Goede kansen in Zuid-Afrika voor vrouwelijke beroepen SASKIA Sherlock Holmes in nylonkousen Wie van werken weet kan hier slagen Moeder verloor wedloop met de dood Toekomstbeeld van de school Warme voetjes Levensstandaard is er zeer ruim E De „grote" gevallen zijn zeldzaam RIDIAUX ROOS Gesprek met emigrante uit de Kaapkolonie Vierjarig kindje stierf door de traagheid der mensen DOOR Vrouwelijke detective heeft interessant doch inspannend beroep ZATERDAG 10 OCTOBER 1953 JJET IS HEERLIJK om na een afwezigheid van ruim zeven jaar weer eens in Holland terug te zijn! Ze zat tegenover mij in de gezellige lunch room, jong, blond en lieflijk, typisch Hollands nog ai woont ze reeds geruime tijd in Zuid-Afrika. Als moeder van vijf allerliefste kleine Zuid-Afri- kanertjes (ik moest direct de foto's bewonderen) moet het zeker niet eenvoudig zijn er een maand tussen uit te breken. Op een vraag in die richting was het antwoord: Nee, maar ik had het buiten kansje een Hollands meisje te ontmoeten, dat haar huwelijk twee maanden moest uitstellen en nu mijn huishouding kon dirigeren en de supervisie over de twee inheemse dienstboden kan houden. In tegenstelling met Canada en Australië heeft öe huisvrouw in Zuid-Afrika wel huishoudelijke hulp; een inheemse dienstbode verdient daar 60 gld. per maand, terwijl de Sociale lasten nihil zijn. Toch voelt de werkgeefster zich wel verant woordelijk om bij ziekte de kosten te dragen. Over het algemeen werken deze inheemsen wel goed, maar zéér onzelfstandig en het vereist van de huisvrouw veel takt om het werk naar haar eigen inzicht gedaan te krijgen. Wat me hier zo opvalt, zei ze, is de enorme ver- Een ruim huis met een eigen zwembad er bij. scheidenheid die de winkels hier bieden, in Zuid- Afrika is de keuze tier artikelen veel geringer, dit komt door de beperkende importbepalingen. Mijn man en ik zijn Zuid-Afrikaners geworden, we hebben dus de rechten van de Zuid-Afrikaanse burger en we vinden het fijn om de nationaliteit te bezitten van het land waarin we werken en waar wij en onze kinderen onze toekomst hebben. Even buiten Kaapstad hebben we een ruim huis, met een eigen zwembad en als hobby heeft mijn man er een boerderijtje bij gekocht, waar hij in de weekends veel ontspanning vindt. SCHRIJFT U VOORAL, zegt ze, enigszins verschrikt door het vele wat ze opnoemt, dat we héél hard moeten werken om dit alles te ver krijgen ente behouden. Het is echter wél zo, dat een ieder de kansen heeft om door hard werken een ruime levensstaat te voeren. M'in man heeft r.aast zijn zaak in muziekinstrumenten, een paar jaar gal den een stempelfabriekje ge kocht, dat werke lijk heel goed gaat en ons in s'oat stelt deze farm als ho'.by er bij te kunnen nemen. Ikzelf ga iedere ochtend naar de markt om de groenten en eieren te verkopen en laad dan op de terug- Weg voer voor het vee in mijn vrachtautootje. Niemand die zoiets gek vindt. Toen ik de eerste keer mniaats van met mijn kleine two- seater met het vrachtautootje aan kwam rijden, waren alle kennissen enthousiast over „the lovely car!" M' n man en ik rijden samen veel frard in de ochtenduren. Het heer- ij ke klimaat maakt dat het helemaal niet moeilijk is om vroeg uit bed te komen. U kunt het klimaat in de Kaapkolonie vergelijken met dat van d - Rivièra. Onze huishouding is zoveel moge lijk Hollands, het is er net als hier: de leveranciers komen aan de deur, maar de levensmiddelen verschillen natuurlijk van de Hollandse. Zo beent de slager bv. het vlees niet uit: vleeswaren zijn iets onbekends. Een Zwitserse slager, die de heer lijkste vleeswaren maakt, heeft een drukke klandizie vande bui tenlanders. We maken het vlees klaar op de Zuid-Afrikaanse manier, door het in de oven te roosteren, wat het voordeel heeft, dat het vlees veel sappiger is. Groenten en fruit zien er prachtig uit, maar de smaak valt tegen, waarschijnlijk groeit alles te snel. QNZE VRIENDEN ontvangen we ook anders dan in Holland: door de grotere afstanden gaan we vaker bij elkaar eten en ontvangen we avondbezoek dan wordt er eerst drank geschonken, daarna thee of koffie met gebak; dit is dan een hint dat de avond ten einde loopt. Een aardige manier van ontvangen is een z.g. „braai-vleis" te geven, dat je kunt vergelijken met de Amerikaan se „Barbecue". Je ontvangt dan de p-icte.. buiten, waar op houtvuren de karbonaadjes door henzelf worden gebraden. Er wordt bij accordeon- muziek gezongen en gedanst en na tuurlijk grote hoeveelheden gegeten, een sbort pic-nic in de tuin dus. De levensstandaard is bij ons hoog, een ieder heeft graag een auto, een wasmachine, ijskast en een eigen huis. De huishuren zijn nl. hoog, drarom tracht men zo gauw mogelijk een huis in huurkoop te krijgen. Om deze hoge levensstandaard te kun nen bereiken gaan veie vrouwen .buitenshuis werken, indien het gezin het toelaat. Er zijn uitstekende kleu terscholen, waar de kinderen de hele dag worden beziggehouden en ver zorgd. De voertaal is naast het Zuid- Afrikaans, Engels en men doet er go-d aan deze taal terdege onder de knie te hebben. In de winkels wordt bi. na uitsluitend Engels gesproken. Een vrouwelijke emigrante kan in beroepen als: Verkoopster, naaister, modiste, en vooral als typiste of secretaresse, behoorlijk geld verdie nen en gemakkelijk een baantje vin den. Veel Hollandse meisjes gaan ook als kinderjuffrouw in betrek king en zijn erg geliefd, daar de En- ge'sen en de Hollanders hun kinde ren niet graag aan de inheemsen overlaten. De mogelijkheid om alles aan te pekken, blijkt ook uit het verhaal van een vriend, die zijn arts-exa men in Zuid-Afrika moest overdoen. Om zijn kostje in die tijd te verdie nen. nam hij 's avonds een baantje aan als kellner in een „auto-drive-in" restaurant. Men serveert hier de maaltijd op een blad, dat aan het portier van de auto kan worden be vestigd. Door met de autolichten te knipperen trekt de automobilist de aandacht van de kellner (toeteren is verboden). Onze vriend had hier mee een heel goed inkomen. vangen. De Universiteit, die hierop aansluit, is niet alleen een opleiding tot wetenschappelijke beroepen, maar men kan daar bv. ook een cursus van een jaar in handelskennis of steno en typen volgen. Verder zijn de Engelse kostscholen zeer in trek. Voor sommige moet men om van een plaats verzekerd te zijn, deze al bij de geboorte van het kind reserveren! Toen ik het kopje koffie met een echt Hollands taartje erbij, waar ze, na de cake's en pie's in haar land, kinderlijk van genoot, met de ser veerster afrekende, zuchtte ze: Het fooienstelsel vind ik vermoeiend en ingewikkeld. Bij ons reken je een voudig bij de kassa af in een lunch room. Bovendien zijn daar ook de on volprezen „restrooms" aan verbon den. Deze ruime zalen, waar je gra tis heerlijk op zachte banken kunt uitrusten, een afspraak kunt ma ken, rustig* je uitgaven kunt op schrijven ehz., zijn een uitkomst voor de winkelende vrouw! Ze is Zaterdag met de Super- Connie weer vertrokken, deze Zuid- Afrikaanse van Nederlandse afkomst, een waardig voorbeeld voor onze toekomstige vrouwelijke emigranten. Vol weemoed misschien, om het af scheid, maar met het hart alweer in het land waar, zoals ze zelf zegt, de zon negen maanden van het jaar schijnt en de hemel blauw is. En van dat land is ze in zeven jaar tijds met hart en ziel gaan houden! HENDRINE. Een boerderij als hobby brengt zo van allerlei met zich mee. Dochterlief ziet belangstellend toe bij het melken. (Van een bijzondere medewerker) J)E KLEINE EVA uit de Oosten rijkse hoofdstad Wenen had niet behoeven te sterven, maar haar moeder verloor de wanhopige wedloop met de dood door de traagheid van de harten der men sen, die het kind hadden kunnen redden. Dit tragische en waarschijnlijk nog nooit voorgekomen geval begon zo: De vierjarige Eva had een huiduit slag en de huisarts had haar dage lijks twee a drie tabletten van een anti-allergisch geneesmiddel voor geschreven. In een onbewaakt ogen blik kreeg Eva het flesje met de „groene snoepjes" te pakken en zei tegen haar verschrikte moeder, dat ze ze opgegeten had om vlugger ge zond te worden. Daar het kind het benauwd kreeg en de moeder bang was voor de gevolgen, liep ze zo hard als ze kon met Eva naar de waarnemer van haar huisarts, die op reis was. Deze zei, dat haar maag uitgepompt moest worden, schreef een briefje voor een ziekenhuis en stuurde de vrouw erheen te voet. Hij zag niet, dat het kind in levens gevaar verkeerde, anders had hij zelf de maag moeten uitpompen of het kind met een ziekenauto naar een kinderziekenhuis moeten sturen. Zo nam het onheil zijn loop. De por tier van het ziekenhuis handelde volgens zijn instructies. Het kind had hoge koorts, maar in „zijn" zie kenhuis werden alleen kinderen bo ven de zeven jaar opgenomen. „Met alle plezier, mevrouw, als het meis je ouder was". Bovendien was het ziekenhuis al overvol. Hii v<"-w~>s de wanhopige moeder naar de ge neeskundige dienst, Bij de geneeskundige dienst werd het ziekenhuisbriefje gecontroleerd, het personeel liet de moeder het ge beurde nog eens vertellen en gaf haar toen de raad met de tram naar het kinderziekenhuis te gaan. Pas toen de moeder in haar wanhoop bleef aandringen, bestelden ze een ziekenauto. Weer was er kostbare tijd voorbijgegaan. Twee uur na het begin van haar wedloop om het le ven van het kind kwam de moeder in het kinderziekenhuis aan, waar direct de maag uitgepompt werd. Maar het was al te laat. Kort daar na bezweek het hart van de kleine Eva. De jonge dekter, die in zijn spreekuur overbelast was, faalde in de haast en zag niet in, dat het kind in levensgevaar verkeerde. Bo vendien was hij nog niet zo helemaal op de hoogte met het invullen van de juiste formulieren. De poitier van het ziekenhuis; die als zeer plichts getrouw bekend stond, trad eigen machtig, maar streng volgens zijn instructies op. Ook de mensen van de geneeskundige dienst waren goe de ambtenaren. Maar allen waren te traag In hun reacties, waartegen de wanhopige, maar enigszins bedeesde moeder te vergeefs vocht. Bij het eerste offi ciële medische onderzoek kwam het tragische feit vast te staan, dat de kleine Eva bij tijdig ingrijpen bin nen enkele uren weer gezond ge weest zou zijnVoor de rade loze en volkomen verslagen moeder, die voor de operatiekamer op de redding van haar kind hoopte, was dit een bittere troost! EN GROOT VOORDEEL is het _j gratis onderwijs, dat onze kinde ren op de gouvernements-scholen tot hun zestiende jaar kunnen ont- DEZE WEEK heb ik eindelijk weer eens voor een gulden plezier ge had bij het lezen van de krant. Het zou zonde zijn om u daarin niet te laten delen. De aanleiding was een berichtje, dat u niet zo zal opgeval len zijn, want het stond verscholen in een enorm lang en nogal saai ver slag. Hier hebt u het knipsel in volle glorie: „Enorme belangstelling bleek er te bestaan voor het nieuwe schoolmeu- bilair. In de plaats van de traditio nele schoolbank komt (is reeds ge komen) de tafel-en-stoel combinatie. Met dit (mobiele) meubel krijgt men mogelijkheden tot ontwikkeling van de zelfstandigheid, het bijbrengen van verantwoordelijkheidsgevoel, het kweken van gemeenschapszin". ik moet zeggen, dat is niet mis. Een paar deksels handige jongens die dat stukje standwerkerslatijn in elkaar gezet hebben. Het komt me weliswaar niet helemaal oorspron kelijk voor, maar zó nauw zullen we maar niet kijken; die tafeltjes en stoeltjes zélf zijn veel te leuk om over te mediteren. Als ik het dus goed begrijp gaat de bijl in de oude en ouderwetse schoolbanken, en krijgt het kind der toekomst nu zijn tafel en stoel voor zich alleen. Dat kan, en mis schien is het wel een verbetering. Misschien want dat oude banken- spul zat tenminste vast, en bleef plus minus op zijn plaats staan. Maar ik beklaag nu al bij voorbaat de juf en de meester van een kies die met weinig zitvlees behept is. Als er één gaat schuiven schuift straks de hele kudde en zit de arme herder(-in) tenslotte klem in een hoek Bovendien is dan het heerlijk be grip „buur" afgeschaft. Of is „het kind dat naast je zat op school" niet altijd een gewichtig begrip in het leven geweest? De jongen, het meisje, met wie je de bank deelde. Die je voorzei en op de beurt jouw sommen overschreef. Die je weliswaar af en toe een inkt mop op je kleren bezorgde maar die ook je eigendommen bewaakte als je er eens een dag niet was. Met wie je kibbelde of samenzwoer, fluister de en eensgezind gichelde; die je bondgenoot was in duizend kinder geheimzinnigheden Dat is nu afgelopen. Je zit als schoolkind nu kaal en eenzaam te midden van een troep even kale en eenzame eenlingen. Je hebt welis waar het rijk alleen, maar je kunt ook nooit eéns wat delen; geen pijp drop en geen geheim. ALLES GOED en wel, maar voor wat hoort wat. Je krijgt er nu ander moois voor terug. Zo'n tafel en-stoel bergt onvoorziene mogelijk heden in zich. Niet tot het verstop pen van rupsen of kastanjes aller eerst, maar meer tot ontwikkeling van de zelfstandigheid, het verant woordelijkheidsgevoel en de gemeen schapszin. Dat begrijpt trouwens een kind. In zo'n eenmanszitplaats draai je alléén voor je sommen en derzel- ver antwoorden op en ben je alléén aangewezen op het dempen van de inktpot en het aanbrengen van stijl volle inktvlekken. Dat van die gemeenschapszin is mij minder duidelijk, maar dat zal wel aan mijn ouderwetse instelling liggen. Ik zal mij evenwel met vlijt op het bestuderen van eventuele officiële rapporten daaromtrent toe leggen. En ik begin er nu iets van te be grijpen, waarom onlangs die twee jochies uit Alkmaar zo grondig een kleuterschool hebben vernield. Veer tig ruiten kapot geslagen, de inven taris aan gruzelementen getimmerd en als sloteffect een paar kranen opengedraaidDie misdeelde stakkers hadden natuurlijk steeds in die infame tweepersoons martelban- ken gekluisterd gezeten, én toen zij al die kleutertafeltjes en stoeltjes zagen liep hun de gal over. Een kleuterschool in diggels, een baken in zee Mij dunkt, dit is een zaakje waar muziek in zit. Toekomstmuziek voor al. Want het is natuurlijk half werk om bij die banken te blijven stil staan. Als er dan toch het mes of liever: de bijl in moet, dan alsjeblieft radicaal. Géén inktpotten in die ideale tafels: een blamage voor de groeiende persoonlijkheid. Geef het kind dus een aardig, met fluweel bekleed, ingebouwd etui, waarin een op kindermaat gefabri ceerde, in vrolijk gekleurd plastic uitgevoerde ballpoint rust. Het zal het aesthetisch gevoel enorm stimu leren, en het ontstaan van storende, de geleidelijke groei belemmerende overgangen (van kroontjespen naar vulpen) voorkomen. Schaf ook die banale, de kinderlijke smaak beder vende schriften af. De lijntjes alléén zijn al fnuikend voor het ontwikke len van het zelfstandigheidsgevoel. Een royale blocnote met diverse at tracties, zoals een geestig stripver haal om de tien bladzijden, zal de zin voor het komische èn de schrijf motoriek uiterst gunstig beïnvloe den. HET SCHOOLBORD is ook een re gelrecht wangedrocht, dat zo spoe dig mogelijk vervangen dient te wor den door een afwasbare, mat getinte wand waarop naar hartelust door de leerlingen individueel alle invallen en opwellingen geschreven en/of ge tekend kunnen worden. Trouwens, waarom één wand?' Bespuit alle vier muren en eventueel het houtwerk en de zoldering met dit afwasbaar materiaal en rem de leerlingen vooral niet in hun natuurlijke nei ging zich daarop schriftelijk uit te leven. Zogenaamde „lelijke" woor den kennen wij daarbij natuurlijk niet. Dergelijke uitingen passen or ganisch in de ontwikkelingsgang van het kinderlijk driftleven. Men heeft dit al veel te lang onderdrukt: zie het gekrabbel van volwassenen op muren, schuttingen, monumenten en historische plaatsen als treurig gevolg. Tenslotte zou het misschien aan beveling verdienen om het laatste antieke schoolmeubel, de zogenaam de leerkracht, eindelijk voorgoed af te schaffen. In plaats daarvan diene men zo spoedig mogelijk alle vader landse klassen aan te sluiten op een schoolradio-distributie, die uit één centraal punt bediend wordt. Goed koop, zindelijk en efficiënt. Alle leerstof vastgelegd op gramofoon- platen, het gehele onderwijs ver zorgd door éen technicus die achter de draaitafel zit Maar als het ooit nog eens zo heerlijk ver komt, zal Saskia met enige, wellicht misplaatste weemoed terugdenken aan de heerlijkste, springlevendste leesles die zij ooit lieeft bijgewoond. Vóór de tweede wereldoorlog, in een kale, uitge- (Van een bijzondere medewerker). HET BEROEP van criminalist oefent blijkbaar nog steeds onweer staanbare aantrekkingskracht uit en niet alleen op jonge man nen. Ook jonge dames interesseren er zich zeer vaak voor. „Hoe kan een vrouw detective worden?" is een vraag, die bij de arbeids beurzen en beroepskeuze-bureaux herhaaldelijk gesteld wordt. De jonge dames zijn daar altijd hevig teleurgesteld, als ze te horen krijgen, wat ze daar allemaal voor moeten leren. Wel zijn er detec- tivebureaux, die jonge en vooral knappe vrouwen dikwijls voor verschillende interessante karweitjes in dienst nemen. Maar in het algemeen blijft er heel weinig over van de verwachte film romantiek. Wie het serieuze besluit neemt criminaliste te worden, moet vooral veel gevoel hebben voor noodlijdende kinderen. Begrip voor de kinderlijke psyche en de behoefte om te helpen, waar men kan. Misdaden voorkomen is belangrijker dan misdaden opsporen! Dit principe geldt ook voor de toekomstige criminaliste; daarnaast zijn er ongetwijfeld ook tegenwoordig nog af en toe gevallen, waar bij de nylons van een vrouwelijke Sherlock Holmes een niet te onderschatten rol spelen. vrouwen, die met dergelijke delicate opdrachten belast worden, zelfs ge wenst, dat ze getrouwd zijn en kin deren hebben. Hun „morele stand vastigheid" wordt er, naar men zegt, alleen groter door. Het is bekend, dat ook Scotland Yard enige tijd geleden voor de eer ste keer een vrouw, Mrs. Amy Graca Etteridge, tot hoofdinspectrice be noemde. In Amerika staat Patricia Gordon bekend als een van de bekwaamste detectives van de Verenigde Staten. Deze energieke dame slaagde erin het beruchte bendehoofd Coppa te arresteren, die door de politie van de Verenigde Staten reeds lang ver geefs gezocht werd. Naderhand bleek, dat Coppa ook de man van Patricia Gordon, de sergeant-Gordon, bij een vechtpartij met messteken had gedood. Deze sergeant had Pa tricia vroeger uit de onderwereld van New York als elfjarig meisje bij zich in huis genomen, haar opge voed en was later met haar ge trouwd. Tegenwoordig wordt „Pat" beschouwd als de meest ervaren en succesvolle van alle SherlocR Hol mes' in nylons. De VROUWELIJKE POLITIE heeft zich ontwikkeld uit het sociale werk. In het midden van de dertiger jaren begon men overal in de grote steden een eigen vrouwelijke politie op te stellen, die hoofdzakelijk tot taak had de sociale zorg voor de jeugd van beiderlei geslacht en voor al het toezicht op de prostitutie. Een speciale vrouwelijke recherche werd er al gauw bij aangesloten; deze is tegenwoordig vooral in Noord-Ame- rika op brede basis georganiseerd. In het algemeen moet de toekomstige criminaliste een volledige opleiding tot maatschappelijk werkster hebben genoten en een bewijs afleggen van haar geschiktheid voor het politie werk. Is ze dan na de nodige oplei ding vertrouwd met de wetten en verordeningen op dit gebied, even eens met criminele geschiedenis en psychologie en voor het moeilijk beroep van vrouwelijk politieambte naar geschikt bevonden, dan begint voor haar een wel zeer interessant, maar dikwijls ook vermoeiend leven. Surveilleren en minder belangrijke controlewerkzaamheden, sociale zorg voor verwaarloosde kinderen, toe zicht op zwervers, controle van prosti- tué's en het onderzoek van jeugd- delicten op allerlei gebied doen de romantische voorstellingen al spoe dig verbleken. Het Is onbeschrijfelijk met hoeveel vuiligheid de vrouwelijke recher cheur vooral in de grote steden in aanraking komt. Wil ze niet wan hopig worden over de wankelmoe digheid, de onstandvastigheid en niet zelden ook de verdorvenheid van de mensen, dan moet ze al een zeer groot hart hebben. Jonge meis jes, die ware engelen van onschuld lijken ontpoppen zich herhaaldelijk ais de meest koudbloedige fineerde wezens. Twaalf- tot veer tienjarige jongens, die er uitzien, als of ze geen vlieg kwaad kunnen doen, hebben het dikwijls zwaar achter hun ellebogen. Nog moeilijker zijn vaak de ge vallen, waarbij volwassenen een duistere rol spélen; zoals bij het te vondeling leggen van zuigelingen mishandelingen, ontvoeringen of het plegen van abortus bij jonge meisjes. De vrouwelijke commissaris oefent haar dienst meestal incognito uit, in tegenstelling met de vrou welijke politieagenten, die in hun vlotte uniformen tegenwoordig in vele steden reeds tot het gewone straatbeeld behoren. DE „GROTE GEVALLEN", die het onderwerp vormen van menige spannende roman of film, zijn in de praktijk van de criminaliste zeer zeldzaam. De omgang met jeugdige misdadigers en prostitué's vertoont een heel ander gezicht. Misschien, dat af en toe een vrouwelijke doua nier een rol kan spelen in het ont maskeren van een smokkelbende maar dan wordt er zo weinig moge lijk over de eigenlijke heldin ge sproken. Overigens zijn dit uitzon deringsgevallen; er zijn met het oog op de veelvuldige gevaren vrouwen voor nodig met een sterk karakter, die psychologisch speciaal geschoold zijn. Zulke vrouwelijke detectives doen vooral in Amerika Sherlock Holmes werkelijk alle eer aan. Ze voelen zich evenzeer thuis in de rol van barmeisje of „taxi-girl" in een dancing, als in die van hostess in grote hotels. Hoewel vrouwelijke politieagenten in het algemeen niet getrouwd mogen zijn, is het bij ZO'N KLEUTER, die bij het spel over de grond kruipt en overal tegenop klimt, kan heef wat pantof feltjes verslijten. Het is dus wel zo voordelig, als u zelf een paar van die warme stappertjes kunt maken. De lappendoos levert in de meeste gevallen het materiaal wel en een patroontje vindt u hier. Het is gete kend voor de leeftijd van circa drie jaar, maar door het aanknippen van extra brede naden kunt u het ook voor wat grotere kinderen gebrui ken. O. 6 AFGEPASTE GLASGORDIJNEN (Advertentie Ing. Med.) woonde dorpsschool ergens in Thü- ringen. Waar de kinders met hun achten in een harde smalle houten bank zaten en de meester zich be helpen moest met een erbarmelijk slecht schoolbord en een homp krijt. En evenwel zoals twee glundere knapen daar, de een op de vloer, de ander boven op de kast, met een be nijdenswaardige dictie en een uit spraak zo zuiver als glas de fabel van de hond en de haan voordroe genHet kon toch wel eens zijn dat het ontwikkelen van die zelfstandigheid, dat verantwoorde liikheidsgevoel en die gemeenschaps ztn staan of vallen met de mens voor de klas. Voor de bovenkant neemt u een stevige mantelstof of ribfluweel, voor de voering een lapje flanel of bont- stof. In het laatste geval wel oplet ten, dat u de pantoffels ruim ge noeg maakt. U stikt van de boven- stof en van de voering het voornaad je dicht en verbindt ze dan met el kaar. In de bovenrand maakt u acht nestelgaatjes, waardoorheen u een bandje of koordje haalt. Is het ge bruikte materiaal niet zo erg dik, dan zoudt u in plaats van de nestel gaatjes een schuifje kunnen maken met elastiek. Aan de achterkant stikt u langs de stippellijn voering en bo- venstof door en schuift daar een contrefort volgens 't tweede patroon tje tussen. U maakt dit van twee laagjes stevig linnen op elkaar ge stikt of van goed buigzaam karton. U knipt dan het binnenzooltje, een halve cm. langs de omtrek kleiner dan de hier gegeven buitenzooi, van enkele laagjes warme stof, die u op elkaar rijgt. De onderrand van het bovenstuk rijgt u eveneens hierop met de naad naar buiten en boordt dan de hele zool met een schuin reepje stof om, waarbij dus gelijk Het bovenstuk aan de binnenzool be vestigd is. De buitenzooi knipt u van ren stukje trijp, peau de suède of ets dergelijks en naait hem door en door stekend stevig aan de binnen zool. En zo kan uw kleine robbedoes er weer even tegen!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 12