FRANKRIJK: HET DORADO VAN DE TOERISTEN
Palmen, besneeuwde bergen enParijs
DE RIVIERA NU RINNEN IEDERS BEREIK
E
skerk
Ook dit jaar een invasie van Nederlanders
ise overheid loste het
nijpende logeer probleem op
„Arendsnesten" op de rotsen
van de Cote d'Azur
omobielen
evoort 3
2201
Volledig
dansorkest
j. I. v.
Frans
Pop tie
o. I. v.
Theo
Uden
Masman
t gulden vlies
ran de maan"
obielbedrijf N.V.
parts
ider mooi
et duur
,e etalage
ere meubelen
aangeboden
ALKMAAR
:ep 1
1GREREN?
I „La douce France" ja, hoe dat te vertalen? Men
kan er een woordenboek bij nemen en een keus
'.doen: bet zoete, zachte, milde, lieflijke, innemende, aan-
\eename, heerlijke en gemakkelijke Frankrijk. Maar veel
Parijs
In het land van Renoir en Picasso
Trapje op, en trapje af
Picasso
Nederlandse Gebr. Sikkink leiden het bungalowpark „Centouri"
1
ZATERDAG 4 APRIL 1953
11 n.m. 3 uur
S persoonlijk op het
en lachorkancn.
100 cent.
v. 11 tot 3'uur.
Ierse in prima staat
50, OPEL Kapitan
lion 4-D Sedan 1943,
50, HUMBER Hawx
i 1950, STANDARD
1 1950, VAUXHALL
Sedan 1948, 2-FORD
RD Prefect 1947.
dere inlichtingen en
HOORN, tel. 4455
gebruikte vracht- en
voorraad.
kosteloos en geen at"
ï- en winke'nuizen, ook
H. Toepoel, Geestersin-
bestemming van het
litatie van ons bedrijf
d.
ie VAN TONGEREN
WGLOP
1GE VERPAKKING
'erhuizing NAAR
ET GOED!
inboedels.
9, telefoon 2683
maakt tot een land, waar men zijn meest zorgeloze vacantie
tegemoet kan gaan.
Als er één land is met een grote „toeristische verschei
denheid" dan is het Frankrijk. Alen kan er, om maar iets
te noemen, bergbeklimmen in de Alpen en in de woeste
Pyreneeën. Men kan zich bruin laten branden op de stran
den van de 3200 km lange kust het bruinst uiteraard onder
(Van onze toeristische medewerker)
A DOUCE FRANCE" noemen de Fransen hun land.
beter is het géén keus te doen, want „la douce France" is de palmen van de azuren Zuidkust). Alen kan langs de
dat alles bij elkaar. Het is dat ongrijpbare, ondefinieerbare Loire trekken 'en er de tientallen kastelen bewonderen en
wat de toerist zo plezant stemt als hij in Frankrijk is. Het zich vermeien in de romantiek van de Bretonse vissers-
is het landschap, dat varieert van lieflijk tot imponerend, dorpen. Men kan ter compensatie van de landelijke
het is het volk met zijn zoetvloeiende vooizen, zo'n druk rust, die ons gewest gedurende vijftig weken van het iaar
gebaar en zijn zwierige voorkomendheid, het zijn de schil- aan zijn inwoners biedt onderdiiiken in het grote-stads-
derachtige stadjes met hun eeuwenoude huisjes en hun leven van Parijs. Ge kunt, wanneer het u lust, dagen aaneen
gigantische kathedralen nergens ter aarde zal men een musea zien, uren lang stil genieten van de grootste schep-
piek vinden, waar het zo vol van monumenten is als in pingen der kathedralenbouwerskortom ge kunt in dat
Frankrijk! het is het zonnige Zuiden met zijn palm- land elke vacantie terugkomen, zonder ooit uitgekeken te
bomen, zijn blauwe zee en zijn lui-makende atmosfeer, bet raken, zonder ooit genoeg te krijgen van de Franse „esprit"
is (niet in de laatste plaatsdat tweeduizendjarige, maar al weer zo'n onvertaalbaar woord en van de Franse
'eeuwig jonge Parijs. Het is dat alles bij elkaar, dat Frankrijk levenskunst.
IS het een wonder, dat Frankrijk meer
en meer in trek komt bij de Neder
landse toerist? Want wat is eigenlijk
de afstand van hier naar Parijs? In de
verhoudingen van tegenwoordig een
hanestap. Wat kost het om een week,
tien dagen aan de Rivièra door te bren
gen? Een krats vergeleken bij weleer.
Eigenlijk is het hele toerisme in
Frankrijk een probleem, vooral wat be
treft de accommodatie. Het Franse ho
telwezen heeft namelijk niet in alle op
zichten gelijke tred kunnen houden met
de toeristenstroom; dat wil zeggen, men
heeft er goede en tegelijk dure hotels
aan de ene en vrij primitieve en tóch
nog prijzige aan de andere kant. Waar
bij we dan de jongste verschijningen
aan het toeristische firmament, de bun
galows, kamphuizen en tentenkampen,
even buiten beschouwing laten. Die
goede hotels zijn doorgaans al lang van
te voren besproken en de kleine bieden
vaak niet dat comfort, dat de toerist
zich wel zou wensen,
i In verschillende departementen (pro
vincies, zou men kunnen zeggen) is die
lacune inmiddels opgevuld door kleine
„middenklas" hotelletjes, die met steun
van de overheid zijn verbeterd. Het zijn
de „Logis de France", die aan bepaal
de minimum-eisen moeten voldoen
(stromend warm en koud water, bij
voorbeeld en een bad op elke zeven
kamers) en waar vaste prijzen gelden,
waarbij de bediening en de eventuele
„taxeninbegrepen moeten zijn. Overi-
gèns doet men er goed aan, voor de reis
naar Frankrijk te aanvaarden, z'n licht
op te steken bij een reisbureau of de
ANWB. Daar kan men volledige inlich
tingen geven omtrent hotelprijzen en
-accommodatie in practisch alle toeris
tenoorden.
Inderdaad: u zult eerst een keus moe
ten maken, waarhéén ge uw schreden
zult richten. Welaan ge hebt voor
het uitzoeken: de Rivièra, Parijs, de Vo
gezen, Jura, Alpen, de Pyreneeën, de
Baskische kust, Bretagne. Normandië,
het Centraal Massief met het bergland
van Auvergne om er maar enkele te
noemen.
VA/IE DE EENZAAMHEID mint en
niet op een dubbeltje behoeft te
kijken, late zich eens voorlichten over
de Pyreneeën, de woeste bergrug, die
Frankrijk scheidt van Spanje. Prach-
PARIJS niet kent, kent Frank-
Hrijk niet; maar om Parijs te
leren kennen! De haastige twintigste-
eeuwe toerist, die er één-twee dagen
voor heeft uitgetrokken op zijn reis
schema. doet beter de stad links te
laten liggen, want om iets te door
wonden van de charme van de Ville
Êumière moet men er ten minste een
week toeven. Dan pas zal hij ervaren,
dat hij toeft in „de stad der duizend
vreugden". Vreugden, die men niet
lllecu vindt op Montmartre, in de
peperdurenachtclubs, in de Folies
Bergères, Bal Tab ar in en „Eve", maar
ook in de musea, in de muziektempels,
in de eethuisjes en.op straat.
Natuurlijk niet als men zich haast-je
tep-je per taxi of metro van de ene
maats naar de andere laat transpor
teren, maar als men als „flaneur", als
kalme wandelaar de stad „op zich taat
inwerken".
Het rotsgebergte van Aieyle in de Hoge Alpen.
van vissersdorpen langs
Men moet zich de tijd gunnen om ach- tj middeIeeuwse stadjes
ter een kopje zwarte koffie op een ter-
rasie te gaan zitten, om een omme'je te
maken door een oude buurt (zoals de
Joodse wijk achter het Hotel de Ville),
om op de Seine-kade van boekenstal
letje naar boekenstalletje te slenteren,
om in de Nötre Dame te gaan zitten en
er stil te genieten van het wonderlijke,
warme kleurenspel van de glas-in-lood-
ramen en om in het laatst van de week
eens rond te heuzen op de „vlooien
markt" bij de Porte de Clignancourt,
waar men alles verkoopt behalve
vlooien.
Maar met dat al: probeer niet Parijs
op eigen houtje te ontdekken. Is de reis
erheen voor u een evenement, dat ge
waarschijnlijk niet spoedig nog eens
zult beleven, bereid u dan voor. Koop
een goede gids (er zijn er talrijke: van
Leo Faust, van Jan Brusse en van J.
Tersteeg, wiens „Lutetia en de vreem
deling" zeer is aan te -bevelen) en be
leef alvast de voorpret van de ontmoe
ting met het onbekende. Maak een keus
naar uw smaak, maar neem niet te veel
hooi op uw vork, want alles te zien is
onmogelijk.
■9
juweeltjes
de Middel
landse Zee vol leven en kleur, hoge
bergen met machtige gletschers en vel
den van eeuwige sneeuw en ijs, pitto-
teske dalen (lieflijker vaak dan in di
Alpen) met grappige dorpen en fan
tastische kastelen, geweldige pano
rama's, uitgestrekte wouden en een
altijd blauwe lucht. Op reis erheer
kan men de Baskische kust „mee
nemen" en de Landes met hun hogf
duinen langs de Golf van Biskaye
(men zegt: de hoogste duinen van
Europa), hun bossen en meren en hun
herders-op-stelten.
Dan ligt daar aan de westkant een
landstreek, die wel bijzonder de moei-
te waard is: Bretagne. een van die hoe
ken van Europa, waar bet verleden r>0"
het meest spreekt. Een grootse kust,
i'o'eejla'-ifipn, mooie kastelen, geweldige
kathedralen, tal van kleine kapelletjes,
de merkwaardige kruisheuvels, de kleu
rige vissershavens, oude costumes (hoge
kanten mutsen), kleurige processies en
een bevolking, die rog de oude Kelti
sche taal spreekt. Het buurland, Nor
mandië, had prachtige middeleeuwse
stadjes, doch die zijn deerlijk gehavend
tijdens de invasie, die aan de andere
kant ook weer voor nieuwe toeristen
heeft gezorgd (Arromanches, de Utah-
en Omaha-stranden).
Van Parijs uit is een prachtige tocht
te maken langs de kastelen van de
Loire; de Franse koningen lieten daar.
in de „tuin van Frankrijk", hun pom
peuze zomerverblijven bouwen naar
Italiaans voorbeeld en de „groten" uit
de dagen van de Renaissance voegden
er hun kastelen bij. Wie tijd heeft, rijde
zuid-oostwaarfs naar het bergland van
Auvergne, waar men dode vulkanen
aantreft, die tijdens hun leven aan het
landschap een zeer grillig karakter heb
ben gegeven.
Dat de bergruggen, die Frankrijk aan
de oostziide afsluiten, zeer de moeite
waard zijn, ma gbekend worden ver
ondersteld: de Al'ien, die in eenen dele
onderdoen voor die van Zwitserland en
Oostenrijk (de bergroute van Iseran is
de hoogste van Europa), de Jura en de
Vogezen, echt een berglandje voor be
ginnelingen en.... voor wandelaars.
MEN heeft voor Frankrijk een gel
dig paspoort nodig, tenzij in
groepsverband wordt gereisd.
Automobilisten moeten voor hun wagen
een carnet of triptiek, een kenteken-,
nummer- of internationaal bewijs, een
internationaal rijbewijs-en een identi
teitsbewijs voor de eventuele aiito-radio.
hebben. Nederlandse automobilisten
zullen er goed aan doen, voor de reis
kennis te nemen van de Franse ver-
keersvoorschriften De ANWB, die op
verzoek reisroute s samenstelt met Kaar
tjes en al er bij, heeft die voorschriften
Op een lijstje.
Reisbureau's, reisverenigingen en
Spoorwegen organisoren goedkope, trips
naar Frankrijk. Wie op eigen houtje
reist, zij gewezen op de reducties, die
de Franse spoorwegen geven aan toe
risten, die met inbegrip van de terug
reis tenminste 1500 kilometer in Frank
rijk sporen (20 procent) of 2000 km (30
procept). Een toeristenretour derde van
Roosendaal naar Nice kost f 121.50, naar
Marseille f 103.80: van Utrecht naar
Biarritz f 109,50, naar Brest f 105,80. En
om de gedach en verder nog even te be
palen: retour derde van Utrecht naar
Parijs f 56.60, naar Mülhausen f 73,10 en
naar Lyon f 101,70. Deze retours zijn
alle twee maanden geldig. Gezelschap
pen genieten bij de Franse spoorwegen
een belangrijke reductie. Men mag in
de trein dertig kilo bagage vrij meene
men; een fiets wordt gerekend twintig
kilo te wegen. Een 23-daags retour met
het nachtvliegtuig AmsterdamNice
komt op f 235 idem Parijs f 82.50.
op een u^uveitop aan de Moyenne Corniche tussen Monte Carlo en Nice
ligt Eze: vroeger een roversnest, nu een van de toeristische bezienswaardig
heden van de Rivièra.
ALS ARENDSNESTEN OP EEN ROTSTOP liggen daar aan de Rivièra
tussen Cannes en Monte Carlo de beide dorpjes Haute-de-Cagnes en Eze.
Twee wonderlijke samenklonteringen van huisjes, die als het ware onwezen
lijk zijn en „vreemd aan de orde van de dag" in dit gebied van mondaine
hotels, casino's en winkelgalerijen. Dorpjes met een bewogen geschiedenis en
ook nu nog een eigen leven, al spelen „vreemdelingen" daarin tegenwoordig
een grotere rol dan de inwoners zelve.
N HAUTE-DE-CAGNES zijn het de
j artisten, die de oorspronkelijke be
woners uit hun armoedige huisje
hebben verdreven. Niemand minder
dan de grote Franse schilder Pierre
Renoir gaf het voorbeeld: hij woonde
hier de laatste twintig jaren van zijn
leven (tot 1919). Nu is bijna ieder huis
je van dit dorp, dat door een oude
dertiende eeuwse muur is omringd, een
tentoonstellingsruimte. In dat kunste
naarsdorp woont ook woont nóg
de oud-Leeuwarder schrijver van de
tective-verhalen Havank, samen met
zijn Engelse echtgenote.
Eze is een oud zeeroversnest, van-
waar uit de kapers de Levantvaarders j
overvielen en uitplunderden. Die geest
waart al lang niet meer over de Ezena-
ren, want de vreemdelingen komen nu
jaarlijks bij duizenden uit eigener be
weging naar hun merkwaardig kris
kras door elkaar gebouwd rotsdorp,
waar men geen enkele normale straat
'vindt, 'doch énkel trapje op en trapje
af kan gaan. En ze vragen voor hun le
genden-museumpje met tekeningen
van Fred Zeiler niet eens entree; Gra
tis toegang (ja, in het Nederlands!)
£EN BEZOEK meer dan waard is
ook het pottenbakkersdorp Val-
lauris, twee kilometer landwaarts van
Golfe Juan. Tot voor kort een onaan
zienlijke nederzetting, waar de kitsch-
producten voor de vreemdelingen aan
de Cóte bij duizenden werden gemaakt,
ht 1948 vestigde Pablo Picasso er zich,
die toen pas met het pottenbakken was
begonnen. Hij bracht de ceramische
EN gerenommeerd blad voor de hotel
wereld heeft onlangs, sprekende over
de goedkope reizen naar de Rivièra,
het woord „humbug" gebruikt. Niet ten
onrechte, als men vacantie-houden iden
tiek acht aan het verblijf in goede ho
tels, waar men alle comfort en alle ser
vice liceft, die een verwende twintigste-
eeuwer zich maar kan wensen. Volko
men ten onrechte echter, als men zich
op een minder verheven standpunt stelt
en er eens rekening mee houdt, dat er
ook toeristen zijn, die zelden of nooit
in een hotel hebben geslapen en nooit
zuilen slapen ook, omdat zij er op uit
zijn, de wereld „op een koopje" te be
zien en zach liever enig comfort en
service ontzeggen dan hun vacantie of
hun reisroute in te korten. En deze toe
risten vormen zo langzamerhand een
geweldig legioen; het zijn de kampeer
ders en de mensen, die genoegen nemen
met bungalows, vacantiehuizen en an
dere inderdaad vrij primitieve onder
komens. Mensen, die voor het kleine be
drag, dat zij voor hun vacantie hebben
afgezonderd, zo veel mogelijk willen
zien en genieten. Is het hun kwalijk te
nemen? Natuurlijk is het zo, dat men
voor de lage prijzen, waarvoor vandaag-
de-dag vacantietochten naar de Rivièra
worden aangeboden, niet alles mag ver
wachten. Portiers en kamermeisjes
tja, „dat is er niet bij".
„De man met het schaap" Picasso's
eerste bronzen beeld, dat een plaatsje
heeft gekregen op het kerkplein van
zijn woonplaats Vallauris bij Golfe
Juan.
bedrijvigheid in Vallauris op een hoger
plan en momenteel kan men daar
en niet alleen in Picasso's verkoophuis
allerlei zeer merkwaardige aarde
werkproducten kopen, die een waardig
souvenir zijn.
Op het kerkplein van Vallauris staat
Picassois eerste bronzen beeld: „De
man met het schaap", een symbool van
de vrede. Musea, overheidsorganen,
verzamelaars en snobs zouden een for
tuin hebben gegeven om in het bezit
te komen van dit unieke beeld van
's werelds meest bekende schilder. Dat
Picasso het aan zijn nieuwe woonplaats
ten geschenke gaf, bewijst wel, hoezeer
hij er zich thuis voelt.
Wie meer van Picasso wil weten kan
(behalve in Golfe Juan, waar men
hem soms bezig kan zien, zijn kinde
ren de beginselen van de zwemkunst
bij te brengen) terecht in het oude
Grimaldikasteel van Antibes, dat in
1948 als eerste Picasso-museum is in
gericht. Men vindt er tal van zijn
schilderijen en tekeningen en boven
dien één grote wand, die Picasso in
1947 vol schilderde met goden, nim-
phen, saters en bosgeesten.
Eén van de zestien bungalows in het park van „Centouri" in Golfe Juan,
waarin de deelnemers aan de reizen van de Franse Touristen Service zullen
overnachten.
Ddme can Parijs
111 ^"eden de bezoekers e
een van Frankrijks fraaiste kathedralen. De
prachtig panorama van de lichtstad,, dat wed
ijvert met het uitzicht van de Eiffeltoren.
Een heerlijke ruime slaap
kamer met een eigen bad
men mag het niet verwach
ten, als men voor een tien
daagse vacantie slechls
139 gulden behoeft neer te
tellen.
„Humbug"? Wij hebben
het eens gecontroleerd aan
de Rivièra. De Franse Toe
risten Service een onder
deel van de Franse Spoor
wegen organiseert van 18
Mei af elke week reizen van
tien dagen naar Golfe Juan,
een kilometer of drie-vie.
ten Ooslen van Cannes. El-
ke Maandag vertrekt er een
speciale trein van Neder
land uit, die linea recta via
Luik, Luxemburg, Metz.
Dijon, Lijon, Marseille en
Cannes naar Golfe Juan
rijdt en daar Dinsdagsmor
gens arriveert. De vorige
groep gaat dan Dinsdags
middags terug en is AVoens-
dag weer in het land. Vier
en twintig uur rijden aan
één stuk: inderdaad, ver
moeiend, maar men verliest
van die tien dagen va
cantie, dan ook maar twee,
twee-en-een-halve dag aan
de reis (die behalve het
gedeelte door België-Lu-
xemburg en dat van Mar
seille naar Golfe Juan
overigens door een maar
matig interessant landschap
voert).
In Golfe Juan worden de
deelnemers aan deze reis
mdergebracht in zestien
bungalows, staande in een
'oij een villa behorend park
Deze bungalows zijn een
voudige gebouwtjes van
bardboard (zulks kan in dat
droge klimaat) met kamer
tjes, waarin twee éénper-
soons-bedden. Dit jaar nog
zijn de wasgelegenheden en
toiletten ondergebracht in
afzonderlijke bungalows, vol
gend jaar zal elk kamertje
een wastafel en zal elke
bungalow twee toiletten
hebben. Primtief, inderdaad,
maar netjes en voldoende
voor hem, die geen hoge
eisen stelt en die voor wei
nig geld die befaamde Ri
vièra eens wil zien. Want:
wat wil men voor 139 gul
den? Normaal kost een toe
ristenretour Maastricht-Can
nes al f 110.30; in die f 139
zijn dan nog de overnach
tingen èn de maaltijden in
Golfe Juan begrepen!
Dit bungalowpark „Cen
touri" in Golfe Juan s'aat
onder Nederlandse leiding:
Ie twee gebroeders Sikkink
uit Apeldoorn met hun
echtgenoten. Eén van de
echtparen verzorgt de keu
ken naar Nederlandse trant
om te voorkomen, dat de
vacantiegangers maagmoei
lijkheden gaan ondervin
den.
Wij zijn het onmiddellijk
met de hotelier eens, die
ons schreef: „Maar mijnheer,
de vee zorging in dergelij
ke instellingen kan niet tip
pen. aan die in de Neder
landse hotels". Maar daar
gaat het in dit geval niet
om. Dit is een van de po
gingen, die er worden ge
daan om ook de minder ka
pitaalkrachtigen, die daar
aan behoefte hebben en
dat zijn er héél wat in de
gelegenheid te stellen, eens
naar de Cöte d'Azur te
gaan. En dit „humbug" te
noemen, gaat ons persoon
lijk iets te ver.
DE RIVIERA zou aan
heid zeer inboeten,
aantrekkelijk-
wanneer deze
kleine dorpjes er niet waren als tegen
wicht voor de mondaine badplaatsen
aan de kust. Er zijn er meer! Grasse
bijvoorbeeld, de parfumerie-stad van
Frankrijk, waar de prachtige bloemen,
die nu aan de Rivièra in bloei staan,
bun geuren vloeibaar zien gemaakt in
twintig eeuwen oude en zeer schilder
achtige parfumeriebedrijven. Saint-
PauI-de-Vence en Vence zelf, waar
men Frankrijks meest bekende schrij
vers en schilders op een hoopje vindt
en dan de Alpen, waarheen men per
autobus dagtochten kan maliën van de
kustplaatsen uit. Trouwens: autobussen
rijden er in grote getale, daar aan de
Rivièra en zelfs hij, die eigenlijk niets
moet hebben van dit massa-gedoe en
het bus-in bus-uit, zal moeten toege
ven. dat het de enige manier is om de
Cóte in al haar rijkdom.... en armoe
de te zien. En bovendien: hoe char
mant is het niet, de chauffeur-explica
teur te horen zeggen: „in dit huis
rechts, dat met die gedenkplaat, woon
de keizer Napoleon zeven maanden,
toen hij nog de kleine korporaal was.
En in dat huis links, m'dames—
ir.'sieurs, zit geen gedenkplaat, want
daar ben ik geboren". Waarop hij u
in Menton dan prompt afzet voor pre
cies dat ene kitschstalietje: „Als u wat
wilt kopen, dames en heren, doe het
dan hier, want dit is mijn nicht".