lies
Naar hei nemae
Meer van Afrika
Amerikaans bolwerk tegen de Sovjet-Unie
Plaats van huivering in de Lebombo-bergen
ver van de wegen der mensen
u
Hei begot
n met
een luxe hotel
een
op
irein die
wielen is
D
R'
Formidabel netwerk van bases
in het Middellandse Zeegebied
Stali
in en
Allah
WELK RAS?
AANBESTEDING
MIDDELBEEK
„Deur ons ver
verlaten vlaktes"
A AT KAPTEIN, onze corres
pondent in Zuid-Afrika, maakte
een reis van drie weken naar het
Heilige Meer van Afrika in het
uiterste Noordelijke puntje van
die oü Transvaal, hemelsbreed
1800 kilometer van Kaapstad
verwijderd. In een serie repor
tages, waarvan wij op deze
pagina de eerste publiceren, zal
hij U vertellen van zijn beleve
nissen aan de boorden van het
mysterieuze meer en van zijn in
drukken tijdens een reis, welke
hij betitelde als een van de
schoonste tochten, welke hij ooit
heeft gemaakt.
Noord-Afrika's bevrijdingscomiié zetelt in Cairo
r\E POLITIEKE ONRUST in Tunesië en Marokko, die nog steeds voort-
duurt, staat niet op zichzelf. Ze is een onderdeel van het réveil in de Ara
Dl
Ter overdenking
7ATFRDAG SI .TA"NTTART IftKS
den, langs er> ever
jronden, soms plotse-
rkomelijke steen- en
leklimmers met een
ning rich een weg te
hijnt, maar toch nog
heeft betreden.
F tot het besef komt
it rijn tereikt, op het
I het geval. Hier be-
ig een unieke positie,
loorrettingsvermogen
zegt men dan ook
Burgemeester en Wet
houders van Ursem zullen
op Zaterdag 14 Februari
1953 om 11 uur in het Ge
meentehuis te Ursem in
het openbaar aanbesteden:
het bouwen van
2 dubbele arbeiders
woningen te URSEM.
Bestek en tekening zo
lang de voorraad strekt
verkrijgbaar tegen betaling
van 10.- (restitutie 5.-
op de dag der besteding)
bij de Gemeente-Opzichter
W. MOEJES, Friese lie weg
54, Alkmaar.
Die heeft ge/eerd bij
AUTORIJSCHOOL
Frieseweg 7 - Alkmaar
TELEFOON 4287
Ook voor VERHUUR
van luxe auto's zonder
chauffeur is dit
UW ADRES.
Te koop aangeb. Handbrei
machine Trico-Fix 4000 ste
ken per min. 1 ons wol in
8 min. De eerste en enige
eenvoudige, solide, be
trouwbare breimachine met
volledige patronen- en klan
tendienst, ook nè. de leve
ring. Geschikt voor de
huisvrouw, thuisbreisters,
wolzaken enz. Overal dames
agentessen gevraagd. Firma
Helmus, Utrecht, Am-
sterd.straatweg 176/178.
Tel. 24228. Oo' c voor kou-
ienladderophaalmachines.
(Van onze correspondent in Kaapstad)
rr HET UITERSTE NOORDEN van Transvaal, in het woeste gebied der Lobombo bergen, ligt een
meer Het ligt hoog in de bergen, ver van de wegen der mensen en het is een plaats van stille
huivering voor de Bantee's, die het heiligHebben verklaard. Eeuw na eeuw stroomt het regen
water van de omringende bergen er heen en hoewel het meer géén rivier heeft, waarlangs het
zjjn watermassa's kan afvoeren, blijft zijn waterpeil altijd constant. Waar blijft al dat water? De
geologen hebben de verklaring gevonden: het stroomt diep onder de rotsen, de heuvels en de
bergen voort, naar een onbekend doel, ergens in de wijdheid van het Afrikaanse continent.
AAR de primitieve
Bantoe's hebben
een andere verklaring:
de Grote Slang der
Vruchtbaarheid woont in
het meer; hij zuipt het
water op en spuit het
naar de hemelen, waar
het bewaard wordt. Soms
als de geesten een beste
bui hebben, zetten ze de
noorten open. Dan re
gent het en dan groenen
de velden en rijpen de
halmen en wordt het vee
vet.
Wie zou niet huiveren
van diep ontzag, als hij
Vrouwenzielen
in
witte vogels
de berghellingen afdaalt,
die naar het stille, heili
ge meer voeren?
Er zijn altoos witte
'watervogels op het rim
pelend vlak an ook die
vogels zijn heilig. Men
mag ze niet jagen, men
mag ze niet verschrik
ken. Want zij zijn de zie
len der vermoorde vrou
wen van de Voortrek
kers, de zielen van de
dochters der Boeren-pio-
niers, die vielen onder
de regen van assegaaien,
die de voorvaders der
Bantoe's slingerden naar
de lagers der witmensen.
VAN KAAPSTAD in het Zuiden
tot het heilige meer in het
Noorden is het, hemelsbreed ge
meten, ongeveer achttienhonderd kilo
meter. En op die weg liggen niet al
leen de verlaten vlakten van de dorre
Karoo en van het brandend-warme
„Lageveld", maar ook tal van berg
reeksen, wier rotsige kruinen zich in
de wolken boren en wier dalen nog
vijfhonderdmaal dunner bevolkt zijn
dan de dunstbevolkte plekken van
Europa.
Ik heb, in een reis die weken duur
de, de verre pelgrimstocht gemaakt,
deels per trein, deels per auto en daar,
waar geen wiel meer komen kon, te
voet. Toen ik op het station van Kaap
stad afscheid nam van mijn vrienden
tikten ze, meewarig doch vol troost,
tegen hun voorhoofd en ze waarschuw
den me tegen malaria en zwartwater-
koorts, tegen olifanten en tegen de
geheimzinnige ziekte van het Doden-
dal. Maar ik ben, gezond en gebruind,
heelhuids teruggekeerd. En ik heb een
reis gemaakt, die zal blijven behoren
tot de prachtigste herinneringen uit
tnijn leven.
De blauwe trein
VAN KAAPSTAD brengt de blau
we trein u in 26 uur in Pretoria.
Het luxueuze comfort, dat de
Unie-spoorwegen de reiziger op deze
trein bieden, wordt in Europa niet ge-
evenaard en in Amerika niet over
troffen. Men geeft u een coupé, die
binnen kleine afmetingen alles biedt,
wat ge verwachten kunt van een ka-
hifat"1 een eerste kIasse hotel. Men
biedt u, voor een rijksdaalder, al spoe-
"a he' vertrek uit Kaapstad, een
ub L„aan'-- ,le se kunt samenstellen
ut een spijskaart met zeven gangen.
v°?r Vler gulden eet ge 's avonds
een diner met negen gangen (kreeft,
ïw, en slf'aar. inbegrepen) dat, naar
Europese begrippen, minstens drie
tientjes zou moeten kosten. In smette-
uniformen geklede kellners en
,'ezen u de wensen van het
gezicht, zij stoppen u een kussen in de
rug en zij wekken u 's morgens uit uw
verende bed met een kop thee. Kortom
in deze air-conditioned trein maakt
men het u binnen een paar uur voel-
Daar-duidelijk, dat ge met vacantie ziit
en dat het leven goed is!
Langzaam trekt de trein, die thans
zowel vóór als achter een zware loco
motief heeft, het bergmassief binnen.
We kronkelen langs ravijnen, we slin
geren langs rotsige plekken, we rijden
over heldere beekjes. De lucht wordt
ijl, het geluid van de locomotieven
wordt zachter en zachter. Met een
slakkengang van vijf kilometer per
uur trekken we door een landschap,
dat afwisselend zó woest en zó lieflijk
is, dat men tevergeefs zoekt naar
woorden die het zullen beschrijven.
Het is, alsof wij zweven. Zelfs de
thee in mijn kopje staat roerloos stil.
En overal zijn de dennen en de vreem
de cactussen in de rotsen en overal
bloeien de bloemen, rood, paars, wit
en blauw.
LANGZAAM komt de avond na
der. We zijn 2500 meter boven
de zeespiegel en we rijden de
wijde, wijde stilte van de Karoo bin
nen. Hier is het wel één der droogste
gebieden van de Unie van Zuid-Afri-
ka, hier groeien over een oppervlakte
die vele malen groter is dan Neder
land, slechts kleine struikjes, die het
voedsel vormen van de millioenen
schapen, die er grazen. Iedere boeren
plaats is hier zo groot als een provin
cie. Men rijdt mijlen en mijlen in de
schemer zonder enig menselijk of
dierlijk leven te zien. De mierenhopen,
die vrijwel zonder uitzondering om
streeks een meter hoog zijn, geven de
vlakte het aanzien van een maanland
schap uit de Franse editie van Jules
Vernes beroemde fantasie. Maar plot
seling honderd kilometer van de
dichtstbijzijnde boerderij zie ik een
schippershondje draven met de tong
uit z'n bek. En ik zie nog juist hoe hij,
ernstig en nadenkend, stopt bij een
eenzame, hoge zonnebloem. Een zonne
bloem en een schippershond ln een
land zonder bomen! Nouja, wat wil
men?
Ik sluit de luiken, zet mijn schoenen
op de gang en laat mij in slaap wie
gen op het monotoon geruis van de
wielen.
De vale rivier
ES MORGENS om kwart over
zeven, juist als ik me sta te
scheren boven de wasbak [met koud
en warm water), denderen we over de
brug, die de oevers van de Vaalrivier
verbindt. Diep beneden me kolkt het
water langs de enorme rotsblokken
en ineens besef ik, waarom de Voor
trekkers deze stroom de Vaalrivier
hebben genoemd. Het water, dat zich
naar de Oceaan haast, is vaal van kleur,
min of meer als een kop zéér slappe
chocolademelk.
Langs de grens van de Oranje-Vrij
staat kruipen we naar het Noord
oosten, over grond, die gedrenkt is met
bloed van Boer en Brit en Bantoe.
Iedere vierkante meter is hier histori
sche bodem.
Het land is zo vlak en ruim, dat men
onwillekeurig het gevoel krijgt te rij
den door tienduizend aan elkaar ge
plakte Noordoostpolders. Hier en daar
ziet men schapen, nergens ziet men
mensen. Hier heersen slechts de wijd
heid en de stilte. Ik zie een paar val
ken en een vogel, die fèlrode vleugels
heeft en een zwarte staart. En plotse
ling schieten er tien of twaalf wezels,
de staarten angstig omhoog geheven,
het veld in.
Ergens stuurt een kaffer een ploeg
door het land. En die ploeg wordt ge
trokken door veertien ossen. Veertien
ossen en een zwarte man en dan weer
veertig kilometer oneindigheid.
Vier-en-twintig uren na mijn vertrek
uit Kaapstad zie ik in de verte de
mijnhopen van Johannesburg de
Goudene Stad schitteren in de zon.
En twee uur later stap ik uit het sta-
FFF
Nummer een van
een serie!
tion van Pretoria en neem mijn hoed
af voor het standbeeld van Paul Kru-
ger. Hij staat daar, met zijn hoge hoed
en zijn geklede jas, omgeven door ste
nen Boerengeneraals. Hij staat daar in
het hart van „die ou Transvaal, daar
waar my Sarie woon
Een der ravijnen van de Hexrivierpas, die de Blauwe Trein passeert op de
route KaapstadPretoria.
Prachtig land
l EEDS na een paar uur begint
de trein te klimmen tegen de
hellingen der eerste bergreek-
Wir'on t'i w«"mgton staat goudgeel
de nn deJ bergen te rijpen in
zon en' n6 heuvels spelen de
van ïïeW w°lken een wonderlijk spel
ken m en schaduw, er zijn plek
teen in het panorama, die alle
kleuren tonen van rood tot blauw en
van grijs tot paars. We rijden Tanas
tnt °k^ande-n-en passeren van tijd
tot tijd kleine riviertjes, vol helderwit
te keien. Hier en daar is het uitzicht
over de valleien groots en w^d de
witte boerderijen, die eenzaam in de
stille ruimte liggen, zijn overal om-
zoomd met het felle rood der kaffer
bomen en het brandende paars der
jacaranda's. Op een hangbrug staan
kleurlingmeisjes, zó gracieus, dat zij
zouden kunnen dienen als model voor
een Afrikaanse Venus. Zij wuiven
naar de trein en lachen hun witte
tanden bloot.
Hexrivier-pas
LAAT in de middag nadert ons
rijdende luxe hotel de Hex-rivier-
pas. We stoppen in Wolseley,
Vlak voor het roodgeschilderde café
van de heer Izaak Katzenellenbogen
dat grenst aan een uit natuursteen op-
£e,",k°rkie' En dat kerkie is zó
onwerkelijk mooi en lieflijk, als het
aneen maar voorkomt in een duurder
soort sprookjesboeken.
bische wereld. Dat het program van de Neo-Destour in Tunesië veel overeen
komst vertoont met dat van de Marokkaanse Istiqlal is geen toeval. Beide
nationalistische groepen worden centraal geleid door het zogenaamde Maghred-
bureau in Cairo, dat het Noordafrikaanse bevrijdingscomité bevat, met de
oude Rif-veteraan, Abd el Krim, aan de spits. Van de hoofdstad van Egypte
uit wordt de anti-Franse campagne voor rekening van genoemde partijen met
onverminderde scherpte voortgezet. Deze actie is uiteraard ook anti-Westers,
ofschoon niet bepaald anti-Amerikaans. De Yankees zijn in deze oorden, met
alle respect gezegd, onder en boven de wet. Zij worden niet beschouwd als
medeplichtig aan de zogenaamde koloniale verhoudingen, die sedert jaar en
dag in de protektoraten hebben geheerst. Deze opvatting berust niet alleen op
het feit, dat de VS. eens een vrijheidsoorlog en een democratische president
hebben gekend. En wat Nederland betreft? Wij hebben hier wat goodwill
gekregen vanwege onze recente transacties met Soekarno c.s. Zelfs de rond
reizende reporter, die dit schrijft, noteerde dankbetuigingen en waarderende
woorden ten bate van het Koninkrijk der Nederlanden. Habib Bourguiba en
Allal el Fassi zijn in elk geval tevreden over ons, en velen met hen daar ginds.
ALS DE COMMUNISTEN enkele
tientallen sheiks, met groene tur
bans op en de Koran in de hand,
naar Tunesië zouden zenden, volgt de
grote, ongeletterde massa hen op de
voet. Misschien is dit enigszins over
dreven voorgesteld, maar er schuilt een
kern van waarheid in. Worden de
tegenstellingen hier op de spits gedre
ven, dan ontstaat het gevaar, dat Mos
kou er de vruchten van plukt. Het is
opgevallen, dat de communistische ac
tiviteit in Noord-Afrika sterk is toege
nomen. In fraai klinkende leuzen werpt
Moskou zich op als „de bevrijder van
het Afrikaanse ras, dat thans nog onder
het Westerse corruptieve koloniale sy
steem zucht". Het centrum van de com
munistische propaganda is de overbe
zette Sowjetrussische legatie, in Addis
Aoeba. De rode tactiek, speciaal uitge
werkt voor het zwarte werelddeel, is
net nationalisme aan te wakkeren en
de rassenhaat te stimuleren. Op alle
mogelijke manieren tracht Moskou ziin
invloed en prestige in de Arabische
wereld te versterken. Het analfabetis
me is echter een grote handicap voor
de verspreiding van het uiteindelijke
politieke beginsel, dat niet alleen Mo-
hamrnei. maar ook Stalin Allah's pro
leet kan zijn. Meer succes hebben de
communistische cellen in de door de
ABD EL KRIM
slimme vos.
Fransen geciviliseerde gebieden, niet
op de laatste plaats, omdat die cellen
hoofdzakelijk van Frans mensenmate
riaal zijn gevormd. Ze bevinden zich
veelal in het Franse bestuursapparaat,
onder de gendarmen en de kolonisten.
Volgens betrouwbare inlichtingen zou
den niet minder dan 9000 van de 15000
gendarmen, die in Marokko zijn ge
plaatst, lid zijn van de onder commu
nistische invloed staande vakvereni
ging, de CGT.
Een en ander is niet aan de aandacht
van de Amerikanen ontgaan. Het is
bekend, dat van Amerikaanse zijde
sterke druk werd uitgeoefend op Pa
rijs om de communistische bedrijvig
heid in Noord-Afrika de kop in te druk
ken. en wel aan de hand van gedocu
menteerde rapporten van de Ameri
kaanse veiligheidsdienst. Het commu
nistische ondermijningswerk kunnen
de Amerikanen, die al jaren bezig zjjn
om zich in Noord-Afrika militair schrap
te zetten, slecht gebruiken. Ze zjjn niet
gesteld op de communistische aroma,
die van de Franse administratie uit
gaat, vooral niet omdat ze in de hier
heersende atmosfeer, die toch al troebel
is, een gigantisch „vliegdek" bouwen.
Xo-t in Het halt
IN SNEL AMERIKAANS tempo wordt
in het Middellandse Zee-gebied een
formidabel netwerk van vloot- en
luchtbases aangelegd. Het betreft hier
een der sterkste en effectiefste bolwer
ken tegen een eventuele aggressie van
Sowj et-Rusland en zijn satellieten. Het
Zuidelijke basisgebied is enorm uitge
strekt en het ligt nogal ver van de
„Shape-stad", zodat de militaire be
drijvigheid, die er heerst, grotendeels
aan de Internationale belangstelling
voorbijgaat. Het lijdt geen twijfel, of
Moskou slaat de Westerse krachts
inspanning in en rondom de oude
wereldzee met bezorgdheid gade. Vol
gens militaire waarnemers is de „druk"
op Scandinavië merkbaar verminderd,
sedert Griekenland en Turkije de Zui
delijke flank van het Oostelijke blok
zijn „binnengedrongen", met op de
achtergrond een groot aantal Westerse
bases, waarin milliarden dollars wor
den gestoken. De verdedigingswerken
der grote NAVO-machten worden steeds
verder naar het Oosten uitgebouwd. De
Amerikaanse luchtmacht moet reeds'
in staat worden geacht om elk gewenst
doel in het hart van de Sowjet-Unie te
bereiken.
Daarbij is het niet gebleven. Thans
beheerst de „United States Strategie
Air Command" geheel Noord-Afrika,
van Casablanca tot Tripoli. De vlieg
velden, die aangelegd zijn, kunnen de
eskaders bommenwerpers op betrekke
lijk korte afstanden „opvangen". Op
ftzHntneniu-eifteM op
ÏYlubbo-tLriL'ïace'ó-aan.
het ogenblik worden ze gebruikt als
rotatie-bases, dat wil zeggen dat ze in
vredestijd rondvliegende en oefenende
eenheden van de luchtmacht van dienst
zijn. Als men weet, dat dagelijks hon
derden Amerikaanse legertoestellen het
reusachtige verzamelpunt op de Azo
ren dat Washington rechtstreeks van
president Salazar in pacht heeft ge
nomen) passeren, kan men gemakke
lijk gissen, wat op de vliegbases in
Marokko en verderop te beleven valt.
De vijf bases, die in Marokko wor
den gebouwd, worden met de aanvoer-
havens Casablanca, Safi en Port Lyau-
tey door autostrada's en oliepijpleidin
gen verbonden. Het modernste mate
riaal wordt gebruikt. Het betreft hier
een Amerikaans project, ofschoon de
Fransen formeel medezeggenschap kre
gen. De laatsten mogen het verkeer, de
transporten en enkele administratieve
formaliteiten regelen, maar voor de
rest gaan de Amerikanen volkomen hun
eigen gang. Dat ze soms overhoop lig
gen met de Franse bestuursambtena
ren, beschouwen ze als een onaange
name bijkomstigheid, die niet te ver
mijden is.
Ttokt £y,autey.
ïlo-tatCe~&aïed
zich sterk op Noord-Afrika. Ge
durende en na de oorlog hebben ze de
strategische betekenis van dit gebied
hoog aangeslagen. Lang vóórdat West-
Europa door het rumoer in het Oosten
werd wakker geschud, hadden de U.S.
hun blauwdrukken van de Noord
afrikaanse projecten reeds gereed.
TEGELIJK met de aanleg van de
luchtbases worden Casablanca en
Port Lyautey voor Amerikaanse
militaire doeleinden geschikt gemaakt.
In de laatste havenstad zijn belangrijke
maritieme installaties gebouwd, onder
andere een station voor de marine-
vliegdienst ter bestrijding van duik
boten. De haven fungeert ook als tran
sitoplaats en reparatie-inrichting van
de Amerikaanse vloot, die in de Mid
dellandse Zee opereert. De modernise
ring en uitbouw van Port Lyautey
houden gelijke tred met die van de
Middellandse Zeehavens, waarvan Tou
lon de grootste en belangrijkste is.
Een dozijn minder grote havens kan
voorts nog worden binengelopen, o.a.
de Tunesische oorlogshaven Bizerta, die
RASSENKWESTIES" zijn aan de or.
de van de dag: dat is een triest,
maar onloochenbaar feit. Naast
de (gelukkig wat verbeterde) positie van
de Negers in de Verenigde Staten en
de onbeschrijflijke ellende van het
Joodse volk onder de nazi-heerschappij
zijn het nu de achteruitzetting van da
Negers in Zuid-Afrika en de nieuwa
terreur tegen de Joden achter het ijze»
ren gordijn, die de aandacht trekken.
Afgezien van enkele verdwaasde groe
pen doen weinig Nederlanders aan deze
waarzin mee. maar de onderdrukking en
vervolging van bepaalde volken en ras
sen elders hebben toch hun sterke
weerslag op ons denken en spreken: dat
is te merken aan de vele gesprekken
over deze zaken, aan de rubrieken voor
ingezonden stukken in de bladen, aan
de repertoires van onze amateur-toneel
verenigingen. Hoe moeten we over dia
uitingen van rassendiscriminatie den
ken?
De enige verantwoorde weg lijkt mij,
onze houding te bepalen overeenkomstig
wat God wil. God. de Heer der volken
zoals wij Hem door de komst van Je
zus Christus kennen, maakt geen enkel
onderscheid tussen rassen en natiën.
Voor elk mens, ongeacht afstamming en
huidskleur, is Jezus Christus ter we
reld gekomen, gestorven en uit de dood
opgestaan, en God wil niet dat er één
verloren gaat maar dat allen door het
geloof in Christus behouden worden. Uit
het oogpunt van rasverschillen zijn wij
allen, mensen, wereldbewoners, door
God gelijkgeschakeld. Dit bedenkende
moeten wij alle rassendiscriminatie
brandmerken als misdaad tegen God en
de medemens, oftewel als „zonde": on
geacht of die discriminatie voortkomt
uit hebzucht en angst voor de porte
feuille of uit hoogmoed en sadisme, on
geacht of zij gericht is tegen de Joden
of tegen de „zwartjes" in Amerika (of
in „ons Indië"!), ongeacht of zij bedre
ven wordt met de cynische goddeloos
heid van Hitler of Stalin dan wel met
de zogenaamde christelijke argumenten
van Malan. Het. még niet, kortweg, om
dat voor God alle volken en rassen ge
lijk zijn.
Alle volken en rassen? Op één na! Er
is één volk, dat bij God een streepje
voor heeft boven alle andere: dat Hij
uitgekozen heeft als ziin volk. Dat is
het Joodse (Israëlitische) volk. Dit volk
heeft Hij voor zich geheiligd (afgezon
derd), om door dit volk ziin plan met
de mensheid uit te voeren. Daarom werd
dit volk bijzonder door hem .beschermd,
waardoor het na alle progroms en cata
strophes, die het ondergaan heeft, won.
derlijk genoeg nu nog als volk bestaat.
Het ontving meer dan alle andere Gods
heil en Gods geboden: ook meer dan
alle andere zijn oordeel en straf. Het
bleek kennelijk niet altijd een gemak
kelijk voorrecht. Gods volk te zijn. Het is
dit volk dat in Jezus van Nazareth Gods
Zoon, de verlosser der mensheid, in zijn
midden mocht ontvangen.
Waarom koos Hij daarvoor Juist dit
volk? Dat weten we niet. Het is waar
schijnlijk helemaal niet het volk. dat
wij God aanbevolen zouden hebben: het
is geen natie van grote macht en rijk
dom, het is in sommige opzichten be-
naald een lastig en onsympathiek volk.
Doch het heeft God behaagd, in een
keuze van vrijmacht en liefde nu net
dit deel der mensheid voor zich uit ta
kiezen, ongeacht de gevoelens van de
rest.
Dat kan nlet-Joden soms grondig er
geren. Waarom moest de redder der
wereld nu de Jood Jezus zijn? Ik
kan me niet aan de'indruk onttrekken,
dat achter alle anti-semitisme en anti
zionisme bewust of onbewust een stuk
verzet tegen Gods keus en Gods plan
steekt. In elke Joden-vervolging zit
een stuk rebellie tegen God. de Vader
van de Jood Jezus Christus, onze Heer.
Maar ieder, die dat „onze Heer" gelovig
mpezegt, hoort met vreugde Gods be
lofte:
„Maar gij, Israël, mijn knecht,
Jakob, die Ik uitgekozen heb.
nakroost van mijn vriend Abraham,
gij. die Ik gegrepen heb van de ein
den der aarde en geroepen uit haar
uithoeken,
tot wie Ik zeide: Gij zijt mijn
knecht, Ik heb u uitgekozen en u
niet versmaad,
vrees niet. want Ik ben met u:
zie niet angstig rond. want Ik ben
uw God".
(Jesaja 41:810)
J. IRIK, Twisk
van groot strategisch belang is. Ze
heeft een baai van ruim tien kilometer
in doorsnee, en ze is uitgerust met de
modernste installaties, zowel boven als
onder de grond. Bij de geallieerde lan
ding op Sicilië was Bizerta de belang
rijkste springplank. Niet minder dan
6Ó0 schepen en landingsvaartuigen wa
ren in de baai samengetrokken.
0,p de ïace&aan
LANGS de Noordelijke en Zuidelijke
kusten van de Middellandse Zee
lopen series luchtbases ongeveer
evenwijdig aan elkaar. Noord-Afrika
completeert de bases in Frankrijk, Ita
lië, Griekenland. Turkije en (straks
misschien) Spanje, en zal eventueel de
rol van hoofdbasis overnemen. Tussen
het „vliegdek" Marokko en het grote
Amerikaanse vliegveld Wheelus Field
(bij Tripoli) ligt een rij kleinere lucht
havens, die mettertijd worden uitge
breid. Er zouden plannen bestaan
ergens aan de Noordafrikaanse kust
een centrale reparatie-werknlaats voor
de luchtmacht van de NAVO te bou
wen. en tevens een aantal depóts aan
te leggen. Ook wordt eraan gedacht
een grote olieraffinaderij op te zetten,
maar definitieve besluiten daarover
schijnen nog niet genomen te zijn.
Sedert anderhalf jaar richten de
Amerikanen een hypermoderne basis
bij Tripoli in. Van de Libyse regering
hebben ze de oude race-baan van Mus
solini voor de tijd van twintig jaar ge
pacht. Wheelus Field is ondertussen
een van de grootste transport-bases g»
worden. Binnen zes uren kan nu ees
eskader vliegtuigen van Marokko op de
drie landingsbanen van Tripoli's lufht-
basis neerstrijken.
