Amerikanen vragen of filmcensuur volgens grondwet verantwoord is Tête tête met Rosalind Russell Knappe vrouw met.... hersens deed inkopen in New York Van Beuningen, kunsiverzamelaar No 1 2# Hl É1 Énil-Ui ui fVfTXJTH Krijgt de film haar vrijheid? LEONARDO IN EEN NOTEDOP Een van de drie vrouwelijke sterren waarmee te praten valt Strijd, die sinds 1915 gevoerd wordt, nadert het einde Nederlander bracht unieke collectie bijeen Tijdelijk naar Parijs Plannen voor film in Spanje \yu WILDEN WETEN of „Roz" in deze zin wel eens aan Nederland had gedacht. „Zeker, ik ken Holland vrij goed. Maar jullie klimaat is zo onbestendig zaterdag 20 december 1952 M 31* JÊ® §$§|g« l ■s" v - x. 1 1 Ipp s|vy jb> "ttsji :jx v ;vx v'ü c';1 YijuY „LA RONDE", IN NEW YORK GEWEERD er een kans? |y!|ET EERSTE TREFFEN tussen iilm en censuur in Amerika &n|i vond plaats te Chicago in 1907. De censuur bestond toen uit politie-autoriteiten. De bevoegdheden gingen toen niet verder dan het weren van kinderen bij films, die voor hen totaal ongeschikt geacht werden. Jaren later toen de gangsterfilms opgang maakten, probeerde de censuur in Chicago ook rolprenten, die roofover vallen en dranksmokkel zo suggestief wisten uit te beelden, te ver bieden. De eerste officiële keuringscommissie werd in Pennsylvania geïnstalleerd, waar ze nog steeds werkzaam is en zich beroepen kan op bevoegdheden, haar wettelijk verleend in 1911! In Massa chusetts geldt nog steeds de uit 1922 daterende wet betreffende „Lord's Day", die het Zondagsprogramma van de bioscopen onder haar vleugels hoedt. Een van de laatste voorstellen, die deze com missie daar te behandelen kreeg was dat, hetwelk (naar aanleiding van de affaire Ingrid BergmanRoberto Rossellini) de morele kwaliteiten van acteurs, directeuren en regisseurs degelijk beoor deeld wenste te zien alvorens een film van hen werd toegelaten. Dit is nog maar één voorbeeld uit de vele. De Franse film „La Ronde" was in de staat New York taboe! Films als „Het Wonder" en „Pinky" hebben echter eerst goed de zaak van al-dan-niet-film- censuur aan het rollen gebracht. PINKY", die ook in ons land draai de en het rassenvraagstuk in Amerika behandelt, werd in de staat Texas verboden, omdat ze „de rassenhaat zou aanwakkeren". Deze be slissing werd genomen door een haas tig opgetrommelde commissie van ver ontruste burgers, die zich beriep op een verordening, welke in 1922 de verto ning van „Birth of a Nation" (ook over het rassenprobleem) eveneens verbood. Toen de theaterexploitant „Pinky" toch liet draaien, werd hij gearresteerd en veroordeeld tot een geldboete. Het Hooggerechtshof echter verklaarde de plaatselijke verordening op grond waar van het verbod was uitgevaardigd (een verordening, die het verwijderen van voorstellingen „gevaarlijk voor het al gemeen welzijn" behelst) veel te vaag van redactie om in dit geval een ver bod tot vertoning te rechtvaardigen. Met deze uitspraak hield het Hof zich strikt aan die vragen, welke door de keuringscommissie gesteld waren be treffende het verbod van een film. Een der rechters sprak namens allen toen hij verklaarde, dat het niet de taak van de regering was werkelijke of vermeen de aanvallen op bepaalde geestelijke leerstellingen te onderdrukken, .of die nu voorkwamen in geschriften, rede voeringen of films. En een confrater van hem zei het nog duidelijker door vast te stellen, dat het gegeven van de film „Pinky" een vlammend betoog was tegen het kwaad, dat door vroe gere vrijheidsbelemmering gesticht was. „Het Wonder" Merkwaardig is echter dat een definitieve uitspraak, die de film gelijk zou schakelen met het woord en geschrift, en haar dus even als deze grondwettelijke vrijheid zou toekennen volgens het eerste artikel van de grondwet, niet uitgelokt is over een Amerikaanse film (zoals „Pinky"), doch over „Het Wonder", van de Itali aan Rossellini. Het is de geschiedenis van een ontwikkelde diep godsdienstige vrouw, die een kind moet krijgen van een vreemdeling. Haar overtuiging doet haar die vreemdeling zien als de Hei lige Josef en haar zonde is dan in haar ogen geen zonde meer. Ze wordt echter uit de dorpsgemeente gestoten en trengt het kind ter wereld alleen in een kerkje hoven op een heuveltop. De film werd na dubbele keuring te New York toegelaten, maar oogstte een storm van (Katholieke) verontwaardi ging. Ze werd als godslasterlijk ge doodverfd en kardinaal Spellman riep de gelovigen op de film en het theater, dat haar uitbracht, te negeren. En de film werd uit de roulatie genomen als zijnde heiligschennend, en het Hof op geknapt met de moeilijke taak om te beslissen of dit verbod al dan niet juist was. De toekomst van de filmkeuring en eveneens die van de film hangt nu voor een groot gedeelte af van de uitspraak, die het Hooggerechtshof in deze zaak zal doen. Ais de garanties, die de grond wet biedt voor de vrijheid van woord en geschrift ook van toepassing worden op de film. zal het gedaan zijn met de bevoegdheid van de vóórkeuring te Hollywood die jaarlijks 2.000.000 kost en van alle filmkeuringscom missies. In somige steden, Maryland bijvoorbeeld, is reeds door de procu reur-generaal bepaald, dat de filmkeu ringscommissie alleen te oordelen heb ben over films, die obsceen of indecent geacht kunnen worden volgens alge meen geldende maatstaven. Nederlander op belangrijke post in Unesco De Uitvoerende Raad, die gedurende de periode, waarin de Algemene Ver gadering van de Unesco niet bijeen is, verantwoordelijk is voor het program ma van de organisatie, heeft Sir Ro nald Adam (Engeland) tot Voorzittei gekozen. Een der twee Vice-Vóorzitters is d) F. Bender Directeui van de afdelin Buitenlands 'Jetrekkingen van het M' nisterie van Onderwijs, Kunsten ei Wetenschappen. keuringscommissie het Amerikaanse volk gaat voorhouden, wat het wel of niet horen of lezen moet voor zijn best wil, dan zal tenslotte het denkvermo gen niet meer zijn dan een registratie bord, de macht zal de vrijheid om zeep brengen en de grondwet die in haar eerste bepaling de ongecontroleerde vrijheid beoogt zal geschonden zijn. Er is echter een wet uit 1915 die de film slechts als middel tot vermaak ziet en haar ieder gezag ontzegt uit draagster van ideeën te zijn. En slechts op grond van het laatste zou een ge lijkschakeling met woord en geschrift, waardoor zij onder de persvrijheid valt, mogelijk zijn. Heden ten dage en dat is ook de mening van het Hof be staat er geen twijfel meer, dat ook de film een belangrijk middel is tot het uitwisselen van ideeën. De manier ech ter, waarop zij het publiek bereiken wil, mag evenwel niet doorslaggevend zijn en het belang van de film mag niet ondergeschikt worden gemaakt aan het feit, dat .vermaak en lering vaak op één plan staan. Een scheidslijn te trekken tussen het belerende en on derhoudende gedeelte in de film om zodoende verzekerd te zijn van het grondwettelijke recht van vrijheid van drukpers is onmogelijk omdat, wat voor de ene mens tot vermaak dient, dikwijls de diepste innerlijke overtuiging van de ander weergeeft. VIER LANGE JAREN van moeizame onderhandelingen hebben er eindelijk toe geleid, dat Parijs de verzame ling van een ongewoon man tijdelijk in het Petit Palais kan herbergen en bewonderen; 't gaat hier om de kunst schatten van de Nederlander Daniël George van Beunin gen. die zich ten slotte bereid heeft verklaard zijn land huis in Gelderland voor korte tijd van zijn schatten te be roven en de Parjjse kunstvrienden 199 schilderijen. 12 te keningen en 20 sculptures voor twee maanden te leen te geven. Daniël George van Beuningen. die zijn leven lang nog nooit een schilderspenseel ter hand genomen heeft, is in de loop van zijn leven erin geslaagd een verzame ling bijeen te brengen, die als een doorsnee van de ge schiedenis der Europese kunst mag worden beschouwd. De thans 75-jarige verzamelaar stamt uit een vooraan staande Utrechtse familie. Als enige van tien broers en zusters zou hij zich aan de kunst wijden. Scheepvaart en handel waren sinds generaties het werkterrein der Van Beuningens geweest en vóór Daniël George zich geheel aan zijn lievelingsbezigheid kon wijden, werd hij als reder en kolenhandelaar een waardig opvolger van zijn succes volle vader en breidde zelf diens onderneming uit tot een van de belangrijkste handelshuizen van Nederland. TOEN hij op een dag van 1 het andere einde van de wereld terugkeerde, zag hij op een kade in Rotterdam een schilder achter zijn ezel zitten. Hoe onbelangrijk het werk ook was, waar de ar tist juist aan bezig was, voor Van Beuningen was 't een openbaring: de toevallige ontmoeting werd voor hem het begin van een nieuw le ven. Op de reizen, die hij daarna voor de rederij maakte, benutte hij ieder verblijf -te land om de mu sea te bezoeken en tot in iedere bijzonderheid te leren kennen; de nachten besteed de hij met het bestuderen van boeken over kunst en zodoende werd deze zaken man, die een natuurlijk in stinct voor artistieke waar den geërfd scheen tojiebben, een kenner en liefheSber. die zich steeds grotere deskun digheid verwierf. Van Beuningen woont sinds tien jaar op een land goed bij Vierhouten in Gel derland, dat zich onder zijn handen tot het belangrijkste museum ontwikkeld heeft, dat een enkeling ooit heeft kunnen opbouwen. Iedere kamer van zijn huis is let terlijk behangen met mees terwerken, de slaapkamer met schilderijen uit de Ita liaanse Renaissance, de kleedkamer met vertegen woordigers van de Duitse school, de salon met Greco's. Boven iedere trede van de grote trap hangt een Rubens en de Vlaamse meesters kijken neer op de tafel, waar de familie de maaltijden ge bruikt. De eetkamer heeft Van Beuningen volgens Ne derlandse traditie met grote zorg ingericht: men vindt er een gotische schouw uit Brugge, meubelen uit de vijftiende eeuw en witte en zwarte tegels on de grond, zoals de Renaissance uit de Middeleeuwen overgenomen heeft. „Als ik voor een schilderij sta, moet mijn hart spre ken", verklaart Van Seu- ningen, als hij uitlegt vol gens welk principe hij zijn verzameling bijeengebracht heeft. De intuïtie en de ken nis van kunstverzamelaar is hem niet voldoende, hij wil met het onderwerp Van het schilderij meeleven en het aanvoelen. Daarom koopt Van Beuningen nooit een schilderij, als het hem niet iets zegt. Maar dan denkt hij ook niet verder na, hij koopt het.' wat het ook kost. Daardoor komt het, dat hij sommige doeken uit zijn verzameling duizendmaal zo duur gekocht heeft, als de marktwaarde toentertijd was, maar andere, die niet min der kunstwaarde hebben, voor een appel en een ei. Dit stilzwijgende begrip tus sen werk en kunstminnaar geeft er 'n verklaring voor dat Van Beuningen zijn ver zameling zonder enig ad vies van derden opgebouwd heeft. Hij is er trots op en wil wel bekennen, dat hij zich bij een koop nooit ver. gist heeft. Op de ereplaats pvE EREPLAATS in de ten- toonstelling, die thans in het Petit Palais in Parijs te zien is, heeft de „Toren van Babylon" van Pieter Breughel de Oudere, die het doek bij zijn terugkeer uit Italië geschilderd heeft. De meester, die in het vlakke land van zijn vaderland op gegroeid was, had bij zijn tocht over de Alpen een openbaring: hij werd op de onbekende bergen, die hij betrad, zich de menselijke kleinheid bewust. Zo ont- stond dit merkwaardige schilderij van een wereld, uit een hoogte gezien, een schilderij, dat Breughel met een ontelbaar aantal kleine mensjes bevolkte. Van Beu. ningen heeft de moeite ge. nomen ze onder de loupe te tellen er staan meer dan 7000 figuurtjes op het doek, dat slechts 76 bij 60 centi meter groot is, een gewel dige mierenhoop met alle werkzaamheden, die de mens in die tijd kende. Van Beuningen heeft het schil, derij in 1935 op een kunst veiling in Parijs voor het 1500ste gedeelte van de te- genwoordige waarde ver- worven! Geen wonder, dat de Pa- rijzenaars zich om deze schatten verdringen, die men slechts één keer in zijn le. ven te zien kan krijgen geen wonder ook, dat het New Yorkse Metropolitan. Museum moeit- doet om de. ze tentoonstelling eveneens te leen te krijgen, tevergeefs I echter, daar Van Beuningen I vreest, dat de zoute zeelucht I zijn schilderijen onhèrstel. I bare schade zal toebrengen. I VOLGENS uitspraken van enkele rechters, bij deze zaak geïnteres seerd, schijnt de film geen slechte kans te maken om zich aan de ban, die haar jaren gedrukt heeft, te onttrek ken. Eén van de argumenten is: Als een Of „Het Wonder" ook voor de film industrie het sinds 1915 zo verbeide wonder zal opleveren, zal nog wel een kwestie van maanden zijn, zo niet van jaren. En als dan in Amerika de gemoe deren hierover allang bedaard zijn, zul len wü in ons land waarschijnlijk Ame- rika-in-het-klein gaan beleven. (Van een redacteur beeldende kunsten) yiJFHONDERD JAAR geleden, anno 1452, werd Leonardo, toegenaamd Da Vinei, geboren. Als een hulde aan het genie van deze ongelooflijk veel zijdige renaissancist, ideaal voorbeeld van de „universele mens" („uomo uni versale") brengt Utrechts Centraal Museum een tentoonstelling (onder Uncsco-auspiciën), bestaande uit repro ducties van Leonardo's tekeningen en van enkele zijner schilderijen. Repro ducties, omdat vele scheppingen van deze wondermens praktisch gesproken immobiel zijn (fresco's bijv.) of niet mogen worden blootgesteld aan de risi co's van een reizende expositie. Begrij pelijk. Met een variant op het „ex un- is „De verkondiging" van Leonardo da Vinei gue leonem", kan worden gezegd, dat zelfs uit reproducties (vooral uit zo fraai uitgevoerde als hier te zien zijn) de hand van Leonardo te herkennen (Van onze correspondent te New York) Er zijn vele vrouwen in Hollywood, die het oog strelen. Sommigen kunnen daarbij nog zingen of dansen; een enkele kan acteren. Maar, wil men de illusie van bekoorlijkheid en schoonheid niet wreed verstoord zien, stel ze geen vragen, (Er zijn er trouwens on der, voor wie een persgesprek een grotere marteling is, dan zeven- weken-vroeg-opstaan om een film te voltooien.) In ons zakboekje staan de namen van drie Hollywood-vrouwen, waarmee te praten valt. Claudette Colbert, wier Franse afkomst zich nimmer heeft verloochend en wier charme in het dagelijks leven zo mogelijk nog groter is dan op de film: Myrna („The Thin Man") Loy, die het laatste jaar herhaaldelijk op congressen en cul turele bijeenkomsten Oom Sam vertegenwoordigde, mede in verband met het feit, dat haar echtgenoot een van de rechterhanden van Dean Acheson was (Myrna zal eerlang wel weer naar Hollywood terugkeren, nu in de ommezwaai in Washington de taak van haar echtgenoot op de schouders van een Republikein zal overgaan); en Rosalind Russell, de veelzijdige actrice die een blijspel als „My Sister Eileen" kleur en gloed wist te geven, het leven van de pas gestorven Sister Kenny tot onderwerp maakte van een boeiende film en triomfen vierde in Eugene O'Neill's „Mourning Becomes Electra". „Roz" Russell in haar nieuwste film „Never wave at a W.A.C." („Wuif nooit naar een WAC"). „ROZ" RUSSELL kwam dezer dagen naar New York, 5600 mijl van Hol lywood, om er Kerstinkopen te doen voor het familiefeest, dat zij in haar April breng ik in New York een mu ROSALIND RUSSELL kan echter ook zichzelf wegcijferen. Zij en haar echtgenoot gaan deze zomer een film in Spanje maken. Dit is een be sluit van vrij aanzienlijke draagwijd te. Want in de eerste plaats heeft zij zich weten los te maken van het keurslijf der grote studio's. „Ik ben nu- een free-lance. Ik speel alleen een rol in de film of op het toneel (in geboorteplaats aan de Oostkust, Wa- teibury, in de stoat Connectiecut, gaat vieren. Wij vonden haar temidden sical-verce van „My Sister Eileen") als ik er van overtuigd ben, dat die rol mij ligt, of dat stuk film aan wen wij niet alleen als een commer ciële zaak, maar ook als een missie. Wij Amerikanen hebben mede tot taak Europa beter te leren begrijpen. Dat kunnen wij o.a. doen door middel van de film. Wij hebben dus zeer sterk- het gevoel, dat onze film een geromantiseerde reportage over Span je moet worden. Dat was het uit gangspunt. Daarna hebben wij een groot aantal manuscripten gelezen. Daaruit hebben wij het geraamte van een intrige gedistilleerd, die opzette lijk zo is vastgesteld, dat er in het meisjes. Wij streven er naar op tal van climactische ogenblikken van de film het Spaanse karakter naar vo ren te brengen". Nederland Roz zette een modieuze, het oog vangende hoed op en knoopte er de shawl (een soort oorwarmer) door heen. Onze blik moet bewondering verraden hebben, toen wij haar vroe gen of dit geïnspireerd was op de vliegende schotels. „Eigen ontwerp1 zei ze vol vrouwelijke trots. „Ik ge loof er in de dingen te doen die ik leuk vind. Geschenken kopen, mijn eigen kleren tekenen (Roz staat al menig jaar op de lijst der tien best geklede vrouwen in Amerika), binnen huisarchitectuur, tuinaanleg en daar naast mijn carrière vervolgen en toch nog tijd over hebben voor anderen' Roz is een van de stichters van het Sister Kenny instituut, dat de strijd tegen de kinderverlamming voert „Én vergreet niet: het kiezen van manus cripten voor een nieuw stuk of een nieuwe film. Zo kwamen wij op Ie geijkte vraag omtrent haar Iievelingsrol. „Dat zjjn er te veel om op te noemen. Boven dien: je groeit met zoveel rollen op, dat je steeds verlangend naar de vol gende „kluif" stevent. Vergeet niet: ik ben 40 jaar en ik moet dus mjjn rollen verstandig kiezen. Daarbij ben ik natuurlijk niet meer geïnteres seerd in de figuur van een ingenue. Geef mjj maar een leuk blijspel, 0f een karwei-van-een-rol in een melo drama. Zo eentje, waarvan je wat kunt maken". Roz werd toen interviewer en stelde ons vragen over Europa en Zuid-Ame- rika, een onderwerp dat haar bijzon van flarden-van-enveloppen waarop de een bepaald doel beantwoordt. De mu- verloop van deze f:'m' veel word1' ge- der Pakt- Haar man is een Deen, en i,i„ria or, „ïio <ro- c-i„„ -i„„ v,„. - in Scandinavië voelt zij zich thuis'als in Hollywo'd, New York, of beter: Waterbury. Connecticut. Tot wij op de flarden-enveloppen wezen en vroegen hoe dat nu met de nylons, de boeken sica is dus puur amusement voor het publiek en een potentiële bron van inkomsten voor ons. Daaruit nunnen wij dan een deel van de kosten van boeken, de nylons en alle andere ge schenken, die des seizoens zijn, ston den vermeld. „Er is niet leukers dan geschenken uitzoeken voor je vrien den", zei onze gastvrouwe, „en je ons Spaans avontuur bekostigen, moet het als een hoge gunst beschou- ven, dat ik mij er van laat afhouden" 'en gunst, die ten slotte een paar uur nurde. Want breng een actrice een- laal op haar praatstoel, dan tiki ïar schoorsteenklok uren als secon den. „Spanje is een avontuur. Er is nog heel weinig door ons Amerikanen in Spanje gefilmd. Ik ben van overtuigd, dat Hollywood r.e/eer de platgetreden paden bewandelt. reisd. De hoofdrolspelers ziet men dus telkens tegen een achtergrond van verschillende delen van Spanje. Wij zijn nu bezig het scenario te vol- tooien, maar het blijft het karakter de tabaksdozen en het' antieke zilver van een spannend avontuur behouden, op het lijstje moest. dat zich afspeelt tegen de achtergrond er trouwens van een Spaanse traveloque. En denk niet, dat wij alleen geïnte resseerd zijn in de natuur, woeste Onze Spaanse onderneming beschou- berglandschappen of mooie' dorps- Niet lang daarna liep een slanke, elegante vouw over Fifth Avenue volledig geabsorbeerd door de etala ges en de namen op haar geschenk lijstje. Het leeuwendeel van deze „Vincia-I na" zijn studies en schetsen, bij wijze van notities door Leonardo op papier gezet: voor eigen gebruik en zeker niet I met de bedoeling, ze ooit aan anderen te tonen, laat staan ze te bestemmen voor een expositie! Veel van die tekeningen en krabbels zijn echter pieus door 's meesters leer lingen bewaard; zij geven ons het ge voel van onbescheiden de intieme ge- dachtenwereld van een groot schep pend kunstenaar binnen te dringen. I Maar zelfs de onbescheidenheid dwin- gen zij tot een aandachtig-verstild be schouwen. Alles waarmee Leonardo I ooit te maken had beminde hij niet hartstochtelijk het leven in zijn dui zendvoudige schakeringen" zette bij op papier, de kunst dienstbaar ma kend aan zijn dorst naar de kennis der natuur-in-haar-totaal. En wie zal Leo nardo's „totaal" opsommen? „Militair ingenieur, architect, beeldhouwer en I schilder" zo beveelt hij zichzelf aar. I bij de Milanese hertog; hij had er M kunnen voegen anatoom (denk aan zijn ledematen-schetsen, natuurvorst.' (dier- en plantstudies), en wat al niet meer! Curieus overigens, dat hij zich pa in de laatste plaats schilder noemt: t die indertijd als leerling van Ver chio door een ideale engel te set- ren (met verlof van maestro Anflt in diens „Doop van Christus") zijn!1' troon als het ware palet en pen!!® uit de handen had geslagen.... Wat wij hier bijeenvinden, verw® ons van diepe eerbied voor Leonardo, wiens beeltenis men het best kent door zijn in roodkrijt getekend zelfportret het gelaat met de patriarchale golven de baard. Er ^ijn de talrijke voorstu dies die, in liefdevol lijnenspel de Ma- donna met Bambino verbeelden. En 1 perspectiefstudie voor zijn Aanbidding der Koningen vertelt ons, dat met Leo nardo dit probleem definitief is opge lost en daarmee de Hoog-Renaissance haar intrede doet. Studies van paarden in alle mogelij ke standen, schetsen voor ruiterstand beelden, de tedere vrouwenhanden (van La Giocanda?) diverse ontwerp studies voor ziin Anna, Maria en het Christuskind; Apostelkoppen voor zdn Cenacolo. en dan opeens, als "a®" boeknotitie de tekening van de opge hangen samenzweerder Baroncel" (Dec. 1479). Verder ontwerpen voor zijn onvoltooid gebleven fresco, dat de slag bij Anghiari moest vereeuwigen- Zondvloed-ontwerpen. een wolkbreuk, een vulkanische uitbarsting, profiel schetsen, caricaturen. geologische j°'* maties, schietende mortieren, soldaten, een ontploffende bom, allegorieën Voorzichtigheid, Gerechtigheid. Rein heid of Fortuna („fronte capillata, P°s est occasio caiva") en tussen al dez reproducties eensklaps een van Le - nardo's vroegst gedateerde lekeninB, een landschao van 5 Aug. 1473 ,n ee genialiteit een loftrompet v node? Binnen een jaar zullen in de Zul afrikaanse bios-open kleurer films toond worden, welke geheel in de L1" zijn vervaardigd. ALS u buiten eigen tuin 1 uit nog al kerstversieringen b.v. aan larixtwi kleine appeltjes dennengroen en 1 gele hulstbessen, appels, bemoste to Er is natuurlijk n u ook maar eens JA, maar dat gre wel wat bover boven de pen. zit muziek, dat mc briefje na het anc te informeren naai zich van al wat me houdt kan laten w Mij dunkt zo, als ling voor muzikale moeten wij het m de krant zetten. Ni, mee verscheidene slaan, maar het mi rende animo tot be Welnu: als u me winter een fluit-k richten met zelfge: schrijft u dan even het secretariaat v Pijpersgilde, Alb. I sum. Maar daarmee is niet af. Want aang winter in de lucht de belangselling gi eenvoudige, maar i musiceren, is dat P werkelijke propaga u omstreeks de ja; Amsterdam moeter nismaking met Gij te hernieuwen, bijv u meteen een aar dit onderwerp mee Datzelfde NederL ganiseert dan name dagen van het jaar school een aantal maken en bespelen van bamboe-fluiter Met de aanmeldii lk begrepen he'o, weet: misschien st de hand wel over 1 vincie. Maar om op komen: wilt daar zo echt tuin ben? Want, ee het de laatste tijc nauwd als ik denk mers, waar wèl ei maar geen piano, i blad notenschrift te Een deskundige de laatste tijd heel gerichte woningen 1 mij zuchtend dezelf dat het zo'n typiso levensverarming w gezinnen. En het l.a het dure leven te w een radia heeft en meer gulden ov tweedehands afgesp te verkiezen boven ultramoderne radio) Dat vond ik ui hart. Want er gaat ven muziek in huis ziek is de zelfgespe, ste. Heus, het beho vakwerk te zijn, ge vlugheid: een beetji gelegenheid is altijd boven de gedachte;, helemaal niet gehóó Waarmee ik natuu hebben, dat de rac opvoedingsmiddel z w leren horen. Mae louter door de vooi van haar musici, afl spelen. Integendeel: °P een instrument, Bei', luistert naar e, te meer genoegen e: En dat zelf doe.i velerlei gebied, lclii men op stille zome Jond na vieren doe huis aan huis de zo vaak het in ziin o doenlijke pianosnele: derhanden beluister* En bij dat hakko Toon daar ligt een k infinitum, zag men h hummel van een jou Bcdraaide pianovr ik ties over de toetsen ook opgevallen dat c oize samenleving hoort men op zon maar keiharde, r'ad- sementsorkesten seh Als u dat genoem, dige jochie lief hebt: lk bidden mag. een i snelen. Als het kaï Moeder achter de -ri; mandoline of met :i< het kinderkoor naai

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 6