Operation „Blue Jay" bouwde
Manhattan aan de Noordpool
Felle strijd ontbrand om
wereld-snelheidsrecord
Tien jaar geleden werd
A. M. de Jong vermoord
Geweldigste militair-technische onderneming
sinds invasie in Normandië
Onder Groenlanders en Eskimo's (44)
SINDS WANNEER IS WELK WERK
DAN OOK TE GROOT VOOR
AMERIKANEN?
Thule Air Base:
Zes uur vliegen naar de
Oeral-industrie
door
A nth. van Kampen
Maakt F100 Super Sabre beste kans
In duikvlucht werd
reeds 3600 km
gevlogen
SD nam wraak voor aanslag op NSB-er
De eerste „Silbertanne"
moord
De daders
7, ATF.Rn Afl 17 OfTORER 1953
JN MAART 1951 ontvingen een aantal militairen,
behorend tot de Amerikaanse luchtmacht, de
onverwachte mededeling, dat ze zich gereed
moesien houden voor een vliegtocht „naar een
bepaald doel in een bepaald deel van de wereld".
Hoeveel militairen dat bericht kregen is mij niet
bekend Tien? Honderd? Duizend, vijfduizend?
Het was een kwestie van „top secret".
„Een bepaald deel van de wereld"was dat
het zonnige Californië, was het een romantisch
gedeelte ergens in de Pacific, was het een onder
neming ergens in Europa? Geen van al die mili
tairen, die het wist. Maar toen de vliegtuigen
Noordwaarts koersten, begrepen de meesten, dat
deze tocht beslist niet zou leiden naar de kusten
van Waikiki, waar aardige meisjes hen met bloe
menslingers zouden ontvangen.
NoordwaartsNoordelijker dan bijna al deze
militairen ooit geweest waren, ging het. Breedte
graad na breedtegraad werd gepasseerd, de 73ste,
de 74ste, de 75steen nog Noordelijker klom
men de vliegtuigen tegen de globe op. Onder hen
mist, rondom hen een harde ijskoude wind. De
piloten hadden het moeilijk met de navigatie, in
verband met de nabijheid van de magnetische
Noordpool. En toen ze de 77ste breedtegraad be
reikt hadden, waren ze, om zo te zeggen, onder
handbereik van die andere Noordpool, de geogra
fische.
Ergens, in een hel van sneeuw en ijs, ergens in
een witte woestenij, deel uitmakend van Arctica,
het Poolgebied, werd geland op een klein vlieg
veldje. En daar begon het. Het waren deze mili
tairen, die de spits afbeten van de historische,
gigantische militaire onderneming, die in de
luchtvaarthistorie van de vrije wereld bekend zal
blijven onder de naam Operation Blue Jay. Het
begon op een plaats, door de Pool-eskimo's ge
naamd Piktufik. Dat betekent: „een plaats om te
rusten en de honden te verzorgen".
ER WAS zo het een en
ander voorafgegaan
aan de ouverture van Ope
ration Blue Jay en er zou
het een en ander op vol
gen.
In 1927 vond een on
derhoud plaats tussen
Knud Rasmussen, de man
die de nederzetting Thule
stichtte voor de Noorde
lijkste Eskimo's ter we
reld bij de 77ste breedte
graad, en Rasmussen's in
tieme vriend Bernt Bal-
chen, Noors vlieger en ko
lonel in de U.S.A. lucht
macht.
In dat gesprek be
schreef Rasmussen de
eventuele mogelijkheden
van een luchtbasis in de
buurt van Thule. Hij moet
daarbij gedacht hebben
aan een civiele basis en
aan het belang der Eski
mo's.
Opnamen gemaakt vanaf de Thule-berg van de verlaten
Eskimo-nederzetting, de faktorij en Basis.
Balchen was terstond ge
ïnteresseerd voor het idee
en het was Balchen die
het denkbeeld later op
nam met Thomas K. Fin-
letter, toen Amerika's „Air
Force Secretary". Finlet-
ter liet de zaak bestude
ren en deze studie leidde
tot datgene wat vandaag
de magische naam heeft
van Thule Air Base.
Operation Blue Jay.....
de machtigste militair-
technische onderneming
sinds de geallieerde inva
sie op de Normandische
kust in '44 (D-day), een
mammoet-onderneming,
die haar gelijke in de na
oorlogse wereld niet ge
had Heeft. Deze onderne
ming is nog steeds bezig
zich te voltrekken en men
hoopt, indien ik niet te
slecht ben ingelicht, eind
'54 gereed te zijn. De zaak
heeft tot nu reeds aan
zienlijk meer dan 500 mil-
lioen dollar gekost en er
komt waarschijnlijk nog
een gelijk bedrag bij. Zo
omvangrijk, zo fantastisch
van opzet, zo ongelooflijk
gecompliceerd was de on
derneming, dat menig
vooraanstaande militair in
de U.S.A. aan de uitein
delijke verwezenlijking
twijfelde. Dit konden men
sen, in een dergelijk kli
maat, onder dergelijke on
voorstelbaar moeilijke om
standigheden, niet klaren.
Zo ergens ter wereld, dan
werkten hier de elemen
ten in te ernstige mate
tegen.
Er was echter één man
die niet twijfelde aan het
resultaat: Eisenhower. En
van hem zijn de indruk
wekkende woorden: „Sin
ce when has any job been
too big for Americans?"
Operation blue jaydat
betekende het bouwen van een
militaire luchtmachtbasis in de scha
duw van de Noordpool. Dat beteken
de het werken gedurende 7 dagen
per week, maanden en maandenlang
bij temperaturen van 50 en 60 gra
den onder het vriespunt. Dat bete
kende een eindeloze strijd tegen al
tijd tegenwerkende elementen. Dat
betekende een onafgebroken stroom
vliegtuigen van Amerika naar dit
arctisch gebied, vice versa. Duizen
den en duizenden vluchten werden
gemaakt. Door piloten, urenlang
strijdend tegen magnetische stormen
en atmosferische stormen met snel
heden van 150 mijl per uur en meer.
Eenmaal, als Operation Blue Jay
geheel voltooid is, en als deze gigan
tische onderneming niet meer be
hoort tot het meest volstrekte „top
secret", zal dit epos beschreven wor
den. Het epos, voor een goed deel
geschreven door de mannen van
de MATS, de „Military Air Trans-
Ïiort Service", die voor een behoor-
ijk deel de vliegtechnische kastan-
jès uit het vuur haalden.
Illll
Er werd gebouwd door duizenden
arbeiders op de grond. Lees: op de
pr.ictisch altijd bevroren toendra van
Thule. Hard werk, onder omstandig
heden die bijna onmenselijk waren.
Vier maanden van het jaar volle
dige duisternis. Met het kwik 30, 40,
50 graden onder het 0-punt. Geen
vrouwen. Met als enige (zij het dan
niet onbelangrijke) compensatie een
enorm loon. Ik heb de cijfers van
de salarissen gehoord, maar zal ze
niet vermelden. Ze zijn te ongehoord,
te fantastisch voor Europese begrip
pen. Maar ze hebben iets te maken
met 1500 dollar per maand.
Toen men begon was er een klein,
onbetekenend, haast kinderlijk lan-
dingsterreintje. Nü is daar de reu-
zenbasis. geschikt voor landingen
van de allerzwaarste militaire toe
stellen: nu is daar die lange, ijskou
de startbaan, waarop uur na uur de
zwaarste superforten en de snelste
straalvliegtuigen landen.
DE NAVY, de Marine, werkte zij
aan zij met de luchtmacht mee.
Met tankers, met ijsbrekers, met
Blue Jay.de naam van de grootste
technisch-militaire operatie na D-
Day. En direct of indirect oorzaak
van het wegtrekken der laatste
stam Pool-Eskimo's uit Thule. Van
Kampen hier staande voor een
der turfhutten, die woning was van
een dier thans vertrokken Eskimo
gezinnen had het bord graag als
curiositeit meegenomen naar Ne
derland. Het was te omvangrijk.
vrachtschepen. Niet zo eenvoudig
voor deze Marine. Thule is, vanuit
zee, nauwelijks 6, 7 weken per jaar
bereikbaar. Daarna stolt Melville-
baai weer en is iedere vorm van
scheepvaart volmaakt uitgesloten.
Er werd een pier gebouwd van
1000 meter lengte. Er verrees een
radio zendmast ter lengte van....
1300 voet. (meer dan 300 meter),
hoger dus dan New York's Empire
State Building en daarmee het hoog
ste bouwsel ter wereld. Er werd een
enorme zoutwater-distilleerderij op
gezet. Barakken, cantines, hangars,
kantoren werden op de toendra-
grond gezet. En al dat werk ge
schiedde voor een belangrijk deel in
duisternis, in mist, in temperaturen
die dan wel dragelijk voor Eskimo's
zijn, maar beslist met voor blanken.
Blizzards, de verschrikkelijke
sneeuwstormen van het Poolgebied,
veegden over die basis in opbouw
en poogden het bereikte weer te ver
nietigen. Zonder succes. Hier, ia
zélfs hier, weerstond de mens de
elementen. De elementen die de
bouwers overigens voor soms onover-
komenlijk schijnende problemen
plaatsten. Zoals met de rubber en
het staal, die broos en korrelig wer
den door de uiterst lage temperatu
ren.
En wat zou men denken van het
probleem „permafrost", de practisch
altijdbevroren aarde, bevroren sedert
duizenden en duizenden jaren? In
de paar zomermaanden ontdooit deze
aardeeen paar decimeter. Het
geen betekent, dat de staalharde
aarde aan de oppervlakte moeras
wordt. Hierin, nee hierop moest ge
bouwd worden. Weet ge hoe men
de noodzakelijke gaten in deze „aar
de" boorde? Men spoot ze. Met be
hulp van oververhitte stoom smolt
men, al spuitend, deze gaten.
j^ÉN ZOU over de groei dezer basis
een paar kranten vol kunnen
schrijven en het zou, dunkt me, niet
vervelend zijn het te lezen. Het spijt
mij meer dan ik zeggen kan me te
moeten beperken tot de meest alge
mene dingen.
Maar zó groeide deze basis, zo vol
trok zich de eerste fase en de vol
gende van Operation Blue Jay. En
men zou kunnen zeggen, al klinkt
dat niet vriendelijk: zo voltrok zich
de bouw van een bastion, gelegen
in de voorste linie tegen Rusland, op
iets meer dan 1000 kilometer van
do Noordpool. Een basis die een
stad is. De vreemdste, meest fantas
tische stad ter wereld. De Ameri
kanen op deze basis noemen Haar
niet zonder ironie „Manhattan aan
de Noordpool". Dat is wellicht over
dreven. Maar beslist niét overdre
ven is te spreken van een ongeloof
lijk ingenieuze, vooruitgeschoven
post in een ontzaglijk Niemands
land tussen twee grote continenten,
die tevens zijn: de twee grootste mo
gendheden ter wereld.
Basis Thuleeen ongehoor
de militaire onderneming in de scha
duw van de Ijskap, die hier slechts
enkele kilometers, een vijftal, vanaf
ligt.
Op 13 October 1952 verscheen een
opzienbarend artikel in de New York
Journal-American, van de hand van
majoor Alexander P. de Seversky,
„pioneer airman" en schrijver van het
boek „Victory through Air Power". Dat
artikel had een kop, een naam, die luid
de:
HALF BILLION DOLLAR BLUNDER"
De heer Seversky doelde met deze
blunder op „Operation Blue Jay", op
de USA luchtbasis Thule. Als voor
naamste bezwaar tegen Basis Thule
voerde hij aan, dat de plaats onjuist
gekozen was. Omdat de Russen op
Frans Jozefland, Oostelijk van Spits
bergen en Noordelijk van Nova Zem-
bla. een soortgelijke basis gebouwd
hadden en bezig waren die te vervol
maken.
Het artikel baarde opzien in de Sta
tes en niet alleen daar. Tenslotte had
Basis Thule enkele dollars gevergd van
de portemonnaie van iedere burger van
God's Own Country. Er kwam heel wat
over te doen. Ook in de internationale
pers.
ALS IK DIT SCHRIJF nauwelijks
twee dagen na mijn bezoek aan
Thule, weet ik van die Russische
basis op Frans Jozefland niets af,
op wat geruchten en militaire spe
culaties na. Maar van Basis Thule
weet ik wél iets af. Ik sprak met
Amerikanen en met heel wat men
sen op Groenland die niet geheel
vreemden waren in dat luchtmacht-
jeruzalem. En aan de hand van wat
ze me vertelden, gevoegd bij dat
gene wat ik zelf hoorde en kon
waarnemen, zou ik tenslotte hierop
willen wijzen: Op dit ogenblik is het
gehele Russische continent onder be
reik van Amerikaanse reuzenforten,
gestationneerd op Basis Thule. On
der bereik van Convairs B 36, die
een actieradius bezitten van 16.000
kilometer. En voor een ander deel
onder bereik van de Boeiings B-52
(de Stratofortress) met hun 10.000
kilometer actieradius. Misschien zeg
gen u deze cijfers niet zo veel. Wel,
dan andere cijfers. Basis Thule ligt
3000 mijl van de Russische industrie
achter de Oeral af. Dat wil zeggen:
6 uur vliegen voor zware „jet bom
bers", bombardementsvliegtuigen
met straalaandrijving. En dat wil
zeggen: 8 uur voor zware bommen
werpers van het Convair B 36-type.
Thule ligt 2800 mijl van Moskou en
in 2 uur bereiken de Thule-straal-
vliegtuigen de basis der Russen in
Frans Jozefland (aannemende dat
die basis er werkelijk is, hetgeen
wel het geval zal zijnIn ki
lometers 2400 van Frans Jozefland,
4400 van Moskou, Warschau, 5500
van Omsk, 6600 van Wladiwostok.
Ik verbind hier liever geen com
mentaar aan. Dat moet gij, lezer,
zelf maar trekken. Wat mij betreft
hoop ik dat die vluchten nóóit ge
maakt worden. Omdat ze de inleiding
zouden vormen van een Derde We
reldoorlog. En omdat het nu eenmaal
m'n privé-mening is, dat deze Derde
Catastrophe de universele vernieti
ging van heel de wereld zal zijn.
MAAR ER IS toch nog iets anders
te zeggen over dit militaire Thule
en dat klinkt aanzienlijk opwekken-
der en verheugender. Namelijk dit:
dat vliegtuigen van de burgerlijke
luchtvaart, die via Thule vliegen,
gebruik maken van de bekende
Groot-Cirkel. Hetgeen betekent dat
een vliegtuig, koersend van Londen
naar Tokio, 1450 mijl minder te
vliegen heeft dan via Cairo. En wat
voorts betekent, dat bijvoorbeeld de
afstand Kopenhagen-New York-San
Francisco via Thule 15 uur (vijf
tien!) minder tijd vergt dan via
het klassieke traject.
Ik weiger dit artikel te besluiten
met een verholen speculatie op een
Derde Wereldoorlog, die dit militaire
Thule tot een bitternoodzakelijke
realiteit zou doen promoveren. Ik
besluit het liever met een andere
speculatie: dat het Thule zal zijn,
waar eenmaal, binnen afzienbare
tijd, een gr.oot ideaal van de mo
derne civiele luchtvaart in vervul
ling zal gaan: een lijndienst om de
Noord.
Basis Thulegebouwd op
een plaats, door de Pool-Eskimo's
genoemd Piktufikeen plaats
om te rusten en de honden te ver
zorgen". Wie weet zal die naam
eenmaal anders luiden: „een plaats
om te landen en de vliegtuigen van
alle landen der aarde te laten tan
ken!"
De Vickers-Supermarine Swift, de eerste pijlvleugel-straatjager, die in
dienst komt van de R.A.F. Een toestel van dit type bracht onlangs het
wereldsnelheidsrecord op 1183 kilometer per uur.
(Van een luchtvaartmedewerker)
In de luchtvaartwereld is sinds enkele weken een strijd ontbrand
óm het veelbegeerde wereldsnelheidsrecord. Initiator van deze
wedkamp is Neville Duke, die aan de vooravond van de grote
luchtvaartshow te Farnborough het oude record van de Amerikaan
J. Slade Nash sloeg en met zijn knalrode Hawker Hunter een snel
heid van 1171 km. per uur bereikte. Sindsdien is Duke's record
echter weer twee keer gebroken, ook al zijn de verbeteringen nog
niet officieel door de F(ederation) A(éronautique) I(nternationale)
bevestigd.
Mike Lithgow, de bekende testpiloot van Vickers-Armstrong
wist namelijk boven de Libische woestijn het record van Duke
met een Swift F-4 te slaan en op 1184 km. per uur te brengen. En
in Amerika is men inmiddels ook aan deze „prestige-race" mee
gaan doen. Hier was het de marine-vlieger James Verdin, die met
de nieuwe Douglas Skyray delta-straaljager een snelheid van liefst
1212 km. per uur bereikte.
Dit laatste is werkelijk een ongelooflijke prestatie! De Skyray,
die volgens de voorschriften van de F.A.I. op een hoogte van hon
derd meter moest vliegen de geluidssnelheid bedraagt op zee
hoogte rond 1200 km. per uur heeft dus gedurende de hele
horizontale vlucht supersonisch gevlogen en dat hebben nog niet
veel machines gedaan.
INTUSSEN is deze „race" om het
wereldsnelheidsrecord nog steeds
niet ten einde gekomen. Het is
waarschijnlijk, dal Neville. Duke met
ziin Hawker Hunter eên nieuwe po
ging zal doen en wol óók in e:n
warme streek, waar het betrekkelijk
eenvoudig is grote snelheden te be
halen. Volgens geruchten is het zelfs
niet onmogelijk, dat de Hunter naar
de Muroc-woestijn in Californië gaat,
waar de condities voor het verkrij
gen van hoge sneJieden ideaa. zou
den zijn.
Ir. luchtvaartkringen wordt ook
verwacht, dat spoedig de nieuwste
straaljager van de United States Air
Force, de North-American F-100
(Van onze speciale verslaggever)
JN DE LATE avond van de 18e
October 1943 een kille herfst-
avond helden twee mannen in
luchtbeschermingsuniform aan de
woning van A. M. de JongProfes
sor van Reeslaan 12 te Blaricum,
de schrijver van de bekende Me-
rijntje Gij zen-cyclus. Zijn dochter
tje deed open. Mevrouw De Jong
lag ziek op bed. De heer De Jong
was nog aan het werk in zijn stu
deerkamer. Luchtbescherming
De verduistering is niet in orde F'
gaven de late bezoekers luid te
verstaan. Wilt u meneer De Jong
even roepen
Mevrouw De Jong, door het luide
gepraat gewekt en verontrust, begaf
zich naar beneden en stond «beide
mannen vervolgens te woord. Haar
belofte, dat de afscherming verbeterd
zou worden, deed de luchtbescher
mers echter nog niet vertrekken. In
ieder geval wilden ze er toch nog wel
even met meneer over praten, lpge-
palmd door de zeker niet onvriende
lijke aandrang der bezoekers, bra,cht
mevrouw De Jong hen naar haar
man's studeerkamer. Daar werd hun
een sigaret gepresenteerd en wat ge
praat over het Werk van de schrijver,
die juist aan een nieuw boek begon
nen was. -Zo'n prettig verloop had het
gesprek, dat de gastvrouw zich zelfs
geroepen voelde de mannen een kop
thee te offreren. Samen ging men
hierna naar beneden. Terwijl mevr.
De Jong in de keuken bezig was met
de thee, hoorde ze een der mannen
zeggen: „Wel dan gaan we maar".
Vlak daarop klonken twee schoten.
WIE WAREN de daders van de
laffe moord op A. M. de
Jong? Het waren de 25-jarige
kantoorbediende Van Gog, en de
29-jarige grossier Bernard, die tot
voor de Bijzondere Raad van
Cassatie hun onschuld bleven
volhouden, al waren de bewijzen
tegen hen veelvuldig.
Van Gog gaf slechts toe een
der twee luchtbeschermers ge
weest te zijn. Maar geschoten had
hij niet. Bernard ontkende perti
nent er zelfs bij geweest te zijn.
Hij was „slechts" debet aan de
Silbertanne op de heer L. Spaan,
die directeur was van het Ge
westelijk Arbeidsbureau te Be
verwijk.
Ondanks al deze ontkenning
werden beiden echter veroor
deeld tot twintig jaar gevange
nisstraf met aftrek.
Mevrouw De Jong, die op dit geluid
naar de gang terugholde, vond haar
man stervende in het portaal.
De S.D. had toegeslagen. De eerste
z.g. Silbertanne-moord was voltrok
ken. De laffe S.D.-wraak voor een
aanslag, die een Gooise verzetsgroep
twee dagen tevoren deed op de be
ruchte W.A.-hopman en Sturmführer
bij het N.S.K.K.Albert Nijland, de
buurman van de schrijver A. M. de
Jong. Deze Nijland stookte herhaal
delijk de Duitsers op tegen de schrij
ver. Hij had hun eerder verteld, dat
De Jong Joodse goederen, waaronder
een auto, in bewaring had. Samen
met twee S.D.-rechercheurs kwam hij
eenmaal de wagen in beslag nemen.
Erger nog was het noodlottige ge
rucht, dat hij verspreidde, dat De
Jong een Bloedraad van de illegaliteit
had opgericht....
Was het een wonder, dat deze man
tegenover de S.D. ook direct weer de
naam van de schrijver noemde, toen
de aanslag op zijn eigen leven mis
lukt was?
Super-Sabre, een aanval op het we
reldsnelheidsrecord zal doen. Men
geeft deze formidabele straaljager
een goede kans, omdat van dit toe
stel bekend is, dat het in horizon
tale vlucht sneller dan het geluid
kan vliegen.
De F-100 is een verdere ontwikke
ling van de op Korea zo bekend ge
worden F-86 Sabre en kenmerkt
zich o.a. door een zwaardere motor
en een plattere luchtinlaat vóór in
de rompneus. In elk geval kan de
F-100 het wereldsnelheidsreeord bo
ven de geluidssnelheid brengen.
Het is overigens merkwaardig, dat
„on-officieel" al veel sneller is ge
vlogen dan het thans geldende offi
ciële wereldrecord, zij het dan ook
in duikvlucht. De snelste man ter
wereld is nog altijd de populaire
testpiloot van Douglas, BUI Bridge-
man, die met de Douglas Skyrocket
een snelheid van bijna 2000 km. per
uur moet hebben behaald en met de
Douglas X-3, die nog in een waas
van geheimzinnigheid is gehuld, zelfs
een snelheid van ongeveer driemaal
die van het geluid, dus ca. 3600 km.
per uur op zeehoogte. Deze snelhe
den werden echter in duikvlucht
geregistreerd nadat de Skyrocket en
X-3 eerst op grote hoogte waren ge
lanceerd door een viermotorige B-29,
een zogenaamd Kangeroe-vliegtuig.
Al met al ziet het er nog niet
naar uit, dat er' een snelheidslimiet
zal worden bereikt, ook al zijn de
problemen waarvoor men zich ge
steld ziet, geweldig. Daar is bijvoor
beeld de enorme warmte-ontwikke-
ling, als gevolg van de wrijving
van de lucht langs het toestel. Door
deze wrijving smelt aluminium en
wordt gebruik van titanium voor het
vliegtuigomhulsel noodzakelijk. In
de cockpit is een koelinstallatie van
hoge capaciteit nodig, omdat de vlie
ger anders levend zou worden ge
roosterd. Op het ogenblik is het
dan ook deze zogenaamde warmte-
barrière, die méér moeilijkheden op
levert dan de geluidsbarrière. Maar
de toekomst wel weten te overwin
nen!
'piEN JAREN is dit alles nu geleden.
De herinnering aan de volksvertel
ler, A. M. de Jong is nog niet ver
vaagd. Er is een herdenkingscomité
gevormd, dat een gedenksteen wil
plaatsen in de villa aan de Prof. van
Reeslaan in Blaricum, waar A. M. d'
Jong zovele jaren woonde.
De hulde is verdiend. Want A. M.
de Jong is in zijn leven een zeer po
pulaire schrijver geweest. Men moet
in de letterkundige historie teruggaan;
tot Dickens om een voorbeeld te vin-I
den van een schrijverspopulariteit, Hel
die van A. M. de Jong evenaarde. Het]
feit, dat hij als geboren verteller zijn!
romanfiguren koos uit het gewone]
volk, is hier stellig de voornaamste!
oorzaak van. Met bijna kinderlijke!
opgewektheid en rondborstige levens-!
blijheid vertelde hij zijn verhalen. Datl
was het wat velen meesleepte, ver*!
maakte en ontroerde.
Dat hij socialist was sinds de tijdl
dat hij samen met Vorrink en Schuh-I
macher van een schriel onderwijzers-I
tractement het jongeren-maandblad!
„De Nieuwe Stem" bouwde en finan-|l
cierde, is een ander facet van zijrjl
veelzijdige persoonlijkheid geweest. I
Over de litteraire waarde van zijrl
werk is veel geschreven en gewreven]
Hij is opgehemeld en verguisd, beidejl
Maar vriend en tegenstander zijn helil
over één ding stellig eens: Als per-I
soonlijkheid is hij gaaf en belangrijk!
geweest.
f