Indonesië komt traag op gang Naamgeving is voor de bollenkwekers een riskante puzzle Radar heeft slechts een adviserende taak Politieke onzekerheid, te rwijl economische en financiële problemen zich toespitsen De ANWB stelt routes vast voor bromfietstrips nnige lach REËS91ANN Kleine groep Indonesische experts houdt echter moedig vol Be tram in Djakarta als zinnebeeld Succesvolle smokkel] acht in Indonesië Een toeristisch voertuig bij uitstek Brand bij „Kofa" te Zutphen Eerste uitkeringen aan oud-verpleegsters La Tendresse en Generalissimus Stalin Populariteit van nieuwe variëteit wordt erdoor bepaald Het begon met Linnaeus Zeven posten tussen Rotterdam Hoek v. Holland Kapitein en loods verantwoordelijk De draagbare ontvanger voldoet goed peau d® pech® paw- je met de bekende ge- niseerde rubberzolen» n rood, grijs en groen 395 jntoffel, in luxe uitvoe- net aardige garnering, rood en blauw oorbeelden, brengen in alle kleurendes- delige prijzen. LAAR MODERN VAN LIJN Modern tefljnen DW- bustehouder, diep uitge- sneden elegante cup en elastisch voorpand. Prima pasvorm. Model 1285, in salm en wit 3.50 Praal DWifjstuftlngeoe* set met veter in de rug. Versterkt voorpand, leerbescherming, aan onderzijde 2 spieën elas tiek, uitgevoerd in zeer sterke zalmkleurige stol, model 1281 15.50 U kunt reeds vanaf 2.45 een prima DW-buste» houder en vanaf 9.75 een goed passend 0W- corset in de DW-serin vinden. CorseUenmagazijn „TEKORA" J. en E. ten Kortena? Mient 21 j Alkmaar. Tel. 2413 éTii uitleg geven over straal- gtuigen en geluidsbarrières, gingen een heel andere kant gzaam het station uitstapte. ,Ik ga nu meteen naar huis terugkomt.Het moet ml nzin". Maar het geluid van haar opschrikken. Het was die het portier van zijn „Stap vlug in", hoorde Rikki je de trein miste". VRIJDAG 8 MEI 1958 DIT JAAR IS VOOR INDONESIë tot dusver wel het moeilijkste sedert het land zijn vrijheid verkreeg. Niet alleen heersen er nog steeds, en steeds meer, interne politieke spanningen, terwijl de onveiligheid in het bijzonder op Java nog weinig verbetering toont, maar bovendien hebben zich ook de eco- I nomische en financiële problemen toegespitst. Terwijl het land zeer veel goe deren voor de opbouw en de sociale welvaart van buiten nodig heeft, is de bodem van de deviezenpot duidelijk zichtbaar. Terwijl Indonesië onder de huidige omstandigheden meer dan ooit van de export van zijn landbouwproduc ten moet leven, wordt de productie door stakingen en onveiligheid nog altijd belemmerd; en daarbij komt dan nog de ongelukkige coincidentie dat de we reldmarktprijzen voor de meeste van die producten een niet onaanzienlijke daling hebben ondergaan. De positie van de Rupiah is in de laatste tijd uiter mate verzwakt, in feite is er eigenlijk reeds geruime tijd sprake van een ver kapte devaluatie in de vorm van een reeks maatregelen, welke de import tref fen en waardoor de prijzen van bijkans alle markt-artikelen in Indonesië be langrijk naar boven zijn gegaan. Het leven wordt steeds duurder. Lonen en salarissen kunnen deze snelle en veelvuldige prijsstijgingen niet of nauwelijks achterhalen. Er is sprake van een verarming over de gehele linie. 1 TNÏT ALLES veroorzaakt een som- L) bere, nerveuze stemming in alle I kringen, in de eerste plaats onder de I, zakenlieden, die dagelijks met de grote l financiële en economische problemen K geconfronteerd worden. En natuurlijk I eveneens onder de verantwoordelijke I Indonesische autoriteiten. Er wordt wel I een uiterst zware wissel op hen getrok- J ken. Want het aantal deskundigen, dat deze vraagstukken overziet en dat naar een oplossing zou kunnen streven, is nog maar betrekkelijk klein: deze Indo- nesische voormannen vormen voor dit reusachtige land een te geringe groep. V kien moet er bewondering voor heb- I ben, dat zij de zware last, die op hen I rust, met zoveel geduld en vertrouwen op de toekomst blijven dragen. lt/IIDDEN IN de Djakartaanse ver- keers-chaos rijdt over versleten I rails een vuilgeel bakbeest van een I tram, die knersend en loom door de hitte der dagen kruipt, volgeladen met een kleurig gezelschap van Indonesi- H sche marktvrouwen, visboeren en an- o'ere kinderen des volks, uit de pe- I rmge klasse. De tram verspreidt alle kwalijke geurtjes die de lezer, die ooit in de tropen geweest is, zich maar kan herinneren. De tram was eertijds van een parti- culiere onderneming, toen ging zij failliet en nam de regering het beheer over. Zij is eigenlijk altijd een beetje I failliet. De passagiers hebben de ge- woonte meestal niet te betalen, de con ducteurs vinden dat hun verdiensten te klein ziin en steken een deel der ont- 'vangsten in eigen zak. Zo nu en dan lijkt de tram het heus op te geven. Dan staken de bestuurders. Of dan is er geen geld om de rekening van de Electriciteits Maatschappij te betalen, die de stroom levert. Bij gebrek aan stroom staat de tram dan een paar ■4 dagen stil, totdat men het met de leve- t fancier op een accoordje heeft kunnen S gooien. Het is eigenliik een raar verschiin- 3sel in deze millioenenstad, die luie, verveloze, kwaliikriekende, alle ver keersregels saboterende tram. Men ver wacht iedere dag, dat zij voor goed zal jflV ophouden te rijden. Zij is onbestaan- boar onmogelijk, in strijd met alle efficiency, alle elementaire begrippen B Van modern verkeer, van hygiëne, van ■grote-stads-allure en van economie. En Htoch riidt zij. Toch houdt zij het maar Bvol. Alle theorieën ten spiit. Ondanks tal haar faillissementen, technische on volmaaktheden zet zij haar bestaan met geduld en humor voort. Want er ,nlipt een zekere mate van humor in de 'J wijze, waarop zij met haar besmeurde romp en haar vuilstoffige raampjes in het snelverkeer de glanzende limousi nes van hoge autoriteiten en nieuwe X rijken ophoudt. 1UIEN MOET SOMS denken: heel In- m donesië staat er precies zo slecht voor als die tram. Zowel financieel als technisch. In theorie is de gang van zaken, naar het ons toeüikt. eenvou dig „onbestaanbaar". En tóch gaat het. Toch vertrekt men steeds ergens om ergens aan te komen. Als de buiten staander denkt: nu zal er wel nóóit meer stroom en kracht ziin. nu loopt alles voorgoed vast, dan begint het wielenstel onverwacht toch weer kner send en langzaam te rijden. Cn de een of andere manier gaat het altijd wel weer. Wanneer men maar over het ge duld en het nodige gevoel voor humor beschikt om te wachten en te geloven. De haastig-gebakerde efficiënte Wes terse geest, met zijn hang naar perfec tie. kan zich dat eenvoudig niet voor stellen. Maar wij zijn hier in het Oos ten. Alles gaat hier altijd nog wel zo'n beetje, zelfs als het helemaal onmoge lijk lijkt. De bamboe is buigzaam, z(j breekt niet zo gauw. Daarom: al moet het de objectieve Westerse waarnemer aan de hand van de feiten en cijfers nu wel voorkomen, dat Indonesië zich in een enorme cri sis bevindt, op elk gebied, waarbij men zich wanhopig behoort af te vragen, waar het heengaatwie dit land en ziin volk ai vele, vele jaren kent en getracht heeft te begrijpen, juicht niet over de situatie, maar maakt zich ook minder ongerust.' Op de een of andere manier gaat het altijd wel weer. Totdat ten slotte, misschien over tien, mis schien over twintig jaar, de Indonesi sche jeugd van thans de gelederen van het zwakke bestuurs-apparaat met tal lozen, die bekwaam zijn, komt verster ken en jong idealisme naast jonge een ander tempo mogelijk kracht maakt. Indonesië verkeert nog in een uiterst moeilijke overgangsperiode, waarbij alles door de snelheid der revolutie ten achter is geraakt. Ook die goede oude tram, die eigenlijk helemaal niet bij een nieuw, jong land behoort. Voorlopig echter knerst en kreunt zij nog door de millioenenstad Djakarta, die in niets meer op het oude. gezapige Batavia lijkt. Maar hoe het ook zij: zij rijdt dan toch maar! Snelle Indonesische patrouilleboten, die uitgerust zijn met radar en radio telefonie, zijn thans bezig een eind te maken aan de eens zo bloeiende smok kelhandel tussen Indonesië en Singa pore. Voordat de regering een grote actie begon om deze te onderdrukken, werd voor ongeveer 180 millioen Strait Dollars per jaar aan goederen illegaal naar Singapore overgebracht. Sinds vorig jaar Mei legden patrouille boten van de douane beslag op goe deren ter waarde van 87.422.671 dol lars, voor net merendeel bestaande uit rubber, copra, koffie en peper. Tegen eind 1952 was de smokkelhan del met ongeveer een derde vermin derd en thans is deze handel tussen Indonesië en Singapore" haast niel meer mogelijk. Het Canadese Lagerhuis heeft de regering in een motie verzocht, op nieuw met kracht te streven naar op heffing der Amerikaanse handelsbe perkingen. Premier St. Laurent gaat deze week besprekingen in Washing ton voeren. (Van onze speciale verslaggever) ,fiTAP MAAR OP", nodigde de ANWB om en. hij zette een splin ternieuwe bromfiets voor onze neus. „Stap maar op en rijd het gehele par cours of een gedeelte ervan dat onze experts voor de bromfietsers, die hun vehikel als toeristisch vervoer middel gebruiken, hebben uitgestip peld". We zijn erop gaan zitten, zoals in de komende maanden duizenden en nog eens duizenden hun brommertie zullen bestijgen, om de mooiste plek jes van ons land te ontdekken of terug te vinden. Bromfietsen kunnen lastige dingen op de weg zijnvoor de gewone fietsers en voor het snelverkeer; zij zweven min of meer boven en onder de wet en maken gebruik zowel van de rijwielpaden als van de autosnel wegen; voor hen, die de voordelen wil combineren van het rustige fietsen dat gelegenheid schenkt om van het landschap te genieten en van het niet vermoeid raken, zijn het ideale dingen. Zeker, we hebben er met de gedachte ..geen vis en geen vlees" sceptisch tegenover gestaan, maar we moeten be kennen anders over bromfietsen te denken, nu we er een deel en een heel mooi deel van de provincie Utrecht mee verkend hebben. Van Zeist ging het in de richting Bunnik en Odijk en verder langs kasteel Be verweert en de Langbroekse Wetering naar Leersum en verder langs het kasteel Amerongen. Daarna met de pont over de Riin en langs de bloeiende Betuwe naar Rhenen. De verdere tocht bracht ons naar Amerongen, Leersum, Maarsbergen. Leusden, Amersfoort en ten slotte naar Utrecht. Met de bromfiets over de hei in de provincie Utrecht. Het brommertje brengt de berijder verder en gemak kelijk naar de aantrekkelijke plekjes in de natuur dan een gewone fiets. We zouden de tocht verder hebben kunnen uitbreiden over fraaie binnen wegen en langs weer andere kastelen en we zouden een geheel ander uit gangspunt hebben kunnen kiezen: in het Noorden van het land, in het Oos ten. het Zuiden of het Westen. Want de ANWB heeft talrijke uitvoerige route beschrijvingen klaar liggen, die de bromfietsenthousiasten de weg wijzen door de aantrekkelijkste delen van ons schone vaderlandje. Hoe dit zij: waar men ook wil gaan bromfietsen, de ANWB komt de toeris ten te hulp. Hij organiseert zelfs ge zamenlijke bromfietslochten, zoals Za terdag en Zondag door de provincie Utrecht en hij maakt op deze wiize een nuttige propaganda voor een aan genaam gebruik van de bromfiets, die niet alleen de redder in de nood is voor hen, die ver van hun werk wonen, maar ook een trouwe metgezel van de liefhebbers, die de natuur willen in trekken. In de Kola-magazijnen te Zutphen is gistermiddag een binnenbrand uitge broken, welke gepaard ging met grote rookontwikkeling. De brand beperkte zich tot de voorraden welke in hel pand lagen opgeslagen, dank zij hel Krachtdadig optreden van de brand weer. De waterschade is echter bijzon der groot, ook in de aangrenzende ma gazijnen van de zaak. Het kapitaal, dat thans, dank zi, de offert aardigheid van het Neder landse volk, bijeen is gebracht dooi het Erefonds voor oud verpleegsters is zo groot geworden, dat dezer dagen een begin kon worden gemaakt met de uitkeringen aan een aantal oud- verpleegsters, dat in de diepste finan ciële nood was geplaatst. Het Erefonds voor oud-verpleegsters blijft intussen door middel van zijn 90 plaatselijke actiecomité's voortgaan met het inzamelen van gelden (post- gironr. 3650), opdat zo spoedig moge lijk volledige hulp zal kunnen wor den geboden aan alle oud-verpleeg sters, die zich nog in moeilijkheden bevinden. Daartoe is o.a. op 'initiatief van het plaatselijk comité te Rotter dam een grote landelijke lepeltjes actie op touw gezet, waarvan de op brengst goede verwachtingen voor de naaste toekomst inhoudt. Voorts ligt het in de bedoeling van het Erefonds voor oud-verpleegsters zich tot de regering te wenden, teneinde, nu het particulier initiatief bijna een hall millioen gulden bijeen heeft gebracht, de regering te verzoeken het hare te doen. Woensdag is te Djakarta opnieuw een handelsverdrag tussen Indonesië en Polen geparafeerd. De Zuidafrikaanse volkdansers, Amsterdamse stadhuis ontvangen, die een tournee door ons tand ma- Op het Prinsenhof gaven zij een ken, zijn Donderdagochtend op het demonstratie voor burgemeester d'Ailly (Van onze speciale verslaggever QE MENSEN, DIE HET MOEILIJK VINDEN een geschikte naam te be denken voor hun zoon of dochter, hoeven de bollenkwekers niet te benijden. Ook die hebben wanneer ze gelukkig zijn zo nu en dan naar een nieuwe naam te zoeken. Namelijk, wanneer ze na vaak jaren experimenteren, erin ge slaagd zijn een nieuwe variëteit te kweken. De naam, die zij ervoor bedenken, bepaalt in belangrijke mate de verkoopbaarheid van de nieuwe soort. Daarom kunnen we met een gerust hart zeggen, dat het voor de bollenkweker groter puzzle is; welke *naam hij aan zijn nieuw gevonden tulp, narcis of hyacinth geeft, dan aan de welgeschapen zoon of dochter, waarmee hij aanstonds trots langs zijn kleurige velden zal stappen. £)rie vier eeuwen geleden is men begonnen de planten Latijnse na men te geven. Linnaeus was de vader van de nomenclatuur, vooral op plan- tengebied. Wanneer een tulp door kruising of verloping een afwijkende nakomeling produceerde, dan behield deze variëteit wel zijn oorspronkelijke botanische (Latijnse) naam, maar kreeg er toch nog een nadere aandui ding bij (weer in 'n Latijn), waarmee zo goed mogelijk het karakter van de afwijking werd omschreven. Dat leidde tot de meest ingewikkel de constructies, die ons weinig of niets zeiden. Daar is dan ook verandering in ge komen. Er kwamen kwekers, die fan tasienamen gingen bedenken. Voor (Van een bijzondere medewerker MISSCHIEN WAS HET SLECHTS een toeval, dat men kort achter elkaar In de laatste weken een reeks berichten In de kranten kon lezen, die allen betrekking; hadden op radar. Grote radarplaniien voor de haven van Ham burg, eveneens voor die van Antwerpen, van New York cn andere Ameri kaanse havens, en tevens vele berichten over scheepsbotsingen In de mist, waarbij steeds werd vermeld, dat deze ongelukken radar ten spjjt waren gebeurd. Vooral in de laatste verhalen nu was een misvatting te vinden, die men al te vaak tegenkomt, waar het de algemene beoordeling van de moderne technische uitvindingen betreft. Wy bedoelen de gevaarlijke voorstelling van de onfeilbaarheid der hedendaagse electronische wonderwerken, de idee dat zij de mens overbodig zouden maken of hem zouden kunnen vervangen Wij zijn wellicht verwend door de mechanisatie van het dagelijkse leven. Maar zo min als men totaal succes van de nieuwe geneesmiddelen eist, mag men dit bjj de nieuwe machines doeii. Nog te zwijgen van het feit, dat de Idee van robots, die ingewikkelder denkprocessen zouden kunnen uitvoeren, schrik wekkend is. J-JOE BELANGRIJK juist bij radar het menselijke element blijft, maar ook hoe belangrijk dit element in het scheepverker al is, bleek uit een -ge sprek, dat wij met de Rotterdamse havenmeester, de heer J. van Leeu wen, voerden over de grote radarket ting, die langs de Nieuwe Waterweg en rond de Rotterdamse haven gelegd wordt. De grondidee van de Rotterdamse installatie is, dat radar het gebruik van de haven ook bjj de dikste mist mogelijk zal maken, en niet, dat de te bouwen radar-stations het bevel over de schepen uit de handen van kapi tein en loods zouden nemen. De radiofonisch ononderbroken van uit deze Iandstations naar de brug van het schip gezonden mededelingen over diens positie, eventuele obstakels in zijn koers e.d. vervangen slechts het optische zicht, zijn dus slechts van adviserende aard. De beslissing ovxer de te treffen maatregelen blijft bij loods en kapitein. Men legt in Rotterdam de klemtoon hierop, en wel tegenover vele buiten landse met name Duitse stemmen van de laatste tfjd, die de wenselijkheid opperen, een absolute bevelsmacht van het radarsysteem in te voeren, waar bij dus het initiatief op de brug zou moeten wegvallen en slechts de com mando's van de radarstations de lei ding van het schip bepalen. Door de voorstanders van eon der gelijk systeem wordt op het luchtver keer gewezen, waar, zoals bekend, de commando-toren van het vliegveld bij blindlandingen alle bevelen geeft. Maar dit is een verkeerde vergelijking. Vanwege de grote snelheid van vlieg tuigen is hier immers de situatie ge heel anders. In de gedeelten van seconden, die voorbijgaan, voordat een blind landende piloot uit de mede delingen van het vliegveld over zijn conclusie zou kunnen trekken, is het vliegtuig alweer honderden meters verder. Daarom zoekt men zelfs naar een constructie, die de piloot volko men uitschakelt en de aanwijzingen van de toren onmiddellijk op de auto-, matische piloot van de vliegmachine overbrengt. Omgekeerd is tegen soort gelijke constructies voor waterver keer bijvoorbeeld in te brengen, dat in tegenstleling met de in verhouding uniforme, moderne vliegtuigen de zeeschepen ontelbare afwijkingen ten opzichte van hun reactie op roerbe wegingen, snelheidsveranderingcn elo. tonen, jJIT DEZE FEITEN trok men in Rotterdam de conclusie, dat slechts het volgende systeem mocht worden gekozen: Langs de Nieuwe Waterweg worden zet en radar-landstations gebouwd, de eerste onmiddellijk aan de kust bij Hoek tan Hollau, de laatste midden in de stad by de Maastunnel. Daar tussen op een onderlinge afstand van pl.m. 6 kilometer tan elkaar de an dere vijf. Elk pirn van de Waterweg en de haven wordt door deze stations bestreken. Op hun ontvangstschermen later waarschijnlijk op grote pro jectieschermen kan men het te navigeren schip onal gebroken volgen. De dienstdoende waarnemer spreekt in de microfoon een „gesproken beeld", dat naar de brug van het schip wordt gezonden. Elk station heeft haar eigen ultrakorte golf, zodat zij elkaar niet storen. Deze mededelingen (zij luiden bij voorbeeld „U is thans bij ducdait no-100 meter rechts voor U een ander schip" etc.) worden op de brug opgevangen door een lichte draag bare onivanger, welke door de loods werd meegebracht. Naar de medede lingen uit de luidspreker oriënteren loods en kapitein zich en besturen ne. schip. Het was niet eenvoudig tot de thans gevonden perfecte vorm van dit ont vangtoestelletje te komen. Het mocht niet afhankelijk zijn van de op hei schip gewekte stroom, en men moest het grote gewicht van een luidspreker aanvaarden, aangezien koptelefoons onbruikbaar zijn; zij zouden met hun draden kapitein en loods in hun be wegingsvrijheid hinderen. Men is erin geslaagd de eigen bat terij en de luidspreker ten spijt een makkelijk draagbaar cn licht toestel te construeren. De bedoeling is ten minste in de eerste tijd, dat elke lood» ook bij goed weer deze ontvanger draagt. Mettertijd zal men tot ver beteringen kunnen komen, bijvoor beeld deze, dat in Rotterdam gedonti- cileerde schepen een eigen vaste on,.- vanger inhouwen. Een andere verbete ring zou kunnen zijn, dat het lopende radarbeeld vanuit de Iandstations ooit nog voor eontróle radiografisch naar de brug van het schip zou zenden. De Iandstations zullen in de tweede helft van 1954 gebruikklaar zijn, de hele organisatie kort daarna, begin 1955. De stations zullen hun stroom ontvangen uit het stadsnet, maar zui len daarnaast echter ook een eigen noodgenerator krijgen, zodat zij onder alle omstandigheden bedrijfsklaar blij ven. De totale kosten worden voor lopig bij benadering op 2 millioen gui- 4 de« geschat, het eerst in de historie van de plan tenwereld voor onze tulpen. De tweede helft van de negentiende eeuw zien we allerlei romantische namen op de bollenmarkt verschijnen: Bouquet Rose, Bouquet d'Amour, La Ten dresse, e.d. Toen eenmaal op dit punt het spit was afgebeten, kende de fantasie der bollenkwekers geen grenzen meer. Men maakte zich meester van de namen van persoonlijkheden, die op het moment van de vondst der varië teit grote populariteit genoten. Of dat nu een generaal, zeeheld, staatsman» koning of filmster was, het was de gelukkige kwekers om het even. Maar wat zijn daar een vergissin gen bij gemaakt. Niets is immers vergankelijker dan roem. En mocht "Gloria Swanson voor de bioscodpbe- zoekers van dertig jaar terug mis schien een begrip zijn, het tegenwoor dige geslacht zegt deze naam niets of heel weinig meer. En Greta Garbo? Of Deanna Durbin Nog korter ge leden is het, dat haar ster hoog ge rezen was. Wie praat er op dit ogen blik nog over haar? Wie de popula riteit van een nieuwe variëteit wil be vorderen met de naam van een be kende figuur, moet uiterst voorzichtig zijn. De kweker, die kort na de bevrij ding een nieuwe bloedrode tulp Gene ralissimus Stalin doopte, kan erover meepraten. In de Engels sprekende landen zal deze variëteit onverkoop baar blijken. En verging het de hya cinth Bismarck, na de vorige wereld oorlog niet evenzo? Pas nu heeft de kwaliteit van deze hyacinth de on- gnnst van zijn naam zo langzamer hand overwonnen. Nu de naam Bis marck het geslacht van onze dagen eigenlijk niets meer zegt. Langzaam maar zeker zijn de bol lenkwekers er wel achter gekomen, dat de namen, die gegeven worden aan nieuwe variëteiten, expressief moeten zijn. Dat wil zeggen, iets moe ten vertellen van het karakter van de bloem. Dat is moeilijk. De „Searlet Perfection" zal een grote, rode bloem moeten opleveren. Zodra de bloem klein is, is deze naamgeving al weer fout. „De alles overtreffende namen moeten vermeden worden", zeggen de naamspecialisten van dit ogenblik in bollenland. Wanneer er later weer betere variëteiten gevonden worden, zijn deze nanjen nog slechts belache lijk. Dus niet alles maar waarmerken met King, Giant of Perfection. En dan: zoeken naar korte namen. En namen, die geen onaangename asso ciaties oproepen zoals de crocus, die Niggerboy genoemd werd en die voor al voor Amerika beter Negro Boy ge noemd had kunnen worden. De kweker, die buitengewoon handig denkt te zijn om een tulp naar Eisen hower te vernoemen, dient er reke ning mee te houden, dat Eisenhower maar vijftig procent van de Amerikaan se stemmen verwierf. Die tulp zou,- wanneer de kweker hem op z'n naam zou willen verkopen, met evenveel succes Truman genoemd kunnen zijn. We zeiden het al, een goede „ver- koopbare" naam voor een nieuwe tulp, hyacinth, narcis of crocus te be denken is moeilijk. Het gros van de kopers koopt „op naam". De tulp, dia „Tulipe Noire", gedoopt wordt, dient inderdaad zwart of nagenoeg zwart te zijn. De variëteit, die enige jaren geleden echter deze naam kreeg, was slechts donkerbruin. „Ace of Spades" (Schoppenaas) heeft haar glansrijk overtroffen, be antwoordt aan de door de naam ge wekte verwachtingen, envindt dus kopers. Het is mogelijk de naam te veran deren. En in de practijk gebeurt dat nog wel eens een enkele keer. Zo heet de tulp „Kleurenpracht" van weleer, tegenwoordig „Princess Margaret Rose". En misschien dat er in de toe komst ook nog een andere naam komt voor de hyacinth, waarmee admiraal Doorman posthuum geëerd werd. Da Amerikanen begrijpen niets van dia naam. Een Boorman is bij hen eea Eoxtiec,,,,,,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 11