Nederlander in de Wereldkerk
De Nederlandse kaas vestigde een
j internationale reputatie
Bolronde Edammers en platte
I Goudsen als wereldreizigers
DE KONING IN DE SLOPPEN
W.-Europa tegen
het communisme
In 1951 werd voor f 175
millioen geëxporteerd
I „Het is soortgelijke schimmel als
Zwerver - met verlof -
maakte „Carriere"
DR W. A. VISSER 1 HOOFT
Boudewijn stal het hart van het volk
Miserabele woningèn, die
verbetering roepen
Sanering mogelijk
Weer wijzigingen in de
Vietnamese regering
VERZWAKKING VAN DE COM-
IMUN/ST/SCHE PARTIJEN
i SEDERT 1946
NOORWEGEN;
ZWEDEN
■DENEMARKEN^
GROOT
iBRiTTANNIE;
SOWJET UNIE
met talt/litttn
GEALUEEROEl
BEZETTING I
SOWJET
l BEZETTING!
ZUID
St,AVIE
Percentuele-terug,
gang von1S46-1952
GRIEKENLANDJ
25-50°/o
Sl-70°/o
liSÉl7i-es%
VAN GENèVE AF rijdt een vlot en
vrolijk boemeltreintje naar Lau
sanne en een van de vele tussen
stationnetjes is Céligny. De wandeling van
een klein uurtje, die men dan moet maken
om bij Chateau de Bossey te komen, is een
verkwikking des harten, ook al keert men
het meer van Genève en de Alpen de rug
toe. Landelijke rust en een grote weids
heid, daardoor wordt de sfeer ter weers
zijden van de zeer lange en zeer statige
oprijlaan naar dit bij zovelen reeds be
kende en geliefde Oecumenisch Instituut
getypeerd. Vooruit, ver weg en toch vlak
bij, de Zwitserse Jura. En, temidden van
parken, bossen en landerijen, het land
goed, waar we de man hopen te treffen,
die wereldreiziger is, diplomaat zo nu en
dan ook wel eens, dominee als het zo uit
komt graag en van ganser harte en zaken
man, veel vaker dan hem lief is, maar die
bij dit alles zijn geloof en dus ook zijn
humor bewaard heeft en niet te vergeten
zijn Nederlandse gezindheid!
[)IE MAN IS dr W. A. Visser 't Hooft, de
secr.-generaal van de Wereldraad van Kerken,
iemand die al sedert dertig jaar bijna veel meer
Frans, Duits en Engels dan Nederlands spreekt,
maar die zijn eigen taal allerminst vergeten is.
Op een avond krijgen we hem te pakken, tijdens
een half uurtje vóór de vergadering »n we moeten
ongezien ergens gaan zitten, anders wordt hij doir
zijn helpers weer in het werk gehaald. Hij is pas
uit Joegoslavië en Zuid-Europa terug, maar hij
staat alweer op de valreep van het vliegtuig, om
een studiebezoek aan Zuid-Amerika en Afrika te
brengen. Met een zekere zelfspot van „dat heb 1e
van die gewichtige haidlopers" vertelt hij ons dat,
maar wij, die zijn reisrapporten reeds zo vaan
hebben gezien, weten hoe ernstig en gewetensvol
hij bij alle vrolijkheid dit werk doet.
„Hoe kwam u eigenlijk tot dit werk, mijnheer
Visser 't Hooft, daar moet toch wel een hele ge
schiedenis achter zitten?"
„Natuurlijk, maar zou niet alles komen zoals
het moet komen? Ik ben een Haarlemse jongen
en zou na mijn gymnasiumtijd dominee worden.
Vader was advocaat, een Remonstrant, en die
vond het wel goed. Moeder had theologenbloed in
zich; grootvader Lieftinck is nog Hervormd pre
dikant in Kimswerd geweest, heeft in de Kamer
gezeten ook nog, een echte ouderwetse lineeaal.
Naast theologie studeerde ik rechten; vader had
domineeschap waarschijnlijk niet al te
ieto ;lducie: Misschien zag hij wel, dat ik er juist
vnn, f roerig voor was en ik voelde van jongsaf
naio organisatorische werk en de internatio-
Werelr?™,Tbinding: ik ging vlak na de Eerste
wonder "aar Leiden' dus dat was ook Seen
en''humanitaVrfsmea.a.S."n hoog2wevcnd idealisme
-raavhJf'ri"1^'" z,° hoog zweefde ik niet, ik blijl
ben waar de mensen op staan. Ik
-'todSdf^ V een .product van de Neder! Chr.
lid fs h„»ft nlg,1ïg en Stufkens, die nu Kamer-
kimmmï oen grote invloed op me gehad. Door
til vaT?hri=t Lc°,ntact met de Wereidfedera-
an Christen-Studenten kreeg de internatio-
VRIJDAG 9 JANUARI 1953
(Van onze speciale verslaggever)
nE OUDE ROMEINEN wisten het reeds: de gustibus non est disputandum.
i In eenvoudig Nederlands zeggen wjj het hen nog altijd na: over de smaak
valt niet te twisten. Sommigen mogen in de beroemde Camenbert, een oor-
«nronkeliik uit Normandië stammende kaassoort een bijzondere lekkernij zien,
voor^ms heeft ?e groene schimmel, die op zijn veroveringstocht volledig bezit
van de Camenbert genomen heeft, iets griezeligs, al moeten we toegeven, dat
dl smlak meevalt Neen dan prefereren wij de echte Nederlandse kaas, liefst
emiTeetje^ong. hóewei ook het belegen product of het oude een zeer appetijte-
mlc delicatesse kan ziin De platte, blanke kazen en de kogelronde Edammers
lien er aanlokkelijk uit en gelukkig niet alleen voor de Nederlanders zelf,
maar ook voor buitenlanders, vooral voor de Engelsen en Amerikanen die
Site hoeveelheden Hollandse kaas importeren en medehelpen onze kaas-
Industrie op de been te houden.
UlE Hollandse boeren en de werkers in
D de Nederlandse zuivelfabrieken zm
de kaasbereiders bij uitnemendheid. Zij
hebben het vak van ouder op ouder
overgenomen. In hun vakbekwaamheid
is een schat van ervaring en van ken
nis verdisconteerd. Het oude ambacht
is geperfectionneerd en gemoderniseerd.
Dank zij de Nederlandse boer en dank
zij de zuivelbereiders vormt de kaas
een belangrijk product in de Neder
landse economie.
In 1951 bracht ons land ongeveer 140
lillioen kg kaas voort. Hiervan werd
Kvvintig millioen kg bereid door de
zelfkazende boeren thuis op de boer
derij. Van de 120 millioen kg fabrieks-
kaas namen de coöperatieve fabrieken
niet minder dan 103 millioen kg voor
hun rekening. Men kan dus zeggen,
dat 86% van de fabriekskaas werd ver
waardigd door de coöperatieve industrie
die in de agrarische sector een zeer
grote omvang heeft aangenomen en
dat 88% van alle Nederlandse kaas'
door de boeren bereid wordt, hetzij
thuis op de boerderij, hetzij in de eigen
fabriek. De overige kaas vangt haar
levensloop aan in niet-coöperatieve
fabrieken.
Kaas is het product, dat onze Neder
landse zuivelindustrie een eigen posi
tie gaf op de wereldmarkt. Geconden
seerde melk kan men overal ter wereld
maken en Australische, Amerikaanse en
Nederlandse condens verschillen niet
wezenlijk van elkaar. Met onze kaas is
het echter geheel anders. De typische
Goudse en Edammer kaas wordt nog
nergens ter wereld op belangrijke
schaal met succes nagemaakt. D't feit
is van bijzondere betekenis voor de af
zet van de Nederlandse zuivelproduc
ten en daarmede een sterke positieve
factor in onze nationale export.
In 1951 voerde ons land voor een be
drag van ongeveer 175 millioen gulden
aan kaas uit. In Amerikaanse hotels
serveert men als een bijzondere atti ac-
,iie Nederlandse kaas en in verscheide
ne Amerikaanse gezinnen komt Ncder-
landse kaas op tafel. Doch ook in an-
dere landen weet men ons oud-vader
landse product te waarderen.
Wij hebben enige coöperatieve kaas--
fabrieken bezocht en ook enorme op
slagruimten, waar grote hoeveelheden
kaas bewaard worden, totdat de ge-
zonde en voedzame lekkernij haar weg
vindt naar de binnen- en buitenlandse
■consumenten. Wij zullen ons niet be-
liB geven in een technische beschrijving
M van het productieproces, dat zich over
al kenmerkt door uiterste zorgvuidig-
heid en hygiëne en waaruit uiteenlo-
•vpende kaassoorten te voorschijn ko-
ymen, verschillend van smaak en aroma.
JVan melk tot stremsel, die wrongel
levert, via het persen in de vormen,
het zouten het drogen en het telkens
weer keren, tot het voor het gebruik
gerede product, is een hele weg.
Zoals de wijn verschilt naar groei
plaats van de druiven, naar de grond
soort, naar de wijze van rijping, naar
de klimatologische omstandigheden en
naar het jaartal, zo verschilt ook de
kaas van smaak tengevolge van aller-
i hiterluke omstandigheden: seizoen,
/landstreek, enz. Geroutineerde oude
kaas-vaklui kunnen zelfs geblinddoekt
vertellen, waar een boerenkaas ge
maakt is, dikwijls met een nauwkeurig- I
heid van enkele kilometers afstand. Die
verschillen in smaak behoeven uiter-
aard geenszins te verschillen in kwali-
teit te betekenen. Onderscheidingen in 1
Kwaliteit komen o.a. tot uiting in de i
aanduidingen volvet en 40+ of 20-r ge
tallen, die op het vetgehalte slaan. 1
Wil het buitenland de Nederlandse
kaas blijven afnemen, dan zullen fijne
smaak cn goede kwaliteit gehandhaafd
moeten worden. Gelukkig behoeft er
geen enkele ongerustheid te bestaan
dat achteruitgang zal intreden. De kaas
bereiders zijn er voortdurend op be
dacht, het product te verbeteren Want
er zijn kapers op de kust: wat de ex-
port betreft met alleen de producen-
ïfla landen' waarheen de Neder-
ook i j* woidt "''gevoerd, maar
de N J i dle gaarne een deel van
veroveren exP°rtmarkt zouden
deVk°arasUm?dl,g0^e ^handeling van
bestemmi^ zl] °P de plaats van
ng ls' 1S een eerste vere:ste
bhktdwannTnkeert niets aan z'aals
ruimten van ïe'exportfhml™'6 op?:.a.g"
je mag nemen expoltIlrmas een kijk-
£)E kazen worden gerégeld gekeerd en
u schoongemaakt. Dat laatste is nocüe
want er ontwikkelen zich op de korst
schimmels. In een pakhuis hebben we
ze zien liggen: mooie gave kaasjes met
I If", d£nZ,Ig-e gr?enachtige sclnm-
mei. „Dat is helemaal niet erg", verze
kerde onze deskundige begeleider De"
le schimmel doet de kaas geen kwaad"
i» Eli om dit te bewijzen streek hij met
■J de plattekant van zijn wijsvinger over
een kaas en at de schimmel voor onze
a verbaasde ogen op
Waarvan men penicilline vervaardigt"
i stelde hij ons gerust, „ik kan er alleen'
maar wel bij varen".
Als ze in de verkoop komen, moeten
de kazen schoon zijn. Zij worden afge
veegd, afgeborsteld of afgekrabd en
dan met olie ingewreven om de schim
meivorming tegen te houden. De Edam
mer kaasjes worden veelal even in een
geei of rood parafinnebad gedompeld
waardoor zich een uiterst dun laagje
van deze uitdroging tegenhoudende
substantie op de kaas vastzet, of ze
worden in rood cellophaan verpakt,
waardoor ze er voor de adspirant-con-
sument zeer aantrekkelijk uitzien. En
dat wordt vooral in Amerika op prijs
gesteld.
„Zuivel op zuivel, dat haalt je de
duivel", moet eens een van de Neder
landse koningen gezegd hebben. Geef
ons maar een boterham met boter èn
kaas stellen wij er tegenover. Gelukkig
denken velen er zo over, hier ten lande
en over onze grenzen. De Nederlandse
kaasmakers zorgen wel, dat de voor
treffelijke reputatie van het typisch
Hollandse product gehandhaafd blijft.
Kaasje voor kaasje wordt in de
opslagplaatsen schoongekrabd en
dun geolied. Het bevordert de oog
lijkheid en de houdbaarheid en
gaat het verdere uitdrogen tegen.
In 1954
Nationaal eerbetoon aan
Boniiacius' nagedachtenis
In 1954 zal het 1200 jaar geleden zijn,
dat Bonifacius als martelaar bij Dok-
kum stierf. Het ligt in de bedoeling om
in Juli en Augustus van dat jaar de
persoon eii de arbeid van „de grote
apostel van West-Europa" te eren met
een herdenking welke een nationaal
karakter zal dragen.
Nederlanders van alle gezindten zul
len er aan kunnen deelnemen, waartoe
binnenkort een stichting in het leven
zal worden geroepen. Er heeft zich
reeds een voorlopig comité gevormd,
dat als werkcomité optreedt. Tevens is
een aantal personen gevraagd zitting te
nemen in een te vormen ere-comité en
een groot comité. Het ligt in de bedoe
ling een drama op te voeren, een ten
toonstelling te organiseren en een her
denkingssamenkomst te houden.
De Leeuwarder gemeentepolitie heeft
gearresteerd de 31-jarige P. B. zonder
vaste woon- of verblijfplaats, die er
van verdacht wordt in 38 plaatsen van
ons land zich te hebben schuldig ge
maakt aan diefstal, verduistering en
oplichting, onder meer in de kosthui
zen, waar hij verblijf hield. In Augus
tus van het vorige jaar was hij uit hel
rijksasyl te Avereest met proefverlof
gezonden De man gebruikte deze ge
legenheid om het land door te trek
ken en overal zijn slag te slaan. Hij
zal ter beschikking van de Officier van
Justitie te Leeuwarden worden ge
steld.
Landbouwprijsindexcijfer
in November gelijk
Volgens het Centraal Bureau voor de
Statistiek bleef het land-bouwprijsindex-
cijfer (basis 1946/'47—1949/'50 100)
in November 1952 nagenoeg gelijk, nl.
135 in October tegen 136 in November
1952.
In de sector der akkerbouwproducten
werd de invloed van de hogere prijzen
voor consumptieaardappelen genivel
leerd door een Verlaging van de graan
prijzen (October 125, November 126).
Evenzo werden bij de veehouderij
producten de verhoogde prijzen voor
rundvlees, schapenvlees, eieren -en melk
opgevangen door de daling van de prij
zen voor varkensvlees en paarden,
waardoor het proepsindexcijfer onver
anderd bleef (138).
C. B. C. HEEFT THANS MEER DAN
20.000 LEDEN.
De Christelijke Bedrijfsgroepen Cen
trale in Nederland, C. B. C. te 's-Gra-
veijhage, waarin georganiseerd zi.in de
Christelijke werknemers in de fabriek
matige transportbedrijven, heeft ein
de December de 20.000 leden overschre
den.
Naar we vernemen hebben tussen de
werkgevers- en werknemersorganisa
ties besprekingen plaats om voor de
handelssector te komen tot verwezen
lijking der publiekrechtelijke bedrijfs
organisatie.
Doodgewoon werk voor vluchtelingen,
krijgsgevangenen, vetvolgdenen have
lozen maakte geestelijke betekenis
van de Oecumenische beweging in
concrete zin duidelijk...
nale beweging me te pakken. Een tijdlang heb ik
in het jongenswerk van de Y.M.C.A. gezeten en
zo kwam ik in Genève terecht. Maar de studenten
kon ik toch niet in de steek laten. Wat heb ik
veel van die grote en prachtige John Mott ge
leerd! En dan Karl Barthvan huis uit was
ik vrijzinnig, maar deze theoloog heeft een grote
invloed op me gehad."
„Een volledige leerschool voor uw huidige werk
dus eigenlijk, dit allemaal?"
„Ja, want reeds in 1938 kreeg ik het eigenlijke
organisatorische werk op mijn schouders gelegd
bij de voorbereiding van de Wereldraad van Ker
ken. Sommigen vonden me daarvoor te jong,
maar bisschop'William Temple had blijkbaar ver
trouwen in me. We waren nauwelijks aan de gang
toen de oorlog uitbrak en het leek alsof er nu
voorlopig niets meer te doen was."
„Dat meent u niet, want hoe vaak is uw naam
niet tijdens de bezetting in kerkelijke kringen ge
noemd en hoe goed wisten we, dat u toen ook
bij dag en bij nacht werkte, voor Nederland niet
in het minst."
„Die oorlog! De onuitgewerkte Wereldraad van
Kerken, eigenlijk alleen maar een papieren pro
duct, leek weggeblazen te zullen worden door het
oplaaiende vuur van deze wereldbrand. Maar hoe
gek het ook klinkt, in feite is deze periode er
een geworden van groei en bloei. Toen we voor
vluchtelingen, krijgsgevangenen, vervolgden en
havelozen aan het werk waren, loodgewcon aan
het gewone werk, toen is ons allen de geestelijke
betekenis van de oecumenische beweging in zeer
concrete zin duidelijk geworden. En eigenlijk ging
ook het gewone organisatorische werk door, wij
hadden vele illegale verbindingen en hoorden dus,
dat steeds meer kerken besloten hadden om tot
de Wereldraad toe te treden."
„Ik ben blij, dat ik de kans krijg u te bedan
ken, mijnheer Visser 't Hooft, voor de geschriften,
die in de oorlog langs „de Zwitserse weg" tot
ons kwamen en die tallozen toen tot grote steun
zijn geweest."
„Een illegale werker in optima forma was 'k
toen wel. In 1942 ben ik nog naar Londen geweest
en kon daar heel wat plannen opzetten. Wat
hebben we niet een verbindingen met het bezette
gebied gehad! De eerste persoon, die kwam op
dagen, was mej. Kohlbrugge, maar Stufkens en
mr G. H. Slotemaker de Bruine hebben ouk
krachtdadig meegeholpen. Door onze onafhanke
lijkheid en goede connecties hadden wij zoiets als
een persbureau, dat internationale informaties
verstrekte en vele belangwekkende gegevens b.v.
aan „Vrij Nederland" verschaft heeft."
„Toch zal de vrede in 1945 wel een grote ver
ademing gebracht hebben."
„Dat wel, maar nog méér inspanning. Het ging
full speed ahead. De eerste Assemblee is in 1948
reeds in Amsterdam gehouden en wat daar vour
werk aan vast zit, is haast niet te beschrijven.
Vooral omdat het nooit stil staat; in 1947 was de
wereldconferentie voor de christelijke jeugd in
Oslo en dan a] die studieconferenties dip bespre
kingen en rapporten! Maar v.,or dit Chateau de
Bossey zijn we erg dankbaar en de directeur,
prof. dr H. Kraemer, is hier geheel op zijn piaals,
al hebben we hem dan ook van de Nederlandse
£i"i - afgenomen. Trouwens, de Nederlanders
blijkt dit werk goed te liggen, Van Oyen zit als
professor in Bazel en Hoekendijk in Genève, men
sen als dr Patijn en de jonge Kohnstamm wérkten
hard mee
„En uzelf gevoelt zich, bij alle cosmopolitisme,
toch ook nog geheel Nederlander?"
„Nou en of. Ik hoor met mijn gezin hier 1n
Geneve bij de oude kerk van Calvijn, maar tege
lijk ben ik predikant in algemene dienst bii de
Ned. Hervormde Kerk en als zodanig gedeta
cheerd om zo te zegg„„: bij de Wereldraad van
Kerken. Dat ging allemaal ook nog zo maar niet
ik heb er zelfs examen voor moeten doen en dat
was ook nog veel serieuzer dan ik ooit vermot"
had Ze zullen wel gedacht Rebben, die nauwge
zette landgenoten van me: we geven het hem
niet cadeau. Maar ik ben er erg dankbaar voor
in de Ned. Herv. Kerk te mogen staan, want hoe
ouder ik word en hoe meer ik rondreis,, hoe
sterker ik ook de verworteling in het kerkelijk
leven van mijn vaderland gevoel. Daarom stu
deren thans ook twee van mijn kinderen in
«As Je,nlet ergens helemaal thuis bent,
zul je het werk voor de Wereldraad ook nooit
goed kunnen doen.
DE BEL GING voor de vergadering, waar dr.
Visser 't Hooft een causerie over de plaats der
kerk in de huidige wereldsituatie zou houden Het
was een zakelijke, wijze, zonder aplomb voorge
dragen en met veel humor doorspekte lezing, 'die
er bij het internationale publiek best inviel. ,Dat
'J, ee" echte kerkbouwer", zei iemand naast ons.
Als dr. Visser 't Hooft het gehoord had, had hit
vast en zeker wat sceptisch geglimlacht en zo
zonder enige stichtelijkheid gezegd: ..Laat de Heer
van ae kerk zijn kerk maar bouwen en laten wn
maar doen wat onze hand vindt te doen dat is
wel genoeg."
(Van onze correspondent te Brussel)
Toen jaren geleden een Engelse
schrijver het bekende boekje „God in
the slums" uitgaf, was het fenomenale
succes van dit geschriftje te danken
aan de tegenstelling die de titel op
roept: God ende sloppen. Het was
iets als Francis' Thompson's bekende
„Heaven and Charing Cross". Op de
zelfde manier moet de sensatie ver
klaard worden, die het bezoek, dat
Koning Boudewijn van België onlangs
aan de Brusselse krotten en achter
buurten bracht, bij de bevolking ge
wekt heeft. Nóg staan de dagbladen er
vol van en nog wordt dagelijks onder
zocht, wat de betekenis en de oplos
sing van het sloppenprobleem moet
zijn.
Voorop moet staan, dat de Koning
zich met dit bezoek een goodwill en
populariteit verworven heeft, die geen
andere daad hem tot hiertoe had kun
nen verschaffen. Misschien was hij tot
nu bemind door de aristocratie van het
land, maar door dit bezoek aan de ach
terbuurten heeft hij het hart van het
„volk" gestolen. Plebejers die nauwe
lijks zijn naam kunnen uitspreken, sta
melen nu „Boudewijn" met iets van
dankbare devotie in hun stem. Heel de
bevolking van de Marollenbuurt. het
gore, armoedige volkje van de Roö-
poort tot aan de Kapellenmarkt, dat
Ernest Claes nog onlangs tot thema van
een magnifiek Kerstverhaal koos, legt
op het ogenblik een krans van dank
baarheid aan de voeten van Koning
Boudewijn.
En wanneer het mij opvalt, dat door
de regels van socialistische dagbladen
de laatste dagen een milde wind van
waardering ten opzichte van de jonge
vorst waait, dan is dat rechtstreeks te
danken aan het sympathieke gebaar,
dat hij gemaakt heeft en waartoe waar
schijnlijk een oprecht, democratisch
meeleven met zjjn volk hem heeft be
wogen.
\y/IE Brussel kent, zoals het er uitziet
in het stadsdeel beneden het Paleis
van Justitie, zal moeten toegeven, dat
de sanering van dit deel der stad brood
nodig is. Men treft er woningtoestan
den aan, die zó miserabel en onwaar
dig zijn, dat zij kunnen wedijveren met
wat Londen en Parijs in de slechtste
tijd, toen de opruiming der achterbuur
ten nog niet ter hand was genomen,
toonden. Men heeft de Brusselaar maar
de namen van „Rue Haute" en consor
ten te noemen, om een levendige dis
cussie bij hem wakker te roepen,
waarin hij een ongenadige critiek op
het Brusselse stadsbestuur en andere
verantwoordelijke autoriteiten laat ho-
Een matige berekening heeft aange
toond, dat minstens 5000 woningen in
de zogenaamde Marollenbuurt afgebro
ken en door moderner huizen zouden
moeten worden vervangen. Wanneer
men aanneemt, dat het mogelijk is een
„behuizing" (wij zeggen niet een
„huis") te verkrijgen voor 200.000
francs, zou men op die manier voor de
prijs van één milliard de 5000 behui
zingen kunnen maken, die als eerste
nodig zijn. Dat deze taak de middelen
waarover België beschikt, niet te boven
gaat, staat vast. België doet veel voor
de volkshuisvesting. Het offert jaar
lijks 5 of 6 milliard voor dit doel. Het
milliard dat nodig is om het sloppen-
vraagstuk in Brussel op te lossen, zou
dus zonder veel bezwaar aan het be
staande budget toegevoegd kunnen
worden.
PEN heel andere kwestie is, of de ras
echte Marollenbewoners zich zo ge
makkelijk zullen laten overhalen om
hun krotten te verlaten. Want hier
doet zich een merkwaardig schouwspel
voor met een aanhankelijkheid, die
aandoenlijk is, hechten zij aan de plaats
van hun woning, hoe miserabel die ook
mag zijn. Geen vorst kan meer gehecht
zijn aan zijn paleis dan de Marollen-
bewoner aan ziin bouwvallig woninkje
met de glibberige trapleuning en de
goedkope stahk van „fritten", die zich
als het ware gekristalliseerd heeft tus
sen de muren.
Toen de stad Brussel onlangs onge
zonde huizenblokken in de omgeving
van de Rue Haute afbrak en door be
tere woningen verving, heeft men het
merkwaardige verschijnsel kunnen con
stateren. dat een groot aantal mensen,
dat verdreven was uit te stegen en
onder betere omstandigheden was
komen te wonen, hartstochtelijk terug
verlangde n aar de lege vleespotten
van dit Egypte en pas weer op hun ge
mak kwam, toen het opnieuw in an
dere krotten terecht gekomen was
waar het hun oude leventje konden
voortzetten. Zo blijkt de oplossing van
dit vraagstuk niet zo eenvoudig te zijn
als vele Brusselaars in hun oppervlak
kige filosofie denken.
Het bezoek, dat Koning Boudewijn
bracht, heeft echter opnieuw de be
langstelling voor dit urgente probleem
gaande gemaakt en men kan gerust
zeggen, dat de steen, die dit vorstelijk
bezoek in de stil-geworden vijver van
de publieke belangstelling geworpen
heeft, kringen trekt, die steeds wijder
worden en voorlopig niet vlug gestuit
zullen worden. Men kan er Koning
Boudewijn, met heel het Belgische volk
slechts dank voor weten.
jyRECT na de Tweede Wereldoorlog
beleefde het communisme in West-
Europa een periode van betrekkelijke
bloei. Allengs echter keerde de bevol
king van West-Europa zich af van liet
communisme onder indruk van de
machtsontplooiing van de Sowjets in
Oost-Europa. Thans is er geen land in
West-Europa waar de communistische
partijen zich konden handhaven. Per
centueel is de minste teruggang te zien
in Frankrijk, Italië, Zwitserland en Ne
derland. In Frankrijk en Italië is dit te
verklaren omdat in deze landen het
communisme ook voor de laatste we
reldoorlog al een grote aanhang had. In
Nederland en Zwitserland is het feite
lijk andersom. De communistische par
tijen waren in deze landen nooit erg in
tel, en waar weinig is kan nu eenmaal
weinig afbrokkelen. Voor geheel West-
Europa is sedert Wereldoorlog II het
communisme met gemiddeld 35% terug
gelopen.
Premier Ngoeyen van Tam van
Vietnam is Donderdag naar Thoeet, 260
kilomeier ten Noordoosten van Saigon,
vertrokken om met het staatshoofd. Bao
Dai, te spreken over wijziging in zijn
acht maanden oude kabinet. Zoals be
kend zijn de minister van Defensie en
Voorlichting, resp. Nghiem van Tri en
Phan van Giao, onlangs afgetreden.
Volgens welingelichte kringen zou de
premier van plan zijn, ook andere mi
nisters te vervangen.
Dakota met zeven personen
in de V. S. verongelukt
Op 24 km ten Oosten van Seattle in
de staat Washington is Woensdagavond
zen viermotorig passagiersvliegtuig te
gen ccn berg gevlogen en uitgebrand.
Het betreft hier een Dakota van de
.Flyir.gtiger Line", die met een beman
ning van vier leden, een vrouw en twea
kinderen op weg was van Burbank in
Californië naar Seattle. De inzittenden
zijn alle omgekomen.