KLAAR VOOR GROENLAND
I Anthony I
De Britse kroning heeft ook
een commerciële zijde
De laatste voorbereidingen in een
tropisch Kopenhagen
I Kampen
De heerlijkheid van de I Linnen: i
Engelse kroonjuwelen I
van het ene kantoor naar het andere
van
Elizabeth-rood, Marguerite-groen, Beau-bleu
en Prinsesse-grijs de Coronation-kleuren
Lievelingsjuwelen van vorstin
worden geïmiteerd
Eske Brun zei ja!
Geen vacantie
DOOR ■iiniiiiiiniij
Den lille Havfrue
H.M. de Koningin toonde
belangstelling voor de
Groenland-reis
Baldakijn kost 1350
gulden per meter
Streng bewaakte schat zet luister bij aan
schitterendste gebeurtenis van het jaar
Zeven kronen en
vijf scepters
Katoen remplaa
Na lakjuwi
Drie dimensioni
stoffen
ZATERDAG 30 MEI 1953
JN HET KLEINE KANTOOR, waar de beambte
van Den Kangelige Gronlanske Handel, gevestigd
aan de Strandgade, ons ontvangt, is het stil. Heel in
de verte gonst Kopenhagen met zijn bijna anderhalf
millioen zielen (van de vier millioen die Denemar
ken in totaal telt). Door de smalle ruitjes kun je
werfmensen bezig zien met het bedienen van kranen.
Kisten, mandflessen en zakken verdwijnen in de
buik van een schip. Verderop huilt een scheeps-
sirene. In het kantoor tikt een oude scheepsklok de
tijd weg. De ambtenaar is een bijzonder rustige Skan-
dinaviër, die er de tijd voor neemt ons in te lichten.
Dat wil zeggen: de inlichtingen, die hij geven kan.
Hij weet wanneer ons schip vertrekt en dat is precies
een dag eerder dan was opgegeven. Hij weet de kosten
van de reis naar Godthab en hij vertelt dat we
samen, Siebe van der Zee en mijn persoon, de be
schikking over een hut zullen hebben. Dat moet wel
een grote luxe zijn, want de paar honderd arbeiders,
die óók met de Dronning Alexandrine naar Groen
land reizen, voor het aanleggen van een weg, voor het
bouwen van huizen en het gereedmaken van een sana
torium, zullen benedendeks worden ondergebracht.
Dat alles is bekend. Niét bekend is, wanneer we
precies zullen aankomen. Als het meevalt na een
dag of acht, misschien negen. Maar er moet geen ijs
in de weg komen. We willen wel iets weten van de
reismogelijkheden op Groenland en we horen het
een en ander. Maar vaag en met een maximaal voor
behoud. De man leest ons formulieren voor, die ons
weinig zeggen, omdat we nauwelijks een paar woor
den Deens verslaan. Het heeft iets te maken met ver
zekering. maar we h e b b e n ons in Nederland al ver
zekerd. En met tabak en drank, die zelfs voor Groen
land de douane moeten passeien. En met de medische
test, die heel belangrijk schijnt te zijn.
Aan de wanden hangen vergrote fotografieën van
stukken der Groenlandse kust. Het zijn indrukwek
kende opnamen van kalvend ijs en wegdrijvende ijs
bergen. Een kaart van het eiland hangt boven het
hoofd van de man, die maar steeds doorgaat met ons
die Deense formulieren voor te lezen, waarvoor we
nauwelijks belangstelling hebben.
ALS WE BUITEN STAAN, met for
mulieren en de zekerheid omtrent de
eerste route, zien we de UMANAK, een
der schepen van de Maatschappij. Een
mooi schip en het is plezierig er naar
te kijken. Er zijn maar weinig dingen
prettiger dan het zien van een goed-
gelijnd schip. Op de plaats waar
scheepsbouwers vroeger een boegbeeld
hingen is een kleine ijsbeer afgebeeld.
We zoeken ons schip, maar vinden het
niet. Als we er naar informeren, blijkt
dat het er nog niet is. Onderweg
van de Far-Oereilanden naar Kopen
hagen. Het zal er binnen een paar da
gen zijn. Dat klopt, want het moet over
vier dagen op weg zijn naar Groen
land. Met een paar honderd Deense
arbeiders en met ons. En een lading
stukgoed voor de Groenlanders.
Langzamerhand begint het tot me
door te dringen, dat deze Kongelige
Grohlandske Handel eigenlijk hetzelfde
is als eens onze Oost- of Westindische
Kompagnie. Omdat hij iets te maken
heeft met een handelsmonopolie. En
ook omdat hij zijn arbeidsveld in verre
en moeilijk bevaarbare streken heeft.
Er is natuurlijk ook een groot ver
schil: ónze Kompagnieën zochten het in
de tropen; deze onderneming in de bar
re gebieden van Arctica.
BiÊZELFDÉ DAG bezoeken we Gron-
landsdepartementet, het „Groenlandsbe-
stuur"; hier zetelt de man, die in De
nemarken alles over de kolonie Groen
land te zeggen heeft en van wie ook in
eerste instantie het ja of nee van onze
reis afhing: Eske Brun, Eske Brun heeft
j a gezegd en zo het een en ander voor
ons geregeld. Hier, in Kopenhagen. Wat
Groenland betreftdat zullen we daar
moeten klaarspelen! We krijgen goede
introductiebrieven mee voor de Gou
verneur in Godthab, om ons behulp
zaam te zijn met transport en de tech
nische apparatuur van Van der Zee, Die
brieven bevinden zich in mijn porte
feuille op een vochtdichte plaats. De
portefeuille zit in mijn binnenzak, ge-
slot met een gegarandeerd solide rits
sluiting. Ik heb een voorgevoel, dat die
brieven belangrijk zijn en dat het mis
dadig is ze te verliezen.
Het zijn aardige mensen, die van het
Groenlandsbestuur. En ze hebben wel
plezier in deze reis van twee Neder
landers. Ik wil op een gegeven ogen
blik beginnen over de tochten die vóór
ons, door andere Nederlanders, werden
gemaakt, in de zeventiende eeuw. Die
deden het anders dan wij: géén intro
ductiebrieven voor een Gouverneur;
géén schip met een hut naar Godthab;
gén dure levensverzekering. Wat zij de
den, deden ze met Gods hulp, met ge
luk en een ongelooflijk zeemansinstinct.
Dat laatste, was het, dat hen niet alleen
goud in de vorm van walvistraan uit de
Poolstreken deed halen, maar ook grote
stukken van de kust in kaart liet bren
gen. Jammer dat deze Nederlanders, die
bepaald uitzonderlijk .zware jongens"
van de zee geweest moeten zijn, er op
een kwade dag uitgesmeten werden.
Waarom? Ik weet het niet. Ik zal er
daar, op Groenland, degelijk naar vra
gen en zoeken. Misschien waren ze te
•officieel in het oog van Denen en No
ren. Misschien viel er voor de anderen,
die Denen en Noren dus, niet veel
meer te handelen op de Eskimo-posten
als z ij er geweest waren
DEZE VIER DAGEN waren geen va-
cantiedagen. Er moest nog van alles
gedaan worden, en de kleine Skoda
sleurde ons door het kokend-hete Ko
penhagen van het ene kantoor naar het
andere departement. Van de ene win
kel naar de andere ambassade. Daar
tussendoor is nauwelijks gelegenheid
voor het verwerken van Kopenhagen's
twee wereldberoemde spcialiteiten:
Smorrebrod en Carlsbergbier.
Op de morgen van de tweede dag zit
om vóór half negen Bene Larsen, de
bekende redactrice van Denemarkens
grootste krant, Berlingske Tidende, al
op ons te wachten voor een interview
Om twee uur 'smiddags staat het
groot-opgemaakt in de avond-editie.
Mèt de foto's (die bepaald onflatteus
zijn, hetgeen, gezien het korte tijdsbe
stek, niet anders mogelijk is...). Van
dat ogenblik af worden we door diverse
geïnteresseerden gevolgd en blijkt op
nieuw dat de Denen deze reis wel kun
nen waarderen.
Verscheidene zeggen met iets van
spijt in hun stem: We zouden die
reis ook wel eens willen maken
Het blijkt niet eenvoudig te zijn toe
stemming te krijgen voor het bereizen
van dat land. Ook niet voor de Denen
zelf,
Heel Kopenhagen vlagt, maar die
vlaggen hebben niets te maken met
Groenland, maar alles met het bezoek
van Koningin Juliana en de Prins.
Oranje bandelieren wapperen in de lo
me voorjaarswind. In heel wat étalages
staan meer dan levensgrote portretten
van beiden en uit alles blijkt, dat Ko
penhagen dit bezoek weet te waarde
ren. Die sympathie voor Nederland
blijkt ook uit andere dingen: voor de
watersnood werd in nauwelijks een
maand méér in contanten verzameld
dan in een jaar voor Groenland en ook
daar schijnt, als we ons niet sterk
vergissen, wel iets van nood te lenigen
te zijn. Van der Zee filmt wat tussen
de bedrijven door en maakt wat foto's.
Aan zon is geen gebrek en dit deel van
Scandinavië doet me eerder aan de
tropen dan aan ijs denken.
ER IS GEEN TIJD om enkele cultu
rele kruimels van Kopenhagen's wel
voorziene artistieke dis mee te pikken:
van Circus Schumann zien we alleen de
affiches en hetzelfde geldt voor Jascha
Heifetz en voor „Le Cid", dat in Det
ny Teater volle zalen trekt. Eén avond
waren we in Tivoli. Tussen tien en
twaalf uur. Hier, in Kopenhagens be
roemde lunapark, hebben we twee uur
lang alle zorgen van de voorbereiding
kunnen vergeten. En de hitte van de
lange dag in deze gonzende millioenen-
stad.
JER GELEGENHEID van het
bezoek van Koningin Julia
na en Prins Bernhard aan
Kopenhagen, vond Woensdag
middag ten huize van Har er
Majesteits Gezant te Kopenha
gen, Zijne Excellentie G. P.
Luden, een officiële ontvangst
plaats, waarvoor onze mede
werker Anthony van Kampen
en diens echtgenote, alsmede
het echtpaar Van der Zee, een
uitnodiging hadden ontvangen.
Toen Anthony van Kampen
aan Hare Majesteit en de Prins
werd voorgesteld door de Ge
zant, deelde deze het Ko
ninklijk echtpaar mede om
welke reden onze medewerker
zich in Kopenhagen bevond.
Met belangstelling namen Ko
ningin en Prins kennis van de
Groenlandonderneming en van
de opmerking van de Gezant,
dat Van Kampen blijkbaar
enige afkoeling zoekt na diens
gloeiendhete Nieuw-Guinea-
avontuur.
Vanavond wandelden we naar de ha
ven en stonden enige tijd voor het
weergaloos mooie zeemeerminnetje van
Andersen. Ze zat daar, den lille Hav
frue, de kleine meermin, glanzend on
der het maanlicht, droefgeestig uitsta
rend naar de zee, die hier niet ver is.
Naar dezelfde zee, die wij over twee
dagen zullen voelen deinen onder de
DRONNING ALEXANDRINE.
We gaan terug naar de stad. De Ves-
terbrogade en Raadhuspladsen bloeden
uit duizend neon-wonden. En die won
den bewegen. Een hel van licht, dat
een mens die uit het clair-obscuur van
de haven komt, verblindt en duizelig
maakt.
Het is een hard, wild en brutaal licht,
giftig-groen en knalrood. Het vertelt
iets van cognakmerken, een bepaald
soort emaille en van de beste en be
trouwbaarste krant. Ik heb iets tegen
deze baaierd van neonlicht; maar mis
schien zullen we er binnenkort naar
terugverlangen. We weten dat spoedig
genoeg, denk ik.
DINSDAG 2 JUNI 1953 IS EEN BELANGRIJKE
DAG. Belangrijk voor Elizabeth II, omdat zij op die
dag gekroond en gezalfd zal worden tot Koningin
van de grootste en oudste constitutionele monarchie
ter wereld. Belangrijk voor allen, die op enigerlei wij
ze bij de Kroning betrokken zijn, omdat op die dag
de maandenlange ingespannen voorbereiding culmi
neert in de haast ondraaglijk vermoeiende en straf
geregelde plechtigheid en feestelijkheden. Belangrijk
voor het gehele Britse Gemenebest, omdat het een
dag is, waarop de eenheid op sijmbolische en schitte
rende wijze wordt gedemonstreerd. Maar misschien
is zij nog wel het belangrijkst voor al die mensen over
de gehele wereld, die financieel voordeel uit deze Kro
ning denken te trekken; want waarschijnlijk is geen
officiële gebeurtenis nog ooit zo sterk gecommerciali
seerd als de Kroning van Elizabeth II.
jWaarschijnlijk ook zijn nog nooit de omstandig
heden hiervoor zo bij uitstek geschikt geweest. De
communicatiemiddelen zijn vrijwel ideaal, Engeland's
schatkist heeft toeristen nodig (liefst uit Amerika)
en export. Voor het eerst sedert 115 jaar bestijgt een
vrouw de Britse troon, en dan nog wel een jonge aan
trekkelijke vrouw, gehuwd met een populaire char
mante jonge man en moeder van een paar aardige
kinderen. Is het een wonder, dat deze gebeurtenis
met zijn sprookjesachtige aankleding bij de volken,
die zelf van de koninklijke symboliek verstoken zijn,
zoals de Amerikanen en Fransen, een weerklank heeft,
die zijn gelijke niet vindt?
DE FRANSE COUTURIERS heb
ben, ten gerieve van hun (kleine)
Engelse clientele, maar vooral voor
hun Amerikaanse koopsters, „Coro
nation" thema's in hun collecties ver
werkt. De ontwerpers van accessoires,
die dit natuurlijk gemakkelijker kun
nen doen, hebben het zelfs gebracht
tot volledige „guardsmen" op hand
schoenen geborduurd. In Amerika
werkt „Coronation" als een tover
woord. Talloze fabrikanten van massa
artikelen hebben zich toegelegd op
de Kroning in verband kan staan,
deproductie van alles wat maar met
De hoedenfabrikanten maken „dia
demen" van fluweel met glinsterende
stenen en zilverdraad, shawl- en
stoffabrikanten hebben ieder motief,
dat geoorloofd is, verwerkt en hopen
hiervoor in deze maanden, maar mis
schien zelfs nog in sterkere mate in
de herfst, afzet voor te vinden. Zelfs
ons land waar de grootste belangstel
ling zich altijd richt op de eigen
Koninklijke familie is niet vrij ge
bleven van deze rage. Zo zagen wij
onlangs een gehele etalage met
„Coronation" koektrommels, met het
portret van Koningin Elizabeth.
Het sterkst echter is de invloed in
Engeland en de Dominions. Hier is
sedert maanden de aandacht op
Coronation Day geconcentreerd. Alles
wordt er mede in verband gebracht.
Prinses Margaret heeft speciale kleu
ren uitgezocht, welke als „Coronation
Colours" sterk naar voren zullen tre
den. Het zijn: Elizabeth-rood, een
diepe volle rode kleur, geschikt voor
kleding, accessoires en bekledingsstof-
fen, welke een lievelingskleur van
de jonge vorstin is; Marguerite-groen
is een zachte kleur, geliefd, en vaak
gedragen, door Elizabeth, welke ook
wel Juniper genoemd wordt. Deze
tint is geschikt voor verschillende ma
terialen en ook voor bekledings stof
fen. Prinsesse-grijs komt overeen met
Siesta-blauw in de leerbransche en is
bedoeld voor leer, zowel als dag- en
avondstoffen. Beau-blue (Galantblauw)
wordt beschreven als een jonge kleur
voor zomerstoffen, terwijl Gesponnen
goud de rij besluit.
Zulke grapjes maken het allerlei
stoffen- en confectiefabrikanten mo
gelijk de Coronation voor hun wagen
te spannen, zonder dat zij het zeer
grote risico lopen, verbonden aan voor
de gelegenheid gedrukte stoffen met
kronings-voorstellingen.
HETZELFDE GELDT voor de juwe
liers en de byouterie-fabrikanten, die
hun ontwerpen baseren op de lieve
lingsjuwelen van de Koningin, te
weten een cirkelvormige broche, uit
twee concentrische ringen bestaande.
De buitenste van diamanten en onge
veer 314 cm in doorsnee; de binnenste
van cabochon saffieren. Elizabeth
draagt deze bij onformele gelegenheden
en in de familiekring op de linker
lapel. Gevolg: een merkbare populari
teit van grote cirkelvormige lapel-
broches. Een tweede geliefd sieraad
is de Rhodesiase lelie, een broche,
welke zij op haar eenentwintigste ver
jaardag kreeg van de kinderen van
Zuid-Afrika. De speld is ruim 6 cm
lang en gevormd uit diamanten. Dit
stuk, dat bij allerlei gelegenheden
wordt gedragen, gaf de juweliers het
motief voor een reeks bloembroches,
zeer natuurlijk uitgewerkt. Ook haar
diamanten esdoornblaadjes worden
veelal als uitgangspunt genomen.
Het lint van de Orde van de Kousen
band steekt de jonge Koningin steeds
vast met een diamanten broche in de
vorm van een strik. Ook Prinses Mari
na, de Hertogin van Kent, heeft zulk
een brocht. Beide zijn geschenken van
Koningin Mary. Waar Engelands twee
meest elegante vrouwen deze sieraden
dragen, is het niet te verwonderen, dat
ook deze een belangrijke impuls vor
men voor de industrie. Tenslotte heeft
Koningin Elizabeth nog een diamanten
horlogeband, waarin het horloge ver
borgen zit zodat het slechts met grote
moeite te vinden is.
De London Fashion Fortnight, te
vergelijken met onze Amsterdam
Fashionweek, echter met deelname van
de herenkledinggroepen de stoffenfa-
brikanten en de producenten van po
pulaire kleding, wordt gehouden van
27 Mei tot 10 Juni, zodat de kronings
datum hier middenin valt. Dit is zo
georganiseerd, omdat men op deze
wijze een nog aanmerkelijk groter be
zoek hoopt te zullen krijgen. Deze
heiemanifestatie is dit jaar logischer
wijze op de Coronation ingesteld, zo
dat men op een belangrijke invloed
kan rekenen bij de Engelse herfst- en
wintermode.
TENSLOTTE IS HET vrijwel niet
anders mogelijk, dan dat de prachtige
stoffen voor de kroningsplechtigheden
gebruikt, een belangrijke invloed zul
len hebben op wat er in de komende
(Van onze correspondent te Londen)
IN DE WAKEFIELD TOREN, één van de bolwerken van de
Londense Tower, huizen de Engelse kroonjuwelen, welke bij de kroning
van koningin Elizabeth 11 zulk een voorname rol zullen vervullen. Dui
zenden mensen trekken dagelijks langs de grote, glazen kooi, waarin de
regalia liggen te pronken en te pralen. In stomme bewondering staren ze
naar de scepters, de rijksappels en de kronen, die met honderden edel
stenen bezette attributen, welke jammer genoeg zo zelden gebruikt
worden.
De intrinsieke waarde der Engelse kroonjuwelen is niet bekend, doch
ze moet vele tientallen millioenen guldens bedragen. De kostbare schat
ten worden dan ook streng bewaakt en het is practisch onmogelijk ze
aan te raken. Niemand weet precies wat er gebeurt, als een dief één
van de kronen zou willen stelen. Men beweert echter, dat hij zowel
electrocutie als onthoofding riskeert, nog afgezien van het feit, dat het
hem de grootste moeite zal kosten het gewapende glas van de kooi
kapot te stoten.
DE LAATSTE PAAR honderd jaar
mogen rustig voor de Engelse regalia
verlopen zijn, ze hebben niet altijd even
gemakkelijke tijden doorgemaakt. Tot
in de elfde eeuw bijvoorbeeld waren
ze in de Westminster Abbey onderge
bracht, doch de oneerlijkheid der gees
telijken elk jaar werden er meer
edelstenen gestolen! deed koning
Hendrik III tenslotte besluiten ze naar
de Tower van Londen over te brengen.
Maar zelfs achter de machtige muren
van dit oude kasteel bleken de kroon
juwelen niet helemaal veilig te zijn.
Tijdens de regering van koning Karei II
slaagde kolonel Blood, een Ierse avon
turier, er tenminste bijna in zowel de
staatskroon als de rijksappel te stelen.
Toen beide kostbaarheden al veilig
en wel tussen de zomen van zijn man
tel waren verdwenen, werd de stout
moedige rover ontdekt, overmeesterd
en voor de koning gesleept. Zijn straf?
Een landhuis aan de Theems en een
staatspensioen van vijfduizend gulden
per jaar
Waarom koning Karei n kolonel
Blood beloond heeft in plaats van ge
straft, is tot vandaag de dag toe niet
met zekerheid te zeggen. Men ver
moedt evenwel, dat de Ier in opdracht
van de vorst handelde, toen hij met
z'n handlangers het kasteel binnen
drong. De koning zou namelijk in geld
gebrek hebben yerkeerd en zou z'n
eigen regalia aan de man hebben
willen brengen
DE HUIDIGE ENGELSE kroonjuwe
len zijn niet zo oud, als de meeste
mensen vermoeden. Oliver Cromwell,
die van 1649 tot 1660 over de Britse
Eilanden regeerde, heeft de oorspron
kelijke Engelse regalia namelijk laten
smelten, of voor een appel en een ei
verkocht. Bij de restauratie van het
koningschap werden alleen een paar
edelstenen teruggevonden, waaronder
de fameuze robijn van de Zwarte Prins
en de even fameuze saffier van Eduard
de Belijder.
Beide edelstenen sieren thans de im
periale staatskroon, een zilveren
De Rijksappels
seizoenen op kleding en bekledingge-
bied gebracht zal worden. De voering
van de kroningsmantel, het gewaad van
de Koningin (nu nog geheim), de man
tel waarin de Koningin het volk zal
begroeten na de Kroning, de bekleding
van de troon en de stoelen van de
koninklijke familie, van de baldakijn
en wat al dies meer zij, zijn met de
hand geweven in de werkplaatsen
van Warner Sons Ltd., die dit reeds
deden voor Edward VII, de overgroot
vader van de huidige Koningin. Het
materiaal is zijde van cocons afkom
stig uit de kwekerij van Zoe, lady Hart
Dyke in Lullinngstone, Kent; het bor
duurwerk wordt uitgevoerd door de
Royal School of Needlework, zodat al
les geheel Engels zal zijn.
Norman Hartnell is de ontwerper
van de kroningsjapon, waarvan de ge
gevens waarschijnlijk op de avond van
de kroningsdag bekend zullen worden
gemaakt. Voor de onder zware lasten
gebukt gaande adel mogen de mantel
en kronen dan vereenvoudigd zijn,
respectievelijk tot katoenen fluweel
met konijnenbont en statiebaret, voor
de baldakijn, waaronder Elizabeth II
Regina gezalfd zal worden, wordt
gouddoek gebruikt, geweven van een
mengsel van 92% zilver, 2'/2% goud
een een versterking van zijde. De
handwevers van Warner Sons kon
den hiervan slechts driekwart meter
per dag vervaardigen, zodat de prijs
wordt geschat op 1350 gulden per me
ter.
hoofddeksel, dat liefst met 2.783 dia
manten, 277 parels, 17 saffieren, 11 sma
ragden en 5 robijnen is bezet
Twee andere voorwerpen, welke uit
de tijd vóór Cromwell stammen, zijn
de gouden lepel en de gouden ampul.
Beide worden voor de zalving gebruikt;
de ampul, die de vorm van een adelaar
heeft, om de olie te schenken; de lepel,
die met druppelvormige parels is be
zet, om de olie te houden. Tijdens de
kroningsplechtigheid in de Westminster
Abbey zal de Aartsbisschop van Can
terbury twee vingers in de olie dopen
en vervolgens een kruis op de borst
van de koningin tekenen.
Tot de typisch Britse regalia behoren
ook nog de Gouden Sporen. Ze symbo
liseren het ridderschap en werden vroe-
ger aan de laarzen van de koning ge
bonden, direct nadat deze gekroond I
was. In latere jaren raakte men alleen
nog de hielen van de vorst met de
sporen aan, doch koningin Victoria I
was de eerste, die zich de prachtig be
werkte attributen op een kussen liet
aanreiken. De verwachting is, dat ko
ningin Elisabeth II het zelfde zal la
ten doen.
DE DRIE GOUDEN zwaarden van
staat, welke voor de vorstin zullen wor
den uitgedragen, symboliseren officie, I
gerechtigheid en barmhartigheid. De
eerste twee hebben een scherpe punt; I
bij het laatste, de zgn. Curtana, is de
punt afgerond.
't Eerste, dat uit 1821 dateert, is onge
twijfeld het kostbaarste zwaard vanl
staat dat in de kroningsprocessie gedra-f
gen zal worden. Het heeft zestigduizend I
gulden gekost en is kunstig met diaJ
manten, smaragden en robijnen be-l
werkt. De schede is bedekt met del
emblemen van het Verenigd Koninkrijk:!
de roos van Engeland, de distel van|
Schotland en de klaver van Ierland.
De rijksappel, die gedurende de plech-l
tigheid in de handen van de koningin!
zal worden gelegd, is het zinnebeeld!
van souvereiniteit onder het kruis. Hij
dateert uit de tijd van koning Karei nl
en bestaat uit een globe, die overscha-[
duwd wordt door een kruis. Bij hetj
overhandigen van de rijksappel aan del
koningin zal de Aartsbisschop de vol-[
gende, plechtige woorden uitspreken:!
„Wanneer gij deze
appel ziet, bedenkt
dan dat de hele we
reld aan de mach:
en het rijk van Chris-1
tus onze Verlosser!
onderworpen is.."
De gouden ring
welke de vorstin
de v-ierde vinger varJ
de rechterhand zat,
worden geschoven
duidt haar vereniging
met het volk aan. H.
is met een grotsï
gloedvolle robijn be
zet, een saffier et|
een cirkel van ves:-|
tien diamantjes.
TOT DE ENGELSiJ
regalia behoren nifj
minder dan vijf go:
den scepters, waarf
van koningin Elizf
beth II er twee
haar handen
houden. De eers'-'l
die met een kruis
tooid is, is «J
symbool van macht; de tweede, waar]
een duif met uitgespreide vleugels sta]
symboliseert rechtvaardigheid.
De scepter, welke zinnebeeldig I
voor de koninklijke macht, wordt dol
de grootste edelsteen ter wereld oplj
sierd. Hjj weegt 516^ karaats en
gesneden uit de wereldberoemde
Iinan diamant (gewicht V/2 pond!),
in 1907 door de regering van Transv
aan koning Edward VII aangebo'
werd.
De Engelse kroonjuwelen tenslt'"J
tellen niet minder dan zeven krow
Twee hiervan zullen in de Westminf-I
Abbey door koningin Elizabeth II 'l"*B
den gedragen, namelijk de zogenaa®:'
kroon van Engeland en de imvcM
staatskroon. De eerste, een gouden,
oorspronkelijk voor koning-stadhoi#,
Willem III gemaakt en weegt liefst f
pond. De tweede, een zilveren, is,
we reeds gemeld hebben, met en»l|
duizenden edelstenen bezet.
Van de overige vijf kronen
700.000 gulden gekost hebbende
van India de kostbaarste.
De kroon van Mary van Medena.
vrouw van koning James II, is de H
ste en is ook nog door koningin M'!
de vrouw van koning Willem III, P
dragen.
Al met al is het een grote
of koningin Elizabeth II de kroon
Engeland langer dan een paar mi%j
op het hoofd zal hebben. Van al'e"I
gelse vorsten heeft haar vader, k"1!
George VI, deze kroon nog het la"f
gedragen namelijk iets meer dan 301
BIJ DE GROTE VLUCfl
dc vroegere kunstzijde thans
genomen heeft, en bij de gi
gebruik van verscheidene an
kledingdoeleinden meer en m
het op het gebied van huisho
gen is. Het dient gezegd te
kwaliteiten, duurder is dan c
tegenover, dat er een sfeer
van uitgaat, welke men bij
bij de nog duurdere.
DIT MAAKT HET ook 're?
baar, dat er b.v. in de Amerii
stoffencollecties een duidelijke
bestaat tan linnen zoveel moge
benaderen door het op speciale 1
verweven van andere gronds\
Dan krijgt men stoffen als
type" en „linen-lilce rayon", wi
allerlei soorten kleding gemaak
den, van japonnen en mantel
tot blouses en mantels. Ook linn
heeft veel succes in korte avono
nen, mouwloze zomerjurkjes, sp
ding en mantelpakken. Dit aan
aan de goede renomme van lir
overigens niets nieuws, want
jarenlang worden allerlei ko
stoffen byvoorbeeld, met het
„linnen" bestempeld. Heel op'
is dit wel by het zogenaamde
tisch linnen, dat voor 100% uit
bestaat; in geheel Egypte wor
melyk geen vlas verbouwd. Wat
als Egyptisch linnen regenjas
de winkels krijgt aangeboden, i
anders dan katoen, waarmee w
ten nadele van het product will
gen. Integendeel, de Egyptisc
toensoorten, die van nature een
achtige tint hebben, staan zt
bekend, dat men er wel toe oi
stoffen uit andere katoensoor
dezelfde tint te verven om zo hl
zien te verhogen; dit is ook
zaak van de veel verbreide
dat een regenjas van Egyptisc
nen" altijd beige zou moeten z
term „Egyptisch linnen" is z
ingeburgerd, dat men V in uit
bekend staande winkels zelfs
men te goeder trouw zal verz
dat de daar aanwezige rege'i
toch werkelijk van Egptisch
zijn, maar ja, wat andere zake',
gen
BEHALVE Egptyisch linnen
ook namen als graslinnen, ve
sterslinnen, keizerslinnen, cong
en glorialinnen door het lan
bruik burgerrecht gekregen. I
echter niet zeggen, dat deze
ook inderdaad linnen zijn, intei
zij bestaan geheel uit katoen,
nen en matraslinnen daarentef
zuiver jute, terwijl zijdelinne
met zijde, noch met linnen te
heeft, maar niets anders is d
bepaalde soort rayon. Uit de
van al deze stoffen spreekt
duidelijk de goede faam, wel
nen zich in de loop der ja
recht heeft verworven.
Wat zijn nu de voordelen
nen boven andere stoffen? Dit
vrij moeilijk te beantwoorden
omdat de appreciatie van e
paald soort vezel heel sterk
persoonlijke smaak afhangt,
echter een feit, dat linnen in pi
diepe kleuren te verven is, w,
renlang hun gloed kunnen be
Hierdoor zal de kleding, mits
uitgesproken Ingesteld op de m
een bepaald seizoen, jarenlan;
kunnen doen. Hierbij is het i
voordeel, dat linnen zeer ster
goed gewassen kan worden. Bc
valt het mooi, omdat het stevi
zal toch, ondanks deze stevig
de zomer niet te warm zijn. E
door het grote hygroscopische
gen van deze vezel (linnen k
veel vocht opnemen, zonder
dit bij het aanraken van de st.
De reprise, d.w.z. het overeen;
percentage vocht in de hai
reeds 12%).
Een van de voornaamste
waarom linnen in de loop
laatste vijftig jaar steeds v<
teruggedrongen, ligt in de ho,
EEN AMERIKAANSE firm
dezer dagen een nouveauté op
gelse markt gebracht in de vc
vingernagels met juwelen beze
bestemd zijn om de feestvreugc
recepties en andere feestelijkh,
gelegenheid van de Kroning ti
gen. De bedoeling, dat de da:
dergelijke „opzet" nagels er
elke hand zouden dragen, b.v
duim of wijsvinger, schijnt d<
te worden door het grote succe
verlangen, ook de andere vir
een dergelijke manier te versie
vervolg op de vingernagels
over enige tijd dergelijke te
in de handel brengen, welke, n
verwacht, tijdens het badseizoe
diensten zullen bewijzen. Dat i
rikanen van deze producten
eigen land veel succes verwac
niemand verbazen.
HET WOORD drie-dimensior
nen wij allen, na de publicai
het nieuwe soort films. Er i
in de wereld der textiel, voorh
speciaal in Amerika, sprake v;
dimensionale stoffen". Hiermer
dan stoffen bedoeld, welke o;
andere manier een diepteeffei
Dit kan bereikt worden door
dessinering, of door de mai
weven. Alles wat maar een
of in enig ander opzicht een re:
verhoging heeft, heet, vooral
teuties, „drie-dimensionaal",
m-tn speculeert op de bela:
vdor de nieuwe films.