Goede kansen in Zuid-Afrika
voor vrouwelijke beroepen
SASKIA
Sherlock Holmes in
nylonkousen
Wie van werken weet
kan hier slagen
Moeder verloor
wedloop met
de dood
Toekomstbeeld
van de school
Warme voetjes
Levensstandaard is
er zeer ruim
E
De „grote" gevallen
zijn zeldzaam
RIDIAUX
ROOS
Gesprek met emigrante uit de Kaapkolonie
Vierjarig kindje stierf
door de traagheid
der mensen
DOOR
Vrouwelijke detective heeft interessant
doch inspannend beroep
ZATERDAG 10 OCTOBER 1953
JJET IS HEERLIJK om na een afwezigheid van
ruim zeven jaar weer eens in Holland terug te
zijn! Ze zat tegenover mij in de gezellige lunch
room, jong, blond en lieflijk, typisch Hollands nog
ai woont ze reeds geruime tijd in Zuid-Afrika.
Als moeder van vijf allerliefste kleine Zuid-Afri-
kanertjes (ik moest direct de foto's bewonderen)
moet het zeker niet eenvoudig zijn er een maand
tussen uit te breken. Op een vraag in die richting
was het antwoord: Nee, maar ik had het buiten
kansje een Hollands meisje te ontmoeten, dat haar
huwelijk twee maanden moest uitstellen en nu
mijn huishouding kon dirigeren en de supervisie
over de twee inheemse dienstboden kan houden.
In tegenstelling met Canada en Australië heeft
öe huisvrouw in Zuid-Afrika wel huishoudelijke
hulp; een inheemse dienstbode verdient daar
60 gld. per maand, terwijl de Sociale lasten nihil
zijn. Toch voelt de werkgeefster zich wel verant
woordelijk om bij ziekte de kosten te dragen.
Over het algemeen werken deze inheemsen wel
goed, maar zéér onzelfstandig en het vereist van
de huisvrouw veel takt om het werk naar haar
eigen inzicht gedaan te krijgen.
Wat me hier zo opvalt, zei ze, is de enorme ver-
Een ruim huis met een eigen zwembad er bij.
scheidenheid die de winkels hier bieden, in Zuid-
Afrika is de keuze tier artikelen veel geringer, dit
komt door de beperkende importbepalingen. Mijn
man en ik zijn Zuid-Afrikaners geworden, we
hebben dus de rechten van de Zuid-Afrikaanse
burger en we vinden het fijn om de nationaliteit
te bezitten van het land waarin we werken en
waar wij en onze kinderen onze toekomst hebben.
Even buiten Kaapstad hebben we een ruim huis,
met een eigen zwembad en als hobby heeft mijn
man er een boerderijtje bij gekocht, waar hij in
de weekends veel ontspanning vindt.
SCHRIJFT U VOORAL, zegt ze,
enigszins verschrikt door het vele
wat ze opnoemt, dat we héél hard
moeten werken om dit alles te ver
krijgen ente behouden. Het
is echter wél zo, dat een ieder de
kansen heeft om door hard werken
een ruime levensstaat te voeren.
M'in man heeft r.aast zijn zaak in
muziekinstrumenten, een paar jaar
gal den een stempelfabriekje ge
kocht, dat werke lijk heel goed gaat
en ons in s'oat stelt deze farm als
ho'.by er bij te kunnen nemen.
Ikzelf ga iedere ochtend naar de
markt om de groenten en eieren te
verkopen en laad dan op de terug-
Weg voer voor het vee in mijn
vrachtautootje. Niemand die zoiets
gek vindt. Toen ik de eerste keer
mniaats van met mijn kleine two-
seater met het vrachtautootje aan
kwam rijden, waren alle kennissen
enthousiast over „the lovely car!"
M' n man en ik rijden samen veel
frard in de ochtenduren. Het heer-
ij ke klimaat maakt dat het helemaal
niet moeilijk is om vroeg uit bed te
komen. U kunt het klimaat in de
Kaapkolonie vergelijken met dat van
d - Rivièra.
Onze huishouding is zoveel moge
lijk Hollands, het is er net als hier:
de leveranciers komen aan de deur,
maar de levensmiddelen verschillen
natuurlijk van de Hollandse. Zo
beent de slager bv. het vlees niet
uit: vleeswaren zijn iets onbekends.
Een Zwitserse slager, die de heer
lijkste vleeswaren maakt, heeft een
drukke klandizie vande bui
tenlanders. We maken het vlees klaar
op de Zuid-Afrikaanse manier, door
het in de oven te roosteren, wat het
voordeel heeft, dat het vlees veel
sappiger is. Groenten en fruit zien
er prachtig uit, maar de smaak valt
tegen, waarschijnlijk groeit alles te
snel.
QNZE VRIENDEN ontvangen we
ook anders dan in Holland: door
de grotere afstanden gaan we vaker
bij elkaar eten en ontvangen we
avondbezoek dan wordt er eerst
drank geschonken, daarna thee of
koffie met gebak; dit is dan een hint
dat de avond ten einde loopt. Een
aardige manier van ontvangen is een
z.g. „braai-vleis" te geven, dat je
kunt vergelijken met de Amerikaan
se „Barbecue". Je ontvangt dan de
p-icte.. buiten, waar op houtvuren de
karbonaadjes door henzelf worden
gebraden. Er wordt bij accordeon-
muziek gezongen en gedanst en na
tuurlijk grote hoeveelheden gegeten,
een sbort pic-nic in de tuin dus.
De levensstandaard is bij ons hoog,
een ieder heeft graag een auto, een
wasmachine, ijskast en een eigen
huis. De huishuren zijn nl. hoog,
drarom tracht men zo gauw mogelijk
een huis in huurkoop te krijgen. Om
deze hoge levensstandaard te kun
nen bereiken gaan veie vrouwen
.buitenshuis werken, indien het gezin
het toelaat. Er zijn uitstekende kleu
terscholen, waar de kinderen de hele
dag worden beziggehouden en ver
zorgd.
De voertaal is naast het Zuid-
Afrikaans, Engels en men doet er
go-d aan deze taal terdege onder de
knie te hebben. In de winkels wordt
bi. na uitsluitend Engels gesproken.
Een vrouwelijke emigrante kan in
beroepen als: Verkoopster, naaister,
modiste, en vooral als typiste of
secretaresse, behoorlijk geld verdie
nen en gemakkelijk een baantje vin
den. Veel Hollandse meisjes gaan
ook als kinderjuffrouw in betrek
king en zijn erg geliefd, daar de En-
ge'sen en de Hollanders hun kinde
ren niet graag aan de inheemsen
overlaten.
De mogelijkheid om alles aan te
pekken, blijkt ook uit het verhaal
van een vriend, die zijn arts-exa
men in Zuid-Afrika moest overdoen.
Om zijn kostje in die tijd te verdie
nen. nam hij 's avonds een baantje
aan als kellner in een „auto-drive-in"
restaurant. Men serveert hier de
maaltijd op een blad, dat aan het
portier van de auto kan worden be
vestigd. Door met de autolichten te
knipperen trekt de automobilist de
aandacht van de kellner (toeteren
is verboden). Onze vriend had hier
mee een heel goed inkomen.
vangen. De Universiteit, die hierop
aansluit, is niet alleen een opleiding
tot wetenschappelijke beroepen, maar
men kan daar bv. ook een cursus van
een jaar in handelskennis of steno
en typen volgen.
Verder zijn de Engelse kostscholen
zeer in trek. Voor sommige moet
men om van een plaats verzekerd
te zijn, deze al bij de geboorte van
het kind reserveren!
Toen ik het kopje koffie met een
echt Hollands taartje erbij, waar ze,
na de cake's en pie's in haar land,
kinderlijk van genoot, met de ser
veerster afrekende, zuchtte ze: Het
fooienstelsel vind ik vermoeiend en
ingewikkeld. Bij ons reken je een
voudig bij de kassa af in een lunch
room. Bovendien zijn daar ook de on
volprezen „restrooms" aan verbon
den. Deze ruime zalen, waar je gra
tis heerlijk op zachte banken kunt
uitrusten, een afspraak kunt ma
ken, rustig* je uitgaven kunt op
schrijven ehz., zijn een uitkomst
voor de winkelende vrouw!
Ze is Zaterdag met de Super-
Connie weer vertrokken, deze Zuid-
Afrikaanse van Nederlandse afkomst,
een waardig voorbeeld voor onze
toekomstige vrouwelijke emigranten.
Vol weemoed misschien, om het af
scheid, maar met het hart alweer
in het land waar, zoals ze zelf zegt,
de zon negen maanden van het jaar
schijnt en de hemel blauw is. En van
dat land is ze in zeven jaar tijds
met hart en ziel gaan houden!
HENDRINE.
Een boerderij als hobby brengt zo van allerlei met zich mee. Dochterlief
ziet belangstellend toe bij het melken.
(Van een bijzondere medewerker)
J)E KLEINE EVA uit de Oosten
rijkse hoofdstad Wenen had niet
behoeven te sterven, maar haar
moeder verloor de wanhopige
wedloop met de dood door de
traagheid van de harten der men
sen, die het kind hadden kunnen
redden.
Dit tragische en waarschijnlijk nog
nooit voorgekomen geval begon zo:
De vierjarige Eva had een huiduit
slag en de huisarts had haar dage
lijks twee a drie tabletten van een
anti-allergisch geneesmiddel voor
geschreven. In een onbewaakt ogen
blik kreeg Eva het flesje met de
„groene snoepjes" te pakken en zei
tegen haar verschrikte moeder, dat
ze ze opgegeten had om vlugger ge
zond te worden. Daar het kind het
benauwd kreeg en de moeder bang
was voor de gevolgen, liep ze zo
hard als ze kon met Eva naar de
waarnemer van haar huisarts, die op
reis was. Deze zei, dat haar maag
uitgepompt moest worden, schreef
een briefje voor een ziekenhuis en
stuurde de vrouw erheen te voet.
Hij zag niet, dat het kind in levens
gevaar verkeerde, anders had hij
zelf de maag moeten uitpompen of
het kind met een ziekenauto naar
een kinderziekenhuis moeten sturen.
Zo nam het onheil zijn loop. De por
tier van het ziekenhuis handelde
volgens zijn instructies. Het kind
had hoge koorts, maar in „zijn" zie
kenhuis werden alleen kinderen bo
ven de zeven jaar opgenomen. „Met
alle plezier, mevrouw, als het meis
je ouder was". Bovendien was het
ziekenhuis al overvol. Hii v<"-w~>s
de wanhopige moeder naar de ge
neeskundige dienst,
Bij de geneeskundige dienst werd
het ziekenhuisbriefje gecontroleerd,
het personeel liet de moeder het ge
beurde nog eens vertellen en gaf
haar toen de raad met de tram naar
het kinderziekenhuis te gaan. Pas
toen de moeder in haar wanhoop
bleef aandringen, bestelden ze een
ziekenauto. Weer was er kostbare
tijd voorbijgegaan. Twee uur na het
begin van haar wedloop om het le
ven van het kind kwam de moeder
in het kinderziekenhuis aan, waar
direct de maag uitgepompt werd.
Maar het was al te laat. Kort daar
na bezweek het hart van de kleine
Eva.
De jonge dekter, die in zijn
spreekuur overbelast was, faalde in
de haast en zag niet in, dat het
kind in levensgevaar verkeerde. Bo
vendien was hij nog niet zo helemaal
op de hoogte met het invullen van
de juiste formulieren. De poitier van
het ziekenhuis; die als zeer plichts
getrouw bekend stond, trad eigen
machtig, maar streng volgens zijn
instructies op. Ook de mensen van
de geneeskundige dienst waren goe
de ambtenaren.
Maar allen waren te traag In hun
reacties, waartegen de wanhopige,
maar enigszins bedeesde moeder te
vergeefs vocht. Bij het eerste offi
ciële medische onderzoek kwam het
tragische feit vast te staan, dat de
kleine Eva bij tijdig ingrijpen bin
nen enkele uren weer gezond ge
weest zou zijnVoor de rade
loze en volkomen verslagen moeder,
die voor de operatiekamer op de
redding van haar kind hoopte, was
dit een bittere troost!
EN GROOT VOORDEEL is het
_j gratis onderwijs, dat onze kinde
ren op de gouvernements-scholen
tot hun zestiende jaar kunnen ont-
DEZE WEEK heb ik eindelijk weer
eens voor een gulden plezier ge
had bij het lezen van de krant. Het
zou zonde zijn om u daarin niet te
laten delen. De aanleiding was een
berichtje, dat u niet zo zal opgeval
len zijn, want het stond verscholen
in een enorm lang en nogal saai ver
slag.
Hier hebt u het knipsel in volle
glorie:
„Enorme belangstelling bleek er te
bestaan voor het nieuwe schoolmeu-
bilair. In de plaats van de traditio
nele schoolbank komt (is reeds ge
komen) de tafel-en-stoel combinatie.
Met dit (mobiele) meubel krijgt men
mogelijkheden tot ontwikkeling van
de zelfstandigheid, het bijbrengen
van verantwoordelijkheidsgevoel, het
kweken van gemeenschapszin".
ik moet zeggen, dat is niet mis.
Een paar deksels handige jongens
die dat stukje standwerkerslatijn in
elkaar gezet hebben. Het komt me
weliswaar niet helemaal oorspron
kelijk voor, maar zó nauw zullen
we maar niet kijken; die tafeltjes en
stoeltjes zélf zijn veel te leuk om
over te mediteren.
Als ik het dus goed begrijp gaat
de bijl in de oude en ouderwetse
schoolbanken, en krijgt het kind
der toekomst nu zijn tafel en stoel
voor zich alleen. Dat kan, en mis
schien is het wel een verbetering.
Misschien want dat oude banken-
spul zat tenminste vast, en bleef
plus minus op zijn plaats staan. Maar
ik beklaag nu al bij voorbaat de juf
en de meester van een kies die met
weinig zitvlees behept is. Als er één
gaat schuiven schuift straks de hele
kudde en zit de arme herder(-in)
tenslotte klem in een hoek
Bovendien is dan het heerlijk be
grip „buur" afgeschaft. Of is „het
kind dat naast je zat op school" niet
altijd een gewichtig begrip in het
leven geweest?
De jongen, het meisje, met wie je
de bank deelde. Die je voorzei en op
de beurt jouw sommen overschreef.
Die je weliswaar af en toe een inkt
mop op je kleren bezorgde maar die
ook je eigendommen bewaakte als
je er eens een dag niet was. Met wie
je kibbelde of samenzwoer, fluister
de en eensgezind gichelde; die je
bondgenoot was in duizend kinder
geheimzinnigheden
Dat is nu afgelopen. Je zit als
schoolkind nu kaal en eenzaam te
midden van een troep even kale en
eenzame eenlingen. Je hebt welis
waar het rijk alleen, maar je kunt
ook nooit eéns wat delen; geen pijp
drop en geen geheim.
ALLES GOED en wel, maar voor
wat hoort wat. Je krijgt er nu
ander moois voor terug. Zo'n tafel
en-stoel bergt onvoorziene mogelijk
heden in zich. Niet tot het verstop
pen van rupsen of kastanjes aller
eerst, maar meer tot ontwikkeling
van de zelfstandigheid, het verant
woordelijkheidsgevoel en de gemeen
schapszin. Dat begrijpt trouwens een
kind. In zo'n eenmanszitplaats draai
je alléén voor je sommen en derzel-
ver antwoorden op en ben je alléén
aangewezen op het dempen van de
inktpot en het aanbrengen van stijl
volle inktvlekken.
Dat van die gemeenschapszin is
mij minder duidelijk, maar dat zal
wel aan mijn ouderwetse instelling
liggen. Ik zal mij evenwel met vlijt
op het bestuderen van eventuele
officiële rapporten daaromtrent toe
leggen.
En ik begin er nu iets van te be
grijpen, waarom onlangs die twee
jochies uit Alkmaar zo grondig een
kleuterschool hebben vernield. Veer
tig ruiten kapot geslagen, de inven
taris aan gruzelementen getimmerd
en als sloteffect een paar kranen
opengedraaidDie misdeelde
stakkers hadden natuurlijk steeds in
die infame tweepersoons martelban-
ken gekluisterd gezeten, én toen zij
al die kleutertafeltjes en stoeltjes
zagen liep hun de gal over. Een
kleuterschool in diggels, een baken
in zee
Mij dunkt, dit is een zaakje waar
muziek in zit. Toekomstmuziek voor
al. Want het is natuurlijk half werk
om bij die banken te blijven stil
staan. Als er dan toch het mes
of liever: de bijl in moet, dan
alsjeblieft radicaal. Géén inktpotten
in die ideale tafels: een blamage
voor de groeiende persoonlijkheid.
Geef het kind dus een aardig, met
fluweel bekleed, ingebouwd etui,
waarin een op kindermaat gefabri
ceerde, in vrolijk gekleurd plastic
uitgevoerde ballpoint rust. Het zal
het aesthetisch gevoel enorm stimu
leren, en het ontstaan van storende,
de geleidelijke groei belemmerende
overgangen (van kroontjespen naar
vulpen) voorkomen. Schaf ook die
banale, de kinderlijke smaak beder
vende schriften af. De lijntjes alléén
zijn al fnuikend voor het ontwikke
len van het zelfstandigheidsgevoel.
Een royale blocnote met diverse at
tracties, zoals een geestig stripver
haal om de tien bladzijden, zal de
zin voor het komische èn de schrijf
motoriek uiterst gunstig beïnvloe
den.
HET SCHOOLBORD is ook een re
gelrecht wangedrocht, dat zo spoe
dig mogelijk vervangen dient te wor
den door een afwasbare, mat getinte
wand waarop naar hartelust door de
leerlingen individueel alle invallen
en opwellingen geschreven en/of ge
tekend kunnen worden. Trouwens,
waarom één wand?' Bespuit alle vier
muren en eventueel het houtwerk
en de zoldering met dit afwasbaar
materiaal en rem de leerlingen
vooral niet in hun natuurlijke nei
ging zich daarop schriftelijk uit te
leven. Zogenaamde „lelijke" woor
den kennen wij daarbij natuurlijk
niet. Dergelijke uitingen passen or
ganisch in de ontwikkelingsgang van
het kinderlijk driftleven. Men heeft
dit al veel te lang onderdrukt: zie
het gekrabbel van volwassenen op
muren, schuttingen, monumenten
en historische plaatsen als treurig
gevolg.
Tenslotte zou het misschien aan
beveling verdienen om het laatste
antieke schoolmeubel, de zogenaam
de leerkracht, eindelijk voorgoed af
te schaffen. In plaats daarvan diene
men zo spoedig mogelijk alle vader
landse klassen aan te sluiten op een
schoolradio-distributie, die uit één
centraal punt bediend wordt. Goed
koop, zindelijk en efficiënt. Alle
leerstof vastgelegd op gramofoon-
platen, het gehele onderwijs ver
zorgd door éen technicus die achter
de draaitafel zit
Maar als het ooit nog eens zo
heerlijk ver komt, zal Saskia met
enige, wellicht misplaatste weemoed
terugdenken aan de heerlijkste,
springlevendste leesles die zij ooit
lieeft bijgewoond. Vóór de tweede
wereldoorlog, in een kale, uitge-
(Van een bijzondere medewerker).
HET BEROEP van criminalist oefent blijkbaar nog steeds onweer
staanbare aantrekkingskracht uit en niet alleen op jonge man
nen. Ook jonge dames interesseren er zich zeer vaak voor. „Hoe
kan een vrouw detective worden?" is een vraag, die bij de arbeids
beurzen en beroepskeuze-bureaux herhaaldelijk gesteld wordt. De
jonge dames zijn daar altijd hevig teleurgesteld, als ze te horen
krijgen, wat ze daar allemaal voor moeten leren. Wel zijn er detec-
tivebureaux, die jonge en vooral knappe vrouwen dikwijls voor
verschillende interessante karweitjes in dienst nemen. Maar in
het algemeen blijft er heel weinig over van de verwachte film
romantiek. Wie het serieuze besluit neemt criminaliste te worden,
moet vooral veel gevoel hebben voor noodlijdende kinderen. Begrip
voor de kinderlijke psyche en de behoefte om te helpen, waar men
kan. Misdaden voorkomen is belangrijker dan misdaden opsporen!
Dit principe geldt ook voor de toekomstige criminaliste; daarnaast
zijn er ongetwijfeld ook tegenwoordig nog af en toe gevallen, waar
bij de nylons van een vrouwelijke Sherlock Holmes een niet te
onderschatten rol spelen.
vrouwen, die met dergelijke delicate
opdrachten belast worden, zelfs ge
wenst, dat ze getrouwd zijn en kin
deren hebben. Hun „morele stand
vastigheid" wordt er, naar men zegt,
alleen groter door.
Het is bekend, dat ook Scotland
Yard enige tijd geleden voor de eer
ste keer een vrouw, Mrs. Amy Graca
Etteridge, tot hoofdinspectrice be
noemde.
In Amerika staat Patricia Gordon
bekend als een van de bekwaamste
detectives van de Verenigde Staten.
Deze energieke dame slaagde erin
het beruchte bendehoofd Coppa te
arresteren, die door de politie van
de Verenigde Staten reeds lang ver
geefs gezocht werd. Naderhand
bleek, dat Coppa ook de man van
Patricia Gordon, de sergeant-Gordon,
bij een vechtpartij met messteken
had gedood. Deze sergeant had Pa
tricia vroeger uit de onderwereld
van New York als elfjarig meisje bij
zich in huis genomen, haar opge
voed en was later met haar ge
trouwd. Tegenwoordig wordt „Pat"
beschouwd als de meest ervaren en
succesvolle van alle SherlocR Hol
mes' in nylons.
De VROUWELIJKE POLITIE heeft
zich ontwikkeld uit het sociale
werk. In het midden van de dertiger
jaren begon men overal in de grote
steden een eigen vrouwelijke politie
op te stellen, die hoofdzakelijk tot
taak had de sociale zorg voor de
jeugd van beiderlei geslacht en voor
al het toezicht op de prostitutie. Een
speciale vrouwelijke recherche werd
er al gauw bij aangesloten; deze is
tegenwoordig vooral in Noord-Ame-
rika op brede basis georganiseerd.
In het algemeen moet de toekomstige
criminaliste een volledige opleiding
tot maatschappelijk werkster hebben
genoten en een bewijs afleggen van
haar geschiktheid voor het politie
werk. Is ze dan na de nodige oplei
ding vertrouwd met de wetten en
verordeningen op dit gebied, even
eens met criminele geschiedenis en
psychologie en voor het moeilijk
beroep van vrouwelijk politieambte
naar geschikt bevonden, dan begint
voor haar een wel zeer interessant,
maar dikwijls ook vermoeiend leven.
Surveilleren en minder belangrijke
controlewerkzaamheden, sociale zorg
voor verwaarloosde kinderen, toe
zicht op zwervers, controle van prosti-
tué's en het onderzoek van jeugd-
delicten op allerlei gebied doen de
romantische voorstellingen al spoe
dig verbleken.
Het Is onbeschrijfelijk met hoeveel
vuiligheid de vrouwelijke recher
cheur vooral in de grote steden in
aanraking komt. Wil ze niet wan
hopig worden over de wankelmoe
digheid, de onstandvastigheid en
niet zelden ook de verdorvenheid
van de mensen, dan moet ze al een
zeer groot hart hebben. Jonge meis
jes, die ware engelen van onschuld
lijken ontpoppen zich herhaaldelijk
ais de meest koudbloedige
fineerde wezens. Twaalf- tot veer
tienjarige jongens, die er uitzien, als
of ze geen vlieg kwaad kunnen doen,
hebben het dikwijls zwaar achter
hun ellebogen.
Nog moeilijker zijn vaak de ge
vallen, waarbij volwassenen een
duistere rol spélen; zoals bij het te
vondeling leggen van zuigelingen
mishandelingen, ontvoeringen of
het plegen van abortus bij jonge
meisjes. De vrouwelijke commissaris
oefent haar dienst meestal incognito
uit, in tegenstelling met de vrou
welijke politieagenten, die in hun
vlotte uniformen tegenwoordig in
vele steden reeds tot het gewone
straatbeeld behoren.
DE „GROTE GEVALLEN", die het
onderwerp vormen van menige
spannende roman of film, zijn in de
praktijk van de criminaliste zeer
zeldzaam. De omgang met jeugdige
misdadigers en prostitué's vertoont
een heel ander gezicht. Misschien,
dat af en toe een vrouwelijke doua
nier een rol kan spelen in het ont
maskeren van een smokkelbende
maar dan wordt er zo weinig moge
lijk over de eigenlijke heldin ge
sproken. Overigens zijn dit uitzon
deringsgevallen; er zijn met het oog
op de veelvuldige gevaren vrouwen
voor nodig met een sterk karakter,
die psychologisch speciaal geschoold
zijn. Zulke vrouwelijke detectives
doen vooral in Amerika Sherlock
Holmes werkelijk alle eer aan. Ze
voelen zich evenzeer thuis in de rol
van barmeisje of „taxi-girl" in een
dancing, als in die van hostess in
grote hotels. Hoewel vrouwelijke
politieagenten in het algemeen niet
getrouwd mogen zijn, is het bij
ZO'N KLEUTER, die bij het spel
over de grond kruipt en overal
tegenop klimt, kan heef wat pantof
feltjes verslijten. Het is dus wel zo
voordelig, als u zelf een paar van
die warme stappertjes kunt maken.
De lappendoos levert in de meeste
gevallen het materiaal wel en een
patroontje vindt u hier. Het is gete
kend voor de leeftijd van circa drie
jaar, maar door het aanknippen van
extra brede naden kunt u het ook
voor wat grotere kinderen gebrui
ken.
O. 6
AFGEPASTE GLASGORDIJNEN
(Advertentie Ing. Med.)
woonde dorpsschool ergens in Thü-
ringen. Waar de kinders met hun
achten in een harde smalle houten
bank zaten en de meester zich be
helpen moest met een erbarmelijk
slecht schoolbord en een homp krijt.
En evenwel zoals twee glundere
knapen daar, de een op de vloer, de
ander boven op de kast, met een be
nijdenswaardige dictie en een uit
spraak zo zuiver als glas de fabel
van de hond en de haan voordroe
genHet kon toch wel eens
zijn dat het ontwikkelen van die
zelfstandigheid, dat verantwoorde
liikheidsgevoel en die gemeenschaps
ztn staan of vallen met de mens
voor de klas.
Voor de bovenkant neemt u een
stevige mantelstof of ribfluweel, voor
de voering een lapje flanel of bont-
stof. In het laatste geval wel oplet
ten, dat u de pantoffels ruim ge
noeg maakt. U stikt van de boven-
stof en van de voering het voornaad
je dicht en verbindt ze dan met el
kaar. In de bovenrand maakt u acht
nestelgaatjes, waardoorheen u een
bandje of koordje haalt. Is het ge
bruikte materiaal niet zo erg dik,
dan zoudt u in plaats van de nestel
gaatjes een schuifje kunnen maken
met elastiek. Aan de achterkant stikt
u langs de stippellijn voering en bo-
venstof door en schuift daar een
contrefort volgens 't tweede patroon
tje tussen. U maakt dit van twee
laagjes stevig linnen op elkaar ge
stikt of van goed buigzaam karton.
U knipt dan het binnenzooltje, een
halve cm. langs de omtrek kleiner
dan de hier gegeven buitenzooi, van
enkele laagjes warme stof, die u op
elkaar rijgt. De onderrand van het
bovenstuk rijgt u eveneens hierop
met de naad naar buiten en boordt
dan de hele zool met een schuin
reepje stof om, waarbij dus gelijk
Het bovenstuk aan de binnenzool be
vestigd is. De buitenzooi knipt u van
ren stukje trijp, peau de suède of
ets dergelijks en naait hem door en
door stekend stevig aan de binnen
zool. En zo kan uw kleine robbedoes
er weer even tegen!