>1
BERGER BAD COURANT
Max Woiski begon zijn carrièrel Parkeren
als... belastingambtenaar
„Bergensche
Kunsthandel"
Strandimpressies
Het getij in de
komende week
Rubb
DEMOLENKROCHT
w///mk
FESïi'S IMWMfAP
40 cent
DE ALKMAARSCHE COURANT
,,Je moet de mensen een stuk
speelgoed in handen geven
Flageolet gaf hem
roem en bekendheid
N
m
Z
De „Julius Rutgers" is
vlot gesleept
BESOMMINGEN IJMUIDEN
DE RUSTENDE JAGER"
Dinsdag 14 Julia s het 2e WIJNFEEST
Een bezoek
aan de
is een attractie
voor gast en inwonei
In Pesie s Natuurbad het gezelligst
>,DE VIJZEL" UW DROGIST
'3&jdbGt2rL
F. G, VRASDONK,
J. GROSZ,
A. C. SEEWALD ZN.
ARTISTEN-PENSION „LA MARIPOSA"
DAGSCHOTELS f2.75
Tot vanavond bij Ome Henk
aan de Bar- Ruïne'aan 2, Bergen
TENNISPARK
Adverteert in de Berger Bad Courant
WEKELIJKSE ZOMERBIJLAGE VAN
Onze minne badaap:
nmmrn
B
door een PERMANENT von
B.G.DOBBEN
DAMES KA»PPER
Dorpsstraat 21 Bergen N. H.
Tel. K 2206- 2246
Ilit alle delen van de wereld zijn
gegadigden naar Neiv York ge
komen om de strijd aan te bin
den om de titel „Miss Universe".
Enkele van deze meisjes lieten
zich fotograferen bij het Vrij
heidsbeeld.
Het Duitse schip „Julius Rutgers"
(854 ton), dat in de stormnacht van 31
Januari op 1 Februari, op het strand
bij Noordwijk aan Zee werd gedreven,
is vannacht Om half drie door twee
IJmuidense sleepboten vlotgetrokken.
Het schip, dat met teer geladen onder
weg was naar Antwerpen, wordt naar
IJmuiden gesleept, waar het in de ber
gingshaven een onderzoek zal onder
gaan.
'k Heb Alkmaar eens rustig de kaasstad gelaten,
Met grachten en pleinen en stegen en straten,
Met asfalt en tegels, met klinkers en keien,
Om mij aan het strand óók een keer te vermeien.
Nu kan mij het strand op de dag niet bekoren,
Omdat alle rust dan ook daar gaat verloren,
Maar als plots je vrouw zegt: „Kom, mannie, ive gaan!"
Dan kan je die aandrang niet heel lang weerstaan.
Dus zeul je maar mee en benut je die uren
Met zonnen en zwemmen, met ballen en turen.
Ik schreef reeds, voor rust hoeft men dan niet te komen,
Want ook daar wordt van alles en nog wat vernomen.
Een man in een kuil zat zijn vrouw in d'r haren
Omdat hij, (was 't haar schuld?) zo'n last had van blaren.
Dan u'aren twee (dames!) dusdanig aan 't kijven,
Dat ik dit maar niet in mijn lied zal beschrijven.
Maar óók tras er z o n en heus niet zo'n klein beetje,
'fc Zag spartelend kroost in een soort binnenzeetje.
'k Zag dames, zo rood als een kreeft die gekookt is
En anderen bruin als een poon die gerookt is.
'k Zag oma,s op jaren, die baadden nog pootje,
En Ganhi's en Faroeks bijkans in hun blootje.
En iedereen liep met een bril te flaneren.
('t Is mij zó reed somber genoeg, mijne heren.)
Genoot van de wind en een zanderig broodje,
Van zon en van zee en een zelf gedraaid strootje.
En toen ik iveer thuis ktvam. toen had ik wal blaren
En zand in mijn kiezen. m,n oren en haren
JABSON
In Bergen aan Zee zal het geduren
de de komende week volgens onder
staande tabel hoo^ en laag water
zijn: Zaterdag 11 Juli hoog water 3.52
en 16.23, laag water 21.52 en 10.23;
Zondag 12 Juli hoog 4.35 en 17.03,
laag 23.50 en 12^14; Woensdag 15 Juli
hoog 5.15 en 17.39, laag 23.15 en 11.39;
Dinsdag 14 Juli hoog 5.50 en 18.14,
laag 23.50 en 12.15; Woensdag 15 Juli
hoog 6.24 en 18.46, laag 0.24 en 12.46;
Donderdag 16 Juli hoog 6.46 en 19.26,
laag 12.46 en 13.26; Vrijdag 17 Juli
hoog 7.30 en 19.52, laag 1.30 en 13.52.
De besommingen Van Donderdag 9
Juli zijn: Ro 53 f 23.200. De totale aan
voer bedroeg 1770 kisten. Prijzen
per kg: heilbot 3.453.15, gr tong 2.95
2.55, grm. tong 2.24—» 1.82, kim. tong
2.26—2.02, kl. tong I 2.14—1.90, kl. tong
II 1.77—1.43, tarbot I 3—2.60. Prij
zen per 50 kg: gr. schol 46, grm. schol
5748, kim. schol 46—43, kl. schol I
45—35, kl. schol rI 38—13, v.
ncnrCK| jg u|
Prijsdansen
trto Pim Yholen
Danseres Loiitha Fernandez
Stemming - Sfeer
Geopend van 20 uur2 uur 's nachts
WIJNEN vanaf I 3.25 per fles
Ook 's avonds
geopend tot lOu.
Het mooiste ir Nederland - Geopend van 7-21 uur
Uitsluitend bronwater - Aan de hoofdweg naar
Alkmaar - Bus stopt voor het bad - Prima
consumptie - Rustig zitje op het terras.
Vee/ keuze voor vacantie-adressen
doch
Dorpsstraat 18 - Bergen N.H. - Telef. 2383
GEEN KORTINGEN GEVEN WIJ
GEEN SCHUILNAMEN GEBRUIKEN WU
WORMERVEER ff TEL
Maar
het gehele Jaar
één prijs
één KWALITEIT
Agentschap BERGEN
Karei de Grootelaan 20 - Tel. 2.1.3.0
Agentschap HEILOO:
Kennemerstraatweg 307 - Tel. {.6.8.1
23-24 2.25
25—29 2.95
30—35 3.95
36-42 4.95
KERKSTRAAT 13 - BERGEN N.-H.
BERGEN N.H. BROEKBEEKLAAN 3
Telefoon 2168
Dagelijks CONCERT
Bar entertaining Jackson en Dave Petersen
Geopend tot 2 uur 's nachts
Vrij entrée Populaire prijzen
Heinekens Bieren
Oude Genever en Diverse Bitters
Kruisweg 14 Tel. K 2208-3834
BERGEN N.H.
Verhuur banen - Verkoop Sportartikelen
Tennisleraar aanwezig Racketreparatie
VRIJDAG 10 JULI 1953
BADINARE NECESSE EST
ELF IS HET GELUKSGETAL van Max Woiski. Hij werd geboren op 11 Februari 1911 's avonds om
11 uur in Paramaribo. Daar was bet, dat liij op een blikken fluitje van eeu dubbeltje zijn eerste muziek
maakte en daar zou hij na vele omzwervingen weer willen terugkeren. Tenminste, dat heeft bij altijd ge
dacht. Totdat hij in 1951 met vaeantie naar Bergen kwam en gevangen werd door de sfeer van deze
plaats. Het is geleidelijk aan gekomen. Eerst wilde Woiski bier een paar maanden werken, toen kwam
liij met de beer Nieuwendijk in contact en begon met liem zijn tweede La Cubana en thans heeft hij aan
de Bergerweg zijn eigen établissement. „Paramaribo trekt mij niet meer", bekent bij. „Ik ben er nadien
nog wel een paar keer geweest, maar liever slijt ik mijn laatste dagen in Bergen." Max Woiski heeft nog
grote plannen. Hij wil in Bergen een nieuw hotel stichten. „Grand hotel Paramaribo". „Maar dat katt
nog wel drie tot vijf jaar duren, vóórdat dit voornemen werkelijkheid wordt", zijn zijn eigen woorden.
ALLEREERST moet het nieuwe La
Cubana, dat nog slechts korte tijd
draait, meer levensvatbaarheid krij
gen. Max Woiski
toonde zich daar
over niet onge
rust. Een nieuwe
zaak vereist r.u
eenmaal altijd een
zekere aanloop
periode om be
kendheid te krij
gen en een vaste
kring van bezoe
kers te vormen.
Hij ondervindt in
„Rust Wat" mo
menteel de invloed
van het feit, dat
er in Bergen in
verhouding tot
andere jaren veel
minder gasten zijn
en dat maakt de start van „La Cuba
na" natuurlijk wat stroever dan hij
had gedacht. Hij is echter vol optimis
me voor de toekomst, vooral omdat
hij weet, dat de nog slechts korte tijd
geleden geopende muziek- en dans
zaal bij de bezoekers goed in de
smaak is gevallen.
Het is een bouwwerk, dat in alles
afwijkt van wat we op dit gebied in
Nederland gewend zijn. In de eerste
plaats de ronde vorm, in de tweede
plaats het interieur met de zware
door
J. DE BRUIN
houten balken en tenslotte het brede
uitzicht over de polders met aan de
horizon de golvende, grijsblauwe dui
nenrij. In deze omgeving speelt iedere
avond het dansorkest en wordt tel
kens wanneer daar aanleiding toe be
staat de beroemde lichtshow gegeven.
Max Woiski gaat daarbij van de stel
ling uit, dat alle mensen, die bij hem
komen om zich te vermaken, kinderen
zijn, die men een stukje speelgoed
moet geven. Hij zet ze een hoedje op,
geeft ze de maracca's in hun handen
en steekt de speciale verlichting aan.
Dat is het sein voor de pret.
Belastingambtenaar
SCHREVEN REEDS, dat Max
Woiski nog slechts een drumes
was toen hij al Westindische liedjes
aan zijn blikken fluitje ontlokte, maar
toch zag het begin van zijn loopbaan
er allerminst uit als die van een man
in de show-business. Integendeel. Na
de HBS te hebben doorlopen zou hij
voor arts studeren en toen hij daar
voor geen ambitie had, kwam hij te
recht op het kantoor van debelas
tingdienst. Hij meende hier een toe
komst te kunnen vinden doch kwam
al vrij spoedig tot de ontdekking, dat
hij het als ambtenaar nooit ver zou
schoppen. Een bezuinigingsmaatregel
bracht hem in 1936 op straat en aan
gezien Suriname hem in die jaren
weinig kon bieden besloot ex-belas
tingambtenaar Woiski zijn geluk in
Nederland te gaan beproeven. Hij stak
de grote plas over en waagde zich in
Holland aan een paar administratieve
functies. Niet dat hij daarin zijn ide
aal vond, maar omdat een lege maag
niet bepaald bevorderlijk is voor het
uitbroeden van grote toekomstplan
nen. In welke richting Max Woiski
die zou zoeken wist hij niet, totdat
hij in Den Haag in aanraking kwam
met twee Amerikanen, Willy Louis
en Fred Johnson, die hem op de fla
geolet hadden horen spelen en hem de
raad gaven zijn heil te zoeken in de
amusementsmuziek.
Muziek
J^IE RAAD heeft Max opgevolgd. Hij
speelde in diverse orkesten en or
kestjes als amateur en „semi-prof" en
luisterde heel wat bruiloften en par
tijtjes op met zijn flageolet.
Twee jaar na zijn komst in Neder
land vormde hij een eigen orkest en
in die tijd besloot hij definitief van
de muziek zijn beroep te maken. In
Parijs deed hij bij verschillende or
kesten de nodige ervaring op en toen
hij in 1940 in Nederland terugkwam
stichtte hij in de Amstelstraat zijn
eerste „La Cubana". Een zeer beschei
den inrichting, die hij in Mei 1942 ver
wisselde voor zijn etablissement in de
Lcidsestraat.
Daar lachte het succes hem toe. Hij
had de tijd mee en zijn naam kreeg
steeds meer bekendheid. Na de oorlog
hoorde men de naam van Max Wois
ki steeds weer voor de radio. Er wer
den gramofoonplaten gemaakt en ook
de televisiecamera's werden op zijn
orkest gericht.
In 1951 stak Woiski zijn voelhorens
uit naar Bergen, waar hij twee zo-
mer's in café Nieuwendijk speelde en
na veel beslommeringen en moeilijk
heden tot de stichting van het tweede
„La Cubana" aan de Bergerweg kwam.
„In Bergen wil ik mijn laatste jaren
doorbrengen", herhaalt hij voor ons.
In Suriname zou ik niet meer kunnen
aarden. Hier heb ik per slot van reke
ning mijn vrienden en kennissen en.
natuurlijk ook mijn vijanden. Voor
hen is het misschien jammer, dat ze
me hier vast en zeker nooit kwijt
zullen raken."
UET lijkt ons nog
al begrijpelijk,
dat strand en zee
bij mooi weer lok
ken. Ziet ze dan
gaan, de zeulende
zielepieten met za
nikende snuiter-
tjes. Per fiets, per
brommer, per Bel-
lo of bus en per
auto. In het alge
meen schijnt het
uit te komen, dat
de laatsten de eer
sten zijn. Niet in
dit geval. De auto
door
H. M. KOEMANS
Onze „taak" is niet eenvoudig
mobilisten behoren tot de uitzonderlijk
ongelukkigen, zodra zij Bergen aan Zee
naderen.
Nederland is een land van bordjes.
De buitenlander, die wij eens te gast
hadden, werd er stapelgek van. Wij
trouwens ook, want wij moesten in het
schone Frans proberen uit te leggen
wat die bordjes allemaal te betekenen
hadden. En al voel je je soms meester
op alle wapens, wij hadden op dat
ogenblik sterk het gevoel met twee
monden vol tanden te staan. Dat is al
beroerd genoeg.
Wij hadden toen want dat hebben
wij soms een slimme inval. Wij
merkten op, dat iemand in Nederland
niets mag; dat niemand in Nederland
iets mag, maar dat er hier en daar iets
overschiet wat wel mag.
Aan deze droevige ervaring worden
wij herinnerd, wanneer wij met de auto
Bergen aan Zee naderen. Dit badoord
heeft, laten we globaal zeggen, vijf en
twintig straten, wegem en pleinen. Er
slaan evenwel minstens vijfti borden,
dat parkeren verboden is. Er moet er
gens op een Bergens departement .een
duivelse geest zijn. die automobielen
haat. Je mag er hoogsten mee rijden,
maar neerzetten? Neen.
Ons prcbleem was, hoe je een auto
kunt laten rijden en tegelijkertijd
kunt zwemmen. Zelfs gemeentewerken
wist geen oplossing. Men zei. dat er
uitstekende parkeerplaatsen waren. Ziet
Ge, toen waren we waar we niet wilden
wezen. Op die parkeerplaatsen namel'.jk
staan nijvere bijen, die, terwijl zij een
papiertje achter je ruitenwisser druk
ken en daarmee het ding grondig ver
nielen, de andere hand ophouden en
zeggen: „Wilt u gelijk even afrekenen?
Het is 25 cent".
De eerste keer ligt het zilt van de
zee zó zout op je lippen, dat je dat
kwartje met blijde lach in het gemeen
telijke offerblok stopt. Maar zodra je
ingeburgerd bent en een strandhuisje
hebt gehuurd a raison van een half
maandsalaris u kent de ellende van
de middengroepen-met-auto voel je
ergens een kriebel bij je opkomen.
Tweemaal per dag naar het strand is
vijftig cent per dag. Dat is behalve
in Februari, maar dan is het bad nog
niet open vijftien gulden per maand.
En dat is het wat wij pertinent verdas
sen. Wij zijn ten slotte geen ezeltje
dek je. ezeltje strek je, al houden wij
van alles wat Bergen is.
Maar wij hebben er iets op gevonden.
Wij hebben onze auto neven een viila
geplaatst. Wij hebben er aangebeld en
een droef verhaal opgehangen over
indispositie. Toen werden wij vriende
lijk binnengelaten. Na enig, volkomen
nutteloos, oponthoud begaven wij ons
strandwaarts. Zonder papiertje en met
een ruitenwisser in working condition.
Dat liep best.
Wij hebben maar één zorg; in Ber
gen aan Zee staan geen dertig huizen^
waar je een auto vóór kunt zetten. En
indien dit wel het geval ware, zouden
wij geen dertig zielige verhaaltjes kun
nen bedenken. Zo gezond zien wjj Ct
wel uit, al zeggen wij het zelf.
