Wij wachten op een schip naar Disco-baai
Nederland wil Belgisch melk
poeder uit markt nemen
De man uit Muskalië
De bevolking zegtImaga
Medeleven of....?
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Onder Groenlanders en Eskimo's (12)
Anth. van Kampen
f
Pim, Pam, Pom en de wonderlamp
Oplossing moeilijkheden
in Benelux-kader
ANWB-technostation in de
hoofdstad
Ons dagelijks feuilleton
LUISTER EENS NAAI
Radioprogramma
OxAcick-1
Ruim vierhonderd i
Vorst niet meer
de hoofdstad
\Warmer zomerwe
WEERBERICH1
JK HOOP in staat te zijn, lezers, u in dit artikel een indruk te geven
van de werkelijk niet geringe problemen, waarmee wij hier op Godthab
te maken hebben. Wij hebben het vertrouwen een deel dezer problemen
te overwinnen, maar als ik dit zit te schrijven zijn de moeilijkheden
nog steeds bezig zich op te stapelen. De enige goede kant hieraan maar
clan ook werkelijk de enige) is, dat we ons terdege op moeilijkheden
en tegenvallers hadden ingesteld. We wisten dat dit alles over ons zou
komen. We hebben alleen niet geweten dat het zo spoedig zou komen.
In Holland maakten Van der Zee en ik ons plan. Dat was een ontwerp
plan, dat een poging inhield om te trachten langs de Westkust van
Groenland omhoog te komen. Wij legden dit plan voor aan de heren
van het Groenlandbestuur in Kopenhagendie zeiden dat het een inte
ressant en veelbelovend plan was, maar ze hadden er niet helemaal ge
loof in. Men keek ons aan en vroeg of wij reeds met mensen gesproken
hadden, die daar gereisd hadden, leden van expedities en zo. Dat had-
den we niet. Het gevolg was dat enkele correcties in dat plan werden
aangebracht en met dat gewijzigde plan vertrokken we naar dit land. Op
deze manier zou het wel uitvoerbaar zijn, dacht men. Enwij
dachten aldus.
WIJ hebben in deze dagen contact
gehad met practisch iedere heel
en half-officiële persoonlijkheid op
Godthab, en al deze mensen zijn thans
op de hoogte van ons plan. Er is niet
één die heeft gezegd dat het geen
prachtig plan is. Men heeft het be
wonderd en geprezen en gezegd: ja,
op die manier zou het mogelijk zijn.
En daar is het dan bij gebleven en
een serie ontnuchteringen is ons niet
bespaard. Ontnuchteringen in vele en
verscheidene vormen.
Eerst nu weten we wat het zeggen
wil: op Groenland te zijn en ons te
bevinden op Godthab. Dat betekent
een vrijwel volledig isolement. Er gaan
in deze en de komende maanden een
paar schepen naar het Noorden, maar
niemand hier weet precies welke en
ook niet wanneer. Dat is in hogi mate
lastig bij het opstellen van een reis
schema. Er was een schip ingelegd dat
in de richting van de Disco-baai zou
varen, maar er zijn geen berichten
over dat schip. Oorzaak: de enorme
ijsgang van dit jaar. Het gehele Zui
den zit blijkbaar opgepropt met ijs en
men hoopt alleen dat het zich spoe
dig los zal breken, zodat er contact
mogelijk is met dat Zuiden. Daarop
moeten we wachten en dat kan lang
duren.
Er is een ónder schip, maar dat ligt
ergens met machineschade en het is
dus voor ons doel evenmin bruikbaar.
En dan is er sprake van nóg een schip,
maar geen sterveling op Godthab kan
ons zeggen waar het precies is.
Het doet plezierig en bijzonder hart
verwarmend aan te merken, hoe ieder
een met ons meeleeft en hoe iedereen
er op uit is ons te helpen. Maar al
die goede bedoelingen brengen ons
geen meter verder noordwaarts. En
daar, noordwaarts, ligt onze weg.
Er is een Amerikaanse basis ergens
in het Zuiden en nog een in het Noor
den. Daar zijn vliegtuigen, maar die
bases zijn van hieruit onbereikbaar,
afgezien van het feit of er vliegtuigen
beschikbaar zijn die langs de kust
gaan; en of we toestemming zullen
krijgen er gebruik van te maken. Die
kans kunnen we in ieder geval rustig
afschrijven.
Er is geen enkel ander middel van
vervoer. Misschien dat e. zich hier en
daar onder de lezers een argeloze ziel
bevindt, die meent dat men tenslotte
kan lopen. Jawel, lopen langs een
kust die in vogelvlucht gemeten een
lengte heeft van Amsterdam naar de
Sahara en welke lengte men practisch
kan verdrie- o. verviervoudigen van
wege de eindeloze fjorden die men
moet passeren.
Het wachten is dus op een schip
voor Disco-baai. En ten aanzien van
dat schip bewegen wij in deze dagen
hemel en aarde. Komt er, een, en zo
ja, waar is het?
De goedmoedige, vriendelijke Denen
zien ons wat verbaasd aan en ik ge
loof dat ze het niet helemaal begrijpen.
Waarom die haast? Er zal wel eens een
schip komen, nietwaar. Maar op de
vraag: wanneer?.... daarop wordt ge
antwoord met dat ene, alleszeggende,
allesbepalende woord in dat land, een
Groenlands woord: Imaga. Misschien.
Het is het enige ding dat ik op Groen
land in deze week heb leren haten
Bitter haten. Imaga.... misschien.
[MAAR het blijft niet bij deze moei
lijkheid. Want k 1 s er een schip
voor de Disco-baai komt, en dat brengt
ons naar het Noorden, hoe komen wij
later weer Zuidwaarts? Dat schip blijft
waarschijnlijk een dag in de baai, om
zo snel mogelijk terug te varen. Kun
nen we het riskeren met dat schip
(als het komt) mee te gaan? In ieder
geval is het niet ons plan te over
winteren op Groenland.
Elke morgen en elke avond zitten
we, met onze Deense vrienden, over
de kaart van Groenland gebogen. Weer
andere Denen komen ons verrassen
met tabellen, waarop de routes en af-
vaartdatums van schepen aangegeven
staan. Maar iedere datum en de naam
van ieder schip is omgeven met een
wolk van lm a g a's.... misschiens.
Gelooft u mij, lezers, dat dit een bij
uitstek onaangename situatie is.
Het is de situatie van twee mensen
die zich half en half gestrand weten
op een voorpost. Vóór ons is de zee,
achter ons de IJskap. Maar ons doel
is voorlopig noch die zee noch die
Overzicht van Godthab met be
sneeuwde bergen op de achter
grond
IJskap. Ons doel is de weg Noord
waarts. De Denen knikken enthousiast
en zeggen dat dit inderdaad zo is. En
daar blijft het dan bij.
Imaga.... misschien! In dit land is,
dat weten we nu wel zeker, niets
zeker, niets vast, niets bepaald. Je bent
op iedere post geïsoleerd en als je
geluk hebt komt er een vervoersmoge-
lijkheid. Dat kan lang duren en het
kan spoedig zijn. Inmiddels werkt voor
ons de radio, er worden telegrammen
naar andere posten verzonden, alles
wat semi- en heel-officieel is werkt
mee, omdat men op de een of andere
manier töch wel iets ziet in de onder
neming.
Aan de andere kant besloop me gis
teravond plotseling de vrees of deze
Denen het toch niet zo heel erg vinden
dat we hier voor kortere of langere
tijd gestrand zijn. Omdat wij nieuws
voor hen zijn. Omdat wij iets weten
te vertellen van de wereld buiten hun
isolement. Maar die gedachte is on
vriendelijk en het is beslist niet waar.
Maar dat je het gaat denken, de
monstreert misschien iets van onze
stemming.
Overigens ontbreekt het niet aan
opbeurende verhalen. In de trant van
deze: een jaar gr'eden kwam hier
per vliegtuig, een rijke Amerikaan.
Hij wilde Groenland „doen" (hetgeen
wij ook willen, maar dan toch an
ders). Hij begaf zich naar de Gouver
neur en vroeg wanneer de trein ver
trok. De Gouverneur wees er de man
beleefd op dat men hier geen treinen
kende. Waarop de Yankee reageerde:
dan neem ik de bus wel
Dit is een historisch verhaal. Even
historisch als het verhaal van de man
die hier ook aankwam, nog niet zo
lang geleden, en op een schip wachtte
dat bem verder zou brengen. Hij
wachtte twee maanden in Godthab en
vertrok toen weer naar Europa. Hij
had geen stap buiten deze voorpost
gezet.
Of wij bezig zijn hier de moed te
verliezen? Niet in het minst. Er zijn
een paar mogelijkheden in de maak.
Ze zijn wel vol i m a g a's, maar ze zijn
er in ieder geval. Een schip is (mis
schien) op dit ogenblik onderweg naar
GodthSb. Moge de Voorzienigheid met
ons zijn en maken dat de machine het
niet opgeeft. Op dit schip is het wach
ten en alle Denen wachten met ons
mee. Dat is aardig en misschien
helpt het. Imaga.
Het regent nu twee dagen. Een niet-
eindigende, ijskoude regen. De hemel
is als een dweil en het rotsplateau
voor het huis ziet er als eep sombere
vesting uit. Het heeft iets van een
schilderij van Willink. Zo mogelijk
nög somberder, desolater. Van der Zee
ontdekte dat het vandaag Coronation
Day in Engeland was en hij heeft ver
twijfelde pogingen in het werk gesteld
om Londen te bereiken met het prach
tige radiotoestel van rechter Jorgen
Kisbye Moller. Geen schijn van kans.
Alleen een gepruttel, een geraas, een
gepiep en een gegil. Met af en
toe een flard van een woord En
gels. Amerika was evenmin te krij
gen. Toen hebben wij een sigaret op-
mniiuiiiimniinniniinnniiiHnRniRimniinumniiinnnmiiniiiniiiiniiiiiirEunfHiiiiiiiniBB
door
EmWEEmmEEllEElllEllllMillllllElülllöllllinilli*
gestoken en elkaar aangekeken. En we
hebben elkaar gevraagd: wat is dit
voor een land, waar de mensen radio-toe
stellen hebben en niets om op te
vangen?
We realiseerden ons, in dat uur, hoe
geïsoleerd we zijn, hoe gevangen op
deze voorpost. Buiten regende het en
de sneeuw op de bergen ziet er grauw
en vuil uit.
Onze hoop is op een schip. Het zal
wel komenvandaag of morgen.
O ja..., imaga.
Vier Groenlandse meisjes in de
kledij van haar land.
90. Pim, Pam en Pom begrepen er
niets van. Wat was Ali nu weer van
plan? Ze zagen een bij om het hoofd van
het paard heencirkelen en z'i zagen ook
hoe het paard plotseling een woeste
sprong voorwaarts deed. Met een paar
wilde ogen sloeg het paard op hol en
Pim, Pam en Pom gilden het uit, toen
zij zagen dat het paard rechtsstreeks op
Mientje, het dochtertje van de commis
saris afsprong. Ook Piet Pakkum hoor
de het gegil en draaide zich om, om te
zien wat er aan de hand was. Ook hij
zag het gevaar, maar voor hij zelf iets
J^EDERLAND heeft zich bereid ver
klaard tot eind October een zekere
hoeveelheid Belgisch mager melkpoe
der,, bereid volgens het z.g. verstui
vingsprocédé, door het in- en verkoop
bureau voor zuivel uit de markt te
doe:i nemen en wel tegen dezelfde prij
zen als waartegen ook in Nederland ge
produceerd melkpoeder bij het IVZ
kan worden Ingeleverd.
De motieven, welke het bedrijfschap
voor zuivel tot dit besluit hebben ge
leid, zijn de volgende:
Reeds enige tijd valt het de Belgi
sche zuivelproducenten moeilijk, voor
de bij de boterproductie vrijkomende
ondermelk een bevredigende opbrengst
te verkrijgen. Men tracht hierin te
voorzien o.a. door de bereidingen van
verstuivingsmelkpoeder. De afzet van
het door de Belgische fabrieken gepro
duceerde poeder levert echter nog wel
moeilijkheden op.
De pogingen van de Belgische produ
centen om hun ondermelk tot waarde te
brengen hebben intussen ook invloed op
de Nederlandse zuivelindustrie. De laat
ste maanden zijn nl. vrij belangrijke
hoeveelheden ondermelk tegen lage prij
zen uit België in Nederland ingevoerd,
hetgeen in verschillende opzichten
weer bezwaren opleverde voor de Ne
derlandse zuivelproducenten.
De Nederlandse regering heeft nu
besloten aan de Belgen voor te stellen
op deze ondermelklevering naar Ne
derland het protocol van Luxemburg
toe te passen, hetgeen betekent dat de
Zonder enig ceremonieel is gisteren
te Amsterdam een nieuw tecbnostation
van de ANWB in gebruik genomen. In
de technostations kunnen de auto's
van ANWB-leden worden onderzocht
op gebreken. Sedert 1948, toen de
technomobiele dienst werd opgericht,
zijn al meer dan 1600 auto's onder
zocht.
In het station, dat thans in Amster
dam in gebruik is genomen, zullen
techno-keuringen centraal kunnen ge
schieden, terwijl er ook expertises wor
den verricht. Dergelijke stations be
staan reeds in vijf grote steden, en
er wordt over gedacht, om ook in
Maastricht een station in te richten.
De vier technomobielen die de ANWB
in dienst heeft, zullen beschikbaar blij
ven voor streken waar nog geen tech-
nostation gevestigd is.
U tolt morgens „kiplekker"
oit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal in uw
Ingewanden doen stromen, anders verteert uw
voedsel niet, het bederft U raakt verstopt
wordt humeurig en loom. Neem de plantaardig!
CARTER'S LEVERPILLETJES om die Utei
gal op te wekken en uw spijsvertering en stoel
lang op natuurlijke wijze te regelen. Eei
plantaardig zacht middel, onovertroffen om d<
gal te doen stromen. Eist Carter a Leverpilletjes
(Advertentie Ing. Med.)
2.
„Meneer Ponsonby, veronderstel ik?"
vroeg Elwood stroef, tegen beter weten
in op een ontkennend antwoord ho
pende.
Peter stak zijn hand uit. „Niemand
anders", zei hij vrolijk. „U bent zeker
oom Elwood en tante Letty? Ik ben
blij u te zien". Zijn handen waren
blank, ongelijkmatig en nogal lang,
constateerde Letty.
„Wij zijn blij je hier te kunnen be
groeten Peter", zei ze. „Welkom in
Amerika".
„Welkom in Pottsville, beter gezegd",
vulde Elwood aan.
Peter khikte vriendelijk. Toen hij zijn
armen breed uitspreidde zuchtte de
accordeon huilend, ,,'t Is een aardig
plaatsje Pottsville nietwaar? Waar is
het?"
„We komen er langs als we naar
huis gaan", zei Elwood. Hij staarde
naar de rommel voor zijn voeten. „Is
dit allemaal van jou Peter?"
„Zeker. De rest komt per schip. Ik
hou er niet van om mezelf met onno
dige bagage op te schepen".
„Dat is heel verstandig van je". Toen
ze dit zei, zag Letty in één oogopslag
een saxofoonkist, een trombone, gewik
keld in een flanellen zak en onmisken
baar de majestueuze omvang van een
grote trom.
„Speel je ook piano?" vroeg ze laco
niek.
Peter knikte enthousiast. „Oh ja.
Tante Cecilia vertelde me, dat u er
een thuis hebt".
„Gelukkig dat ze dat wist", lachte
Letty vriendelijk.
Peter liet die hatelijkheid blijmoedig
over zich heen gaan. „A propos, tan
tetje, beroemt uw familie zich niet op
nog zo'n lieftallig lid?"
„Bedoel je Claudia misschien?"
„Precies".
„Ze wacht thuis op je", zei Elwood,
terwijl hij zich afvroeg, waarom Peter
verteld was, met welke bedoeling hij
naar Pottsville was gestuurd.
„Ik kan haast niet wachten tot ik
daar ben", zei Peter. „Sedert ik de foto
zag, waarom tante Cecilia u gevraagd
heeft, heb ik er naar verlangd zulk
een schoonheid in levenden lijve te
ontmoeten".
„Oh.... die foto is wel een beetje
geflatteerd hoor", begon Elwood haas
tig. „Er is heel wat aan geretoucheerd."
Hij besloot de koe bij de horens te
pakken. „Maar.... ehwat ik zeg
gen wou, weet je eigenlijk wel, wal»
om je naar Pottsville bent gekomen
Peter?"
Peter zette grote ogen op. Hij keek
zijn tante Letty verbaasd aan. „Voor
vacantie denk ik. Om uit te rusten."
Zijn stem klonk wat gemaakt. „Of is
dat niet zo soms?"
Letty en Elwood voelden zich gewel
dig opgelucht. Hij wist dus van niets
en dat betekende, dat er nog hoop was,
dat hij Claudia niet zou mogen....
„U zet me toch niet aan het wei':
wel?" vroeg Peter klaaglijk. „Tante
Cecilia zei, dat...."
„Ik denk er niet aan", grinnikte El
wood. „Natuurlijk niet, beste jongen l
Maar zullen we de zaak maar opladen?
Prachtig, dat je alleen maar het hoogst
nodige meenam. Dat bewijst, dat je een
ervaren tourist bentj
Peters gezicht klaarde op. „Och ja,
tante Cecilia is altijd erg aardig voor
me geweest. Ze heeft me de halve we
reld zo'n beetje rondgestuurd. En daar
bij keek ze niet op een dubbeltje. Na
die herrie schijnt ze tot de conclusie
te zijn gekomen, dat de universiteit
niet de geschikte plaats is om mij al
gemene ontwikkeling bij te brengen".
„Herrie 1" Elwood liet de koffer die
hij met moeite langs het perron had
gezeuld los en kee' op.
„Ja. Tussen tante en de leraren 1",
legde Peter uit. „Ze konden het niet
eens worden over mijn kwaliteiten als
student".
„Je bedoelt, dat ze je van school
stuurden?"
Peter bloosde. „Natuurlijk niet oom".
Hij deed alsof hij zich hevig beledigd
voelde. „Ik probeerde pas er op te
komen".
„Een subtiel onderscheid 1" merkte
Letty plechtig op.
Peter beloonde haar met een waar
derend glimlachje en vergat zelfs zijn
transpirerende oom een handje te hel
pen.
„Nu ja", ging de blonde jongeman
mededeelzaam verder, toen ze in de
auto zaten en op weg waren naar Hui
ze Ellis. „Ik zou natuurlijk wel één of
twee uurtjes per week vrij kunnen
maken, als u beslist hulp nodig
hebt...." Hij gniffelde toen hij zei:
„maar heeft u zoveel barsten in het
aardewerk gehad, dat er in de aarde
werkfabriek niet meer voldoende per
soneel afkan?"
„Alsjeblieft niet!" riep Elwood ge
schrokken en toen hij wat gekalmeerd
was voegde hij er met een glimlach
aan toe: ..Ik heb er zelf al voldoende
schade in aangericht. En trouwens, je
komt hier toch niet om te werken".
„Beste oom. Eerlijk, ik voel me hier
al helemaal thuis", grijnsde Peter. „U
hebt om zo te zeggen het ijs in één
keer gebroken".
Elwood zuchtte. Ze reden nu langs
een rij winkels, een postkantoor, een,
garage en een bankgebouw. „Ziehier
het zakencentrum van Pottsville", zei
hij kortaf en een ogenblik later op de
zelfde toon: „Pottsville's regeringscen
trum".
Huize Ellis stond een beetje achteraf
op een lichte glooiing. Het was om
geven door een park, waarin rechts
en links van het huis een tennisveld,
een bescheiden zwembassin en een pa-
viljoentje lagen. Ondanks het feit dat
dit er allemaal vrij haveloos uitzag,
getuigde het toch van een zekere voor
naamheid.
Mathilde Wisniak opende de deur.
Zij was een Pools meisje, dat op een
vriendelijk verzoek van Letty en El
wood haar tijd verdeelde tussen het
huis en de fabriek. Ze was groot en
sterk en deed, wat het koken en het
doen van de huishouding betref met
onder voor een volledige staf van be
dienden. Ze was breed genoeg van op
vatting om haar werkgevers als haars
gelijken te beschouwen en zo demo
cratisch, dat ze de familie Ellis be
handelde alsof ze daartoe zelf ook be
hoorde, een privilege, dat ze zich toe
eigende in ruil voor de raad en daad,
waarmee ze Elwood in diens zaken van
dienst was.
„Hallo", zei ze tegen de verbaasde
Peter, terwijl ze diens hand in de hare
bijna vermorzelde: „Aangenaam met u
kennis te maken. Ik zag ook eens een
kangoeroe! In een dierentuin was dat".
Peter wist niet direct, wat hij daarop
moest antwoorden. Hij werd eerst rood
en daarna bleek. „In Australië wonen
meest mensen", stamelde hij na een
ogenblik. „Ik ben een van hen".
Mathilda toonde glimlachend haar
korte witte tanden. „Zeker", zei ze
„Dat klopt". Ze schudde haar blonde
vlechten en liet de aangekomenen bin
nen. „Uw kamer is boven", riep ze
Peter achterna. „Mevrouw Ellis zal u
die wel wijzen. Dan zal ik ondertussen
voor je spullen zorgen".
(Wordt vervolgd.)
Belgische ondermelk voortaan niet 1
neden een bepaalde minimumprijs 1
te lande zal kunnen worden ingevoerj
Anderzijds is, teneinde de Belgisck
zuivelindustrie tegemoet te komen I
haar streven voor de ondermelk
bevredigende opbrengst te verkrijgt!
besloten de gelegenheid open te stelld
om mager verstuivingspoeder, geproduj
ceerd in België, bij het Nederlands i
en verkoopbureau voor zuivel in te li
veren op dezelfde voorwaarden
voor inlevering van Nederlandse poe_.
gelden. Aldus hoopt men in het kade
van de Benelux een oplossing te 1
ben gevonden voor enkele tot dusvem
op dit terrein bestaande moeilijkhedi
in de beide landen.
het hoorspel Miranda van Peter
Blackmore, 20.45 over Hiluersia
11 of naar Les contes Hoffman,
de fascinerende vertellingen vit
Hoffmann, in muziek vertui
door Offenbach. (20.30, Noemt-
gen, 1376 en 288 meter). Om 11301
wordt over Hilversum I <n 1
klankbeeld over het bedijking!-
werk op Schouwen uitgezonden, I
onder de titel „Schelphoek, laat-
ste bolwerk van het water". Op
Schouwen wordt gestreden om
het behoud van meer dan 10,OM j
hectaren land. Dick van Bommel
is de samensteller van dit klank- L
beeld.
WOENSDAG 12 AUGUSTUS
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00-21'
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Een woord voorj
dag. 8.00 Nieuws en weerberichten.
Gram. 8.18 Gewijde muziek. 8.45 Grnj
0.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de hu
viouw. 9.35 Gram. 10.15 Idem. 10.30 Ma|
gendienst. 11.00 Gram, 12.05 Sopraan!
piano. 12.30 Land. en Tuinbouwmedei
lingen. 12.33 Gram. 12.59 Klokgelui. IJl
Nieuws. 13.15 Protestants InterkerM
Thuisfront. 13.20 Mandoline-Ensemb
13-50 Orkest-concert en koorzang, 1M
Voor de jeugd. 17.20 Orgelspel. W|
Gram. 18.00 Metropole-Orkest. 18.30 „Spr
trum van het Christelijk Organisatie- a
Verenigingsleven". 18.45 Zigeunerkwit]
tet. 19.00 Nieuws. 19.10 Boekbesprekidj
19.25 Gram. 19.30 Buitenlands overziet!
19 50 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20 Blij
Philharmonisch Orkest, soliste en '7
koor, 21.30 „Schelphoek, laatste bolwed
van het water", klankbeeld. 22.00 lie']
mondorgel. 22.15 „Mahalia Jackson, sic
van zwart Amerika", causerie. 22.30 Gnöj
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws e
S O.S-berichten. 23.15 Gram. 23.40-211
Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VAIII
10 00 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPMfl
20.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. ïlf
Gram. 7.30 Idem. 8.00 Nieuws. 8.18 Grs
8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gym.
de vrouw. 9.10 Gram. 10.00 „Boeken i
op reis en thuis". 10.05 Morgenwijd
10.20 Voor de vrouw. R.V-U.:: 11.00
Drs. N. van Dorp van Vliet: „De lever
houding: Onze stofwisseling en spljsve]
tering". 11.30 Gram. 12.30 Land- en Tuir
bouwmededelingen. 12.33 Voor het
land. 12-38 Piano-duo. 13.00 Nieuws, bi
Tentoonstellingsagenda. 13.18 Gram. UT
„De weg omhoog", causerie. 14.15 Grssf
15.00 Voor de kinderen. 16.00 Vierhand
pianospel. 1610 Voor de jeugd. 16.45Vo^
de zieken. 17.15 Amus -muziek. 17.50 1
geringsuitzendingH. M. Laupman: Nis]
Guinea in de zeevaarthistorie". -
Nieuws en commentaar. 18.20 Gram. U)
H V.U.: Dr. A. Saalborn: „Zwervers kJ
literatuur: Don Quichotte". 19.00 Grs'J
19.10 „Langs het strand van Nederland]
klankbeeld. 19-30 Voor de jeugd.
Nieuws. 20.05 Politiek commentaar.
Militair kapel. 20.45 „Miranda", hoorsp»
22.00 Dansmuziek. 22.35 „Het waddenpjjj
bleem", causerie. 22-50 Gram,
Nieuws. 23.15 Socialistisch nieuws k
peranto. 23.20 Gram. 23.40—24.00 Holl'1
Festival: „Lulu", opera (3e bedrijf).
Directie:
J. BIJLSMA en C. KRA
Hoofdredacteur:
H. M. KOEMANS
Redactie:
Achterdam 18, Tel. 55
ADVERTENTIES
en ABONNEMENTEN:
Voordam 11 Tel. 33J
Postgiro 187294
kon doen, voelde hij als het ware
ijzeren hand in zijn nek, de hem vocjl
waarts duwde in de richting van het o
hol geslagen paard. En er klonk
stem in zijn oren. die hem toefluisterai
„Piet Pakkum, jij houdt dat paard
gen! Jij redt Mientje van de commiss
ris van een wisse dood en dan zal -
commissaris je weer In genade aanr.u
men!" Maar dat alles realiseerde Pis,
Pakkum zich niet! Hij werd als een k
nonskogel voortgestoten in de richtl
van het wild hinnekende paard.
m»|k is .ideaal voor da kallid
Nadat Zondag het Griekse
Ithaki door een aardbeving wa
iterd, waarbij drie personen on
Ven kwamen en vijftig werden
zijn Dinsdag op het Griekse
Cephalonia door een aardbevi
Honderd personen gedood en
tweehonderdvijftig gewond. Tv
pen werden volkomen ver wot
op het eiland Zante en in dorpi
de Westkust van de Peloponnes
den huizen beschadigd. De ii
van Zante verkeren in paniekst
en leven in tenten. Het totaal
daklozen zou ongeveer 3000 bi
De Sjah van Perzië heeft zich
ren met zijn echtgenote per vli
naar Ramsar aan de Kaspische Z
geven voor een vacantieverblij
een week. Waarnemers geloven,
©jah niet in Teheran aanwezig w
®ls premier Mossadeq, zijn grote
speler, waarschijnlijk Vrijdag n
radiorede het resultaat van de
Ttemming over ontbinding va
^weede Kamer zal bespreken.
Het Britse blad „Evening News'
zelfs te melden, dat de Sjah Perz
verlaten, openlijk indien mogeli
het geheim als het niet anders ka
zou prins Sjahpoer Ali Ridha als i
opvolger hebben aangewezen. De
Vanaf jl. Zaterdag genieten i
:.S°°r het eerst dit jaar van werk
un zomerlveer. Temperaturen v
'O tot 23 graden C. komen de lat
ivf dagen in onze kustprovint
voor Vandaag zal het nog wc
worden, in het binnenlai
woraen zelfs temperaturen van o
de 30 graden C. verwacht. 1
(tuis op invallen van koelere se
vin i? kü deze vlakke luchtdru
verdeling groot, waardoor de ter
Veratuur in de namiddag aan h
strand tot iets minder hoge waa
f VA™/ kunnen oplopen. Niettem\
O'Wt het ideaal strandweer. H
is mogelijk, dat de eerstkoment
dagen dit zomerweer blijft, i
to°rdt de kans op onweer vat
utt het Zuiden groter. Het hogi
vrukgebied trekt langzaam
I yestelijke richting voort waardot
de verdere vooruitzichten enigs
«is onzeker worden.
Verwachting tot morgenavond:
plaatselijk onweer
Warm tot zeer warm weer me
Plaatselijk onweer. Overwegen
yatige wind tussen Zuidoost e
Zuidwest.
D9nnordag: Zon °P 52°- °nde
40.09; maan op 9.33. onder 20.51
(Advertentie Ing-
