KLAAR VOOR GROENLAND I Anthony I De Britse kroning heeft ook een commerciële zijde De laatste voorbereidingen in een tropisch Kopenhagen I Kampen De heerlijkheid van de I Linnen: i Engelse kroonjuwelen I van het ene kantoor naar het andere van Elizabeth-rood, Marguerite-groen, Beau-bleu en Prinsesse-grijs de Coronation-kleuren Lievelingsjuwelen van vorstin worden geïmiteerd Eske Brun zei ja! Geen vacantie DOOR ■iiniiiiiiniij Den lille Havfrue H.M. de Koningin toonde belangstelling voor de Groenland-reis Baldakijn kost 1350 gulden per meter Streng bewaakte schat zet luister bij aan schitterendste gebeurtenis van het jaar Zeven kronen en vijf scepters Katoen remplaa Na lakjuwi Drie dimensioni stoffen ZATERDAG 30 MEI 1953 JN HET KLEINE KANTOOR, waar de beambte van Den Kangelige Gronlanske Handel, gevestigd aan de Strandgade, ons ontvangt, is het stil. Heel in de verte gonst Kopenhagen met zijn bijna anderhalf millioen zielen (van de vier millioen die Denemar ken in totaal telt). Door de smalle ruitjes kun je werfmensen bezig zien met het bedienen van kranen. Kisten, mandflessen en zakken verdwijnen in de buik van een schip. Verderop huilt een scheeps- sirene. In het kantoor tikt een oude scheepsklok de tijd weg. De ambtenaar is een bijzonder rustige Skan- dinaviër, die er de tijd voor neemt ons in te lichten. Dat wil zeggen: de inlichtingen, die hij geven kan. Hij weet wanneer ons schip vertrekt en dat is precies een dag eerder dan was opgegeven. Hij weet de kosten van de reis naar Godthab en hij vertelt dat we samen, Siebe van der Zee en mijn persoon, de be schikking over een hut zullen hebben. Dat moet wel een grote luxe zijn, want de paar honderd arbeiders, die óók met de Dronning Alexandrine naar Groen land reizen, voor het aanleggen van een weg, voor het bouwen van huizen en het gereedmaken van een sana torium, zullen benedendeks worden ondergebracht. Dat alles is bekend. Niét bekend is, wanneer we precies zullen aankomen. Als het meevalt na een dag of acht, misschien negen. Maar er moet geen ijs in de weg komen. We willen wel iets weten van de reismogelijkheden op Groenland en we horen het een en ander. Maar vaag en met een maximaal voor behoud. De man leest ons formulieren voor, die ons weinig zeggen, omdat we nauwelijks een paar woor den Deens verslaan. Het heeft iets te maken met ver zekering. maar we h e b b e n ons in Nederland al ver zekerd. En met tabak en drank, die zelfs voor Groen land de douane moeten passeien. En met de medische test, die heel belangrijk schijnt te zijn. Aan de wanden hangen vergrote fotografieën van stukken der Groenlandse kust. Het zijn indrukwek kende opnamen van kalvend ijs en wegdrijvende ijs bergen. Een kaart van het eiland hangt boven het hoofd van de man, die maar steeds doorgaat met ons die Deense formulieren voor te lezen, waarvoor we nauwelijks belangstelling hebben. ALS WE BUITEN STAAN, met for mulieren en de zekerheid omtrent de eerste route, zien we de UMANAK, een der schepen van de Maatschappij. Een mooi schip en het is plezierig er naar te kijken. Er zijn maar weinig dingen prettiger dan het zien van een goed- gelijnd schip. Op de plaats waar scheepsbouwers vroeger een boegbeeld hingen is een kleine ijsbeer afgebeeld. We zoeken ons schip, maar vinden het niet. Als we er naar informeren, blijkt dat het er nog niet is. Onderweg van de Far-Oereilanden naar Kopen hagen. Het zal er binnen een paar da gen zijn. Dat klopt, want het moet over vier dagen op weg zijn naar Groen land. Met een paar honderd Deense arbeiders en met ons. En een lading stukgoed voor de Groenlanders. Langzamerhand begint het tot me door te dringen, dat deze Kongelige Grohlandske Handel eigenlijk hetzelfde is als eens onze Oost- of Westindische Kompagnie. Omdat hij iets te maken heeft met een handelsmonopolie. En ook omdat hij zijn arbeidsveld in verre en moeilijk bevaarbare streken heeft. Er is natuurlijk ook een groot ver schil: ónze Kompagnieën zochten het in de tropen; deze onderneming in de bar re gebieden van Arctica. BiÊZELFDÉ DAG bezoeken we Gron- landsdepartementet, het „Groenlandsbe- stuur"; hier zetelt de man, die in De nemarken alles over de kolonie Groen land te zeggen heeft en van wie ook in eerste instantie het ja of nee van onze reis afhing: Eske Brun, Eske Brun heeft j a gezegd en zo het een en ander voor ons geregeld. Hier, in Kopenhagen. Wat Groenland betreftdat zullen we daar moeten klaarspelen! We krijgen goede introductiebrieven mee voor de Gou verneur in Godthab, om ons behulp zaam te zijn met transport en de tech nische apparatuur van Van der Zee, Die brieven bevinden zich in mijn porte feuille op een vochtdichte plaats. De portefeuille zit in mijn binnenzak, ge- slot met een gegarandeerd solide rits sluiting. Ik heb een voorgevoel, dat die brieven belangrijk zijn en dat het mis dadig is ze te verliezen. Het zijn aardige mensen, die van het Groenlandsbestuur. En ze hebben wel plezier in deze reis van twee Neder landers. Ik wil op een gegeven ogen blik beginnen over de tochten die vóór ons, door andere Nederlanders, werden gemaakt, in de zeventiende eeuw. Die deden het anders dan wij: géén intro ductiebrieven voor een Gouverneur; géén schip met een hut naar Godthab; gén dure levensverzekering. Wat zij de den, deden ze met Gods hulp, met ge luk en een ongelooflijk zeemansinstinct. Dat laatste, was het, dat hen niet alleen goud in de vorm van walvistraan uit de Poolstreken deed halen, maar ook grote stukken van de kust in kaart liet bren gen. Jammer dat deze Nederlanders, die bepaald uitzonderlijk .zware jongens" van de zee geweest moeten zijn, er op een kwade dag uitgesmeten werden. Waarom? Ik weet het niet. Ik zal er daar, op Groenland, degelijk naar vra gen en zoeken. Misschien waren ze te •officieel in het oog van Denen en No ren. Misschien viel er voor de anderen, die Denen en Noren dus, niet veel meer te handelen op de Eskimo-posten als z ij er geweest waren DEZE VIER DAGEN waren geen va- cantiedagen. Er moest nog van alles gedaan worden, en de kleine Skoda sleurde ons door het kokend-hete Ko penhagen van het ene kantoor naar het andere departement. Van de ene win kel naar de andere ambassade. Daar tussendoor is nauwelijks gelegenheid voor het verwerken van Kopenhagen's twee wereldberoemde spcialiteiten: Smorrebrod en Carlsbergbier. Op de morgen van de tweede dag zit om vóór half negen Bene Larsen, de bekende redactrice van Denemarkens grootste krant, Berlingske Tidende, al op ons te wachten voor een interview Om twee uur 'smiddags staat het groot-opgemaakt in de avond-editie. Mèt de foto's (die bepaald onflatteus zijn, hetgeen, gezien het korte tijdsbe stek, niet anders mogelijk is...). Van dat ogenblik af worden we door diverse geïnteresseerden gevolgd en blijkt op nieuw dat de Denen deze reis wel kun nen waarderen. Verscheidene zeggen met iets van spijt in hun stem: We zouden die reis ook wel eens willen maken Het blijkt niet eenvoudig te zijn toe stemming te krijgen voor het bereizen van dat land. Ook niet voor de Denen zelf, Heel Kopenhagen vlagt, maar die vlaggen hebben niets te maken met Groenland, maar alles met het bezoek van Koningin Juliana en de Prins. Oranje bandelieren wapperen in de lo me voorjaarswind. In heel wat étalages staan meer dan levensgrote portretten van beiden en uit alles blijkt, dat Ko penhagen dit bezoek weet te waarde ren. Die sympathie voor Nederland blijkt ook uit andere dingen: voor de watersnood werd in nauwelijks een maand méér in contanten verzameld dan in een jaar voor Groenland en ook daar schijnt, als we ons niet sterk vergissen, wel iets van nood te lenigen te zijn. Van der Zee filmt wat tussen de bedrijven door en maakt wat foto's. Aan zon is geen gebrek en dit deel van Scandinavië doet me eerder aan de tropen dan aan ijs denken. ER IS GEEN TIJD om enkele cultu rele kruimels van Kopenhagen's wel voorziene artistieke dis mee te pikken: van Circus Schumann zien we alleen de affiches en hetzelfde geldt voor Jascha Heifetz en voor „Le Cid", dat in Det ny Teater volle zalen trekt. Eén avond waren we in Tivoli. Tussen tien en twaalf uur. Hier, in Kopenhagens be roemde lunapark, hebben we twee uur lang alle zorgen van de voorbereiding kunnen vergeten. En de hitte van de lange dag in deze gonzende millioenen- stad. JER GELEGENHEID van het bezoek van Koningin Julia na en Prins Bernhard aan Kopenhagen, vond Woensdag middag ten huize van Har er Majesteits Gezant te Kopenha gen, Zijne Excellentie G. P. Luden, een officiële ontvangst plaats, waarvoor onze mede werker Anthony van Kampen en diens echtgenote, alsmede het echtpaar Van der Zee, een uitnodiging hadden ontvangen. Toen Anthony van Kampen aan Hare Majesteit en de Prins werd voorgesteld door de Ge zant, deelde deze het Ko ninklijk echtpaar mede om welke reden onze medewerker zich in Kopenhagen bevond. Met belangstelling namen Ko ningin en Prins kennis van de Groenlandonderneming en van de opmerking van de Gezant, dat Van Kampen blijkbaar enige afkoeling zoekt na diens gloeiendhete Nieuw-Guinea- avontuur. Vanavond wandelden we naar de ha ven en stonden enige tijd voor het weergaloos mooie zeemeerminnetje van Andersen. Ze zat daar, den lille Hav frue, de kleine meermin, glanzend on der het maanlicht, droefgeestig uitsta rend naar de zee, die hier niet ver is. Naar dezelfde zee, die wij over twee dagen zullen voelen deinen onder de DRONNING ALEXANDRINE. We gaan terug naar de stad. De Ves- terbrogade en Raadhuspladsen bloeden uit duizend neon-wonden. En die won den bewegen. Een hel van licht, dat een mens die uit het clair-obscuur van de haven komt, verblindt en duizelig maakt. Het is een hard, wild en brutaal licht, giftig-groen en knalrood. Het vertelt iets van cognakmerken, een bepaald soort emaille en van de beste en be trouwbaarste krant. Ik heb iets tegen deze baaierd van neonlicht; maar mis schien zullen we er binnenkort naar terugverlangen. We weten dat spoedig genoeg, denk ik. DINSDAG 2 JUNI 1953 IS EEN BELANGRIJKE DAG. Belangrijk voor Elizabeth II, omdat zij op die dag gekroond en gezalfd zal worden tot Koningin van de grootste en oudste constitutionele monarchie ter wereld. Belangrijk voor allen, die op enigerlei wij ze bij de Kroning betrokken zijn, omdat op die dag de maandenlange ingespannen voorbereiding culmi neert in de haast ondraaglijk vermoeiende en straf geregelde plechtigheid en feestelijkheden. Belangrijk voor het gehele Britse Gemenebest, omdat het een dag is, waarop de eenheid op sijmbolische en schitte rende wijze wordt gedemonstreerd. Maar misschien is zij nog wel het belangrijkst voor al die mensen over de gehele wereld, die financieel voordeel uit deze Kro ning denken te trekken; want waarschijnlijk is geen officiële gebeurtenis nog ooit zo sterk gecommerciali seerd als de Kroning van Elizabeth II. jWaarschijnlijk ook zijn nog nooit de omstandig heden hiervoor zo bij uitstek geschikt geweest. De communicatiemiddelen zijn vrijwel ideaal, Engeland's schatkist heeft toeristen nodig (liefst uit Amerika) en export. Voor het eerst sedert 115 jaar bestijgt een vrouw de Britse troon, en dan nog wel een jonge aan trekkelijke vrouw, gehuwd met een populaire char mante jonge man en moeder van een paar aardige kinderen. Is het een wonder, dat deze gebeurtenis met zijn sprookjesachtige aankleding bij de volken, die zelf van de koninklijke symboliek verstoken zijn, zoals de Amerikanen en Fransen, een weerklank heeft, die zijn gelijke niet vindt? DE FRANSE COUTURIERS heb ben, ten gerieve van hun (kleine) Engelse clientele, maar vooral voor hun Amerikaanse koopsters, „Coro nation" thema's in hun collecties ver werkt. De ontwerpers van accessoires, die dit natuurlijk gemakkelijker kun nen doen, hebben het zelfs gebracht tot volledige „guardsmen" op hand schoenen geborduurd. In Amerika werkt „Coronation" als een tover woord. Talloze fabrikanten van massa artikelen hebben zich toegelegd op de Kroning in verband kan staan, deproductie van alles wat maar met De hoedenfabrikanten maken „dia demen" van fluweel met glinsterende stenen en zilverdraad, shawl- en stoffabrikanten hebben ieder motief, dat geoorloofd is, verwerkt en hopen hiervoor in deze maanden, maar mis schien zelfs nog in sterkere mate in de herfst, afzet voor te vinden. Zelfs ons land waar de grootste belangstel ling zich altijd richt op de eigen Koninklijke familie is niet vrij ge bleven van deze rage. Zo zagen wij onlangs een gehele etalage met „Coronation" koektrommels, met het portret van Koningin Elizabeth. Het sterkst echter is de invloed in Engeland en de Dominions. Hier is sedert maanden de aandacht op Coronation Day geconcentreerd. Alles wordt er mede in verband gebracht. Prinses Margaret heeft speciale kleu ren uitgezocht, welke als „Coronation Colours" sterk naar voren zullen tre den. Het zijn: Elizabeth-rood, een diepe volle rode kleur, geschikt voor kleding, accessoires en bekledingsstof- fen, welke een lievelingskleur van de jonge vorstin is; Marguerite-groen is een zachte kleur, geliefd, en vaak gedragen, door Elizabeth, welke ook wel Juniper genoemd wordt. Deze tint is geschikt voor verschillende ma terialen en ook voor bekledings stof fen. Prinsesse-grijs komt overeen met Siesta-blauw in de leerbransche en is bedoeld voor leer, zowel als dag- en avondstoffen. Beau-blue (Galantblauw) wordt beschreven als een jonge kleur voor zomerstoffen, terwijl Gesponnen goud de rij besluit. Zulke grapjes maken het allerlei stoffen- en confectiefabrikanten mo gelijk de Coronation voor hun wagen te spannen, zonder dat zij het zeer grote risico lopen, verbonden aan voor de gelegenheid gedrukte stoffen met kronings-voorstellingen. HETZELFDE GELDT voor de juwe liers en de byouterie-fabrikanten, die hun ontwerpen baseren op de lieve lingsjuwelen van de Koningin, te weten een cirkelvormige broche, uit twee concentrische ringen bestaande. De buitenste van diamanten en onge veer 314 cm in doorsnee; de binnenste van cabochon saffieren. Elizabeth draagt deze bij onformele gelegenheden en in de familiekring op de linker lapel. Gevolg: een merkbare populari teit van grote cirkelvormige lapel- broches. Een tweede geliefd sieraad is de Rhodesiase lelie, een broche, welke zij op haar eenentwintigste ver jaardag kreeg van de kinderen van Zuid-Afrika. De speld is ruim 6 cm lang en gevormd uit diamanten. Dit stuk, dat bij allerlei gelegenheden wordt gedragen, gaf de juweliers het motief voor een reeks bloembroches, zeer natuurlijk uitgewerkt. Ook haar diamanten esdoornblaadjes worden veelal als uitgangspunt genomen. Het lint van de Orde van de Kousen band steekt de jonge Koningin steeds vast met een diamanten broche in de vorm van een strik. Ook Prinses Mari na, de Hertogin van Kent, heeft zulk een brocht. Beide zijn geschenken van Koningin Mary. Waar Engelands twee meest elegante vrouwen deze sieraden dragen, is het niet te verwonderen, dat ook deze een belangrijke impuls vor men voor de industrie. Tenslotte heeft Koningin Elizabeth nog een diamanten horlogeband, waarin het horloge ver borgen zit zodat het slechts met grote moeite te vinden is. De London Fashion Fortnight, te vergelijken met onze Amsterdam Fashionweek, echter met deelname van de herenkledinggroepen de stoffenfa- brikanten en de producenten van po pulaire kleding, wordt gehouden van 27 Mei tot 10 Juni, zodat de kronings datum hier middenin valt. Dit is zo georganiseerd, omdat men op deze wijze een nog aanmerkelijk groter be zoek hoopt te zullen krijgen. Deze heiemanifestatie is dit jaar logischer wijze op de Coronation ingesteld, zo dat men op een belangrijke invloed kan rekenen bij de Engelse herfst- en wintermode. TENSLOTTE IS HET vrijwel niet anders mogelijk, dan dat de prachtige stoffen voor de kroningsplechtigheden gebruikt, een belangrijke invloed zul len hebben op wat er in de komende (Van onze correspondent te Londen) IN DE WAKEFIELD TOREN, één van de bolwerken van de Londense Tower, huizen de Engelse kroonjuwelen, welke bij de kroning van koningin Elizabeth 11 zulk een voorname rol zullen vervullen. Dui zenden mensen trekken dagelijks langs de grote, glazen kooi, waarin de regalia liggen te pronken en te pralen. In stomme bewondering staren ze naar de scepters, de rijksappels en de kronen, die met honderden edel stenen bezette attributen, welke jammer genoeg zo zelden gebruikt worden. De intrinsieke waarde der Engelse kroonjuwelen is niet bekend, doch ze moet vele tientallen millioenen guldens bedragen. De kostbare schat ten worden dan ook streng bewaakt en het is practisch onmogelijk ze aan te raken. Niemand weet precies wat er gebeurt, als een dief één van de kronen zou willen stelen. Men beweert echter, dat hij zowel electrocutie als onthoofding riskeert, nog afgezien van het feit, dat het hem de grootste moeite zal kosten het gewapende glas van de kooi kapot te stoten. DE LAATSTE PAAR honderd jaar mogen rustig voor de Engelse regalia verlopen zijn, ze hebben niet altijd even gemakkelijke tijden doorgemaakt. Tot in de elfde eeuw bijvoorbeeld waren ze in de Westminster Abbey onderge bracht, doch de oneerlijkheid der gees telijken elk jaar werden er meer edelstenen gestolen! deed koning Hendrik III tenslotte besluiten ze naar de Tower van Londen over te brengen. Maar zelfs achter de machtige muren van dit oude kasteel bleken de kroon juwelen niet helemaal veilig te zijn. Tijdens de regering van koning Karei II slaagde kolonel Blood, een Ierse avon turier, er tenminste bijna in zowel de staatskroon als de rijksappel te stelen. Toen beide kostbaarheden al veilig en wel tussen de zomen van zijn man tel waren verdwenen, werd de stout moedige rover ontdekt, overmeesterd en voor de koning gesleept. Zijn straf? Een landhuis aan de Theems en een staatspensioen van vijfduizend gulden per jaar Waarom koning Karei n kolonel Blood beloond heeft in plaats van ge straft, is tot vandaag de dag toe niet met zekerheid te zeggen. Men ver moedt evenwel, dat de Ier in opdracht van de vorst handelde, toen hij met z'n handlangers het kasteel binnen drong. De koning zou namelijk in geld gebrek hebben yerkeerd en zou z'n eigen regalia aan de man hebben willen brengen DE HUIDIGE ENGELSE kroonjuwe len zijn niet zo oud, als de meeste mensen vermoeden. Oliver Cromwell, die van 1649 tot 1660 over de Britse Eilanden regeerde, heeft de oorspron kelijke Engelse regalia namelijk laten smelten, of voor een appel en een ei verkocht. Bij de restauratie van het koningschap werden alleen een paar edelstenen teruggevonden, waaronder de fameuze robijn van de Zwarte Prins en de even fameuze saffier van Eduard de Belijder. Beide edelstenen sieren thans de im periale staatskroon, een zilveren De Rijksappels seizoenen op kleding en bekledingge- bied gebracht zal worden. De voering van de kroningsmantel, het gewaad van de Koningin (nu nog geheim), de man tel waarin de Koningin het volk zal begroeten na de Kroning, de bekleding van de troon en de stoelen van de koninklijke familie, van de baldakijn en wat al dies meer zij, zijn met de hand geweven in de werkplaatsen van Warner Sons Ltd., die dit reeds deden voor Edward VII, de overgroot vader van de huidige Koningin. Het materiaal is zijde van cocons afkom stig uit de kwekerij van Zoe, lady Hart Dyke in Lullinngstone, Kent; het bor duurwerk wordt uitgevoerd door de Royal School of Needlework, zodat al les geheel Engels zal zijn. Norman Hartnell is de ontwerper van de kroningsjapon, waarvan de ge gevens waarschijnlijk op de avond van de kroningsdag bekend zullen worden gemaakt. Voor de onder zware lasten gebukt gaande adel mogen de mantel en kronen dan vereenvoudigd zijn, respectievelijk tot katoenen fluweel met konijnenbont en statiebaret, voor de baldakijn, waaronder Elizabeth II Regina gezalfd zal worden, wordt gouddoek gebruikt, geweven van een mengsel van 92% zilver, 2'/2% goud een een versterking van zijde. De handwevers van Warner Sons kon den hiervan slechts driekwart meter per dag vervaardigen, zodat de prijs wordt geschat op 1350 gulden per me ter. hoofddeksel, dat liefst met 2.783 dia manten, 277 parels, 17 saffieren, 11 sma ragden en 5 robijnen is bezet Twee andere voorwerpen, welke uit de tijd vóór Cromwell stammen, zijn de gouden lepel en de gouden ampul. Beide worden voor de zalving gebruikt; de ampul, die de vorm van een adelaar heeft, om de olie te schenken; de lepel, die met druppelvormige parels is be zet, om de olie te houden. Tijdens de kroningsplechtigheid in de Westminster Abbey zal de Aartsbisschop van Can terbury twee vingers in de olie dopen en vervolgens een kruis op de borst van de koningin tekenen. Tot de typisch Britse regalia behoren ook nog de Gouden Sporen. Ze symbo liseren het ridderschap en werden vroe- ger aan de laarzen van de koning ge bonden, direct nadat deze gekroond I was. In latere jaren raakte men alleen nog de hielen van de vorst met de sporen aan, doch koningin Victoria I was de eerste, die zich de prachtig be werkte attributen op een kussen liet aanreiken. De verwachting is, dat ko ningin Elisabeth II het zelfde zal la ten doen. DE DRIE GOUDEN zwaarden van staat, welke voor de vorstin zullen wor den uitgedragen, symboliseren officie, I gerechtigheid en barmhartigheid. De eerste twee hebben een scherpe punt; I bij het laatste, de zgn. Curtana, is de punt afgerond. 't Eerste, dat uit 1821 dateert, is onge twijfeld het kostbaarste zwaard vanl staat dat in de kroningsprocessie gedra-f gen zal worden. Het heeft zestigduizend I gulden gekost en is kunstig met diaJ manten, smaragden en robijnen be-l werkt. De schede is bedekt met del emblemen van het Verenigd Koninkrijk:! de roos van Engeland, de distel van| Schotland en de klaver van Ierland. De rijksappel, die gedurende de plech-l tigheid in de handen van de koningin! zal worden gelegd, is het zinnebeeld! van souvereiniteit onder het kruis. Hij dateert uit de tijd van koning Karei nl en bestaat uit een globe, die overscha-[ duwd wordt door een kruis. Bij hetj overhandigen van de rijksappel aan del koningin zal de Aartsbisschop de vol-[ gende, plechtige woorden uitspreken:! „Wanneer gij deze appel ziet, bedenkt dan dat de hele we reld aan de mach: en het rijk van Chris-1 tus onze Verlosser! onderworpen is.." De gouden ring welke de vorstin de v-ierde vinger varJ de rechterhand zat, worden geschoven duidt haar vereniging met het volk aan. H. is met een grotsï gloedvolle robijn be zet, een saffier et| een cirkel van ves:-| tien diamantjes. TOT DE ENGELSiJ regalia behoren nifj minder dan vijf go: den scepters, waarf van koningin Elizf beth II er twee haar handen houden. De eers'-'l die met een kruis tooid is, is «J symbool van macht; de tweede, waar] een duif met uitgespreide vleugels sta] symboliseert rechtvaardigheid. De scepter, welke zinnebeeldig I voor de koninklijke macht, wordt dol de grootste edelsteen ter wereld oplj sierd. Hjj weegt 516^ karaats en gesneden uit de wereldberoemde Iinan diamant (gewicht V/2 pond!), in 1907 door de regering van Transv aan koning Edward VII aangebo' werd. De Engelse kroonjuwelen tenslt'"J tellen niet minder dan zeven krow Twee hiervan zullen in de Westminf-I Abbey door koningin Elizabeth II 'l"*B den gedragen, namelijk de zogenaa®:' kroon van Engeland en de imvcM staatskroon. De eerste, een gouden, oorspronkelijk voor koning-stadhoi#, Willem III gemaakt en weegt liefst f pond. De tweede, een zilveren, is, we reeds gemeld hebben, met en»l| duizenden edelstenen bezet. Van de overige vijf kronen 700.000 gulden gekost hebbende van India de kostbaarste. De kroon van Mary van Medena. vrouw van koning James II, is de H ste en is ook nog door koningin M'! de vrouw van koning Willem III, P dragen. Al met al is het een grote of koningin Elizabeth II de kroon Engeland langer dan een paar mi%j op het hoofd zal hebben. Van al'e"I gelse vorsten heeft haar vader, k"1! George VI, deze kroon nog het la"f gedragen namelijk iets meer dan 301 BIJ DE GROTE VLUCfl dc vroegere kunstzijde thans genomen heeft, en bij de gi gebruik van verscheidene an kledingdoeleinden meer en m het op het gebied van huisho gen is. Het dient gezegd te kwaliteiten, duurder is dan c tegenover, dat er een sfeer van uitgaat, welke men bij bij de nog duurdere. DIT MAAKT HET ook 're? baar, dat er b.v. in de Amerii stoffencollecties een duidelijke bestaat tan linnen zoveel moge benaderen door het op speciale 1 verweven van andere gronds\ Dan krijgt men stoffen als type" en „linen-lilce rayon", wi allerlei soorten kleding gemaak den, van japonnen en mantel tot blouses en mantels. Ook linn heeft veel succes in korte avono nen, mouwloze zomerjurkjes, sp ding en mantelpakken. Dit aan aan de goede renomme van lir overigens niets nieuws, want jarenlang worden allerlei ko stoffen byvoorbeeld, met het „linnen" bestempeld. Heel op' is dit wel by het zogenaamde tisch linnen, dat voor 100% uit bestaat; in geheel Egypte wor melyk geen vlas verbouwd. Wat als Egyptisch linnen regenjas de winkels krijgt aangeboden, i anders dan katoen, waarmee w ten nadele van het product will gen. Integendeel, de Egyptisc toensoorten, die van nature een achtige tint hebben, staan zt bekend, dat men er wel toe oi stoffen uit andere katoensoor dezelfde tint te verven om zo hl zien te verhogen; dit is ook zaak van de veel verbreide dat een regenjas van Egyptisc nen" altijd beige zou moeten z term „Egyptisch linnen" is z ingeburgerd, dat men V in uit bekend staande winkels zelfs men te goeder trouw zal verz dat de daar aanwezige rege'i toch werkelijk van Egptisch zijn, maar ja, wat andere zake', gen BEHALVE Egptyisch linnen ook namen als graslinnen, ve sterslinnen, keizerslinnen, cong en glorialinnen door het lan bruik burgerrecht gekregen. I echter niet zeggen, dat deze ook inderdaad linnen zijn, intei zij bestaan geheel uit katoen, nen en matraslinnen daarentef zuiver jute, terwijl zijdelinne met zijde, noch met linnen te heeft, maar niets anders is d bepaalde soort rayon. Uit de van al deze stoffen spreekt duidelijk de goede faam, wel nen zich in de loop der ja recht heeft verworven. Wat zijn nu de voordelen nen boven andere stoffen? Dit vrij moeilijk te beantwoorden omdat de appreciatie van e paald soort vezel heel sterk persoonlijke smaak afhangt, echter een feit, dat linnen in pi diepe kleuren te verven is, w, renlang hun gloed kunnen be Hierdoor zal de kleding, mits uitgesproken Ingesteld op de m een bepaald seizoen, jarenlan; kunnen doen. Hierbij is het i voordeel, dat linnen zeer ster goed gewassen kan worden. Bc valt het mooi, omdat het stevi zal toch, ondanks deze stevig de zomer niet te warm zijn. E door het grote hygroscopische gen van deze vezel (linnen k veel vocht opnemen, zonder dit bij het aanraken van de st. De reprise, d.w.z. het overeen; percentage vocht in de hai reeds 12%). Een van de voornaamste waarom linnen in de loop laatste vijftig jaar steeds v< teruggedrongen, ligt in de ho, EEN AMERIKAANSE firm dezer dagen een nouveauté op gelse markt gebracht in de vc vingernagels met juwelen beze bestemd zijn om de feestvreugc recepties en andere feestelijkh, gelegenheid van de Kroning ti gen. De bedoeling, dat de da: dergelijke „opzet" nagels er elke hand zouden dragen, b.v duim of wijsvinger, schijnt d< te worden door het grote succe verlangen, ook de andere vir een dergelijke manier te versie vervolg op de vingernagels over enige tijd dergelijke te in de handel brengen, welke, n verwacht, tijdens het badseizoe diensten zullen bewijzen. Dat i rikanen van deze producten eigen land veel succes verwac niemand verbazen. HET WOORD drie-dimensior nen wij allen, na de publicai het nieuwe soort films. Er i in de wereld der textiel, voorh speciaal in Amerika, sprake v; dimensionale stoffen". Hiermer dan stoffen bedoeld, welke o; andere manier een diepteeffei Dit kan bereikt worden door dessinering, of door de mai weven. Alles wat maar een of in enig ander opzicht een re: verhoging heeft, heet, vooral teuties, „drie-dimensionaal", m-tn speculeert op de bela: vdor de nieuwe films.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 6