Nederlander in de Wereldkerk De Nederlandse kaas vestigde een j internationale reputatie Bolronde Edammers en platte I Goudsen als wereldreizigers DE KONING IN DE SLOPPEN W.-Europa tegen het communisme In 1951 werd voor f 175 millioen geëxporteerd I „Het is soortgelijke schimmel als Zwerver - met verlof - maakte „Carriere" DR W. A. VISSER 1 HOOFT Boudewijn stal het hart van het volk Miserabele woningèn, die verbetering roepen Sanering mogelijk Weer wijzigingen in de Vietnamese regering VERZWAKKING VAN DE COM- IMUN/ST/SCHE PARTIJEN i SEDERT 1946 NOORWEGEN; ZWEDEN ■DENEMARKEN^ GROOT iBRiTTANNIE; SOWJET UNIE met talt/litttn GEALUEEROEl BEZETTING I SOWJET l BEZETTING! ZUID St,AVIE Percentuele-terug, gang von1S46-1952 GRIEKENLANDJ 25-50°/o Sl-70°/o liSÉl7i-es% VAN GENèVE AF rijdt een vlot en vrolijk boemeltreintje naar Lau sanne en een van de vele tussen stationnetjes is Céligny. De wandeling van een klein uurtje, die men dan moet maken om bij Chateau de Bossey te komen, is een verkwikking des harten, ook al keert men het meer van Genève en de Alpen de rug toe. Landelijke rust en een grote weids heid, daardoor wordt de sfeer ter weers zijden van de zeer lange en zeer statige oprijlaan naar dit bij zovelen reeds be kende en geliefde Oecumenisch Instituut getypeerd. Vooruit, ver weg en toch vlak bij, de Zwitserse Jura. En, temidden van parken, bossen en landerijen, het land goed, waar we de man hopen te treffen, die wereldreiziger is, diplomaat zo nu en dan ook wel eens, dominee als het zo uit komt graag en van ganser harte en zaken man, veel vaker dan hem lief is, maar die bij dit alles zijn geloof en dus ook zijn humor bewaard heeft en niet te vergeten zijn Nederlandse gezindheid! [)IE MAN IS dr W. A. Visser 't Hooft, de secr.-generaal van de Wereldraad van Kerken, iemand die al sedert dertig jaar bijna veel meer Frans, Duits en Engels dan Nederlands spreekt, maar die zijn eigen taal allerminst vergeten is. Op een avond krijgen we hem te pakken, tijdens een half uurtje vóór de vergadering »n we moeten ongezien ergens gaan zitten, anders wordt hij doir zijn helpers weer in het werk gehaald. Hij is pas uit Joegoslavië en Zuid-Europa terug, maar hij staat alweer op de valreep van het vliegtuig, om een studiebezoek aan Zuid-Amerika en Afrika te brengen. Met een zekere zelfspot van „dat heb 1e van die gewichtige haidlopers" vertelt hij ons dat, maar wij, die zijn reisrapporten reeds zo vaan hebben gezien, weten hoe ernstig en gewetensvol hij bij alle vrolijkheid dit werk doet. „Hoe kwam u eigenlijk tot dit werk, mijnheer Visser 't Hooft, daar moet toch wel een hele ge schiedenis achter zitten?" „Natuurlijk, maar zou niet alles komen zoals het moet komen? Ik ben een Haarlemse jongen en zou na mijn gymnasiumtijd dominee worden. Vader was advocaat, een Remonstrant, en die vond het wel goed. Moeder had theologenbloed in zich; grootvader Lieftinck is nog Hervormd pre dikant in Kimswerd geweest, heeft in de Kamer gezeten ook nog, een echte ouderwetse lineeaal. Naast theologie studeerde ik rechten; vader had domineeschap waarschijnlijk niet al te ieto ;lducie: Misschien zag hij wel, dat ik er juist vnn, f roerig voor was en ik voelde van jongsaf naio organisatorische werk en de internatio- Werelr?™,Tbinding: ik ging vlak na de Eerste wonder "aar Leiden' dus dat was ook Seen en''humanitaVrfsmea.a.S."n hoog2wevcnd idealisme -raavhJf'ri"1^'" z,° hoog zweefde ik niet, ik blijl ben waar de mensen op staan. Ik -'todSdf^ V een .product van de Neder! Chr. lid fs h„»ft nlg,1ïg en Stufkens, die nu Kamer- kimmmï oen grote invloed op me gehad. Door til vaT?hri=t Lc°,ntact met de Wereidfedera- an Christen-Studenten kreeg de internatio- VRIJDAG 9 JANUARI 1953 (Van onze speciale verslaggever) nE OUDE ROMEINEN wisten het reeds: de gustibus non est disputandum. i In eenvoudig Nederlands zeggen wjj het hen nog altijd na: over de smaak valt niet te twisten. Sommigen mogen in de beroemde Camenbert, een oor- «nronkeliik uit Normandië stammende kaassoort een bijzondere lekkernij zien, voor^ms heeft ?e groene schimmel, die op zijn veroveringstocht volledig bezit van de Camenbert genomen heeft, iets griezeligs, al moeten we toegeven, dat dl smlak meevalt Neen dan prefereren wij de echte Nederlandse kaas, liefst emiTeetje^ong. hóewei ook het belegen product of het oude een zeer appetijte- mlc delicatesse kan ziin De platte, blanke kazen en de kogelronde Edammers lien er aanlokkelijk uit en gelukkig niet alleen voor de Nederlanders zelf, maar ook voor buitenlanders, vooral voor de Engelsen en Amerikanen die Site hoeveelheden Hollandse kaas importeren en medehelpen onze kaas- Industrie op de been te houden. UlE Hollandse boeren en de werkers in D de Nederlandse zuivelfabrieken zm de kaasbereiders bij uitnemendheid. Zij hebben het vak van ouder op ouder overgenomen. In hun vakbekwaamheid is een schat van ervaring en van ken nis verdisconteerd. Het oude ambacht is geperfectionneerd en gemoderniseerd. Dank zij de Nederlandse boer en dank zij de zuivelbereiders vormt de kaas een belangrijk product in de Neder landse economie. In 1951 bracht ons land ongeveer 140 lillioen kg kaas voort. Hiervan werd Kvvintig millioen kg bereid door de zelfkazende boeren thuis op de boer derij. Van de 120 millioen kg fabrieks- kaas namen de coöperatieve fabrieken niet minder dan 103 millioen kg voor hun rekening. Men kan dus zeggen, dat 86% van de fabriekskaas werd ver waardigd door de coöperatieve industrie die in de agrarische sector een zeer grote omvang heeft aangenomen en dat 88% van alle Nederlandse kaas' door de boeren bereid wordt, hetzij thuis op de boerderij, hetzij in de eigen fabriek. De overige kaas vangt haar levensloop aan in niet-coöperatieve fabrieken. Kaas is het product, dat onze Neder landse zuivelindustrie een eigen posi tie gaf op de wereldmarkt. Geconden seerde melk kan men overal ter wereld maken en Australische, Amerikaanse en Nederlandse condens verschillen niet wezenlijk van elkaar. Met onze kaas is het echter geheel anders. De typische Goudse en Edammer kaas wordt nog nergens ter wereld op belangrijke schaal met succes nagemaakt. D't feit is van bijzondere betekenis voor de af zet van de Nederlandse zuivelproduc ten en daarmede een sterke positieve factor in onze nationale export. In 1951 voerde ons land voor een be drag van ongeveer 175 millioen gulden aan kaas uit. In Amerikaanse hotels serveert men als een bijzondere atti ac- ,iie Nederlandse kaas en in verscheide ne Amerikaanse gezinnen komt Ncder- landse kaas op tafel. Doch ook in an- dere landen weet men ons oud-vader landse product te waarderen. Wij hebben enige coöperatieve kaas-- fabrieken bezocht en ook enorme op slagruimten, waar grote hoeveelheden kaas bewaard worden, totdat de ge- zonde en voedzame lekkernij haar weg vindt naar de binnen- en buitenlandse ■consumenten. Wij zullen ons niet be- liB geven in een technische beschrijving M van het productieproces, dat zich over al kenmerkt door uiterste zorgvuidig- heid en hygiëne en waaruit uiteenlo- •vpende kaassoorten te voorschijn ko- ymen, verschillend van smaak en aroma. JVan melk tot stremsel, die wrongel levert, via het persen in de vormen, het zouten het drogen en het telkens weer keren, tot het voor het gebruik gerede product, is een hele weg. Zoals de wijn verschilt naar groei plaats van de druiven, naar de grond soort, naar de wijze van rijping, naar de klimatologische omstandigheden en naar het jaartal, zo verschilt ook de kaas van smaak tengevolge van aller- i hiterluke omstandigheden: seizoen, /landstreek, enz. Geroutineerde oude kaas-vaklui kunnen zelfs geblinddoekt vertellen, waar een boerenkaas ge maakt is, dikwijls met een nauwkeurig- I heid van enkele kilometers afstand. Die verschillen in smaak behoeven uiter- aard geenszins te verschillen in kwali- teit te betekenen. Onderscheidingen in 1 Kwaliteit komen o.a. tot uiting in de i aanduidingen volvet en 40+ of 20-r ge tallen, die op het vetgehalte slaan. 1 Wil het buitenland de Nederlandse kaas blijven afnemen, dan zullen fijne smaak cn goede kwaliteit gehandhaafd moeten worden. Gelukkig behoeft er geen enkele ongerustheid te bestaan dat achteruitgang zal intreden. De kaas bereiders zijn er voortdurend op be dacht, het product te verbeteren Want er zijn kapers op de kust: wat de ex- port betreft met alleen de producen- ïfla landen' waarheen de Neder- ook i j* woidt "''gevoerd, maar de N J i dle gaarne een deel van veroveren exP°rtmarkt zouden deVk°arasUm?dl,g0^e ^handeling van bestemmi^ zl] °P de plaats van ng ls' 1S een eerste vere:ste bhktdwannTnkeert niets aan z'aals ruimten van ïe'exportfhml™'6 op?:.a.g" je mag nemen expoltIlrmas een kijk- £)E kazen worden gerégeld gekeerd en u schoongemaakt. Dat laatste is nocüe want er ontwikkelen zich op de korst schimmels. In een pakhuis hebben we ze zien liggen: mooie gave kaasjes met I If", d£nZ,Ig-e gr?enachtige sclnm- mei. „Dat is helemaal niet erg", verze kerde onze deskundige begeleider De" le schimmel doet de kaas geen kwaad" i» Eli om dit te bewijzen streek hij met ■J de plattekant van zijn wijsvinger over een kaas en at de schimmel voor onze a verbaasde ogen op Waarvan men penicilline vervaardigt" i stelde hij ons gerust, „ik kan er alleen' maar wel bij varen". Als ze in de verkoop komen, moeten de kazen schoon zijn. Zij worden afge veegd, afgeborsteld of afgekrabd en dan met olie ingewreven om de schim meivorming tegen te houden. De Edam mer kaasjes worden veelal even in een geei of rood parafinnebad gedompeld waardoor zich een uiterst dun laagje van deze uitdroging tegenhoudende substantie op de kaas vastzet, of ze worden in rood cellophaan verpakt, waardoor ze er voor de adspirant-con- sument zeer aantrekkelijk uitzien. En dat wordt vooral in Amerika op prijs gesteld. „Zuivel op zuivel, dat haalt je de duivel", moet eens een van de Neder landse koningen gezegd hebben. Geef ons maar een boterham met boter èn kaas stellen wij er tegenover. Gelukkig denken velen er zo over, hier ten lande en over onze grenzen. De Nederlandse kaasmakers zorgen wel, dat de voor treffelijke reputatie van het typisch Hollandse product gehandhaafd blijft. Kaasje voor kaasje wordt in de opslagplaatsen schoongekrabd en dun geolied. Het bevordert de oog lijkheid en de houdbaarheid en gaat het verdere uitdrogen tegen. In 1954 Nationaal eerbetoon aan Boniiacius' nagedachtenis In 1954 zal het 1200 jaar geleden zijn, dat Bonifacius als martelaar bij Dok- kum stierf. Het ligt in de bedoeling om in Juli en Augustus van dat jaar de persoon eii de arbeid van „de grote apostel van West-Europa" te eren met een herdenking welke een nationaal karakter zal dragen. Nederlanders van alle gezindten zul len er aan kunnen deelnemen, waartoe binnenkort een stichting in het leven zal worden geroepen. Er heeft zich reeds een voorlopig comité gevormd, dat als werkcomité optreedt. Tevens is een aantal personen gevraagd zitting te nemen in een te vormen ere-comité en een groot comité. Het ligt in de bedoe ling een drama op te voeren, een ten toonstelling te organiseren en een her denkingssamenkomst te houden. De Leeuwarder gemeentepolitie heeft gearresteerd de 31-jarige P. B. zonder vaste woon- of verblijfplaats, die er van verdacht wordt in 38 plaatsen van ons land zich te hebben schuldig ge maakt aan diefstal, verduistering en oplichting, onder meer in de kosthui zen, waar hij verblijf hield. In Augus tus van het vorige jaar was hij uit hel rijksasyl te Avereest met proefverlof gezonden De man gebruikte deze ge legenheid om het land door te trek ken en overal zijn slag te slaan. Hij zal ter beschikking van de Officier van Justitie te Leeuwarden worden ge steld. Landbouwprijsindexcijfer in November gelijk Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek bleef het land-bouwprijsindex- cijfer (basis 1946/'47—1949/'50 100) in November 1952 nagenoeg gelijk, nl. 135 in October tegen 136 in November 1952. In de sector der akkerbouwproducten werd de invloed van de hogere prijzen voor consumptieaardappelen genivel leerd door een Verlaging van de graan prijzen (October 125, November 126). Evenzo werden bij de veehouderij producten de verhoogde prijzen voor rundvlees, schapenvlees, eieren -en melk opgevangen door de daling van de prij zen voor varkensvlees en paarden, waardoor het proepsindexcijfer onver anderd bleef (138). C. B. C. HEEFT THANS MEER DAN 20.000 LEDEN. De Christelijke Bedrijfsgroepen Cen trale in Nederland, C. B. C. te 's-Gra- veijhage, waarin georganiseerd zi.in de Christelijke werknemers in de fabriek matige transportbedrijven, heeft ein de December de 20.000 leden overschre den. Naar we vernemen hebben tussen de werkgevers- en werknemersorganisa ties besprekingen plaats om voor de handelssector te komen tot verwezen lijking der publiekrechtelijke bedrijfs organisatie. Doodgewoon werk voor vluchtelingen, krijgsgevangenen, vetvolgdenen have lozen maakte geestelijke betekenis van de Oecumenische beweging in concrete zin duidelijk... nale beweging me te pakken. Een tijdlang heb ik in het jongenswerk van de Y.M.C.A. gezeten en zo kwam ik in Genève terecht. Maar de studenten kon ik toch niet in de steek laten. Wat heb ik veel van die grote en prachtige John Mott ge leerd! En dan Karl Barthvan huis uit was ik vrijzinnig, maar deze theoloog heeft een grote invloed op me gehad." „Een volledige leerschool voor uw huidige werk dus eigenlijk, dit allemaal?" „Ja, want reeds in 1938 kreeg ik het eigenlijke organisatorische werk op mijn schouders gelegd bij de voorbereiding van de Wereldraad van Ker ken. Sommigen vonden me daarvoor te jong, maar bisschop'William Temple had blijkbaar ver trouwen in me. We waren nauwelijks aan de gang toen de oorlog uitbrak en het leek alsof er nu voorlopig niets meer te doen was." „Dat meent u niet, want hoe vaak is uw naam niet tijdens de bezetting in kerkelijke kringen ge noemd en hoe goed wisten we, dat u toen ook bij dag en bij nacht werkte, voor Nederland niet in het minst." „Die oorlog! De onuitgewerkte Wereldraad van Kerken, eigenlijk alleen maar een papieren pro duct, leek weggeblazen te zullen worden door het oplaaiende vuur van deze wereldbrand. Maar hoe gek het ook klinkt, in feite is deze periode er een geworden van groei en bloei. Toen we voor vluchtelingen, krijgsgevangenen, vervolgden en havelozen aan het werk waren, loodgewcon aan het gewone werk, toen is ons allen de geestelijke betekenis van de oecumenische beweging in zeer concrete zin duidelijk geworden. En eigenlijk ging ook het gewone organisatorische werk door, wij hadden vele illegale verbindingen en hoorden dus, dat steeds meer kerken besloten hadden om tot de Wereldraad toe te treden." „Ik ben blij, dat ik de kans krijg u te bedan ken, mijnheer Visser 't Hooft, voor de geschriften, die in de oorlog langs „de Zwitserse weg" tot ons kwamen en die tallozen toen tot grote steun zijn geweest." „Een illegale werker in optima forma was 'k toen wel. In 1942 ben ik nog naar Londen geweest en kon daar heel wat plannen opzetten. Wat hebben we niet een verbindingen met het bezette gebied gehad! De eerste persoon, die kwam op dagen, was mej. Kohlbrugge, maar Stufkens en mr G. H. Slotemaker de Bruine hebben ouk krachtdadig meegeholpen. Door onze onafhanke lijkheid en goede connecties hadden wij zoiets als een persbureau, dat internationale informaties verstrekte en vele belangwekkende gegevens b.v. aan „Vrij Nederland" verschaft heeft." „Toch zal de vrede in 1945 wel een grote ver ademing gebracht hebben." „Dat wel, maar nog méér inspanning. Het ging full speed ahead. De eerste Assemblee is in 1948 reeds in Amsterdam gehouden en wat daar vour werk aan vast zit, is haast niet te beschrijven. Vooral omdat het nooit stil staat; in 1947 was de wereldconferentie voor de christelijke jeugd in Oslo en dan a] die studieconferenties dip bespre kingen en rapporten! Maar v.,or dit Chateau de Bossey zijn we erg dankbaar en de directeur, prof. dr H. Kraemer, is hier geheel op zijn piaals, al hebben we hem dan ook van de Nederlandse £i"i - afgenomen. Trouwens, de Nederlanders blijkt dit werk goed te liggen, Van Oyen zit als professor in Bazel en Hoekendijk in Genève, men sen als dr Patijn en de jonge Kohnstamm wérkten hard mee „En uzelf gevoelt zich, bij alle cosmopolitisme, toch ook nog geheel Nederlander?" „Nou en of. Ik hoor met mijn gezin hier 1n Geneve bij de oude kerk van Calvijn, maar tege lijk ben ik predikant in algemene dienst bii de Ned. Hervormde Kerk en als zodanig gedeta cheerd om zo te zegg„„: bij de Wereldraad van Kerken. Dat ging allemaal ook nog zo maar niet ik heb er zelfs examen voor moeten doen en dat was ook nog veel serieuzer dan ik ooit vermot" had Ze zullen wel gedacht Rebben, die nauwge zette landgenoten van me: we geven het hem niet cadeau. Maar ik ben er erg dankbaar voor in de Ned. Herv. Kerk te mogen staan, want hoe ouder ik word en hoe meer ik rondreis,, hoe sterker ik ook de verworteling in het kerkelijk leven van mijn vaderland gevoel. Daarom stu deren thans ook twee van mijn kinderen in «As Je,nlet ergens helemaal thuis bent, zul je het werk voor de Wereldraad ook nooit goed kunnen doen. DE BEL GING voor de vergadering, waar dr. Visser 't Hooft een causerie over de plaats der kerk in de huidige wereldsituatie zou houden Het was een zakelijke, wijze, zonder aplomb voorge dragen en met veel humor doorspekte lezing, 'die er bij het internationale publiek best inviel. ,Dat 'J, ee" echte kerkbouwer", zei iemand naast ons. Als dr. Visser 't Hooft het gehoord had, had hit vast en zeker wat sceptisch geglimlacht en zo zonder enige stichtelijkheid gezegd: ..Laat de Heer van ae kerk zijn kerk maar bouwen en laten wn maar doen wat onze hand vindt te doen dat is wel genoeg." (Van onze correspondent te Brussel) Toen jaren geleden een Engelse schrijver het bekende boekje „God in the slums" uitgaf, was het fenomenale succes van dit geschriftje te danken aan de tegenstelling die de titel op roept: God ende sloppen. Het was iets als Francis' Thompson's bekende „Heaven and Charing Cross". Op de zelfde manier moet de sensatie ver klaard worden, die het bezoek, dat Koning Boudewijn van België onlangs aan de Brusselse krotten en achter buurten bracht, bij de bevolking ge wekt heeft. Nóg staan de dagbladen er vol van en nog wordt dagelijks onder zocht, wat de betekenis en de oplos sing van het sloppenprobleem moet zijn. Voorop moet staan, dat de Koning zich met dit bezoek een goodwill en populariteit verworven heeft, die geen andere daad hem tot hiertoe had kun nen verschaffen. Misschien was hij tot nu bemind door de aristocratie van het land, maar door dit bezoek aan de ach terbuurten heeft hij het hart van het „volk" gestolen. Plebejers die nauwe lijks zijn naam kunnen uitspreken, sta melen nu „Boudewijn" met iets van dankbare devotie in hun stem. Heel de bevolking van de Marollenbuurt. het gore, armoedige volkje van de Roö- poort tot aan de Kapellenmarkt, dat Ernest Claes nog onlangs tot thema van een magnifiek Kerstverhaal koos, legt op het ogenblik een krans van dank baarheid aan de voeten van Koning Boudewijn. En wanneer het mij opvalt, dat door de regels van socialistische dagbladen de laatste dagen een milde wind van waardering ten opzichte van de jonge vorst waait, dan is dat rechtstreeks te danken aan het sympathieke gebaar, dat hij gemaakt heeft en waartoe waar schijnlijk een oprecht, democratisch meeleven met zjjn volk hem heeft be wogen. \y/IE Brussel kent, zoals het er uitziet in het stadsdeel beneden het Paleis van Justitie, zal moeten toegeven, dat de sanering van dit deel der stad brood nodig is. Men treft er woningtoestan den aan, die zó miserabel en onwaar dig zijn, dat zij kunnen wedijveren met wat Londen en Parijs in de slechtste tijd, toen de opruiming der achterbuur ten nog niet ter hand was genomen, toonden. Men heeft de Brusselaar maar de namen van „Rue Haute" en consor ten te noemen, om een levendige dis cussie bij hem wakker te roepen, waarin hij een ongenadige critiek op het Brusselse stadsbestuur en andere verantwoordelijke autoriteiten laat ho- Een matige berekening heeft aange toond, dat minstens 5000 woningen in de zogenaamde Marollenbuurt afgebro ken en door moderner huizen zouden moeten worden vervangen. Wanneer men aanneemt, dat het mogelijk is een „behuizing" (wij zeggen niet een „huis") te verkrijgen voor 200.000 francs, zou men op die manier voor de prijs van één milliard de 5000 behui zingen kunnen maken, die als eerste nodig zijn. Dat deze taak de middelen waarover België beschikt, niet te boven gaat, staat vast. België doet veel voor de volkshuisvesting. Het offert jaar lijks 5 of 6 milliard voor dit doel. Het milliard dat nodig is om het sloppen- vraagstuk in Brussel op te lossen, zou dus zonder veel bezwaar aan het be staande budget toegevoegd kunnen worden. PEN heel andere kwestie is, of de ras echte Marollenbewoners zich zo ge makkelijk zullen laten overhalen om hun krotten te verlaten. Want hier doet zich een merkwaardig schouwspel voor met een aanhankelijkheid, die aandoenlijk is, hechten zij aan de plaats van hun woning, hoe miserabel die ook mag zijn. Geen vorst kan meer gehecht zijn aan zijn paleis dan de Marollen- bewoner aan ziin bouwvallig woninkje met de glibberige trapleuning en de goedkope stahk van „fritten", die zich als het ware gekristalliseerd heeft tus sen de muren. Toen de stad Brussel onlangs onge zonde huizenblokken in de omgeving van de Rue Haute afbrak en door be tere woningen verving, heeft men het merkwaardige verschijnsel kunnen con stateren. dat een groot aantal mensen, dat verdreven was uit te stegen en onder betere omstandigheden was komen te wonen, hartstochtelijk terug verlangde n aar de lege vleespotten van dit Egypte en pas weer op hun ge mak kwam, toen het opnieuw in an dere krotten terecht gekomen was waar het hun oude leventje konden voortzetten. Zo blijkt de oplossing van dit vraagstuk niet zo eenvoudig te zijn als vele Brusselaars in hun oppervlak kige filosofie denken. Het bezoek, dat Koning Boudewijn bracht, heeft echter opnieuw de be langstelling voor dit urgente probleem gaande gemaakt en men kan gerust zeggen, dat de steen, die dit vorstelijk bezoek in de stil-geworden vijver van de publieke belangstelling geworpen heeft, kringen trekt, die steeds wijder worden en voorlopig niet vlug gestuit zullen worden. Men kan er Koning Boudewijn, met heel het Belgische volk slechts dank voor weten. jyRECT na de Tweede Wereldoorlog beleefde het communisme in West- Europa een periode van betrekkelijke bloei. Allengs echter keerde de bevol king van West-Europa zich af van liet communisme onder indruk van de machtsontplooiing van de Sowjets in Oost-Europa. Thans is er geen land in West-Europa waar de communistische partijen zich konden handhaven. Per centueel is de minste teruggang te zien in Frankrijk, Italië, Zwitserland en Ne derland. In Frankrijk en Italië is dit te verklaren omdat in deze landen het communisme ook voor de laatste we reldoorlog al een grote aanhang had. In Nederland en Zwitserland is het feite lijk andersom. De communistische par tijen waren in deze landen nooit erg in tel, en waar weinig is kan nu eenmaal weinig afbrokkelen. Voor geheel West- Europa is sedert Wereldoorlog II het communisme met gemiddeld 35% terug gelopen. Premier Ngoeyen van Tam van Vietnam is Donderdag naar Thoeet, 260 kilomeier ten Noordoosten van Saigon, vertrokken om met het staatshoofd. Bao Dai, te spreken over wijziging in zijn acht maanden oude kabinet. Zoals be kend zijn de minister van Defensie en Voorlichting, resp. Nghiem van Tri en Phan van Giao, onlangs afgetreden. Volgens welingelichte kringen zou de premier van plan zijn, ook andere mi nisters te vervangen. Dakota met zeven personen in de V. S. verongelukt Op 24 km ten Oosten van Seattle in de staat Washington is Woensdagavond zen viermotorig passagiersvliegtuig te gen ccn berg gevlogen en uitgebrand. Het betreft hier een Dakota van de .Flyir.gtiger Line", die met een beman ning van vier leden, een vrouw en twea kinderen op weg was van Burbank in Californië naar Seattle. De inzittenden zijn alle omgekomen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 9