FRANKRIJK: HET DORADO VAN DE TOERISTEN Palmen, besneeuwde bergen enParijs DE RIVIERA NU RINNEN IEDERS BEREIK E skerk Ook dit jaar een invasie van Nederlanders ise overheid loste het nijpende logeer probleem op „Arendsnesten" op de rotsen van de Cote d'Azur omobielen evoort 3 2201 Volledig dansorkest j. I. v. Frans Pop tie o. I. v. Theo Uden Masman t gulden vlies ran de maan" obielbedrijf N.V. parts ider mooi et duur ,e etalage ere meubelen aangeboden ALKMAAR :ep 1 1GREREN? I „La douce France" ja, hoe dat te vertalen? Men kan er een woordenboek bij nemen en een keus '.doen: bet zoete, zachte, milde, lieflijke, innemende, aan- \eename, heerlijke en gemakkelijke Frankrijk. Maar veel Parijs In het land van Renoir en Picasso Trapje op, en trapje af Picasso Nederlandse Gebr. Sikkink leiden het bungalowpark „Centouri" 1 ZATERDAG 4 APRIL 1953 11 n.m. 3 uur S persoonlijk op het en lachorkancn. 100 cent. v. 11 tot 3'uur. Ierse in prima staat 50, OPEL Kapitan lion 4-D Sedan 1943, 50, HUMBER Hawx i 1950, STANDARD 1 1950, VAUXHALL Sedan 1948, 2-FORD RD Prefect 1947. dere inlichtingen en HOORN, tel. 4455 gebruikte vracht- en voorraad. kosteloos en geen at" ï- en winke'nuizen, ook H. Toepoel, Geestersin- bestemming van het litatie van ons bedrijf d. ie VAN TONGEREN WGLOP 1GE VERPAKKING 'erhuizing NAAR ET GOED! inboedels. 9, telefoon 2683 maakt tot een land, waar men zijn meest zorgeloze vacantie tegemoet kan gaan. Als er één land is met een grote „toeristische verschei denheid" dan is het Frankrijk. Alen kan er, om maar iets te noemen, bergbeklimmen in de Alpen en in de woeste Pyreneeën. Men kan zich bruin laten branden op de stran den van de 3200 km lange kust het bruinst uiteraard onder (Van onze toeristische medewerker) A DOUCE FRANCE" noemen de Fransen hun land. beter is het géén keus te doen, want „la douce France" is de palmen van de azuren Zuidkust). Alen kan langs de dat alles bij elkaar. Het is dat ongrijpbare, ondefinieerbare Loire trekken 'en er de tientallen kastelen bewonderen en wat de toerist zo plezant stemt als hij in Frankrijk is. Het zich vermeien in de romantiek van de Bretonse vissers- is het landschap, dat varieert van lieflijk tot imponerend, dorpen. Men kan ter compensatie van de landelijke het is het volk met zijn zoetvloeiende vooizen, zo'n druk rust, die ons gewest gedurende vijftig weken van het iaar gebaar en zijn zwierige voorkomendheid, het zijn de schil- aan zijn inwoners biedt onderdiiiken in het grote-stads- derachtige stadjes met hun eeuwenoude huisjes en hun leven van Parijs. Ge kunt, wanneer het u lust, dagen aaneen gigantische kathedralen nergens ter aarde zal men een musea zien, uren lang stil genieten van de grootste schep- piek vinden, waar het zo vol van monumenten is als in pingen der kathedralenbouwerskortom ge kunt in dat Frankrijk! het is het zonnige Zuiden met zijn palm- land elke vacantie terugkomen, zonder ooit uitgekeken te bomen, zijn blauwe zee en zijn lui-makende atmosfeer, bet raken, zonder ooit genoeg te krijgen van de Franse „esprit" is (niet in de laatste plaatsdat tweeduizendjarige, maar al weer zo'n onvertaalbaar woord en van de Franse 'eeuwig jonge Parijs. Het is dat alles bij elkaar, dat Frankrijk levenskunst. IS het een wonder, dat Frankrijk meer en meer in trek komt bij de Neder landse toerist? Want wat is eigenlijk de afstand van hier naar Parijs? In de verhoudingen van tegenwoordig een hanestap. Wat kost het om een week, tien dagen aan de Rivièra door te bren gen? Een krats vergeleken bij weleer. Eigenlijk is het hele toerisme in Frankrijk een probleem, vooral wat be treft de accommodatie. Het Franse ho telwezen heeft namelijk niet in alle op zichten gelijke tred kunnen houden met de toeristenstroom; dat wil zeggen, men heeft er goede en tegelijk dure hotels aan de ene en vrij primitieve en tóch nog prijzige aan de andere kant. Waar bij we dan de jongste verschijningen aan het toeristische firmament, de bun galows, kamphuizen en tentenkampen, even buiten beschouwing laten. Die goede hotels zijn doorgaans al lang van te voren besproken en de kleine bieden vaak niet dat comfort, dat de toerist zich wel zou wensen, i In verschillende departementen (pro vincies, zou men kunnen zeggen) is die lacune inmiddels opgevuld door kleine „middenklas" hotelletjes, die met steun van de overheid zijn verbeterd. Het zijn de „Logis de France", die aan bepaal de minimum-eisen moeten voldoen (stromend warm en koud water, bij voorbeeld en een bad op elke zeven kamers) en waar vaste prijzen gelden, waarbij de bediening en de eventuele „taxeninbegrepen moeten zijn. Overi- gèns doet men er goed aan, voor de reis naar Frankrijk te aanvaarden, z'n licht op te steken bij een reisbureau of de ANWB. Daar kan men volledige inlich tingen geven omtrent hotelprijzen en -accommodatie in practisch alle toeris tenoorden. Inderdaad: u zult eerst een keus moe ten maken, waarhéén ge uw schreden zult richten. Welaan ge hebt voor het uitzoeken: de Rivièra, Parijs, de Vo gezen, Jura, Alpen, de Pyreneeën, de Baskische kust, Bretagne. Normandië, het Centraal Massief met het bergland van Auvergne om er maar enkele te noemen. VA/IE DE EENZAAMHEID mint en niet op een dubbeltje behoeft te kijken, late zich eens voorlichten over de Pyreneeën, de woeste bergrug, die Frankrijk scheidt van Spanje. Prach- PARIJS niet kent, kent Frank- Hrijk niet; maar om Parijs te leren kennen! De haastige twintigste- eeuwe toerist, die er één-twee dagen voor heeft uitgetrokken op zijn reis schema. doet beter de stad links te laten liggen, want om iets te door wonden van de charme van de Ville Êumière moet men er ten minste een week toeven. Dan pas zal hij ervaren, dat hij toeft in „de stad der duizend vreugden". Vreugden, die men niet lllecu vindt op Montmartre, in de peperdurenachtclubs, in de Folies Bergères, Bal Tab ar in en „Eve", maar ook in de musea, in de muziektempels, in de eethuisjes en.op straat. Natuurlijk niet als men zich haast-je tep-je per taxi of metro van de ene maats naar de andere laat transpor teren, maar als men als „flaneur", als kalme wandelaar de stad „op zich taat inwerken". Het rotsgebergte van Aieyle in de Hoge Alpen. van vissersdorpen langs Men moet zich de tijd gunnen om ach- tj middeIeeuwse stadjes ter een kopje zwarte koffie op een ter- rasie te gaan zitten, om een omme'je te maken door een oude buurt (zoals de Joodse wijk achter het Hotel de Ville), om op de Seine-kade van boekenstal letje naar boekenstalletje te slenteren, om in de Nötre Dame te gaan zitten en er stil te genieten van het wonderlijke, warme kleurenspel van de glas-in-lood- ramen en om in het laatst van de week eens rond te heuzen op de „vlooien markt" bij de Porte de Clignancourt, waar men alles verkoopt behalve vlooien. Maar met dat al: probeer niet Parijs op eigen houtje te ontdekken. Is de reis erheen voor u een evenement, dat ge waarschijnlijk niet spoedig nog eens zult beleven, bereid u dan voor. Koop een goede gids (er zijn er talrijke: van Leo Faust, van Jan Brusse en van J. Tersteeg, wiens „Lutetia en de vreem deling" zeer is aan te -bevelen) en be leef alvast de voorpret van de ontmoe ting met het onbekende. Maak een keus naar uw smaak, maar neem niet te veel hooi op uw vork, want alles te zien is onmogelijk. ■9 juweeltjes de Middel landse Zee vol leven en kleur, hoge bergen met machtige gletschers en vel den van eeuwige sneeuw en ijs, pitto- teske dalen (lieflijker vaak dan in di Alpen) met grappige dorpen en fan tastische kastelen, geweldige pano rama's, uitgestrekte wouden en een altijd blauwe lucht. Op reis erheer kan men de Baskische kust „mee nemen" en de Landes met hun hogf duinen langs de Golf van Biskaye (men zegt: de hoogste duinen van Europa), hun bossen en meren en hun herders-op-stelten. Dan ligt daar aan de westkant een landstreek, die wel bijzonder de moei- te waard is: Bretagne. een van die hoe ken van Europa, waar bet verleden r>0" het meest spreekt. Een grootse kust, i'o'eejla'-ifipn, mooie kastelen, geweldige kathedralen, tal van kleine kapelletjes, de merkwaardige kruisheuvels, de kleu rige vissershavens, oude costumes (hoge kanten mutsen), kleurige processies en een bevolking, die rog de oude Kelti sche taal spreekt. Het buurland, Nor mandië, had prachtige middeleeuwse stadjes, doch die zijn deerlijk gehavend tijdens de invasie, die aan de andere kant ook weer voor nieuwe toeristen heeft gezorgd (Arromanches, de Utah- en Omaha-stranden). Van Parijs uit is een prachtige tocht te maken langs de kastelen van de Loire; de Franse koningen lieten daar. in de „tuin van Frankrijk", hun pom peuze zomerverblijven bouwen naar Italiaans voorbeeld en de „groten" uit de dagen van de Renaissance voegden er hun kastelen bij. Wie tijd heeft, rijde zuid-oostwaarfs naar het bergland van Auvergne, waar men dode vulkanen aantreft, die tijdens hun leven aan het landschap een zeer grillig karakter heb ben gegeven. Dat de bergruggen, die Frankrijk aan de oostziide afsluiten, zeer de moeite waard zijn, ma gbekend worden ver ondersteld: de Al'ien, die in eenen dele onderdoen voor die van Zwitserland en Oostenrijk (de bergroute van Iseran is de hoogste van Europa), de Jura en de Vogezen, echt een berglandje voor be ginnelingen en.... voor wandelaars. MEN heeft voor Frankrijk een gel dig paspoort nodig, tenzij in groepsverband wordt gereisd. Automobilisten moeten voor hun wagen een carnet of triptiek, een kenteken-, nummer- of internationaal bewijs, een internationaal rijbewijs-en een identi teitsbewijs voor de eventuele aiito-radio. hebben. Nederlandse automobilisten zullen er goed aan doen, voor de reis kennis te nemen van de Franse ver- keersvoorschriften De ANWB, die op verzoek reisroute s samenstelt met Kaar tjes en al er bij, heeft die voorschriften Op een lijstje. Reisbureau's, reisverenigingen en Spoorwegen organisoren goedkope, trips naar Frankrijk. Wie op eigen houtje reist, zij gewezen op de reducties, die de Franse spoorwegen geven aan toe risten, die met inbegrip van de terug reis tenminste 1500 kilometer in Frank rijk sporen (20 procent) of 2000 km (30 procept). Een toeristenretour derde van Roosendaal naar Nice kost f 121.50, naar Marseille f 103.80: van Utrecht naar Biarritz f 109,50, naar Brest f 105,80. En om de gedach en verder nog even te be palen: retour derde van Utrecht naar Parijs f 56.60, naar Mülhausen f 73,10 en naar Lyon f 101,70. Deze retours zijn alle twee maanden geldig. Gezelschap pen genieten bij de Franse spoorwegen een belangrijke reductie. Men mag in de trein dertig kilo bagage vrij meene men; een fiets wordt gerekend twintig kilo te wegen. Een 23-daags retour met het nachtvliegtuig AmsterdamNice komt op f 235 idem Parijs f 82.50. op een u^uveitop aan de Moyenne Corniche tussen Monte Carlo en Nice ligt Eze: vroeger een roversnest, nu een van de toeristische bezienswaardig heden van de Rivièra. ALS ARENDSNESTEN OP EEN ROTSTOP liggen daar aan de Rivièra tussen Cannes en Monte Carlo de beide dorpjes Haute-de-Cagnes en Eze. Twee wonderlijke samenklonteringen van huisjes, die als het ware onwezen lijk zijn en „vreemd aan de orde van de dag" in dit gebied van mondaine hotels, casino's en winkelgalerijen. Dorpjes met een bewogen geschiedenis en ook nu nog een eigen leven, al spelen „vreemdelingen" daarin tegenwoordig een grotere rol dan de inwoners zelve. N HAUTE-DE-CAGNES zijn het de j artisten, die de oorspronkelijke be woners uit hun armoedige huisje hebben verdreven. Niemand minder dan de grote Franse schilder Pierre Renoir gaf het voorbeeld: hij woonde hier de laatste twintig jaren van zijn leven (tot 1919). Nu is bijna ieder huis je van dit dorp, dat door een oude dertiende eeuwse muur is omringd, een tentoonstellingsruimte. In dat kunste naarsdorp woont ook woont nóg de oud-Leeuwarder schrijver van de tective-verhalen Havank, samen met zijn Engelse echtgenote. Eze is een oud zeeroversnest, van- waar uit de kapers de Levantvaarders j overvielen en uitplunderden. Die geest waart al lang niet meer over de Ezena- ren, want de vreemdelingen komen nu jaarlijks bij duizenden uit eigener be weging naar hun merkwaardig kris kras door elkaar gebouwd rotsdorp, waar men geen enkele normale straat 'vindt, 'doch énkel trapje op en trapje af kan gaan. En ze vragen voor hun le genden-museumpje met tekeningen van Fred Zeiler niet eens entree; Gra tis toegang (ja, in het Nederlands!) £EN BEZOEK meer dan waard is ook het pottenbakkersdorp Val- lauris, twee kilometer landwaarts van Golfe Juan. Tot voor kort een onaan zienlijke nederzetting, waar de kitsch- producten voor de vreemdelingen aan de Cóte bij duizenden werden gemaakt, ht 1948 vestigde Pablo Picasso er zich, die toen pas met het pottenbakken was begonnen. Hij bracht de ceramische EN gerenommeerd blad voor de hotel wereld heeft onlangs, sprekende over de goedkope reizen naar de Rivièra, het woord „humbug" gebruikt. Niet ten onrechte, als men vacantie-houden iden tiek acht aan het verblijf in goede ho tels, waar men alle comfort en alle ser vice liceft, die een verwende twintigste- eeuwer zich maar kan wensen. Volko men ten onrechte echter, als men zich op een minder verheven standpunt stelt en er eens rekening mee houdt, dat er ook toeristen zijn, die zelden of nooit in een hotel hebben geslapen en nooit zuilen slapen ook, omdat zij er op uit zijn, de wereld „op een koopje" te be zien en zach liever enig comfort en service ontzeggen dan hun vacantie of hun reisroute in te korten. En deze toe risten vormen zo langzamerhand een geweldig legioen; het zijn de kampeer ders en de mensen, die genoegen nemen met bungalows, vacantiehuizen en an dere inderdaad vrij primitieve onder komens. Mensen, die voor het kleine be drag, dat zij voor hun vacantie hebben afgezonderd, zo veel mogelijk willen zien en genieten. Is het hun kwalijk te nemen? Natuurlijk is het zo, dat men voor de lage prijzen, waarvoor vandaag- de-dag vacantietochten naar de Rivièra worden aangeboden, niet alles mag ver wachten. Portiers en kamermeisjes tja, „dat is er niet bij". „De man met het schaap" Picasso's eerste bronzen beeld, dat een plaatsje heeft gekregen op het kerkplein van zijn woonplaats Vallauris bij Golfe Juan. bedrijvigheid in Vallauris op een hoger plan en momenteel kan men daar en niet alleen in Picasso's verkoophuis allerlei zeer merkwaardige aarde werkproducten kopen, die een waardig souvenir zijn. Op het kerkplein van Vallauris staat Picassois eerste bronzen beeld: „De man met het schaap", een symbool van de vrede. Musea, overheidsorganen, verzamelaars en snobs zouden een for tuin hebben gegeven om in het bezit te komen van dit unieke beeld van 's werelds meest bekende schilder. Dat Picasso het aan zijn nieuwe woonplaats ten geschenke gaf, bewijst wel, hoezeer hij er zich thuis voelt. Wie meer van Picasso wil weten kan (behalve in Golfe Juan, waar men hem soms bezig kan zien, zijn kinde ren de beginselen van de zwemkunst bij te brengen) terecht in het oude Grimaldikasteel van Antibes, dat in 1948 als eerste Picasso-museum is in gericht. Men vindt er tal van zijn schilderijen en tekeningen en boven dien één grote wand, die Picasso in 1947 vol schilderde met goden, nim- phen, saters en bosgeesten. Eén van de zestien bungalows in het park van „Centouri" in Golfe Juan, waarin de deelnemers aan de reizen van de Franse Touristen Service zullen overnachten. Ddme can Parijs 111 ^"eden de bezoekers e een van Frankrijks fraaiste kathedralen. De prachtig panorama van de lichtstad,, dat wed ijvert met het uitzicht van de Eiffeltoren. Een heerlijke ruime slaap kamer met een eigen bad men mag het niet verwach ten, als men voor een tien daagse vacantie slechls 139 gulden behoeft neer te tellen. „Humbug"? Wij hebben het eens gecontroleerd aan de Rivièra. De Franse Toe risten Service een onder deel van de Franse Spoor wegen organiseert van 18 Mei af elke week reizen van tien dagen naar Golfe Juan, een kilometer of drie-vie. ten Ooslen van Cannes. El- ke Maandag vertrekt er een speciale trein van Neder land uit, die linea recta via Luik, Luxemburg, Metz. Dijon, Lijon, Marseille en Cannes naar Golfe Juan rijdt en daar Dinsdagsmor gens arriveert. De vorige groep gaat dan Dinsdags middags terug en is AVoens- dag weer in het land. Vier en twintig uur rijden aan één stuk: inderdaad, ver moeiend, maar men verliest van die tien dagen va cantie, dan ook maar twee, twee-en-een-halve dag aan de reis (die behalve het gedeelte door België-Lu- xemburg en dat van Mar seille naar Golfe Juan overigens door een maar matig interessant landschap voert). In Golfe Juan worden de deelnemers aan deze reis mdergebracht in zestien bungalows, staande in een 'oij een villa behorend park Deze bungalows zijn een voudige gebouwtjes van bardboard (zulks kan in dat droge klimaat) met kamer tjes, waarin twee éénper- soons-bedden. Dit jaar nog zijn de wasgelegenheden en toiletten ondergebracht in afzonderlijke bungalows, vol gend jaar zal elk kamertje een wastafel en zal elke bungalow twee toiletten hebben. Primtief, inderdaad, maar netjes en voldoende voor hem, die geen hoge eisen stelt en die voor wei nig geld die befaamde Ri vièra eens wil zien. Want: wat wil men voor 139 gul den? Normaal kost een toe ristenretour Maastricht-Can nes al f 110.30; in die f 139 zijn dan nog de overnach tingen èn de maaltijden in Golfe Juan begrepen! Dit bungalowpark „Cen touri" in Golfe Juan s'aat onder Nederlandse leiding: Ie twee gebroeders Sikkink uit Apeldoorn met hun echtgenoten. Eén van de echtparen verzorgt de keu ken naar Nederlandse trant om te voorkomen, dat de vacantiegangers maagmoei lijkheden gaan ondervin den. Wij zijn het onmiddellijk met de hotelier eens, die ons schreef: „Maar mijnheer, de vee zorging in dergelij ke instellingen kan niet tip pen. aan die in de Neder landse hotels". Maar daar gaat het in dit geval niet om. Dit is een van de po gingen, die er worden ge daan om ook de minder ka pitaalkrachtigen, die daar aan behoefte hebben en dat zijn er héél wat in de gelegenheid te stellen, eens naar de Cöte d'Azur te gaan. En dit „humbug" te noemen, gaat ons persoon lijk iets te ver. DE RIVIERA zou aan heid zeer inboeten, aantrekkelijk- wanneer deze kleine dorpjes er niet waren als tegen wicht voor de mondaine badplaatsen aan de kust. Er zijn er meer! Grasse bijvoorbeeld, de parfumerie-stad van Frankrijk, waar de prachtige bloemen, die nu aan de Rivièra in bloei staan, bun geuren vloeibaar zien gemaakt in twintig eeuwen oude en zeer schilder achtige parfumeriebedrijven. Saint- PauI-de-Vence en Vence zelf, waar men Frankrijks meest bekende schrij vers en schilders op een hoopje vindt en dan de Alpen, waarheen men per autobus dagtochten kan maliën van de kustplaatsen uit. Trouwens: autobussen rijden er in grote getale, daar aan de Rivièra en zelfs hij, die eigenlijk niets moet hebben van dit massa-gedoe en het bus-in bus-uit, zal moeten toege ven. dat het de enige manier is om de Cóte in al haar rijkdom.... en armoe de te zien. En bovendien: hoe char mant is het niet, de chauffeur-explica teur te horen zeggen: „in dit huis rechts, dat met die gedenkplaat, woon de keizer Napoleon zeven maanden, toen hij nog de kleine korporaal was. En in dat huis links, m'dames— ir.'sieurs, zit geen gedenkplaat, want daar ben ik geboren". Waarop hij u in Menton dan prompt afzet voor pre cies dat ene kitschstalietje: „Als u wat wilt kopen, dames en heren, doe het dan hier, want dit is mijn nicht".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 5