s Zoon
Olie onder de golf van MexicoDe flfllf"<le
Koning der bedelaars
stierf als rijk man
4 WIJ
l*0H}
Tidelands-bill" inspireerde FS tot
koortsachtige activiteit
Joseph Cheroux schreef hoek met
honderden beproefde trucs
foon 2469
■SEHERMIH
Met „moerassjees" drilboren en dynamiet
op zoek naar het vloeibare goud
Handleiding leverde hem een
behoorlijk inkomen op
;hting
ze geheel
>ren en
goedkoper?
lermaker zjjn
e gewenste
voering
ISET&CS
BEHEHESa
1.74
L20
Slechts eenmaal
gefotografeerd
Fortuna speelt nog
steeds een rol
G van onze zaak
L UK.
:n bezoek uit.
ALKMAAR
rking,
uur.
PANTALON voor
TEL, 514?
ZONEN,
4035.
■m.2395-8ERGERWEG13S
ROAM -TE1.82950
TERSTRAAT 47
ZATERDAG 27 JUNI 195S
'el. 2388 - Groens-
van Louisiana, die onmiddellijk aan de
kust grenzen. Bodem-onderzoek had
uitgewezen, dat de mogelijkheid van
„domes" (holten onder de bodem, waar
in olievoorraden zich verzamelen) zeer
groot was. Het menselijk element le
verde de voornaamste moeilijkheden:
het was bijzonder moeilijk om dit ter
rein, waarin men, al lopende, wegzakte
en dat ook weer niet voldoende bevaar
baar was, te verkennen.
De oplossing werd (zonder dat hij er
zich van bewust was) gevonden door
een bewoner van New Orleans, die niet
het minste belang in de olie-industrie
(Van onze correspondent)
IN DE BRANDING-ZONE VAN DE GOLF
VAN MEXICOin het Zuid-Oosten van de Ver
enigde Staten, heerst sinds vijftien jaar koortsachtige
activiteit van wie hier kilometers onder het water
oppervlak naar olie speuren. In toenemende mate
doen dynamiet-ontploffingen dagelijks de pelikanen
(daar even gewone verschijningen als de zeemeeuwen
boven IJmuiden) opschrikken. Negentig meter hoge
drijvende boortorens jagen een scherpe, massief ijze
ren schroefboor tot kilometers onder de bodem van de
zee. Post- en proviandschepen varen af en aan om
het vuurtorenwachtersbestaan van de olie-deskundi
gen met de kust in zicht moeten zij een week lang
aan boord van de „rigs" (boortorens) en productie-
„vlotten" blijven werken vóór zij de week daarop
kunnen gaan passagieren dragelijk te maken. Heli-
copferes en watervliegtuigen scheren laag over de
Izee, bijna als zeilboten op een zomer-Zondag over
onze Kagerplassen. Modderschuiten, waarop de vlag
van het bedrijf trots wappert, voeren keurig verpakte
zakken met kostbare modder aan, nodig om de
vereiste pressie op aangeboorde bronnen te handha
ven.
Amerikaanse en internationale belangen (ook Ne
derlandse) hebben zich. sedert omstreeks 1940 de
olie-winning uit de golven begonnen is, in hoge mate
geïnteresseerd voor deze belangrijke ontwikkeling van
nieuwe reserve-vooraden. Nederlanders en voormalige
Nederlanders vindt men er in aanzienlijk getale.
Tot hen behoort b.v. dr F. W. Oudt, die zijn we
tenschappelijke opleiding in Utrecht voltooide en se
dert vele jaren als hoofd van de afdeling exploratie
van olie-bronnen' voor dit rayon van de V.S. is ver
bonden aan de Shell Oil Company. Met andere woor
den: het is zijn taak om, dank zij een moeilijk te
evenaren kennis en ervaring van geologische condities
en bodemformaties, de plekken aan te wijzen, waar
de drilboor de meeste kans maakt het vloeibaar goud
te vinden.
had, Mr. Cheramie, een veeboer. Op
wat hoger dan de moerassen gelegen
droge grond liet hij wat vee grazen.
Zijn probleem was echter zijn gras
land te bereiken. Ingenieus man als hij
was, ontwierp hij een „moeras-sjees",
deels tractor, deels boot met stoomwals
achtige, doch holle vaten als wielen.
Daardoor hield hij dit gevaarte drij
vende. De olie-industrie kocht zijn pa
tent. De familie Cheramie in thans bij
zonder welvarend. En de olie-mensen
kunnen moeilijk te bereiken streken
exploreren.
DE IN DE z.g. „getijlanden" van
Louisiana bij olie-exploratie meest ge
volgde methode is de „seismische". Een
schip op zee, o£ een „aanhangwagen"
van de „moeras-sjees" zet ontploffin
gen af. Een afzonderlijke schip (resp.:
de moeras-sjees) is uitgerust om me
tingen te verrichten. „Geophones"
(letterlijk: aard-telephoons) zijn op
vastgestelde punten om het ontplof-
fingsgebied geplaatst. De instrumen-
STAANDE OP DE SLIB-
ACHTIGE BODEM, tot het
middel in het water, moet
soms gewerkt worden in de
olievelden, wanneer de oliebo
ring voor boot noch sjees be
reikbaar is. Hier „sluit" men
een producerende bron.
tenboot laat door middel van .twee
radio-kuststations haar positie peilen.
Men kent voorts de afstand tussen
schip en ontploffingspunt. Alle metin
gen, die dus zijn verricht, kunnen zon
der moeite worden teruggevoerd tot de
nauwkeurig geidentificeerde plaats
waar de ontploffing plaats vond.
Wijzen de metingen uit, dat dit de
plek is waar men om dr Oudt te
citeren 10% kans heeft een succes
rijke proefboring te verrichten, dan be
gint het winningsproces, dat door de
foto's op deze pagina wordt geillus-
treerd.
Wie het Koninkrijk Gods niet
ontvangt als een kind, die zal
er voorzeker niet binnengaan.
Marcus 10 vers 15).
HET BLIJKT ALTIJD WEER, dat
Jezus Zijn sympathie heel ergens an
ders heett liggen dan wij. Maar het is
heel verstandig om niet te snel de con
clusie te trekken, dat Hij dus voort
durend tegen de draad in is, maar de
mogelijkheid open te laten, dat wij dat
zijn. Het is nu eenmaal niet goed om
al te zeker te zijn van jezelf. Mensen
die te zelfverzekerd zijn kunnen het
vermoedelijk een heel eind brengen
in de wereld, maar ze verliezen iets
wat nog vee' belangrijker is dan het
feit dat ze geslaagd zijn. Ze verliezen
de werkelijke sympathie van hun me
demensen, omdat ze in feite geen me
demensen meer kennen. Ze worden
eenzame figuren. En eenzaamheid is al
leen aardig in een roman ffver een
mens die de nare wereld ontvlucht op
een eilandje, maar deze eenzame zou
in het werkelijke leven een scheefge
groeide stakker zijn. Want het leven
zelf oordeelt scherp en spot met deze
dingen. En het bekende hutje op de hei
is dan ook altijd een tweepersoonshut.
De sympathie van Jezus ligt bij de
kinderen. Daarom is Hij anders inge
steld dan wij. Wij houden het met de
grote mensen, al onze betuigingen van
liefde-voor-het-kind ten spijt. Want we
vinden het kind lief, maar de grote
mens nemen we serieus. Dat doen we
het kind niet. De wereld van het kind
is niet „echt", want het kind leeft mid
den in de grote-mensenwereld in een
eigen wereldje, waarover wij voorbij
gaand ontroerd kunnen zijn, maar het
telt niet mee. Hierin zondigen ook de
ouders, want ze kijken elkaar Over het
hoofd van het spelende kind aan, glim
lachen en hebben hun eigen verstand
houding. Maar het kind speelt. En
daarom heeft Jezus het kind lief.
Jezus heeft die mensen lief, die zich
een eigen wereld spelen in een wereld
die heel anders is. Die de speelwereld
niet ernstig nemen omdat ze het een
dwaasheid vinden. Hierin trekt Jezus
één lijn met het kind en stelt zich te
genover de verstandhouding der grote
mensen. Maar wie aan de kant der gro
ten blijft staan wordt een eenzame,
want het spel blijkt ernstiger te zijn
dan de groten meenden.
Jezus zelf vertegenwoordigt het Ko
ninkrijk Gods in deze wereld. En daar
zijn de dingen anders dan bij ons. Al
was het alleen maar omdat God daar
heerst. Zo volkomen heerst dat Hij met
blijdschap wordt gediend. Dit is meen
ik een kenmerk van het ware heersen.
Onder dit heersen Gods zijn de armen
rijk en de rijken blijken arm te zijn.
De verschoppelingen zijn Gods liefste
kinderen en die meenden tot de voor
aanstaanden te behoren, blijken er niet
of terpauwernood thuis te zijn. De
dood is er geen dood meer, want de op
standing is daar een gewone zaak, maar
wat wij leven noemen blijkt niet meer
te zijn dan een kort, zij het, om der wil
le van de toekomst, belangrijk voorspel
Maar het grootste wonder is, "dat on
der de heerschappij van het Konink
rijk Godsde Zonden worden vergeven.
Ze worden vergeven, overgegeven van
de een op de ander, van de mens °P
Jezus. En niet de mens draagt zijn zon
den meer, Maar Jezus draagt ze. Uit
het wonder van deze vergeving zijn
alle andere wonderen van het Konink
rijk Gods geboren. Want deze wonde
ren kunnen alleen gebeuren aan die
mens die het ernstig neemt dat God
hem veroordeelt, maar evenzeer ernstig
neemt dat Jezus hem vrijspreekt.
Oordeel en vrijspraak zijn de grond
slagen van de orde Gods. Hierop
grondt zich Zijn Koninkrijk. Maar hier
op is het dat de grote mens schipbreuk
lijdt. Want hij meent dat het slechts
een spel is, dat gespeeld wordt binnen
de muren van een kerk.
Maar de mens die kind wil zijn speelt
dit spel met grote ernst, want hij heeft
ontdekt, dat het spel inderdaad ernst
is. Het is even ernstig en even blij als
-het Koninkrijk zelve. Hij waagt het
om dwaas te zijn in de ogen der ande
ren, maar God noemt hem wijs, want
eens zal blijken, dat wat nu spel
schijnt, op zaligheid uitloopt.
Het is ons niet geraden om anders t?
zijn dan het kind, dat opgaat in het
ernstige en blijde spel Gods met hem,
want het zou ons het Koninkrijk gaan
kosten. Jezus' liefde ligt bij hen die
kind zijn en midden in deze wereld
leven in Z ij n wereld, die van oordeel
en van vrijspraak, opdat het kind eens
in het Rijk Zijns Vaders leven mag en
spelen.
H. POSTMA, Sint Pancras.
mm®
DE „MOERASSJEES" der oliespeuders in volle actie.
(Van een bijzondere medewerker)
NA VEEL MOEITE VONDEN WE ST. PIERRE, een ge
hucht in Zuid-Frankrijk, waar de koning begraven ligt. Hij stierf er nu
een jaar geleden, in de respectabele leeftijd van 88 jaar. Honderden
uit geheel Europa kwamen hem de laatste eer bewijzen.
Joseph Cheroux, de koning der bedelaars, stierf als een rijk man en
veel van het geld kwam uit Nederland, van Nederlandse 'ondergeschik
ten Hij paarde een ingenieuze geest aan een uitgesproken aanleg om
iets op grote schaal te organiseren. En vijftig jaar geleden besloot hij
die talenten aan te wenden tot de organisatie van een grote bedel-
gemeenschap.
Hij bood anderen nieuwe, meestal zelfbedachte bedeltrucs aan tegen
een bedrag ineens of tegen een bepaald percentage van de inkomsten.
Verder schreef hij een 'Handleiding voor Bedelaars', een dik boek met
de namen van duizenden rijke 'schenkers' in West-Europa.
PAPA CHEROUX HEEFT meer dan
honderd trucs bedacht om te bedelen
op straat. Kijk bijvoorbeeld naar de
geklede man met een zware koffer in
de hand. Hij heeft een kleine jongen
bij zich. Hij houdt een voorbijganger
aan en vraagt, met het accent van een
buitenman, waar hij voor enkele kwar
tjes nachtlogies kan krijgen. Hij is zo
juist in de stad aangekomen en op het
station heeft een zakkenroller hem van
zijn portefeuille beroofd. Het jongetje
knikt en huilt: „Ik heb honger, pappie!"
Geloof het of niet, maar zo kan hij
een paar tientjes per dag verdienen.
Nog beter vond Cheroux de lucifers
truc. Een oude man of vrouw strijkt
in de duisternis van een 'nette' straat
een lucifer aan en gaat in de goot aan
het zoeken. Helaas, helaas, zij heeft
een zilveren gulden laten vallen, waar
van zij haar avondeten had moeten ko
pen en de tram naar huis had moeten
betalen. Vriendelijke mensen helpen
haar zoeken. Tenslotte diepen zij uit
hun eigen zak een kleinigheid op om
de arme ziel te troosten.
MAAR HET MEEST HIELD Papa
Cheroux van een pantomime, een klein
drama zonder woorden. Hij begon er
mee in 1892 in Parijs en noemde het de
broodkruimel-truc. Het toneel stelt voor
een restaurant tijdens het lunchuur.
Een man van onbepaalde leeftijd, pover
maar netjes gekleed, komt binnen en
i gaat aan een tafel zitten, bij voorkeur
in het midden van de zaal. Hij bestelt
een kop koffie verder niets. Terwijl
hij op zijn koffie wacht, kijkt hij met
smachtende ogen naar de volle schalen
van de gasten in zijn buurt. Hij kijkt
zoals een kind met Sinterklaas naar een
speelgoed-étalage kan kijken. Plotseling
ziet hij een korst brood op de grond
liggea. Hij pakt die op ea verslindt
het brood, alsof hij uitgehongerd was.
Dat is alles. Hij zegt geen woord, bedelt
niet, vraagt geen van de gasten om een
hap eten of een aalmoes.
Nog kort geleden zag ik die truc
in een restaurant in Brussel. Mijn vrien
den waren erg onder de indruk en ik
maakte hen niet wijzer. Natuurlijk had
den zij de man het brood niet op de
grond zien leggen. Mijn vrienden nodig
den de stakker aan hun tafel, boden
hem een lunch aan en luisterden vol
aandacht naar zijn trieste levensge
schiedenis. Deze man was overigens
waarlijk een artist, een meester in zijn
vak.
DE „INTERVIEWERS", die hun
slachtoffers thuis bezoeken, staan aan
de top in de hiërarchie van het bede
laars-ambacht. De techniek om iemand
over te halen vereist een grote mate
van behendigheid, vooral omdat de be
delaar zijn 'milde gever' meestal be
nadert als een sociaal gelijkwaardige.
Maar Cheroux dacht ook aan zijn min
der aristocratische vakbroeders, de
schrijvers van bedelbrieven.
Volgens hem bestaat de geslaagde
bedelbrief uit vier delen de veront
schuldiging, het verhaal van de tegen
slag, het verzoek om financiële steun,
en de belofte om de schuld terug te
betalen. In zijn adviezen voor nieuwe
lingen schrijft: Cheroux: „Vraag nooit
om tien gulden. Vraag b.v. om acht
gulden zestig cents. Je hebt meer kans
met preciese getallen."
PAPA CHEROUX leidde een eenvou
dig leven, ondanks zijn aanzienlijk in
komen. Hij heeft jarenlang in Parijs
gewoond nabij het Bois de Vincennes.
Hij kocht een kleine villa in Zuid-
Frankrijk, toen hij zeventig werd, zoals
vele zakenlieden, die stil gaan leven.
Hij was een forse man, breedgeschou
derd met heldere bruine ogen onder
borstelige wenkbrauwen. Hij is maai
ééns in zijn leven gefotografeerd. Hij
at en dronk zeer matig en rookte wei
nig. Meer dan twintig jaar ls hij we
duwnaar geweest, en hij was erg ge
steld op zijn gezin, betaalde zelf de
opvoeding van zijn zeven kleinkinderen.
OM NOG EVEN op die foto terug
te komen: die is enkele jaren geleden
stiekum genomen door een familielid.
Zijn zoons mochten hem nooit fotogra
feren. Van tijd tot tijd kwam de dorps
fotograaf op bezoek en dan moest de
gehele familie er aan geloven, maar de
oude man zelf bleef altijd aan de kant
staan. Hij is stellig de minst gefotogra
feerde koning ter wereld.
De buren van Cheroux hebben nooit
geweten wat hun oude vriend deed
voordat hij zich uit zaken terugtrok.
Zij vonden hem net een oude en arme
philosoof. Nu, arm was hij zeker niet
wellicht rjjker dan de bewoners van
St. Pierre, die nu nog schouderophalend
over hem vertellen. Maar zij hadden
gelijk als zij hem een philosoof noem
den. Het verschil tussen hem en zijn
academische collega's was dat hij zich
voor zijn filosofie behoorlijk liet be
talen.
WIL MEN ZICH een scherp-omrand
beeld vormen van de moeilijkheden,
waarmee de wetenschap en heel de
oliewinning nog worstelt, luister dan
naar deze uitspraak van dr. Oudt: „De
moderne techniek heeft enorme vorde
ringen gemaakt, in het bijzonder op
geo-physisch terrein. Niettemin blijft
het voor de olie-industrie nog uiterst
moeilijk de juiste plaats te vinden voor
het verrichten van proefboringen. In
dien van de tien proefboringen één
met succes wordt bekroond, kan men
bepaald spreken van een „succes".
In wezen bestaat er, qua techniek,
geen al te groot verschil tussen het ver
richten van boringen te land of ter zee.
Het is het menselijk element en niet
te vergeten de elementen van weer en
wind die de winningstechniek verder
beïnvloeden.
Vier methoden worden voornamelijk
legepast. De meest gebruikelijke is de
„seismische" waaromtrent hieron-
meer. Deze komt neer op het meten
Van de gevolgen van ontploffingen ter
hoogte van de vermeende oliebron en
het daaruit afleiden van conclusies
omtrent olie-voorraden. Een tweede
methode geldt het meten van de ver
snelling van de zwaartekracht, die be-
invloed wordt door de structuur van de
betrokken formatie. Er bestaat voorts
nog een „magnetische" methode, waar
door abnormaliteiten in de bodem-for
matie worden gemeten en deze metin
gen worden „vertaald" in termen van
gunstige structuur. Tenslotte kent men
de foto-geologische methode van lucht-
verkenning, (luchtkartering) als ook
lenigmaal in Nieuw-Guinea is toege-
last.
„OLIE", PHILOSOFEERT dr Oudt,
„ls geen oogst die je kunt kweken en
daarna binnenhalen. Er bestaat maar
een beperkte hoeveelheid olie. Het is
wel zo dat men jaar na jaar méér
nieuwe olievelden heeft ontdekt dan er
oude uitgeput raakten. Toch wordt het
Vinden van nieuwe olievoorraden steeds
moeilijker. Wat echter in het geheel
niet wil zeggen, dat ik verwacht, dat
er in onze generatie ooit een tekort aan
olie zal bestaan".
Bij het verrichten van olie-onderzoek
elk geoloog of physicus zal het er-
tennen speelt het geluk ook een be-
mgrijke rol. De grondslag van heel
de op milliarden dollars geschatte Ame
rikaanse olie-industrie is immers het
lassieke relaas van de onbekende
avonturier, die in onherbergzame stre
len zijn eerste oliebron wilde aanbo
ten. Moeizaam baande zij zich, met zijn
log primitieve boor-apparatuur een
'eg door streken, waar van een ver-
:eersnet geen sprake was. Geologische
hulpmiddelen had hij niet. Eindelijk
[wam hij op een punt terecht, waar
TOEN HET AMERIKAANSE Con
gres kortgeleden een wetsvoorstel
aannam, waarbij de exploitatie
rechten van de olie in de z.g.
„tidelands" aan de afzonderlijke
staten werden teruggegeven, had
dit tot gevolg dat de olie-winning
in de Golf van Mexico met grote
kracht werd voortgezet. In het
nevenstaande artikel zet onze cor
respondent, naar aanleiding van een
interview met een geophysicus van
Nederlandse afkomst, Dr Oudt, de
betekenis van deze belangrijke olie
reserves uiteen en vertelt hjj een
en ander over de moeilijkheden die
bij de exploratie en exploitatie er
van optreden.
hij niet verder kon. Dikke, vette mod
der zoog alles in zich vast. Teneinde
raad besloot hij daar zijn eerste poging
te wagen. Hij boorde prompt een rijk
olieveld aan
Het risico is, dank zij een hoge mate
van wetenschappelijk onderzoek, thans
wel zeer aanzienlijk verminderd. Maar
nederige mannen der wetenschap er-
DR F. W. OUDT
10% is succes
kennen, dat Vrouwe Fortuna, die voor
de pioniers van weleer van zo groot
belang was, ook thans nog een grote
rol speelt.
Dit geldt niet alleen voor het vinden
van de plek waar men besluit te boren;
het is evenzeer van toepassing op de
reeksen voorbereidende werkzaamhe
den, die moeten uitwijzen of het wel
raadzaam is 500.000 tot 1.000.000
aan een proefboring te spenderen.
EEN TYPISCH VOORBEELD van
zo'n samenloop van omstandigheden
deed zich o.a. voor in de moeraslanden
