ÏEN PREDIKER IN EENZAAMHEID
Een dag
B;
Veertien kaarsen in de kerk
van Hans Egede
Om het geluk van Peter
Onder Groenlanders en Eskimo's (11)
rods herders in een
steenwoestijn
door
4nth, van Kampen
Pim, Pam, Pom en de wonderlamp
Radioprogramma voor dit week-end
door Kitty Lessels
Luister eens naar:
Financiële verbetering burg.
rijkspersoneel
Geen uien en tomaten meer
naar België
MRS
MATROZENSHAG
Boodschapi
Thee behe
maal tij
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1953
P HET ROTSPLATEAU bij Godthab, dat uit
zicht geeft op de fjord, staat een twee meter
>og voetstuk van stukken ruw basalt en daarop
aat, uit brons gegoten, Hans Egede. Hans Egede,
s man die twee eeuwen geleden kwam zoeken
lar de nakomelingen der Vikings en alleen
skimo's vond. En die daar bleef en deze Eski-
o's het beste gaf wat hij, uit Europa komend, te
eden had: het Evangelie. Ik heb in deze dagen
i het een en ander gehoord over deze wonder-
larlijke Deen, die zijn leven letterlijk inzette
>or het welzijn van een der wildste volkeren der
irde en hun het Geloof bracht. In haast alle
lisjes hier in Godthab kom je wel een tekening
plaat van Egede tegen, en het valt me steeds
eer op, uit iedere trek in dat gezicht, dat deze
an een vechter was. Hij doet me steeds weer
rnken aan de Apostel-figuren, omdat dit ook
ïchters waren. Lankmoedig en vol liefde en
eedogen voor hen, tot wie zij kwamen, maar
rijders, vechters. Zo moet Hans Egede, Groen-
nds eerste Apostel, geweest zijn.
Hij staart op deze ruwe basaltblokken uit over
i fjord, waardoor hij voer en waar hij begon,
at begin moet een hel op aarde zijn geweest. Nu,
in 1953, is Godthab een buitenpost in optima
forma. Met nauwelijks verbinding met het moe
derland. Hoe moet het toen geweest zijn. Toen
met om zich heen alleen vijandige Eskimo's, die
in geen enkel opzicht gesteld waren op de komst
van deze geïnspireerde afgezant uit een hun on
bekende wereld.
De kop van Egede, dat gezicht, ik zal ze niet
meer vergeten. Het is het gezicht van een held, en
het geloof dat deze man bezielde is hem niet
alleen aan te zien, maar het straalt eruit en er
om heen.
Het is Zondag. Beneden het beeld ligt het kerk
hof. Met de begraven Groenlanders niet in de
aarde, omdat hier geen aarde is. Er is alleen maar
steen. Ze liggen boven de stenen, met erover heen
gebouwd een kleine verhoging van graniet. Deze
grond geeft geen toegang.
En daarnaast staat het kerkje. Het is haast een
schuur en alleen aan het kleine houten torentje
zie je dat dit de kerk is. En aan het kruis ervoor.
Die morgen zijn Van der Zee en ik die schuur,
die een kerk is, ingegaan. Omdat we wilden weten
hoe het Evangelie in een land als dit gebracht
wordt. En door wie.
R ZATEN een honderd mensen bij
i elkaar, uitsluitend Groenlanders;
annen, vrouwen en hier en daar
ikele kinderen. Donkerbruine ge-
chten, ebbenhoutzwarte haren. En-
sle vrouwen in originele Eskimo-
iedij: felgekleurde kamikken, laar-
ai, en de even felgekleurde truien,
et eerste wat me opviel was, dat
in die kerk zo veel gehoest en
ikucht werd.
Er werd gezongen en ik wilde wel
it u dit zingen had kunnen horen,
at zingen geschiedde met begelei-
ng van een klein orgel, bespeeld
ior een jongen, die geheel in het
it gekleed was. Dat zingen was heel
Igewekt en het klopte, wat Helge
nristensen ons had gezegd: ze zin-
in erg graag en doen het overal
aar het mogelijk is.
Toen kwam de predikant. Hij was
;n Groenlander, met een buiten-
jwoon fraaie kop. Een in ieder op-
cht waardige verschijning. Hij
ond voor zijn kleine gemeente en
id. Achter hem verhief zich een
taar. Rondom en voor dat altaar
randden kaarsen. Het waren er
tertien. Hun schijnsel bescheen een
it-stenenChristusfiguur geflankeerd
lor twee eveneens wit-stenen En-
ilen. Staande voor Christus stond
s predikant te bidden en de ge-
lllllllllllllllfflMffillllllli!l!!!!llllllllll!!lll!lli!illIIll!inilll!l[llll!il!lllilll!llllillll
ieente boog het hoofd en bad mee.
Deze kerkdienst op een buitenpost
as niet alleen interessant en eu-
ieus, maar ze maakte op ons beiden
sn buitengewoon diepe indruk. On-
anks het feit dat we van'de gods-
ienstvorm niet al te veel begrepen,
iet maakte allemaal de indruk van
en merkwaardig mengsel tussen
rotestantisme en katholicisme. Men
eeft ons later gezegd dat het de
leense Staatskerk, is, aangepast aan
rroenland.
We konden van de dienst, zoals
ie door de prediker werd geleid,
een letter, laat staan een woord
erstaan. We konden alleen zien,
ïaar wat we zagen was voldoende
m diep onder de indruk te komen
an de wiize waarop aan de voet
an de Ijskap het Geloof gebracht
rordt. De kaarsen wierpen hun
cht over de brenger van het Evan-
elie, en hij vertelde zijn mensen
>ts uit het Grote Boek, dat bestemd
n geschreven is voor alle mensen
i alle landen ter wereld. Ook voor
e twintig duizend Groenlanders op
it eiland.
Tegen de wit-gepleisterde muur,
ie links van de predikant hing, was
en in relief aangebracht borstbeeld
an Hans Egede opgehangen. Het
laakte de indruk alsof Egede mee-
listerde en de dienst volgde. Nauw-
ittend, aandachtig en gespannen.
,echt tegenover hem hing een ander
orstbeeld; dat van Gertrud Rask
Igede's vrouw, die hem altijd m dit
ind heeft vergezeld. Even ernstig,
ven waardig, even geïnspireerd.. Ik
enk dat ze samen die prediker hiel
en bij zijn dienst. Ik zag hem ver-
eheidene malen de ogen verheffen
at die twee figuren aan de witte
/anden van de schuur, die een
:erk is.
Buiten woelde en klaagde de wind
ondom de kerk. Hij floot en kreun-
e zachtjes om het -ak. Als ]e door
.e kleine ruiten keek, zag je de rot
en van de fjord op enkele tiental-
gn meters; daarbuiten lag de harde,
rimmige, verbeten stenen wereld
•an Groenland. Hierbinnen bracht
en boodschapper het Evangelie:
taande voor 14 zacht-brandende
laarsen, en voor een zingende ge-
neenschap.
IE DIENST duurde een uur. Een
J uur dat ons beiden lang zal bij-
dijven, omdat het een vreemd uur
vas. Een uur bij mensen, die vanaf
le bergen gekomen waren om bij
3od te zijn. Het is geenszins noodza-
lelijk zelf een gelovig man te zijn,
»f een bepaalde godsdienst te belei-
ien, om door zulk een dienst onder
sulke omstandigheden gegrepen te
worden. Want daar stond die pre-
liker en hij was een zoon van dit
land. Dat wil dus zeggen dat zijn
raders Eskimo's waren: „eters-van-
rauw-vlees". Wat Eskimo's zijn hoop
ik u later nog te kunnen schrijven.
Ik hoorde hier echter dingen, die
men voor niet bestaanbaar zou aan
nemen.
Zjjn ouders waren letterlijk: be
woners van een Stenen Tijdperk,
waarin geen ruimte was voor enig
„menselijk" gevoel. In dat tijdperk
heerste en heerst maar één wét: die
van de sterkste. Het kind van deze
mensen stond op deze Zondagmor
gen de Blijde boodschap te verkon
digen en hij was in hoge mate ge-
inspireerd. Hoeveel kerkdiensten ik
in mijn leven heb bijgewoond weet
ik niet. Maar ik weet wel dat menig
predikant in mijn land van her
komst minder geïnspireerd, minder
gefascineerd over het Geloof sprak
dan deze bejaarde Groenlander,
wiens vader dan maar een Stenen
Tijdperker was eh wiens moeder
„rauw vlees" at. Geen woord, geen
letter was verstaanbaar. Maar één
ding was wèl verstaanbaar: dat hier
een goede en blijde boodschap ver
kondigd werd aan mensen, die op
het erbarmlijkste rotsplateau ter
■ÉS
-"e"'
wereld wonen. Aan mensen, die er
de eeuwen door alleen op uit waren
om het naakte leven te behouden.
Er was maar één ding dat hun
leven bepaalde: het verkrijgen van
voedsel. Ze leefden haast als dieren.
En aan deze mensen werd, deze
morgen, verteld van een ander leven.
Ik denk dat men de zegeningen, de
blijdschap en de vrede in die andere
wereld in niet zo felle kleuren als
bij ons behoeft te schilderen in dit
land
Aan het einde van de dienst gaf
de prediker de zegen. Hij verhief
zich en kruiste zijn armen. Het
werd doodstil in de schuur, die een
kerk was. Niemand hoestte er, geen
kind dat zich meer bewoog. De
kaarsen stonden roerloos te branden.
Buiten .ging de wind voorbij, zacht-
zingend en in de verte was het don
ker ruisen van het water in de
fjord.
Toen hij zweeg stonden wij met
gebogen hoofden naast elkaar, een
halve minuut lang.' Totdat het kleine
orgel inviel en het laatste lied ge
zongen werd.
Wij verlieten de kerk en bij de
deur werd mijn oog getrokken door
een groot schilderij. Het stelde Egede
Godthab met in het centrum het
houten kerkje, waar 'wij de dienst
bijwoonden
Hans Egede, Groenlands onsterfe
lijke Apostel en Stichter van
Godth&b.
voor, op het moment, dat hij de kust
van Groenland bereikt. Achter hem
gaat de zee wild te keer en de
hemel is geheel verduisterd. Vóór
hem ligt een barre ijsvlakte, met
hier en daar donkere toppen. Egede
knielt op het strand en hij ziet naar
boven: naar die donkere hemel. Op
één plaats is die hemel iets lichter
gekleurd.
Ik heb er geen flauw idee van
of dit schilderij een kunstwerk is.
Waarschijnlijk niet. Maar het is een
der menselijkste schilderijen, die ik
in lange tijd zag: een mens, aange
komen aan het begin van een haast
onmogelijke taak en die weet dat hij
alleen kan slagen met behulp van
een hogere macht. Met behulp van
God zélf. Dat wist Egede en daar
om vreesde hij noch de vijandige
schapen die hij tegemoet moest tre
den, noch de sneeuw en het ijs van
dat gevloekte land, noch de harde
stenen, waarop hij al die schapen
moest verzamelen.
Toen wij terugliepen naar het huis
dat wij hier tijdelijk bewonen, ver
liet de man dié de dienst geleid had
de kerk. Hij ging gebogen weg over
het naar beneden kronkelende rots
pad en verdween achter een rots.
Prediker in eenzaamheid. En ge-
inspireerd!
88. Tot op dit moment haden Pim,
Pam en Pom eigenlijk nog steeds niet
goed begrepen, wat er allemaal met de
wonderlamp te bereiken was. Een beet
je onder de indruk stapten zij naar bui
ten. Hun ogen knipperden tegen het fel
le zonlicht, terwijl zij Ali vragend aan
keken. „Wat nu?" zei Pim eindelijk.
„Wij hierr blijven", zei Ali grijnzend.
„Wij kijken doorr raam van commis
saris, hoe allies afloopt!" Intussen wa
ren de commissaris en Piet Pakkum
bij de cel aangekomen en toen Piet
Pakkum met bevende hand de deur
opende, had hij moeite om zich staande
te houden, zo knikten ziin knieën. Tot
zijn ontsteltenis was de cel inderdaad
leeg. Er was geen spoor meer te beken
nen van zijn vier arrestanten„Piet
Pakkum, dit gaat te ver!" bulderde de
commissaris. „Ga onmiddellijk mee
naar mijn kamer. Je begrijpt zeker wel,
dat ik dergelijke mensen niet in mijn
dienst kan houden!" En zo hoorden
Pim, Pam en Pom, die stilletjes aan het
raam stonden te luisteren, wat voor ge
volgen hun toverij had! Piet Pakkum
met ontslag bedreigd, omdat de com
missaris dacht, dat hij alles uit zijn
duim gezogen had. Dat vind ik toch
wel heel erg", zei Pom zachtjes. „Zo
hebben wij het toch niet bedoeld!"
ZONDAG 9 AUGUSTUS
HILVERSUM I, 402 m.: 8-00 NCRV,
8.30 IKOR, 9.30 KRO. 17.00 NCRV, 19.45
24.00 KRO. 8.00 Nieuws en weer
berichten. 8.15 Gram. 8.30 Ned. Herv.
Kerkdienst. 9.30 Nieuws. 9.45 Gram. 9.55
Hoogmis. 11.30 Gram. 11.40 Kamerorkest
en solist. 12.15 Apologie. 12.35 Gram. 12.55
Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Katholiek
nieuws. 13.10 Gram. 13.40 Boekbespre
king. 13.55 „Les pêcheurs de perles",
opera (gr.). 15.50 Gram. 16.10 „Katho
liek Thuisfront overal". 16.15 Sport. 16.30
Vespers. 17.00 Geref. Kerkdienst. 18.30
Dameskoor. 19.00 Gram. 19.30 „Elia, mijn
God is de Heere", causerie. 19.45 Nieuws.
20.00 Gram. 20.25 De gewone man. 20.30
„Psmith, journalist", hoorspel. 21.20
Lichte muziek. 22.05 Actualiteiten. 22.15
Musette-Orkest. 22-45 Avondgebed en Li
turgische kalender. 23.00 Nieuws. 23.15
24.00 Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 8.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.30 IKOR, 12-00 AVRO,
17.00 VPRO, 17.30 VARA, 20.00—24.00
AVRO. 8.00 Nieuws, weerberichten en
postduivenberichten. 8.20 Gram. 8.30 Voor
het Platteland. 8.40 Vocaal dubbel kwar
tet. 8.55 Postduivenberichten. 9.00 „Langs
ongebaande wegen", causerie. 9.10 Gram.
(met comm.). 9.45 „Geestelijk leven", cau
serie. 10.00 Voor de kleintjes. 10.30 Herv.
Kerkdienst. 12.00 Postduivenberichten en
lichte muziek. 12.35 „Even afrekenen",
heren". 12.45 Gram. 13.00 Nieuws. 13.05
Mededelingen en gram. 13.15 Surinaamse
volksmuziek, 13.30 Gevar. muziek. 14.00
Boekbespreking. 14.20 Gram. 14.50 Film
praatje. 15.05 Kamerorkest en soliste.
16-00 Gevar. muziek. 16.30 Sportrevue.
37.00 „Tussen kerk en wereld", causerie.
17.30 Voor de jeugd. 17.50 Sportjournaal.
18.15 Nieuws en sportuitslagen. 18.30
Pianospel. 18.45 Muzikale discussie. 19-15
Gram. 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. mu
ziek. 20.55 Causerie. 21.05 Idem. 21.20
Gram. 21.40 Cabaret. 22.05 Chansons.
22.35 Pianorecital. 23.00 Nieuws. 23.15
Reportage of gram. 23.2524.00 Gram.
MAANDAG 10 AUGUSTUS
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Een woord voor de
dag. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15
Gram. 8.18 Gewijde muziek. 8.45 Gram.
9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de vrouw.
9.35 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram.
11-30 Lichte muziek. 12.25 Voor boer en
tuinder. 12.30 Land- en Tuinb.mededelin
gen. 12.33 Orgelconcert. 12.59 Klokgelui.
13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muziek. 13-45
Gram. 14.00 Voor de jeugd. 14.35 Gram.
14.45 Voor de vrouw. 15.15 Amus—muziek.
15.45 Gram. 16.00 Bijbellezing. 16.30 Cello
en piano. 17.00 Voor de kleuters. 17.15
Gram.' 17.45 Regeringsuitzending: Drs. F.
C. Kamma: „Kunst en kunstenaars in
Nieuw Guinea". 18.00 Mannenkoor. 18.20
Gram. 18.35 Kamermuziek. 19.00 Nieuws
en weerberichten. 19.10 Zuid-Afrikaanse
volksliedjes. 19.30 „Maatschappelijk
werkeen beroep voor U?", causerie.
19.50 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20 Gram.
20.50 „De slag bij Terheiden", hoorspel.
21-35 Lichte muziek. 21.55 Discussie. 22.10
77)
Hoogtepunten: een gespannen ver
wachting, een grootse stilte, een zachte
fluistering, net ais het orgel dat even
triomferend lucht inblaast, voor dat
het de trillende en boeiende muziek
van een blij einde doet weerklinken.
Een huwelijk werd gesloten: zij kwa
men naast elkander 't lange middenpad
van de kerk met zijn mozaïek-vloer
afgelopen; Lynne die een ontastbare
glans uitstraalde; zij was vol leven, vi
brerend en charmant; zij was een succes
en mooi, zij werd gewaardeerd en hoog
geschat, iemand had haar oneindig lief;
zij was gevangen maar toch vrij, want
er was geen egoïsme of tyrannie of
ijdelheid in de aanbidding van Brvce
Garron en haar wezen zou nooit onder
drukt of geremd worden zoals Philip
Mallard het zou hebben onderdrukt of
geremd om haar te doen passen in zijn
bekrompen, overheersende natuur.
Slot.
Slot-apothesej hoofden die zich om
draaien, bewondering, afgunst; Patri
cia, die zachtjes huilt om de volmaakt
heid, die zij voorziet in dit huwelijk
en om haar eenvoudige dankbaarheid
daarvoor; een laatste stilte van eerbied
en plotseling gebeurt er iets dat 'n eind
maakt aan de plechtigheid, de vorme
lijkheid en eerbied. Peter was de oor
zaak van dat „iets", misschien was 't
ook wel onvermijdelijk. Peter had iets
gezien en hij wist niet hoe merkwaar
dig dit iets was temidden van deze
chicque bruiloftsstoet; hij wist alleen
dat 't iets was wat hij kende en waar hij
de naam van wist en zo hard als hij kon
en barstend van vreugde, gilde hij:
„Poessie!"
Men hoorde het orgel bijna sidderen
over zulk een ontheiligende daad als
deze. Plotseling moest Lynne zachtjes
lachen en een glimlach trok om Bryce's
mond, toen hij zei: „Voor de eerste en
enige keer van zijn leven heeft Peter
gelijk: het is een kat!"
Honden, paarden, ezels, kikvorsen, vo
gels allen waren voor Peter: poessie.
Maar ditmaal was 't een kat. En nog
wel een zwarte kat, mager en schraal;
slechts een nieuwsgierige zwerfkat uit
de straten van Panama, die koninklijk
over hun pad schreed.
„Geluk!" fluisterde Lynne.
„Geluk!" herhaalden de gasten en de
orgelmuziek zwol aan in triomf.
En de zwarte kat sloop naar een kerk
bank en rolde zich zelf op en viel in
slaap met 'n echte roofdierlijke onver
schilligheid voor de mens en zijn han
delingen. Lynne en Bryce verdwenen
in het zonnelicht en Peter moest opeens
gapen
Receptie in de Casa Garron: vrolijk
heid, wijn, dronken die werden uitge
bracht, gepraat, felicitaties, gastvrijheid
en Lynne voelde hoe de prachtige Casa
zijn verwelkomende armen om haar
heen sloot en wist toen, dat zij voor al
tijd haar thuis gevonden had. Weer ge
beurde er iets en voor Lynne was dat
een roerend, onvergetelijk iets. dat een
volkomen beloning in zich droeg. Patri
cia kwam naar haar kamer geslopen,
zeggende: „Ik heb je iets te laten zien.
liaveling,'t is pas vanmorgen gekomen.
Zie je, want 't moest speciaal gemaaki
worden".
Het stond op Patricia's schrijftafel:
een groot ebbenhout en zilveren por
tretlijstje, van waaruit 't moedige ge
zicht van Michael en 't beelderige ge
zichtje van Lorna je aanzagen.
„Zie je", zei Patricia, „ik had Loma's
portret niet vernietigd, zelfs Beatrice
zou mij nooit zo ongevoelig hebben
kunnen maken."
Lynne zei, wat onvast: „Ik wou, dat u
Lorna gekend had"
En Patricia keek haar lang aan en
antwoordde geheel onwillekeurig: „ik
ken haar wel
Daarna: een dwaze holpartij door een
haag van gasten, die rijst gooiden, nog
meer gelach, goede wensen; daarna 't
dichtslaan van een auto-Dortier en
iemand die zei: „Zij vliegen naar
Miami zij ve rekken vanavond." En
iemand anders: „Maar 't nachtvliegtuig
vertrekt pas om negen uur en tot die
tijd....?"
Tot dat ogenblik hoe zouden zij de
tussen gelegen uren besteden en wat
was hun plaats van bestemming?
De kleine binnenplaats achter de
Rios, waar 't begonnen was, waar men
er aan herinnerd werd, waar het on
telbare malen opnieuw doorleefd kon
worden?
Ja, z0 gingen naar hun tafeltje in de
binnenplaats toe want dit kleine ver
geten hoekje met zijn suikerkleurige
oleanders en zijn poortjes en zijn ge
liefden was de schrijn van hun liefde
Zij bestelden kleine kreeften; en
voor Lynne was de apotheek van de
Santa Martine heel ver weg en voor
goed verdwenen; en nog veel verder
weg en geheel verdwenen was Philip
Mallard. Zij dronken Chileense wijn
en bleven tot de schaduwen blauw
werden. Zij zagen dat José en Max
naar een der tafeltjes toegingen, maar
José en Max waren zo in elkaar ver
diept, dat zij er blind voor waren, dat
men met veel sympathie naar hen
keek.
Om kwart vóór negen stond Bryce
op en betaalde de rekening. Hij ging
naar de andere kant van 't tafeltje en
trok Lynne naar zich toe en nam haar
in zijn armen en aan de andere tafel
tjes was niemand daar verbaasd over.
„In Miami, zei hij, „daar zijn de
dagen blauw en goud van kleur en de
nachten zijn er lang en zilver en er
heerst overal de betovering van de
huwelijksreis. Maar, per slot van reke
ning, Lynne," hij keek naar de harts
tochtelijke onbevreesdheid van haar
ogen, „vraag ik mij af of de plaats, de
omgeving, de achtergrond er zo erg
veel toe doen? Wij zouden de sterren
kunnen terugvinden in elk achter
straatje; wij zouden ze overal kunnen
vinden, zelfs indien alles ons tegen
liep en wij niets meer zouden bezitten,
is 't niet?" Zjjn ogen waren zo diep
van tederheid, dat zij een golf van
emotie in haar hart opwekten.
„Ja, wij zouden ze altijd terug kun
nen vinden, Bryce," antwoordde zij en
zij wist, dat het dezelfde betoverende
sterren zouden zijn, die zij voor het
ctrst boven deze binnenplaats ontdekt
hadden.
Hij liet haar gaan, maar bleef haar
handjes vasthouden. „Beso los manos",
zei hij, maar hij bedoelde het symbo
lisch, want het waren niet haar hand
jes doch haar lippen die hij kuste, en
die hij opnieuw kuste en hun aanra
king was zacht en gloeiend. Lynne
dacht er aan hoe, net zo, Lorna aan
Michael's borst gelegen had. Toch be-
reep zij dat zij en Bryce in hun vol
maakte liefde, zouden volbrengen en
aanvullen de afgebroken bestemming
van Michael en Lorna.
Een kel ner liep langs als een be- 1
weeglijke schaduw; onder de poortjes
was de i.acht fluwelig „..art en aar.
hun tafeitje ware Max en José nog
Pes-vergetend, in elkaar verdiept.
Lynne en T yce slopen uit de kleine
unnenplaats we. gingen naar hun
auto die op hen wachtte en reden naai j
't vliegveld, EINDE j
Yves Montand, de beroemde
vedette van het Franse lied. Hij
wordt geschaduwd door de micro
foon, tijdens zijn optreden in het
Kwrhaus te Scheveningen. Het
kwintet Castella, Balta, Crolla,
Simoens en Paraboschi begeleidt
deze ambassadeur van het Parijse
chanson. De AVRO brengt dit
programma onder de titel .Pa
rijs bezoekt Scheveningen".
(Zondagavond 22,05, Hilversum
II).
En naar: Radio-matinee ter her
denking van de Tsjechische com
ponist Leos Janacek, die op 12
Augustus 1928 stierf. Janacek
wordt de grootste Tsjechische
componist na Dvorak genoemd.
Jarenlang heeft Janacek het le
ven van een provinciaal musicus
geleid, tot hij nog maar kort
voor zijn dood erkenning vond
in en buiten zijn land. Nog
steeds is het oeuvre van deze
meester hier te weinig bekend.
Aanvankelijk aansluitend bij
Smetana, Dvorak en Wagner,
heeft Janacek zijn stijl tot een
superindividuele expressie ont
wikkeld. Steeds herkent men in
zijn werken de Tsjechische dan
sen en nationale liederen, een
materje die hij even nauwkeurig
heeft bestudeerd als BarVbk.
Uitgevoerd worden Concertino
voor piano en instrumentaal ka
merensemble, Walachische dan
sen, Symphonyetta en Taras
Boelba. (Maandag Hilversum II,
16,15 uur.
Gram. 22.45 Avondoverdenking. 23.00
Nieuws en S.O.S.-berichten. 23.1524.00
Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m-: 7.00—24.00
AVRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 8.00
Nieuws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding.
9.15 Koor en orgel. 9.30 Voor de vrouw.
9.35 Waterstanden. 9.40 Gram. 11.00 Voor
dracht. 11.15 Omroeporkest. 12,00 Gevar.
muziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmede-
delingen. 12.33 In 't spionnetje. 12.38 Ge
var. muziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Mede
delingen en gram. 13-30 Gevar. muziek.
14.00 „Wat gaat er in de wereld om?",
caus. 14.20 Gram. 14.30 Voordr. 14.45 Piano,
recital. 15.15 Voor de vrouw. 16.15 Gram.
17.30 Voor de padvinders. 17.45 Gram.
18.00 Nieuws. 18.15 Exotische muziek.
18.30 Jazz-album. 19.05 Reportage en
gram. 19.25 Reportage. 19.40 Gevar. mu
ziek. 20.00 Nieuws. 20.05 Reünie v. Oud-
Politieke gevangenen en nabestaanden der
slachtoffers Van het „Oranje Hotel". 20.10
Bayreuther Festspiele: „Rheingold", opera.
22.40 Gram. 23.00 Nieuws. 23.15 Politie-
kapel. 23.4524.00 Gram.muziek.
In het Staatsblad van heden is op
genomen het Kon. Besluit van 4 Au
gustus 1.1. strekkende tot verbetering
van de financiële positie van Burger
lijk Rijkspersoneel en van personeel
van onderwijsinrichtingen of -instellin
gen. Deze tijdelijke voorzieningen heb
ben terugwerkende kracht tot 1 Ja
nuari 1953. Het besluit treedt in wer
king op een nader te bepalen dag,
In verband met de prijsontwikkeling
op de Belgische markt heeft het be
drijfschap voor groenten en fruit op
grond van afspraken in het kader \an
het Benelux landbouwprotocol, de uit
voer van tomaten en uien naar België
met ingang van Zaterdag 8 Augustus
gestaakt.
JONGETJE BIJ HET VISSEN
VERDRONKEN
Donderdagmorgen is het 7-jarig zoon
tje van de familie H. uit Muiden van
huis gegaan om te vissen. Toen hij
's middags nog niet was thuisgekomen,
gingen de ouders op onderzoek uit.
Zij vonden aan de waterkant bij het
zgn. sluisje een hengeltje dat het kind
's morgens bij zich had. De politie
heeft na enige tijd het lijkje opge
haald.
(Advertentie Ing. Med.)
VAN ROSSEM S
f%C[ LtS#
(V
QM ENKELE im
Britse huisvrouw za
ten werken. Want,
Engeland haar dag
soms hemelsbreed v
ander karakter. Lat
een gemiddelde huis
kinderen heeft, haa
hele dag op kantooi
woorden: ze is niet
voortdurend met he
te moeten werken, n
het Nederlands 01
land voorkomt als Jt
5. SMITH haar
1 op een kantoor
te vroeg op. Om ha
gens loopt haar wek
is het niet zij, maar
als eerste uit bed sfc
zijn kamerjas gaat A
de keuken om het tl
zetten, en vijf minute
hü zijn vrouw al eei
bed. Sterke thee met
weinig suiker, en lief
kwart-liter kop!
Een ideale echtge
Smith, zult u misschi
we zullen de laatstei
niet onmiddellijk bea
van de Engelse mann
maal ideaal in de og<
landse vrouwen. Ze
vrouw een kop thee
haar met de afwas,
mogelijke huishoudelij
gaan met de kinderu
en doen inkopen. Niet
men bijna dagelijks
lezen, dat deze of ger
se filmster de wens h<
ken met een Engelsm
En niet voor niets ook
Engelse mannen met
vrouwen gehuwd.
Maar goed, laten we
§er over de ideale ec
en. De ene vrouw s
andere eisen aan di
vrouw, m.a.w.: het b
betrekkelijk.
Na twee van die
thee op bed te hebbe
Mrs. Smith ook opge
is ze nu in de keuk
voor haar man en drie
ontbijt klaar te maker
in Nederland bestaat
ontbijt niet uit zoveel
belegd met koek of
smeerd met jam. Het
bijt is zwaar en kan a
hoofdmaaltijden van d<
gezien. Na pap of corr
een warme, gerookte 1
z.g.n. kipper of e
ei op een lapje spek
paar stukjes toast zor;
geurige omlijsting, te
voornamelijk warme
miteerde noeveelheder
binnen worden gewerk
Mr. Smith moet nu
naar kantoor in a
gaat dit vaak op 't laai
maar boterhammen
neemt hij niet mee. Tu
dag eet hij wel ergen
een cafe (pub), waar
sterke drank, maar ooi
en sandwiches worden i
voor haar drie kinderei
Smith geen boterhamm
krijgen een warme
school, de jongste, die
kleuterklasje zit, inclui
TOT vier uur 's midc
Smith nu alleen. V
ze zich echter niet, wa
uur heeft ze hard noc
huis op orde te brenger
pen te doen en voorbere
de thee en de avondma
fen. Van haar middag
Mrs. Smith slechts zeer
te. Ze doet het met eei
wiches, die natuurlijk
zeld zijn van de nodige
Naar Nederlandse ma
meten, is het boodschap
Engeland een steeds v
rende nachtmerrie. B:
bestellingen is de gro
eens zo vriendelijk ee
te sturen, maar over
moeten de Engelse huis\
achter hun boodschappe
Bakkerswagens b.v. heb
nooit in Londen gezien
knecht met zijn mand
grote onbekende, evenal
met de banketbakkersdot
venters ziet men niet.
gens slechts bij zeer ho
ring en bakfietsen vr
De eni^e figuren, die me
matig in de Londense
aantreffen, zijn de wasm
man en zoals we ne
"ebben de melkboer
Maakt de afwezigheid
verkoop het dagelijks lev
smith er niet plezierige
rol als huisvrouw word
iijker door de nog steec
schafte distributie. Bote
de bon en ook suiker,
waren en vet. In
schraalhans nog steeds
ter, ook al gaat het hee
dan een paar jaar gelede
soenen zijn weliswaar
voor een verstandige hl
niet zo, dat ze op een
geheel zonder ingrediënt
Het zoeken naar goet
en het gebrek aan sen
Engels woord, waarvan
buiten Engeland de wai
kent zijn andere prob
Re de Britse huisvroui
ergernis bezorgen. Té vee
nebben nog een oorlog
Ze verkopen tweede en
rangs goederen, alsof ze
Kunnen krijgen en alsof
ten nog steeds met alli
moeten zijn. Vooral de
zijn vele vrouwen een
oog. Daar worden vaa
