volgt uit: „rnm
Blouse 45 gram, rok 90 gram, step-m 45 gram, bustehouder 5 gram,
slip 17 gram, onderrok 52 gram, kousen 3 gram, handschoenen 2 gram,
schoenen 130 gram, handtas (zonder inhoud) 115 gram. Alles by elkaar
504 qtoltti
\TOG sterker: mademoiselle Chantal maakt zich sterk een vacantiereïs
te maken met 'de lichtste bagage en toch voor alle mondaine ge
legenheden uitgerust te zijn; op ieder uur van de dag en by elk weer
rnet de passende kleding voor de dag te komen. Haar koffer - natuur
lijk van nylon - weegt met inhoud, kleren en accessoires, nog geen
twee-en-een-halve kilo. om nauwkeurig te zijn 2465 gram op de pre
cisie-weegschaal. Daarbij is niet eens de regenmantel met capuchon en
de Zuidwester voor onweer aan zee vergeten. En deze laatste twee kle
dingstukken wegen alleen bijna evenveel als alle andere samen, de ja
ponnetjes, het badpak, de reisnecessaire, de schoenen en alles wat een
elegante 'vrouw verder nog mee op reis neemt, namelijk 604 gram!
De mannen kunnen in ieder geval niet beweren, dat het hun moeilijk
gemaakt wordt hun bekoorlijke metgezellinnen op handen te dragen.
met rode zijde gevoerd.
Alweer Engeland, doch daarnaast ook
Frankrijk. België en zelfs Nederland
coupe,
zwarte
Men lette ook op de sierlijke,
strohoed.
De andere creatie is van Jean Patou
brengen de donkerblauwe smoking. Op- een gezellig reiscomplet in wijnrode
geluisterd met rode strikjes, klein uitvoering. RITA.
Wilt u uw body zoveel mogelijk van
zon en lucht laten profiteren, dan is
zo'n tweedelig strandpakje wel ideaal,
maar... het vereist een jeugdig slank
figuurtje. Een beetje zelfcritiek dus,
dames!
Het hier aangege-
V"u patroon is gete
kend voor een boven
wijdte van 88 en een
taillewijdte van 68 cm.
Het korte broekje, dat
u van effen stof ook
heel goed met een
bloesje kunt dragen,
heeft knoopsluiting,
die u, desgewenst al
leen links kunt aan
brengen en ook door
een rits kunt vervan
gen. In het laatste ge
val knipt u de zijna
den helemaal recht.
U begint met de fi
guurnaadjes dicht te
stikken. In de 'voor
panden legt u x
op vallend een plooi,
vouwt het aan de
naad geknipte beleg naar binnen
en brengt de knoopsgaten aan. Bij het
achterpand wordt het knopenreepje
door een belegje verstevigd. Het overi
ge deel van de zijnaden stikt u dicht
evenals de beennaden. De opslag voor
elke pijp is een rechte reep van dubbe
le stof van 72 bij 3 cm, die u langs de
onderkant naait. Linker en rechter
broekdeel worden door de middennaad
met elkaar verbonden, waarna u de bo
venrand licht ingehouden tussen een
tailleband van 4 bij 71 cm (waarbij 3
cm overslag) naait.
Het b.h.'tje maakt u geheel van dub
bele stof. De figuurnaadjes, respectie
velijk 3 en 4 cm, dichtstikken en in de
voorkant x op vallend een plooitje
leggen (3 cm stofverbruik). Dan het
middenvoornaadje sluiten en de onder
rand tussen de 3 cm brede band van
dubbele stof zetten. U bekleedt een 8
cm breed stuk elastiek van 14 cm leng
te (overslag inbegrepen) met stof, waar
bij u het even rekt, en naait het tussen
de stof van de linker-achterkant. Met
haken en ogen sluit dit aan de rechter-
achterkant. De schouderbandjes zijn
c.a. 38 cm lang en worden op de rug
bij het kruisje aangenaaid.
ELLA BEZEMER.
OONDERDDUIZENDEN kinderen hebben in deze tijd vrij van school. Maar
hoeveel gaan er ook werkelijk met vaeantie, dat wil zeggen: uit hun eigen
omgeving weg, naar bos en hei, strand en duin, naar het polderland of naar de
meren, van een dorp naar de stad, of uit de grote stad naar een rustig dorpje?
Het zijn er niet veel. En zeker zijn het niet de kinderen uit de ontwrichte ge
zinnen, waarin zoveel moeilijkheden van allerlei aard heersen, dat men aan het
denken over een goede vacantiebesteding niet eens toekomt. Laat staan, dat er
geld voor aanwezig zou zijn.
CN toch zijn we bij 52 van zulke
jongens en meisjes van 9 tot 14 jaar
op bezoek geweest, die Zich kostelijk
vermaken aan het strand en in de dui
nen en naar hartelust spartelen in de
speelse golven. Zij wonen veertien da
gen in de openbare lagere school in
Kijkduin, die daarvoor door het Haag
se gemeentebestuur beschikbaar is ge
steld. Zij komen uit Apeldoorn, waar
reeds vijf jaar geleden het personeel
van de afdeling gezinszorg van de ge
meentelijke dienst voor sociale zorg
zich afvroeg, wat men met de kinderen
■uit de ontwrichte gezinnen, die toch
al zoveel moeten ontberen, zou kun
nen do.en. Zij vormden particulier een
comité, zamelden gelden in en konden
al dadelijk een bescheiden kamp in
Loenen op de Veluwe inrichten. De
belangstelling voor dit werk groeide,
van particulieren en vooral van het be
drijfsleven in Apeldoorn, zowel van de
werknemers als van de werkgevers,
ontving men aanzienlijke bedragen; de
gemeente gaf vorig jaar een klein be
drag aan subsidie en kwam dit jaar
veel beter over de brug; het comité
geniet de sympathie van het departe
ment van Onderwijs, Kunsten en We
tenschappen-, de voorwaarden voor de
voortzetting en zo mogelijk uitbreiding
van deze menslievende arbeid zijn dus
vervuld.
Bevrijding
VIOOR de vijfde maal verschaft het
comité aan een groep kinderen,
die bijna nooit plezier in hun leven
hehben, een vreugdevolle tijd. Er zijn
moeilijke kinderen bij - achter elke
jongen of meisje staat een harde ge
schiedenis - doch dank zij de paedago-
gtsch juiste aanpak door de leiders,
bevrijdt deze jeugd zich min of meer
van de druk, die het maatschappelijk
millieu op haar gelegd heeft. Dat is
een geluk voor de kinderen - vertelt
ons de leider van dit kamp, de heer J.
H. P. Wensveen, maatschappelijk wer
ker in Apeldoorn - een geluk voor de
maatschappij envoor ons. Want wij
krijgen d-oor deze vacanties een gemak
kelijker entrée, waaruit deze kinderen
voortkomen
Op hun eigen school hebben deze
jongens en meisjes het gevoel in een
hoekje gedrukt te zijn, door anderen te
worden nagewezen maar in het vacan-
tie-oo-rd in Kijkduin voelen zij zich
prettig in hun eigen omgeving. Met
liefde treden de leideiö hen tegemoet.
Dat kennen zij niet en daarom leidt
dat in het begin nog wel eens tot moei
lijkheden. doeh zodra zij eraan wennen,
tonen zij een grote aanhankelijkheid
en een opvallende meegaandheid.
DEHALVE de hoofdleider wijden twee
jongelui van de Sportschool in
Overveen, twee meisjes van de Haagse
Academie voor Lichamelijke Opvoe
ding, twee kwekelingen en een ver
pleegster belangeloos hun goede zrogen
aan de jeugdige vacantiegangers. Zij
offeren er zelfs een deel van hun va
eantie voor op, omdat zij, niet alleen
vanwege hun studie, maar ook omdat
zij weten een waardevolle arbeid te
verrichten, graag met de kinderen wer
ken.
Om zeven uur staat het gehele kamp
op. Om half acht is het vlaghijsen en
gezamenlijk zingen; van negen tot -tien
wordt aan sport en spel gedaan en
daarna trekken de kinderen er in
groepjes of gezamenlijk op uit, meest
al naar het strand, omdat de zee on
weerstaanbaar .blijft lokken.
Om half een krijgen allen een warme
maaltijd, van half twee tot half arje
is er rust en dan1 kunnen de jongens
en meisjes weer naar hartelust genie
ten van de mooie omgeving. Om zes
uur wordt een broodmaaltijd geser
veerd. Er wordt 's avonds wat voor
gelezen en men blijft gezellig bij el
kaar en tot slot is het naar bed in
de tot slaapzalen omgetoverde klasslo
kalen, waar de bedden twee boven
elkaar staan.
Bij de inrichting van de school tot
vacantieverblijf verleende de Stichting
Vaeantie Lagere-schooljeugd haar me
dewerking.
De jeugd - vooral deze jeugd - waar
deert het, dat een groepje idealistische
mensen haar voor een paar weken uit
de dagelijkse beslommeringen haalt en
onbekommerd laat genieten, zoals zij
vroeger andere kinderen heeft zien
genieten, terwijl zij zelf aan de kant
stond
Het is waard, dat deze ar.beid op
veel ruimere schaal wordt toegepast.
Apeldoorn stelde enige scholen be
schikbaar voor Haagse kinderen. Zo
kan er nog veel meer gedaan worden,
ook door andere gemeenten.
De „Academie Internationale de Chefs
de Cuisine", waarvan de bekende Ne
derlandse cuisinier H. Hornstra uit
Apeldoorn president is zijn benoe
ming verleden jaar, werd als een bij
zondere onderscheiding beschouwd
houdt van 10 tot en met 19 October een
internationale tentoonstelling „Culina-
ria" in het R.A.I.-gebouw in Amster
dam.
Het doel van deze tentoonstelling is
zowel de vakmensen als het publiek
meer inzicht te geven in de betekenis
en de mogelijkheden van ons eten en
van een mogelijk veredeling van de
kookkunst. Er komt o.a. een in vol be
drijf zijnde keuken, waar ervaren cui
siniers ten aanschouwe van het pu
bliek gerechten bereiden, die op tijd,
werkwijze, het opmaken en de smaak
door een internationaal samengestelds
jury beoordeeld worden.
Behalve dit concours voor vakmen
sen wordt een soort „Kook-Olympiade"
voor de huisvrouw georganiseerd waar.
aan elke Nederlandse vrouw kan deel
nemen. De inzending zal moeten be
staan uit een schotel voor vier perso
nen, geheel naar eigen idee. Er zal door
de jury worden gelet op smaak, op
maak en fantasie.
Tijdens de tentoonstelling „Culina.
ria" zal voor het eerst in Nederland
de „Grand Prix Gastronomique" wor
den uitgereikt in goud, zilver en brons
voor „de hoogste culinaire kennis".
Het ligt in de bedoeling deze „Grand
Prix" eenmaal in de drie jaar uit te
reiken.
Nieuwe overeenkomst voor
betaling fondsapotheken
De organisaties van algemene zieken
fondsen en de Kon. Ned. maatschappij
ter bevordering der pharmacie hebben
een overeenkomst gesloten inzake de
honorering van fondsapothekers, wel
ke overeenkomst geldt van 1 Januari
1952 tot en met het jaar 1954. Volgens
de tot stand gekomen regeling betalen
de fondsen aan de apothekers een be
drag van f 2.50 per verplicht- en per
vrijwillig-verzekerde, een vergoeding
van f 0.21.2 voor elke aflevering van
geneesmiddelen en de kostprijs van de
door de apotheker afgeleverde genees-
en verbandmiddelen.
Bij een auto-ongeluk is in de buurt
van Leiden om het leven gekomen prof.
mr B. C. Slotemaker, hoogleraar in het
arbeidsrecht aan de Handelshogeschool
te Rotterdam. Hij was één der oprich
ters en tot Januari 1951 hoofd van het
bureau van de Stichting van de Arbeid.
„Candi". Een chique namiddagjapon
van taffetas-shantung met een
elegante schouderdrapering. Ont
werp: Pierre Clarence.
Deze jongedame trou tijdens de
Ascot-rennen in Engeland bijzon
der de aandacht met dit geestige
en originele toiletje, n.l. een
koelie-jasje en dito hoed.