Van Stavenisse naar Poortvliet
De watersnood, een oproep
tot bezinning
Wim de Vries brak ongeslagen
record van Cor Hein
De papieren voor Jaap Bus zijn nu
aanzienlijk gestegen
H.O.V. gaf fraaie vertolking van
Tsjaikofsky's „Vijfde"
Vroom en Dreesmann toonde
nieuwe voorjaarsmode
Een schril conlrast in het noodgebied
BurgemeesterVan Doorn
„Wij blijven!"
Cabaret speelde voor de
metaalarbeiders
Biliartkampioenschap eerste klasse
Theo Schot in topvorm
Jan Keesen excelleerde in het Vioolconcert
Extra concert bleek een
waardig slot
De heer J W. Kaiser
sprak bij „Valk"
'n tweede he'lf 1952
850 woonvergunninqen
Grote voorkeur voor
tweedstoHen
VRIJDAG 6 MAART 1953
(Van een onzer redacteuren)
Van Stavenisse naar Poortvliet - het ls niet meer dan een pas. Zo lijkt het
althans als men de kaart van het eiland Tholen voor zich neemt. In werke
lijkheid is het een lange en moeilijke weg langs kronkelende dijkjes in een
land, waar water en mist de overheersende elementen zijn. Stavenisse en
Foortvliet, buurdorpen in feite en beide getroffen door de rampspoedige storm
vloed in die eerste Februari-nacht. En toch kan men zich moeilijk een schriller
contrast denken dan tussen die twee gemeenten in deze streek, welke op elke
vierkante meter haar vale triestheid toont.
dorp werden op een strook van 400 bij
25 meter ondergebracht en de provian
dering werd zo goed mogelijk gere
geld. Wat er aan mankracht beschik
baar was. ging naar de dijk om deze
waar nodig en mogelijk te versterken
en dit alles is in volkomen discipline
geschied.
Wij mogen Poortvliet gelukkig 'prij
zen, dat het op deze wijze het gevaar
onder ogen heeft gezien. Natuurlijk on
dervond men veel schade en ongemak,
maar reeds spoedig werd door de drop
pings het eerste contact met de buiten
wereld hersteld. Voor Poortvliet be
hoeft het „Luctor et Emergo" geen ijdele
klank te zijn.
„Ons kent de weg"
Met een brandweerauto van Poort
vliet, die ook enige schippersjongens
moest wegbrengen, zijn we in het stad
je Tholen gearriveerd, dat op de grens
van twee werelden ligt.
De schemering viel reeds en op een
bepaald ogenblik liep de weg in het
water dood. Het bezorgt een wonder
lijke sensatie als je zo door het water
rijdt zonder enig ander houvast dan de
intuïtie van de chauffeur, die naast je
zit, een jongen in dit geval, die wel
heel zeker lijkt van zijn zaak.
„Ons rijdt dit alle dagen", zegt hij
ter geruststelling, „ons kent de weg.''
Inderdaad, een stuk verder rijzen de
klinkers weer boven het water uit.
Vanuit Tholen, dat gelukkig gespaard
bleef, zitten we weldra in Bergen op
Zoom. Hier, in dé café's, schettert de
radio-muziek, in een bar kweelt een
juffrouw haar liedjes van het onster
felijke „Wien" en in de Luxor-bios-
coop draait een film, die honderd pro
cent sensatie garandeert.
Stavenisse, het dodenstadje, lijkt
hier zo heel ver weg.
Maar toch blijft het ons altijd bij.
Het was ter gelegenheid van het be
zoek der Noordhollandse adoptie-com
missie van Stavenisse. dat ons het ver
zoek van de burgemeester van Poort
vliet gewerd om ook eens een kijkje te
nemen in ziin gemeente. Poortvliet im
mers ligt ook in het adoptiegebied en
tot dusverre heeft men in Noord Holland
weinig over het lot van dit dorp ge
hoord. Men weet slechts dat er geen
slachtoffers ziin te betreuren en moge
lijk is hierdoor de naam wat op de
achtergrond geraakt.
We aanvaarden de invitatie gaarne en
met burgemeester Van Doorn en dokter
Kugel van Poortvliet, die ook nog een
haif jaartie te Hoogwoud heeft geprak
tiseerd, rijden we door het Tholense
land. Voor zover men nog van land kan
spreken althans.
Poortvliet - het is dicht bii. maar toch
lijkt het zo eindeloos ver. Het traject is
moeilijk, maar de dokter, die achter het
stuur zit, is hier meer geweest. Hij
neemt de hindernissen met een gemak,
dat hem stempelt tot een rallyeriider
van formaat. Maar onverwachts maakte
hij toch een manoeuvre, die ons kippen
vel bezorgt: hij rijdt pardoes op een
dijkgat af. Met een schok houdt de wa
gen voor een barricade halt.
..Hier zijn we er", zegt burgemeester
Van Doorn en we stappen uit. Voor ons
ligt de polder Poortvliet ten grootte van
2300 hectare nog volkomen blank. Zeker
het water is gezakt, maar het staat nog
altijd gemiddeld 'n meter hoog. En het
zal nog wel zes weken duren, aldus de
burgemeester voor en aleer de polder
droog zal zijn.
Hier nu schuilt het contrast, waarop
we doelden. Stavenisse, dat reeds lang
ls drooggevallen, dat tot puin verging
en dat om zijn doden treurt en Poort
vliet, dat nog in het water verzinkt en
waar de gevolgen van de overstroming
bij lange niet zo rampspoedig zijn.
Natuurlijk, de schade aan het land is
onschatbaar groot, de afgesloten boer
derijen hebben veel te lijden gehad,
landbouwmachines en veevoeder zijn
Verloren gegaan, maar de dorpskern is
geheel intact gebleven en zoals wij
reeds opmerkten er ging geen men
senleven te loor.
Twee factoren zijn er, die Poortvliet
voor groter onheil hebben bewaard.
Ongetwijfeld is dit in de eerste plaats
te danken geweest aan de omstandig
heid. dat de vloed hier de ontembare
kracht heeft gemist, waarmee Stave
nisse overrompeld werd en daarnaast
aan het optreden van de nog jonge
burgemeester Van Doorn, die met zijn
doortastend optreden in de ure des
gevaars een paniekstemming met alle
noodlottige gevolgen van dien heeft
weten te voorkomen.
Zestienhonderd mensen op een
smalle strook
Hoe dit alles in zijn werk is gegaan
Vernemen we tijdens een onderhoud op
het gemeentehuis, waar ook de brand
weercommandant, de heer Deurloo,
aanwezig is.
Toen op de bewuste vroege Zondag-
hiorgen de storm nog in kracht toe
nam, toen ook vaststond, dat het ge
vaar lang niet denkbeeldig was, toen
aan een vlucht in het wilde weg de
grootste risico's waren verbonden, heeft
de burgemeester de mannen van het
dorp gealarmeerd. Er waren maar twee
mogelijkheden: vluchten en het dorp
aan zijn lot overlaten of blijven. Dit
was geen kruis- of muntspelletje, want
burgemeester Van Doorn heeft tussen
deze beide mogelijkheden geen keus
gelaten. „Blijven!" was zijn parool en
er van maken wat er van te maken
viel. Bij dit advies werd hij geleid
door de ervaring, destijds bii de inun
datie opgedaan. Alle menselijke bere
keningen zouden al moeten falen als
de hoger gelegen dorpskern niet vol
doende bescherming zou bieden tegen
lijfsgevaar.
Vanaf dit moment is er zonder weer
ga aangepakt.
Meer dan 1600 bewoners van het
De studiecommissie van de Noord-
bottandse gemeenten, die verschil
lende gemeenten op het eiland Tho
len hebben geadopteerd, in het
rampgebied. Van r.n.l. dr WHuy-
gens, burgemeester van Bergen, mr
H. J. Wytema, burgemeester van
Alkmaar, de heer D. Breebaart, bur
gemeester van Hoogwoud, mr G. D.
Rehorst, burgemeester van Den
Helder, mr H. H. Schutter, burge
meester van Maartensdijk (Utrecht),
mr B. R. Canneman, burgemeester
van Hoorn en de heer G. J. Jansen
uit Alkmaar, secretaris van de
commissie.
„Het vraagstuk boe de werkgelegen
heid moet worden vergroot en hoe de
50.000 leerlingen van de ambachtsscho
len en andere onderwiis-instellingen
die jaarlijks een plaatsje vragen in het
productieproces, daarin zo goed moge
lijk kunnen worden opgenomen is van
sneciaal belang voor de metaalarbei
ders. Zii toch Zitn het nauwst van allen
betrokken bij de voortschrijdende in
dustrialisatie van ons land en het is
dientengevolge van zeer grote beteke
nis in hoeverre de medezeggenschap
van de arbeidersbonden in deze mate
rie kan stukken".
Deze woorden sprak gisteravond de
heer H. van Eerden, pronaganda-leider
van de Algemene Nederlandse Meiaal-
arbeidersbond op de feestelijke bijeen
komst. welke in het Wapen van Heems
kerk was belegd.
Het propagandistisch woord, waarin
ook de Wet op de Ondernemingsraden
werd aangestipt ging vooraf aan een
vrolijk programma, dat door het. caba
retgezelschap Adri van Oorschot werd
geboden. Medewerkenden waren Hen-
nv Fciniaine. Rudi West. Gerda Grau
Justin Jessayes en de leider van de
groep Adri van Oorschot. Zij hebben
het talrijke publiek met hun sketches
en liedjes on aangename wijze weten
te boeien. Met een dansje na werd de
ze geslaagde feestavond besloten.
JN ONS VERSLAG van de biljartwedstrijden, welke deze week in café „De
Vriendschap" worden gehouden, hebben wij de deelnemers te kort gedaan.
Wij schreven over tweede klassers, maar de aandachtige lezer zal reeds hebben
begrepen, waar deze heren met gemiddelden van zo n slordige acht punten en
nog meer uit de bus komen, dat het hier het tornooi om het kampioenschap
van Alkmaar eerste klasse betreft. Intussen heeft Jaap Bus zijn positie aanzien
lijk verbeterd. Hij won zijn partij tegen Theo Schot, zij het dan ook met zeer
klein verschil en Cor Hein moest zijn eerste nederlaag incasseren. Daarvoor
was Wim de Vries verantwoordelijk.
THEO SCHOT was wel bijzonder goed
op dreef. Niettegenstaande het feit
dat Jaap Bus na vijf beurten een voor
sprong van 93 tegen 32 had genomen,
greep hij zich vast aan een laatste stro
halm, welke gedurende de partij tot
een stevige lijn uitgroeide toen Jaap
Bus in acht beurten maar net negen
|-]ET was verheugend bij dit extra orkest-concert van de HOV zoveel belang
stelling aan te treffen. Dat hebben we wel eens minder goed beleefd. Men
speelde deze avond uitsluitend werken van Tsjaikofski. De romantiek van deze
componist hij werd wel eens de Russische Schumann genoemd heeft
altijd nog een onweerstaanbare aantrekkingskracht, voor wel het allergrootste
percentage van hen, die hun hart aan de muzen hebben verpand.
Hoewel de muziek van deze meester wel eens ongelijk van waarde is door zijn
onopgeloste conflicten, heeft zijn genialiteit zich toch schitterend in verschei
dene werken gedemonstreerd.
Deze avond dsn werd begonnen met
Tsjaikofski's beroemde vioolconcert,
waarin als solist optrad de violist Jan
Keesen, van het Concertgebouworkest
O? uitnodiging van de heren J. J. Eecen en professor ir E. L. Selleger hield
gisteren in Valk's Lunchroom de heer J. W. Kaiser uit Baarn een lezing over
het onderwerp „Watersnood, teken der tijden en teken des Hemels".
De strekking van het betoog 'van de heer Kaiser was, dat de mens de onheilen
die over hem komen zowel in persoonlijk opzicht als in de vorm van een
ramp, die een geheel volk kan treffen, niet moet en niet mag zien als een god
delijke revanchemaatregel zonder meer, maar als een aansporing en vinger
wijzing om zijn trotse hart voor Hem te verootmoedigen. „In het dagelijks
bestaan", aldus spreker, is de mens degene, die zorgt, zich inspant en vaak een
grote mate van toewijding betracht. Een streven, dat echter zo algemeen is, dat
zich hierin gedragsvoorwaarden en een levensmentaliteit hebben ontwikkeld,
waarmee een blinde uniformiteit in het leven der mensen is ontstaan.
Zonder dat zij er zich van bewust
zijn krijgt het leven van ontelbare
mensen het karakter van een cliché.
Wanneer in een gezin een mismaakt
kind geboren wordt, dan is het „nor
maal", dat men dit al of niet verkapt
-'V-
I r >-mm
-J n v \N3!
beschouwt als een onheil. Men reali
seert zich niet meer. dat een dergelijk
„droevig" gebeuren een Goddelijke
achtergrond en een Goddelijke bedoe
ling heeft en dat God zich nooit ver
gist.
Als in een sprookje van Tolstoi de
engel Michael door diep medelijden
bewogen de ziel van een arme vrouw,
die zo graag wil blijven leven om haar
kinderen op te voeden, niet voor God
van de aarde wil weghalen, dan is ook
zulk een mentaliteit, hoezeer zij de
aardse mens misschien ook ontroert,
slechts een clichégevoel, dat tegen
Gods bedoeling en Gods liefde lijn
recht indruist.
„Gods Liefde", vervolgde de heer
Kaiser, „is niet troostend, plooibaar of
verzachtend. Zij is hard en veeleisend.
Maar in laatste instantie geeft zij de
mens, via de weg 'van het lijden, het
grootste geluksgevoel dat hij vermag
te omvatten, waardoor hij in staat is
om, misschien als enkeling, een grote,
zegenrijke invloed op zijn medemensen
uit te oefenen.
„Door de dood tot het leven", aldus
spreker, „dat is de enige lijn, waar
door de mens de zin van en het geluk
in zijn leven zal vinden. In de gehele
wereldliteratuur vindt men deze ge
dachte terug".
Daarom moet men ieder onheil ieder
ongeluk en ook de watersnoodramp,
die ons land heeft getroffen, aanvaar
den. God daagt ons hierin uit en ver
wacht van ons het enige passende ant
woord: Kinderlijke aanvaarding en
hoognodige bezinning.
De Noordhollandse burgemeesters brachten ook een bezoek aan Stavenisse,
waar burgemeester Breebaart bovenstaande opname maakte van de ravage,
die daar is aangericht. Op de achtergrond de kerk, die weliswaar gespaard
bleef, doch waarvan het interieur volkomen werd vernield.
In het tweede halfjaar van 1952 zijn
door het huisvestingsbureau 850 woon
vergunningen verstrekt. Aan echt
paren inwonend 28. enkelingen 380,
locale woningruil 48, interlocale wo-
ningruil 29, gezinnen zelfstandig 342,
alleenwonendcn met zelfstandige huis
houding 16, inwoning van twee of
meer personen 7.
Er werden in genoemd tijdvak 16
vorderingen uitgebracht, waarvan 14
voor een gehele woning en 2 voor een
gedeelte van een woning.
VONNIS WAS MILDER.
In ons verslag van de zitting van de
Alkmaarse economische politierechter
kwam een onjuistheid voor. die de Alk
maarder Rein van R., die wegens sfceufl-
fraude terecht had gestaan, even koude
rillingen bezorgde. Volgens het verslag
werd hij tot f 150 boete. subs, dertig da
gen. plus twee maanden voorwaarde
lijk veroordeeld. Dit vonnis luidde ech
ter twee maanden voorwaardelijk en
f 25 boete, subs. 10 dagen.
te Amsterdam Het bleek af en toe dat
dit vioolconcert het orkestlid van rijke
ervaring en de kamermuziekspeler bij
uitnemendheid door zijn virtuoze in
slag toch wel eens te machtig was. Men
zou de techniek nog brillanter willen
horen. Daar tegenover stonden echter
de zéér muzikale interpretatie en zijn
uiterst gespannen en zangrijke toon-
geving in het Andante en de andere
lyrische Cantilenen van dit stuk. De
dirigent zorgde voor een sluitende en
vitade orkestbegeleiding.
Na de pauze hoorden we de Vijfde
Symphonic. Tsjaikofski heeft, met dit
werk in feite „verzwegen" programma
muziek geschreven. Hij heeft hier de
innerlijke roerselen van zijn hart
geopenbaard, zonder aan te geven aan
welk onderwerp ai deze emoties ten
grondslag liggen. Hoe dan ook het
auditorium heeft met intense aandacht
de zeer boeiende vertolking, welke
Toon Verheij van dit Werk gaf, ge
volgd. De zeer kleurrijke instrumen
tatie van dit grote werk gaf ons gele
genheid de individuele prestaties van
de orkestleden te beluisteren. Wij had
den er veel waardering voor. De or
kestleden waren zeer op dreef. Dit
concert was dus het lyrisch en effec
tief afscheid van de H.O.V. voor dit
concert-seizoen. De langdurige ovatie
welke dirigent Verheij en het orkest
werd gebracht, leverde wel het be
wijs, hoezeer men hier de H.O.V.
waardeert. Ms.
EEN MOOIE PROMOTIE.
Onze oud-nlaatsgenoot de heer P. J.
Jongens, technisch hoofdambtenaar aan
de gemeente Zutphen. is door de ge
meenteraad aldaar met algemene stem
men benoemd tot directeur van Ge
meentewerken.
caramboles kon produceren. Dat ha»
tot gevolg dat de stand na de 16de beurt
136-112 was in het voordeel van Bus,
een stand waarbij dus nog van alles
mogelijk was. Vier beurten later kwam
Bus op 186 precies vijftig punten voor
te staan en het scheen dat hij zich zeker
van de zege kon weten. Schot kreeg
de ballen echter in uitstekende positie
en in snel tempo teeg hij de ene caram
bole aan de ander. De mogelijkheid dat
hij de partij uit zou gaan maken leek
niet denkbeeldig, maar hij faalde op
een niet al te lastige bandstoot. In de
daarop volgende beurt maakte Bus er
een einde aan en dat was precies op
tijd want in de nastoot kwam Schot
met een serie van acht maar juist ze
ventien punten te kort.
DE PARTIJ tussen IJs Feeke en Gert
van der Berg was meer spannend
dan fraai. Van der Berg heeft zijn vorm
voor dit kampioenschap blijkbaar in
Bergen achtergelaten. Hij is onzeker,
mist ballen die een speler van zijn
klasse eigenlijk niet mag missen, kort
om hij is de kluts volkomen kwijt. Ook
IJs Feeke kon aanvankelijk die drie
ronde dingen op het groene laken maar
niet onder controle krijgen, niettegen
staande het feit dat hij regelmatig goe
de aénvangsstoten kreeg. Na 22 beur
ten was de stand dan ook nog vrijwel
gelijk, 125-120 en het zag er naar uit
dat dit treffen een moeizaam einde zou
nemen. Plotseling vond Feeke het ech
ter genoeg, kreeg na 25 „kruimeT'beur-
ten zijn cadans terug en in de tijd van
een ommezien had hij 53 caramboles
bij elkaar gestoten. Op de stand 199
miste hij een lastige eenbandstoot, maar
daar Van der Berg daarvan niet profi
teerde kon Feeke de partij in de vol
gende beurt uitmaken.
Cor Hein had in zijn treffen tegen
Wim de Vries niets over gehouden van
ziin rustige vastberadenheid. Het wilde
niet vlotten en telkens weer miste hij
bandstoten waarvoor hij zijn hand in
normale gevallen niet zou omdraaien.
De Vries won dan ook tenslotte met
grote voorsprong (200-106). Later op de
avond bewees Theo Schot andermaal
dat met hem niet valt te spotten. Hij
had slechts 22 beurten nodig om de
200 te bereiken en dat geweld was
Boekesteyn, die in al ziin partijen zijn
tegenstanders in topconditie trof, te erg.
De volledige
uitslagen
luiden:
Bus
200
21
47
9.52
Schot
183
21
39
8.71
Feeke
200
27
35
7.40
Van der Berg
137
27
24
5.07
De Vries
200
32
34
6.25
Hein
106
32
14
3.31
Schot
200
22
29
9.09
Boekesteyn
135
22
24
6.13
De stand is:
4
0
0 8
3
0
1 6
4
3
Q
1 6
4
2
0
2 4
Van der Berg
4
1
0
3 2
Boekesteyn
1
0
3 2
Van der Molen
1
0
2 2
1
0
3 2
\)AT de „mode-flitsen"die door de firma Vroom en Dreesmann de laatste
jaren worden gehouden, populair zijn, bewees wel de overvolle lunchroom
gistermiddag. Drie mannequins toonden in een uur tijds op vlotte wijze een
veertigtal zorgvuldig gekozen voorjaarsmodellen, waarbij door mevrouw Huf
een prettige explicatie werd gegeven. Een goed idee was het om een mannequin
maat 46 te laten meelopen. Zij zag er steeds zeer aantrekkelijk uit. De kleding
voor deze vrij moeilijke maat was uitstekend gekozen, zo kon de zwaardere)
dame al zittend en kijkend een keuze maken; een groot voordeel!
yOORAL de mantels waren in deze
maat zeer geslaagd, zoals b.v. de
sportieve boxcoat van groenbeige Harris
tweed of de meer geklede zwart wol
len georgette mantel die met zwart
tres was afgebiesd.
Het mantelpak, dat in Nederland zo
veel en zo graag gedragen.wordt is in
maat 46 het beste in het klassieke gen
re: dat zagen we gistermiddag dan ook
in verschillende kleuren.
Zelfs een jersey pak in loodgrijs kleed
de slank af, wel een bewijs dat de cou
pe goed was.
Een fris jong meisje bracht allerlei
begeerlijke dingen voor de „little lady".
Voor nog geen twintig gulden kan uw
dochter deze zomer een alleraardigst
cloqué jurkje dragen, een materiaal, dat
niet kreukt en niet gestreken behoeft te
worden. Hier overheen draagt ze dan een
wit wollen blazer of als het wat kou
der is een swagger in een mooie grijs
blauwe kleur met een „Monty" sluiting
in een luxe uitvoering.
De jonge vrouw heeft dit voorjaar
een ruime keuze uit verschillende soor
ten tweeds. Deze zéér populaire stof
ziet men in alle kleuren en dikten.
Een dichtgeknoopte bruine tweed lurk
kan ais man*eliapon heel goed dienst
doen en werd hier in aardige combina
tie met rode hoed en handschoenen ge
dragen.
Er waren tweed mantelpakje met de
moderne blousende rug: dit staat ech
ter alleen de heel slanken! Veiliger is
het een keurig aangesloten mantelpak
te kiezen, zoals het blauwgrijze pakje
(de nieuwe R. A. F.-kleur) met de
mooie geborduurde zakken.
Een nieuwe kleur is Helio, een soort
lila rose tint die beslist voorjaarsge-
dachten opwekt. Het ensemble in deze
tint. een wijde jas waar de mouw een
corsage in de manchet vertoonde, was
gecombineerd met een gestreept jurkjej
in dezelfde kleur. Een begeerlijk bezit
voor een voorjaarsreisje.
De fleurige zomeriurken met heel
vaak wijd klokkende rokken, waren
van nieuw materiaal gemaakt zoals
keizerslinnen in een staalgrijze kleur
en „everglaze", dat nu in mooie im-
primé's wordt gebracht en het voordeel
heeft van absoluut kreukvrij te zijn.
De hoedjes waren klein en werden
achter op het hoofd gedragen.
Vooral de angorakapjes pasten met
"hun zachte pasteltinten uitstekend .bij
de voorjaarsnakies. En zelfs kwam het
Mamie Eisenhower" kapje verscheide
ne malen langs ons heen geflitst.
HENDRINE.
De eerste toeristen
Vanmorgen is met de „Harwichboot"
de eerste groep toeristen, die dit jaar
ons land komen bezoeken, gearriveerd.
Het is de „Fram study group" van de
New Ulm Daily Journal" en het
radiostation KNUJ uit Amerifca.
De deelnemers zijn om 9 uur ontvan
gen door de directeur-generaal van de
landbouw ir A. W. van de Plassche. Zij
gaan vervolgens naar Aalsmeer en
slapen de eerste nacht in boerderijen
in de omgeving van Hoofddorp. Mor
gen rijden zij via Alkmaar naar Mid-
denmeer, over de Afsluitdijk naar
Friesland om vandaar naar Amster
dam terug te keren. Zondag staat een
bezoek aan Volendam en het Rijks
museum op het programmal en Maan
dag vertrekt het gezelschap naar
België, Luxemburg, Duitsland en De
nemarken.
