Burcht in de strijd
tegen de misdaad
Blij weerzien aan de
sectorgrenzen
Syngman Rheeacht zijn
volk niet rijp voor
democratie
it er na de
ment j es?
iddel voor de
erne tijd
wogramma
eens naar
Wetenschap contra „penose"
Uniek staatsbedrijf onderzoekt stille
getuigen van tal van misdrijven
Per maand ruim 200
nasporingen
Ministerhartelijk9
ontvangen
BRITS schip opgebracht
en weer bevrijd
Taaie vrijheidsstrijder voorzag Japans
overval op Pearl Harbour
Aanhanger van Ganahi en
Wilson werd streng
en hard dictator
Beklimmers Nanga Prahat weer thuis
DINSDAG 38 JULI 1953
grote rode tong langs
e. Pim was al gauw
n de bestuurder ge-
steeds aan de bel,
door het anders zo
leb fijn ijs, vanille-,
ïocolade-ijsü", riep hij
■n gaf dan weer een
bel! Nog nooit had-
Pom zo'n plezier ge-
hadden zij zoveel ijs
geten! Ook All was
Hij was nu aan zijn
zig en mompelde met
„Hele goeie baassies
'ijne baassies. Ali al-
blijven. Ali nog nooit
gehad!"
ktentie
nag trots zijn op de
ie zij voor haar maal-
daarna staat zij toch
ie afwas. Dit probleem
bezig en
>ria werd het middel
n onze moderne tija
la Vaatwas: een enkele
n overdaad van actier
vuil in zich opneemt,
rdwijnen. Het schuim
zo groot kan de
rorken .en lepels niet
laatste bord komt
>men gereinigd uit het
i-schuim te voorschijn,
een wonder om te
>de wonder is Castella's
erkïng op de handen,
anden. In plaats van
ruwe „afwashanden
waarmee men een
kost slechts 25 ct. Het
kan men dan ook
v van harte aanraden!
Advertentie Ing. Med.)
IDAG 29 JULI
l, 402 m.: 7.00—24.00
Nieuws. 7-10 Gram. 7.15
7.45 Een woord voor de
i en weerberichten, 8.18
de zieken. 9.30 Voor de
m. 10.30 Morgendienst.
!.00 Pianorecital. 12.30
louwmededelingen. 12-33
Mledagkerkdienst. 12.59
Nieuws. 13.15 Prot. In-
isfront. 13-20 Mandoline-
am. 15.35 Viool en cello,
eugd. 17.20 Orgelconcert.
0 Metropole-Orkest. 18.30
et Chr. Organisatie- en
18.45 Gram. 19.00
berichten. 19.10 Boekbe-
Gram. 19-30 Buitenlands
Gram. 20.00 Radiokrant,
•kest. 20.55 „Uithang-
21.10 Walsen. 21.30
el. 21.45 Gevar. muziek.
2.15 Zang en piano. 22.45
g. 23 00 Nieuws ên SOS-
-24.00 Gram.muzlek.
rr, 298 m.: 7.00 VARA,
1.20 VARA, 19-30 VPRO.
IA. 7.00 Nieuws. 7.13
ws. 8.18 Gram. 8.50 Voor
1.00 Gymnastiek voor de
n. 9.35 Waterstanden. 9.38
Boeken mee op reis en
10.05 Morgenwijding,
/rouw. 11.00 Gram. 12.00
12.30 Land- en Tuin-
m. 12.33 Voor het platte-
m. 13.00 Nieuws. 13.15
genda. 13.18 Promenade-
3 45 Gram. 14.00 „De weg
e. 14.15 Gram. 15.00 Voor
Piano quatre mains,
eugd. 16.45 Voor de zie-
17.30 Instrumentaal trio.
jitzending: J. B. ten
o". 18 00 Nieuws en com-
Actualiteiten. 18.30 Gram.
d. 19 30 Voor de jeugd.
i.05 Parlementair commen-
muziek. 20.50 „Onze oude
21.40 Holland Festival
.cert. 22.25 Lezing. 22.40
23.00 Nieuws. 23 15 So-
in Esperanto. 23.20—
iek.
opera van
opera schreef Mozart
van zijn leven, toen
r hoog gestegen was.
in wat betere om-
waarschijnlijk nooit
met de theater'
hikaneder die hem de
e. Het verhaal is nogal
geheel gericht op
nde werking van een
Het
voor hetm Qenie
iponist, dat hij door
het geheel onsterfe'
H verleend. Dinsdag
iilversum l402 m)-
(Van onze speciale verslaggever)
HET WORDT DE VROLIJKE GROEP der „penosejongens"
de jongens van de vlakte, als u me verstaat steeds moeilijker ge
maakt hun oude ambacht in ere te houden. Eerst particulier Van
Ledden Hulsebos, Hesselink, Van Wageningen maar sinds een jaar
of zeven geperfectionneerder van staatswege, bemoeit de kille, strakke
wetenschap zich met hun zaken. De kille, strakke wetenschap, die zich
als burcht koos het voormalige Jezuieten college Huize Katwijk aan de
Raamweg in Den Haag, en die zich kleedde met de naam „Gerechtelijk
Laboratorium van het Ministerie van Justitie". Zijn leider? Dr W.
Froentjes, de chemicus, die, getrokken uit de Groningse universiteits
sfeer, zeven jaar geleden de opdracht kreeg met dit wetenschappelijk
praktijkcentrum zo snel mogelijk de achterstand in té lopen, die er in
Nederland was ontstaan in de puur wetenschappelijke strijd tegen de
misdaad.
WIE HET REPRESENTATIEVE ge
bouw aan de Raamweg betreedt met
Sherlock Holmes-gedachten, met sen
satie-ideeën over bloederige rompdelen
of ingeslagen schedels, hij doet beter
buiten te blijven. In het gebouw heerst
alleen maar de sfeer van een laborato
rium. Hier een zaal met flessen vol
vreemde vloeistoffen, met ondefinieer
bare luchtjes, glinsterende microscopen,
en het? gasvlammen op spitse Bunsen
branders, even verderop een kamer met
de modernst dankbare apparatuur om
de elementaire samenstelling van soms
minimale hoeveelheden materiaal te on
derzoeken.
„Wil weten dikwijls niet eens, waar
om we dit of dat onderzoeken", zegt dr
Froentjes. „Verdachten zien we nooit.
Het zijn zuiver natuurwetenschappelij
ke vragen die wij te beantwoorden krij
gen. Soms hijvoorbeeld Ingeval van ver
moedelijke brandstichting, moeten we
wel op de hoogte zijn met het onder
werp omdat we de justitiële en politiële
autoriteiten ter plaatse behulpzaam
moeten zijn de vaak zeer subtiele sporen
te verzamelen, maar in de meeste ge
vallen wordt ons het materiaal ge
stuurd met de concrete vraag of de sa
menstelling van twee monsters van een
zelfde geaardheid is."
Dit wetenschappelijk centrum aan de
Raamweg maakt een snelle ontwikke
ling door. Begon dr Froentjes zijn taak
in 1946 met slechts één analyst, op dit
ogenblik bestaat de staf reeds uit zes
gespecialiseerde academici en vijf ana
listen. Verrichtte men in 1946 totaal 67
onderzoekingen, thans zijn het er maan
delijks twee honderd a tweehonderd
vijftig, waarover meer o^ minder uit
voerig rapport moet worden uitge
bracht.
DE LEEK VRAAGT zich natuurlijk
met enige verbazing af, wanneer zo'n
wetenschappelijk onderzoek nu zin kan
hebben. Kort en goed zou dr Froentjes
dan kunnen zeggen: bij alle mogelijke
misdrijven! Dus zowel bij inbraken, ze
denmisdrijven, moorden, als aanrijdin
gen, vergiftigingen of stroperij. Soms
zijn het vrij eenvoudige onderzoekin
gen, die men heeft te verrichten, an
dere keren zeer ingewikkelde.
Wat deze laatste categorie betreft, de
kroon wordt daarbij nog steeds gespan
nen door het onderzoek, dat het Labo
ratorium kort na baar oprichting in
1946 werd opgedragen in de geruchtma
kende Van Meegeren-zaak.
Gedurende een half jaar leek het
Laboratorium meer op een schilderijen
tentoonstelling dan op iets anders. Een
internationale commissie van deskundi
gen kreeg in opdracht van de Arrondis
sementsrechtbank te Amsterdam de
vraag te beantwoorden, of zes schilde
rijen, waaronder de Emmaüsgangers,
gesigneerd met Johannes Vermeer, en
twee met Pieter de Hoogh, ontstaan wa
ren in de zeventiende eeuw, dan wel in
onze tijd, en zo het laatste het geval
zou zijn, of ze van de hand konden zijn
van Van Meegeren.
De kunsthistorici en kunstcritici wa
ren het allerminst met elkaar eens. De
natuurwetenschap moest uitkomst bren
gen. Zij moest trachten stoffen in de
gebruikte verven te identificeren, die
een paar eeuwen geleden nog onbe
kend waren, of afwijkingen in de
structuur te vinden, waardoor ver
klaard zou kunnen worden, dat de
schilderijen niet op normale wijze wa
ren ontstaan.
Ontdekt werd, dat in de verf geen
olie of natuurlijke harsen gebruikt wa
ren, en dat van een bindmiddel gebruik
was gemaakt, dat totaal anders rea
geerde dan bij enig 17e eeuws schilde
rij bekend was. Zowel uit dit feit als
ook uit de gevonden anomaliën in het
craquelurenet kon worden geconclu
deerd, dat de schilderijen „naar alle
waarschijnlijkheid" geen 17e eeuwse
meesterwerken waren. Uit andere
scheikundige en rëntgenologische proef
nemingen bleek, dat ze inderdaad van
de hand van Van Meegeren konden
zijn.
SCHILDERIJENAFFAIRES als de
zaak Van Meegeren in 1946 komen (ge
lukkig) niet' alle dagen voor. En zo
houdt het Gerechtelijk Laboratorium
van het Ministerie van Justitie zich dus
nog met vele andere zaken bezig.
De helft van het aantal onderzoekin
gen, dat hier maandelijks verricht
wordt, wordt gevormd door de alcohol-
bepalingen in bloed van automobilis
ten. De meeste politie-instanties, vele
ziekenhuizen en artsen hebbende door
het laboratorium ter beschikking ge
stelde zogenaamde alcoholblokken on
der hun berusting. Meer dan 2000 van
dieblokken zijn reeds in omloop. Ze be
vatten speciaal geprepareerde buisjes
voor het verzenden van bloed en nrine
waarover de instanties pas overigens de
beschikking kunnen krijgen, wanneer
de patiënt zelf volle medewerking wil
geven. Tot op een duizendste milli
gram nauwkeurigheid kan uit enkele
druppels bloed de er in voorkomende
hoeveelheid alcohol bepaald worden.
We zouden zo door kunnen gaan met
het vertellen van details uit de wer
kingssfeer van dit laboratorium. De le
zer dan kunnen verhalen over bekende
vergiftigingsgevallen, die voor een
rechtbank hun ontknoping kregen, over
aanrijdingszaken, waarbij nauwelijks
waarneembare glassplinters of verf
sporen het bewijsmateriaal opleverden
omtrent de schuld van een automobi
list, die na de aanrijding was doorge
reden.
We zouden ook kunnen vertellen over
zedenaffaires en bloedspatten op mes
sen of oijlen, over knoeierijen met ben
zine en opium, ja zelfs over de ontmas
kering van een oplichter, een man, die
vele zakenlieden en zelfs ook schei
kundigen om de tuin wist te leiden met
zijn „geheim" scheikundig procédé om
kinine uit gras te fabriceren.
Maar waarom zouden we het doen?
Ook zonder die nadere uitleg is het
duidelijk, dat hier levensbelangrijk en
enorm verantwoordelijk werk wordt
verricht om schuld of onschuld van vele
verdachten te benaderen. En dat werk
soms tot de vreemdste vragen kan lei
den, zoals bijvoorbeeld de vraag, hoe
brood eruit ziet, dat drie maal vier-en-
twintig uur tot 200 graden Celsius ver
hit is, och ook dat wil ieder mens met
gezond verstand dan wel graag geloven.
DE SPECTOGRAAF, een
der jongste en modernste aan-
winsten van het Gerechtelijk
Laboratorium, waarmee rnate-
rialen op hun samenstelling
worden onderzocht.
(Van onze correspondent in Berlijn)
ONDER DE DRUK van een „langzatm aan staking" hebben de
sovjets zich gedwongen gezien de sectorengrenzen weer voor het in
tersectoraal verkeer open te stellen. Reeds op Maandag 6 Juli wat het
in verschillende bedrijven van West-Berlijn tot kortstondige stakingen
gekomen. De dag daarop werd het parool uitgegeven het zo lang
kalmpjes aan te doen, tot de regering zou toegeven. Er werd niet
gestaakt, maar men „trok behoorlijk de lijn". Propagandisten der com
munistische partij poogden de arbeiders ervan te overtuigen, dat het
sluiten der grenzen noodzakelijk was om „Provocateurs" uit het Wes
ten te weren, maar deze luisterden niet eens. In bedrijven waar het
tot een discussie kwam, kregen zij van de arbeiders onder andere de
volgende antwoorden te horen: „Wanneer wij een fout maken, worden
we onmiddellijk zwaar gestraft. Wanneer de regering hele reeksen
fouten maakt, gebeurt haar niets. En dan verlangt men ook nog, dat
we enthousiast met haar medewerken. „Of:" Houd op met die sprook
jes over Westelijke provocateurs. We hebben uit eigen beweging ge
staakt, omdat de regering steeds beloofd en nooit iets gegeven heeft."
Om nog grotere moeilijkheden te voorkomen, werden de grenzen dan
plotseling opengegooid.
?bben Zondag een aan
het garnizoen van
Santiago de Cuba-
■e is de staat van beie*
afgekondigd. Deze
luren.
7,SaLE?tse vraehtschin Inchkilda is
.<?r'e onbekende kanon-
nnoek- u.n Amoy aangehouden en
BritS 'v'- ,Het is Maandag door het
slat» ™eSkampschip Unicorn zonder
dekte bevrijd. De Unicom ont-
liik or, Vler scilePen toen zij kenne-
vlieertewv ^aren naarQuemoy. Het
oniiw Sf ui, haalde het kwartet in en
stoDt«n1bedreiging Van zijn geschut
ren rie vaartuigen. Later voe-
hpiH in n0!ln*6rb(Jten met grote snel
de richting van Tsjimmo weg.
HONDERDDUIZENDEN hebben bij
het vernemen van dit nieuws een
zucht van verlichting geslaakt.
De poort naar het Westen stond weer
open. Men kon de mistroostigheid van
de sovjetsector verlaten en de vrije
lucht van West-Berlijn inademen.
Kennissen en verwanten konden el
kaar opnieuw bezoeken. Gescheiden
gezinnen werden weer herenigd. Het
uren wachten op een grenspasje was
eindelijk weer voorbij. De eerste da
gen, volgend op het openen der gren
zen, speelden zich overal roerende
weerzienstonelen af. Het was, of men
elkaar in maanden niet had ontmoet.
Een oud moedertje, wier enige levens-
avond-vreugde was wat met haar
dochter te kunnen keuvelen of haar
kleinkinderen om zich heen te zien,
huilde van blijdschap, toen zij hen
aan het eerste grensstation uit de
trein zag stappen. Kinderen, die spe
lenderwijs over de grens waren ge
raakt en niet meer terugkonden,
stortten zich juichend in de armen
hunner ouders. Iedereen was vrolijk
gestemd, omdat het contact met het
Westen weer was hersteld. De dui
zenden, die in beide richtingen in de
treinen stapten, hadden slechts één
gedachte: zo vlug mogelijk naar fa
milie en kennissen, zien hoe het hen
gegaan is.
In kringen der communistische par
tij was men intussen minder enthou-
•ust. Velen vreesden, dat het her
nieuwde contact met het Westen het
reeds zwaar geleden communistische
regiem verdere slagen zou toedienen.
°m hun zwakte en onzekerheid te
verbergen, hadden zij daarom vanaf
de eerste dag een dergelijk militair
vertoon aan de dag gelegd, dat het
£f?ats van indrukwekkend bela
chelijk was. Aan alle kruispunten, op
alle bruggen en pleinen stonden mi
litaire patrouilles met mitraillettes
ui de anslag. Gelijktijdig raasden
Sovjet-Russische troepen in jeeps
door de stad en gedroegen zich, of zij
zich aan het front bevonden. De be
volking keurde hen echter geen blik
waardig en ging eenvoudig haars
weegs. Zij glimlachte slechts over dit
theatraal machtsvertoon. Het besef is
te zeer tot haar doorgedrongen, dat
zij zonder wapens enkel en alleen door
haar vrijheidsdrang de communisten
gedwongen hseft de terugtocht te
aanvaarden en de sectorengrenzen te
openen.
De minister voor Staatsplanning,
Brune Leuschner, kwam op de eerste
dag tegen tien uur in een prachtige
Russische auto zijn ministerie voor
gereden, begeleid door een hele groep
militaire politie. Maar zijn vrees was
ongegrond. De omstanders jouwden
niet. Zij glimlachten alleen maar
spottend en hanteerden het wapen
der ijskoude afwijzing.
Ook dat Alexanderplein ls tot
nieuw leven teruggekeerd. Aan de
grote groentehal achter het station en
het Staatswarenhuis gaan de huis
vrouwen met duizenden in en uit.
ieder ogenblik kan worden betrapt.
Huidige situatie.
DE BERL1JNERS hebben zich ove
rigens rustig gedragen. De treinen,
„IK BEN NOCH EEN FASCIST, noch een nazi", verklaarde eens
Zuid Korea's staatspresident Syngman Rhee bij een van de vele aan
leidingen, waarbij zijn al te straf hanteren van het politiewezen hem dit
verwijt had opgeleverd. „Het Koreaanse volk", voegde hij er aan toe,
„weet nog niet, wat democratie werkelijk betekent. Als men het aan
het volk overliet, zoveel politieke partijen te vormen als het graag zou
willen, dan zouden er verschrikkelijke en bloedige twisten uit voort
komen. De een of andere secte zou misschien zelfs een buitenlandse
mogendheid in de binnenlandse onenigheden betrekken, alleen om aan
de macht te komen." Een korreltje waarheid zit hier wel in, hoewel
geen enkele buitenlandse waarnemer de van een oud vorstengeslacht
afstammende grijsaard het verwijt kan besparen, dat hij, die de demo
cratie tijdens een 33-jarige ballingschap heeft leren kennen, niets ge
daan heeft om ze zijn volk bij te brengen, diezelfde democratie, waar
voor de UNO-soldaten drie jaar lang in Korea bloedig gevochten
hebben.
OP ZIJN TWINTIGSTE, in 1895 was
de jonge Syngman Rhee een van de
leiders van d'e beweging, die in het
keizerlijke Korea hervormingen naar
Westers voorbeeld wilde invoeren, een
bezigheid, die hem twee jaar later 7
jaar gevangenisstraf opleverde. Toen
hij in het jaar van de Russisch-Japan-
se oorlog, in- 1904, zijn vrijheid terug
kreeg, moest hij te Harvard, waar hij
onderscheidingen verwierf, werd in
Princeton leerling van Woodrow Wil
son en promoveerde daar tot doctor in
de filosofie. In zijn vaderland was de
vijand inmiddels een andere gewor
den. Het Keizershuis, dat zozeer ge
kant .was tegen hervormingen, was
zelf door de Japanners gevangen ge
nomen en op deze indringers moest nu
de nationale onafhankelijkheid van
Korea terugveroverd worden.
Toen in 1919 in Shanghai een Kore
aanse emigranten in China, Amerika,
Hawai en Frankrijk gefinancierd
werd, trad Syngman Rhee aan het
Hoofd.
Het programma van deze regering
was een mengsel van Woodrow Wil
son en Mahatma Gandhi, het bereiken
van het zelfbeschikkingsrecht door
strijd zonder geweld en enkele pun
ten uit de proclamatie klinken thans
Onze strjjd schudt 400
vooral die van Oost- naar West-Ber
lijn, waren de eerste dagen meestal
stampvol. Het verkeer op straat was
levendiger dan gewoonlijk en er heer
ste in het algemeen een opgeruimde
stemming. De bevolking vindt er ge- profetisch:
noegen in nu een wandeling te kun- millioen Chinezen uit hun slaap op.
nen maken zonder bij iedere stap van China zal zich met Korea verbinden
alle kanten door transparanten te
worden aangesproken. Kijkt men nu
in het rond. dan valt het oog niet on
middellijk op een conterfeitsel van
Ulbricht en wordt men niet telkens
opgeschrikt door de harde kleuren der
communistische propagandaplakaten.
Spandoeken en andere requisieten
van het communistische propaganda-
theater zijn bijna volkomen uit het
stadsbeeld verdwenen. Slechts hier en
daar wordt nog een hoeratje op de
oude president Pieck uitgebracht of
gewaagt een plakaat schuchter van
vrije verkiezingen volgens de voor
stellen der Sovjet-Unie. Men ademt
in het algemeen op. De ondraaglijke
spanning, die het leven in de sovjet
sector altijd gekarakteriseerd heeft,
is grotendeels verdwenen. Men voelt
er zich niet meer als een dief, die
Maar zij zijn toch ietwat teleurgesteld.
In de groentehal zijn alleen wat wit-
tekool, worteltjes en koolraap te krij
gen. Vers fruit is nergens te vinden.
Overal moeten gegadigden geruime
tiid in de rij staan om wat te kunnen
kopen. Ook in de Staatswinkel is nog
weinig van een betere bevoorrading
te merken. Suiker wordt alleen op
bon verkocht. De rekken voor vlees
waren vertonen bedenkelijke gapin
gen. Vleesconserven in glas zijn er,
zoals vanouds, voldoende te krijgen,
maar deze zijn zo slecht van kwali
teit en bovendien zo duur, dat zij geen
liefhebbers vinden. Toch hebben de
Staatswinkels wat nieuws aan te bie
den. Dit betreft bijvoorbeeld vispa-
stei in glazen benevens blikjes kabel
jauw en bokkingen uit de Sovjet-
Unie of blikjes brasem uit Polen.
Maar wanneer dit de verbetering van
de voedselpositie moet aanduiden, dan
is de Oost-Duitse bevolking te be
klagen. Om een toereikende maaltijd
te kunnen bereiken, moet een gezin
van vier personen bijvoorbeeld min
stens vier blikies brasem kopen. Deze
kosten echter 11 mark. Voor een blik
je Sovjet-Russische bokkingen moet
men altijd nog 4'/a mark neertellen.
Dat kan geen Oost-Duitse arbeider
betalen. Hij heeft aardappelen nodig,
groente, vet en vlees, maar hier is
het mondjesmaat. Het enige interes
sante nieuwtje is misschien Deense
kaas. Minister-president Grotewohl
heeft aangekondigd, dat de bevolking
van Oost-Duitsiand het zo goed zal
krijgen, dat de west-Duitsers haar
zullen benijden. Daarop kan men
slechts antwoorden: „Wij zijn be
nieuwd". Nu lijkt het er in leder ge
val nog niet op.
Koning Leopold en de prinses
van Rcthy zijn naar Zuid-Duitsland
vertrokken, waar zij aan een jacht
partij zullen deelnemen.
en ook India zal zich verheffen. Wij
zijn deel van een wereldbeweging, die
zich zal doorzetten."
NIET voor geweldloosheid was ech
ter Kim Koo, c'ie Syngman Rhee de
leiding van de Koreaanse onafhanke
lijkheidsbeweging betwistte. Kim Koo
organiseerde de ondergrondse strijd in
Korea in de tijd tussen de beide we
reldoorlogen; in deze tijd bracht men
in Shanghai en anc'ere Oost-Aziati
sche kustplaatsen met het woord Ko-
reaan automatisch het woord „bom
menwerper" in verbinding. In 1941
trad Syngman Rhee af als president
van de regering in ballingschap ten
gunste van Kim Koo en bleef alleen
nog diplomatiek vertegenwoordiger in
de V. S.
Hij was in Genève, toen daar in de
Volkenbond tegen de Japanners het
„conflict van Mandsjoerije" behan
deld werd. Zonder voor Korea iets
bereikt te hebben, keerde hij echter
toch niet zonder resultaten naar Ame
rika terug. In Genève had hij name
lijk de 25 jaar jongere secretaresse
van de Oostenrijkse Volkenbondsdele-
SYNGMAN RHEE
gatie, Franziska Maria Donner, leren
kennen, met wie hij in de V.S. trouw
de en die hem nog heden trouw ter
zijde staat.
Kort voor het uitbreken van de
oorlog in de Atlantische Oceaan in
1941 verscheen in de, V. S. Rhee's
boek „Japan van binnen en van bui
ten", dat de overval van Pearl Har
bour voorspelde, zonder dat iemand
in Amerika de waarschuwing ter har
te nam.
MAAR TIJDENS DE OORLOG met
Japan begon men des te meer acht te
slaan op Syngman Rhee en toen de
Amerikanen na de Japanse capitulatie
in Zuid-Korea landden, volgde ook hij
UNO op 10 Mei 1948 gehouden .ver-
spoedig. Bij d'e onder toezicht van de
kiezingen in Zuid-Korea verover
de Rhee's „Nationaal-Democratische
Unie" 170 van de 200 parlementsze
tels en hij zelf werd tot staatspresi
dent gekozen.
De regeringstijd van de op zijn 73e
jaar eindelijk aan de macht gekomen
strijder is echter volkomen in tegen
spraak met zijn verleden. Het duurde
niet lang of iijj had het bij zijn aan
hangers in het parlement grondig be
dorven door de politiestaatmethodes,
die in niets achterstonden bij die van
de door hem zo gloeiend gehate en als
zijn grootste vijanden beschouwde Ja
panners.
Zijn vroeger zo grote meerderheid
veranderde al spoedig in een even
overweldigende meerderheid tegen
hem. In de eerste twee en een half
iaar van zijn regering versleet hij 31
ministers. In Mei 1951 trad zijn plaats
vervanger, de 82-jarige vicepresident
Li Ci-yoeng af, in Mei 1952 diens op
volger Kim Soong-soe. die zich voor
Syngman's politie in veiligheid moest
brengen door op een Amerikaans hos-
Ditaalschip te vluchten.
BIJ IEDERE GELEGENHEID die
hem goeddunkt, kondigt de halsstar
rige grijsaard de staat van beleg af
en vult de gevangenissen met parle
mentsleden, journalisten en andere
politieke tegenstanders. .Toep er „ge
vaar bestond, dat hét parlement,' dai
tot dusver de president moest kiezen,
hem niet zou herkiezen, liet hij bijna
50 afgevaardigden arresteren onder
andere door de politie naar de verga
derzaal te brengen en drèef met deze
middelen een grondwetwijziging door,
waarbij de verkiezing in de handen
van het volk werd! gelegd. Daarna
zorgden zijn politie en geheime orga
nisaties voor een gunstige uitslag.
Zijn tegenstanders verwijten hem
ook, dat hij de aanslag, die verleden
jaar op hem gepleegd werd. maar die
door het weigeren van het pistool
van de aanvaller! mislukte', zelf ge
ënsceneerd zou hebben. Ontelbare ke
ren moesten de UNO-Koreacommissie
of de Amerikaanse vertegenwoordi
gers in Korea wegens zijn methoden
bij hem protesteren. Hij dreigde dan,
dat hij ze eruit zou gooien wegens in
menging in binnenlandse kwesties.
De 78-jarige heeft een maagkwaal
en lijdt aan slapeloosheid, maar hij
klemt zich nog steeds aan de teugels
vast. De Amerikanen, die in 1950 zijn
regime van een wisse ondergang red
den, toen hij bij de opmars van de
Noord-Koreanen nog slechts tot de
naaste omgeving van Poesan beperkt
was, maken zich geen illusies over
hem. Maar ze vrezen, dat er na hem
misschien een chaos komt.
Ook de laatste leden die hebben
deelgenomen aan de succesvolle
beklimming van de Nanga Pra-
bat zijn weer in hun land terug
gekeerd. Het zijn Albert Bitter-
ling en de cameraman Hans Ertl,
resp. tweede en derde man op
onze foto van rechts af gezien,
die hier op het vliegveld van
Munchen verwelkomd worden
door Herman Puhl. Thomas
Ui mm er en McKing v.l.n.r
