De wedstrijdformule is gericht
tegen superieure klimmers
Drobny's laatste kans ging teloor
ivo rol
Joris v.d.Bergh tengevolge
van hartaanval overleden
DN 2243
paspoort
ZESTIEN lastige cols werden
van programma geschrapt
Een finale NIELSEN-SEIXAS
Om het geluk van Peter
DE RONDE VAN FRANKRIJK 1953
ulerie
t. Pancras
3NTE KOOPT
al voor f 1.
Veemster
De cracks krijgen nu
meer concurrentie
Van Cauter (B) won Ronde
van twaalf kantons
JOHN van ECK trad uit
sportcommissie KNWU
Pints Pam, Pom en de wonderlamp
WIMBLEDON-KAMPIOENSCHAPPEN
Een drama van verloren
illusies
door Kitty Lessels
Radioprogramma
DONDERDAG 2 JULI 1953
(Advertentie. Ing. Med.)
VERLOREN", riep de
Hesta, Crans en Co, toen
eriegerucliten in Noord,
ergekomen was, de stand
ie schok getroffen staan,
ijn binnenzakken. Toen,
in zijn handen en toonde
laar, waardoor deze ech.
i te zijn. Integendeel, op
i zijn gewonnen „klant'1
Europa" en dat bij het
leek te zijn.
en hier een kleine primeur
irie," zei hij geanimeerd en
odel van een super-Connie,
t eerste type Maandagmitl.
tnd arriveerde, in zijn har.d.
komen deze modellen pas
later „los", maar ditmaal
in geslaagd om het eerste
in Nederland op de Alk.
ierie te vertonen,
dure dingetjes. Deze „Co.
die de BOA op zijn lange
[ebruikt, is van hout ge,
ost niet minder dan twee,
Iden.
doen" het dan ook...."
Heel Taal 1
Ie tweede Braderiedag weer
eerd kon worden was, dat
over het algemeen stroef
zijn hoofdzakelijk de tex-
bij de Braderie het meeste
bben en dan hoofdzakelijk
irie kleinvakartikelen.
mrkopen van een ball-point
kost veel moeite,
n goeie?" vroeg de klant,
d mijnheer, kijkt u maar,"
de winkelier en demonteer.
itenteerd?"
was het antwoord.
Ie kleur niet zo mooi."
ik nog andere kleuren. Hief
'liceerde de geduldige ver-
als-ie nou eens uitgeschre'.
u een nieuwe vulling ko-
nu eens stuk gaat?"
r ging van z'n ene been op
taan, telde tot vijf, haalde
in bleef beminnelijk. „Dan
rem voor u?" zei hij vrien-
ur?"
:kige en overtuigde koper
minuten later met een knal-
tift verder de Braderie op.
n zijn niet altijd zo, hoor,"
igde de standhouder zijn
mt als je een beetje staat
ren dan heb je je spullen
iet uitdelen en vliegen ze
dat mag ook wel. .Het 's
d met de tijd om je on-
t te halen...."
*AS. In een korte raadt
die nauwelijks een üjj
de gemeenteraad van -
nsdagavond het besluit, 1*
en gymnastieklokaal ra
Ier bijzondere school te
erfpachtsom van f 1, DO»
tie is het mogelijk het w
algemene nutte gebru»
emeentewege te laten
de vacature van geme01]
irerd met 6 tegen 4 ste»
d (de heer Duis was
afwezig) de architect,';
Jr. uit Heiloo. Twee 'j
rden blanco uitgebrat?
'k der geloofsbrieven
t dat tot toelating
en raadsleden werd bes"
ttplosie cp fort
e Jisperweg
Idag te ongeveer half d'1
ploffing plaats op het t(
militaire fort aan de J'sPe
i de omwonenden vvor
s diverse projectielen
gemaakt. Waarschijn^
e werkzaamheden een
gehad welke tot Seï°
veer 35 ruiten van 1,3
elen sprongen. Ook
nnen van de dirhtsbijS
aoest het ontgelden.
'gerlijke stand
an Foppe. zoon vat]\J-
A. Koole. Cathaf")
W. Prins en yan
- Simon Cornelis. zoo» j
Oudeians. Klaas,
n H. Weiiman,
'd: Cornelis Albert
jaar en Jantje Prin
(Van een speciale verslaggever).
J)E RONDE VAN FRANKRIJK is ditmaal, èn wat de duur èn wat de
totale afstand betreft, korter dan in voorgaande jaren. En ze telt
lang niet zoveel lastige cols. Vergeleken bij 1952 zijn zestien min of
meer vervaarlijke klimpartijen vervallen, waartegenover staat dat de
Vars, de Izoard en de Lautaret weer in bet route-schema zijn opge
nomen. De Tour is dus minder zwaar geworden, wat nog niet betekent
dat de strijd om de zege een minder fel karakter zal krijgen, eerder
geldt het tegendeel. Maar het schema ziet er ontegenzeggelijk minder
geducht uit. Sommigen hebben destijds, met een knipoogje, onmiddel
lijk verklaard dat deze Tour op maat gesneden was voor een Louison
Bobet, mits in goede vorm. En er is ook gesproken van een anti-Coppi
Tour, van een wedstrijdformule die aan de overmacht van de klimmers
par excellence, van de „adelaars" van Alpen en Pyreneeën, een eind
moest maken.
DE FORMULE van de Tour.... Hier
raken we het punt aan dat de organisa
toren van de Ronde altijd de meeste
zorgen heeft gebaard, en immer baren
zal. Er is immers, behalve de strijd
tussen de renners onderling, ook altijd
nog een worsteling tussen de organisa
toren die een kleurige, heftige, bewo
gen course van start tot finish ver
langen, en de renners en bloc die, hoe
gebrand ook op successen, toch altijd
geneigd zijn om het succes langs de
weg van de minste weerstand te ver
krijgen, afgezien nog van de bijkans
onvermijdelijke combines. Hoe heeft in
zijn tijd Henri Desgrange, de Vader
van de Tour, niet gevochten tegen de
„dode" etappes, tegen de langdurige
adempauzen waarin van strijd geen
sprake was. Het is zelfs gebeurd dat hij
de renners met tussenpozen liet starten,
zodat elke etappe eeij soort van tijdrit
werd, en de onzekerheid van de eigen
positie ten opzichte van die van de con
currenten, tot aanwakkering van de
strijdlust moest dienen. Dit experiment
had geen succes, en het was fnuikend
voor de belangstelling van het publiek
langs de weg dat geen oog kreeg op het
verloop van de strijd.
Zo werd de Tour-formule telkens
weer gewijzigd, al zochten noch Des
grange noch Goddet naar een voor alle
Jijden geldende ideale formule._ Want
'een dergelijke formule bestaat niet voor
een zo langdurige en gecompliceerde
wedstrijd als de Tour. De formule zal
elk jaar min of meer ingrijpend veran
derd moeten worden al naar gelang de
varierende omstandigheden dit nood
zakelijk maken. En het enige wat God
det hopen kan is dat de voor een be
paald jaar gekozen formule het ideaal
zal benaderen. Zekerheid vooraf heeft
hij nooit omdat de omstandigheden to
taal kunnen veranderen in de tijd die
tussen de opstelling van de formule en
het verrijden van de Tour verstrijkt.
EEN ANTI-COPPI Tou in 1953?....
Men mag, ook nu Coppi niet meedoet,
de term gebruiken, maar met zeker
voorbehoud. De zaak staat namelijk
vooral niet zo dat het chauvinistische
overwegingen ziin waardoor Goddet
zich heeft laten leiden. De Tour is on
getwijfeld een wedstrijd waarmee gro
te nationale belangen, sportief en za
kelijk, nauw ziin verweven. Maar ze is
tevens een om zo te zeggen supra
nationaal gebeuren geworden waarin
het verlangen naar de Franse zege
niet de boventoon voert bij de organi
satoren. Wat zij eisen en nodig hebben
is een spannende, levendige en sportie
ve strijd die het publiek in Frankrijk
en daarbuiten voortdurend geboeid
houdt-
GODDET HEEFT, in het begin van
het jaar, duidelijk en onomwonden uit
een gezet wat hem voor ogen stond.
Het ging er om de macht van de supe
rieur enkeling (en) te beknotten. Hoe
moeilijker het parcours was. des te
duidelijker zou het krachtsverschil zich
doen gelden. De conclusie lag voor de
hand: het parcours moest gemakkelij
ker worden, en minder bergetappes tel
len waarin de super-cracks een al te
grote voorsprong op de anderen zou
den verwerven. De kleine elite mocht
niet al te zeer domineren over de gro
te „middenstand". Hiermede is ver
klaard waarom de Tour dit jaar zoveel
minder cols telt dan in 1952. Waarom
de .bergetappes aanmerkelijk^ korter zijn
geworden. Waarom slechts één tijdrit
inplaats van twee in het rooster is op
genomen. En waarom de tiidvergoe-
dingen in de bergen die Coppi in
-1952. vier minuten onJevaM}enU*T_ïiin.
vervallen, alhoewel het bergklassement
gehandhaafd blijft. De formule voor de
Tour stelt de organisatoren dus in
JA ZIJN IV UN ING TE DEN HAAG is gistermorgen op 71-jarige
leeftijd ten gevolge van een hartverlamming Nederlands meest be
kende sportjournalist, Joris van den Bergh, overleden. De overledene,
die vooral zeer geïnteresseerd was in de wielersport, heeft altijd ge
tracht de achtergronden van de sportprestaties te doorgronden. Dat
kwam vooral tot uitdrukking in zijn boek: „De mysterieuze krachten
in de sport" en het boek: „Temidden der kampioenen". Hij heeft voor
de wielersport baanbrekend werk verricht en hij ivas het die de Neder
landse wielrenners in de Tour de France heeft geïntroduceerd. Het is
jammer dat Joris van den Bergh niet de dag heeft mogen meemaken
dat voor het eerst in de geschiedenis een volledige Nederlandse ploeg
aan deze zwaarste aller etappewedstrijden zal deelnemen.
TORIS VAN DE BERGH, die als me-
J dewerker van talrijke bladen en pe
riodieken met vaardige en scherpe pen
menige polemiek voerde en vele malen
wantoestanden in de sport voor het
voetlicht sleepte, werd als journalist
en als mens door vriend en tegenstan
der gewaardeerd om de altijd eerlijke
en openlijke wijze, waarop hij de strijd
op het papier voerde. In Maart 1952,
kort nadat hij zijn 70e verjaardag had
gegierd, werd hij te Den Haag door de
vertegenwoordigers van de gehele Ne
derlandse wielerploeg in de Tour en de
pers gehuldigd met zijn 50-jarige ar
beid als sportjournalist. Zijn grootste
verdienste voor de Nederlandse sport
was zijn succesvolle strijd om een Ne
derlandse wielerploeg in de tour de
France te krijgen. Enkele jaren voor de
laatste wereldoorlog slaagde dit pogen
en onmiddellijk nam Joris van den
Bergh de leiding van de Nederlandse
ploeg in dat grootste wielerevenement
ter wereld op zich.
DE OVERLEDENE zette, nu dus ruim
51 jaar geleden, de eerste schreden
op het moeilijke pad der journalistiek
toen hij een artikeltje opzond aan de
redactie van het toenmalige wielerblad
„De Fiets". Hij was hiertoe gekomen
door het succes van zijn voetbalversla
gen en aardige stukjes in het gehecto-
grafeerde clubblaadje van het Haagse
voetbalclubje Concordia. Later keerde
Joris van den Bergh zich ren tijdlang
van de sportjournalistiek af om zich
meer op de kunst en de letterkunde te
werpen. In de „Nieuwe Courant", later
in het „Vaderland" schreef hij een se
rie schetsen onder de titel „Van beken
de personen en typen". Uit die tijd da
teren ook zijn levensliedjes, Waarvan
o.a. Pisuisse en Van Riemsdijk er enige
op hun repertoire hebben gehad. De
felle bestrijding, welke zijn artikel,
„Voetbal en Volksaard", destijds in de
„Sportkroniek" geplaatst, ondervond,
bracht hem tot de studie over de psy
chologie van de sport, waarvan het re
sultaat is neergelegd ln zijn boek „Te
midden der kampioenen". Weer later
schreef hij 'n eveneens veel besproken
artikel „Mentaltraining en concen'ra-
tie". Dit werd de essence voor ziin
tweede boek „Mysterieuze krachten in
de sport", waarin Karei Lotsy een be
langrijk slothoofdstuk schreef.
Op de dag, dat de Nederlandse ploeg
naar Straatsburg, de startplaats van de
Tour de France 1953, vertrekt, is Joris
van den Bergh overleden. Hij heeft de
eerste maal, dat een volledige Neder
landse equipe aan „de Tour" deelneemt,
niet mogen beleven.
staat een grote invloed uit te oefenen
op het karakter en het verloop van de
strijd. Ze vormt het vaste raam waar
binnen de strijd zich afspeelt. In wezen
is naar onze mening de zaak in sportief
opzicht volkomen in orde. Het staat
een organisator nu eenmaal vrij een
wedstrijd zo moeilijk of gemakkelijk
te maken als hij dat wenselijk acht. Hij
zou zelfs maar dan gooide hit ziin
eigen glazen in de bergetappes zo
talrijk en onmenselijk lastig kunnen
maken dat zelfs een Coppi of Koblet in
topvorm onder de last zou bezwijken.
Ditmaal heeft hij de voorkeur gegeven
aan een zo veel mogelijke nivellering
van de kansen, in de hoop dat niet het
zelfde zal gebeuren als in de laatste
Giro toen de grote heren Coppi en Ko
blet de course vrijwel doorlopend stil
legden om de strijd om de hegemonie
alleen in de Dolomieten-etappes samen
uit te vechten. Waarbij we de al dan
niet tussen Coppi en Koblet gemaakte
afspraken waaraan Coppi zich al dan
niet gehouden zou hebben, buiten be
schouwing willen laten.
OVERIGENS mag men de invloed
van de formule niet overschatten. Want
die is toch ook maar betrekkelijk. Toen
Goddet de formule voor 1952 opstelde
ging hij uit van de gedachte dat de
strijd tussen Coppi, Koblet en Louison
Bobet de hoofdschotel zou worden van
de Ronde. Maar Bobet, aan een morele
inzinking ten prooi, liet overwacht
verstek gaan. En Koblet zag, aan de
vooravond van de start, op dokters ad
vies eveneens van deelneming af. En
men kan zich voorstellen hoe het God
det te moede is geweest toen hij dezer
dagen vernam dat Coppi, wiens over
macht hij in de eerste plaats had wil
len breken, besloten had dit jaar niet
te storten! Het gold hier een van die
onvoorziene omstandigheden die een
streep kunnen halen door de bereke
ningen van de scherpzinnigste samen
stellers van de formules.
Maar al is de Tour dan ook minder
zwaar, en al doet Coppi niet mee wat
ieder spijten zal tenzij er te elfder
ure toch nog een compromis bereikt
wordt de strijd om de ereplaatsen
behoeft eremiet minder boeiend om te
worden.
MAUREEN CONNOLLY, die de
houdster is van de titel voor het
dames-enkelspel, in actie tijdens
de match tegen mej. VOLLMEK
uit Duitsland.
De vierde en laatste étappe van de
Ronde van de 12 Kantons van Luxem
burg naar Esch sur Alzette over een af
stand van 138 km werd gewonnen door
de Belg Van Cauter in 3 uur 44 min.
58 sec. Het klassement luidde verder:
*2 Gelhausen (Lux* 2) 3.45.37; 3 Volf
(Did) 3.47.32; 4 Loeder (Did) 3.49.09; 5
Baronheid (Bel.) z.t.; 6 Van den Brekel
(Ned.) z.t.; 7 L. Stevens (Ned.) z.t.; 11
Schoenmakers (Ned.) 3.51.45; 12 Van der
Weyde (Ned.) z.t. Het eindklassement
luidde: 1 Van Cauter (Belg.) 15.50.03; 2
Gelhausen (Lux. 2) 15.52.45; 3 Van den
Brekel (Ned.) 15.54-13; 4 L. Stevens (Ned.)
15.55.11; 8 Van der Weyde (Ned.) 16.03.08
11 Schoenmakers (Ned.) 16.11.11. Onze
landgenoot Fooy staakte de strijd.
In het eindklassement der ploegen be
zette Maastricht de eerste plaats met
47-52.32 vóór Luxemburg (48.08.36) en
Luxemburg 1 (48.26.25).
Met ingang van 1 Juli heeft de
secretaris van de sportcommissie van
de Koninklijke Nederlandse Wielren
Unie, de heer J. J. van Eek (Was
senaar), wegens zakelijke omstandig
heden zijn functie als zodanig moeten
neerleggen. Ook heeft de heer Van
Eek zich niet beschikbaar gesteld als
chef d'equipe voor de wereldkampioen
schappen wielrennen, welke volgende
maand in Zwitserland worden gehou
den.
Naar wij vernemen heeft Z.K.H.
Prins Bernhard het beschermheer
schap aanvaard van het waterpolo-
tornooi om de Trofeo Italia,
f -
56 Pim bekeek met een wanhopig ge
zicht het oude koperen lampje, dat me
vrouw Babbelgraag hem gegeven had.
„Wat moest hij daar nu mee begin-
ïen?" Hij durfde het niet eens aan
vriendjes te laten zien; die zouden hem
gewoon uitlachen. En Pom en Pam
hadden er ook al bitter weinig aan
dacht voor. „Oh, wat een mooie lamp",
riepen ze allebei beleefd, maar aan
hui. stemmen kon je duidelijk merken,
dat zij hun eigen cadeau veel mooier
vonden. „Kom Pim. laten we naar huis
gaan", riep Pom. „Ik wil Moeder dol
graag mijn nieuwe riem laten zien".
„En ik mijn zakmes!" voegde Pam er
aan toe. En ik mijn lamp", riep Pim,
terwijl hij een opgewekt gezicht pro
beerde te zetten. Hij gaf mevrouw Bab
belgraag een hand en bedankte haar
nogmaals voor het mooie cadeau. „Ja,
het komt echt uit het paleis van de
emir", vertelde deze. „Ik heb het zelf
gezien, dat eh", ze slikte haar zin ver
der in, want ze vond het toch wel een
beetje gek om te zeggen, dat zij zelf
gezien had, hoe het lampje uit het raam
werd gegooid! „Een emir is een soort
prins, zie je", beëindigde ze haar relaas.
„Ik ben er echt blij mee", jokte Pim en
mevrouw Babbelgraag knikte goedkeu
rend. „Ik heb je altijd al voor een ver
standige jongen aangezien", zei ze. „Jij
weet antiek tenminste naar waarde te
schatten". Het was maar goed, dat zij
niet het gemopper van Pim kon horen,
zodra de drie broertjes buiten waren.
„Wat heb ik aan dat ding?" mopperde
Pim. „Je kunt er niks mee doen
„Toch is het mooi, hoor", zei Pam troos
tend en begon toen weer uit te r.eiden
over zijn zakmes, waar van alles inzat:
een priem, een blikopener en 'n glas
snijder. „Ja, hou daar maar over op"
snauwd Pim. „Dót heb ik al tienmaal
gehoord". Pom en Pam keken elkaar
even aan. Ze begrepen best, dat Pim
niet erg te spreken was.
(Van onze tennismedewerker)
WIMBLEDON 1 Juli. Deze zo
vriendelijk schijnende grasbanen
van de All England Club zijn al te
vaak het décor van illusies, die ver
loren gaan. De hardste klap is van
daag aangekomen op het hoofd van de
ex-Tsjech en Egyptenaar Drobny. Wij
hebben U verteld hoe deze perfecte
speler na de kampioenschappen in Pa
rijs verklaarde, dat dit Wimbledon zijn
laatste kans zou zijn. Wij hebben het
drama van zijn partij tegen Patty on
der woorden trachten te brengen: 4
uur en 20 minuten geconcentreerd
tennis van het hoogste niveau; 93 ga
mes! In zijn volgende ronde tegen
Hartwig scheW'DYÖDh^ last van een
blessure te hebben. Hij trok zich uit
het herenUubbel met Patty terug, om
zich voor de single te sparen.
En daar kwam uit de gelederen van
de niet-geplaatst spelers de Deense stu
dent Nielsen naar voren: een prach
tige athleet met modern, fris, aanval
lend tennis; risico-nemend tennis, want
deze Nielsen had immers niets té ver
liezen. Niemand lette in het bijzonder
op deze speler, want hij zou er op een
bepaald ogenblik wel „uitgaan". Maar
Nielsen ging er niet uit. Ook niet tegen
Rosewall, die zogezegd dit Wim
bledon zou winnen. Integendeel: Rose
wall werd aan de kant gezet. En de
student uit het kleine Denemarken
merkte op wij hebben zijn woorden
weergegeven dat hij „Drobny ook
wel kon hebben". Zelfs al had deze
speler dan ook meer gedaan dan de
tenniswereld bij mogelijkheid van hem
kon verwachten .helemaal serieus na
men wij die worden niet. Zij deden aan
jeugdige overmoed denken.
Maar Drobny's laatste kans is van
daag op het eivolle centrecourt door
diezelfde Nielsen aan flarden geslagen:
in drie straight sets, zonder glorie. Het
was méér dan de ondergang van een
illusie, het was beslist een drama. Er
zullen wel geleerden komen, die gaan
zitten verklaren, dat deze Drobny de
oude niet was; dat Patty hem eigen
lijk heeft verslagen; dat Drobny op
nieuw zijn „moreel" niet in de hand
kon houden. Het mag allemaal ten
dele waar zijn: je moet dan toch nog
altijd van een dergelijke Drobny kun
nen winnen, dachten wij. Zonder glo
rie, zeiden wij, want Drobny kwam
weliswaar in de eerste set duidelijk
voor, hij sloeg in één game twee double
faults en op dat moment heeft, naar
ons voorkomt Nielsen zijn kans ge
zien. Het is daardoor uiteraard geen
grootse partij geworden. Het was mis
schien wel de tragiek van de overwin
ning van de jeugd op het koene stre
ven van een man, die ieder jaar een
jaar ouder worden dit tot in zijn bot
ten voelt. Drobny: tweemaal „runner
op", thans doorgedrongen tot de halve
finale na zware strijd en in het zicht
van de haven gestrand met 46, 36,
26. Begrijpt Ge, wat dat betekent?
Nielsen heeft zijn taak met koel ge
weld verricht. Zonder mededogen, eer
lijk, rechtuit en hij maakte korte met
ten. Daarmee is het tijdperk-Drobny
voorbij
De Australiër Rose heeft iverkelijk
alles, gedaan om: zijn land in de finale
te brengen. Toen hij tegen de Ameri
kaan Vic Seixas na verlies van de eer
ste set met 46, de tweede won met
1210 en ook de derde op zijn naam
bracht met 119, leek Seixas een ge
slagen man. Het was een vermoeide
Seixas, die aan de vierde set begon en
Rose rook als het ware de zege. Wij
weten niet of het overmoed is ge
weest, die veroorzaakte, dat Rose zijn
service herhaaldelijk „overhitte"
om dit anglicisme te gebruiken maar
een feit is, dat de Australiër ongeveer
15 double faults heeft geslagen, het
geen in deze klasse niet voorkomt.
Seixas veerde op, toen hij de vierde
set had gewonnen. Iin de vijfde set begon
Seixas met de service van Rose te win
nen, maar hij verloor daarop de zijne.
(11). Het verloop was toen: 21,
22 en daarna in de vijfde game (ser
vice Rose) 0—15, 0—30, 0—40, 15—40,
30—40 en op dit gamepoint zulk een
schitterende backhandpasseerslag van
Seixas, dat Rose volkomen op zijn ver
keerde voet bleef staan. 23, 24, 34,
35. Service Rose: 015, double fault
030, 1530, 3030, 3040 (matchpoint,
scherpe cross-volleye van Rose) 40—40,
voordeel Rose (vcrlleye), 4040 (smash
Seixas), voordeel Rose, 4040 (smash
Seixas), voordeel Rose (haarscherpe
stopvolleye naar de zijlijn), 40—40 (top
spin drive „on the run" van Seixas
naar de hoek), voordeel Seixas (tweede
matchpoint door een schitterende vol-
leye), set en match door een vlijm
scherpe volleye van schouderhoogte in
46.
Haar stem zonk weg toen mevrouw
Garron plotseling opstond. Zij aarzelde,
maar zij kon niet meer terug, want de
weg was versperd door haar eigen aan
tijgingen. Er was geen terugtrekken
mogelijk. Zelfs als zij er alleen maar
in slaagde^ zichzelf te kleineren en de
vijandigheid van deze vrouw te doen
veranderen in werkelijke afkeer, was
er geen terugtrekken -mogelijk.
Maar zij was ook niet van de soort,
die terugtrekt; haar innerlijke kracht
in de waarheid was daarvoor te on
overwinnelijk. Zij had van Peter een
haar toevertrouwd pand gemaakt en iot
het einde toe zou zij zijn wezen ver
dedigen, tegenover de ongevoeligheid
van Beatrice.
Zij kreeg haar stem terug. Als een
voortsnellende rivier, stroomde dat
hartstochtelijke, doelloze pleit voort,
kwai-i tot aan de sluisdeuren van Pa
tricia Garron's vooringenomenheid en
vermocht niet daar doorheen te bre
ken.
„U heeft toch zeker wel gezien noe
Peter veranderd is? Hij is tè stil, tè zoet,
Een baby moet niet zo zoet zijn, dat is
niet natuurlijk, dat is niet gezond. Hij
wordt veel te strak gehouden en angstig
gemaakt, hij is zelfs bang om te huilen.
Ik heb al littekens op zijn armpjes ge-
ve.-.den en de blauwe plekken van
knokkels op zijn gezichtje maar wat
nog overtuigender is èn ondraaglijk
is de veel te ouwelijke uitdrukking
in zijn oogjes, 't bewustzijn van angst.
Mevrouw Garron." zij sprak wanhopig
heftig, „Peter wordt gewoon bang pp
maakt; kunt u dat niet zien ziet u da'
niet?"
..Bang gemaakt?" zei Patricia boos,
een vreemde, toenemende boosheid, die
tot in elk hoekje van haar wezen door
drong. Zij herhaalde: „Bang gemaakt?"
en gaf er de betekenis aan niet van ae
gemene vernietiging door Beatrice van
het wezen van een kind, maar de var-
ei 'ven, zwart makende boosaardigheid
van Lynne Carrick. Zij kwam op Lynne
toe, zó buiten zichzelf, dat dat kwet
sende tweede-ik haar weer geheel in
zijn macht had. Haar toon was vol min
achting: „Gelooft u nu werkelijk dat,
door Beatrice te bekladden, u uzelf een
welkome of blijvende gast in mijn huis
maakt? Toen u Peter naar ons toe
bracht, waren wij u dankbaar. Ik
vroeg u te willen blijven, totdat hij ons
zou leren kennen. Nu kent hij ons in
derdaad heel goed. Maar 'misschien
schikt het u niet dat hij gelukkig is
en zich gewend heeft? Is dit niet de
dat niet uit bij uw plannen en ambi
ties voor de toekomst? Is dit niet de
eigenlijke oorzaak van deze verborgen
aanval?"
't Was duidelijk dat zij sprak, den
kende aan Bryce; en de gevolgtrekking
die als goed gemikte steen viel, ver
splinterde de doorzichtige kelk van
Lynne's trots. Haar mond werd dode
lijk bleek toen zij in protest zei: „Ik
geloof, mevrouw Garron, dat u 't feit
van mijn verloving vergeten bent".
„Integendeel", was 't kwetsende ant
woord van Patricia, die zichzelf niet
was, ,.'t schijnt, dat u dat zelf vergeten
hebt".
't Was haar genadestoot en zij brak
de woordenstrijd af, lerwijl zij zich
haastte de kamer te verlaten. Zich, zon
der twijfel, naar Beatrice spoedend,
a wie alles onmiddellijk overge
briefd moest worden, in 't. bijzon-W
haar cicen glorievolle en overwinnende
verdediging.
Lynne stond doodstil, nadat de deur
dicht viel, wetende dat dat woedende
vertrek haar weerhouden had om de
laatste verdachtmaking tegen Beatri
ce's heiligheid te onthullen: de open
baring van het geval met de sigaretten
doos. Er was iets als ironie in dat feit.
Hoewel, aan de andere kant, niets zou
nog meer haar uiteindelijk doel in de
Casa Garron hebben teniet gedaan, dan
d„ openlijke, onbewijsbare ver'-laring:
„Beatrice kan lopen".
Niet, dat haar verblijf 'hier veel
langer zou duren!, Zij zag onverschillig
't feit onder ogen dat, wat haar verblijf
in de Casa betrof, zij zelfmoo. had
gepleegd.
Zij maakte zich geen illusies over
't resultaat van dit incident. Er zou
een terugslag komen. Vroeger of later
zou Beatrice antwoorden en als dat
antwoord kwam zou het geen overrom
peling zijn en zij mocht niet ongepre-
pareerd wezen.
Tot dan, hoewel haar hart was als
een schijf, doorboord met trillende pij
len, zou zij blijven. Het zou kunnen
zi,jn, dat zü de bewijzen zou vinden, die
zij nodig had. De onweerlegbare bewij
zen, onder welks hamerslagen het gip
sen voetstuk van Beatrice tot stof zou
vergaan.
Er volgden drie onverdraaglijke da
gen. Bryce, die voor zaken naar Cuba
gevlogen en wiens terugkomst onbe
kend was, wist niets van die sneller
wordende onderstromingen, noch hoe
dikwijls, in de eenzaamheid van de
flonkerende nachten, haar liefde hui
verend aan. Philip Mallard ontvlood en
hem volgde naar zijn hotel in Havana.
Na Beatrice's voortreffelijkheid te
hebben uitgedaagd, verwachtte Lynne
de vanzelfsprekende tegenstoot. Die
kwam eerder, dan zii verwachtte en die
was zo verpletterend, dat zii een ogen
blik niet wist wat te doen.
Op de derde avond, halverwege het
diner, keerde Charles Garron, een man
van weinig woorden en zonder ooit zelfs
een poging tot toenadering, zich tot
haar net zo hoffelijk alsof hü het olie-
en azijnstel had aangeboden en zeide:
„Ik heb uw terugreis in orde gemaakt,
juffrouw Carrick. De rederij liet mij
vanmiddag weten, dat er een eerste
klas luxe hut te krijgen was op de Al-
mantare, blijkbaar was die afgezegd
door een passagier, die verhinderd was
af te reizen. De boot vertrekt Dinsdag
van Colombe en U heeft dus nog twee
dagen om alles in orde te maken. Ik
denk" voegde hij eraan toe; in het ge
heel niet blind voor het verstrakken
van haar lippen, „dat u uw hut heel
goed in orde en het eten werkelijk bij
zonder zult vinden".
,,'t Eten", zei Lynne en glimlachte;
en Garron, die ondoorgrondelijkheid
b-oefend had alsof het een weten
schap was, liet enige verwarring op
zijn gezicht zien. „Wij in Engeland
hebben geleerd lekker eten te waar
deren, maar niet in zulk een mate
dat 't het voornaamste in het leven
is". En zij keek neer op haar bord,
waarop een half opgegeten portie ge
braden schildpad lag.
In een ondeelbaar ogenblik had zij
een bijna bedrieglijk evenwicht her
vonden „Dus ik word teruggezon
den, als onbestelbaar poststuk?"
Zij trok een fijngetekende wenk
brauw op en haar lachen verspreidde
zich als een zacht, verwarring schep
pend geluid door de eetkamer. Zelf?,
indien zij haar gedachten onder een
microscoop hadden bekeken, hadden
zij daarin haar bittere vernedering
niet kunnen ontdekken, zo veilig was
die opgeborgen. „En als spoedbestel
ling?"
uioV hief haar hoofd °P en liet haar
blikken op mevrouw Garron rusten
wier gezicht ongewoon bleek zag!
Toen keek ze naar Beatrice, wier uit
drukking zoa' altijd die van een bij
belse schildering was.
de backhandhoek van de lefthander
Rose neergesabeld). (64, 1012, 9
11, 64, 6—3).
Wat gaat Nielsen nu tegen Seixas
doen? Seixas is eveneens een koele,
maar uitermate sympathieke speler. Hij
is wat ouder dan Nielsen. Zou het geen
wonder zijn, indien een Europeaan
Wimbledon zou winnen; deze tot nu toe
louter Amerikaans/Australische zaak?
Van het dubbelfront het nieuws, dat
Connolly en Rose werden verslagen
door Pat Ward en Worthington. Maar
wat zou op dit Wimbledon gewichtiger
zijn dan de opschietende ster van Niel
sen en de vallende van Drobny. Poor
white man!
(Advertentie. Ing. Med.)
VRIJDAG 3 JULI
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO
7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30
Gram. 7.45 Morgengebed en Liturgische
kalender. 8.00 Nieuws en weerberichten.
8.15 Gram. 9.00 Voor de vrouw. 9.35
Gram. 10.00 Klein Vrouwenkoor. 10.10
Symphonette Orkest en vocaal kwartet.
10.30 Gram. 11.00 Voor de zieken. 11.40
Radio Philharmonisch Orkest. 12.00 An
gelus. 12.03 Gram. 12.30 Land en Tuin-
bouwmededelingen. 12.33 Gevar. muziek.
12-55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Ka
tholiek nieuws. 13.20 Actualiteiten. 13.25
Pianoduo. 13.45 Voor de vrouw. 14.00
Symph. Orkest. 15.00 Schoolradio. 15-30
Grgm. (Tussen 16.00 en 17.00 Ronde v.
Frankrijk). 16.00 Voor de zieken. 17.00
Voor de jeugd. 17.15 Kinderkoor. (Gramo-
foon-intermezzo.) 17.40 Metropole Orkest
en solist. 18.05 Gram. 18.10 Intern, ten
niskampioen Wimbledon. 18.20 Gram.
18.30 Gevar. muziek. 18.52 Actualiteiten.
19.00 Nieuws. 19.10 Regeringsuitzending:
„verklaring en Toelichting". 19.30 Gram.
20.25 De gewone man. 20.30 Gelderse Or
kest Vereniging en koor. (In dé pauze:
Reportage). 21.15 „Festival of tranendal",
causerie. 21.30 Luchtmachtkapel. (In de
pauze: „Vleugels boven Nederland", klank
beeld). 22.20 Ronde v. Frankrijk. 22.30
Gevar. muziek. 22.45 „Ik geloof in ene,
heilige, katholieke kerk", causerie 23.00
Nieuws. 23.15—24.00 Gram.muzlek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA
22 40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00
Nieuws. 7.13 Gram. 8.00 Nieuws en weer
berichten. 8.18 Gram. 8.45 Voor de huis
vrouw. 9.00 Gym. 9-10 Gram. 9.35 Water
standen. 9.40 Voor de kleuters. 10.00
„Thuis", causerie. 10.05 Morgenwijding.
10.20 Orgelspel. 10.50 Voordracht. 11.10
Holland Festival: Kamerkoor en Philhar
monisch Sextet. 12.00 Lichte muziek. 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12 33
Sport en prognose. 12.55 Gram. 13.00
Nieuws. 13.15 Mededelingen of gram. 13 20
Dansmuziek. 14.00 Kookpraatje. 14 20
Pianoduo. 14.50 Voordracht met muziek.
15.10 Fluit en piano. 15.30 Gram. 16.00
Gram. 16.30 Muzikale causerie. 17.10 Voor
de jeugd. 17.40 Roemeens Orkest. 18 00
Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 „Een beeld
ya" i°"g® strijd, de Jeugdorganisatie van
het N.V.V., vraaggesprek. 19.00 Meisjes
koor. 19.15 Radio-reiswijzer. 19.30 Repor
tage. 19.45 „Op bezoek bij anderen". 20.00
Nieuws. 20.05 Boekbespreking. 20.15 Zang
rü ,,fian°' 20,30 "De verenigde Naties".
„Aanpassing", causerie. 21.00 Uit
lopers van de Parnassus". 21.35 Holland
Festival 1953 Residentie-Orkest, koor en
22,00 Buitenlands overzicht. 22.15
strijkorkest. 22.40 „Vandaag", causerie.
22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15—
24.00 Radio Philharmonisch Orkest
Televisie-programma. VARA. 2015—
2i.45: 1. .Actualiteiten; 2. „Emperor Jo
nes TV-spel.
He» neusje van de zalm...
En niet duurder dan andere.
lAavertentle, ing. Med.)
