Kitty, - neem je geweer! Eenvoudig en sjiek MEISJE in rood jasje Kleine ijdeltuitjes SASKIA De expositie „Kind en Spel" roept herinneringen op JWEND1JK IOTE NOORD ij op tegen afdelingen )f Tapijten procent REREN? ED Historisch verhaal door GERTH van ZANTEN goed en lekkev 1**1 DOOR ZATERDAG 11 JULI 1953 luiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiia AG 19 JULI naar 3ROTE COURSE in Duindlgt Holland—België) e bij SLIJKERMAN, 284, Oude Niedorp, KAPITEIN, 421, Schagen. vamnmni 0.59 1.49 1.49 1.95 2.49 1975 1.95 7.95 17.90 18.90 9.90 2.49 r 2.49 1.95 5.90 49.50 24.90 46.90 24.90 9.75 29.75 49— 125— 2 fauteuils 349. onnen blijven Financierings in de„Vesta" VERPAKKING UIZING NAAR ?OED OEDELS. 2683 TWEEHONDERD EN VIJFTIG JAAR GELEDEN vond Kitty Ross uit Dublin Haar man terug in de vesting van Breda. Daar voor Ijad zij hem twaalf jaar lang moeten zoeken, had zich vermomd als man, gevochten als korporaal in het Britse leger van Mal- borough en ontberingen geleden, die alleen een vrouw met een uitzonderlijke wilskracht zou kunnen doorstaan. Zij verkeerde voortdurend in angst, dat men haar vermomming zou ontdekken, hoewel zij weinig aan haar uiterlijk had hoeven veranderen. Zij knipte ge woon het haar af, kocht een pruik, trok een costuum van haar man aan en toog ten oorlog! Waarom begon deze moeder van drie kinderen aan zo'n avontuurVier jaar lang was zij gelukkig getrouwd met Richard Welsh, die haar hielp in haar herberg. Zij ver wachtte haar derde kind, toen Richard op een kwade dag uitliep om een rekening te be talen, en verdween. Kitty Ross was niet te troosten. Zij zocht weken lang, maar toen zij hem nergens kon vinden, raakte zij ervan overtuigd dat hij met het geld op zak over vallen was. Een jaar later kwam er een brief, die de loop van haar leven zou wijzigen, en hoe! Het bericht was van Richard en het bleek dat zijn geheimzinnige verdwijning niets met een overval te maken had. Vlak bij huis had hij een vriend ontmoet, die in dienst was, en sa men hadden zij te diep in het glaasje gekeken. Richard was met hem meegegaan aan boord van zijn schip, dat juist zeilklaar lag, en nog voordat de heren geheel en al nuchter waren geworden, zaten zij al in Holland. De Engelsen vochten toen zij aan zij met de N derlanders tegen de Fransen (de Negenjarige Oorlog). Richard kon weinig anders doen was een beetje wantrouwend en teleurgesteld. Zij dan ook dienst nemen. Dit was al zijn twaalfde brief, schreef hij wanhopig. meende dat hij het Nederlandse meisje beloofd had haar te zullen trouwen, en ook al omdat zij de vroeg vrijspraak voor de beschermer van zijn doch- oorlog wilde uitvechten, bezwoer zij Richard haar ter en Kit kreeg gratie. De dochter was verliefder geheim niet wereldkundig te maken. Met tegenzin dan ooit en stelde Kit voor samen te vluchten, gaf hij toe. Nog twee jaar vocht zij door, tot een Slechts met de grootste moeite kon zij zich ten- wond aan haar rug een einde maakte aan de ver- slotte aan de attenties van het meisje onttrekken, momming. Kit trof hen samen aan Toen zij weer opknapte, was Kit een beroemdheid. Er was nu ook geen reden meer de band met Ri chard te verzwijgen en met vreugde stemde zjj toe in een 'tweede huwelijk'. Kit werd marke tentster in zijn regiment en kookte voor de of ficieren. Later, toen zij in Gent lagen, bracht het meisje uit Breda nog eens een bezoek aan Richard. Kit HET WERD VREDE. Kit, die zelf niet 'ontdekt' HET NIEUWS dat de 'knappe korporaal' in feite TCIT AAR7FTDE geen seconde Richard kon was, had haar man evenmin ontdekt, en het is te een vrouw was, bracht een sensatie teweeg. Gene- KIT AARZELDE geen seconae. menara kon terugkeerde naar Dublin Zii kon raa,s kwamen haar opzoeken en luisterden met niet naar haar komen dan moest zij naar hem gaan. H^verlddmB n e weerstaan haa? moeder' en kin- uitpuilende ogen naar haar levensgeschiedenis. En meteen kwam zij op het gewaagde plan om (te verleiding niet weerstaan naar moeaer en Kin soldaat te worden. Hoe zou je een militair beter feren op te zoeken maar toen die haar niet her- kunnen vinden dan zelf in dienst te gaan? benden besloot zij haar maskerade voort te zetten. De kinderen besteedde zij bij haar moeder uit. Als 'Christopher Welsh' vond zij werk, tot twee Nog geen veertien dagen later vocht zij als een van 3aa^ later haar wat.zlJ "J haar mémoires noemt de manschappen van koning Willem III tegen de - 'krijgszuchtige neigingen' opnieuw de overhand Fransen. Amper een week later werd zij getroffen kregen Amper had het nieuws van een nieuwe door een kogel. Zou dat het einde betekenen? Ge- oorlog haar bereikt, of Kit vocht weer in het leger lukkig kwam zij er af met een beenwond en zij van Malborough tegen de Fransen. Ook in deze slaagde, erin haar geheim te bewaren. Tijdens de Spaanse Successie-oorlog waren de Engelsen trof hen samen aan en stompte haar rivale een maanden, die zij herstellende achter het front door- bondgenoten van de Nederlanders en dank zij deze bloedneus. Zij genoot zo'n aanzien, dat haar man bracht, bereidde zij zich met een ijzeren discipline alliantie vond Kit haar man terug. een reprimande kreeg van zijn kolonel en dat het voor op de ontberingen en gevaren van de ko- In het jaar 1703 moest zij gevangenen bewaken Bredase meisje in het openbaar op een stoel werd mende veldtocht. Waarschijnlijk redde die zelf- in de vesting van Breda. Zij had een jaar lang rondgedraaid, tot zij er bewusteloos van raakte, controle haar kort daarna, toen zij, gevangen ge- bijna doorlopend frontdienst gedaan en menig hard In 1711 begon de fortuin te keren. Richard Welsh nomen door de Fransen, bijna alle kleren moest gevecht meegemaakt. Beladen met eerbewijzen was gesneuveld, haar tweede man, ook een militair, uittrekken. Niemand herkende echter de in lompen stuurde men haar naar Nederland om daar een aan verwondingen overleden. Tot overmaat van geklede gevangene als een vrouw en het gevaar welverdiende rust te genieten. Tien jaar geleden ramp verdronk in dat jaar haar voornaamste wel was voorlopig weer geweken, toen zij in groeps- was haar man verdwenen en misschien kan men doener, de Friese stadhouder Jan Willem Friso, verband tegen Franse militairen werd 'geruild'. haar vergeven, als zij de hoop had opgegeven die haar vele jaren geldelijk had gesteund. De Kit, of Christopher Welsh, zoals zij in dienst hem ooit nog eens te zien. Maar in Breda zou het oorlog ten einde, keerde zij terug naar Dublin heette, beleefde daarna de onaangename ervaring einde van die lange, moeizame weg komen. Op een en begon er opnieuw een herberg. Zij trouwde dat de dochter van een welgesteld burger op haar avond zag zij er een Hollands meisje snikkend in er nog een derde keer, maar dit huwelijk bezorgde verliefd werd. Tot overmaat van ramp was zij de armen vallen van een Engels militair, die ken- haar veel verdriet. tegenwoordig, toen een sergeant uit haar regiment nelijk juist van het front was teruggekeerd. Kit Langzaam maar zeker raakte Kit op het slechte dat meisje beledigde. Kit kon niet anders doen keek en keek, kon haar ogen niet geloven, maar pad. Zij beleefde nog vele avonturen,' die echter dan hem tot een duel uitdagen. De sergeant gaf was tenslotte zeker dat zij zich niet vergiste. Die weinig voor haar pleiten. Maar zelfs deze laatste daaraan gevolg en... raakte ernstig gewond, man was Richard Welsh! jaren kunnen geen smet werpen op de bijzondere Christopher Welsh ging onmiddellijk het gevang in. De hereniging bracht gemengde gevoelens te- moed en wilskracht van Christopher Welsh, de Maar de 'burgher' liet het er niet bij zitten. Hij weeg. Richard toonde zich uitgelaten, maar Kit 'knappe korporaal'. Extra toegevoegd eiwit, kalk phosfor, vitaminen A., B. en C. ij?"""' "'MUln, Product van de noord-hollandse margarinefabrieken zaandijk (Adv. Ing. Med EEN NIEUWE JURK zal elk meisje met vreugde begroeten, vooral als het zo'n vlot zomers mo delletje is. Wat zal ze er graag mee pronken! En moeder ziet haar dochter toch ook graag in iets nieuws! Het patroon is heel een voudig en als U het geheel van de zelfde stof maakt, heeft U niet meer dan 2 M. van 90 breed nodig. Het patroon van het voorpand knipt U langs de ingetekende lijn door, zodat U een bolerovormig zypandje en een middenstukje krijgt. De zjjpandjes worden op gestikt. Aan de rugpanden vouwt U het beleg naar binnen, waarna U de knoopsgaten maakt. Zij- en schoudernaden sluiten en onderin de zijnaad als aansluiting op het onderkantje van liet middenstuk een rugceintuurtje van 50 bij S c.M. aan weerskanten meestikken. De vleugelmouwtjes maakt U van dubbele stof en zet ze ingerimpeld in het armsgat. De halsrand werkt under ideetje krijgt U, als U al- U met schuine biesjes af. Het pa- een het middenstukje en de cein- troon van de achterbaan van de rok is in de voorbaan aangegeven. U sluit de zijnaden en zet de rok ingerimpeld aan het lijfje. Langs de bolero en 10 d 12 c.M. van de onderkant brengt U een garne ring van puntband aan. En is dit jurkje in tweeërlei stof ook niet alleraardigstWeer een tuur van afstekend materiaal neemt. Streepjes en ruitjes zijn bij dit modelletje eveneens heel leuk te verwerken. U kunt dan de rok als een rechte lap knippen, wat nog meer mogelijkheden biedt tot een aparte garnering met biezen of randen van dezelfde stof in een andere richting. Probeert U het eens! JURKJE 8a.9J. O. 5. /s. so. 0.3. /3/Ó-X3 I 4 ,5Jb\ .4 <3 ft) .4 j 4 0) \3*n\ „KIND EN SPEL" heeft men de ten toonstelling genoemd van kinderspeel goed uit verleden en heden, die tot 10 Augustus in het Prinsenhof te Delft te zien is. Een tentoonstelling niet al leen voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Ze stemt een beetje weemoedig deze tentoonstelling, ze roept herinneringen op aan eigen jeugd, aan iets dat veel te snel voorbijging, aan de vliegende hollander waarmee de brede boule vard werd afgereden, aan de eeuwig hollende houten hoepel, aan de rom melzolder waar we op regenachtige middagen de toneelstukken maakten die meteen werden opgevoerd, aan de eerste echte voetbal waar wij meisjes zo jaloers op waren en aan de roei boot die wel deze naam droeg maar niet verdiende en waarin we (niet zonder risico) hardzwoegend tochtjes od de woelige rivier maakten! Ze herinnert ons aan de jaren dat we terugkomend van kostschool onze lievelingspop met echt haar, die steeds zuinig te slapen werd gelegd in de wit ijzeren schommelwieg, volkomen ver waarloosd door de jongere zussen te rugvonden. Toen probeerden we on verschillig te doen maar nu nog kun nen we het verdriet en de teleurstel ling over dit gebrek aan zorg voor on ze lieveling voelen. En hoe boeiend was het spel met het fort, waar de tinnen soldaatjes (er was toen heus geen sprake van militairisme) tegen op moesten klimmen en waarvan de op haalbrug nooit op het juiste moment omhoog wilde gaan. Die heerlijke tijd dat we speelden terwille van het spel is voorbij en daar verlangden we eigenlnk wel weer heel erg naar te rug toen we al dat speelgoed zagen op deze tentoonstelling. De tijd waarin we in een grijze was- teil als Odysseus de zeeën bevoeren om daarna als dappere held bij Pen elope op het tuinhekje terug te keren, die het ondertussen moeilijk had om de jongere broertjes in hun weinig ac tieve rol van vrijers te blijven boeien. Men is het er wel over eens dat het kind zich dan pas helemaal zal kan ontplooien als het in zijn spel zijn fantasie kan botvieren. Psetallozzi en Kant hebben naar leerzaam speelgoed gezocht en de versjes van Hieronymus van Alphen waren in ons land de eerste die spe- ciaal voor het kind werden geschre ven. Maar zonder ö'it alles ontdekt de kleuter toch wel dat hij verre reizen kan maken op de stoelen van de eet kamer. Wat een geluk voor het kind. Zijn fantasie kent immers geen gren zen? Al drentelend over de koele plavui zen van het museum hoorden we de zachte melodietjes van oude speeldo zen en de oude bekenó'e wijsjes deden ons hart sneller kloppen. Langs loze kiekasten, toverlantarens, verfijnde ooppen uit de verzameling van H. M. de Koningin belandden we bij de ver zameling ponpenhuizen uit de 17e en 18e eeuw. Eigenlijk zijn deze poppen- l huizen te volmaakt om er mee te spe len; er wordt aan de fantasie van het kind niets overgelaten, maar voor ons is dat voorbij, zijn die interieurs waarin onze voorouders hebben ge leefd en die zo voortreffelijk zijn na gebootst. uitermate boeiend. Het precieuze tafelzilver, de prach* tige miniatuurkasten gevuld met mi niem kleine porseleinen serviesjes, de theeserviesjes op de kleine tafeltjes, het is alles van een verbijsterende echtheid en getuigt van een oneindig geduld en groot vakmanschap. Er zijn groentenwinkeltjes, kramen en manu facturenwinkels uit de achttiende eeuw en in een antieke keuken vol koperen gerief, zit een heel klein pop petje, Neeltje c'e keukenmeid, in het blauw katoen met een miniatuur kof fiemolentje op schoot. De prachtige electrische treinen aan het eind der tentoonstelling met een echt vliegveld en de modernste snuf jes op spoorweggebied brachten ons dan ook weer terug naar het heden. De jongens waren hier actief bezig en hadden hiervoor heel wat meer aan dacht dan voor de glazen kasten met bikkels, die we graag even hadden geprobeerd', voor de oude kloosters uit Rusland of voor de ark van Noach met vader en moeder Noach aan het hoofd van hun dierenschaar, die we graag even in hun ark hadden willen op stellen, maar ook zonder dat hebben we een paar kostelijke uren doorge bracht. HENDRINE Het korte, wijde jasje met daar onder ee/i slanke kokerrok, doet het nog immer en zal het wel altijd blijven doen. Dat is overigens niet iets om zich over te verbazen, daar het een aardig gezicht is dames met een normaal figuur naar deze vertrouwde mode te zien wandelen. Eenvoudig en sjiek is het model van bijgaande afbeelding, een ont werp van Fabiani, een Italiaanse mo de-ontwerper. De driekwart mouw laat juist even een onderuitgluren van de manchet van een overhemdblouse toe. Grappig zijn de op het jasje be vestigde zakken, welker klep met een knoop gesloten wordt. De stof is zeer licht, wat niet anders kan. daar het model geannonceerd werd als een zomer-reiscostuum. Tro pical leent zich uitermate goed tot het dragen van een dergelijk ensemble. Toch zal ook een dikkere stofkwali- teit zich voor dit patroon goed lenen. Tomaten-rood is een kleur, waar van de Italianen „weg" zijn. Vooral de donkere types met de door de zon gestoofde bruine huid zijn daarop ge brand. Wat eveneens in de belangstelling staat, is plissé-werk. Vroeger zag men veelal de modellen, waarbij in de rok plissé was verwerkt. Nu is het andere deel van de japon aan de beurt, het lijfje. Het staat aardig en maakt „vol". Een hoge taille is iets, waarin Jacques Griffe al zijn mode-visie openbaart. Voor de grote vrouw niet precies je dat, doch de kleinere zus ters kunnen hieruit haar voordeel trekken. Wordt de taille door Griffe strak gehouden, de rok krijgt alle ruimte, welke maar gepermitteerd is. Ruim aandacht1" banen' trekt zi^ de gekenschetst als de vrouw, die over een goede smaak beschikt. En la- Draagt de eigenaresse van dit mo- ten wij eerlijk zijn, welke vrouw wil del ook nog een kleine, niet al te op- dat niet zichtige hoed, dan is zij het, die wordt RITA. VINDT U HET HEEL ERG als Ik al die brieven met vragen, opmerkin gen en commentaren eens even laat rusten? Want eerlijkheidshalve was er weer zo'n brief aan de beurt; uw be langstelling voor deze kolom verdient op zijn minst de waardering van een weerwoord. Maar het is zulk mooi weer; de lin debomen voor mijn raam zijn ernstig van plan te gaan bloeien en in mijn gezichtveld schuiven alle bonte kleu ren van zomers gekleed vrouwvolk voorbij. En dat doet mij weer zo on weerstaanbaar denken aan dat meisje in dat rode jasje, dat mijn hele dag goed maakte. U neemt mij wel niet kwalijk, dat ik aan haar de kolom wijd, die eigenlijk voor een van uw brieven bestemd was? Ik mocht haar anders eens ver geten; de impressie was maar zo vluchtig. U moet weten: ik ben er onlangs voor een dagje tussenuit gevlogen. Een haastig bezoek aan de stad mijner jeugd, om een reden die u niet inte resseren zal. Zeven uur in de trein, heen en weerom en 'n vooravond van haastig improviseren, dit in orde ma ken en daarin voorzien u weet hoe dat gaat als de vrouw des huizes hals over bol man en kroost en huis in de steek laat. Nu vond ik het niet meer dan billijk dat er tegenover die hete stoffige treinreis en de overuren van al die huishoudelijke noodvoorzieningen ook wel enig profijt voor uw toegewijde kolomschrijfster mocht staan. En ik besloot dit profijt te genieten in de vorm van een critische beschouwing mijner medevrouwen. O, begrijpt u mij goed: een critiek die uit het hart kwam en louter haar bestwil op het oog had. U moet name lijk weten dat mij de laatste tijd steeds in krant en tijdschrift de verzuchting onder de ogen is gekomen: Wat jam mer dat de Nederlandse vrouw zich zo GEEF U NÜ OP; HUIOEKOPERSTRAAT 20 - AMSTERDAM (Adv. lag. Med.) I slecht weet te kleden. Zij heeft een behoorlijk figuur, een frisse tint, zij is netjes en doet eerlijk haar best en toch het resultaat bevredigt niet. Want zij heeft geen s t ij 1 Is dat zo? dacht ik. Lijdt de door snee medevrouw werkelijk aan een zekere stijlloosheid, wéét zij niet wat zij aan moet trekken en hoè zij het dragen moet? Daar zullen wij dan toch eens op letten. Op een reis van uren krijg je vrouwen in overvloed voor ogen; elk perron is een onopzettelijke mode-show. En de zomer is het uitge zochte seizoen voor observatie, want dan heeft iedere vrouw in elk geval haar uiterlijk, de belichting en de kleuren mee. Dies sperde ik bij alle propvolfe-per- rons, achter mijn treinraam gezeten, de critische ogen zo wijd open alsof ik een proeve van bekwaamheid ging af leggen als etaleuse bij een zaak in da- mes-confectie of arrangeuse van een mode-show voor huisvrouwen. GEWAARDEERDE LEZERESSEN, op gevaar af uw heftige protesten te ontketenen: die zuchtende dames in kranten en weekbladen hebben schoon gelijk. Het gebrek aan stijl bij vrou welijk Nederland is wezenlijk ont moedigend, en bij het vijfde perron heeft de toeschouwster neiging om te kermen: Lieve kinders, oud en jong, weten jullie eigenlijk wat je aan hebt? Daar wandelt bijvoorbeeld een lie ve oma in keurig zwart voorbij. Ik vraag mij af waarom oma's óók aan de zijde van haar opa's, altijd in de rouw moeten verschijnen, en zich nooit eens aan een lila, een pastelblauw of een grijs completje wagen, maar alia wanneer het dan beslist zwart moét zijn met hoogstens een kleurig sjaal tje: als oma er maar gelukkig mee is. Maar waarom completeert zij die symphonie in zwart dan met brui ne kousen en schoenen? Grijze of zwarte zijn toch niet duurder en het effect zou zo veel stijlvoller zijn. Waarom draagt die zeer mollige me vrouw van middelbare jaren een ge ruit los jasje (ik vertik het om met al die amerikanismen als „topper" ons goede Nederlands te bederven) dat haar het silhouet van een bromtol geeft en die ruit dan nog tot over maat van horreur op een fel-gebloem- de rok? Eén van beide had toch zeker effen moeten zijn; de ruiten drie ma ten kleiner of de bloemen hoogstens van madeliefjesformaat. Waarom loopt dat lieve kind zonder kousen bij dat geklede mantelpakje- en-hoedje, en haar vriendinnetje op dikgezoolde sportschoenen bij een zonnejurkje met bolero? Waarom het werd zo'n obsessie, al die toilet- matige misverstanden, dat ik bijna ging kreunen En toen verscheen opeens dat meis je. Dat hupse frisse meisje in een gewoon rechttoe rechtaan korenblauw katoenen jurkje met witte ringetjes. En op dat jurkje hèt jasje; niet de laatste kreet uit New York of Parijs, wijd en klokkend en duizendmaal na geaapt. Maar haar eigen jasje: tomaatrood, glad1 aansluitend, met een plezierige strakke coupe die haar figuurtje alle eer aandeed. Zij had een smal rood lintje om de krullen in haar hals ge bonden, haar snelle voeten in rode pumps met een sleehakje gestoken en haar lippen héél eventjes aangezet in precies de goede tint. O,dat meisje, die kleine artiste met een feilloos kleurgevoel. Kijkt u haar vooral goed aan want zó hoort het.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 5